Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.23.2021.3.MKA
z 16 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 12 stycznia 2021 r. (data wpływu 18 stycznia 2021r.), uzupełnionym pismem z 1 kwietnia 2021 r. (wpływu 2 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży Nieruchomości stanowiącej zabudowane działki gruntu nr 1 i 2 oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przez Nabywcę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży Nieruchomości stanowiącej zabudowane działki gruntu nr 1 i 2 oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przez Nabywcę.

Wniosek został uzupełniony pismem z 1 kwietnia 2021 r. (data wpływu 2 kwietnia 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 29 marca 2021 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.23.2021.1.MKA.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w nadesłanym uzupełnieniu):

Wnioskodawcą jest spółka A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w […] (dalej: „Wnioskodawca”). Wnioskodawca jest zainteresowany zakupem nieruchomości położonej w […]. Właścicielem, który jednocześnie rozważa sprzedaż opisanej poniżej nieruchomość za wynagrodzeniem (dalej: „Transakcja”) jest spółka B. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w […] (dalej: „Zbywca”).

Przedmiot Transakcji obejmuje zabudowane działki gruntu oznaczone numerami ewidencyjnymi:

1. 1 o obszarze […] hektara, położonej przy ul. […] nr […] w […], dzielnicy […], powiecie […], województwie […],
   
2. 2 o obszarze […] hektara, położonej przy ul. […] nr […] i ul. […] nr […] w […], dzielnicy […], powiecie […], województwie […], dla których Sąd Rejonowy […] w […], Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą KW nr […] wraz z prawem własności budynków, budowli i ich części położonych na tej działce, przy czym ww. działki gruntu zwane będą dalej łącznie, jako „Nieruchomość” a budynki, budowle i ich części znajdujące się na Nieruchomości, zwane będą dalej odpowiednio, jako „Budynki”, „Budowle”.
   
   

Dla obszaru, na którym znajdują się działki gruntu oznaczone numerami ewidencyjnymi: 1 i 2, z obrębu […], położone przy ul. […] nr […] i ul. […] nr […] w […], dzielnicy […]. Dla Nieruchomości brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Realizacja/wybudowanie Budynków oraz Budowli zostało dokonane na podstawie uzyskanej przez Wnioskodawcę decyzji o warunkach zabudowy.

Na dzień składania niniejszego wniosku, jak również na dzień zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży, Nieruchomość jest/będzie zabudowana Budynkami oraz Budowlami.

Poza Budynkami oraz Budowlami na Nieruchomości na dzień Transakcji nie będą znajdowały się żadne inne naniesienia.

Na działce gruntu oznaczonej numerem ewidencyjnym 1 położonej przy ul. […] nr […] w […], dzielnicy […], powiecie […], województwie […], posadowiony jest budynek handlowo - usługowy, identyfikator budynku: […], o powierzchni zabudowy wynoszącej […] m², posiadający pięć kondygnacji nadziemnych i jedną kondygnację podziemną.

Na działce gruntu oznaczonej numerem ewidencyjnym 2 położonej przy ul. […] nr […] w […], dzielnicy […], powiecie […], województwie […], posadowiony jest budynek niemieszkalny, identyfikator budynku: […], o powierzchni zabudowy wynoszącej […] m², posiadający jedną kondygnację nadziemną.

Nieruchomość zabudowana jest ponadto parkingami oraz drogami dojazdowymi zapewniającymi dojazd do Budynków i Budowli znajdujących się terenie Nieruchomości.

Wszystkie opisane powyżej naniesienia znajdujące się na Nieruchomości stanowią budynki/ budowle w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.).

Wszystkie wydatki na wzniesienie Budynków oraz Budowli zostały poniesione przez Wnioskodawcę, co oznacza, iż to Wnioskodawca jest ekonomicznym właścicielem Budynków oraz Budowli.

W ostatnich dwóch latach wydatki Wnioskodawcy na Budynki lub/i Budowle nie przekroczyły 30% wartości początkowej Budynków oraz Budowli.

Wybudowanie Budynków oraz Budowli było opodatkowane podatkiem VAT, a Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT należnego o podatek naliczony, wynikający z faktur wystawionych w związku z wybudowaniem przedmiotowych Budynków oraz Budowli.

Nieruchomość ta jest od wielu lat przedmiotem dzierżawy na rzecz Wnioskodawcy.

Przedmiotem dzierżawy jest wyłącznie grunt. Umowa dzierżawy została zawarta przez Wnioskodawcę i Zbywcę na czas oznaczony, to jest do 2025 r. Wnioskodawca oraz Zbywca zawarli także umowę przedwstępną dzierżawy, która przewiduje zawarcie przez te podmioty nowej umowy dzierżawy, na okres 30 lat.

Dzierżawa uznawana jest za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, a do czynszu dzierżawnego doliczany jest podatek od towarów i usług.

Wnioskodawca podkreśla przy tym, że Zbywca:

• tylko wydzierżawia grunt;
• nie wybudował Budynków a także Budowli znajdujących się na wydzierżawionym gruncie oraz ich nie modernizował;
• nie był stroną umów wynajmu powierzchni handlowych znajdujących się w Budynku.
  
  

Zbywca jest właścicielem Budynków i Budowli posadowionych na wydzierżawianej Nieruchomości, ponieważ wynika to z przepisów KC. Jednakże, Zbywca w żadnym okresie od wydzierżawienia Nieruchomości Wnioskodawcy nie dysponował nimi jak właściciel.

Budynki i Budowle pozostawały i pozostają w wyłącznej dyspozycji Wnioskodawcy.

Wnioskodawca, jako dzierżawca Nieruchomości wzniósł Budynki i Budowle znajdujące się na przedmiotowej Nieruchomości i aby móc kontynuować dotychczasową działalność jest zainteresowany nabyciem Nieruchomości od Zbywcy.

Wnioskodawca, planuje zakup Nieruchomości od Zbywcy, z uwagi na - co zostało podniesione w pkt powyżej - chęć kontynuowania działalności gospodarczej, to jest dalszego prowadzenia na terenie Nieruchomości C..

Poprzez zawarcie umowy sprzedaży Wnioskodawca, jako dotychczasowy dzierżawca oraz Zbywca zmierzają do doprowadzenia do przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy własności Nieruchomości zabudowanej Budynkami i Budowlami, przy czym w momencie sprzedaży na skutek kontuzji praw, dojdzie do wygaśnięcia umowy dzierżawy.

Wraz z zawarciem umowy sprzedaży nie nastąpi wydanie zabudowań wzniesionych na Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy, ponieważ Wnioskodawca, jako dotychczasowy dzierżawca stanie się właścicielem Nieruchomości wraz z zabudowaniami, które wzniósł.

W związku z nabyciem Nieruchomości przez Wnioskodawcę, jako dzierżawcę, nie dojdzie do wydania zabudowań na rzecz Zbywcy, ani zwrotnego przekazania tychże zabudowań na rzecz Wnioskodawcy. W umowie sprzedaży cena będzie dotyczyła wyłącznie Nieruchomości tj. gruntu. Cena nie będzie obejmowała naniesień tj. wartości Budynków i Budowli, które w sensie ekonomicznym stanowią własność Zbywcy.

Zapłacie podlegać będzie jedynie cena odpowiadająca wartości samej Nieruchomości tj. samego gruntu.

Pomimo tego, stosownie do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 września 2018 r. wydanego w sprawie I FSK1274/16 Wnioskodawca, jako Nabywca oraz Zbywca planują opodatkować dostawę Nieruchomości podatkiem VAT wg. stawki 23 %.

Wnioskodawca, jako Nabywca - zgodnie z ww. wyrokiem z dnia 4 września 2018 r. stoi na stanowisku, iż przedmiotem dostawy będzie jedynie Nieruchomość, co oznacza, że Wnioskodawcy, jako Nabywcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktury dokumentującej Transakcję.

Własność Nieruchomości Zbywca nabył w 2014 roku, na podstawie decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Prawo użytkowania wieczystego Nieruchomości Zbywca nabył na podstawie umowy użytkowania wieczystego z dnia 4 lipca 1994 r. sporządzonej za numerem Rep A [..]. Nieruchomość na moment nabycia przez Zbywcę prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości była niezabudowana.

Zbywca nie ponosił wydatków na ulepszenie Budynków oraz Budowli, o których mowa w art. 2 pkt 14 lit. b) i art. 43 ust. 1 pkt l0a lit. b) ustawy o VAT.

Przedmiotem Transakcji będzie wyłącznie Nieruchomość (grunt).

W ramach Transakcji nie dojdzie do przeniesienia na Nabywcę jakichkolwiek zobowiązań Zbywcy. Bezpośrednio po nabyciu Nieruchomości oraz Budynków, Nabywca planuje w dalszym ciągu prowadzić z jej wykorzystaniem działalność gospodarczą, którą prowadzi aktualnie.

Powyższa działalność będzie prowadzona przez Nabywcę wyłącznie przy wykorzystaniu własnych zasobów.

Ponadto w piśmie z dnia 1 kwietnia 2021 r. będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego następująco:

1. Dla nieruchomości stanowiącej działki o numerach ewidencyjnych 1 i 2 nie ma opracowanego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast zgodnie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego […], przyjętym Uchwalą nr […] Rady Miasta […] w dniu 10 października 2006r. (zmienione Uchwalą nr […] z dnia 26 lutego 2009 r., uzupełnioną Uchwałą nr […] z dnia 28 kwietnia 2009 r., ponownie zmienione Uchwałą nr […] z dnia 7 października 2010 r.) nieruchomość położona jest na obszarze oznaczonym na planie symbolem UH.30 - tereny usług handlu wielkopowierzchniowego z wysokością zabudowy do 30 m i częściowo w liniach rozgraniczających ul. […]. Nieruchomość jest położona na obszarze ograniczonego użytkowania dla […] w […] utworzonego na mocy Uchwały (…) Sejmiku Województwa […] z dnia 20 czerwca 2011 r. W granicach (…) zostały wprowadzone ograniczenia w korzystaniu nieruchomości, w szczególności dotyczące konieczności znoszenia hałasu przekraczającego dopuszczalne normy, a także zakazu wznoszenia budynków mieszkalnych i usługowych (w strefie Z1 Z2, w której wyceniana nieruchomość nie znajduje się), oraz konieczności zastosowania zabezpieczeń antyhałasowych na własny koszt (w całym obszarze (…)).
   
2. Nabywca przebudował budynki i budowle znajdujące się na przedmiotowych nieruchomościach na podstawie:
   
   
   • decyzji Prezydenta […] z dnia 13 lipca 2006 r.;
     
   • decyzji Prezydenta […] z dnia 5 grudnia 2008 r.;
     
   • decyzji Prezydenta […] z dnia 29 maja 2009 r.
     
   • decyzji nr […] z dnia 7 maja 1998 r. zatwierdzającą projekt budowlany;
     
   • decyzji nr […] z dnia 24 listopada 1999 r. zatwierdzającą zamienny projekt budowlany.
     Ww. decyzje były zgodne z decyzją nr […] z dnia 25 lipca 1997 r. o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego.
   
   Wcześniej budynki i budowle zostały wybudowane na podstawie:
   • decyzji nr […] z dnia 30 grudnia 1994 r. zatwierdzającej projekt budowlany;
     
   • decyzji nr […] z dnia 28 czerwca 1995 r. wyrażającą zgodę na przeniesienie ww. decyzji z dnia 30 grudnia 1994 r.
   Ww. decyzje były zgodne z decyzją lokalizacyjną nr (…).
   
   
   

Z powołanych wyżej decyzji wynikała zgoda na wybudowanie na terenie objętym wnioskiem o wydanie interpretacji: [..], obiektu magazynowego, dobudowę pasażu handlowego wraz z towarzyszącą infrastrukturą.

Ww. obiekty zostały oddane do użytkowania na podstawie:

• decyzji nr […] z dnia 11 września 2009 r.;
• decyzji nr […] z dnia 29 grudnia 1995 r.

Mając na uwadze powyższe oczywistym jest, że objęte wnioskiem działki 1 i 2 są i były w trakcie wznoszenia na nich budynków i budowli przeznaczone pod zabudowę, stosownie do przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zbywca i Wnioskodawca są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku od towarów i usług:

1. Czy planowana Transakcja będzie podlegać opodatkowaniu VAT wg. stawki 23%, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 6 oraz w zw. z art. 41 ust 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT?
2. Czy w stosunku do planowanej Transakcji nie znajdzie zastosowania zwolnienie z opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?
3. Czy - w przypadku, w którym odpowiedź na pytanie 1 i 2 będzie pozytywna, tj. Organ podatkowy uzna, że planowana Transakcja będzie opodatkowana podatkiem VAT oraz w stosunku do Transakcji nie znajdzie zastosowania obligatoryjne zwolnienie z opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT - Wnioskodawcy będzie przysługiwało zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wg. stawki 23%, wynikającego z faktury dokumentującej Transakcję?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług:

1. Planowana Transakcja będzie podlegać opodatkowaniu VAT wg. stawki 23%, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 6 oraz w zw. z art. 41 ust 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.
2. W stosunku do planowanej Transakcji nie znajdzie zastosowania zwolnienie z opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
3. Z uwagi na to, że planowana Transakcja będzie opodatkowana podatkiem VAT oraz w stosunku do Transakcji nie znajdzie zastosowania obligatoryjne zwolnienie z opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT - Wnioskodawcy będzie przysługiwało zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wg. stawki 23%, wynikającego z faktury dokumentującej Transakcję.

W celu rozstrzygnięcia, czy dostawa Nieruchomości w ramach Transakcji będzie opodatkowana VAT, konieczne jest w pierwszej kolejności ustalenie, czy przedmiotowa Transakcja mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednocześnie, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, jak również wszelkie postacie energii.

Uregulowanie zawarte w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, definiuje dostawę towarów jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Oznacza to, iż transakcja mająca za przedmiot grunt jest objęta zakresem opodatkowania VAT.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że planowana Transakcja będzie podlegać opodatkowaniu VAT stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a stawka tego podatku - stosownie do art. 41 ust 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT - będzie wynosiła 23 %.

Sprzedaż Nieruchomości w ramach planowanej Transakcji będzie stanowiła dostawę Nieruchomości.

Co do zasady, podstawowa stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z ustawą o VAT wynosi 23%. Sprzedaż Nieruchomości w ramach planowanej Transakcji będzie więc opodatkowana VAT jako dostawa towarów, chyba że zastosowanie znalazłoby jedno ze zwolnień przewidzianych w ustawie o VAT.

W przedmiotowym przypadku, należy rozważyć, czy sprzedaż Nieruchomości w ramach planowanej Transakcji może podlegać zwolnieniu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT z opodatkowania VAT zwalnia się dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Nieruchomość nie jest objęta postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jednakże Budynki i Budowle zostały wybudowane na podstawie decyzji o warunkach zabudowy.

Z uwagi na to, iż - co zostało wyjaśnione powyżej - na potrzeby Transakcji, to jest sprzedaży pomiędzy Dzierżawcą a wydzierżawiającym, nie dojdzie do ekonomicznego przeniesienia Budynków oraz Budowli, a jedynie do dostawy Nieruchomości tj. samego gruntu, który został objęty postanowieniami decyzji o warunkach zabudowy Wnioskodawca uważa, że w niniejszym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT, albowiem przedmiotem Transakcji będzie dostawa terenów budowlanych.

W efekcie, przedmiotowa dostawa nie będzie podlegała zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano powyżej, sprzedaż Nieruchomość w ramach transakcji zostanie opodatkowana według stawki 23% VAT. Do Transakcji nie znajdzie również zastosowania obligatoryjne zwolnienie z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Tym samym, w przypadku, w którym odpowiedź na pytanie 1 i 2 będzie pozytywna, tj. Organ podatkowy uzna, że planowana Transakcja będzie opodatkowana podatkiem VAT oraz w stosunku do Transakcji nie znajdzie zastosowania obligatoryjne zwolnienie z opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a sprzedaż Nieruchomości w ramach Transakcji zostanie przez Zbywcę opodatkowana w całości według stawki 23% VAT, to Wnioskodawcy - zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT - będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej Transakcję.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT -przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy o VAT -przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z okoliczności sprawy wynika, że w 4 lipca 2014 r. B Spółka z o.o. (Zbywca) nabyła na podstawie decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, nieruchomość położoną w […] składająca się z działek 1 i 2. Nieruchomość na moment nabycia przez Spółkę była niezabudowana.

Wnioskodawca A Spółka z o.o. jest zainteresowany zakupem nieruchomości położonych w [..] od ww. Spółki B. Przedmiot transakcji obejmuje dwie zabudowane działki nr 1 i 2. Dla obszaru, na którym znajdują się działki brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wybudowanie Budynków/Budowli zostało dokonane na podstawie uzyskanej przez Wnioskodawcę decyzji o warunkach zabudowy. Na działce nr 1 posadowiony jest budynek handlowo-usługowy, natomiast na działce nr 2 budynek niemieszkalny. Ponadto nieruchomość zabudowana jest parkingami i drogami dojazdowymi zapewniającymi dojazd do Budynków/ Budowli znajdujących się na Nieruchomości.

Wszystkie wydatki związane z budową tych Budynków/Budowli zostały poniesione przez Wnioskodawcę, który jest ich ekonomicznym właścicielem.

W ostatnich dwóch latach wydatki Wnioskodawcy na Budynki lub/i Budowle nie przekroczyły 30% wartości początkowej Budynków oraz Budowli. Wybudowanie Budynków oraz Budowli było opodatkowane podatkiem VAT, a Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT należnego o podatek naliczony, wynikający z faktur wystawionych w związku z wybudowaniem przedmiotowych Budynków oraz Budowli.

Od wielu lat przedmiotem dzierżawy na rzecz Wnioskodawcy jest wyłącznie grunt.

Budynki i Budowle pozostały i pozostają do wyłącznej dyspozycji Wnioskodawcy.

Zbywca tylko wydzierżawiał grunt, nie wybudował żadnych Budynków/Budowli, nie modernizował ich i nie dysponował nimi w żadnym okresie od wydzierżawienia Nieruchomości jak Właściciel.

Wnioskodawca planuje zakup Nieruchomości od Zbywcy z uwagi na chęć kontynuowania działalności gospodarczej w postaci prowadzenia na terenie Nieruchomości C..

Wraz z zawarciem umowy sprzedaży nie nastąpi wydanie zabudowań wzniesionych na Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy, ponieważ Wnioskodawca, jako dotychczasowy dzierżawca stanie się właścicielem Nieruchomości wraz z zabudowaniami, które wzniósł.

Dla nieruchomości stanowiącej działki nr 1 i 2 nie ma opracowanego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nieruchomość położona jest na obszarze oznaczonym na planie symbolem UH.30- tereny usług handlu wielopowierzchniowego.

Zbywca i Wnioskodawca są czynnymi podatnikami podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności określenia, czy dostawa opisanej nieruchomości zabudowanej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 23 % zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1.

Stosownie do art. 46 § 1 Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie z brzmieniem art. 47 § 1 Kodeksu – część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Z kolei w myśl art. 48 Kodeksu, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Przytoczony wyżej przepis art. 48 Kodeksu cywilnego łączy się z art. 191 ustawy Kodeks cywilny, wyrażającym zasadę superficies solo cedit, zgodnie z którą własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową.

W świetle przepisów ww. ustawy Kodeks cywilny należy stwierdzić, że sprzedający jako właściciel gruntu jest również właścicielem wzniesionych na nim budynków, a przedmiotem sprzedaży będzie cała nieruchomość (grunt z budynkami).

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów”, akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu w sprawie C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że wyrażenie „dostawa towarów” w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce (pkt 2).

Zaznaczenia wymaga, że ww. przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W celu właściwego zinterpretowania pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Należy ponadto wskazać, że czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Powyższe znajduje potwierdzenie zarówno w orzecznictwie krajowym (wyrok NSA z dnia 10 października 2013 r., sygn. akt I FSK 310/12), jak również w orzecznictwie europejskim (orzeczenie C-320/88 Shipping and Forwarding Safe B.V. v. Staatsecretaris van Financien), w którym to orzeczeniu Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Jednakże mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy i stan sprawy zauważyć należy, że – jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy – dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie to ma szerszy zakres niż sprzedaż w ujęciu cywilnoprawnym. Przede wszystkim przeniesienie prawa do rozporządzania towarem to nie tylko przeniesienie jego własności. Dostawa towarów nie będzie więc obejmowała tylko sprzedaży towarów (w sensie cywilnoprawnym). Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów, wystarczy, że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną, tzn. będzie miał możliwość dowolnego rozporządzania i dysponowania otrzymanym towarem.

Uwagi powyższe wskazują jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe planowanej przez Wnioskodawcę transakcji należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów i usług. O ile jest oczywiste, że zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu spowoduje przeniesienie na nowego właściciela także własności posadowionych na nim Budynków i Budowli, jako części składowych gruntu, to bynajmniej nie jest oczywiste, że tym samym dojdzie do dostawy towarów, jakimi są niewątpliwie Budynki i Budowle w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 września 2018 r., sygn. akt I FSK 1274/16, sąd stwierdził że: „W przypadku sprzedaży dzierżawcy dzierżawionego gruntu, z posadowionym na nim budynkiem, na rzecz którego poczynił on samodzielne nakłady, dające mu możliwość rozporządzania nim jak właściciel, art. 7 ust. 1 i art. 29 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm. - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.) oraz art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 tej ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r.) rozumieć należy w ten sposób, że przedmiotem dostawy jest jedynie grunt, mający charakter terenu budowlanego, co oznacza opodatkowanie takiej dostawy stawką podstawową”.

W przedmiotowej sprawie ze strony Zbywcy na gruncie prawa podatkowego nastąpi sprzedaż wyłącznie gruntu, a nie Budynków i Budowli znajdujących się działkach nr 1 i 2, gdyż jak wynika z wniosku Zbywca jest właścicielem wyłącznie gruntu, natomiast Budynki i Budowle znajdujące się na przedmiotowej działce stanowią odrębną ekonomiczną własność Wnioskodawcy władającego Budynkami i Budowlami. Budynki i Budowle zostały wzniesione bez udziału Zbywcy, który nie ponosił żadnych nakładów związanych z ich budową. W świetle powyższych okoliczności, Budynki i Budowle nie są w ekonomicznym posiadaniu Zbywcy i jako sprzedający nie nabywa prawa do dysponowania tymi Budynkami i Budowlami jak właściciel.

Oceniając konsekwencje prawne przedstawionej przez Wnioskodawcę sytuacji, stwierdzić należy, że ekonomiczne władanie rzeczą, tj. Budynkami i Budowlami opisanymi w przedmiotowym wniosku, należy do Nabywcy Nieruchomości, który jest wyłącznym właścicielem nakładów. Skoro zatem art. 7 ust. 1 mówi o czynności, w wyniku której nabywca otrzyma prawo rozporządzania rzeczą jak właściciel, to niewątpliwie transakcja zbycia nieruchomości – w części obejmującej Budynki i Budowle – nie będzie stanowiła dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Wobec tego przedmiotem dostawy będzie wyłącznie grunt, natomiast przyjęcie rozwiązania opartego na art. 48 KC prowadziłyby do naruszenia koncepcji dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Podkreślić jednak należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia. Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i gospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

W niniejszej sprawie przedmiotem planowanej dostawy będzie nieruchomość zabudowana na działce nr 1 budynkiem handlowo-usługowym, a na działce nr 2 budynkiem niemieszkalnym wzniesionymi przez Wnioskodawcę. Ponadto Nieruchomość zabudowana jest parkingami oraz drogami dojazdowymi zapewniającymi dojazd do Budynków i Budowli znajdujących się na terenie Nieruchomości. Wydatki poniesione na wzniesienie ww. Budynków i Budowli poczynione zostały przez Wnioskodawcę. Zbywca nie budował Budynków i Budowli na wydzierżawionym gruncie, ani ich nie modernizował. W kontekście powyższego należy stwierdzić, że skoro na działce znajdują się Budynki i Budowle wraz z parkingami i drogami dojazdowymi, to przedmiotowy grunt będzie spełniał definicję terenów budowlanych w myśl art. 2 pkt 33 ustawy. Tym samym w rozpatrywanej sprawie nie może mieć zastosowania zwolnienie z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Skoro na działce znajdują się Budynki i Budowle, to nie ma podstaw do przyjęcia, że Wnioskodawca dokonując dostawy gruntu dokonuje dostawy gruntu niezabudowanego. Tym samym w rozpatrywanej sprawie nie może mieć zastosowania zwolnienie z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować czy zaistnieją przesłanki dające prawo do zastosowania zwolnienia wynikającego z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”. W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że grunt będący przedmiotem sprzedaży był dzierżawiony na rzecz Wnioskodawcy na podstawie umowy dzierżawy zawartej między Zbywcą i Wnioskodawcą oraz będzie dzierżawiony nadal na podstawie kolejnej umowy, którą strony zamierzają zawrzeć na okres 30 lat. Zbywca otrzymywał czynsz dzierżawny, do którego doliczany był podatek od towarów i usług. Tak więc należy stwierdzić, że grunt ten nie był wykorzystywany przez Zbywcę wyłącznie do celów działalności zwolnionej od podatku. Tym samym dostawa tego gruntu nie będzie mogła również korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Reasumując, skoro sprzedaż gruntu stanowiącego działki nr 1 i 2 nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, to jego dostawa będzie opodatkowana według właściwej stawki podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii, czy Nabywcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z otrzymanej od Wnioskodawcy faktury dokumentującej dostawę działek będących przedmiotem pytania 1 oraz pytania 2 wynikającego z faktury dokumentującej Transakcję.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy również podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca ma status czynnego podatnika VAT. Zamierza nabyć wskazaną Nieruchomość w celu kontunuowania na niej działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, polegającej na prowadzeniu na terenie Nieruchomości C.

Zatem Wnioskodawca w sytuacji gdy otrzyma od Zbywcy fakturę z wykazanym podatkiem VAT będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupem Nieruchomości. Wynika to z faktu, że w analizowanym przypadku będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, bowiem Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT, a nabyta przez Wnioskodawcę Nieruchomość będzie służyła czynnościom opodatkowanym.

W konsekwencji, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem Nieruchomości.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług należy uznać za prawidłowe.

Organ informuje, że w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygniecie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […], za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.