Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.72.2021.2.KW
z 30 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2021 r. (data wpływu 10 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 lutego 2021 r. (data wpływu 18 lutego 2021 r.), oraz pismem Strony z dnia 9 marca 2021 r. (data wpływu 10 marca 2021 r.) na wezwanie Organu z dnia 5 marca 2021 r. znak sprawy 0114-KDIP4-1.4012.72.2021.1.KW (skutecznie doręczone w dniu 5 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania kwoty podatku VAT naliczonego w związku z realizacją inwestycji, którą Gmina zamierza przekazać aportem do majątku spółek komunalnych miasta – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania kwoty podatku VAT naliczonego w związku z realizacją inwestycji, którą Gmina zamierza przekazać aportem do majątku spółek komunalnych miasta.

Wniosek został uzupełniony pismami z 11 lutego 2021 r. (data wpływu 18 lutego 2021 r.) oraz z 9 marca 2021 r. (data wpływu 10 marca 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 5 marca 2021 r. (skutecznie doręczone 5 marca 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina Miasto (dalej: Wnioskodawca lub Miasto) jest zarejestrowana jako płatnik podatku od towarów i usług. Jako podatnik podatku od towarów i usług składa w urzędzie skarbowym JPK_V7 za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu.

Miasto zrealizowało projekt o nazwie „(…)”.

Zakres rzeczowy projektu.

Przedmiotowy projekt jest kontynuacją działań Gminy Miasto, mających na celu zwiększenie efektywności energetycznej transportu miejskiego oraz rozwój zrównoważonego transportu publicznego w mieście. Stanowi on bezpośrednią kontynuację realizowanego obecnie z dofinansowaniem Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020 projektu pn. „(…)”.

Zakres rzeczowy projektu obejmuje:

1. zakup 1 sztuki nowego niskoemisyjnego taboru tramwajowego,
2. wsparcie węzła przesiadkowego w obszarze pętli tramwajowo-autobusowej na ulicy Ogólnej poprzez wymianę 14 szt. istniejących opraw oświetlenia na energooszczędne (LED),
3. wsparcie węzła przesiadkowego w obszarze skrzyżowania ulic (…) i (…) poprzez wdrażanie systemów informacji i zarządzania ruchem tj. zakup i montaż 1 szt. obustronnej tablicy informacji pasażerskiej oraz 1 szt. biletomatu.

Realizacja projektu przyczyni się do rozwoju infrastruktury transportu publicznego, niskoemisyjnego transportu miejskiego, z którego korzystają nie tylko mieszkańcy Miasta, ale również sąsiednich gmin, uczący się i pracujący w Mieście oraz korzystający z usług publicznych tu zlokalizowanych, a także turyści. Przyczyni się więc do poprawy zrównoważonej mobilności mieszkańców Miasta i jego obszaru funkcjonalnego.

Uzyskanie dofinansowania z budżetu Unii Europejskiej nie jest pomocą bezzwrotną, o której mowa w rozdz. VI Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 marca 2020 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. 2020. poz. 527 z dnia 25 marca 2020 r.)

Cel projektu

Przedmiotowy projekt miał na celu działania służące poprawie sytuacji w zdiagnozowanych obszarach problemowych.

Cele główne projektu:

1. poprawa zrównoważonej mobilności mieszkańców na terenie Gminy Miasto i jej obszaru funkcjonalnego,
2. odchodzenie od transportu samochodowego na rzecz transportu miejskiego,
3. zwiększenie efektywności energetycznej oświetlenia ulicznego,
4. zwiększenie bezpieczeństwa na terenie Miasta.

Jako cele szczegółowe projektu określono:

1. dostosowanie taboru tramwajowego do potrzeb osób niepełnosprawnych i o ograniczonych możliwościach ruchowych poprzez m. in. zakup taboru niskopodłogowego,
2. zwiększenie atrakcyjności transportu tramwajowego poprzez zakup nowoczesnego taboru,
3. zmniejszenie poziomu emisji gazów cieplarnianych do atmosfery na terenie miasta poprzez zakup nowoczesnego taboru oraz wymianę oświetlenia na energooszczędne,
4. poprawa komfortu i bezpieczeństwa podróży z wykorzystaniem publicznej komunikacji miejskiej poprzez zakup nowoczesnego taboru i wsparcie węzłów przesiadkowych.

Zgodnie z „Wytycznymi w zakresie kwalifikowalności wydatków w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności na lata 2014-2020”, zgodnie z postanowieniami art. 71 rozporządzenia ogólnego, trwałość projektów współfinansowanych ze środków funduszy strukturalnych lub Funduszu Spójności musi być zachowana przez okres 5 lat od daty płatności końcowej na rzecz beneficjenta (tj. w przypadku, gdy w ramach rozliczenia wniosku o płatność końcową beneficjentowi przekazywane są środki – daty dokonania przelewu na rachunek bankowy beneficjenta; w pozostałych przypadkach – daty zatwierdzenia wniosku o płatność końcową).

Naruszenie zasady trwałości następuje w sytuacji wystąpienia w okresie trwałości co najmniej jednej z poniższych przesłanek:

1. zaprzestano działalności produkcyjnej lub ją relokowano poza obszar wsparcia PO,
2. nastąpiła zmiana własności (rozumiana jako rozporządzenie prawem własności) elementu współfinansowanej infrastruktury, która daje przedsiębiorstwu lub podmiotowi publicznemu nienależne korzyści,
3. nastąpiła istotna zmiana wpływająca na charakter projektu, jego cele lub warunki realizacji, która mogłaby doprowadzić do naruszenia jego pierwotnych celów.

Właścicielem zakupionego taboru tramwajowego, tablicy informacji pasażerskiej, biletomatu oraz oświetlenia po zakończeniu realizacji projektu (zarówno w okresie trwałości, jak i po jego zakończeniu), będzie Beneficjent tj. Gmina Miasto, reprezentowana przez Prezydenta Miasta.

Zakupiony wagon tramwajowy będzie zarządzany przez spółkę komunalną A. sp. z o.o., na której majątek zostanie przekazany powstały w wyniku realizacji projektu środek trwały. Za eksploatację i utrzymanie powstałej infrastruktury będzie odpowiadać Dyrektor spółki Tramwaje sp. z o.o., ze 100% udziału Gminy Miasto.

Infrastruktura wspierająca węzeł przesiadkowy biletomat i tablica informacji pasażerskiej będzie zarządzana przez spółkę komunalną B sp. z o.o., na której majątek zostaną przekazane powstałe w wyniku realizacji projektu środki trwałe. Za eksploatację i utrzymanie powstałej infrastruktury będzie odpowiadać Dyrektor spółki Zarząd Komunikacji Miejskiej sp. z o.o. ze 100% udziału Gminy Miasto.

Koszty związane z utrzymaniem i eksploatacją energooszczędnego oświetlenia pętli tramwajowo-autobusowej będą ponoszone przez Beneficjenta - Gminę Miasto, reprezentowaną przez Prezydenta Miasta - zarządcę dróg publicznych w granicach administracyjnych miasta. W imieniu Prezydenta Miasta drogami publicznymi w granicach administracyjnych miasta zarządza Departament Zarząd Dróg Urzędu Miejskiego.

Środki na utrzymanie infrastruktury, która pozostanie w bezpośrednim zarządzaniu Beneficjenta będą zabezpieczone w budżecie miasta.

Za utrzymanie i monitorowanie wskaźników wygenerowanych przez projekt w okresie trwałości, tj. w okresie 5 lat od dokonania ostatniej płatności na rzecz Beneficjenta, będzie odpowiedzialny Beneficjent – Gmina Miasto.

Przekazanie infrastruktury aportem przez Wnioskodawcę w postaci ww. infrastruktury nie wpłynie na zburzenie trwałości powstałego przedsięwzięcia, co oznacza brak ryzyka:

• zaprzestania działalności usługowej lub przeniesienie jej poza obszar objęty programem – infrastruktura funkcjonuje i będzie funkcjonowała tylko i wyłącznie na terenie Gminy Miasta. Spółki komunalne Gminy Miasto nie prowadzą działalności poza obszarem administracyjnym Miasta. Głównym i jedynym udziałowcem spółek jest Gmina Miasta. Spółki te odpowiadają w imieniu Miasta za realizację jego zadań własnych w zakresie świadczenia usług transportu publicznego na terenie Gminy Miasto i na rzecz jej mieszkańców. Spółki komunalne zostały utworzone w celu prowadzenia usług w imieniu Gminy Miasto, nie przewiduje się więc zaprzestania ich działalności, ani rozbudowy sieci tych usług poza obszar Miasta (nie leży to w interesie ww. spółek ani Miasta),
  

• zmiany własności elementu infrastruktury, która daje przedsiębiorstwu lub podmiotowi publicznemu nienależne korzyści – infrastruktura zostanie przekazana spółkom, których jedynym udziałowcem jest Gmina Miasto, w celu prawidłowego utrzymania i zarządzania. Środki przewidziane na utrzymanie tej infrastruktury są zagwarantowane w budżecie miasta i tych spółek. Wnioskodawca może w pełni zagwarantować, że infrastruktura zrealizowana w ramach projektu nie zmieni właściciela w okresie trwałości, ani też po jego zakończeniu. Wnosząc infrastrukturę wytworzoną w ramach projektu do spółek komunalnych, gmina nie przysparza im nienależnych korzyści, a jedynie realizuje swoje ustawowe zadania.
  
  
  

Majątek wytworzony w ramach projektu (wagon tramwajowy, biletomat, tablica informacji pasażerskiej) zostanie przekazany aportem do majątku spółek miejskich: odpowiednio – A. sp. z o.o. i Zarząd B. sp. z o.o.

Gmina Miasto na prawach powiatu wnosząc aport rzeczowy do spółek prawa handlowego i cywilnego otrzymuje w zamian udziały (akcje) spółki o określonej wartości nominalnej. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – Rozdział 13 § 38 do 30 grudnia 2008 r. wkłady niepieniężne do spółek prawa handlowego i cywilnego były objęte zwolnieniem. W chwili obecnej dostawa towarów lub wykonanie usług, jako aport jest rozliczane według ogólnych zasad określonych w ustawie o podatku VAT, co oznacza, iż aport winien być dokumentowany fakturą sprzedaży, a stawka podatkowa wykazana na tej fakturze będzie zależna od tego, z jakim towarem lub usługą mamy do czynienia. Podstawą opodatkowania w każdym aporcie niepieniężnym będzie obrót (art. 29a ust 1 ustawy o podatku VAT). W konsekwencji zmiany tych przepisów płatnik podatku VAT może rozliczyć podatek zgodnie z art. 86.1 ustawy o podatku VAT z dnia 11 marca 2004 tj. skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że wartość nominalna udziałów będzie odpowiadała nakładom poniesionym przez Gminę Miasto. Po aporcie do Spółek wzrośnie ilość udziałów posiadanych przez Gminę Miasto w tych Spółkach, wartość pojedynczego udziału pozostanie bez zmian. Spółki nie będą zobligowane do dodatkowego świadczenia względem Gminy Miasta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa poniesiony podatek naliczony, związany z realizacją infrastruktury, która następnie zostanie przekazana aportem do spółek komunalnych miasta, jest możliwy do odzyskania przez Beneficjenta?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Beneficjenta podatek VAT od majątku przekazanego aportem do spółki komunalnej jest możliwy do odzyskania, a co za tym idzie nie powinien być kosztem kwalifikowanym projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Należy wskazać, że aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe. W związku z wniesieniem wkładu do spółki realizują się dwa rodzaje świadczeń ekonomicznych. Z jednej strony wnoszący wkład (aport) przenosi na spółkę, do której dokonuje wkładu, prawo do rozporządzania określonymi składnikami majątku, w zamian za co otrzymuje pewne uprawnienia (udziały), które posiadają określoną wartość. W związku z tym, powyższa transakcja bez wątpienia ma charakter odpłatny (z którego wynika konieczność opodatkowania VAT). Wskazać należy, że z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi, a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. otrzymanie udziałów spółki, w związku z którym wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego – w zależności od tego co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów w myśl art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub odpłatnego świadczenia usług, w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych), a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

W konsekwencji, wniesienie aportem powstałego w ramach inwestycji majątku w zamian za udziały należy uznać za odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych), ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Gmina, w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy w szczególności zadania własne obejmują sprawy lokalnego transportu zbiorowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług.

Miasto zrealizowało projekt pod nazwą „(…)".

Projekt jest kontynuacją działań mających na celu zwiększenie efektywności energetycznej transportu miejskiego oraz rozwój zrównoważonego transportu publicznego, zakładał: zakup 1 sztuki nowego niskoemisyjnego taboru tramwajowego, wsparcie węzła przesiadkowego w obszarze pętli tramwajowo-autobusowej w ulicy (…) poprzez wymianę 14 sztuk istniejących opraw oświetlenia na energooszczędne (LED), wsparcie węzła przesiadkowego w obszarze skrzyżowania ulic (…) poprzez wdrażanie systemów informacji i zarządzania ruchem, zakup i montaż 1 szt. obustronnej tablicy informacji pasażerskiej, zakup i montaż 1 szt. biletomatu. Realizacja projektu przyczyni się do rozwoju infrastruktury transportu publicznego z którego korzystają nie tylko mieszkańcy miasta, ale również sąsiednich gmin oraz turyści.

Celem inwestycji jest poprawa zrównoważonej mobilności mieszkańców na terenie Gminy i jej obszaru funkcjonalnego, odchodzenie od transportu samochodowego na rzecz transportu miejskiego, zwiększenie efektywności energetycznej oświetlenia ulicznego oraz zwiększenie bezpieczeństwa na terenie Miasta.

Właścicielem zakupionego taboru tramwajowego, tablicy informacji pasażerskiej, biletomatu oraz oświetlenia po zakończeniu realizacji projektu jest Beneficjent, tj. Gmina.

Majątek wytworzony w ramach projektu (wagon tramwajowy, biletomat, tablica informacji pasażerskiej) zostanie przekazany aportem do majątku spółek miejskich: odpowiednio – A.sp. z o.o. i B. sp. z o.o. Za eksploatację i utrzymanie powstałej infrastruktury będą odpowiadać spółki ze 100% udziałem Gminy. Środki na utrzymanie infrastruktury, która pozostanie w bezpośrednim zarządzaniu Beneficjenta będą zabezpieczone w budżecie miasta.

Gmina wnosząc aport rzeczowy do spółek prawa handlowego i cywilnego otrzymuje w zamian udziały - akcje spółki o określonej wartości nominalnej, która będzie odpowiadała nakładom poniesionym przez Gminę Miasto. Po wniesieniu aportem majątku powstałego w ramach inwestycji do Spółek wzrośnie ilość udziałów posiadanych przez Gminę Miasto w tych spółkach, wartość pojedynczego udziału pozostanie bez zmian. Spółki nie będą zobligowane do dodatkowego świadczenia względem Gminy Miasto.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy Gmina miała prawo do odzyskania kwoty podatku naliczonego w odniesieniu do środków trwałych, które zamierza przekazać aportem do majątku spółek komunalnych miasta

Podkreślić należy, że aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wskazano powyżej, rozpatrując w zakresie podatku VAT kwestie uprawnień i obowiązków podmiotów takich jak jednostki samorządu terytorialnego (np. gminy) należy mieć na względzie okoliczność, że podmioty te w odniesieniu do niektórych czynności występują jako organ władzy publicznej i nie są uznawane za podatników stosownie do ww. art. 15 ust. 6 ustawy.

Jednostki samorządu terytorialnego występują w charakterze podatników podatku od towarów i usług wyłącznie w zakresie, w jakim działają w ramach stosunku cywilnoprawnego. W przedmiotowej sprawie warunek ten będzie spełniony, ponieważ aport do Spółek 1 sztuki nowego niskoemisyjnego taboru tramwajowego, 1 szt. obustronnej tablicy informacji pasażerskiej oraz 1 szt. biletomatu ma charakter cywilnoprawny.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dla czynności aportu ww. składników majątku, dokonanego przez Gminę do Spółek, nie działa ona jako organ władzy publicznej i w konsekwencji nie może skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

W analizowanym przypadku Gmina wystąpi w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a ww. czynność – zdefiniowana jako dostawa towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy również podkreślić, że ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Tym samym, podatnik dokonując zakupu towarów czy usług, dokonuje ich natychmiastowej alokacji do czynności dających prawo do odliczenia lub niedających takiego prawa.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

W przypadku rozpatrywania prawa do odliczenia, należy zwrócić uwagę, że Gmina przystąpiła do realizacji projektu z zamiarem wniesienia nabytych i wytworzonych środków trwałych aportem do spółek miejskich. Ponadto czynność ta – jak wskazano wyżej - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, w niniejszym przypadku, warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, są spełnione. Z okoliczności sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina realizowała inwestycję z zamiarem dokonania dostawy w formie aportu zakupionych i wytworzonych środków trwałych na rzecz spółek miejskich. Powyższa dostawa (aport) odbędzie się za odpłatnością w postaci uzyskanych udziałów o określonej wartości. Z powyższego wynika, że Gmina wykorzysta zakupione i wytworzone środki trwałe do czynności opodatkowanych (aport). Zatem Gminie – zgodnie z art. 86 ustawy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją inwestycji. Tym samym Wnioskodawcy przysługiwał zwrot podatku naliczonego na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zadanego pytania należy uznać za prawidłowe.

Należy nadmienić, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.