Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4014.432.2020.1.ASZ
z 31 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 grudnia 2020 r. (data wpływu – 31 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania nabycia udziałów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania nabycia udziałów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w przyszłym roku zamierza kupić udziały w kancelarii brokerskiej S. Sp. z o.o. od Pani S.S., która posiada 50% udziałów w tej spółce.

Kancelaria brokerska świadczy usługi pośrednictwa ubezpieczenia. Spółka wykonuje usługi w oparciu o pełnomocnictwo klienta, który zawiera umowę o ubezpieczenia majątkowe z towarzystwem ubezpieczeniowym. Za pośrednictwo – doprowadzenie do ubezpieczenia spółka otrzymuje kurtaż z towarzystwa ubezpieczeniowego.

Przychody z tytułu sprzedaży usług stanowi kurtaż – prowizja otrzymana od towarzystwa ubezpieczeniowego. Wysokość kurtażu zależy od dwóch podstawowych składników: składek, które musi zapłacić podmiot czyli klient – mocodawca oraz od wysokości wynegocjowanego kurtażu (prowizji) z towarzystwa ubezpieczeniowego.

Kurtaż za pośrednictwo przy zawarciu ubezpieczenia może wpłynąć na konto na przestrzeni nawet 2 lat (składka rozłożona na raty). Natomiast na wysokość składki mają wpływ bardzo różne czynniki: wysokość szkód z ostatnich 5 lat, warunki pogodowe i oczywiście wartość majątku a także zapotrzebowanie na ochronę ubezpieczeniową. Wnioskodawca zdecydował się dokonać zakupu udziałów po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego i podziału wyniku za 2020 r.

Cena sprzedaży udziałów składa się z dwóch pozycji:

1. kwoty 250.000 zł, która zostanie wpłacona przez nabywającego udziały po podpisaniu aktu notarialnego,
2. kwoty wynikającej z następującego wyliczenia: ustalony w umowie % należnych przychodów ze sprzedaży usług pośrednictwa ubezpieczeniowego osiągniętych w przyszłości na rzecz podmiotów enumeratywnie wskazanych w umowie sprzedaży osiągniętych w przyszłości – latach następnych przez kancelarię brokerską. W przypadku zakończenia współpracy z którymkolwiek z wymienionych w umowie sprzedaży podmiotów nie jest on wtedy przedmiotem wyliczenia ceny sprzedaży.
   
   

Przychody ze sprzedaży usług stanowi kurtaż należny w przyszłości od towarzystw ubezpieczeniowych, które spółka otrzyma za doprowadzenie klienta do ubezpieczenia. Podstawą wyliczenia ceny będzie otrzymany kurtaż w danym roku a dotyczący mocodawców, których pełnomocnictwa spółka posiada na dzień 3 grudnia 2020 r. i w następnych latach zostaną zawarte umowy ubezpieczenia w oparciu o te pełnomocnictwa.

W związku z powyższym nie można w umowie sprzedaży określić ceny udziałów a tym samym ustalić kwoty przychodów należnych.

Na dzień sprzedaży udziałów spółka nie ma możliwości ustalenia przyszłych przychodów, ponieważ należny kurtaż jest wartością zmienną i uzależniony jest od wielu czynników jak: szkody, sytuacja rynkowa, obowiązujące przepisy.

Poza tym pełnomocnictwo klienta nie jest trwałe i może być, zgodnie z obowiązującym prawem, wycofane w każdym dniu.

W związku z powyższym przychody nie są wielkościami należnymi w dniu podpisania umowy sprzedaży udziałów i są wartością zmienną, mogą osiągnąć wzrost jak również znaczący spadek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Kiedy (w jakim terminie) powstaje obowiązek zapłaty należnego podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 1% od dochodu uzyskanego ze sprzedaży udziałów w przypadkach wyżej opisanych?v

Zdaniem Wnioskodawcy, powstaną dwa różne terminy płatności podatku od czynności cywilnoprawnych:

1. Należny podatek od czynności cywilnoprawnych z tytułu osiągniętych dochodów przy zbyciu udziałów zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 4 pkt 1, art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych liczony od różnicy pomiędzy ceną udziałów (przychody z kapitałów pieniężnych) i poniesionych kosztów powstaje z chwilą przeniesienia na nabywcę własności udziałów jest to kwota jednoznacznie określona i staje się wymagalna z chwilą przeniesienia praw, którą należy zapłacić w wysokości 1% w ciągu 14 dni od przeniesienia praw.
2. Obowiązek podatku od czynności cywilnoprawnych od dochodu (przychodów) powstałego w latach podatkowych następnych naliczonego od przyszłych przychodów spółki (ustalony w umowie % należnych przychodów ze sprzedaży usług pośrednictwa ubezpieczeniowego osiągniętych w przyszłości na rzecz podmiotów enumeratywnie wskazanych w umowie sprzedaży) powstaje po rozliczeniu każdego następnego roku bilansowego jednak nie później niż 31 stycznia, który należy zapłacić w ciągu 14 dni po rozliczeniu. Podatnik nie ma możliwości rozpoznania przychodów w momencie przeniesienia praw, ponieważ przychód może być rozpoznany dopiero po zamknięciu danego roku podatkowego.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 815, ze zm.) – podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają także – na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy – zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. W myśl art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy – przy umowie sprzedaży – ciąży na kupującym.

Zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. W myśl art. 6 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wartość rynkową przedmiotu czynności określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Jeżeli jednak podatnik nie określił wartości przedmiotu czynności cywilnoprawnej lub wartość określona przez niego nie odpowiada, według oceny organu podatkowego, wartości rynkowej, to stosownie do art. 6 ust. 3 ww. ustawy – organ wezwie podatnika do jej określenia, podwyższenia lub obniżenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, podając jednocześnie wartość według własnej, wstępnej oceny. Jeżeli podatnik, pomimo wezwania, o którym mowa w ust. 3, nie określił wartości lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, organ podatkowy dokona jej określenia z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez podatnika wyceny rzeczoznawcy. Jeżeli organ podatkowy powoła biegłego, a wartość określona z uwzględnieniem jego opinii różni się o więcej niż 33% od wartości podanej przez podatnika, koszty opinii ponosi podatnik (art. 6 ust. 4 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stawki podatku wynoszą od umowy sprzedaży:

1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%,
2. innych praw majątkowych – 1%.
   
   

Stosownie do art. 10 ust. 1 ww. ustawy – podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika. W myśl natomiast ust. 2 ww. przepisu – notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego.

W związku z powyższymi regulacjami należy stwierdzić, że umowa sprzedaży podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na kupującym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza nabyć udziały w kancelarii brokerskiej. Cena sprzedaży udziałów składa się z dwóch pozycji:

1. kwoty 250.000 zł, która zostanie wpłacona przez nabywającego udziały po podpisaniu aktu notarialnego;
2. kwoty wynikającej z następującego wyliczenia: ustalony w umowie % należnych przychodów ze sprzedaży usług pośrednictwa ubezpieczeniowego osiągniętych w przyszłości na rzecz podmiotów enumeratywnie wskazanych w umowie sprzedaży osiągniętych w przyszłości – latach następnych przez kancelarię brokerską.
   
   

Należy zauważyć, że w odniesieniu do umowy sprzedaży – jako zasadę przyjęto ustalanie podstawy opodatkowania w oparciu o wartość rynkową rzeczy lub prawa majątkowego. Decydujące znaczenie ma zatem rynkowa wartość rzeczy (prawa majątkowego) w chwili zawarcia umowy, bez względu na to, kiedy rzecz została kupującemu wydana. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy sprzedaży. Zatem z tytułu zawartej umowy sprzedaży udziałów należny podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 1% należy uiścić w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, tj. od dnia zawarcia umowy. Tym samym nie można się zgodzić z Wnioskodawcą, że w przypadku opisanego nabycia udziałów powstają dwa różne terminy płatności podatku.

Ponadto zgodnie z powołanym powyżej art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, przy umowie sprzedaży podstawę opodatkowania stanowi wartość rynkowa udziałów (prawa majątkowego), którą określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Zatem podstawę wyliczenia podatku od czynności cywilnoprawnych stanowić będzie wartość rynkowa udziałów nabywanych w spółce z.o.o, a nie jak twierdzi Wnioskodawca we własnym stanowisku różnica pomiędzy ceną udziałów i poniesionymi kosztami czy też wysokość przyszłych przychodów, tj. ustalony w umowie % należnych przychodów ze sprzedaży usług pośrednictwa ubezpieczeniowego osiągniętych w przyszłości. Rozbicie ceny sprzedaży na dwa elementy nie zmienia sposobu ustalenia podstawy opodatkowania dla celów pcc - pozostaje nią wartość rynkowa nabywanych przez Wnioskodawcę udziałów w spółce.

Oznacza to, że obowiązkiem Wnioskodawcy jest ustalenie podstawy opodatkowania według zasad określonych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych czyli według wartości rynkowej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.