2021.04.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.97.2021.2.JSU
z 30 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 lutego 2021 r. (data wpływu 24 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z 25 kwietnia 2021 r. (data wpływu 25 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działek gruntów nr (…) i (…) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działek gruntów nr (…) i (…).

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 25 kwietnia 2021 r. (data wpływu 25 kwietnia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z 20 kwietnia 2021 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.97.2021.1.JSU.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

(…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) prowadzi działalność w zakresie (…). Ponadto Spółka organizuje kursy (…) oraz oferuje dodatki (…), (…) oraz artykuły (…). Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. (…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) w dniu (…) roku zawarła w formie aktu notarialnego umowę sprzedaży nieruchomości. Przedmiotem sprzedaży była własność zabudowanych działek gruntu nr (…) o powierzchni (…) ha; (…) o powierzchni (…) ha. Na sprzedanej działce nr (…) znajdowały się w chwili sprzedaży następujące budynki niemieszkalne:

numer ewidencyjny (…) i powierzchni zabudowy (…) m²;
numer ewidencyjny (…) i powierzchni zabudowy (…) m²;
numer ewidencyjny (…) i powierzchni zabudowy (…) m²;
numer ewidencyjny (…) i powierzchni zabudowy (…) m²;
numer ewidencyjny (…) i powierzchni zabudowy (…) m ²;
numer ewidencyjny (…) i powierzchni zabudowy (…) m²;
numer ewidencyjny (…) i powierzchni zabudowy (…) m²; numer ewidencyjny (…) i powierzchni zabudowy (…) m²;
numer ewidencyjny (…) i powierzchni zabudowy (…) m².

Na sprzedanej działce nr (…) znajdował się w chwili sprzedaży budynek niemieszkalny (numer ewidencyjny …) o powierzchni zabudowy (…) m².

Wszystkie zabudowania zostały oddane do użytku w roku (…). Od (…) roku Spółka nie poniosła żadnych wydatków na ulepszenie czy modernizację sprzedanych budynków. Spółka nabyła nieruchomości w formie aportu w (…) r. z tytułu którego nie przysługiwało spółce prawo do odliczenia podatku VAT Wnioskodawca co najmniej od (…) roku wykorzystywał nieruchomość do działalności opodatkowanej. Należy też wskazać, iż obszar na którym znajduje się analizowana nieruchomość jest objęty ustaleniami wiążącymi, wynikającymi z planu zagospodarowania przestrzennego gminy. Dnia (…) roku Rada Gminy podjęła uchwałę w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego /Dziennik Urzędowy Województwa (…)/. Przedmiotowy plan objął obręb geodezyjny zbywanych działek. Teren ten przeznaczony został częściowo pod urządzenia do produkcji rolnej oraz częściowo pod usługi turystyczne. Zatem na terenie sprzedawanych działek jest możliwość usytuowania jakiejkolwiek budowli lub budynku (również np. na cele obsługi rolnictwa, wypoczynkowo-rekreacyjne z możliwością zabudowy letniskowej, czy też turystycznej). W akcie notarialnym cena została ustalona łącznie z podatkiem VAT tj. w kwocie brutto. W opinii Wnioskodawcy, kupujący poprzez przystąpienie do aktu i akceptacje warunków transakcji zaakceptował cenę zbywanych Nieruchomości powiększoną o VAT. W żadnym miejscu aktu notarialnego strony jednak nie wskazały, iż złożone oświadczenia woli mają charakter oświadczenia woli kupującego o którym mowa w art. art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy VAT.

W uzupełnieniu wniosku z 25 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca podał, że:

Strony przed dniem dokonania dostawy nieruchomości nie złożyły właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodnego oświadczenia, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 25 kwietnia 2021 r.):

Czy prawidłowe jest zastosowanie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działek gruntów nr (…) i (…)?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z 25 kwietnia 2021 r.):

W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż przedmiotowych działek gruntu nr (…) oraz (…) nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Poprawną klasyfikacją transakcji jest zwolnienie z VAT wskazanych czynności sprzedaży działek gruntu nr (…) oraz (…). Odpłatna dostawa budynków lub budowli może podlegać zwolnieniu spod opodatkowania podatkiem VAT. Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy VAT przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich: wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej; Zdaniem podatnika w przedmiotowym stanie faktycznym wystąpiła czynność pierwszego zasiedlenia, gdyż Wnioskodawca korzystał w swojej działalności z omawianych budynków i budowli. W konsekwencji, odpłatna dostawa budynków i budowli zlokalizowanych na tych działkach będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Należy wskazać, iż Spółka przy podjęciu decyzji o opodatkowaniu sprzedaży wraz z kupującym dokonała zgodnego wyboru opodatkowania transakcji sprzedaży. Niemniej jednak taki wybór nie wypełnia przesłanek o których mowa w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy VAT. Bowiem w żadnym miejscu aktu notarialnego nie padło odwołanie do art. 43 ust. 10 i 11 ustawy VAT. Podsumowując, sprzedaż działek nr (…) oraz (…) nie powinna być opodatkowana i właściwe jest przyjęcie zwolnienia z podatku VAT dla omawianej transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685, ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku/budowli lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku/budowli oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku/budowli na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadku doszło do korzystania z budynku/budowli.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki/budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać.

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwił podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Co więcej, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli” będących przykładowymi obiektami, które nadają działce status gruntu zabudowanego. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r. poz. 1333, ze zm.).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć: budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ww. ustawy, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową – art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka – będąca czynnym podatnikiem VAT – w dniu (…) roku zawarła w formie aktu notarialnego umowę sprzedaży nieruchomości: zabudowanych działek gruntu nr (…) i (…). Na sprzedanej działce nr (…) znajdowały się w chwili sprzedaży następujące budynki niemieszkalne:

numer ewidencyjny (…) i powierzchni zabudowy (…) m²;
numer ewidencyjny (…) i powierzchni zabudowy (…) m²;
numer ewidencyjny (…) i powierzchni zabudowy (…) m²;
numer ewidencyjny (…) i powierzchni zabudowy (…) m²;
numer ewidencyjny (…) i powierzchni zabudowy (…) m²;
numer ewidencyjny (…) i powierzchni zabudowy (…) m²;
numer ewidencyjny (…) i powierzchni zabudowy (…) m²; numer ewidencyjny (…) i powierzchni zabudowy (…) m²;
numer ewidencyjny (…) i powierzchni zabudowy (…) m².

Na sprzedanej działce nr (…) znajdował się w chwili sprzedaży budynek niemieszkalny (numer ewidencyjny …) o powierzchni zabudowy (…) m².

W akcie notarialnym cena została ustalona łącznie z podatkiem VAT tj. w kwocie brutto.

W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie do sprzedaży działek gruntu nr (…) i (…) miało zastosowanie zwolnienie z opodatkowania, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy względem budynków niemieszkalnych nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Z uwagi na przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa budynków niemieszkalnych nastąpiła po pierwszym zasiedleniu i w okresie dłuższym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia.

Jak wskazał Wnioskodawca wszystkie zabudowania zostały oddane do użytku w roku (…), a Sprzedający od (…) roku wykorzystywał nieruchomość do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Ponadto, co istotne od (…) roku Spółka nie poniosła żadnych wydatków na ulepszenie czy modernizację sprzedanych budynków.

W związku z powyższym dostawa nieruchomości zabudowanych (działek gruntu nr … i …) budynkami niemieszkalnymi korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż zostały spełnione warunki wynikające z tego przepisu. Odpowiednio zwolnieniem tym objęta była także dostawa gruntu, na którym budynki niemieszkalne były posadowione (art. 29a ust. 8 ustawy).

Wobec zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT do dostawy budynków niemieszkalnych brak jest podstaw do analizy zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż jak już wskazano wyżej, zwolnienie to ma zastosowanie tylko w przypadku budynków i budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Skoro dostawa budynków niemieszkalnych korzystała ze zwolnienia uregulowanego przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT również badanie przesłanek zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT stało się bezprzedmiotowe.

Dodatkowo w myśl ww. art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy Strony przed dniem dokonania dostawy nieruchomości (zabudowanych działek gruntu nr … i …) nie złożyły właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodnego oświadczenia, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zatem dostawa budynków niemieszkalnych znajdujących się na działkach gruntu o numerach ewidencyjnych (…) i (…) korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Stosownie do powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin