Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.79.2021.1.BJ
z 26 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 lutego 2021 r. (który wpłynął w tym samym dniu za pośrednictwem e-PUAP), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy usługi, o których mowa we wniosku, nabywane od osób fizycznych prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą, którzy są jednocześnie komandytariuszami w Spółce stanowią podatkowe koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy usługi, o których mowa we wniosku, nabywane od osób fizycznych prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą, którzy są jednocześnie komandytariuszami w Spółce stanowią podatkowe koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

X Sp. z o.o. Spółka komandytowa - Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w branży elektrycznej. Struktura własnościowa Spółki wygląda w następujący sposób:

1. dwie osoby fizyczne będące małżonkami - status komandytariusza,
2. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - status komplementariusza.
   
   

Spółka w związku z planowaną przebudową organizacyjną mającą na celu zwiększenie efektywności ekonomicznej i dalszy rozwój zamierza nabywać usługi doradztwa gospodarczego, biznesowego i strategicznego od osób posiadających stosowną wiedzę i doświadczenie, a jednocześnie będącymi komandytariuszami Wnioskodawcy. Usługi, o których mowa świadczone będą w związku z prowadzonymi indywidualnymi działalnościami gospodarczymi w ramach, których udziałowcy będą czynnymi podatnikami VAT. Tak więc usługi na rzecz Spółki świadczone będą przez odrębne podmioty gospodarcze posiadające stosowną wiedzę i doświadczenie umożliwiające wykonywanie tego typu usług. Usługi będą świadczona w oparciu o pisemne umowy precyzyjnie regulujące zasady współpracy oraz kwestie ustalania wysokości wynagrodzenia. Każdorazowo wykonane usługi będą potwierdzane w oparciu o pisemną dokumentację wskazującą na zakres wykonywanych czynności. Wnioskodawca zdecydował, że nowe regulacja przewidujące opodatkowanie spółek komandytowych podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. będą stosowane w stosunku do niego począwszy od dnia 1 maja 2021 r. Wniosek dotyczy wydatków ponoszonych od tego dnia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługi, o których mowa w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), nabywane od osób fizycznych prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą, którzy są jednocześnie komandytariuszami w Spółce stanowią podatkowe koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt usług, o których mowa w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), będzie stanowił koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym dla Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Na bazie wspomnianego przepisu oraz istniejącej, niebudzącej wątpliwości, wykładni przepisów dokonywanej przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne, można dojść do wniosku, że zaliczenia danego wydatku do podatkowych kosztów uzyskania przychodów jest możliwe pod warunkiem, że:

1. wydatek jest faktycznie poniesiony przez podatnika,
2. wydatek został poniesiony na faktyczne zdarzenie,
3. jego poniesienie ma mieć związek z prowadzoną przez tego podatnika działalnością gospodarczą,
4. celem poniesienia wydatku jest osiągnięcie przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym,
5. poniesiony wydatek jest należycie udokumentowany.
   
   

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 lutego 2017 r.: „W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego ugruntowany jest pogląd, że w myśl art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest aby były łącznie spełnione następujące warunki:

1. wydatek powinien być rzeczywiście poniesiony przez podatnika,
2. wydatek nie może znajdować się w katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (art. 16 u.p.d.o.p.),
3. powinien pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą i poniesiony w celu uzyskania przychodu,
4. powinien być właściwie udokumentowany (por. m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 19 grudnia 2007 r. sygn. akt II FSK 1438/06. z dnia 20 lipca 2010 r. sygn. akt II FSK 418/09, z dnia 7 czerwca 2011 r. sygn. akt II FSK 462/11, z dnia 23 października 2012 r. sygn. akt II FSK 946/11, z dnia 27 lutego 2013 r. sygn. akt II FSK 1391/11, z dnia 21 sierpnia 2014 r. sygn. akt II FSK 2152/12, z dnia 9 sierpnia 2016 r. sygn. akt II FSK 2004/14).”.
   
   

Analiza wspomnianego przepisu prowadzi do wniosku, że wskazane warunki zostaną, w okolicznościach stanu faktycznego, spełnione. Spółka będzie ponosić wydatki w celu zwiększenia zakresu działalności, podniesienia efektywności i możliwości generowania większego przychodu. Wydatki będą udokumentowane fakturami VAT wystawianymi przez świadczących usługi, a Wnioskodawca dokona zapłaty za nabywane usługi.

Jak wynika z art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. mimo spełnienia wskazanych warunków dany wydatek nie stanowi kosztu uzyskania przychodu jeżeli jest enumeratywnie wymieniony w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Analizując wspomnianą regulację należy zwrócić uwagę na ust. 1 pkt 13c, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodu u podatnika będącego wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną - wartości pracy własnej innych wspólników tej spółki będących osobami fizycznymi, a także ich małżonków i małoletnich dzieci, z tym że kosztem uzyskania przychodów jest jednak wynagrodzenie małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki, należne z tytułów określonych w art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, 8 i 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych lub z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. z 2018 r. poz. 1244), z zastrzeżeniem pkt 57 i art. 15 ust. 4g. Analizowany przepis nie dotyczy jednak sytuacji, o której mowa w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), niniejszego wniosku bowiem nie odnosi się do świadczenia usług przez komandytariuszy będących małżonkami, którzy świadczą usługę w ramach swoich indywidualnych działalności gospodarczych. Brak jest również innych regulacji, które w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), wyłączałby prawo do zaliczenia wydatków w koszty. Tak więc kwestię prawa do zaliczenia poniesionych wydatków do podatkowych kosztów uzyskania przychodów należy oceniać przez pryzmat warunków wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. jako, że to ten przepis począwszy od dnia 1 maja 2021 r. będzie miał zastosowanie w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy w podatku dochodowym.

Jeżeli zatem spełnione są warunki wskazane w tym przepisie to Wnioskodawca będzie uprawiony do zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Na bazie wskazanej regulacji w wydawanych interpretacjach indywidualnych wskazywano: „Należy zauważyć, że w sytuacji gdy jeden ze wspólników będący wspólnikiem spółki komandytowej świadczy usługi dla tej spółki, jako odrębny podmiot prowadzący działalność gospodarczą na własny rachunek, to transakcje zawierane z tą spółką następują na podstawie stosunku prawnego łączącego dwa odrębne podmioty gospodarcze.” (Interpretacja indywidualna z dnia 16 października 2019 r. Znak: 0112-KDIL3-3.4011.265.2019.6.WS). W ocenie Wnioskodawcy należy zgodzić się z tezami wspomnianej interpretacji, a co za tym idzie będzie mu przysługiwać prawo do zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych w zakresie nabywanych usług, o których mowa w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Stosownie do art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.