Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.34.2021.4.AW
z 4 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm). Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2021 r. (data wpływu 11 stycznia 2021 r.) – uzupełnionym w dniu 6 kwietnia 2021 r. (data wpływu) – o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego – jest prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazuje Wnioskodawca.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego. Wniosek został uzupełniony w dniu 6 kwietnia 2021 r. (data wpływu).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą związaną z usługami informatycznymi. Jest czynnym podatnikiem VAT, podatek dochodowy rozlicza wg stawki liniowej, formą ewidencji księgowej jest książka przychodów i rozchodów. Jest w związku małżeńskim, jego żona nie prowadzi działalności gospodarczej. Włącznie z żoną nabyli do majątku wspólnego działkę budowaną. Na działce budują dom jednorodzinny na podstawie prawomocnego pozwolenia na budowę domu mieszkalnego. Podpisali włącznie z żoną umowę na wykonanie domu z wykonawcą/producentem domów. Włącznie z żoną są stronami umowy jako klienci indywidualni. Budowa domu jest finansowana częściowo z kredytu hipotecznego na podstawie umowy banku z Wnioskodawcą i żoną jako klientami indywidualnymi. Po zakończeniu budowy Wnioskodawca planuje przenieść do nowego domu siedzibę firmy i korzystać na cele prowadzenia działalności gospodarczej z pomieszczeń w tym celu wydzielonych, o procentowym udziale w całej powierzchni 18,96%. Koszty proporcjonalnie dotyczące tej części budynku księgowane są w kolumnie nr 15 książki przychodów i rozchodów jako środki trwałe w budowie, a po zakończeniu budowy, wydzieloną do działalności gospodarczej Wnioskodawcy część domu zamierza on amortyzować. Otrzymane od wykonawców faktury VAT za kolejne etapy budowy/produkcji domu mają dwóch nabywców, Wnioskodawcę i jego żonę. Faktury zawierają numer NIP dla każdego z nabywców. Koszt samego domu przewyższa 600 000 złotych, a faktury otrzymują po zakończeniu każdego z etapów budowy. Wartość pojedynczej faktury przekracza często 15 000 zł brutto. Wykonane usługi zawierają się w zał. nr 15 do ustawy o VAT – wykazie towarów i usług, o których mowa w art. 105e, art. 106e ust. 1 pkt 18 oraz art. 108a ust. 1a ustawy. Faktury VAT są opłacane z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności, z uwagi na to, że umowy na budowę oraz na finansowanie budowy domu zostały zawarta między wykonawcą a osobami prywatnymi.

W uzupełnieniu wniosku w wyniku wezwania wskazano ponadto:

• Wydzielone pomieszczenia, tj. gabinet do pracy oraz połowa garażu w budynku mieszkalnym będą służyć tylko i wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej i jednocześnie nie będą służyć celom osobistym;
• Wydzielone pomieszczenia będą środkiem trwałym amortyzowanym liniowo po zakończeniu inwestycji i przyjęciu do użytkowania;
• Płatności za faktury dokonywane są/będą za pośrednictwem prywatnego rachunku płatniczego niezwiązanego z działalnością gospodarczą – bez zastosowania mechanizmu podzielonej płatności;
• Przelewy za faktury dokonywane są na rachunki, które na dzień zlecenia przelewu są wykazane na białej liście podatników o której mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bez zastosowania mechanizmu podzielonej płatności;
• Faktury dotyczą materiałów budowlanych oraz usług budowlanych z załącznika nr 15 do ustawy od podatku od towarów i usług, ale nie posiadają adnotacji mechanizm podzielonej płatności;
• Wydatki na materiały i usługi budowlane, o których mowa we wniosku stanowią wydatki na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 ust. 14a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106, z póź. zm.);
• Przypisanie poniesionych wydatków do działalności gospodarczej odbywa się za pomocą współczynnika ustalonego przez podatnika wynoszącego 18,96% całej powierzchni budowanej nieruchomości, faktury za zakup są wystawiane bez podziału pozycji na część mieszkalną i biurową, nie ma innej możliwości przypisania kosztów do prowadzonej działalności gospodarczej jak ustalenie odpowiedniego współczynnika, co podatnik wstępnie zrobił;
• Działalność jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy po zakończeniu budowy i oddaniu budynku do użytku, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów działalności gospodarczej poprzez odpisy amortyzacyjne tę część wydatków, która została przeznaczona na budowę pomieszczenia biurowego w domu, a za które faktury zostały opłacone z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności mimo, że przewyższają wartość 15 000 zł brutto i obejmują usługi, które są zawarte w załączniku nr 15 ustawy o VAT?
2. Czy w działalności Wnioskodawcy może on odliczać VAT wg ustalonej proporcji z faktur, o których jest mowa powyżej, a które zostały opłacone z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności, mimo, że przewyższają wartość 15 000 zł brutto i obejmują usługi, które są zawarte w załączniku nr 15 ustawy o VAT?

Niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, proporcjonalna część podatku VAT jest związana wyłącznie ze stworzeniem miejsca pracy doprowadzenia działalności gospodarczej. Jako, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT, uważa, że powinien mieć możliwość amortyzacji proporcjonalnej części kosztów oraz odliczenia wg proporcji zapłaconego podatku VAT, mimo opłacenia faktur o wartości powyżej 15 000 zł z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności za usługi z załącznika nr 15 ustawy o VAT, za które są wystawione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazuje Wnioskodawca.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Definicja kosztów uzyskania przychodów wskazuje ponadto, że kosztami mogą być wydatki o bardzo zróżnicowanej naturze, gdyż mogą to być wydatki bezpośrednio, jak również pośrednio związane z celem, jakim jest uzyskanie przychodu.

Ustawodawca przyjął jednocześnie zasadę, że wydatki na nabycie składników majątku wykorzystywanych przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą – stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy – uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a - 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy stanowi natomiast, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Definicja środków trwałych – dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych – określona została w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe, które podlegają amortyzacji oraz w art. 22c ww. ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe, niepodlegające amortyzacji. Definicja środków trwałych została więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast zgodnie z art. 22b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji m.in. nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów;
2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegają amortyzacji, o ile podatnik podejmie decyzję o ich amortyzowaniu. Zasady amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych regulują odrębne przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a˗22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

W razie braku ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (art. 22n ust. 6 wskazanej ustawy).

Jednocześnie – stosownie do art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana – odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, dopiero w momencie, gdy składnik majątkowy zostanie przekazany do użytkowania jako kompletny i zdatny do użytku może zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie do art. 22p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

1. została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub
3. pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.

Przy czym – zgodnie z art. 22p ust. 3 pkt 1 omawianej ustawy podatkowej – przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie do art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r., poz. 162), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy– Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów – zwiększają przychody

- w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego albo został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielnej płatności (art. 22p ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jak wynika z powyższego, aby transakcje określone w art. 19 prawa przedsiębiorców mogły stanowić koszty uzyskania przychodu, muszą zostać dokonane w warunkach określonych w art. 22p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym art. 22p dotyczy transakcji, w których stronami są przedsiębiorcy i płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą

W analizowanym zdarzeniu przyszłym:

• Wnioskodawca włącznie z żoną nabyli do majątku wspólnego działkę budowaną;
• Na działce budują dom jednorodzinny na podstawie prawomocnego pozwolenia na budowę domu mieszkalnego;
• Podpisali włącznie z żoną umowę na wykonanie domu z wykonawcą/producentem domów. Włącznie z żoną są stronami umowy jako klienci indywidualni;
• Budowa domu jest finansowana częściowo z kredytu hipotecznego na podstawie umowy banku z Wnioskodawcą i żoną jako klientami indywidualnymi;
• Po zakończeniu budowy Wnioskodawca planuje przenieść do nowego domu siedzibę firmy i korzystać na cele prowadzenia działalności gospodarczej z pomieszczeń w tym celu wydzielonych, o procentowym udziale w całej powierzchni 18,96%;
• Otrzymane od wykonawców faktury VAT za kolejne etapy budowy/produkcji domu mają dwóch nabywców, Wnioskodawcę i jego żonę. Faktury zawierają numer NIP dla każdego z nabywców; Faktury VAT są opłacane z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności, z uwagi na to, że umowy na budowę oraz na finansowanie budowy domu zostały zawarta między wykonawcą a osobami prywatnymi.

Odnosząc powyższe do zacytowanych powyżej przepisów stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 22p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż – jak wskazano we wniosku – budynek mieszkalny zostanie wybudowany przez osoby fizyczne na cele prywatne, a jedynie jego część zostanie po oddaniu do użytkowania przeznaczona na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z tym Wnioskodawca nie był i nie jest zobowiązany do dokonania transakcji za pośrednictwem rachunku płatniczego z uwzględnieniem mechanizmu płatności podzielonej.

Tym samym, w analizowanym zdarzeniu odpisy amortyzacyjne będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów, stosownie do art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.