2021.05.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.87.2021.1.IK
z 5 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 lutego 2021 r. (data wpływu 5 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w wyniku nakazu organu administracji publicznej za niepodlegające opodatkowaniu oraz momentu powstania obowiązku podatkowego i daty wykonania usługi - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w wyniku nakazu organu administracji publicznej za niepodlegające opodatkowaniu oraz momentu powstania obowiązku podatkowego i daty wykonania usługi.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Powiat (dalej: „Powiat” lub „Wnioskodawca”) realizuje zadania własne w celu zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej, czyli mieszkańców Powiatu. Podstawowym aktem prawnym regulującym działalność Powiatu jako organu władzy publicznej jest ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 920 ze zm. dalej: ustawa o samorządzie powiatowym). Powiat na mocy art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 96, poz. 603 ze zm.) stanowi jednostkę samorządu terytorialnego. Powiat jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Na wniosek Operatora Wojewoda decyzją z 2015 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji towarzyszącej inwestycji w zakresie …, polegającej na budowie gazociągu … wraz z obiektami towarzyszącymi i infrastrukturą niezbędną do jego obsługi, obejmującego: Odcinek 1 i Odcinek II na terenie województwa ograniczył sposób korzystania z nieruchomości i nadał tej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności. Decyzja ta została w części utrzymana w mocy a częściowo zmieniona decyzjami: Ministra Infrastruktury i Budownictwa z 2016 r., Wojewody z 2017 r., oraz Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z 2019 r.

Na mocy ww. decyzji, zgodnie z załącznikami graficznymi, by zapewnić prawo do wejścia na teren przedmiotowych nieruchomości w celu prowadzenia na nich budowy inwestycji w zakresie terminalu, a także prac związanych z konserwacją lub usuwaniem awarii, został wyznaczony pas montażowy o szerokości około 36,00 m. W obrębie terenów leśnych przewidziano ustalenie pasa montażowego o szerokości od 26,00 m do 28 m. Po zakończeniu budowy obowiązuje wzdłuż gazociągu strefa kontrolowana o szerokości 12,00 m, w której nie wolno wznosić obiektów budowlanych, urządzać stałych składów i magazynów oraz podejmować działań mogących spowodować uszkodzenie gazociągu podczas jego użytkowania. W strefie kontrolowanej nie mogą rosnąć drzewa w odległości mniejszej niż 3,00 m od gazociągu o średnicy większej niż DN 300 włącznie, licząc od osi gazociągu do pni drzew.

W związku z powyższym, na podstawie art. 24 ustawy …, w odniesieniu do nieruchomości objętych decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu, oznaczonych zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8, w celu zapewnienia prawa do wejścia na teren nieruchomości dla prowadzenia na nich budowy inwestycji w zakresie terminalu, a także prac związanych z rozbiórką, przebudową, zmianą sposobu użytkowania, utrzymaniem, eksploatacją, użytkowaniem, remontami oraz usuwaniem awarii, Wojewoda w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu ograniczył sposób korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia w szczególności na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do założenia, przeprowadzenia oraz korzystania z tych przewodów i urządzeń.

Działając na podstawie art. 24, w związku z art. 5 ust. 1 ustawy… oraz w związku z art. 124 ust. 4 i art. 128 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2020 r., poz. 65 ze zm., dalej u.g.n.) oraz na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2020 r., poz. 256 ze zm.), Wojewoda wydał Wnioskodawcy niżej wymienione decyzje, ustalające wysokość odszkodowania na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Starostę, z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości położonej na terenie Gminy:

Decyzja z dnia 2020 r., , w której orzekło ustaleniu odszkodowania na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Starostę w kwocie 201,00 zł, z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości położonej na terenie gminy oznaczonej ewidencyjnie jako działki nr …, …(...).
Zgodnie z uzasadnieniem decyzji, szkoda z tytułu zmniejszenia wartości nieruchomości spowodowanej wybudowaniem infrastruktury wynosi (w zaokrągleniu) 93,00 zł. Ponadto obecnie operator gazociągu monitoruje stan gazociągu z powietrza, poprzez naloty śmigłowcem lub samolotami bezzałogowymi (dron). W przypadku konieczności wejścia na teren nieruchomości, wysokość szkód określa rzeczoznawca majątkowy. Właściciel nieruchomości musi się jednak liczyć z prawem wejścia inwestora przesyłowego na grunt i udostępnieniem terenu odpowiadającego strefie kontrolowanej. Wynagrodzenie za współkorzystanie z nieruchomości (łącznie 148 m2 pow. strefy kontrolowanej) przez inwestora przesyłowego w czasie eksploatacji urządzenia zostało obliczone przez biegłego w wysokości (w zaokrągleniu) 108,00 zł.
Orzeczona w decyzji kwota, stanowi łączną wartość szkód z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości.
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji towarzyszącej inwestycji w zakresie terminalu, polegającej na budowie gazociągu wraz z obiektami towarzyszącymi i infrastrukturą niezbędną do jego obsługi, obejmującego: Odcinek I i Odcinek II na terenie województwa, została wydana w 2015 r., rozpoczęcie robót budowlanych nastąpiło 28 maja 2018 r., a prace zakończono 18 października 2019 r.
Decyzja z 2020 r., w której orzekł o ustaleniu odszkodowania na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Starostę w kwocie 190,00 zł, z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości położonej na terenie gminy oznaczonej ewidencyjnie jako działka nr …, (...).
Zgodnie z uzasadnieniem decyzji, szkoda z tytułu zmniejszenia wartości nieruchomości spowodowanej wybudowaniem infrastruktury wynosi (w zaokrągleniu) 95,00 zł. Ponadto obecnie operator gazociągu monitoruje stan gazociągu z powietrza, poprzez naloty śmigłowcem lub samolotami bezzałogowymi (dron). W przypadku konieczności wejścia na teren nieruchomości, wysokość szkód określa rzeczoznawca majątkowy. Właściciel nieruchomości musi się jednak liczyć z prawem wejścia inwestora przesyłowego na grunt i udostępnieniem terenu odpowiadającego strefie kontrolowanej. Wynagrodzenie za współkorzystanie z nieruchomości (128 m2 pow. strefy kontrolowanej) przez inwestora przesyłowego w czasie eksploatacji urządzenia zostało obliczone przez biegłą w wysokości (w zaokrągleniu) 95,00 zł.
Orzeczona w powyższej decyzji kwota, stanowi łączną wartość szkód z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości.
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji towarzyszącej inwestycji w zakresie terminalu, polegającej na budowie gazociągu wraz z obiektami towarzyszącymi i infrastrukturą niezbędną do jego obsługi, obejmującego: Odcinek I i Odcinek II na terenie województwa, została wydana w 2015 r., rozpoczęcie robót budowlanych nastąpiło 29 maja 2018 r., a prace zakończono 21 października 2019 r.
Decyzja z 2020 r., w której orzekł o ustaleniu odszkodowania na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Starostę w kwocie 321,00 zł, z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości położonej na terenie gminy oznaczonej ewidencyjnie jako działki nr …, …, … (...).
Zgodnie z uzasadnieniem decyzji, szkoda z tytułu zmniejszenia wartości nieruchomości spowodowanej wybudowaniem infrastruktury wynosi (w zaokrągleniu) 141,00 zł. Ponadto obecnie operator gazociągu monitoruje stan gazociągu z powietrza, poprzez naloty śmigłowcem lub samolotami bezzałogowymi (dron). W przypadku konieczności wejścia na teren nieruchomości, wysokość szkód określa rzeczoznawca majątkowy. Właściciel nieruchomości musi się jednak liczyć z prawem wejścia inwestora przesyłowego na grunt i udostępnieniem terenu odpowiadającego strefie kontrolowanej. Wynagrodzenie za współkorzystanie z nieruchomości (łącznie 235 m2 pow. strefy kontrolowanej) przez inwestora przesyłowego w czasie eksploatacji urządzenia zostało obliczone przez biegłą w wysokości (w zaokrągleniu) 180,00 zł.
Orzeczona w powyższej decyzji kwota, stanowi łączną wartość szkód z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości.
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji towarzyszącej inwestycji w zakresie terminalu, polegającej na budowie gazociągu wraz z obiektami towarzyszącymi i infrastrukturą niezbędną do jego obsługi, obejmującego: Odcinek 1 i Odcinek II na terenie województwa, została wydana w 2015 r., rozpoczęcie robót budowlanych nastąpiło 28-29 maja 2018 r., a prace zakończono 21 października 2019 r.
Decyzja z 2020 r., w której orzekł o ustaleniu odszkodowania na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Starostę w kwocie 82,00 zł, z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości położonej na terenie gminy oznaczonej ewidencyjnie jako działki nr … oraz …, (...).
Zgodnie z uzasadnieniem decyzji, szkoda z tytułu zmniejszenia wartości nieruchomości spowodowanej wybudowaniem infrastruktury wynosi (w zaokrągleniu) 34,00 zł. Ponadto obecnie operator gazociągu monitoruje stan gazociągu z powietrza, poprzez naloty śmigłowcem lub samolotami bezzałogowymi (dron). W przypadku konieczności wejścia na teren nieruchomości, wysokość szkód określa rzeczoznawca majątkowy. Właściciel nieruchomości musi się jednak liczyć z prawem wejścia inwestora przesyłowego na grunt i udostępnieniem terenu odpowiadającego strefie kontrolowanej. Wynagrodzenie za współkorzystanie z nieruchomości (64 m2 pow. strefy kontrolowanej) przez inwestora przesyłowego w czasie eksploatacji urządzenia zostało obliczone przez biegłą w wysokości (w zaokrągleniu) 48,00 zł.
Orzeczona w powyższej decyzji kwota, stanowi łączną wartość szkód z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości.
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji towarzyszącej inwestycji w zakresie terminalu, polegającej na budowie gazociągu wraz z obiektami towarzyszącymi i infrastrukturą niezbędną do jego obsługi, obejmującego: Odcinek 1 i Odcinek II na terenie województwa, została wydana w 2015 r., rozpoczęcie robót budowlanych nastąpiło 29 maja 2018 r., a prace zakończono 21 października 2019 r.
Decyzja z 2020 r., w której orzekł o ustaleniu odszkodowania na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Starostę w kwocie 198,00 zł, z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości położonej w Mieście, oznaczonej ewidencyjnie jako działka nr …, (...).
Zgodnie z uzasadnieniem decyzji, szkody związane ze zmniejszeniem wartości nieruchomości biegły określił w wysokości 36,00 zł, a obowiązek udostępnienia nieruchomości w wysokości 152,00 zł. Ponadto w piśmie z dnia 8 września 2020 r. Wojewoda wezwał strony do przekazania informacji, czy właściciel odebrał wycięte na nieruchomości drzewo. W związku z brakiem odpowiedzi uznano, że nie zostało ono odebrane przez właściciela nieruchomości, a jego wartość w kwocie 10,00 zł określona przez biegłego w operacie szacunkowym została także uwzględniona w decyzji Wojewody ustalającej odszkodowanie z tytułu strat i szkód na przedmiotowej nieruchomości.
Orzeczona w powyższej decyzji kwota, stanowi łączną wartość szkód z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości.
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji towarzyszącej inwestycji w zakresie terminalu, polegającej na budowie gazociągu wraz z obiektami towarzyszącymi i infrastrukturą niezbędną do jego obsługi, obejmującego: Odcinek 1 i Odcinek II na terenie województwa, została wydana w 2015 r., rozpoczęcie robót budowlanych nastąpiło w dniu 7 czerwca 2018r., a prace zakończono 15 października 2019 r.
Decyzja z 2020 r., w której orzekło ustaleniu odszkodowania na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Starostę w kwocie 593,00 zł, z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości położonej w gminie oznaczonej ewidencyjnie jako działka nr … oraz działka nr …(...).
Zgodnie z uzasadnieniem decyzji, szkoda z tytułu zmniejszenia wartości nieruchomości została określona na kwotę (w zaokrągleniu) 82,00 zł, drzewa i krzewy (w zaokrągleniu) 429,00 zł oraz udostępnienie nieruchomości na kwotę (w zaokrągleniu) 82,00 zł.
Orzeczona w powyższej decyzji kwota, stanowi łączną wartość szkód z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości.
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji towarzyszącej inwestycji w zakresie terminalu, polegającej na budowie gazociągu wraz z obiektami towarzyszącymi i infrastrukturą niezbędną do jego obsługi, obejmującego: Odcinek 1 i Odcinek II na terenie województwa, została wydana w 2015 r., rozpoczęcie robót budowlanych nastąpiło dnia 5 czerwca 2019 r., a prace zakończono 18 października 2019 r.
Decyzja z 2020 r., w której orzekł o ustaleniu odszkodowania na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Starostę w kwocie 646,00 zł, z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości położonej w gminie oznaczonej ewidencyjnie jako działka nr … (...).
Zgodnie z uzasadnieniem decyzji, szkoda z tytułu udostępnienia nieruchomości została określona na kwotę (w zaokrągleniu) 107,00 zł oraz drzewa i krzewy wyceniono na kwotę (w zaokrągleniu) 539,00 zł.
Orzeczona w powyższej decyzji kwota, stanowi łączną wartość szkód z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości.
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji towarzyszącej inwestycji w zakresie terminalu, polegającej na budowie gazociągu wraz z obiektami towarzyszącymi i infrastrukturą niezbędną do jego obsługi, obejmującego: Odcinek 1 i Odcinek II na terenie województwa, została wydana w 2015 r., rozpoczęcie robót budowlanych nastąpiło dnia 6 czerwca 2018 r., a prace zakończono 28 października 2019

Wnioskodawca wskazuje także, iż Wojewoda w ww. decyzjach, zobowiązał Operatora do wypłaty ustalonego decyzjami odszkodowania, w terminie 14 dni, licząc od dnia, w którym poszczególne decyzje stały się ostateczne.

W związku z tak przedstawionym opisem stanu faktycznego sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług otrzymanych odszkodowań z tytułu ograniczenia korzystania z nieruchomości wskazanych w powyższym opisie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy świadczenia objęte decyzjami, realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz Operatora, dla których określono w decyzjach wartość świadczeń, stanowią podlegające opodatkowaniu VAT usługi, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT?
Jeżeli stanowisko Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1 zostanie uznane przez Organ za nieprawidłowe, czy świadczenia objęte decyzjami, realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz Operatora, dla których określono w decyzjach wartość świadczeń, należy uznać za podlegające opodatkowaniu VAT usługi kompleksowe?
Jeżeli stanowisko Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2 zostanie uznane przez Organ za prawidłowe, to jaka będzie podstawa opodatkowania świadczeń objętych poszczególnymi decyzjami?
Jeżeli stanowisko Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1 zostanie uznane przez Organ za nieprawidłowe, to jaki jest moment powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT na gruncie przepisu art. 19a ustawy o VAT, z tytułu usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Operatora?
Jeżeli stanowisko Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1 zostanie uznane przez Organ za nieprawidłowe, to jaką datę wykonania usługi Wnioskodawca powinien wskazać na wystawianej na rzecz Operatora fakturze VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia objęte decyzjami, realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz Operatora, dla których określono w decyzjach wartość świadczeń, nie stanowią podlegających opodatkowaniu VAT usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.; dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Stąd też wynika, iż przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby.

Na zachowanie to składać się więc może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Z pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, gdyż stanowi dostawę towarów.

Ponadto przy ocenie charakteru świadczenia, jako usługi, należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o VAT stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Co więcej, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Analizując bowiem powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem VAT wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Co więcej, w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT nie zostały wymienione odszkodowania, a zatem, jak zauważył WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 5 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Po 22/18 - co do zasady - nie stanowią one świadczenia usług w rozumieniu tego przepisu i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sąd zwrócił także uwagę, iż w orzecznictwie sądów administracyjnych, o charakterze danego świadczenia nie decyduje jednak nazwa nadana mu przez strony danej czynności, ale jego cechy istotne z punktu widzenia prawa podatkowego.

Cechą odszkodowania pojmowanego jako wyrównanie uszczerbku wywołanego nieprawidłowym zachowaniem kontrahenta jest to, że nie wiąże się ono z żadnym wzajemnym świadczeniem ze strony podatnika.

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną - świadczenie w zamian za wynagrodzenie, co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana ze zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

W ocenie Wnioskodawcy, wypłacone na jego rzecz kwoty odszkodowania mają rekompensować doznane uszczerbki majątkowe, a zatem pełnią funkcję kompensacyjną, charakterystyczną dla świadczenia odszkodowawczego. Nie stanowią tym samym wynagrodzenia za jakiekolwiek usługi wyświadczone przez Powiat na rzecz Operatora.

Wnioskodawca zwraca także uwagę, iż ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości w trybie art. 124 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie ustala odszkodowania w trybie natychmiastowym, gdyż w pierwszej kolejności na osobie lub jednostce organizacyjnej, która otrzymała zezwolenie na dokonanie określonych czynności, stosownie do art. 124 ust. 4 ww. ustawy, ciąży obowiązek przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego, a jeżeli takie przywrócenie jest niemożliwe, albo powoduje nadmierne trudności, bądź znaczne koszty, to w takiej sytuacji na mocy art. 128 ust. 4 ww. ustawy, przysługuje stosowne odszkodowanie. Rzeczone odszkodowanie, ustalane jest więc wtórnie, co świadczy o braku bezpośredniego związku z czynnością mającą charakter świadczenia. Zatem jeżeli płatność o charakterze odszkodowawczym nie ma bezpośredniego związku z czynnością mającą charakter świadczenia, wówczas kwota wypłaconych odszkodowań nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i jako taka nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Zatem ustalanie statusu wypłacanej rekompensaty, jako podlegającej bądź niepodlegającej opodatkowaniu VAT należy oceniać w kontekście związku z konkretnym świadczeniem.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż świadczenia objęte decyzjami, realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz Operatora, dla których określono w decyzjach wartość świadczeń, nie stanowią podlegających opodatkowaniu VAT usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

Ad. 2)

Jeżeli stanowisko Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1 zostanie uznane przez Organ za nieprawidłowe, to zdaniem Wnioskodawcy, świadczeń objętych decyzjami, realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz Operatora, dla których określono w decyzjach wartość świadczeń, nie należy uznać za podlegające opodatkowaniu VAT usługi kompleksowe.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno traktować się jako odrębne i niezależne. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa, można stwierdzić, że gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia kilka świadczeń, to usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Wspomniane pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza w sytuacji, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy składowe świadczenia traktuje się jako usługi pomocnicze, do których znajdują zastosowanie te same zasady opodatkowania, jakie obejmują usługę zasadniczą.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem TSUE oraz polskich sądów administracyjnych, które wypracowały koncepcję świadczeń kompleksowych wyróżnione zostały podstawowe elementy, których występowanie determinuje rozpoznanie takiej konstrukcji.

Wskazuje się więc, że jedna transakcja kompleksowa występuje w wypadku, gdy dwa lub więcej elementów (składowych) albo dwie lub więcej czynności, dokonane przez podatnika, są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne zdarzenie (świadczenie) gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

Stąd też, aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą kompleksową (złożoną), usługa ta, powinna składać się z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi finalnie do jednego celu. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw do traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wniosku jednoznacznie wynika, iż świadczenia objęte decyzjami realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz Operatora nie spełniają powyższych przesłanek świadczących o kompleksowości usługi.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku uznania Stanowiska Powiatu przedstawionego w odniesieniu do pytania nr 1, za nieprawidłowe, za usługę uznać można jedynie udostępnienie nieruchomości oraz współkorzystanie z nieruchomości przez inwestora przesyłowego.

Świadczenia wypłacane z tytułu zmniejszenia wartości nieruchomości oraz wycinki drzew i krzewów, nie stanowią swoistego świadczenia usług. Stanowią one bowiem rekompensatę za nieodwracalne szkody poczynione na nieruchomości, gdyż wypełniają istotę odszkodowań zgodnie z charakterystyką odszkodowań opisaną w stanowisku Wnioskodawcy odnoszącym się do pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, szeregu świadczeń realizowanych w przedmiotowej sprawie na rzecz Operatora, nie można więc uznać za jedną usługę kompleksową.

Ad. 3)

Jeżeli stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 2 zostanie uznane przez Organ za prawidłowe, to zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania będą jedynie wskazane w decyzjach kwoty uzyskane z tytułu udostępnienia nieruchomości lub współkorzystania z nieruchomości przez inwestora przesyłowego oraz wartość wycinki drzew i krzewów.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z powyższą definicją, podstawą opodatkowania jest zatem wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, łącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze, mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W odniesieniu do treści uzasadnień decyzji wskazanych w stanie faktycznym Wniosku, Wojewoda orzekając odszkodowania z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z przedmiotowych nieruchomości, rozgraniczył odpowiednio wartość należności przyporządkowanych poszczególnym świadczeniom. Rozgraniczenie to, polegało na wyszczególnieniu odrębnych kwot przypadających na: szkodę z tytułu zmniejszenia wartości nieruchomości, wynagrodzenie za współkorzystanie z nieruchomości, a także świadczenia wypłacane z tytułu zmniejszenia wartości nieruchomości oraz wycinki drzew i krzewów.

Jak wynika ponadto z ustaleń poczynionych w uzasadnieniu do pytania nr 2, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Świadczenia wypłacane z tytułu zmniejszenia wartości nieruchomości oraz wycinki drzew i krzewów, zgodnie z wcześniejszą argumentacją Wnioskodawcy, nie stanowią świadczenia usług, lecz rekompensują szkody poczynione na nieruchomości. Stąd też, nie mogą one zostać uznane za świadczenia mogące stanowić podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Z uwagi na powyższe, podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, będą więc jedynie kwoty wypłacane Wnioskodawcy z tytułu udostępnienia nieruchomości oraz współkorzystania z nieruchomości przez inwestora przesyłowego.

Ad. 4)

Jeżeli stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 zostanie uznane przez Organ za nieprawidłowe, to zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Operatora, w odniesieniu do odszkodowania wypłacanego za szkodę z tytułu udostępnienia nieruchomości oraz współkorzystania z nieruchomości przez inwestora przesyłowego obowiązek podatkowy powstanie na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b) w związku z art. 19a ust. 7 ustawy o VAT, natomiast odszkodowanie wypłacane z tytułu zmniejszenia wartości nieruchomości oraz wycinki drzew i krzewów w ogóle nie podlega opodatkowaniu VAT, gdyż nie ma charakteru wynagrodzenia za świadczoną usługę. Podstawową regulację dotyczącą momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT zawiera przepis art. 19a ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego artykułu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku VAT wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Przepis art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co z kolei oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres rozliczeniowy.

Stosownie do art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b) tiret trzecie ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze. W niniejszej sprawie należy wskazać, że z uwagi na specyfikę wykonywanego przez Wnioskodawcę świadczenia, dającego wpłacającemu odszkodowanie korzyść w postaci możliwości korzystania z nieruchomości, z punktu widzenia opodatkowania podatkiem VAT, czynności te wykazują cechy instytucji służebności (wynikające z przepisów Kodeksu cywilnego), tym samym należy zaliczyć je do usług, dla których obowiązek podatkowy powstaje na zasadach określonych w art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b) ustawy o VAT, gdyż są usługą podobną do usług najmu, dzierżawy.

Zgodnie z art. 19a ust. 7 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

Na podstawie art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy o VAT, fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności - w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4.

Jak już zostało wskazane przez Wnioskodawcę, moment powstania obowiązku podatkowego dla świadczonych usług w odniesieniu do odszkodowania wypłacanego za szkodę z tytułu udostępnienia nieruchomości oraz współkorzystania z nieruchomości przez inwestora przesyłowego, należy więc ustalić na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b) ustawy o VAT, stąd też obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia wspomnianych usług,

Wojewoda w odniesieniu do decyzji omówionych w opisie stanu faktycznego wniosku, zobowiązał Operatora do wypłaty ustalonego decyzjami odszkodowania, w terminie 14 dni, licząc od dnia, w którym poszczególne decyzje stały się ostateczne. Nawiązując do przytoczonych wyżej przepisów, należy więc uznać, iż fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności tj. w terminie 14 dni licząc od dnia, w którym decyzja Wojewody ustalająca odszkodowanie za szkody powstałe wskutek ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości stała się ostateczna.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Wnioskodawcy w przypadku udokumentowania usług świadczonych przez Wnioskodawcę, z zachowaniem terminów określonych w art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy - obowiązek podatkowy powstanie z dniem wystawienia faktury. Jeśli jednak faktura dokumentująca przedmiotową usługę zostanie wystawiona w terminie późniejszym, niż termin określony przepisami art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy o VAT lub nie zostanie wystawiona w ogóle - w takiej sytuacji, obowiązek podatkowy powstanie z upływem terminu wystawienia faktury określonym w art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy o VAT, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności, na podstawie art. 19a ust. 7 ustawy.

Ad. 5)

Jeżeli stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 zostanie uznane przez Organ za nieprawidłowe, to zdaniem Wnioskodawcy, datą wykonania usługi jaką Wnioskodawca powinien wskazać na wystawianej na rzecz Operatora fakturze VAT, jest data wpływu decyzji Wojewody do Wnioskodawcy.

Powyższe stanowisko Powiatu potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku o sygn. akt 1 FSK 82/18 z dnia 17 września 2020 r., rozstrzygając w podobnej sprawie dotyczącej momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku otrzymania odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości: (...) Ponadto, dopóki w obrocie prawnym nie pojawi się decyzja ustalająca odszkodowanie w zamian za przeniesienie z mocy prawa własności gruntów - nie ma podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie może powstać obowiązek podatkowy a następnie zobowiązanie podatkowe. Brak decyzji ustalającej wysokość odszkodowania jest przeszkodą w określeniu podstawy opodatkowania. Prawne istnienie odszkodowania (możliwość jego dochodzenia, uzyskania przymiotu świadczenia należnego) warunkuje wystąpienie czynności podlegającej opodatkowaniu. Jeżeli nie ma w obrocie prawnym decyzji ustalającej to odszkodowanie, to nie jest ono należne - nie ma w sensie prawnym odszkodowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, przez świadczenie usług, w myśl art. 8

ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, „świadczenie” zaś to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Z pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia, jako usługi, należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Analizując bowiem powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest bowiem to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Art. 15 ust. 2 ustawy stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast według art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo-przedmiotowego. Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

dotyczy ono wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy;
odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - Powiat otrzymał decyzje Wojewody ustalające odszkodowanie na jego rzecz, z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia w szczególności na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych i naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do założenia, przeprowadzenia oraz korzystania z tych przewodów i urządzeń.

Wnioskodawca otrzymał 7 decyzji, i tak:

Decyzja z 2020 r. - odszkodowanie w kwocie 201,00 zł, z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości (działki nr …, nr …).
Zgodnie z uzasadnieniem decyzji, szkoda z tytułu zmniejszenia wartości nieruchomości spowodowanej wybudowaniem infrastruktury wynosi (w zaokrągleniu) 93,00 zł. Wynagrodzenie za współkorzystanie z nieruchomości w wysokości (w zaokrągleniu) 108,00 zł.
Decyzja z 2020 r. - odszkodowanie w kwocie 190,00 zł, z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości (działka nr …).
Zgodnie z uzasadnieniem decyzji, szkoda z tytułu zmniejszenia wartości nieruchomości spowodowanej wybudowaniem infrastruktury wynosi (w zaokrągleniu) 95,00 zł. Wynagrodzenie za współkorzystanie z nieruchomości w wysokości (w zaokrągleniu) 95,00 zł.
Decyzja z dnia 2020 r. - odszkodowanie w kwocie 321,00 zł, z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości (działki nr …, nr …, nr …).
Zgodnie z uzasadnieniem decyzji, szkoda z tytułu zmniejszenia wartości nieruchomości spowodowanej wybudowaniem infrastruktury wynosi (w zaokrągleniu) 141,00 zł. Wynagrodzenie za współkorzystanie z nieruchomości w wysokości (w zaokrągleniu) 180,00 zł.
Decyzja z . 2020 r. - odszkodowanie w kwocie 82,00 zł, z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości (działki nr … oraz nr …).
Zgodnie z uzasadnieniem decyzji, szkoda z tytułu zmniejszenia wartości nieruchomości spowodowanej wybudowaniem infrastruktury wynosi (w zaokrągleniu) 34,00 zł. Wynagrodzenie za współkorzystanie z nieruchomości w wysokości (w zaokrągleniu) 48,00 zł.
Decyzja z . 2020 r. - odszkodowanie w kwocie 198,00 zł, z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości działka nr ….
Zgodnie z uzasadnieniem decyzji, szkody związane ze zmniejszeniem wartości nieruchomości biegły określił w wysokości 36,00 zł, a obowiązek udostępnienia nieruchomości w wysokości 152,00 zł. Ponadto kwota 10,00 zł z tytułu strat i szkód na przedmiotowej nieruchomości (wycięte drzewo).
Decyzja z . 2020 r., odszkodowanie w kwocie 593,00 zł, z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości (działka nr … i nr …).
Zgodnie z uzasadnieniem decyzji, szkoda z tytułu zmniejszenia wartości nieruchomości została określona na kwotę (w zaokrągleniu) 82,00 zł, drzewa i krzewy (w zaokrągleniu) 429,00 zł oraz udostępnienie nieruchomości na kwotę (w zaokrągleniu) 82,00 zł.
Decyzja z . 2020 r. - odszkodowanie w kwocie 646,00 zł, z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości (działka nr …).
Zgodnie z uzasadnieniem decyzji, szkoda z tytułu udostępnienia nieruchomości została określona na kwotę (w zaokrągleniu) 107,00 zł oraz drzewa i krzewy wyceniono na kwotę (w zaokrągleniu) 539,00 zł.

Wszystkie orzeczone w powyższych decyzjach kwoty, stanowią łączną wartość szkód z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości. Decyzje zostały wydane w 2015 r. Wojewoda w ww. decyzjach, zobowiązał Operatora do wypłaty ustalonego decyzjami odszkodowania, w terminie 14 dni, licząc od dnia, w którym poszczególne decyzje stały się ostateczne.

Mając na uwadze pytania sformułowane we wniosku o wydanie interpretacji pytanie w pierwszej kolejności należy ustalić czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę należy traktować jako usługę kompleksową usługę.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych.

Aby móc określić, że dana usługa jest usługą kompleksową (jednolitą/złożoną), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast, usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia. Istnienie jednego świadczenia złożonego nie wyklucza zastosowania do poszczególnych jego elementów odrębnych cen. Jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności kompleksowej.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347, str. 1, z późn. zm.). W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

W wyroku TSUE z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro przeciwko Finanční ředitelství v Ústí nad Labem,, Trybunał wskazał, że „(...) w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jednolitą czynność, jeżeli nie są od siebie niezależne. Jest tak na przykład w sytuacji, gdy można stwierdzić, że jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, a inne świadczenie lub świadczenia stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los podatkowy świadczenia głównego. W szczególności dane świadczenie należy uważać za świadczenie pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, gdy dla klientów nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z głównej usługi usługodawcy” oraz „(...) jednolite świadczenie występuje w przypadku, gdy dwa lub więcej elementy albo dwie lub więcej czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny”.

Również w orzecznictwie NSA przyjmuje się, że świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych świadczeń wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia. Zatem należy uwzględniać ochronę podstawowych zasad opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wymagających, by każda działalność gospodarcza była traktowana w ten sam sposób. Sprzeciwia się to temu, by podmioty gospodarcze dokonujące takich samych czynności, były traktowane odmiennie w zakresie poboru tego podatku (wyrok NSA z dnia 6 maja 2015 r., I FSK 2105/13).

W kontekście przytoczonych regulacji stwierdzić należy, że ze świadczeniem usługi złożonej (kompleksowej) mamy do czynienia wówczas, gdy świadczenie usługodawcy jest rozbudowane i obejmuje dwie lub więcej pojedynczych czynności (świadczeń), będących elementami częściowego zobowiązania strony transakcji. Jednocześnie usługa taka, jeśli może zostać uznana za usługę o charakterze złożonym, podlega opodatkowaniu jednolitą stawką podatku od towarów i usług, właściwą dla świadczenia podstawowego, głównego.

W konsekwencji, w przypadku usług o charakterze kompleksowym, o sposobie opodatkowania, w tym wysokości stawki podatku decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności powinna odbywać się więc na podstawie tego, czy dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Podstawowym kryterium pozwalającym uznać zbiór określonych czynności za usługę kompleksową jest określenie wzajemnych relacji pomiędzy usługami wchodzącymi w skład usługi złożonej w zakresie celów, które usługi te realizują. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. Podstawowym celem usługi pomocniczej tworzącej razem z usługą główną – usługę kompleksową – jest lepsze wykorzystanie przez klienta usługi głównej. Aby dana usługa pomocnicza mogła być uznana za element usługi kompleksowej winna służyć bezpośrednio realizacji usługi głównej. W celu ustalenia czy dana usługa może być uznana za usługę złożoną, konieczne jest zbadanie przebiegu konkretnej transakcji z uwzględnieniem wszystkich ekonomicznych aspektów tej transakcji.

W analizowanym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym. Celem Operatora jest uzyskanie dostępu do nieruchomości (działek) w celu zakładania i przeprowadzenia na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych i naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do założenia, przeprowadzenia oraz korzystania z tych przewodów i urządzeń. Tym samym Wnioskodawca ma ograniczony dostęp do nieruchomości (działek). Aby móc wykorzystywać nieruchomość (działki) w ww. sposób Operator wyciął drzewa i krzewy. Natomiast, z uwagi na fakt, że w związku z założeniem i przeprowadzeniem na niej ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych i naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń doszło do zmniejszenia wartość nieruchomości.

Zatem wycinka drzew i krzewów, posadowienie na nieruchomości ww. obiektów, zmniejszenie wartości nieruchomości wiąże się bezpośrednio z uzyskaniem dostępu do ww. działek. Tym samym, celem Operatora nie była wycinka drzew, czy też obniżenie wartości nieruchomości. Powyższe czynności były niezbędne w celu wykonania na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych i naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń, do których doszło w wyniku udostępnienia przez Wnioskodawcę nieruchomości (działek).

W konsekwencji, szereg świadczeń realizowanych w przedmiotowej sprawie na rzecz Operatora należy uznać za jedną kompleksową usługę udostepnienia nieruchomości.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że przepisy podatkowe nie zawierają definicji odszkodowania. Zatem w tym zakresie należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.), zwanej dalej k.c. Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto między zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

Kodeks cywilny rozróżnia dwa podstawowe rodzaje odpowiedzialności: kontraktową, która powstaje z mocy umowy i odnosi się do przypadków niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania (art. 471 k.c.) oraz deliktową, czyli wynikającą z czynów niedozwolonych (art. 415 k.c.).

Zgodnie z treścią art. 471 k.c., dłużnik zobowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów, na gruncie stosunków cywilnoprawnych szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika, istnieniu adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem, a szkodą. Brak tych przesłanek powoduje, że nie mamy do czynienia ze szkodą, za powstanie której dłużnik zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania.

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie, co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana ze zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Zatem jeżeli płatność o charakterze odszkodowawczym nie ma bezpośredniego związku z czynnością mającą charakter świadczenia, wówczas kwota wypłaconych odszkodowań nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, i jako taka nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Zatem ustalanie statusu wypłacanej rekompensaty, jako podlegającej bądź niepodlegającej opodatkowaniu VAT należy oceniać w kontekście związku z konkretnym świadczeniem.

Przenosząc powołane przepisy na grunt niniejszej sprawy uznać należy, że nazywane przez Wnioskodawcę odszkodowanie wypłacone z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości. nie posiada cech odszkodowania za poniesioną szkodę, lecz pełni funkcję wynagrodzenia za usługę, świadczoną zgodnie z nakazem organu władzy publicznej co wpisuje się w normę art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy, czyniąc tego rodzaju usługę faktycznie odpłatną. Wnioskodawca w tym przypadku nie działa jako organ władzy publicznej, ale z nakazu organu władzy publicznej.

Otrzymane od Operatora odszkodowanie (świadczenie pieniężne) stanowi w rzeczywistości wynagrodzenie za świadczoną przez Wnioskodawcę usługę, dającą wypłacającemu je wyraźne i bezpośrednie korzyści w postaci możliwości korzystania z nieruchomości. Niezależnie od użytej nomenklatury otrzymane odszkodowanie jest w rzeczywistości wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

Zatem Wnioskodawca wykonując usługi z nakazu organu władzy publicznej – Wojewody – tj. pozwalając (tolerując taką sytuację) operatorowi na korzystanie z gruntu – świadczy w ramach działalności, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy jako podatnik, zdefiniowany w art. 15 ust. 1 ustawy, usługi, które ze względu na ich odpłatny charakter podlegają, na podstawie art. 5 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług.

Podsumowując stwierdzić należy, że otrzymana przez Wnioskodawcę należność z tytułu „odszkodowania” z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniami oznaczonymi we wniosku nr 1 i nr 2 jest nieprawidłowe.

Z uwagi na fakt, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 uznano za nieprawidłowe, zgodnie z żądaniem Wnioskodawcy odstąpiono od rozpatrywania pytania oznaczonego we wniosku nr 3.

Ponadto w rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii momentu powstania obowiązku podatkowego (pytanie oznaczone nr 4) oraz wskazania właściwej daty wykonania usługi na fakturze (pytanie oznaczone nr 5).

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług zawiera przepis art. 19a ust. 1 ustawy, w myśl którego, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z tą regulacją podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady zostanie rozliczony za ten okres rozliczeniowy. Z powodu braku stosownych regulacji tego zagadnienia w ustawie, przyjąć należy, że momentem wykonania usługi jest moment faktycznego wykonania wszystkich działań i czynności składających się na daną usługę. „Wykonanie usługi” następuje w momencie faktycznego zakończenia wszystkich czynności, do których zobowiązany był świadczący określoną usługę. Ustalenie zakresu świadczonej usługi i w konsekwencji momentu jej wykonania powinno następować w sposób obiektywny. Ustawa nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Wskazać jednak należy, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Z kolei o charakterze i o dacie wykonania tej usługi decydują strony umowy cywilnoprawnej, chyba że moment ten jest określany przez obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju dostaw i usług. Ponadto, stosownie do art. 3531 k.c., strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Wskazać należy, że faktura jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Przy ocenie zdarzenia gospodarczego nie można jednak pominąć okoliczności towarzyszących transakcji. Faktura jest dokumentem o charakterze sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej). Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

W niniejszej sprawie należy jednak wskazać, że z uwagi na specyfikę wykonywanej przez Wnioskodawcę usługi z nakazu organu władzy publicznej, dającej wpłacającemu odszkodowanie bezpośrednie korzyści w postaci możliwości korzystania z nieruchomości, z punktu widzenia opodatkowania podatkiem od towarów i usług, czynności te wykazują cechy instytucji służebności (wynikające z przepisów Kodeksu cywilnego), tym samym należy zaliczyć je do usług, dla których obowiązek podatkowy powstaje na zasadach określonych w art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy, gdyż są usługą podobną do usług najmu, dzierżawy.

Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b tiret 3 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze.

Stosownie do art. 19a ust. 7 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu – z chwilą upływu terminu płatności.

Art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, stanowi, że podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, faktura powinna zawierać m.in.:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem.

Na podstawie art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności – w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4.

Na podstawie art. 106i ust. 7 ustawy, faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usług;
otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.

Z kolei z treści art. 106i ust. 8 ustawy wynika, że przepis ust. 7 pkt 1 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostawy towarów i świadczenia usług, o których mowa w art. 19a ust. 3, 4 i ust. 5 pkt 4, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy.

Zatem z uwagi na specyfikę usług świadczonych przez Wnioskodawcę, w niniejszej sprawie moment powstania obowiązku podatkowego dla świadczonych usług należy określić na zasadach szczególnych, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy, tj. obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia tych usług. Natomiast fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności, tj. w terminie 14 dni licząc od dnia, w którym decyzja Wojewody ustalająca odszkodowanie za szkody powstałe wskutek ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości stała się ostateczna.

W przypadku, gdy Wnioskodawca udokumentuje świadczoną usługę przez wystawienie faktury, z zachowaniem terminów określonych przepisami art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy – obowiązek podatkowy powstanie z dniem wystawienia faktury. Jeżeli natomiast faktura dokumentująca przedmiotową usługę zostanie wystawiona w terminie późniejszym, niż określony przepisami art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy lub nie zostanie wystawiona w ogóle – w takim przypadku, obowiązek podatkowy powstanie z upływem terminu wystawienia faktury określonego w art. 106i ust. 3 pkt 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu – z chwilą upływu terminu płatności, na podstawie art. 19a ust. 7 ustawy.

Natomiast datą wykonania usługi wskazaną na fakturze powinna być data określająca dzień, w którym decyzja Wojewody ustalająca odszkodowanie za szkody powstałe wskutek ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości stała się ostateczna.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniami oznaczonymi we wniosku nr 4 i 5 należało uznać za nieprawidłowe.

Stanowisko w zakresie objętym pytaniem oznaczonym we wniosku nr 4 uznano za nieprawidłowe, z uwagi na to, że obowiązek podatkowy powstanie na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b) w związku z art. 19a ust. 7 ustawy o VAT w stosunku do całego świadczenia, a nie jak wskazał Wnioskodawca, że odszkodowanie wypłacane z tytułu zmniejszenia wartości nieruchomości oraz wycinki drzew i krzewów w ogóle nie podlega opodatkowaniu VAT, gdyż nie ma charakteru wynagrodzenia za świadczoną usługę.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z poźn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin