2021.04.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.804.2020.2.AWO
z 6 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2020 r. (data wpływu 31 grudnia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 18 lutego 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 18 lutego 2021 r., o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku tym, po uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 14 grudnia 2020 r. sprzedano mieszkanie w ... za kwotę ... zł. Dnia 12 czerwca 2017 r. Wnioskodawczyni dostała darowiznę mieszkania. Mieszkanie to Wnioskodawczyni dostała od rodziców wraz z mężem. Mieszkanie to było obciążone kredytem hipotecznym, który zawarli rodzice Wnioskodawczyni. Było to zawarte w umowie darowizny, że Wnioskodawczyni dostaje mieszkanie obciążone hipotecznym kredytem. Pieniądze ze sprzedaży mieszkania częściowo poszły na spłatę hipoteki rodziców to jest: .... Resztę kwoty (... zł) Wnioskodawczyni dostała z mężem na Ich konto.

Wnioskodawczyni wskazuje: pieniądze ze sprzedaży chcemy przeznaczyć na spłatą kredytu, który zaciągnęliśmy na budowę domu, czyli kwotę ... zł, bo tyle dostaliśmy za sprzedaż mieszkania. Reszta poszła na spłatę kredytu rodziców, więc nie mamy tych pieniędzy. Czyli kwota, o którą wzbogaciliśmy się jest kwotą ... zł na całą ... zł za jaką sprzedaliśmy mieszkanie.

Do kwietnia 2021 r. Wnioskodawczyni musi złożyć PIT i się rozliczyć ze sprzedaży mieszkania, bo nie upłynęło pięć lat od darowizny, więc Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek 19%, ale chce przeznaczyć kwotę ... zł na spłatę Jej kredytu, więc od tej kwoty nie zapłaci podatku, ale kwota, która poszła na spłatę hipoteki rodziców też nie wpłynęła do Wnioskodawczyni, tylko od razu do banku, czyli Wnioskodawczyni tych pieniędzy też nie dostała, więc nie
wzbogaciła się o tę kwotę.

W uzupełnieniu wniosku natomiast wskazano, że kredyt na budowę domu Wnioskodawczyni zaciągnęła wraz z mężem dnia 22 kwietnia 2020 r. Kredytu udzielił .... Okres kredytowania wynosi ... lat. W małżeństwie Wnioskodawczyni obowiązuje ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej. Kredyt zaciągnięto na budowę domu, który ma zaspokoić cele mieszkaniowe (Wnioskodawczyni i Jej męża). Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem są właścicielami budowanego domu. W umowie kredytowej został zawarty cel zaciągnięcia kredytu i jest to cel: na budowę domu jednorodzinnego. Nieruchomość, która została zbyta dnia 14 grudnia 2020 r. jest to mieszkanie (nieruchomość), którą Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem dostała od Jej rodziców. Nieruchomość (mieszkanie), które darowali rodzice Wnioskodawczyni darowali Jej oraz Jej małżonkowi weszła do majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej męża.

W związku z powyższym opisem w złożonym wniosku zadano następujące pytania.

Czy wartość spłacanego przez nas kredytu hipotecznego obciążającego darowaną nieruchomość stanowi koszt uzyskania przychodów z tytułu dokonanej dnia 14 grudnia 2020 r. sprzedaży nieruchomości?

(Przypis tutejszego organu ˗ pytanie to jest wynikiem przeformułowania pierwotnie zadanego pytania o treści: „Czy kwota, która poszła na spłatę rodziców hipoteki to jest ... zł zostanie zaliczona do zwolnienia mnie z płacenia 19% podatku”).
Czy kwota pozostała po spłacie kredytu zaciągniętego przez rodziców, którą (słowo stanowiące dopisek tutejszego organu) chcę przeznaczyć na spłatę kredytu zaciągniętego na budowę domu może zostać uznana jako wydatek na własne cele mieszkaniowe?
(Przypis tutejszego organu ˗ pytanie to jest wynikiem przeformułowania pierwotnie zadanego pytania o treści: „Czy od kwoty, która poszła na spłatę hipoteki rodziców to jest ... zł zapłacę podatek 19%”)?

Przedstawiając własne stanowisko (doprecyzowanie zawarte w uzupełnieniu wniosku) Wnioskodawczyni wskazała, że Jej zdaniem, spłata kredytu zaciągnięto przez Jej rodziców nie stanowi kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości. Natomiast kwota pozostała po spłacie kredytu hipotecznego zaciągniętego przez rodziców Wnioskodawczyni przeznaczona na spłatę kredytu zaciągniętego na budowę domu, może zostać uznana jako wydatek na własne cele mieszkaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 wskazanej wyżej ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,

˗ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Tym samym, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c) cytowanej ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób nabycia tej nieruchomości.

Z treści wniosku wynika, że dnia 12 czerwca 2017 r. Wnioskodawczyni otrzymała w drodze umowy darowizny mieszkanie. Do sprzedaży przedmiotowej nieruchomości doszło natomiast dnia 14 grudnia 2020 r.

Podkreślić należy, że przez pojęcie darowizny rozumieć należy typ umowy opisany w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740).

Jak wynika z art. 888 § 1 przywołanej powyżej ustawy, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Istota tej umowy polega więc na zobowiązaniu darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz drugiej strony umowy (obdarowanego), kosztem swego majątku w wyniku czego zwiększają się jej aktywa lub zmniejszają pasywa.

Stosownie natomiast do art. 155 § 1 cytowanej ustawy, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo, że strony inaczej postanowiły.

Tym samym, zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego. Z tą datą darczyńca traci własność nieruchomości. Zatem, jeżeli dnia 12 czerwca 2017 r. nastąpiło przekazanie nieruchomości, doszło tym samym do przeniesienia jej prawa własności.

Z powyższego względu należy wskazać, że skoro odpłatne zbycie opisanej nieruchomości odbyło się przed upływem ustawowego okresu, wyrażonego w treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przedmiotowa sprzedaż stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle pierwszego zdania art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena określona w umowie, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

W myśl art. 30e ust. 1 wyżej wskazanej ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 wskazanej ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo–skutkowy.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie dyspozycja art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nieruchomość otrzymano w drodze umowy darowizny.

Zgodnie tym przepisem, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadkowi darowizn.

Wysokość nakładów, stosownie do treści art. 22 ust. 6e cytowanej ustawy, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Powyższa regulacja określa więc w sposób wyczerpujący zasady ustalania kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c) omawianej ustawy. Koszty uzyskania przychodów z przedmiotowego tytułu zostały przez ustawodawcę sprecyzowane poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią:

udokumentowane nakłady na tę nieruchomość zwiększające jej wartość,
kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na nabytą w drodze darowizny nieruchomość.

Ustawodawca ˗ w tym zakresie ˗ nie odsyła zatem do ogólnej definicji kosztów uzyskania przychodów zawartej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 11 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Gl 1084/11 wskazał ponadto, że: (…) że podstawowym kryterium pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów odpłatnego zbycia nieruchomości – oprócz bezpośredniego związku ze zbyciem - jest jego obligatoryjny względem zbycia charakter. Istotne jest zatem, czy zbywca nieruchomości jest zobowiązany ponieść określony koszt w związku z jej zbyciem i czy ten koszt jest ze zbyciem bezpośrednio związany. Stwierdzenie, że zbycie nieruchomości wymaga poniesienia danego kosztu i że jest on ze zbyciem bezpośrednio związany winno oznaczać zaliczenie tego wydatku do kosztów odpłatnego zbycia. W kontekście tych rozważań, zasadnicze zatem znaczenie będzie miało udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy spłata długów hipotecznych stanowi obligatoryjny warunek zbycia nieruchomości. Ujmując rzecz inaczej, należy udzielić odpowiedzi na pytanie, czy sprzedaż nieruchomości, aby była możliwa, wymaga obowiązkowej spłaty obciążających ją hipotek. W tym zakresie pomocne będą regulacje zawarte w ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2011 r. Nr 230, poz. 1370 z późn. zm.) oraz przepisy Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 244 § 1 k.c. „ograniczonymi prawami rzeczowymi są: użytkowanie, służebność, zastaw, własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej oraz hipoteka”. Hipoteka z kolei – to ograniczone prawo rzeczowe na nieruchomości oraz na wybranych prawach (własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu, wierzytelność zabezpieczona hipotecznie), służące zabezpieczeniu wierzytelności wynikającej z oznaczonego stosunku prawnego, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości, z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi każdoczesnego właściciela nieruchomości (art. 65 u.o.k.w.i.h.). Oznacza to, iż zbycie nieruchomości przez dłużnika nie narusza prawa wierzyciela hipotecznego - może on dochodzić zaspokojenia od kogokolwiek, kto stanie się właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości. Wierzyciel rzeczowy może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości. Uprawniony z tytułu hipoteki to wierzyciel hipoteczny, natomiast właściciela nieruchomości obciążonej określa się mianem dłużnika hipotecznego. Hipoteka zabezpiecza jedną lub więcej wierzytelności, wynikających lub mogących wynikać z określonego stosunku prawnego. W świetle powyższych rozważań za uprawnioną należy uznać konstatację, że sprzedaż nieruchomości obciążonej hipoteką nie wymaga obowiązkowej spłaty długów wierzytelności zabezpieczonych hipoteką, a to z kolei prowadzi do wniosku, że spłata wierzyciela hipotecznego nie stanowi kosztu odpłatnego zbycia tej nieruchomości”.

Powyższe wykładnia została potwierdzona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 sierpnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1954/12, w którym dodano również, że „spłata zadłużenia zbywcy nieruchomości nie stanowi kosztu uzyskania przychodów bowiem nie stanowi kosztów nabycia, ani też kosztów wytworzenia nieruchomości, ani też nie jest nakładem, jest natomiast sposobem rozliczania się nabywcy z ceny umownej określonej w umowie. Spłata wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, jak trafnie wywiódł Sąd pierwszej instancji, nastąpiła z ceny sprzedaży nieruchomości określonej w umowie, a należnej skarżącemu. Przeznaczenie części ceny określonej w umowie na spłatę hipoteki stanowiło rozporządzenie zbywcy nieruchomości co do wydatkowania kwoty uzyskanej ze sprzedaży - co pozostawało bez wpływu na „wartość nieruchomości wyrażoną w cenie określonej w umowie”.

W złożonym wniosku podniesiono, że opisane mieszkanie było obciążone kredytem hipotecznym, który zawarli rodzice Wnioskodawczyni. W umowie darowizny wskazano, że Wnioskodawczyni dostaje mieszkanie obciążone hipotecznym kredytem. Pieniądze ze sprzedaży mieszkania zostały częściowo przeznaczone na spłatę hipoteki rodziców.

Stosownie do powyższego, należy więc stwierdzić, że wartość spłaconego zobowiązania ˗ kredytu hipotecznego zaciągniętego przez rodziców Wnioskodawczyni ˗ w żaden sposób nie mieści się w ustawowych kryteriach kosztów uzyskania przychodów, zawartych w art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem wskazane wydatki nie mogą zostać uznane za koszt obniżający podstawę opodatkowania w związku z uzyskaniem przychodu ze sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości.

Stanowisko Wnioskodawczyni we wskazanym wyżej zakresie należało zatem uznać za prawidłowe.

Na podstawie art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy jednak wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętym przychodzie z odpłatnego zbycia.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się:

wydatki poniesione na:
1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
  ˗ położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.
wydatki poniesione na:
1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c), na cele określone w pkt 1,
2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)

˗ w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30;

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 28 cytowanej ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Podkreślić również należy, że przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 wskazanej wyżej ustawy).

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, że okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przeznaczenie przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości na konkretne cele wskazane w tym przepisie i w terminie nim zakreślonym  przy czym, enumeratywne wyliczenie wydatków mieszkaniowych uprawniających do zastosowania wyżej wskazanego zwolnienia ma charakter wyczerpujący, a nie przykładowy.

Z powyższego względu, należy w pierwszej kolejności zauważyć, że art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) wymaga, aby spłata kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c) dotyczyła celów określonych w pkt 1 tego ustępu (art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z perspektywy omawianego zwolnienia istotne jest zatem, aby:

spłacany kredyt był zaciągnięty przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży, oraz
(kredyt ten) był zaciągnięty przez osobę, która uzyskuje przychód ze sprzedaży, a następnie wydatkuje go na spłatę kredytu, i
(kredyt ten) był zaciągnięty na ściśle określone cele mieszkaniowe, enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że kredyt na budowę domu zaciągnięto dnia 22 kwietnia 2020 r. Kredyt zaciągnięto na budowę domu, który ma zaspokoić cele mieszkaniowe (Wnioskodawczyni i Jej męża).

Przenosząc niniejsze ustalenia na grunt rozpatrywanej sprawy należy zatem stwierdzić, że wydatek na spłatę kredytu zaciągniętego na budowę domu mającego zaspokajać własne cele mieszkaniowe stanowi wydatek, o którym mowa w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem może podlegać rozliczeniu przy ustalaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania na warunkach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawczyni, stosownie do którego kwota pozostała po spłacie kredytu hipotecznego zaciągniętego przez rodziców Wnioskodawczyni przeznaczona na spłatę kredytu zaciągniętego na budowę domu, może zostać uznana jako wydatek na własne cele mieszkaniowe należało również uznać za prawidłowe.

Podsumowując, przedstawione przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku stanowisko w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego, należało więc uznać za prawidłowe.

Końcowo zaznacza się (ze względu na posługiwanie się we wniosku zarówno liczbą pojedynczą, jak i mnogą oraz doprecyzowanie pierwszego z pytań w oparciu o nowe wskazanie zaimka rzeczownego), że stosownie do art. 14b § 1 wskazanej wyżej ustawy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawczyni (wniosek ORD˗IN) i dotyczy skutków podatkowych (opisanego stanu faktycznego) powstałych po stronie Wnioskodawczyni. Inne osoby, chcąc uzyskać stosowną interpretację indywidualną, powinny wystąpić więc z odrębnymi wnioskami o jej wydanie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43 ˗ 300 Bielsko˗Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin