2021.03.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.712.2020.3.DP
z 25 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia z dnia 22 grudnia 2020 r. (data wpływu 31 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lutego 2021 r., data nadania 8 lutego 2021 r. (data wpływu 11 lutego 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 29 stycznia 2021 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.712.2020.1.DP (doręczone w dniu 1 lutego 2021 r.) oraz pismem z dnia 4 marca 2021 r., data nadania 5 marca 2021 r. (data wpływu 11 marca 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 25 lutego 2021 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.712.2020.2.DP (doręczone w dniu 26 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania podatkiem od towarów i usług rekompensaty eksploatacyjnej płaconej przez Gminę na rzecz Spółki w części przeznaczonej wyłącznie na cele mieszkaniowe – jest prawidłowe

zastosowania zwolnienia od podatku do ww. rekompensaty – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług rekompensaty eksploatacyjnej płaconej przez Gminę na rzecz Spółki w części przeznaczonej wyłącznie na cele mieszkaniowe oraz zastosowania zwolnienia od podatku do ww. rekompensaty.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 lutego 2021 r., data nadania 8 lutego 2021 r. (data wpływu 11 lutego 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 29 stycznia 2021 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.712.2020.1.DP oraz pismem z dnia 4 marca 2021 r., data nadania 5 marca 2021 r. (data wpływu 11 marca 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 25 lutego 2021 r. nr 0114-KDIP4 1.4012.712.2020.2.DP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka jest Spółką z siedzibą działalności gospodarczej na terytorium Polski. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W Spółce 100% udziałów w kapitale zakładowym przysługuje Gminie. Spółka realizuje zadania własne Gminy w zakresie art. 7 ust. 1 pkt 7, 9, 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.), sprawy gminnego budownictwa mieszkaniowego, kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest między innymi :

4120Z Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych;
3511Z Wytwarzanie energii elektrycznej;
4312Z Przygotowanie terenu pod budowę;
4399Z Pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane;
6820Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi;
6832Z Zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie;
7022Z Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania;
7112Z Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne;
7120B Pozostałe badania i analizy techniczne;
7490Z Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana.



Na podstawie Umowy powierzenia zadania własnego Nr (…) zawartej w dniu (…) roku Gmina powierzyła Spółce zadanie własne w zakresie budowy i utrzymania technicznego Obiektu: Budynku mieszkalnego wielorodzinnego wraz z funkcją usługową na potrzeby (…) i zagospodarowanie terenu, zlokalizowanego przy ul. (…) w (…). Przedmiotem Umowy jest świadczenie Usług Publicznych na rzecz Gminy poprzez:

wybudowanie Obiektu;

udostępnienie do korzystania z Obiektu po jego wybudowaniu;

utrzymanie techniczne Obiektu.

Ponadto Spółka może wykonywać działalność dodatkową inną niż powierzone jej do wykonywania Usługi Publiczne, z zastrzeżeniem, że przychody Spółki z tytułu dodatkowej działalności będą niższe niż 10% wszystkich przychodów Spółki w danym roku – dla której będzie prowadzona odrębna księgowość. Zgodnie z zapisami Umowy, dodatni wynik na prowadzonej działalności dodatkowej pomniejszy Rekompensatę, natomiast ujemny wynik na prowadzonej działalności dodatkowej nie będzie miał wpływu na kwotę wypłacanej Rekompensaty. Tytułem świadczenia usług objętych Umową, przekazywana jest dla Spółki Rekompensata, w tym rekompensata eksploatacyjna oraz rekompensata inwestycyjna.

Załącznik Nr 1 do Umowy Powierzenia określa zasady współpracy przy świadczeniu przez Spółkę usług publicznych na rzecz Gminy.

Zgodnie z postanowieniami Umowy „rekompensata” oznacza płatności Gminy na rzecz Spółki z tytułu świadczenia przez Spółkę usług publicznych, w tym rekompensatę eksploatacyjną oraz rekompensatę inwestycyjną. Wynikające z Decyzji UE: sposób wyliczenia wysokości Rekompensaty, zasady jej udzielania oraz sposób sprawowania przez Gminę kontroli nad nią zostały określone w punktach 4.1 - 4.4 Umowy.

W Umowie przyjęto, że Rekompensata służąca pokryciu wydatków działalności związanej ze świadczeniem Usług Publicznych (niepokrytych przychodami z tytułu działalności polegającej na wykonywaniu Usług Publicznych), przysługuje Spółce z uwzględnieniem Rozsądnego Zysku. Wartość Rekompensaty nie może prowadzić do przekroczenia wysokości 15.000.000 EUR rocznie w okresie obowiązywania Umowy.

Wartość Rekompensaty stanowić będzie suma Rekompensaty Eksploatacyjnej i Rekompensaty Inwestycyjnej.

Spółka dla celów wyliczania rekompensaty prowadzi odrębne ewidencje wpływów, przychodów i kosztów dotyczących eksploatacji budynku.

Umowa przewiduje, że koszty działalności Spółki inne niż związane z realizacja usługi publicznej nie mogą być finansowane rekompensatą.

Pismem z dnia 8 lutego 2021 r. Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego o następujące informacje:

Właścicielem Obiektu po jego wybudowaniu będzie Spółka.

Zgodnie z Załącznikiem Nr 1 do Umowy powierzenia zadania własnego Spółka zobowiązuje się udostępnić Gminie Obiekt do korzystania w terminie trzech tygodni od uzyskania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie obiektu. Przekazanie Obiektu nastąpi protokolarnie, zgodnie ze wzorem Protokołu stanowiącym Załącznik do Zasad Współpracy.

Spółka zobowiązuje się do utrzymania stanu technicznego Obiektu zgodnie z art. 62 Prawa Budowlanego tj.:

przeprowadzania przeglądów rocznych polegających na sprawdzeniu stanu technicznego elementów budynku, budowli i instalacji narażonych na szkodliwe wpływy atmosferyczne;
przeprowadzania przeglądów pięcioletnich polegających na sprawdzeniu stanu technicznego i przydatności do użytkowania obiektu budowlanego, estetyki obiektu budowlanego oraz jego otoczenia, badanie instalacji elektrycznej i piorunochronowej w zakresie stanu sprawności połączeń osprzętu zabezpieczeń i środków ochrony od porażeń oporności izolacji przewodów oraz uziemień instalacji i aparatów;
dokonywania przeglądów i konserwacji urządzeń dźwigowych;
przeprowadzanie przeglądów instalacji gazowych;
przeprowadzanie przeglądów p.poż.;
przeprowadzanie przeglądów przewodów kominowych;
odśnieżanie dachów.

Obiekt objęty będzie gwarancją i rękojmią jakości na wykonane roboty przez okres 60 miesięcy od odbioru końcowego robót. W okresie trwania gwarancji i rękojmi przeprowadzone będą przeglądy gwarancyjne:

w pierwszym roku cztery razy – w terminie do końca każdego kwartału;

w każdym kolejnym roku – dwa razy w terminach do 30 maja i 30 listopada. Spółka zobowiązuje się do powiadamiania przedstawicieli Gminy o planowanych terminach przeglądów technicznych i gwarancyjnych.

Spółka nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek przerwy w dostawie mediów do Obiektu z przyczyn leżących poza kontrolą Spółki, a Gmina nie ma prawa występować przeciwko Spółce z jakimikolwiek roszczeniami z tego tytułu. Spółka wyraża zgodę na umieszczenie na Obiekcie szyldu służącego celom Gminy, w miejscu uzgodnionym ze Spółką i na koszt Gminy.

Spółka zobowiązana jest zawrzeć i utrzymywać przez cały okres obowiązywania Porozumienia

Ubezpieczenia mienia od wszystkich ryzyk budynków będących Przedmiotem Porozumienia. Suma ubezpieczenia przyjęta do polisy będzie odpowiadała wartości odtworzeniowej budynków;
Ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzonej działalności i posiadanego mienia z sumą gwarancyjną nie mniejszą niż 2.000.000,00 PLN na jedno i wszystkie zdarzenia w okresie ubezpieczenia.

Zakres ubezpieczenia obejmować będzie odpowiedzialność za straty rzeczywiste oraz utracone korzyści, jakie poszkodowany odniósłby gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W ramach tej polisy ubezpieczyciel Spółki udzieli ochrony za szkody osobowe i szkody rzeczowe, do których naprawienia Spółka jest zobowiązana w myśl przepisów prawa.

W Obiekcie Gmina zobowiązuje się prowadzić wyłącznie działalność bezpośrednio związaną z przeznaczeniem tego Obiektu. Spółka będzie świadczyła usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania Obiektu na podstawie Umowy powierzenia w części na cele wyłącznie mieszkaniowe oraz w części na cele usługowe ((…)).

Gmina zobowiązuje się do:

utrzymania, zgodnie z obowiązującymi przepisami i zarządzeniami, porządku i czystości w Obiekcie i na Nieruchomości oraz na przyległych chodnikach biegnących wzdłuż Nieruchomości, w tym również w okresie zimowym usuwania śniegu i lodu z ciągów pieszych i jezdnych,
przeprowadzania na swój koszt prac adaptacyjnych, jeśli takie będą wymagane do poprawy funkcjonowania Obiektu zgodnie z ich przeznaczeniem,
konserwacji, bieżących napraw i remontów:
- instalacji elektrycznych od złączy kablowych do poszczególnych odbiorników wraz z osprzętem, zabezpieczeniami i źródłami światła,
- instalacji teletechnicznych (instalacje monitoringu, domofonowe, wideodomofonowe, telefoniczne, telewizyjne itp.) wraz z osprzętem i wyposażeniem,
- przewodów odpływowych urządzeń sanitarnych do pierwszej studzienki kanalizacyjnej na Nieruchomości od strony kolektora zbiorczego,
- instalacji wodociągowych od wodomierzy głównych do urządzeń odbiorczych,
- urządzeń sanitarnych, a w tym w szczególności, mis klozetowych, pisuarów, zlewozmywaków, umywalek, brodzików wanien, baterii i zaworów czerpalnych, łącznie z ich wymianą,
- instalacji gazowej od przyłącza wraz z urządzeniami gazowymi,
- wentylacji mechanicznej i klimatyzacji,
- podłóg, posadzek, wykładzin podłogowych oraz ściennych okładzin ceramicznych, szklanych i innych,
- stolarki okiennej i drzwiowej,
- tynków ścian i sufitów wraz z malowaniem,
- elewacji, pokrycia dachu i ogrodzenia na Nieruchomości,
- wyposażenia Obiektu oraz urządzeń posadowionych na Nieruchomości,
- urządzeń placu zabaw i nawierzchni bezpiecznej wraz z dokonywaniem przeglądów placu zabaw zgodnie z obowiązującymi przepisami konserwacji,
- pielęgnacji i renowacji terenów zielonych oraz ciągów drogowych i pieszych na Nieruchomości,
- wszystkich pozostałych urządzeń i instalacji w Obiekcie i na Nieruchomości,
utrzymania warunków zapewniających przestrzeganie przepisów technicznych, higieniczno-sanitarnych, bhp i ppoż a w tym realizacji zaleceń przeglądów technicznych w zakresie wymienionym w pkt 2.3 c. W przypadku naruszenia powyższego obowiązku Gmina zobowiązana będzie do pokrycia Spółce szkód będących wynikiem zaniechania Gminy.

Zasady Obliczania Rekompensaty:

Za wykonywanie Usług Publicznych, Spółce przysługuje Rekompensata służąca pokryciu wydatków działalności związanej ze świadczeniem Usług Publicznych (niepokrytych przychodami z tytułu działalności polegającej na wykonywaniu Usług Publicznych), z uwzględnieniem Rozsądnego Zysku. Wartość Rekompensaty nie może prowadzić do przekroczenia wysokości 15.000.000 EUR rocznie w okresie obowiązywania Umowy.
Wartość Rekompensaty stanowić będzie suma Rekompensaty Eksploatacyjnej i Rekompensaty Inwestycyjnej.
Wysokość Rekompensaty w okresie świadczenia Usług Publicznych nie może przekraczać kwoty niezbędnej do pokrycia kosztów i wydatków poniesionych w tym okresie, bezpośrednio związanych ze świadczeniem Usług Publicznych, których dotyczy niniejsza Umowa (w tym kosztów stałych (o ile występują) w odpowiedniej proporcji dla Usług Publicznych, bez uwzględnienia kosztów stałych w proporcji dla Działalności Dodatkowej), przy uwzględnieniu przychodów uzyskiwanych przez Spółkę z tytułu działalności polegającej na wykonywaniu Usług Publicznych (powiększonych o inne przysporzenia ze środków publicznych w tym dopłaty lub podwyższenia kapitału zakładowego) i Rozsądnego Zysku.
Strony Umowy postanawiają, że Miasto przekaże w danym roku obrachunkowym Spółce kwotę Rekompensaty rocznej, w podziale na Rekompensatę Eksploatacyjną i Rekompensatę Inwestycyjną, która w tymże roku odpowiada wysokości obliczonej zgodnie ze wzorami poniżej.
Wartość planowanej rocznej rekompensaty eksploatacyjnej („Rekompensata Eksploatacyjna”) ustala się według następującego wzoru:

RE = (1+R) * (O + K)

gdzie:

RE — planowana roczna rekompensata eksploatacyjna,

O — planowane koszty i wydatki, które Spółka poniesie w kolejnym roku obrachunkowym, związane z obsługą zadłużenia wynikającego z zaciągniętych kredytów i pożyczek przez Spółkę w celu wybudowania Obiektu, z wyłączeniem wydatków związanych ze spłatą rat kapitałowych,

K — planowane roczne koszty działalności operacyjnej Spółki w kolejnym roku obrotowym (w tym amortyzacja), związane z Obiektem, wykazane w Prognozie Rekompensaty na kolejny rok obrachunkowy,

R — rozsądny zysk zapewniający dodatkową roczną rezerwę w wysokości 1%, a wynikający z sumy faktycznych kosztów i wydatków, które Spółka poniesie w związku z obsługą zadłużenia wynikającego z zaciągniętych kredytów przez Spółkę w celu wybudowania Obiektu (z wyłączeniem wydatków związanych ze spłatą kredytu) oraz rocznych kosztów związanych z Obiektem w kolejnym roku obrotowym, wykazanych w Prognozie Rekompensaty na kolejny rok obrachunkowy.
Wartość planowanej rocznej rekompensaty inwestycyjnej („Rekompensata Inwestycyjna”) ustala się następująco: Roczna wysokość rekompensaty inwestycyjnej stanowić będzie wartość rocznej spłaty rat kapitałowych kredytów i pożyczek, pomniejszoną o wartość amortyzacji od Obiektu, zaplanowaną na kolejny rok obrachunkowy.
Koszty, które należy uwzględnić przy wyliczeniu Rekompensaty, obejmują całość kosztów poniesionych w związku ze świadczeniem Usług Publicznych przez Spółkę. Koszty są obliczane na podstawie ogólnie przyjętych zasad księgowości w następujący sposób: jeżeli działalność Spółki ograniczać się będzie do świadczenia Usług Publicznych, uwzględnia się wszystkie jej koszty, a jeśli Spółka prowadzić będzie działalność wykraczającą poza zakres Usług Publicznych, uwzględnione zostają wyłącznie koszty związane z Usługami Publicznymi oraz koszty stałe (o ile występują) w proporcji dla Usług Publicznych bez uwzględnienia kosztów stałych w proporcji dla Działalności Dodatkowej).
Jeżeli Spółka prowadzić będzie działalność zarówno w zakresie jak i poza zakresem Usług Publicznych (Działalność Dodatkowa), wewnętrzne księgi rachunkowe Spółki muszą wykazywać oddzielnie koszty wydatki i wpływy związane z Usługami Publicznymi, i oddzielnie te związane z Działalnością Dodatkową, jak również kryteria, według których przypisuje się koszty, wydatki i wpływy oraz odpowiedni podział kosztów stałych. W odniesieniu do kosztów związanych z Działalnością Dodatkową Spółki (tj. poza świadczeniem Usług Publicznych) nie przysługuje jej prawo do Rekompensaty.
Wysokość Rekompensaty Eksploatacyjnej będzie pomniejszana w danym okresie o otrzymane dotacje (o ile wystąpią) i inne przysporzenia ze środków publicznych z zastrzeżeniem, że Rekompensata Eksploatacyjna nie będzie pomniejszana o dotacje i inne przysporzenia ze środków publicznych, jeżeli będą miały one charakter inwestycyjny nie związany z pokrywaniem kosztów działalności operacyjnej Spółki.

Kwota Rekompensaty będzie rozliczana i przekazywana przez Miasto Spółce zgodnie z poniższymi postanowieniami:

Z zastrzeżeniem następczej weryfikacji kwoty Rekompensaty po zamknięciu danego trzyletniego okresu, wypłata Rekompensaty będzie następować w następujący sposób:
1. Rekompensata Inwestycyjna — wypłacana będzie dwukrotnie w ciągu każdego roku, tj. w terminach do dnia 15 marca i 15 września danego roku, jako wniesienie wkładu z tytułu objęcia po cenie nominalnej udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki lub w formie dopłat, w wysokości określonej w Prognozie Rekompensaty rocznej, sporządzanej przez Spółkę zgodnie z Punktem 4.2 (b)(iv). Dopuszcza się jednorazową wypłatę z góry stosownej kwoty Rekompensaty odpowiadającej kwocie skalkulowanej dla okresu dwunastomiesięcznego. Rekompensata Inwestycyjna będzie wpłacana na rachunek Spółki nr (…) prowadzony w Banku (…);
2. Rekompensata Eksploatacyjna — wypłacana będzie kwartalnie w terminie do 15 dnia miesiąca po każdym kwartale na podstawie wystawionej przez Spółkę faktury. Spółka wystawiać będzie faktury w terminie do 5 dnia po każdym kwartale zgodnie z faktycznie poniesionymi kosztami w danym kwartale. Rozliczenie Rekompensaty: Rekompensata Eksploatacyjna będzie wpłacana na rachunek Spółki nr (…) prowadzony w Banku (…);
3. ostateczne ustalenie wysokości należnej Rekompensaty rocznej i jej rozliczenie (w tym ewentualnie zwrot nadwyżki bądź dopłacenie niedoboru Rekompensaty rocznej) nastąpi po zamknięciu odnośnego roku obrachunkowego.
W terminie do dnia 15 października każdego roku obrachunkowego, Spółka złoży wniosek o udzielenie Rekompensaty rocznej w kolejnym roku obrachunkowym, z podziałem na Rekompensatę Eksploatacyjną i Rekompensatę Inwestycyjną, wraz z harmonogramem jej płatności, którego ma dotyczyć wnioskowana Rekompensata („Wniosek”). Załącznikami do Wniosku będą:
1. informacja o wartości Rekompensaty przewidywanej w roku obrachunkowym, którego dotyczy wniosek wartości Rekompensaty (w tym przysporzeń innych niż wnioskowana Rekompensata roczna),
2. sprawozdanie finansowe Spółki za poprzedni rok obrachunkowy oraz prognoza wyniku finansowego dotyczącego odpowiednio danego roku obrachunkowego,
3. aktualne kwartalne sprawozdanie finansowe Spółki,
4. prognoza Rekompensaty rocznej dotycząca danego (kolejnego) roku obrachunkowego („Prognoza”) wraz z odpowiednim uzasadnieniem kwoty Rekompensaty,
5. prognoza poziomu Rozsądnego Zysku, który może osiągnąć Spółka w roku obrachunkowym dotyczącym wnioskowanej Rekompensaty,
6. dodatkowe dokumenty, np. zestawienie kosztów.
W przypadku, gdy Miasto poweźmie uzasadnione wątpliwości co do zgodności ze stanem faktycznym Wniosku, zobowiązuje się ono do przekazania uwag oraz zapytań do złożonego Wniosku w terminie do miesiąca od jego otrzymania. W wypadku przekazania zapytań i uwag przez Miasto, stosowne wyjaśnienie Spółka złoży w terminie 15 dni od ich otrzymania.
Miasto oraz Spółka zobowiązują się do uzgodnienia udzielenia Rekompensaty rocznej Spółce oraz określenia jej wysokości w terminie do 2 miesięcy od otrzymania Wniosku.
Miasto uwzględni zobowiązania do płatności Rekompensaty na podstawie niniejszej Umowy w Wieloletniej Prognozie Finansowej Gminy na okres świadczenia Usług Publicznych. Wartość prognozowanej kwoty Rekompensaty będzie zgodna z prognozowaną przez Spółkę wartością takich Rekompensat przekazanych w pisemnym Wniosku, m.in. na podstawie informacji uzyskanych od podmiotu udzielającego Spółce finansowania na realizację Projektu w formie kredytu lub pożyczki. Nie rzadziej niż co trzy lata (licząc od daty podpisania niniejszej Umowy) Spółka będzie składać Wnioski o aktualizację prognozowanej wartości takich Rekompensat zgodnie z ww. zasadami, a Miasto odpowiednio dokona aktualizacji w Wieloletniej Prognozie Finansowej.
Miasto podejmie decyzję w sprawie udzielenia Rekompensaty poprzez wpisanie kwoty Rekompensaty do projektu budżetu Miasta na kolejny rok budżetowy w terminie do końca roku poprzedzającego rok budżetowy. Ostateczną wysokość Rekompensaty zatwierdzi Rada Miasta w formie uchwały w sprawie Budżetu Miasta na rok budżetowy, przy czym nie może to być kwota niższa niż wynikająca z wyliczeń Spółki zawartych we Wniosku.

Kontrola Rekompensaty przez Miasto:

Miasto ma prawo do przeprowadzania rocznej weryfikacji kwoty Rekompensaty lub zlecania przeprowadzenia takiej weryfikacji uprawnionym podmiotom, w szczególności w celu zapewnienia, aby Spółka nie otrzymywała Rekompensat przekraczających wymaganą kwotę Rekompensaty. W tym celu Spółka przekaże Miastu na jego żądanie odpowiednie dokumenty, materiały i informacje, w tym faktury i rachunki wystawione za usługi związane ze świadczeniem Usług Publicznych oraz Działalnością Dodatkową, deklaracje podatkowe oraz wszelkie inne dowody księgowe znajdujące się w Spółce.

Miasto może zlecić wyspecjalizowanemu w tym zakresie niezależnemu podmiotowi zewnętrznemu przeprowadzenie rocznej weryfikacji kwoty Rekompensaty („Audyt”). Spółka dołoży należytej staranności, aby Audyt trwał nie dłużej niż 1 miesiąc, a jego wyniki przekaże Miastu bezpośrednio po jego sporządzeniu,

W przypadku, gdy Miasto poweźmie uzasadnione wątpliwości co do zgodności ze stanem faktycznym wyników Audytu, zobowiązuje się ono do przekazania uwag oraz zapytań do złożonego Audytu w terminie do miesiąca od jego otrzymania. W wypadku przekazania zapytań i uwag przez Miasto, stosowne wyjaśnienie Spółka złoży w terminie 15 dni od ich otrzymania.
Miasto oraz Spółka zobowiązują się do uzgodnienia wysokości Rekompensaty w oparciu o Audyt, po którym Miasto zobowiązuje się do wprowadzenia odpowiednich zmian do budżetu Miasta wynikających z niedoboru Rekompensaty wykazanego w związku z Audytem w terminie do końca roku budżetowego.
W razie zaistnienia nadwyżki Rekompensaty Spółka niezwłocznie poinformuje o tym fakcie Miasto, a Miasto może żądać od Spółki zwrotu nadwyżki Rekompensaty w terminie 30 dni od powzięcia tej informacji oraz zatwierdzenia rocznego rozliczenia Rekompensaty przez niezależnego audytora, a dane służące do obliczania Rekompensaty zostają uaktualnione na przyszłość. W przypadku, kiedy kwota nadwyżki Rekompensaty nie przekracza 10% kwoty średniej rocznej Rekompensaty, nadwyżka taka może zostać przeniesiona na kolejny roczny okres rozliczeniowy i odjęta od kwoty Rekompensaty należnej za dany okres rozliczeniowy. W przypadku wystąpienia niedoboru Rekompensaty rocznej Miasto przekaże brakującą kwotę w terminie do końca roku budżetowego, w który powzięto ostateczną informację o brakującej kwocie Rekompensaty.
W przypadku stwierdzenia przez Spółkę wzrostu kosztów działalności lub finansowych, lub spadku przychodów w trakcie roku obrachunkowego, wówczas Spółka przed datą płatności kolejnej miesięcznej zaliczki Rekompensaty może skorygować Wniosek o wysokość aktualnej kwoty Rekompensaty, a wypłata pozostałej jeszcze części Rekompensaty rocznej zostanie podwyższona do odpowiedniego poziomu wynikającego z ponownego wyliczenia według wzoru z Punktu 4.1 (e) i (f).
Spółka zobowiązana jest do przechowywania od dnia zakończenia okresu obowiązywania Umowy przez okres dziesięciu lat wszystkich niezbędnych informacji, na podstawie których Komisja Europejska może określić, czy przyznana Rekompensata jest zgodna z Decyzją UE i nie stanowi pomocy publicznej zgodnie z art. 107 TFUE, w tym w szczególności faktury i rachunki wystawione za usługi związane ze świadczeniem Usług Publicznych oraz Działalnością Dodatkową, zbiorcza lista płac, dowody zarachowania w księgach oraz potwierdzenia przelewu na rachunek US lub ZUS oraz deklaracje podatkowe.

Pismem z dnia 4 marca 2021 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje:

W Umowie powierzenia koszty i wydatki oznaczone literą O oznaczają koszty odsetek i prowizji od zaciągniętych kredytów i pożyczek na realizację inwestycji. Koszty oznaczone literą O dotyczą całego Obiektu, jednak przy fakturowaniu, dla potrzeb Gminy, planuje się dokonanie podziału rekompensaty na część dotyczącą części mieszkalnej i część dot. (…). Do rekompensaty dot. części mieszkalnej zaliczone zostaną:

odsetki i prowizje od pożyczki (…), która w całości przeznaczona była na finansowanie części mieszkalnej;
część odsetek i prowizji od kredytu budowlanego udzielonego na budowę całego Obiektu, ale skalkulowanych proporcją powierzchni użytkowej części mieszkalnej do powierzchni użytkowej całego Obiektu.

Koszty oznaczone literą K dotyczą całego Obiektu, jednak przy fakturowaniu, dla potrzeb Gminy, planuje się dokonanie podziału rekompensaty na część dotyczącą części mieszkalnej i część dot. (…), gdzie koszty zostaną podzielone proporcją powierzchni użytkowej części mieszkalnej do powierzchni użytkowej całego Obiektu.

Koszty operacyjne wliczone do Rekompensaty Eksploatacyjnej obejmują amortyzację, podatek od nieruchomości i gruntu, koszty przeprowadzania przeglądów stanu technicznego Obiektu, tj. elementów budynku, budowli i instalacji gazowych, p.poż, przewodów kominowych oraz urządzeń w które wyposażony jest Obiekt, przeglądów i konserwacji urządzeń dźwigowych, odśnieżanie dachów, ubezpieczenia mienia od wszystkich ryzyk oraz ubezpieczenia OC z tytułu prowadzonej działalności.

W ramach udostępnienia Obiektu Gminie Spółka, jako właściciel Obiektu, będzie dbać o utrzymanie techniczne Obiektu, tj. będzie przeprowadzać wymagane przepisami przeglądy stanu technicznego, przeglądy i konserwacje urządzeń dźwigowych, będzie odśnieżać dachy, dokonywać ubezpieczenia mienia od wszystkich ryzyk oraz ubezpieczenia OC z tyt. prowadzonej działalności. Protokolarne przekazanie Obiektu Gminie nie wiąże się z opłatą na rzecz Spółki. Spółka będzie ponosić koszty operacyjne wymienione w pkt 3, które będą wliczone do kalkulacji Rekompensaty Eksploatacyjnej.

W lokalach mieszkalnych nie są świadczone usługi objęte wyłączeniem określonym w art. 43 ust. 20 ustawy o podatku od towarów i usług.

Gmina wynajmuje lokale mieszkalne na rzecz osób fizycznych, tzn. umowy najmu są zawierane pomiędzy Gminą - (…) (jednostką budżetową gminy) a lokatorem. Miasto otrzymuje comiesięczny czynsz z tytułu najmu oraz opłaty za media (m. in. c.o., woda i odprowadzanie ścieków).

Umowa najmu/dzierżawy nie jest zawarta pomiędzy Spółką a mieszkańcem/użytkownikiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy rekompensata eksploatacyjna dotycząca części przeznaczonej wyłącznie na cele mieszkaniowe płacona przez Gminę na rzecz Spółki na podstawie Umowy Powierzenia wykonania zadania własnego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jednocześnie na mocy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT oraz § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień z VAT – jest zwolniona z VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opinii Spółki rekompensata eksploatacyjna dotycząca części przeznaczonej wyłącznie na cele mieszkaniowe płacona przez Gminę na rzecz Spółki na podstawie Umowy Powierzenia wykonania zadania własnego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT oraz § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień z VAT – jest zwolniona z VAT.

Rekompensata nosi znamiona odpłatnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółka wykonuje czynności związane z realizacją zadań własnych Gminy, ale czynności te wykonuje jako odrębny podmiot – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, a więc podmiot prawa handlowego, i na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Za realizację ww. czynności Spółka otrzymuje od Gminy określone wynagrodzenie, które ma pokrywać koszty tych zadań.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług otrzymane z tego tytułu świadczenie pieniężne określane przez strony umownie jako „rekompensata”, stanowi obrót podlegający opodatkowaniu tym podatkiem, ponieważ z punktu widzenia Spółki w istocie stanowi zapłatę za świadczone przez nią usługi.

Zatem, pomiędzy płatnością, którą otrzymuje Spółka w ramach rekompensaty od Gminy a świadczeniem usług należących do zadań własnych Gminy nałożonych przepisami prawa, zachodzi związek bezpośredni, ponieważ płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Jednak świadczone usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT oraz § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień z VAT – są zwolnione z VAT.

Spółka prowadzi niezależną działalność gospodarczą jako odrębny od jednostki samorządu terytorialnego podmiot gospodarczy i jest odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gdyby Spółka w w/w Budynku wynajmowała odrębnie i indywidualnie lokale mieszkalne wyłącznie na cele mieszkaniowe, to przychód z wynajmu tych mieszkań korzystałby również ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT oraz § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień z VAT.

Reasumując Spółka uważa, że spełnia wszystkie warunki do uznania rekompensaty eksploatacyjnej dotyczącej części przeznaczonej wyłącznie na cele mieszkaniowe płaconej przez Gminę na rzecz Spółki na podstawie Umowy Powierzenia wykonania zadania własnego jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jednocześnie na mocy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT oraz § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień z VAT – za zwolnioną z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

prawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług rekompensaty eksploatacyjnej płaconej przez Gminę na rzecz Spółki w części przeznaczonej wyłącznie na cele mieszkaniowe,

nieprawidłowe w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do ww. rekompensaty.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Analiza treści art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, że w przepisie tym przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą. Należy stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie świadczącego usługę. Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług należy rozumieć prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm., zwanej dalej Dyrektywą VAT), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują, lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy organy te podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jak stanowi art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują m.in. gminnego budownictwa mieszkaniowego, kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych, o czym mowa w pkt 7, 9, 15.

W celu wykonywania zadań – na podstawie art. 9 ust. 1 ww. ustawy – gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej – uregulowano w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2019 r., poz. 712 z późn. zm.).

Stosownie do art. 2 ustawy o gospodarce komunalnej, gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego, w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o gospodarce komunalnej jednostki samorządu terytorialnego w drodze umowy mogą powierzać wykonywanie zadań z zakresu gospodarki komunalnej osobom fizycznym, osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej (…).

Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego postanawiają o wyborze sposobu prowadzenia i form gospodarki komunalnej (art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o gospodarce komunalnej).

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że zarówno gmina, jak i utworzona przez nią spółka prawa handlowego, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działają w charakterze podatników podatku VAT.

Wskazać również należy, że dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. Podatnikami VAT są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użyteczne (charytatywne, kulturalne, naukowe itd.).

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że gdyby nawet podatnik nie osiągnął z tytułu prowadzonej działalności dochodu, to nie zmienia faktu, że wykonując czynności będące przedmiotem działalności wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT – bowiem będzie świadczył w tym zakresie usługi, które podlegają VAT. Oznacza to w konsekwencji, że jeżeli podmiot uzyska jakąkolwiek zapłatę za te usługi w sensie ekonomicznym (nawet bilansując tylko poniesione w związku z nim wydatki), to owo wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwych reguł.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, realizuje zadania własne Gminy w zakresie art. 7 ust. 1 pkt 7, 9, 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Na podstawie Umowy powierzenia zadania własnego Gmina powierzyła Spółce zadanie własne w zakresie budowy i utrzymania technicznego Obiektu: Budynku mieszkalnego wielorodzinnego wraz z funkcją usługową na potrzeby (…) i zagospodarowanie terenu, zlokalizowanego przy ul. (…) w (…). Przedmiotem Umowy jest świadczenie Usług Publicznych na rzecz Gminy poprzez:

wybudowanie Obiektu;

udostępnienie do korzystania z Obiektu po jego wybudowaniu;

utrzymanie techniczne Obiektu.

Tytułem świadczenia usług objętych Umową, przekazywana jest Spółce Rekompensata, w tym rekompensata eksploatacyjna oraz rekompensata inwestycyjna. Wartość Rekompensaty nie może prowadzić do przekroczenia wysokości 15.000.000 EUR rocznie w okresie obowiązywania Umowy.

Wartość Rekompensaty stanowić będzie suma Rekompensaty Eksploatacyjnej i Rekompensaty Inwestycyjnej.

Spółka dla celów wyliczania rekompensaty prowadzi odrębne ewidencje wpływów, przychodów i kosztów dotyczących eksploatacji budynku.

Wartość planowanej rocznej rekompensaty eksploatacyjnej („Rekompensata Eksploatacyjna”) ustala się według następującego wzoru:

RE = (1 + R) * (O + K)

gdzie:

RE — planowana roczna rekompensata eksploatacyjna,

O — planowane koszty i wydatki, które Spółka poniesie w kolejnym roku obrachunkowym, związane z obsługą zadłużenia wynikającego z zaciągniętych kredytów i pożyczek przez Spółkę w celu wybudowania Obiektu, z wyłączeniem wydatków związanych ze spłatą rat kapitałowych,

K — planowane roczne koszty działalności operacyjnej Spółki w kolejnym roku obrotowym (w tym amortyzacja), związane z Obiektem, wykazane w Prognozie Rekompensaty na kolejny rok obrachunkowy,

R — rozsądny zysk zapewniający dodatkową roczną rezerwę w wysokości 1%, a wynikający z sumy faktycznych kosztów i wydatków, które Spółka poniesie w związku z obsługą zadłużenia wynikającego z zaciągniętych kredytów przez Spółkę w celu wybudowania Obiektu (z wyłączeniem wydatków związanych ze spłatą kredytu) oraz rocznych kosztów związanych z Obiektem w kolejnym roku obrotowym, wykazanych w Prognozie Rekompensaty na kolejny rok obrachunkowy.

Koszty oznaczone literami O i K dotyczą całego Obiektu, jednak przy fakturowaniu, dla potrzeb Gminy, Wnioskodawca planuje podział rekompensaty na część dotyczącą części mieszkalnej i część dotyczącą (…).

Wartość planowanej rocznej rekompensaty inwestycyjnej („Rekompensata Inwestycyjna”) ustala się następująco: Roczna wysokość rekompensaty inwestycyjnej stanowić będzie wartość rocznej spłaty rat kapitałowych kredytów i pożyczek, pomniejszoną o wartość amortyzacji od Obiektu, zaplanowaną na kolejny rok obrachunkowy.

Koszty, które należy uwzględnić przy wyliczeniu Rekompensaty, obejmują całość kosztów poniesionych w związku ze świadczeniem Usług Publicznych przez Spółkę. Koszty są obliczane na podstawie ogólnie przyjętych zasad księgowości w następujący sposób: jeżeli działalność Spółki ograniczać się będzie do świadczenia Usług Publicznych, uwzględnia się wszystkie jej koszty, a jeśli Spółka prowadzić będzie działalność wykraczającą poza zakres Usług Publicznych, uwzględnione zostają wyłącznie koszty związane z Usługami Publicznymi oraz koszty stałe (o ile występują) w proporcji dla Usług Publicznych bez uwzględnienia kosztów stałych w proporcji dla Działalności Dodatkowej).

Właścicielem Obiektu po jego wybudowaniu będzie Spółka. Wnioskodawca wskazał, że Spółka będzie świadczyła usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania Obiektu na podstawie Umowy powierzenia w części na cele wyłącznie mieszkaniowe oraz w części na cele usługowe ((…)), jednakże doprecyzował, że umowy najmu są zawierane pomiędzy lokatorem a Gminą - (…) (jednostką budżetową gminy), zaś Spółka nie zawiera umów najmu/dzierżawy z mieszkańcami/użytkownikami lokali.

Spółka udostępnia Gminie cały Obiekt. Gmina zobowiązuje się prowadzić w Obiekcie wyłącznie działalność bezpośrednio związaną z przeznaczeniem tego Obiektu, a przeznaczenie Obiektu to budynek mieszkalny wielorodzinny wraz z funkcją usługową na potrzeby (…). Miasto otrzymuje comiesięczny czynsz z tytułu najmu oraz opłaty za media (m. in. c.o., woda i odprowadzanie ścieków).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m. in. kwestii, czy rekompensata eksploatacyjna, dotycząca części przeznaczonej wyłącznie na cele mieszkaniowe, płacona przez Gminę na rzecz Spółki na podstawie Umowy Powierzenia wykonania zadania własnego, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W niniejszej sprawie należy stwierdzić, że pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą występuje świadczenie wzajemne, gdyż Wnioskodawca zobowiązuje się do realizacji powierzonych mu przez Gminę zadań na podstawie Umowy powierzenia, za które to świadczenie Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie nazwane w ww. umowie rekompensatą eksploatacyjną, pokrywające całość kosztów poniesionych w związku ze świadczeniem Usług Publicznych przez Spółkę oraz zapewniające rozsądny zysk.

Wnioskodawca wskazuje, że realizuje zadania własne Gminy w zakresie art. 7 ust. 1 pkt 7, 9, 15 ustawy o samorządzie gminnym, jednakże wykonuje ww. czynności na rzecz Gminy jako odrębny od Gminy podmiot, mający status czynnego podatnika VAT, oraz otrzymuje za to wynagrodzenie.

Zatem Spółka, realizując zadania na rzecz Gminy na podstawie Umowy powierzenia, wykonuje podlegające opodatkowaniu czynności, tj. odpłatnie świadczy usługi, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy oraz art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, natomiast otrzymywane w zamian wynagrodzenie stanowi podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy.

Co za tym idzie, rekompensata eksploatacyjna, płacona przez Gminę na rzecz Spółki na podstawie Umowy Powierzenia wykonania zadania własnego, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, stanowisko Spółki w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także kwestii, czy rekompensata eksploatacyjna, dotycząca części przeznaczonej wyłącznie na cele mieszkaniowe, płacona przez Gminę na rzecz Spółki na podstawie Umowy Powierzenia wykonania zadania własnego, jest zwolniona z VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy oraz § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień z VAT.

Zgodnie z informacjami zamieszczonymi we wniosku, Spółka, będąc właścicielem Obiektu, udostępni Obiekt Gminie, która zobowiązuje się prowadzić w Obiekcie wyłącznie działalność bezpośrednio związaną z przeznaczeniem tego Obiektu. Udostępnienie odbywać się będzie za odpłatnością na podstawie Umowy powierzenia, w której strony nazwały wynagrodzenie za udostępnienie Obiektu rekompensatą eksploatacyjną.

Jak wskazano powyżej, udostępnienie Obiektu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług.

Rozpatrując opodatkowanie usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy na podstawie ww. umowy, należy zauważyć, że zarówno w ustawie, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych (ściśle określonych) czynności stawkami obniżonymi, bądź z zastosowaniem zwolnienia od podatku. Określił również warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wskazuje, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości, po pierwsze o charakterze mieszkalnym, po drugie – na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Wskazany przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych.

Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

świadczenie usługi na własny rachunek,

charakter mieszkalny nieruchomości,

mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Na mocy art. 82 ust. 3 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43 - 81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:

specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami;
przebieg realizacji budżetu państwa;
potrzebę uzyskania dostarczonej informacji o towarach będących przedmiotem zwolnienia;
przepisy Unii Europejskiej.

Na podstawie powyższej delegacji zostało wydane rozporządzenie z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2020 r. poz. 1983), zwane dalej „rozporządzeniem”, w którym Minister Finansów określił inne zwolnienia niż wymienione w art. 43-81 ustawy, oraz szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień.

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia zwalnia się od podatku usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi, świadczone na zlecenie, z wyłączeniem wyceny nieruchomości mieszkalnych (PKWiU ex 68.32.11.0 i PKWiU ex 68.32.12.0).

Należy przy tym zaznaczyć, że zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez ex rozumie się zakres towarów i usług węższy niż określony odpowiednio w danym dziale, pozycji, podpozycji lub kodzie Nomenklatury scalonej (CN) lub danym grupowaniu klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia, obniżonej stawki podatku lub wyłączenia tylko do towarów lub usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce – nazwa towaru lub usługi. Wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT, zwolnienie, bądź wyłączenie, dotyczy wyłącznie danego towaru lub danej usługi z danego grupowania – konkretnego towaru lub konkretnej usługi wymienionej obok symbolu PKWiU.

Z powyższego § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia jednoznacznie wynika, że elementem warunkującym prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług dla czynności zarządzania nieruchomościami, jest charakter oraz przeznaczenie nieruchomości, w odniesieniu, do której usługa ta jest świadczona.

Wobec tego należy wskazać, że zwolnieniem od podatku od towarów i usług objęte są jedynie te usługi zarządzania nieruchomościami, które mieszczą się w grupowaniach PKWiU wymienionych w przywołanym wyżej przepisie § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia, a więc dotyczą nieruchomości mieszkalnych i są świadczone na zlecenie, a jednocześnie nie są usługami w zakresie wyceny nieruchomości mieszkalnych.

W związku z tym, zastosowanie zwolnienia od podatku na mocy § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia, uzależnione jest od mieszkalnego charakteru całej zarządzanej nieruchomości, nie zaś od przeznaczenia poszczególnych, znajdujących się w niej lokali. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy zarządzanie odnosi się nie do nieruchomości jako całości, ale do pojedynczego lokalu znajdującego się w tej nieruchomości. W tej sytuacji bowiem, taki pojedynczy lokal należy traktować jak odrębną nieruchomość.

Powołane przepisy wskazują, że dla określenia stawki podatku lub zwolnienia od podatku dla usług zarządzania nieruchomością na zlecenie ważne jest nie tylko zakwalifikowanie tych usług według PKWiU czy też budynku według PKOB, ale również zakres tych usług i charakter przeznaczenia przedmiotu (tj. nieruchomości czy jej części), którego one dotyczą.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „nieruchomość mieszkalna”, w tym zakresie należy zatem powołać się na definicję zawartą w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB).

W świetle Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne. Budynki mieszkalne według PKOB, to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych, natomiast w przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych – Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Kwestie zarządzania nieruchomościami zostały uregulowane w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 1990 z późn. zm.).

Stosownie do art. 185 ust. 2 ww. ustawy, zakres zarządzania nieruchomością określa umowa o zarządzanie nieruchomością, zawarta z jej właścicielem, wspólnotą mieszkaniową albo inną osobą lub jednostką organizacyjną, której przysługuje prawo do nieruchomości, ze skutkiem prawnym bezpośrednio dla tej osoby lub jednostki organizacyjnej. Umowa wymaga formy pisemnej lub elektronicznej pod rygorem nieważności.

Na podstawie art. 184b ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, zarządzanie nieruchomością polega na podejmowaniu decyzji i dokonywaniu czynności mających na celu zapewnienie racjonalnej gospodarki nieruchomością, a w szczególności:

właściwej gospodarki ekonomiczno-finansowej nieruchomości;
bezpieczeństwa użytkowania i właściwej eksploatacji nieruchomości;
właściwej gospodarki energetycznej w rozumieniu przepisów prawa energetycznego;
bieżące administrowanie nieruchomością;
utrzymanie nieruchomości w stanie niepogorszonym zgodnie z jej przeznaczeniem;
uzasadnione inwestowanie w nieruchomość.

Natomiast najem i dzierżawa zostały zdefiniowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Natomiast w myśl art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z analizy przywołanych wyżej przepisów wynika, że zakres usług objętych zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. pkt 36 ustawy nie jest tożsamy z wskazanym w § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia, ponieważ usługi wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe, mają odmienny charakter niż usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi, świadczone na zlecenie, z wyłączeniem wyceny nieruchomości mieszkalnych.

Wnioskodawca wskazał, że będzie świadczyć usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania Obiektu na podstawie Umowy powierzenia w części na cele wyłącznie mieszkaniowe oraz w części na cele usługowe ((…)), jednakże doprecyzował, że umowy najmu są zawierane pomiędzy lokatorem a Gminą - (…) (jednostką budżetową gminy), zaś Spółka nie zawiera umów najmu/dzierżawy z mieszkańcami/użytkownikami lokali. Gmina otrzymuje comiesięczny czynsz z tytułu najmu oraz opłaty za media (m. in. c.o., woda i odprowadzanie ścieków).

Należy zatem stwierdzić, że w niniejszej sytuacji Spółka nie świadczy usług wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe, ponieważ z opisu sprawy wynika, że to Gmina, a nie Spółka, świadczy usługi związane z najmem lokali mieszkalnych w Obiekcie, będąc stroną umów najmu i pobierając czynsz i opłaty za media od lokatorów. Spółka świadczy usługi na rzecz Gminy, polegające na udostępnieniu Obiektu Gminie za wynagrodzeniem do celów gospodarczych Gminy.

W świetle powołanych przepisów prawa oraz powyższych wyjaśnień nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w przedstawionych okolicznościach świadczona usługa udostępnienia Obiektu, obejmująca lokale mieszkalne w Obiekcie, jest zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, gdyż Wnioskodawca (właściciel Obiektu – budynku mieszkalnego wielorodzinnego z funkcją usługową) udostępniając ten Obiekt na rzecz osoby prawnej – Gminy – w celu dalszego wynajmu, nie staje się przez to podmiotem świadczącym usługi najmu lokalu o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe.

Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że udostępnienie Obiektu Gminie za wynagrodzeniem (rekompensatą eksploatacyjną) nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Ponadto w Umowie powierzenia Wnioskodawca zobowiązuje się utrzymywać stan techniczny Obiektu zgodnie z art. 62 Prawa Budowlanego, tj. będzie przeprowadzać wymagane przepisami przeglądy stanu technicznego, przeglądy i konserwacje urządzeń dźwigowych, będzie odśnieżać dachy, dokonywać ubezpieczenia mienia od wszystkich ryzyk oraz ubezpieczenia OC z tytułu prowadzonej działalności.

Wnioskodawca jest właścicielem Obiektu, zatem utrzymania technicznego Obiektu nie można uznać, za usługi zarządzania nieruchomością mieszkalną, świadczone na zlecenie, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia.

Przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. W analizowanym przypadku Wnioskodawca wykonuje czynności wskazane we wniosku, związane z utrzymaniem prawidłowego stanu technicznego Obiektu, na własną rzecz, gdyż jest właścicielem Obiektu. Co za tym idzie, nie jest to usługa świadczona na zlecenie, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia. Usługą jest udostępnienie Obiektu Gminie za wynagrodzeniem, gdyż w tym przypadku występuje dwustronny stosunek zobowiązaniowy, omówiony powyżej.

Co za tym idzie, w świetle przywołanych przepisów należy stwierdzić, że udostępnienie Obiektu Gminie za wynagrodzeniem (rekompensatą eksploatacyjną) nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia.

W konsekwencji, rekompensata eksploatacyjna dotycząca części przeznaczonej wyłącznie na cele mieszkaniowe, płacona przez Gminę na rzecz Spółki na podstawie Umowy Powierzenia wykonania zadania własnego w związku ze świadczeniem przez Spółkę usług w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania Obiektu, nie jest zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy oraz nie jest zwolniona z VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności opodatkowania Rekompensaty inwestycyjnej.

Ponadto tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko Wnioskodawcy, który wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w jego sprawie, i nie wywołuje skutków prawnych dla innych podmiotów uczestniczących w świadczeniu usług związanych z Obiektem.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin