2021.04.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-3.4012.148.2021.1.MPE

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.148.2021.1.MPE
z 30 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 13 marca 2021 r. (data wpływu drogą elektroniczną e-PUAP 13 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 26 marca 2021 r. (data wpływu drogą elektroniczną e-PUAP 26 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że wywiezienie towarów poza granice Unii Europejskiej przez pełnomocnika, w jego osobistym bagażu podręcznym, uprawnia Wnioskodawczynię do otrzymania zwrotu podatku w systemie TAX FREE – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że wywiezienie towarów poza granice Unii Europejskiej przez pełnomocnika, w jego osobistym bagażu podręcznym, uprawnia Wnioskodawczynię do otrzymania zwrotu podatku w systemieTAX FREE.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną niemającą stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej. Dnia 14 listopada 2020 r. w sklepie (…) (którego właścicielem jest spółka (…) sp. z o.o.), znajdującym się pod adresem: (…), dalej: "Sprzedawca", Wnioskodawczyni nabyła dwa telefony marki (…) za łączną kwotę brutto 12.398,00 zł (netto 10.079,67 zł, kwota podatku od towarów i usług 2.318,33 zł, dalej: "Kwota VAT"). Na okoliczność tego zakupu, sprzedawca ww. towarów wystawił Wnioskodawczyni dokument „Zwrot VAT dla podróżnych”.

Po dokonaniu tego zakupu, Wnioskodawczyni ww. zakupione towary powierzyła innej osobie fizycznej ((…), która jest osobą niemającą stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej dalej: "Pełnomocnik"), która na podstawie udzielonego przez Wnioskodawczynię pełnomocnictwa, tego samego dnia, tj. 14 listopada 2020 r., dokonała wywozu tych towarów poza granice Unii Europejskiej (w stanie nienaruszonym, w oryginalnych opakowaniach), w swoim osobistym bagażu podręcznym.

Wraz z przedmiotowymi towarami, Wnioskodawczyni przekazała Pełnomocnikowi otrzymany od Sprzedawcy dokument „Zwrot VAT dla podróżnych”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wywiezienie przedmiotowych towarów poza granice Unii Europejskiej (w stanie nienaruszonym, w oryginalnych opakowaniach), przez Pełnomocnika, w jego osobistym bagażu podręcznym, uprawnia Wnioskodawczynię do otrzymania od Sprzedawcy zwrotu Kwoty VAT, zapłaconego w cenie przedmiotowych towarów?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Zgodnie z art. 126 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako: „Ustawa o VAT”), osoby fizyczne niemające stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej, zwane dalej "podróżnymi", mają prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium Polski, które w stanie nienaruszonym zostały wywiezione przez nie poza terytorium Unii Europejskiej w bagażu osobistym podróżnego, z zastrzeżeniem ust. 3 oraz art. 127 i 128 tej ustawy.

Zgodnie z literalnym brzmieniem tego przepisu, warunkiem nabycia prawa do zwrotu podatku VAT, jest przewiezienie nabytego przez podróżnego w Polsce towaru przez granicę Unii Europejskiej w bagażu osobistym podróżnego. Należy zauważyć, że przepis ten nie wskazuje, że właściciel nabytego towaru i osoba fizycznie go wywożąca poza granice UE muszą być tą samą osobą fizyczną (tym samym podróżnym). Oznacza to, że nabyty przez podróżnego towar, może zostać wywieziony przez granicę UE przez innego podróżnego (w bagażu osobistym tego innego podróżnego).

Oznacza to, że prawo do zwrotu VAT przysługuje gdy towar jest wywożony przez podróżnego - nabywcę towaru, jak i podróżnego - pełnomocnika nabywcy, który działa w imieniu i na rzecz nabywcy towarów. Jak wskazuje się w doktrynie, VAT jest podatkiem o charakterze terytorialnym - opodatkowana jest nim konsumpcja towarów i usług na określonym terytorium, wyłączona zaś z opodatkowania jest konsumpcja poza nim. Przyczyną zwrotu podatku VAT dla osób fizycznych niemających stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej czyli podróżnym, jest uniknięcie podwójnego opodatkowania, bowiem w zasadzie każde nabycie towaru z Unii Europejskiej będzie opodatkowane w państwie zamieszkania podróżnego jako import towarów. (Bartosiewicz Adam, VAT. Komentarz, wyd. XIV, 2020 r).

Z powyższych względów, zdaniem Wnioskodawczyni, wywiezienie przedmiotowych towarów poza granice Unii Europejskiej (w stanie nienaruszonym, w oryginalnych opakowaniach), przez Pełnomocnika, w jego osobistym bagażu podręcznym, uprawnia Wnioskodawczynię do otrzymania od Sprzedawcy zwrotu kwoty VAT, zapłaconego w cenie przedmiotowych towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 126 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, osoby fizyczne niemające stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej, zwane dalej „podróżnymi”, mają prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju, które w stanie nienaruszonym zostały wywiezione przez nie poza terytorium Unii Europejskiej w bagażu osobistym podróżnego, z zastrzeżeniem ust. 3 oraz art. 127 i 128.

W myśl art. 126 ust. 2 ustawy stałe miejsce zamieszkania, o którym mowa w ust. 1 ustala się na podstawie paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość.

Warunki, które musi spełnić sprzedawca aby dokonywać zwrotu podatku na rzecz podróżnych zostały wymienione w art. 127 ustawy.

W art. 128 ust. 1 ustawy wskazano, że zwrot podatku może być dokonany, jeżeli podróżny wywiózł zakupiony towar poza terytorium Unii Europejskiej nie później niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu.

Z kolei art. 128 ust. 2 ustawy stanowi, że podstawą do dokonania zwrotu podatku jest przedstawienie przez podróżnego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, na którym urząd celno-skarbowy potwierdził stemplem zaopatrzonym w numerator wywóz towarów. Do dokumentu powinien być przymocowany wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej.

W myśl art. 128 ust. 3 ustawy, urząd celno-skarbowy potwierdza wywóz towaru na dokumencie, o którym mowa w ust. 2, po sprawdzeniu zgodności danych dotyczących podróżnego zawartych w tym dokumencie z danymi zawartymi w przedstawionym paszporcie lub innym dokumencie stwierdzającym tożsamość.

Na mocy art. 130 ust. 1 ustawy o VAT Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie określenia wzorów: znaku informującego podróżnych o możliwości zakupu w punktach sprzedaży towarów, od których przysługuje zwrot podatku od towarów i usług, oraz stempla potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a także określenia niezbędnych danych, które powinien zawierać dokument będący podstawą do dokonania zwrotu podatku podróżnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 521), zwane dalej „rozporządzeniem”.

Zgodnie z § 4 ww. rozporządzenia, dokument, o którym mowa w art. 128 ust. 2 ustawy, powinien zawierać co najmniej:

napis: „ZWROT VAT DLA PODRÓŻNYCH”, a pod nim: „TAX FREE FOR TOURISTS”;
numer dokumentu;
dane sprzedawcy:
1. nazwę,
2. adres,
3. NIP;
nazwę miejscowości i datę dokonania sprzedaży;
nazwisko i imię podróżnego;
adres podróżnego:
1. kraj,
2. miejscowość,
3. nazwę ulicy,
4. numer domu, lokalu;
numer paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość podróżnego oraz nazwę kraju, który wydał paszport lub inny dokument stwierdzający tożsamość podróżnego;
nazwę sprzedanego towaru, miarę i ilość towaru, cenę jednostkową netto towaru, wartość netto towaru, stawkę i kwotę podatku od towarów i usług, wartość brutto towaru, kwotę podatku od towarów i usług ogółem oraz wartość brutto towarów ogółem;
podpis podróżnego oraz czytelny podpis sprzedającego;
informację: „Dokument stanowi podstawę do ubiegania się przez podróżnych niemających stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej o zwrot podatku od towarów i usług od nabytych towarów, które w stanie nienaruszonym zostały wywiezione poza terytorium Unii Europejskiej - art. 126-130 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 i 2491 oraz z 2018 r. poz. 62 i 86).”;
(uchylony);
napis: „Potwierdzam tożsamość podróżnego oraz że towary wymienione w dokumencie zostały wywiezione poza terytorium Unii Europejskiej” oraz miejsce na podpis funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej i pieczęć „Polska-Cło”;
miejsce na stempel potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej;
formę dokonania zwrotu podatku od towarów i usług podróżnemu; w przypadku gdy zwrot podatku ma:
1. zostać dokonany w formie wypłaty gotówkowej, należy zamieścić napis: „Zwrot podatku w kwocie ............................ zł .......... gr otrzymałem(-łam)”, a pod nim wskazać miejsce na wstawienie daty otrzymanego zwrotu podatku oraz podpis podróżnego,
2. nastąpić w formie bezgotówkowej, należy podać, w jakiej postaci zwrot podatku ma nastąpić;
miejsce na uwagi urzędowe.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną niemającą stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej. 14 listopada 2020 r. Wnioskodawczyni nabyła w polskim sklepie dwa telefony marki (…). Sprzedawca towarów wystawił Wnioskodawczyni dokument „Zwrot VAT dla podróżnych”. Po dokonaniu tego zakupu, Wnioskodawczyni zakupione towary powierzyła innej osobie fizycznej niemającej stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej, która na podstawie udzielonego przez Wnioskodawczynię pełnomocnictwa, tego samego dnia dokonała wywozu ww. towarów poza granice Unii Europejskiej (w stanie nienaruszonym, w oryginalnych opakowaniach), w swoim osobistym bagażu podręcznym. Wraz z przedmiotowymi towarami, Wnioskodawczyni przekazała pełnomocnikowi otrzymany od sprzedawcy dokument „Zwrot VAT dla podróżnych”.

Na tle przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą tego, czy wywiezienie przedmiotowych towarów poza granice Unii Europejskiej (w stanie nienaruszonym, w oryginalnych opakowaniach), przez pełnomocnika, w jego osobistym bagażu podręcznym, uprawnia Wnioskodawczynię do otrzymania od sprzedawcy zwrotu podatku VAT.

Z powołanych w niniejszej interpretacji przepisów wynika, że osoby, które nie mają stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej dokonujące zakupu towarów w Polsce mogą otrzymać zwrot kwoty stanowiącej podatek VAT, który został naliczony przez sprzedawców tych towarów. Prawo do otrzymania zwrotu wynika z art. 126 ust. 1 ustawy i występuje wówczas gdy towary, w stanie nienaruszonym, zostaną wywiezione przez podróżnego poza terytorium Unii Europejskiej w jego bagażu osobistym. Podstawą do dokonania zwrotu podatku jest przedstawienie przez podróżnego dokumentu, o którym mowa w art. 128 ust. 2 ustawy (który zawiera co najmniej elementy określone w § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r.), na którym Urząd Celno-Skarbowy potwierdził wywóz towaru zgodnie z postanowieniami art. 128 ust. 2 ustawy. Do dokumentu powinien być dołączony wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej.

Ze wskazanych przepisów jednoznacznie zatem wynika, że zakupione towary muszą być wywiezione przez podróżnego w jego bagażu osobistym. Funkcjonariusz Służby Celno-Skarbowej ma obowiązek potwierdzenia wywozu towaru poprzez potwierdzenie stemplem dokumentu, o którym mowa art. 128 ust. 2 ustawy, jednakże może to zrobić wyłącznie po sprawdzeniu zgodności jego danych osobowych z paszportem lub innym dokumentem stwierdzającym tożsamość podróżnego oraz że towary wymienione w dokumencie zostały wywiezione poza terytorium Unii Europejskiej. Spełnienie tych warunków, w tym tego, że podróżnym, który dokonał zakupu wywożonych towarów jest ta sama osoba, która dokonuje ich wywozu do kraju trzeciego, potwierdza Urząd Celno-Skarbowy. Taki potwierdzony stemplem dokument wraz z paragonem fiskalnym podróżny przedstawia sprzedawcy - dopiero na tej podstawie dokonywany jest zwrot podatku.

W rozpatrywanej sprawie towary, o których mowa we wniosku zakupiła Wnioskodawczyni i na Jej rzecz sprzedawca wystawił dokument „Zwrot VAT dla podróżnych”. Zatem za „podróżnego”, o którym mowa w art. 126 ust. 1 ustawy, który w swoim bagażu osobistym w stanie nienaruszonym powinien wywieźć zakupione towary poza terytorium Unii Europejskiej należy uznać Wnioskodawczynię. W związku z tym w sytuacji, gdy zakupione przez Wnioskodawczynię towary zostały wywiezione poza granice Unii Europejskiej w stanie nienaruszonym, w oryginalnych opakowaniach przez inną osobę – pełnomocnika w jego osobistym bagażu podręcznym, Wnioskodawczyni nie będzie przysługiwało prawo do zwrotu podatku w trybie art. 126 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w określonym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin