INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2011 r. (data wpływu 14 kwietnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 czerwca 2011 r. (data wpływu 4 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności otrzymywanych przez biegłego sądowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem w dniu 4 lipca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności otrzymywanych przez biegłego sądowego.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sąd wypłaca wynagrodzenie biegłym sądowym w oparciu o przepisy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 46, poz. 254 z późn. zm.). Zgodnie z § 1 i § 13 ust 1 ww. rozporządzenia biegłemu za wykonaną pracę przysługuje wynagrodzenie, zwrot kosztów zużytych materiałów i innych wydatków niezbędnych do wydania opinii.

Biegły po wykonaniu zlecenia przedstawia fakturę VAT lub rachunek, który zawiera kilka składowych elementów:

• wynagrodzenie za udział w czynności sądowej,
• sporządzenie opinii,
• koszty biurowe i materiałowe związane ze sporządzeniem opinii,
• inne poniesione wydatki ( usługi pocztowe, sporządzenie mapy geodezyjnej, wypożyczenie maszyn).
.

Do faktury VAT lub rachunku biegły dołącza dokumenty potwierdzające poniesienie kosztów niezbędnych do wydania opinii.

Sąd pełniąc obowiązki płatnika zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pobiera zaliczkę od kwoty przychodu biegłego obejmującego wynagrodzenie, koszty zużytych materiałów i innych wydatków niezbędnych do wydania opinii, pomniejszonego o koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 cytowanej ustawy a następnie potrąconą zaliczkę odprowadza do Urzędu Skarbowego.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązujących przepisów słuszne jest postępowanie, w którym Sąd jako płatnik pobiera zaliczkę na podatek dochodowy od całości przychodu biegłego obejmującego wynagrodzenie oraz zwrot poniesionych kosztów zużytych materiałów i innych wydatków niezbędnych do wydania opinii...

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż jako płatnik prawidłowo pobiera zaliczkę na podatek dochodowy od całości przychodu biegłego obejmującego wynagrodzenie oraz zwrot poniesionych kosztów zużytych materiałów i innych wydatków niezbędnych do wydania opinii, uwzględniając koszty uzyskania przychodu określone w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z wyrażającym zasadę powszechności opodatkowania art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca wypłaca wynagrodzenie biegłym sądowym w oparciu o przepisy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 46, poz 254 z późn. zm.). Zgodnie z § 1 i § 13 ust 1 ww. rozporządzenia biegłemu za wykonaną pracę przysługuje wynagrodzenie, zwrot kosztów zużytych materiałów i innych wydatków niezbędnych do wydania opinii.

Biegły po wykonaniu zlecenia przedstawia fakturę VAT lub rachunek, który zawiera kilka składowych elementów:

• wynagrodzenie za udział w czynności sądowej,
• sporządzenie opinii,
• koszty biurowe i materiałowe związane ze sporządzeniem opinii,
• inne poniesione wydatki ( usługi pocztowe, sporządzenie mapy geodezyjnej, wypożyczenie maszyn).

Do faktury VAT lub rachunku biegły dołącza dokumenty potwierdzające poniesienie kosztów niezbędnych do wydania opinii.

Na podstawie § 1 ww. rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym koszty przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym obejmują:

1. wynagrodzenie biegłych za wykonaną pracę,
2. koszty zużytych materiałów,
3. inne wydatki niezbędne do wydania opinii.

Stosownie natomiast do § 13 ust. 1 tegoż rozporządzenia, biegłym (jednostkom organizacyjnym wymienionym w § 7 i 8) niezależnie od wynagrodzenia za wykonaną pracę przysługuje zwrot kosztów zużytych materiałów oraz innych wydatków niezbędnych do wydania opinii.

W myśl art. 13 pkt 6 za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Powyższy przepis wskazuje, że czynności wykonywane przez osoby fizyczne będące biegłymi sądowymi, którym sąd lub prokurator zlecił wykonanie określonych czynności należy kwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, zatem do przychodów o których mowa w tym przepisie należy zaliczyć wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz biegłych wynagrodzenia oraz zwrot kosztów zużytych materiałów oraz innych wydatków niezbędnych do wydania opinii.

Konsekwencją takiej klasyfikacji przychodu jest obowiązek płatnika, określony w art. 41 ust. 1 powołanej ustawy. Zgodnie z treścią tego przepisu osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przepis art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy stanowi, iż koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Reasumując, Wnioskodawca jako płatnik jest obowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowy w myśl art. 41 ust. 1 ustawy, od świadczenia obejmującego zarówno wypłacane biegłemu sądowemu wynagrodzenie jak również zwrot kosztów zużytych materiałów oraz innych wydatków niezbędnych do wydania opinii. Do przychodów tych, pomniejszonych o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), należy zastosować najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.