2021.04.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-2.4011.1080.2020.3.AKU

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.1080.2020.3.AKU
z 21 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2020 r. (data wpływu 28 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 marca 2021 r. (data wpływu 31 marca 2021 r.) oraz pismem z dnia 19 kwietnia 2021 r. (data wpływu 19 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

w części dotyczącej możliwości zastosowania zwolnienia wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do wydatków poniesionych na nabycie lokalu niemieszkalnego – jest nieprawidłowe,

w części dotyczącej stwierdzenia, że przeznaczenie części lokalu niemieszkalnego pozbawia prawa do zwolnienia wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest bezprzedmiotowe,

w pozostałej części – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 16 marca 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.1080.2020.1.AKU, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1-2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 16 marca 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 24 marca 2021 r.). W dniu 31 marca 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

Ponieważ wniosek w dalszym ciągu nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ww. ustawy, ponownie wezwano Wnioskodawcę pismem z dnia 9 kwietnia 2021 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.1080.2020.2.AKU na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 9 kwietnia 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 11 kwietnia 2021 r.), zaś w dniach 18 i 19 kwietnia 2021 r. wpłynęły uzupełnienia wniosku.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny:

Przed upływem 5 lat od nabycia nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym w zabudowie wielorodzinnej, w lutym 2017 r. Wnioskodawca sprzedał dom, uzyskując przychód w kwocie 300 000 zł. W październiku 2017 r. wynajął lokal od firmy X z siedzibą w C., w budynku mieszkalnym położonym w C. przy ul. ... Lokal będący przedmiotem umowy najmu służył wynajmującym jako biuro do prowadzenia działalności gospodarczej. Lokal zgodnie z urządzoną księgą wieczystą w Sądzie Rejonowym w C. IX Wydział Ksiąg Wieczystych Nr … i wpisem w Dziale I KW, dotyczącym części przeznaczenia lokalu jest lokalem niemieszkalnym, następnie w Dziale I KW części opisu lokalu jest lokalem składającym się z dwóch pokoi, w tym jeden z kuchnią, werandy, łazienki, o powierzchni użytkowej 59,02 m². Lokal jest położony na kondygnacji drugiej w budynku mieszkalnym, posiadający faktycznie wszystkie właściwości architektoniczno-funkcjonalne lokalu mieszkalnego, co umożliwia stały pobyt ludzi oraz prowadzenie gospodarstwa domowego.

Wnioskodawca zamieszkał w wynajętym lokalu od października 2017 r., nie posiadając żadnego prawa rzeczowego czy obligacyjnego do innego lokalu lub domu. Od stycznia 2018 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej oznaczonej wg PKD kodem …, którą wykonywał w części lokalu, w którym zamieszkiwał, gdzie na ten cel przeznaczył miejsce z biurkiem oraz przenośnym komputerem. W okresie od października 2017 r. do lipca 2019 r., działając w przeświadczeniu rychłego nabycia na własność najętego lokalu, co zostało umownie ustalone z wynajmującym, Wnioskodawca wykonywał różne prace remontowe, ponosząc wydatki. W lipcu 2019 r. nabył własność lokalu będącego przedmiotem najmu za kwotę 240 000 zł, ze środków uzyskanych ze sprzedaży domu. Ponadto, w czerwcu 2019 r. Wnioskodawca nabył od firmy X z siedzibą w C. lokal mieszkalny za kwotę 309 600 zł, położony na kondygnacji trzeciej w budynku mieszkalnym w C. przy ul. …. Zakup został sfinansowany kredytem hipotecznym zaciągniętym na kwotę 300 000 zł. Lokal został zakupiony w tym samym budynku mieszkalnym, piętro wyżej, w celu utworzenia łącznej przestrzeni, która stanowi całość funkcjonalną i którą Wnioskodawca wykorzystuje w celach mieszkalnych.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że nieruchomość sprzedana w lutym 2017 r. została nabyta w dniu 30 sierpnia 2016 r. na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Z. o przysądzeniu własności z dnia 28 lipca 2016 r. i położona jest w Z. przy ul. … (KW …). Przedmiotowa nieruchomość stanowiła wyłączną własność Wnioskodawcy. Odpłatne zbycie nie zostało dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Wydatki w kwocie 9 600 zł zostały poniesione na zakup lokalu mieszkalnego oznaczonego nr 2. Wydatki na remont ww. lokalu były ponoszone w okresie od października 2018 r. do sierpnia 2019 r. Prace remontowe dotyczyły: wymiany legarów podłogowych oraz płyt podłogowych i parkietu, wymiany płyt gipsowych ściennych oraz malowania, generalnego remontu łazienki, tj. montażu nowych płytek ceramicznych i armatury; wydatki na ww. materiały są udokumentowane FV oraz rachunkami imiennymi.

Zakupionych lokali mieszkalnych Wnioskodawca nie zamierza wynajmować, podnajmować lub w jakikolwiek inny sposób czerpać korzyści z ich udostępnienia osobom trzecim bądź nieodpłatnie użyczać.

Wnioskodawca w momencie ponoszenia wydatków związanych z remontem lokalu mieszkalnego nr 2 był w posiadaniu tego lokalu. Oddanie ww. lokalu do użytkowania i korzystania nastąpiło przed przeniesieniem prawa własności na Wnioskodawcę.

Wnioskodawca zawarł z właścicielem lokalu nr 2 umowę przedwstępną sprzedaży przedmiotowego lokalu w dniu 4 października 2018 r. przed notariuszem …, Repertorium A nr …. Wnioskodawca zapłacił zadatek w kwocie 9 600 zł. Strony w umowie postanowiły, że wydanie lokalu do użytkowania nastąpi do końca 4 października 2018 r.

Wnioskodawca nie był najemcą lokalu mieszkalnego nr 2. Lokal został wydany w Jego posiadanie do użytkowania w dniu 4 października 2018 r., zgodnie z umową przedwstępną, o której mowa wyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy środki w kwocie 240 000 zł (oraz opłaty związane z zakupem, tj. opłaty notarialne, sądowe, podatek PCC, w łącznej kwocie 6 205 zł 40 gr) przeznaczone na zakup lokalu oznaczonego nr 1 w budynku mieszkalnym, który to lokal posiada urządzoną księgę wieczystą, gdzie w dziale I, dotyczącym przeznaczenia lokalu jest wpis: lokal niemieszkalny, a który to lokal (zgodnie z wpisem w księdze wieczystej w dziale I w części opisu posiada wpis: lokal składający się z dwóch pokoi, w tym jeden z kuchnią, werandy, łazienki, o powierzchni użytkowej 59,02 m² oraz obiektywnie posiada właściwości architektoniczne i funkcjonalne mieszkania i gdzie faktycznie Wnioskodawca zamieszkał, stanowią wydatki na cele mieszkaniowe?
Czy okoliczność, że w części ww. lokalu, w którym Wnioskodawca zamieszkał, nie posiadając żadnego prawa rzeczowego czy obligacyjnego do innego lokalu lub domu, gdzie wykonywał również działalność gospodarczą oznaczoną wg PKD kodem …, na ten cel przeznaczył miejsce z biurkiem oraz przenośnym komputerem, jest przeszkodą do uznania wydatków na zakup lokalu jako wydatki na cele mieszkaniowe?
Czy wydatki w kwocie 9 600 zł (oraz opłaty związane z zakupem, tj. opłaty notarialne, sądowe, podatek PCC w łącznej kwocie 7 737 zł 68 gr oraz dodatkowe udokumentowane wydatki poniesione na remont w kwocie 52 562 zł 84 gr) przeznaczone na zakup lokalu mieszkalnego oznaczonego nr 2 w tym samym budynku mieszkalnym, piętro wyżej nad lokalem nr 1, w celu utworzenia łącznej przestrzeni, która stanowi całość funkcjonalną mieszkania, i którą Wnioskodawca wykorzystuje w celach mieszkalnych, stanowią wydatki na cele mieszkalne?

Zdaniem Wnioskodawcy, środki wydatkowane przed upływem dwóch lat od sprzedaży domu w kwocie 240 000 zł (oraz opłaty związane z zakupem, tj. opłaty notarialne, sądowe, podatek PCC, w łącznej kwocie 6 205 zł 40 gr) na zakup lokalu nr 1 w budynku mieszkalnym, w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. 1994 r., Nr 89, poz. 414, z późn. zm.) tworzącym dużą wspólnotę mieszkaniową w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. 1994 r., Nr 85, poz. 388, z późn. zm.), który spełnia wszystkie wymagania architektoniczne oraz funkcjonalne lokalu mieszkalnego, gdzie faktycznie Wnioskodawca zamieszkał, który to lokal posiada wpis w księdze wieczystej w dziale I dotyczącym przeznaczenia lokalu: jest lokalem niemieszkalnym, następnie w dziale I księgi wieczystej w części opisu lokalu: jest lokalem składającym się: z dwóch pokoi, w tym jeden z kuchnią, werandy, łazienki, o powierzchni użytkowej 59,02 m², oraz wydatki poczynione przed upływem dwóch lat od sprzedaży domu w kwocie 9 600 zł (oraz opłaty związane z zakupem, tj. opłaty notarialne, sądowe, podatek PCC, w łącznej kwocie 7 737 zł 68 gr oraz dodatkowe udokumentowane wydatki poniesione na remont w kwocie 52 562 zł 84 gr), przeznaczone na zakup lokalu mieszkalnego nr 2 w tym samym budynku mieszkalnym, piętro wyżej, w celu utworzenia łącznej przestrzeni, która stanowi całość funkcjonalną i którą Wnioskodawca wykorzystuje w celach mieszkalnych – stanowią wydatki na cele mieszkalne. Nie ulega wątpliwości, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest normą celu społecznego. Głównym celem takiej normy jest rozwój określonej dziedziny życia gospodarczego i społecznego. Celem wprowadzenia tego przepisu było preferowanie przeznaczenia przez podatników środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), jest przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na cele w nim wskazane i w terminach w nim zakreślonych. Nie budzi bowiem wątpliwości w świetle wyżej przytoczonego przepisu, w związku z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, że dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych, w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat, między innymi na nabycie lokalu do celów mieszkalnych, stanowiącego odrębną nieruchomość, a także jego remont. Prawo podatkowe nie określa definicji lokalu użytkowego czy też lokalu mieszkalnego. Definicję lokalu użytkowego określono w ustawie o własności lokali, zgodnie z którą lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielonych stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. W myśl tego samego aktu prawnego przez mieszkanie należy rozumieć zespół pomieszczeń (mieszkalnych i pomocniczych), mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego. Dwie powyższe definicje ustawowe lokalu użytkowego oraz mieszkalnego są do siebie bardzo podobne. Cechą rozróżniającą lokal użytkowy od mieszkania jest zatem cel, w jakim obiekt ten jest wykorzystywany oraz możliwość architektoniczno -funkcjonalna lokalu, umożliwiająca stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego. Dwa zakupione lokale w tym samym budynku mieszkalnym, gdzie pierwszy oznaczony nr 1 położony jest na drugiej kondygnacji oraz drugi oznaczony nr 2 położony jest na trzeciej kondygnacji, przeznaczone zostały jako całość funkcjonalna na cel mieszkaniowy Wnioskodawcy. Wymienione lokale zostały zakupione w ustawowym dwuletnim terminie od uzyskania przychodu, nigdy nie zostały oddane do używania osobom trzecim pod żadnym tytułem prawnym, stanowią własność Wnioskodawcy, przy czym nie posiada On żadnego tytułu prawnego do innego lokalu, w którym mógłby zaspokajać potrzeby mieszkaniowe. Wobec powyższego, wydatki poniesione na zakup dwóch ww. lokali stanowią wydatki na cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Okoliczność, że w miejscu zamieszkania w części jednego z lokali Wnioskodawca wykonywał również działalność gospodarczą oznaczoną wg PKD kodem …, gdzie na ten cel przeznaczył miejsce z biurkiem oraz komputerem, nie jest przeszkodą do uznania wydatków na zakup lokalu jako wydatków na cele mieszkaniowe. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa wyłączeń uznania wydatków na zakup lokalu jako wydatków na cele mieszkaniowe, jeżeli podatnik w miejscu zamieszkania wykonuje działalność gospodarczą zwłaszcza, jeżeli nie wymaga ona wyodrębnienia specjalistycznego warsztatu czy wykorzystania specjalistycznych maszyn i urządzeń. Przyjęcie odmiennego stanowiska doprowadziłoby do kuriozalnych wniosków, że podjęcie czynności zawodowych polegających na pracy intelektualnej w miejscu swojego zamieszkania wyklucza uznanie wydatków na zakup mieszkania jako wydatki na cele mieszkalne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych:

w części dotyczącej możliwości zastosowania zwolnienia wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do wydatków poniesionych na nabycie lokalu niemieszkalnego – jest nieprawidłowe,

w części dotyczącej stwierdzenia, że przeznaczenie części lokalu niemieszkalnego pozbawia prawa do zwolnienia wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest bezprzedmiotowe,

w pozostałej części – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 30 sierpnia 2016 r. na podstawie postanowienia Sądu o przysądzeniu własności z dnia 28 lipca 2016 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym. W lutym 2017 r. Wnioskodawca zbył przedmiotową nieruchomość. W związku z tym, że powyższe zbycie zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena określona w umowie, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby odpłatne zbycie mogło dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy.

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Koszt nabycia, co do zasady, określa notarialna umowa sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości. Kosztem nabycia bez wątpienia jest cena, jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość, niezależnie od tego, czy zakup ten był sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na jej zakup pochodzą z oszczędności nabywcy, koszty wytworzenia i koszty nakładów. Koszty nabycia nieruchomości obejmują nie tylko cenę zakupu, ale również inne wydatki związane z tym nabyciem, np. wynagrodzenie notariusza, podatek od czynności cywilnoprawnych.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Ponadto, w myśl art. 22 ust. 6f cyt. ustawy, koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Powołany wyżej art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób jednoznaczny przesądza, co stanowi koszt uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub wymienionych praw do lokali. Przepis ten posługuje się pojęciem kosztu nabycia (wytworzenia) oraz udokumentowanych nakładów.

Zatem, w analizowanej sprawie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest cena sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym w zabudowie wielorodzinnej, natomiast kosztem uzyskania przychodu poniesionym przez Wnioskodawcę będzie cena nabycia ww. nieruchomości oraz udokumentowane ewentualne nakłady, które zwiększyły wartość przedmiotowej nieruchomości w okresie jej posiadania.

Dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy – może jednak zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie. Norma ta stanowi (zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dacie sprzedaży nieruchomości przez Wnioskodawcę), że wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D × W/P

gdzie:

D – dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P – przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje więc taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131, uważa się:

wydatki poniesione na:
1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego,

wydatki poniesione na:
1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)

W myśl art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Wskazać należy, że zawarte w art. 21 ust. 25 ww. ustawy wyliczenie wydatków mieszkaniowych ma charakter wyczerpujący, w związku z czym tylko realizacja w wymaganym terminie celów w nim wymienionych pozwala na zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Zaznaczyć również należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw jest fakt wydatkowania środków z ich odpłatnego zbycia – nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż – wyłącznie na enumeratywnie (wyczerpująco) wskazane w ustawie cele mieszkaniowe.

Należy podkreślić, że przedmiotowe zwolnienie jest regulacją, która nie ma na celu zwalniać każdego wydatkowania środków. Samo poniesienie przez podatnika wydatku nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Ponadto należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Z zacytowanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest m.in. nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, lub nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, położonego w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej. Innymi słowy, tylko takie nabycie nieruchomości – lokalu mieszkalnego, który służy zaspokojeniu celów mieszkaniowych podatnika może skutkować zwolnieniem od podatku dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których jest mowa w art. 30e ww. ustawy.

Mając na uwadze dyrektywy wykładni przepisów wprowadzających zwolnienia podatkowe, należy zwrócić szczególną uwagę na ich znaczenie językowe i odczytywać je tak, aby nie rozszerzać przesłanek uprawniających do skorzystania ze zwolnienia podatkowego. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się bowiem jednolicie, że wszelkie przepisy regulujące ulgi podatkowe, stanowiące wyjątki od zasady powszechności opodatkowania, należy interpretować ściśle, przede wszystkim w oparciu o wykładnię językową (por. wyroki NSA z: 24 września 2009 r., sygn. akt II FSK 649/08; 24 września 2009 r., sygn. akt II FSK 650/08; 12 sierpnia 2011 r., sygn. akt II FSK 374/10, 28 marca 2012 r., sygn. akt II FSK 1781/10).

Tym samym, z prawa do ulgi może skorzystać jedynie podatnik, który nabył lokal mieszkalny. O ile pojęcie celów mieszkaniowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można rozumieć szeroko, to należy mieć na względzie to, że w art. 21 ust. 25 przywołanej ustawy zostało ono doprecyzowane.

Nie można więc zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy zaprezentowanym w niniejszym wniosku, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na cele w nim wskazane i w terminach w nim zakreślonych. Przedstawiane przez Wnioskodawcę okoliczności wskazujące, że nabyty lokal niemieszkalny spełnia wszystkie wymagania architektoniczne oraz funkcjonalne lokalu mieszkalnego i jest wykorzystywany przez Niego w celach mieszkalnych, oraz że nie posiada On żadnego tytułu prawnego do innego lokalu, w którym mógłby zaspokajać potrzeby mieszkaniowe, nie zmieniają faktu, że nabyty przez Wnioskodawcę w lipcu 2019 r. lokal jest lokalem niemieszkalnym.

Dla zastosowania tego przepisu nie ma znaczenia zamiar, z jakim lokal został nabyty (zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych), bowiem ustawodawca takiej przesłanki dla omawianej ulgi nie ustanowił. Z brzmienia powołanych przepisów jednoznacznie wynika, że podatnik musi nabyć lokal mieszkalny, a nie lokal faktycznie służący do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, czy też nadający się do zaspokojenia takich potrzeb.

W konsekwencji, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup lokalu niemieszkalnego nie kwalifikują się do wydatków na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uwzględniając powyższe okoliczności faktyczne i prawne należy stwierdzić, że wydatkowanie przez Wnioskodawcę przychodu z odpłatnego zbycia w lutym 2017 r. nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym w kwocie 240 000 zł (wraz z opłatami związanymi z zakupem, tj. opłatami notarialnymi, sądowymi, podatkiem PCC, w kwocie 6 205 zł 40 gr), nie uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania uzyskanego dochodu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zakresie, w jakim przychody z tego tytułu zostały wydatkowane na cele związane z kupnem lokalu niemieszkalnego. Wymieniony wydatek nie mieści się w dyspozycji ww. przepisu jako wydatek poniesiony na cel, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy i tym samym nie stanowi wydatkowania środków ze sprzedaży ww. nieruchomości na własne cele mieszkaniowe.

W konsekwencji, odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2, dotyczące okoliczności, że w części lokalu niemieszkalnego, w którym Wnioskodawca zamieszkał, nie posiadając żadnego prawa rzeczowego czy obligacyjnego do innego lokalu lub domu, gdzie wykonywał również działalność gospodarczą oznaczoną wg PKD kodem …, przeznaczając na ten cel miejsce z biurkiem oraz przenośnym komputerem, jest przeszkodą do uznania wydatków na zakup lokalu jako wydatków na cele mieszkaniowe, stała się bezprzedmiotowa.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia uznania wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w kwocie 9 600 zł, przeznaczonych na zakup lokalu mieszkalnego oznaczonego nr 2 w tym samym budynku mieszkalnym, piętro wyżej nad lokalem nr 1, w celu utworzenia łącznej przestrzeni, która stanowi całość funkcjonalną mieszkania i którą Wnioskodawca wykorzystuje w celach mieszkalnych, oraz opłat związanych z zakupem tego lokalu, tj. opłat notarialnych, sądowych, podatku PCC, w łącznej kwocie 7 737 zł 68 gr, oraz dodatkowych udokumentowanych wydatków poniesionych na remont ww. lokalu w kwocie 52 562 zł 84 gr.

Jak to zostało zaprezentowane w opisie stanu faktycznego, w czerwcu 2019 r. Wnioskodawca nabył lokal mieszkalny nr 2 za kwotę 309 600 zł, położony na kondygnacji trzeciej w budynku mieszkalnym. Zakup został sfinansowany kredytem hipotecznym, zaciągniętym na kwotę 300 000 zł. Lokal został zakupiony w tym samym budynku mieszkalnym co lokal nr 1, piętro wyżej, w celu utworzenia łącznej przestrzeni, która stanowi całość funkcjonalną, i którą Wnioskodawca wykorzystuje w celach mieszkalnych. Zatem, w rozpatrywanej sprawie, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na nabycie w czerwcu 2019 r. lokalu mieszkalnego ze środków pieniężnych (przychodu) z odpłatnego zbycia w 2017 r. zabudowanej nieruchomości, w części niesfinansowanej kredytem hipotecznym, spełniają warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy bowiem zauważyć, że wydatki te zostały poniesione przez Wnioskodawcę na Jego własne cele mieszkaniowe, co stanowi warunek skorzystania ze ww. zwolnienia dochodu z opodatkowania.

Zatem, wydatkowanie przez Wnioskodawcę przychodu z odpłatnego zbycia w lutym 2017 r. nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym na nabycie lokalu mieszkalnego nr 2 w czerwcu 2019 r., w części, w jakiej zakup ten nie został sfinansowany kredytem hipotecznym, może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ wydatki te zostały poniesione w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż nieruchomości.

Odnosząc się do wydatków związanych z pracami remontowymi przeprowadzonymi w ww. lokalu mieszkalnym, wskazać należy, że jak wynika z cytowanego wcześniej art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca zawarł z właścicielem lokalu nr 2 umowę przedwstępną sprzedaży przedmiotowego lokalu w dniu 4 października 2018 r. Strony w umowie postanowiły, że wydanie lokalu do użytkowania nastąpi do końca 4 października 2018 r. Wydatki na remont ww. lokalu były ponoszone w okresie od października 2018 r. do sierpnia 2019 r. Prace remontowe dotyczyły: wymiany legarów podłogowych oraz płyt podłogowych i parkietu, wymiany płyt gipsowych ściennych oraz malowania, generalnego remontu łazienki, tj. montażu nowych płytek ceramicznych i armatury. Wydatki na ww. materiały zostały udokumentowane FV oraz rachunkami imiennymi. Wnioskodawca nabył ww. lokal mieszkalny w czerwcu 2019 r.

Pojęcie remontu zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.), jako wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Przenosząc powyższe na grunt prawa podatkowego należy stwierdzić, że za „remont” lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy więc uznać prace dotyczące tego lokalu jako nieruchomości i jego części składowych (tj. wszystkiego, co nie może być odłączone od lokalu bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego), służące utrzymaniu lokalu we właściwym stanie, doprowadzeniu go do pożądanej zdolności użytkowej, modernizacji jego elementów składowych. Należy podkreślić, że w każdym przypadku remont dotyczy „materii” lokalu mieszkalnego, a więc jego ścian, podłóg, sufitu, okien, drzwi, wyposażenia technicznego takiego jak instalacje: wodna, kanalizacyjna, elektryczna, grzewcza, gazowa bądź innych elementów trwale połączonych konstrukcyjnie z elementami budowlanymi lokalu.

Jak to zostało przedstawione w opisie stanu faktycznego, środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym Wnioskodawca wydatkował na remont lokalu mieszkalnego nr 2, którego – w momencie poniesienia wydatków – nie był właścicielem, lecz użytkował go na podstawie umowy przedwstępnej sprzedaży lokalu mieszkalnego. Jednakże z uwagi na fakt, że w okresie dwóch lat licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż zabudowanej nieruchomości, Wnioskodawca nabył przedmiotowy lokal mieszkalny, wydatki poniesione na jego remont uprawniają Wnioskodawcę do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, jak to zostało wskazane wyżej, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnoszą się do wydatków na nabycie m.in. nieruchomości, lokali mieszkalnych (udziału w takich nieruchomościach, lokalach), gruntów pod budowę budynków mieszkalnych, gruntów z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego. Zatem, koszty związane z nabyciem nieruchomości na własne cele mieszkaniowe, poniesione m.in. na podstawie aktu notarialnego, tj. podatek PCC potrącony przez notariusza, taksa notarialna, koszty opłat administracyjnych dotyczące ujawnienia nowego właściciela nieruchomości w rejestrach urzędowych (np. opłata sądowa) stanowią wydatki na własne cele mieszkaniowe.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że odpłatne zbycie nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym dokonane w lutym 2017 r., nabytej w dniu 30 sierpnia 2016 r. na podstawie postanowienia Sądu o przysądzeniu własności z dnia 28 lipca 2016 r., dokonane przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, stanowi dla Wnioskodawcy źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatkowanie przez Wnioskodawcę przychodu uzyskanego w lutym 2017 r. w kwocie 240 000 zł, z odpłatnego zbycia nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, na cele związane z kupnem lokalu niemieszkalnego (wraz z opłatami związanymi z zakupem, tj. opłatami notarialnymi, sądowymi, podatkiem PCC, w kwocie 6 205 zł 40 gr), nie uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania uzyskanego dochodu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ wymieniony wydatek nie mieści się w dyspozycji ww. przepisu jako wydatek poniesiony na cel, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy i tym samym nie stanowi wydatkowania środków ze sprzedaży ww. nieruchomości na własne cele mieszkaniowe. Nabycie lokalu niemieszkalnego nie zostało wymienione przez ustawodawcę wśród wydatków na własne cele mieszkaniowe uprawniających do zastosowania zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust.1 pkt 31 w związku z ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji odpowiedź na pytanie, czy przeznaczenie części ww. lokalu niemieszkalnego, w którym Wnioskodawca zamieszkał, nie posiadając żadnego prawa rzeczowego czy obligacyjnego do innego lokalu lub domu, gdzie wykonywał również działalność gospodarczą oznaczoną wg PKD kodem …, przeznaczając na ten cel miejsce z biurkiem oraz przenośnym komputerem, jest przeszkodą do uznania wydatków na zakup lokalu jako wydatków na cele mieszkaniowe, stała się bezprzedmiotowa.

Do wydatków na własne cele mieszkaniowe uprawniających do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego określonego przepisem art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca zakwalifikować będzie mógł wydatki na nabycie lokalu mieszkalnego nr 2 w czerwcu 2019 r., w części, w jakiej zakup ten nie został sfinansowany kredytem hipotecznym oraz opłaty notarialne, sądowe i podatek PCC, związane z nabyciem tego lokalu.

Za wydatki poniesione na realizację celów mieszkaniowych, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy również uznać wydatki poniesione na wymianę legarów podłogowych oraz płyt podłogowych i parkietu, wymianę płyt gipsowych ściennych oraz malowanie i generalny remont łazienki, tj. montaż nowych płytek ceramicznych i armatury.

Wobec powyższego, wskazać należy, że zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) i lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie obejmowało taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie będzie odpowiadała udziałowi wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w osiągniętym z odpłatnego zbycia przychodzie (dochód zwolniony = D  W / P).

Natomiast, pozostała część przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości, niewydatkowana przez Wnioskodawcę na Jego własne cele mieszkaniowe w terminie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło ww. odpłatne zbycie, podlegać będzie opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy.

Tutejszy Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin