Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.533.2020.2.MMU
z 24 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 grudnia 2020 r. (data wpływu 14 grudnia 2020 r.), uzupełnionym 19 lutego 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia wydatków poniesionych w związku z budową Magazynu na cudzym gruncie do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne z zastosowaniem stawki amortyzacji w wysokości 2,5% rocznie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia wydatków poniesionych w związku z budową Magazynu na cudzym gruncie do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne z zastosowaniem stawki amortyzacji w wysokości 2,5% rocznie. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego w piśmie z dnia 8 lutego 2021 r., znak: 0111-KDIB1-1.4010.533.2020.1.MMU wezwano do jego uzupełnienia, co nastąpiło 19 lutego 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) zamierza zrealizować inwestycję, polegającą na budowie magazynu służącego do konfekcjonowania płodów rolnych/przechowywania płodów rolnych (dalej zwany: „Magazynem”).

Wybudowany przez Spółkę Magazyn na cudzym gruncie będzie stanowić jej środek trwały, który będzie wykorzystywać do działalności opodatkowanej. Spółka zajmuje się sprzedażą hurtową warzyw i owoców. Spółka będzie wykorzystywała przedmiotowy Magazyn do przechowywania owoców i warzyw, które sprzedaje. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. W celu wybudowania Magazynu Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę dzierżawy gruntu (dalej zwana: „Umową Dzierżawy”) od jedynego wspólnika Spółki (dalej zwany: „Wspólnikiem”), który nabył ziemie rolną i posiada pozwolenie na budowę przedmiotowego budynku. Na realizację wskazanej inwestycji właściciel gruntu wyrazi zgodę w Umowie Dzierżawy, którą zawrze z Wnioskodawcą. Zgodnie z założeniami planowanej transakcji, Wnioskodawca i Wspólnik Spółki zawrą umowę dzierżawy terenu w celu wybudowania oraz korzystania z wybudowanego magazynu. Budowę rozpocznie najprawdopodobniej właściciel gruntu, ale nawet jeśli tak się stanie prace jakie poczyni będą nieliczne i niskiej wartości. Magazyn zostanie wybudowany na rzecz i w zasadzie na koszt Wnioskodawcy. W okresie obowiązywania Umowy Dzierżawy Spółka będzie miała prawo do wyłącznego pobierania pożytków, a jednocześnie będzie odpowiadała i ponosiła koszty wszelkich remontów, napraw i utrzymania wybudowanego przez siebie Magazynu. Ewentualne rozliczenie nakładów poniesionych na budowę magazynu nie nastąpi w trakcie trwania Umowy Dzierżawy. Ewentualny zwrot nakładów odpowiadał będzie niezamortyzowanej wartości nakładów, ustalonej na dzień rozwiązania Umowy Dzierżawy.

Reasumując, Umowa Dzierżawy tworzyć będzie stosunek prawny pozwalający Wnioskodawcy zrealizować na jego koszt budowę Magazynu na nieruchomości stanowiącej własność właściciela gruntu.

Wnioskodawca nie uzyska jednak decyzji o pozwoleniu na budowę we własnym imieniu. Pozwolenie na budowę przedmiotowego budynku posiada właściciel gruntu (zwany dalej: „Wspólnikiem Spółki”).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 16 lutego 2021 r. Wnioskodawca wskazał że, wytwarzany środek trwały (budowany magazyn), zostanie zaklasyfikowany do Grupy 1, Podgrupy 10, symbol KŚT 104.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia wydatków poniesionych w związku z budową Magazynu na cudzym gruncie do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne z zastosowaniem stawki amortyzacji w wysokości 2,5% rocznie?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do zaliczenia wydatków poniesionych w związku z budową Magazynu na cudzym gruncie do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne z zastosowaniem stawki amortyzacji w wysokości 2,5% rocznie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów (winno być: ze źródła przychodów) lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. W myśl tego przepisu podatnik ma prawo odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Jednocześnie, w myśl art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
  
• inne przedmioty,

-przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, zwane także środkami trwałymi. Innymi słowy zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., budynki wybudowane na cudzym gruncie stanowią odrębną kategorię środków trwałych. Przepis ten ma zastosowanie w sytuacjach, gdy podatnik nie będący właścicielem gruntu, obejmując go na określony czas we władanie na podstawie np. umowy dzierżawy lub najmu, przewidującej zgodę właściciela do wybudowania na nim budynku lub budowli, realizuje taką budowę dla celów swojej działalności. W takim przypadku budynki wybudowane i wykorzystywane przez podatnika nie stanowią co prawda jego własności (mimo poniesienia przez niego nakładów na ich wybudowanie) lecz stanowią jego własność ekonomiczną jako środek trwały, podlegający amortyzacji na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.

Wskazać ponadto należy, że w analizowanym przypadku będziemy mieć do czynienia z budynkiem wybudowanym na cudzym gruncie, nawet w sytuacji gdy to właściciel rozpocznie budowę budynku. Powyższe potwierdza m.in. wyrok NSA z 18 listopada 2005 r., FSK 2689/04, LEX nr 187975,w którym stwierdzono: „Inwestując w budynek na cudzym gruncie, który to budynek nie stanowił (jeszcze) kompletnego i zdatnego do użytku środka trwałego, skarżąca tworzyła więc dopiero (w tym zakresie) środek trwały, nie zaś inwestowała w istniejącym środku trwałym”.

Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, Spółka będzie dzierżawcą nieruchomości stanowiącej własność Wspólnika. We własnym zakresie i na koszt własny, wykona znaczącą część prac budowlanych mających na celu wybudowanie Magazynu, przy czym realizacja inwestycji nastąpi w oparciu o zezwolenie na budowę wydane na rzecz Wspólnika. W ocenie Spółki budując budynek na cudzym gruncie wytwarza ona środek trwały, i to niezależnie od tego, czy posiada pozwolenie na budowę wydane na swoją rzecz. Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. nie nakładają bowiem żadnych dodatkowych warunków w tym zakresie, oprócz tego, aby budynek wybudował podatnik. Powyższe potwierdza wyrok NSA z 21 września 2005 r., I FSK 55/05, LEX nr 177335, w którym stwierdzono: „Ustawodawca w ramach art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. stworzył podatnikom czyniącym dla celów swojej działalności nakłady budowlane na cudzym gruncie możliwość zaliczenia ich efektów do środków trwałych i nie uzależnił tej kwalifikacji od posiadania przez tegoż podatnika wydanej na niego decyzji o pozwoleniu na budowę”. Podobnie również uznał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 8 maja 2019 r. (sygn. akt 0111-KDIB1-3.4010.71.2019.2.APO).

Wskazać również należy, że Spółka we własnym zakresie poniesie nakłady inwestycyjne, a zatem w tym przypadku zastosowanie znajdą przepisy odnoszące się do ustalenia wartości początkowej środków trwałych w oparciu o koszt wytworzenia, co znajduje potwierdzenie w przepisie art. 16g ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 16g ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. Spółka, jako ponosząca wydatki na budowę Magazynu znajdującego się na dzierżawionym gruncie, będzie tym samym uprawniona do jego ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dotyczących tego środka trwałego.

Odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego Spółka dokona drogą systematycznego, planowego rozłożenia jego wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji. Rozpoczęcie amortyzacji nastąpi po przyjęciu środka trwałego do używania.

Należy zauważyć, że przepisy podatkowe nie określają odrębnie rocznej stawki amortyzacji dla budynków wznoszonych na cudzym gruncie. W związku z tym dla budynku wybudowanego na cudzym gruncie obowiązują stawki z Wykazu, tj. roczna stawka amortyzacji wynosząca 2,5%,

Reasumując, w ocenie Spółki będzie uprawniona do zaliczenia wydatków poniesionych w związku z budową Magazynu na cudzym gruncie do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne z zastosowaniem stawki amortyzacji w wysokości 2,5% rocznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.