Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.119.2021.2.ŻR
z 22 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lutego 2021 r. (data wpływu 23 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z 9 kwietnia 2021 r. (data wpływu 16 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na dzierżawiony budynek w związku z kompensatą wzajemnych należności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na dzierżawiony budynek w związku z kompensatą wzajemnych należności.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 9 kwietnia 2021 r. (data wpływu 16 kwietnia 2021 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Fundacja ... nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług. Po zniesieniu stanu pandemii COVID-19, Wnioskodawca będzie prowadzić działalność statutową na rzecz osób potrzebujących pomocy, znajdujących się w trudnej sytuacji, w tym mieszkaniowej zgodnie ze swoim statutem. Swoje cele będzie realizować poprzez prowadzenie działalności nieodpłatnej w tym zakresie (zwolnionej z VAT na podstawie art. 43 pkt 1 pdpkt 19a, 23, 36) oraz prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji celów statutowych, opodatkowaną podatkiem VAT w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Na potrzeby prowadzenia swojej działalności Fundacja dzierżawi nieruchomość, gdzie zgodnie z umową dzierżawy może dokonywać nakładów inwestycyjnych, remontowo-budowlanych w celu ulepszenia przedmiotu dzierżawy. Aktualnie Fundacja zakończyła realizację umowy o dofinansowanie projektu w ramach RPO W... na lata 2014-2020r „...” z Funduszy Europejskich na dzierżawiony budynek. Zgodnie z zapisami § 3 umowy dzierżawy, Fundacja po ustaniu pandemii Covid-19, zobowiązana jest do zapłaty czynszu na rzecz wydzierżawiającego oraz rozliczenie nakładów inwestycyjnych poprzez kompensatę wzajemnych należności z tytułu nakładów i czynszu, aż do ich całkowitego zbilansowania. Fundacja nadmienia, że kwota dofinansowania Funduszy Europejskich była kwotami netto, a prace termomodernizacyjne były fakturowane w stawkach podatku VAT 23% i 8%. Fundacja zamierza się zarejestrować jako płatnik podatku VAT i dokonywać refakturowania na wydzierżawiającego w kwotach netto poniesionych nakładów zgodnie ze stawkami wynikającymi z poniesionych inwestycji oraz prowadzić działalność statutową zwolnioną z VAT. Będzie również otrzymywać fakturę VAT z tytułu czynszu dzierżawy. Jako płatnik podatku VAT będzie rozliczać VAT naliczony i należny z ww. faktur.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż faktury dokumentujące wydatki ponoszone z tytułu nakładów inwestycji remontowo-budowlanych budynku dzierżawionego w całości są wystawiane na Fundację .... Całość inwestycji remontowo-budowlanej była wykonywana w okresie od 22.05.2018r. do 27.07.2020r. i w tym okresie Fundacja otrzymywała z tego tytułu faktury. Na pytanie Organu „Czy zakresem postawionego w poz. 62 wniosku ORD-IN pytania objęty jest podatek naliczony z tytułu nakładów inwestycyjnych remontowo-budowlanych poniesionych na dzierżawiony budynek?” Wnioskodawca odpowiedział „Podatek naliczony z tytułu nakładów inwestycyjnych remontowo-budowlanych poniesionych na dzierżawiony budynek przez Fundację w całości jest uwzględniony w pytaniu w poz. 62 wniosku ORD-IN.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Fundacja jako czynny podatnik VAT będzie mieć możliwość pomniejszania kwot podatku należnego o 100% kwotę podatku naliczonego w związku z kompensatą wzajemnych należności?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie mieć takie prawo na podstawie art. 86 pkt 1 ustawy o VAT, gdyż do czasu pozyskania środków na prowadzenie nieodpłatnej działalności statutowej zwolnionej z VAT, będzie dokonywała wyłącznie czynności opodatkowanych polegających na refakturowaniu poniesionych nakładów inwestycyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie prowadzić działalność statutową na rzecz osób potrzebujących pomocy, znajdujących się w trudnej sytuacji w tym mieszkaniowej zgodnie ze swoim statutem. Na potrzeby prowadzenia swojej działalności Fundacja dzierżawi nieruchomość, gdzie zgodnie z umową dzierżawy może dokonywać nakładów inwestycyjnych, remontowo-budowlanych w celu ulepszenia przedmiotu dzierżawy. Aktualnie Fundacja zakończyła realizację umowy o dofinansowanie projektu w ramach RPO W… na lata 2014-2020 r. „…” z Funduszy Europejskich na dzierżawiony budynek. Zgodnie z zapisami umowy dzierżawy, Fundacja po ustaniu pandemii Covid-19, zobowiązana jest do zapłaty czynszu na rzecz wydzierżawiającego oraz rozliczenie nakładów inwestycyjnych poprzez kompensatę wzajemnych należności z tytułu nakładów i czynszu, aż do ich całkowitego zbilansowania. Fundacja zamierza się zarejestrować jako płatnik podatku VAT i dokonywać refakturowania na wydzierżawiającego w kwotach netto poniesionych nakładów zgodnie ze stawkami wynikającymi z poniesionych inwestycji oraz prowadzić działalność statutową zwolnioną z VAT. Będzie również otrzymywać fakturę VAT z tytułu czynszu dzierżawy i jako płatnik podatku VAT będzie rozliczać VAT naliczony i należny z ww. faktur. Faktury dokumentujące wydatki ponoszone z tytułu nakładów inwestycji remontowo-budowlanych budynku dzierżawionego w całości są wystawiane na Fundację. Zakresem postawionego we wniosku pytania objęty jest podatek naliczony z tytułu nakładów inwestycyjnych remontowo-budowlanych poniesionych na dzierżawiony budynek.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie regulują zagadnienia odsprzedaży towaru. Uznaje się, że odsprzedaż towaru jest dostawą towaru realizowaną bezpośrednio przez podatnika (art. 7 ust. 1 ustawy).

Z kolei w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7,(...).

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Celem obciążenia kosztami podmiotu, który faktycznie korzystał z usługi, jest odsprzedaż tej usługi przez podmiot uczestniczący pośrednio w świadczeniu, pomimo że pośrednik danej usługi nie wykonał. Przenoszenie kosztów jest więc świadczeniem pomiędzy podmiotem pośredniczącym a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją w takiej samej formie swojemu kontrahentowi.

Zgodnie z art. 498 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.), zwanej dalej k.c., gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

W myśl art. 486 § 2 k.c., wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Wzajemna kompensata wierzytelności, polega na zaliczeniu jednej wierzytelności na poczet drugiej – zwana jest również potrąceniem. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie, czyli kompensata wierzytelności, następuje wówczas, jeżeli jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem tej drugiej strony. Na skutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Nie dochodzi do efektywnej zapłaty w pieniądzu. Pomimo, iż potrącenie dotyczy zobowiązania do świadczeń tego samego rodzaju, nie prowadzi do ich realizacji, a jedynie do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej, co w rezultacie skutkuje zaspokojeniem wierzyciela i osiągnięciem przez to celu zobowiązania. Na skutek potrącenia wierzytelności obydwu stron umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Potrącenie wierzytelności jest więc jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia przez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami.

Ponadto, poza potrąceniem ustawowym wynikającym z ww. art. 498 k.c., prawu polskiemu znane jest również potrącenie umowne, które podstawę prawną czerpie z zasady swobody umów zawartej w k.c.

W myśl art. 3531 k.c., strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Oznacza to, że potrącenie umowne, jako umowa nienazwana, może być swobodnie kształtowane przez strony, w związku z czym jest zawierane na warunkach ustalonych przez strony danego stosunku prawnego.

Jak wyżej wskazano, w sprawie będącej przedmiotem wniosku, Wnioskodawca na potrzeby prowadzenia swojej działalności dzierżawi nieruchomość, gdzie zgodnie z umową dzierżawy może dokonywać nakładów inwestycyjnych, remontowo-budowlanych w celu ulepszenia przedmiotu dzierżawy. Jednocześnie zgodnie z zapisami umowy dzierżawy, Wnioskodawca po ustaniu pandemii Covid-19, zobowiązany jest do zapłaty czynszu na rzecz wydzierżawiającego oraz rozliczenie nakładów inwestycyjnych poprzez kompensatę wzajemnych należności z tytułu nakładów i czynszu, aż do ich całkowitego zbilansowania. Zatem dokonywane przez Wnioskodawcę jako dzierżawcę zakupy realizowane są faktycznie na rzecz właściciela budynku (Wydzierżawiającego) i są w istocie, swego rodzaju wyręczeniem go z realizacji czynności przynależnych do Wydzierżawiającego. W analizowanym przypadku zachodzi zatem możliwość przypisania dokonywanych przez Wnioskodawcę zakupów wyłącznie do sprzedaży opodatkowanej, tj. do odsprzedaży wszystkich poniesionych wydatków związanych z termomodernizacją wielorodzinnego budynku mieszkalnego bez dodatkowej marży – Fundacja zamierza dokonywać refakturowania na wydzierżawiającego w kwotach netto poniesione wydatki zgodnie ze stawkami wynikającymi z poniesionych inwestycji.

Zatem należy stwierdzić, że podatek należny wynikający ze zrealizowanej przez Wnioskodawcę na rzecz Wydzierżawiającego sprzedaży będzie więc, co do zasady, równy podatkowi od dokonanych zakupów, a tym samym nie będzie w żaden sposób związany z jego działalnością zwolnioną ani bezpośrednio, ani też pośrednio.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że transakcje pomiędzy Wnioskodawcą i Wydzierżawiającym, tj. właścicielem budynku, których przedmiotem będą towary i usługi nabyte przez Wnioskodawcę w ramach prac remontowo-budowlanych, stanowić będą odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaną właściwą stawką podatku od towarów i usług.

Jak wskazano wyżej, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Reasumując, Wnioskodawca, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego wyłącznie z tytułu wydatków remontowo-budowlanych poniesionych na dzierżawiony budynek, które będą refakturowane na Wydzierżawiającego i rozliczane w ramach kompensaty wzajemnych należności. Należy przy tym zaznaczyć, że powyższe prawo będzie przysługiwało Wnioskodawcy pod warunkiem niezaistnienia okoliczności wskazanych w art. 88 ust. 4 ustawy, który wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Wskazanie we własnym stanowisku art. 86 pkt 1 ustawy o VAT zamiast art. 86 ust. 1 ustawy, uznano za pomyłkę niemającą wpływu na rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W szczególności przedmiotem interpretacji nie jest objęta kwestia rejestracji i terminu rejestracji Wnioskodawcy jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług, jak również sposobu i terminu odliczenia podatku naliczonego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.