Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.117.2021.2.AMO
z 9 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z 23 lutego 2021 r. (data wpływu 24 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismami z 3 marca 2021 r. (data wpływu 4 marca 2021 r.), 22 marca 2021 r. (data wpływu 23 marca 2021 r. oraz 25 marca 2021 r.) oraz 31 marca 2021 r. (data wpływu 31 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• nieuznania zespołu składników majątkowych za zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o VAT oraz uznania ww. transakcji za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT – jest prawidłowe,

• prawa Nabywcy do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego przez Sprzedającego na fakturze dokumentującej sprzedaż ww. składników majątkowych – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• nieuznania zespołu składników majątkowych za zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o VAT oraz uznania ww. transakcji za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT,
  

• prawa Nabywcy do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego przez Sprzedającego na fakturze dokumentującej sprzedaż ww. składników majątkowych
  

oraz podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 3 marca 2021 r. o wydanie interpretacji w możliwie najkrótszym terminie oraz pismami z 22 i 31 marca 2021 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, własnego stanowiska oraz przesłanie dowodów wniesienia opłaty.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: Pana W.
  

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Y Sp. z o.o.
  

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (uzupełnione pismem z 22 marca 2021 r.).

W dniu … 2011 roku na cele działalności gospodarczej z zachowaniem formy aktu notarialnego Zainteresowany będący stroną postępowania nabył od X Sp. z o.o. nieruchomość (numery aktów notarialnych poniżej). Na nieruchomości tej znajdowały się i znajdują następujące składniki majątkowe: budynek socjalno-biurowy, kontener laboratoryjno-warsztatowy, osadnik piasku, magazyn kruszyw, sieć wodno-kanalizacyjna, kanalizacja wód opadowych, sieć energetyczna, kocioł parowy, pompa do recyklingu, dwa węzły betoniarskie z silosami, sieć telefoniczna, wyposażenie biura. Sprzedana przez X Sp. z o.o. nieruchomość i pozostałe rzeczy nie stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa tej firmy.

Zainteresowany będący stroną postępowania prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą … Przeważającą działalnością gospodarczą jest transport drogowy towarów. Po zakupie od X Sp. z o.o. ww. nieruchomości (wraz z ruchomościami) w A. Zainteresowany będący stroną postępowania zajął się też produkcją betonu. Siedziba firmy Zainteresowanego będącego stroną postępowania mieści się w B, a produkcja betonu ma miejsce w A. Niemniej księgowość prowadzona jest dla całej firmy, bez oddzielnej księgowości dla betoniarni w A. Kadry również prowadzone są dla całej firmy, składniki niematerialne dotyczą całej firmy (bez wydzielenia dla betoniarni w A), przychody i koszty rozliczane są dla całej firmy bez wydzielenia przychodów i kosztów dla betoniarni.

Zainteresowany będący stroną postępowania (Sprzedający) zamierza zbyć na rzecz Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania Y Sp. z o.o. (Nabywcy) z siedzibą w Z (numer KRS …) następujące nieruchomości (przysługujące Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania i jego małżonce na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej) i ruchomości:

1. prawo użytkowania wieczystego do nieruchomości objętej księgą wieczystą Sądu Rejonowego w A (tak jak i poniższe księgi wieczyste) …,
2. prawo własności do nieruchomości objętej księgą wieczystą …,
3. prawo własności do nieruchomości objętej księgą wieczystą …,
4. udział w prawie własności do nieruchomości objętej księgą wieczystą … - przy czym udział w prawie własności nie służy wykonywaniu działalności gospodarczej, gdyż nieruchomość ta to droga umożliwiająca dostęp do drogi publicznej,
5. budynek socjalno-biurowy wraz z wyposażeniem (komputery, meble, urządzenia sanitarne),
6. kontener laboratoryjno-warsztatowy wraz z wyposażeniem,
7. osadnik piasku,
8. magazyn kruszyw,
9. kocioł parowy,
10. pompa do recyklingu,
11. dwa węzły betoniarskie z silosami,
12. środki transportu w postaci dziesięciu samochodów ciężarowych (pojazdy przeznaczone do transportu betonu).
    
    

Ponadto Nabywca przejmie pracowników zatrudnionych przy betoniarni na zasadzie art. 23{1} Kodeksu pracy. Należy wskazać, iż wszystkie wyżej wymienione nieruchomości (z zastrzeżeniem punktu czwartego) oraz ruchomości służą obecnie prowadzeniu przez Sprzedającego działalności gospodarczej polegającej na produkcji i transporcie betonu. Działalność ta w przypadku zbycia wyżej wymienionych nieruchomości i ruchomości będzie również kontynuowana przez Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania.

W uzupełnieniu wskazano:

Zainteresowany będący stroną postępowania (Sprzedający) jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą od … 1998 roku.

Zespół składników majątkowych uprzednio nabyty przez Sprzedającego od X Sp. z o.o. nie będzie stanowił w dacie dokonania sprzedaży zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej obejmujący w szczególności składniki wymienione w kodeksie cywilnym w artykule 55 {1}.

Zespół ten dotyczący produkcji betonu nie będzie też na moment zbycia stanowił wyodrębnionego zespołu składników materialnych i niematerialnych charakteryzujących się wyodrębnieniem na płaszczyźnie organizacyjnej. Nie będzie wyodrębniony na bazie statutu, regulaminu ani też innego aktu o podobnym charakterze. Brak wyodrębnienia organizacyjnego będzie się przejawiał tym, że betoniarnia jest jednym ze składników majątku służącego do prowadzenia działalności gospodarczej, ale tylko jednym ze składników, nie jest oddzielnym działem.

Na moment zbycia składników majątkowych uprzednio nabytych od X Sp. z o.o. dotyczących produkcji betonu nie będzie też stanowił wyodrębnionego zespołu składników materialnych i niematerialnych charakteryzujących się wyodrębnieniem na płaszczyźnie finansowej. Zdarzenia gospodarcze nie są tak ewidencjonowane, aby możliwe było na dzień zbycia przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do składników majątku uprzednio nabytych od X sp. z o.o., które będą sprzedane Nabywcy. Brak wyodrębnienia finansowego będzie się przejawiał tym, że przedsiębiorstwo Sprzedającego prowadzi księgowość w taki sposób, aby to wyodrębnienie było możliwe.

Na moment zbycia składników majątkowych uprzednio nabytych od X sp. z o.o. dotyczących produkcji betonu nie będzie też stanowił wyodrębnionego zespołu składników materialnych i niematerialnych charakteryzujących się wyodrębnieniem na płaszczyźnie funkcjonalnej. Zespół składników, którego wniosek dotyczy nie posiada potencjalnej zdolności do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe nie umożliwią nabywcy podjęcia działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Przedmiot transakcji nie stanowi wyodrębnionego zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania.

Zespół składników majątkowych uprzednio nabyty od X sp. z o.o., który ma być przedmiotem transakcji nie jest ani nie będzie na tyle zorganizowany aby mógł samodzielnie wykonywać zadania i prowadzić działalność bez udziału pozostałych struktur przedsiębiorstwa Sprzedającego. Po dokonaniu transakcji Sprzedający będzie nadal prowadził działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów i robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków.

Zainteresowany niebędący stroną postępowania jako Nabywca składników majątkowych będzie kontynuował działalność będącą przedmiotem sprzedaży to jest działalność dotyczącą produkcji betonu oraz jego transportu prowadzoną dotychczas przez Sprzedającego w dotychczasowym zakresie wyłącznie przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem sprzedaży. Obsługa podatkowa, księgowa i kadrowa tej działalności prowadzona będzie przez służby Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania.

Zainteresowany niebędący stroną postępowania zawrze odrębne umowy z dostawcami mediów (energia elektryczna, woda, środki komunikacji) jak również zawierał będzie umowy dotyczące bieżących dostaw surowców, dostaw betonu i jego transportu dla klientów.

Zainteresowany niebędący stroną postępowania nie będzie musiał podejmować innych działań faktycznych lub prawnych w celu prowadzenia / kontynuowania działalności produkcji betonu w oparciu o nabyte od Sprzedającego składniki majątkowe, w tym nie będzie musiał nabywać innych składników majątkowych.

W celu kontynuowania przez Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania działalności dotyczącej produkcji betonu i jego transportu prowadzonej w dotychczasowym zakresie przez Sprzedającego nie będzie konieczne angażowanie innych składników majątku, które nie będą przedmiotem transakcji. W celu kontynuowania działalności Sprzedającego dotyczącej produkcji betonu w dotychczasowym zakresie przez Nabywcę nie będą konieczne i nie będą podejmowane przez niego dodatkowe działania niezbędne dla prowadzenia działalności w wyżej wymienionym zakresie w oparciu o przejęte składniki majątkowe za wyjątkiem zawarcia odrębnych umów z dostawcami mediów (energia elektryczna, woda, środki komunikacji).

Zainteresowany niebędący stroną postępowania jest oraz będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany niebędący stroną postępowania będzie wykorzystywał nabyte składniki majątkowe do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opisany powyżej zespół składników majątkowych nabyty uprzednio od X Sp. z o.o. stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 punkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Czy słusznie Zainteresowany będący stroną postępowania uważa, że przedmiotem transakcji jaką zamierza zawrzeć z Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania (sprzedaż nieruchomości i ruchomości opisanych w stanie faktycznym w punktach 1-12) nie będzie przedsiębiorstwo ani zorganizowana część przedsiębiorstwa, a w konsekwencji:
   1. czy zamierzona transakcja nie będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 punkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji Zainteresowany niebędący stroną postępowania będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego przez Sprzedającego na fakturze dokumentującej sprzedaż tych artykułów?
   2. czy zamierzona transakcja w związku z tym, że nie będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 punkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?
   
   
   

Zdaniem Zainteresowanych (ostatecznie sformułowanych w piśmie z 31 marca 2021 r. stanowiących uzupełnienie wniosku):

Ad. 1)

Zespół składników majątkowych nabyty uprzednio przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania od X Sp. z o.o. nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa, gdyż nie jest organizacyjnie, finansowo ani funkcjonalnie wyodrębniony w przedsiębiorstwie Zainteresowanego będącego stroną postępowania. Przychody i koszty nie są liczone oddzielnie dla betoniarni. Betoniarni nie dotyczą też żadne wyłączne składniki niematerialne. Natomiast wątpliwości Zainteresowanych biorą się z samego faktu czy jeżeli jakiś zespół składników majątkowych może zostać wyodrębniony w taki sposób, że będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa to czy z prawnego punktu widzenia ten zespół składników majątkowych już z samej możliwości wyodrębnienia stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT.

Ad. 2)

Przedmiotem transakcji jaką zamierzają zawrzeć Zainteresowani (sprzedaż nieruchomości i ruchomości opisanych w opisie sprawy w punktach 1-12) nie stanowi przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a w konsekwencji:

1. cała transakcja podlegała będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (stawka 23%) to jest nie będzie wyłączona spod ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy. W konsekwencji Zainteresowany niebędący stroną postępowania będzie miał prawo do odliczenia podatku od towarów i usług wykazanego przez Sprzedającego na fakturze dokumentującej sprzedaż wszystkich wymienionych towarów (opisanych w opisie sprawy w punktach 1-12).
2. cała transakcja w związku z tym, że nie będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie skutków prawnopodatkowych dla Zainteresowanych w zakresie zadanych pytań dotyczących podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W świetle powołanych powyżej przepisów budynki, budowle oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy, wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), zwanej dalej „Kodeksem cywilnym”.

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

W myśl art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa – w myśl art. 2 pkt 27e ustawy – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie przedsiębiorstwa oraz składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Podkreślić w tym miejscu należy, że nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Aby zatem ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem transakcji, ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przy dokonaniu tej analizy pomocne, a czasami nawet niezbędne mogą okazać się orzeczenia TSUE.

W wyroku C-497/01 (w sprawie Zita Modes z Luksemburga) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) stwierdził, iż „pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, łącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Ponadto TSUE stwierdził, iż fakt, że VI Dyrektywa nie zawiera definicji pojęcia przedsiębiorstwa lub jego części, nie oznacza, że państwa członkowskie mają swobodę jego interpretacji. Pojęcia w niej używane powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny od innych przepisów, z wyjątkiem sytuacji, gdy sama Dyrektywa daje państwom członkowskim jasną dyspozycję do zdefiniowania pojęcia w krajowej legislacji. TSUE wskazał też, iż nabywca musi jednak posiadać zamiar kontynuowania działalności gospodarczej przejmowanego przedsiębiorstwa lub jego części, nie zaś jedynie natychmiast likwidować daną działalność i sprzedać przejęte mienie.

Na tę ostatnią okoliczność, czyli przydatność zespołu składników do prowadzenia (kontynuowania) działalności przez nabywcę, zwrócił uwagę TSUE w wyroku C-408/98 (Abbey National Plc), podzielając opinię Rzecznika Generalnego z dnia 13 kwietnia 2000 r., który stwierdził, iż „rozwiązanie przyjęte w Zjednoczonym Królestwie wydaje się rozsądne: gdy aktywa stanowiące część przedsiębiorstwa zdolną do odrębnego funkcjonowania są zbywane w taki sposób, że sprzedana część kontynuuje swoją działalność, ma zastosowanie opcja, z której Zjednoczone Królestwo skorzystało na mocy art. 5(8) VI Dyrektywy i uznaje się, że nie nastąpiła dostawa towarów”.

W kontekście zatem zbycia przedsiębiorstwa, z wyłączenia stosowania przepisów ustawy korzysta przekazanie przedsiębiorstwa lub jego niezależnej części, w tym dóbr materialnych oraz ewentualnie elementów niematerialnych, które razem tworzą przedsiębiorstwo lub jego część zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Nabywca musi jednakże mieć na celu prowadzenie przekazanego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jedynie natychmiastową likwidację danej działalności lub sprzedanie zapasów zasobów, jeśli istnieją.

Sformułowanie zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy w aspekcie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko werbalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów, który jest przedmiotem zbycia, pozwala na prowadzenie i służy w sposób trwały prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej nabywcy, realizowanej uprzednio w przedsiębiorstwie zbywcy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy, ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa lub jego zorganizowana część przechodzi na własność nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. Wynika to również z treści przepisu art. 91 ust. 9 ustawy, który stanowi, że – w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Aksjomat racjonalności ustawodawcy oraz kategoryczność sformułowania tego przepisu nakazuje przyjąć, że z transakcją zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ustawy mamy do czynienia tylko wówczas, gdy nabywca kontynuuje działalność gospodarczą przy użyciu nabytego przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa).

Kontynuowanie działalności gospodarczej przy zbyciu przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy rozumieć, jako sytuację, w której nabywca w związku z dokonanym nabyciem nadal prowadzi przedsiębiorstwo. Przy czym nie chodzi tu o prowadzenie jakiejkolwiek działalności z wykorzystaniem składników nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, a o prowadzenie nabytego przedsiębiorstwa.

Jak wynika z okoliczności sprawy Zainteresowany będący stroną postepowania (Sprzedający) jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą od 1998 roku. W 2011 roku nabył od X Sp. z o.o. nieruchomość. Nieruchomość ta i pozostałe rzeczy nie stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Obecnie Sprzedający prowadzi działalność gospodarczą w której głównym przedmiotem działalności jest transport drogowy towarów oraz produkcja i transport betonu. Sprzedający zamierza zbyć na rzecz Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania (Nabywcy) następujące składniki majątkowe dotyczące produkcji i transportu betonu:

1. prawo użytkowania wieczystego do nieruchomości objętej księgą wieczystą Sądu Rejonowego w A (tak jak i poniższe księgi wieczyste) …,
2. prawo własności do nieruchomości objętej księgą wieczystą …,
3. prawo własności do nieruchomości objętej księgą wieczystą …,
4. udział w prawie własności do nieruchomości objętej księgą wieczystą .. - przy czym udział w prawie własności nie służy wykonywaniu działalności gospodarczej, gdyż nieruchomość ta to droga umożliwiająca dostęp do drogi publicznej,
5. budynek socjalno-biurowy wraz z wyposażeniem (komputery, meble, urządzenia sanitarne),
6. kontener laboratoryjno-warsztatowy wraz z wyposażeniem,
7. osadnik piasku,
8. magazyn kruszyw,
9. kocioł parowy,
10. pompa do recyklingu,
11. dwa węzły betoniarskie z silosami,
12. środki transportu w postaci dziesięciu samochodów ciężarowych (pojazdy przeznaczone do transportu betonu).
    
    

Księgowość, kadry, składniki niematerialne, przychody i koszty prowadzone są i ewidencjonowane dla całej firmy Sprzedającego, bez wydzielenia oddzielnej części dla betoniarni. Ponadto Nabywca przejmie pracowników zatrudnionych przy betoniarni na zasadzie art. 23¹ Kodeksu pracy. Wszystkie wyżej wymienione nieruchomości (z zastrzeżeniem punktu czwartego) oraz ruchomości służą obecnie prowadzeniu przez Sprzedającego działalności gospodarczej polegającej na produkcji i transporcie betonu. Zainteresowany niebędący stroną postępowania jako Nabywca składników majątkowych będzie kontynuował działalność będącą przedmiotem sprzedaży to jest działalność dotyczącą produkcji betonu oraz jego transportu prowadzoną dotychczas przez Sprzedającego w dotychczasowym zakresie wyłącznie przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem sprzedaży. Obsługa podatkowa, księgowa i kadrowa tej działalności prowadzona będzie przez służby Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania. Nabywca zawrze odrębne umowy z dostawcami mediów (energia elektryczna, woda, środki komunikacji) jak również zawierał będzie umowy dotyczące bieżących dostaw surowców, dostaw betonu i jego transportu dla klientów. Po dokonaniu transakcji Sprzedający będzie nadal prowadził działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów i robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków.

Biorąc pod uwagę opis sprawy należy stwierdzić, że planowana transakcja nie obejmuje całego majątku przedsiębiorstwa Sprzedającego i składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu Cywilnego. W analizowanej sytuacji nie można więc uznać, że przedmiot transakcji będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu powołanego art. 55¹ Kodeksu cywilnego, gdyż przedmiotem transakcji będzie zbycie części przedsiębiorstwa.

Przy czym z okoliczności sprawy nie wynika, aby ww. przedmiot transakcji stanowił masę majątkową wydzieloną organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego, która umożliwiłaby funkcjonowanie jako niezależne przedsiębiorstwo. Na moment zbycia zbywany zespół składników majątkowych nie będzie wyodrębnionym działem w strukturze przedsiębiorstwa Sprzedającego, nie będzie możliwości przyporządkowania przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań, gdyż księgowość prowadzona jest łącznie dla całego przedsiębiorstwa Sprzedającego.

W konsekwencji należy zaznaczyć, że zbycie części przedsiębiorstwa przez Sprzedającego nie będzie również stanowić zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa Sprzedającego, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Jednocześnie zauważenia wymaga, że o uznaniu danego zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa decyduje faktyczna – na dzień dostawy – możliwość wyodrębnienia, czyli wydzielenia zespołu składników materialnych i niematerialnych na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Z kolei potencjalna możliwość na dzień dostawy wyodrębnienia zespołu składników majątkowych nie decyduje czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT, czy też nie.

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie sprzedaż opisanego zespołu składników majątkowych nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, której definicję zawiera art. 2 pkt 27e ustawy. Tym samym do transakcji tej przepis art. 6 pkt 1 ustawy nie będzie miał zastosowania. Sprzedaż ww. zespołu składników majątkowych będzie stanowić w myśl art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy według stawek właściwych dla poszczególnych składników majątkowych.

Odnośnie natomiast kwestii prawa Nabywcy do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego przez Sprzedającego na fakturze dokumentującej sprzedaż ww. składników majątkowych należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy art. 87 ustawy, regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te statuują możliwość otrzymania przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym różnicy pomiędzy kwotą podatku naliczonego a kwotą podatku należnego. Wynika to z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zatem, w zakresie w jakim dostawa przedmiotowych składników majątkowych będzie podlegała opodatkowaniu i nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, to Nabywcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego przez Sprzedającego na fakturze dokumentującej sprzedaż przedmiotowych składników majątkowych na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. W przedstawionym opisie sprawy jednoznacznie wskazano, że Zainteresowany niebędący stroną postępowania (Nabywca) jest oraz będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a składniki majątkowe będące przedmiotem wniosku będą przez Nabywcę wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Zauważyć przy tym należy, że uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego Nabywca będzie mógł zrealizować, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Zainteresowanych dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie pytania nr 1 oraz nr 2 wniosku ORD-WS uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanych. Inne kwestie przedstawione we wniosku, opisie sprawy oraz własnym stanowisku, a w szczególności w zakresie właściwych stawek dla zbycia poszczególnych składników majątkowych, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Zainteresowanych. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowani ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo tut. Organ informuje, iż niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.