Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.3.2021.4.AN
z 7 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 stycznia 2021 r. (data wpływu 7 stycznia 2021 r.), uzupełnionym 25 marca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku ze zbyciem środka trwałego, niezamortyzowana wartość środka trwałego będzie kosztem uzyskania przychodu w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2021 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku ze zbyciem środka trwałego niezamortyzowana wartość środka trwałego będzie kosztem uzyskania przychodu w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego pismem z 22 marca 2021 r., znak: 0112-KDIL1-1.4012.6.2021.2.EB, 0111-KDIB1-3.4010.3.2021.3.AN, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 25 marca 2021 r..

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zdarzenie A: 10 czerwca 2009 r. została zawarta umowa pomiędzy Gminą Miasta a Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”), w której właścicielem w 100% jest Gmina Miasta zabezpieczająca realizację Projektu (…) której beneficjentem było przedsiębiorstwo (PWIK E). W ramach tej umowy beneficjent miał wybudować kanalizację deszczową na trzech osiedlach miasta, sfinansowaną ze środków Gminy Miasta, beneficjenta i środków dotacyjnych pozyskanych z NFOŚ w Warszawie. Gmina Miasta swój udział finansowy na inwestycję przekazała do spółki w formie aportu pieniężnego. Spółka zrealizowała te zadania w latach 2009-2012. Wytworzony majątek został przyjęty przez spółkę do ewidencji środków trwałych, podlegał amortyzacji w Spółce. Z gminą Miasta Spółka zawarła dnia 11 października 2011 r. umowę na bieżącą eksploatację i konserwację wybudowanej kanalizacji deszczowej. Spółka obciążała Gminę Miasta ustaloną między stronami wartością usługi wystawiając co miesiąc faktury VAT z naliczeniem podatku VAT włącznie do momentu zakończenia okresu trwałości projektu i przekazania majątku Miastu. Trwałość projektu zakończyła się w miesiącu VII 2020 r., a przekazanie majątku nie zostało jeszcze do dnia złożenia wniosku zrealizowane. Nadmienia się, że podatek VAT od nakładów inwestycyjnych na kanalizację deszczową był na bieżąco odliczany od podatku należnego, gdyż wytworzony majątek miał służyć do działalności opodatkowanej. W miesiącu w listopadzie Miasto przejawiło chęć przejęcia tego majątku na swój stan. W wyniku porozumienia między stronami ustalono, że majątek zostanie przekazany na rzecz Gminy Miasta nieodpłatnie w formie darowizny. Nadmienia się, że spółka była pierwszym użytkownikiem w ramach pierwszego zasiedlenia. Przyjęcie do użytkowania nowo wybudowanego majątku nastąpiło w następujących terminach: 1) Zadanie A - 30 XI 2010 r., 2) Zadanie B - 30 XII 2011 r., 3) Zadanie C - 31 XII 2012 r. Z datą przekazania tych środków trwałych Spółka nie będzie prowadziła po przekazaniu działalności w zakresie obsługi kanalizacji deszczowej, choć taka działalność wynika z umowy spółki i jest zgłoszona do KRS i do GUS. W wyniku przekazania środków trwałych zostanie niezamortyzowana dość duża wartość środków trwałych która dla spółki stanowić będzie pozostałe koszty operacyjne.

Zdarzenie B. Gmina Miasta nosi się z zamiarem przekazania sieci wodociągowej i kanalizacyjnej w formie aportu rzeczowego, zwiększając tym samym kapitał udziałowy spółki, której jest jedynym 100% właścicielem. Majątek ten został wybudowany albo ze środków własnych Gminy Miasta albo ze środków deweloperów, którzy przekazali ten majątek Miastu nieodpłatnie albo zbyli za symboliczną zł. Miasto i deweloperzy byli pierwszym użytkownikiem tych sieci i najprawdopodobniej odliczali VAT naliczony od podatku należnego od wykonywanych robót. Spółka może być kolejnym użytkownikiem, nie pierwszym.

Dodatkowo, w piśmie z dnia 25 marca 2021 r., będącym uzupełnieniem wniosku Wnioskodawca wskazał m.in., że:

1.Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.

2.Na rzecz Gminy Miasta został przekazany majątek w postaci środków trwałych grupy 1 KŚT - budynki, grupy 2 KŚT - budowle.

3.Przekazanie majątku spółki zostało dokonane na rzecz Gminy Miasta na podstawie:

1. porozumienia nr (…), zawartego między Spółką a Prezydentem Miasta,
2. Uchwały nr (…) Wspólników Spółki z dnia (…).

4.Wnioskodawca nie otrzymał i nie otrzyma od Gminy Miasta wynagrodzenia za przekazany majątek.

5.Wnioskodawcy przysługiwało w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wytworzenia budynków i budowli dla każdego zadania inwestycyjnego A, B i C.

6.Sieć kanalizacji deszczowej w której mowa we wniosku, są obiektami uznanymi na postawie art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 z późniejszymi zmianami) za budowlę trwale związaną z gruntem.

7.W związku z poniesieniem wydatków na realizację zadań A, B i C doszło do:

1. nabycia/wytworzenia środków trwałych, których wartość początkowa przekracza 15.000,00 zł,
2. wytworzenia nieruchomości o których mowa w art. 2 pkt 14a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.).

8.W wyniku realizacji zadania inwestycyjnego w zakresie budowy kanalizacji deszczowej przekazanie do użytkowania nastąpiło w następujących terminach:

1. zadanie A - 30.11.2010 r.,
2. zadanie B - 30.12.2011 r.,
3. zadanie C - 31.12.2012 r.

9.Wnioskodawca dokonał korekty podatku VAT na podstawie art. 91 ust. 1-3 ustawy dotyczącej następujących zadań.

1. zadanie A - nie dokonano korekty gdyż upłynął okres 10 lat,
2. zadanie B - dokonano korekty za okres 1 roku,
3. zadanie C - dokonano korekty za okres 2 lat.

10.Wnioskodawca wykorzystał wykazane budowle do odprowadzania wód opadowych (deszczówki) z:

1. zadanie A - Osiedla S,
2. zadanie B - Osiedla G,
3. zadanie C - Osiedla P

do odbiorników naturalnych wód opadowych, za które pobierał opłaty od Urzędu Miasta na podstawie wystawianych faktur VAT za cały okres od XII 2010 do 31.09.2020 roku, na podstawi zawartej z Urzędem Miasta umowy cywilnej.

11.Wybudowana kanalizacja deszczowa we wszystkich trzech zadaniach A, B i C była wykorzystywana do działalności opodatkowanej o czym mowa w pkt 10.

12.W wyniku przekazania budowli z zadania A, B i C doszło do pierwszego zasiedlenia przez spółkę z momentem zakończenia tych zadań i przyjęcia ich do użytkowania w datach podanych w pkt 8 a), b), c).

13.Między pierwszym zasiedleniem a darowizną budowli do dnia nieodpłatnego przekazania na rzecz Gminy Miasta minął okres dłuższy niż 2 lata a mianowicie:

1. zadanie A - pełne 10 lat,
2. zadanie B - 8 lat, 11 m-cy,
3. zadanie C - 7 lat 11 m-cy.

14.Wnioskodawca nie poniósł w w/w okresie wydatków na ulepszenie lub przebudowę budowli z zadania A, B i C w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

15.Budowle przekazane nieodpłatnie przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy Miasta nie były wykorzystywane przez wnioskodawcę wyłącznie do działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów i usług. Były one wykorzystywane do działalności opodatkowanej.

Wnioskodawca wskazał również, że:

1. zadania inwestycyjne A, B i C były wykonywane przez wykonawców wybranych w przeprowadzonych przetargach zgodnie z przepisami o zamówieniach publicznych. Byty to roboty budowlane opodatkowane podatkiem VAT, który podlegał odliczeniu od podatku należnego wyliczonego przez spółkę od świadczonych przez spółkę usług, robót budowlanych i innej działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Jednocześnie Wnioskodawca nadmienia, że budowa kanalizacji deszczowej miała służyć działalności opodatkowanej spółki;
2. ponieważ w spółce nie występuje sprzedaż zwolniona naliczony podatek w całości podlegał odliczeniu od podatku należnego;
3. wszystkie wydatki „na zakup robót VAT” jest to tylko skrót myślowy dotyczący wytworzenia środków trwałych wymienionych w załączniku nr 1 do niniejszego wyjaśnienia których wartość przekracza 15.000,00 zł oraz wytworzenia nieruchomości o których mowa w art. 2 pkt 14 a ustawy o podatku od towarów i usług;
4. wydatki związane z wytworzeniem środków trwałych zostały poniesione na przestrzeni lat I 2010 - XII 2012 i w tym samym okresie zostały wykazane w deklaracjach miesięcznych VAT i odliczone od podatku należnego;
5. wydatki związane z budową kanalizacji deszczowej wykorzystywane były przez wnioskodawcę wyłącznie do czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy w związku ze zbyciem środka trwałego niezamortyzowana wartość środka trwałego będzie kosztem uzyskania przychodu w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4 )

Zdaniem Wnioskodawcy, amortyzacji środków trwałych (kanalizacji deszczowej) należy dokonać zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), do końca tego miesiąca w którym dokonano ich zbycia. Pozostała niezamortyzowana wartość zbytego środka trwałego zdaniem Spółki stanowi koszt uzyskania przychodu po uwzględnieniu amortyzacji pokrytej równowartością dotacji z NFOŚ, która była przypisana do tego środka trwałego na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, np.:

1. wartość brutto środka trwałego 10.000 tys. zł
2. umorzenie (amortyzacja) 1.600 tys. zł
3. wartość netto 8.400 tys. zł
4. nierozliczona dotacja 6.200 tys. zł
5. strata na zbyciu śr. trwałego poz. 3) - poz.4) - pozostałe koszty operacyjne 2.200 tys. zł.

Spółka nie dokonała zmiany rodzaju działalności o którym mówi art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, a który zalicza straty z tytułu zmiany rodzaju działalności do kosztów niestanowiących uzyskanie przychodu, a w związku z tym nie można zastosować postanowień art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „ustawy o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 16 a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Wobec braku definicji „darowizny” w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, należy odnieść się do ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.; dalej: „Kodeks cywilny”). Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że skoro z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego sprawy wynika, że przekazanie środka trwałego nastąpiło nieodpłatnie w formie darowizny na rzecz Gminy Miasta to na gruncie niniejszej sprawy zastosowanie znajdzie cyt. wyżej art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT.

W konsekwencji, niezamortyzowana wartość środka trwałego w okolicznościach opisanych wyżej nie może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, z uwagi na treść art. 16 ust. 1 pkt 14 updop, który to przepis wyłącza z kosztów uzyskania przychodów m.in. darowizny poniesione na rzecz osób prawnych.

Dodatkowo zaznaczyć należy, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, z którego treści wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy w związku ze zbyciem środka trwałego niezamortyzowana wartość środka trwałego będzie kosztem uzyskania przychodu w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać za nieprawidłowe.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1-3 zostały/zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.