Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.61.2021.2.DJD
z 30 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 15 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 stycznia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 18 stycznia 2021 r.) oraz pismem z dnia 7 kwietnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 7 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W dniu 18 stycznia 2021 r. wniosek ten został uzupełniony poprzez przesłanie pełnomocnictwa szczególnego.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 22 marca 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.61.2021.1.DJD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 23 marca 2021 r. (data doręczenia 1 kwietnia 2021 r.). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 7 kwietnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 7 kwietnia 2021 r.).

We wniosku po jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, osoba fizyczna, prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczej, dokonanego przez właściwy organ ewidencyjny. Działalność prowadzona jest m.in. w ramach podklasy 93.19.Z oraz podklasy 73.11.Z Polskiej Klasyfikacji Działalności („PKD”).

Wskazane powyżej podklasy PKD klasyfikują:

1. pozostałą działalność związaną ze sportem (podklasa 93.19.Z), obejmującą m.in.:
   1. działalność producentów i sponsorów wydarzeń sportowych, w obiektach lub poza nimi,
   2. działalność indywidualnych sportowców oraz
   3. działalność związaną z promocją imprez sportowych.

Ta podklasa znajduje się w grupie 93.1 obejmującej m.in. „działalność właścicieli samochodów wyścigowych biorących udział w wyścigach, polegającą przede wszystkim na wystawianiu ich na wyścigach lub innych imprezach sportowych, który to opis najlepiej charakteryzuje działalność Wnioskodawcy;

2. działalność agencji reklamowych (podklasa 73.11.Z), obejmującą m.in.: prowadzenie kampanii reklamowych i pozostałe usługi reklamowe mające na celu przyciągnięcie lub zatrzymanie klientów, np. poprzez:
   1. promocję wyrobów,
   2. marketing bezpośredni,
   3. doręczanie i zamieszczanie prospektów i próbek reklamowych oraz bezpośrednią reklamę korespondencyjną,
   4. doradztwo marketingowe.

Jednym ze sposobów realizacji działań agencji reklamowych w ramach podklasy 73.11.Z jest projektowanie, planowanie i umieszczanie reklam zewnętrznych w formie reklam na samochodach.

W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca będzie zawierać z podmiotami trzecimi („Klienci”) umowy na świadczenie usług reklamowych („Umowy”). Przedmiotem Umów będą działania reklamowe, promocyjne i marketingowe świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz klientów podczas i w związku z imprezami sportowymi, polegającymi na wyścigach pojazdów samochodowych („Usługi”). W celu pozyskania Klientów zamierza zawierać umowy o profesjonalne uprawianie sportów motorowych („Kontrakt”), gdzie drugą stroną każdego z Kontraktów będzie zawodnik trudniący się wyczynowym uprawianiem sportu motorowego („Zawodnik”). Między innymi, Wnioskodawca planuje na początek zawarcie Kontraktu z Zawodnikiem, będącym jednocześnie synem Wnioskodawcy. Z uwagi na fakt, że syn Wnioskodawcy jest osobą małoletnią, osobą go reprezentującą będzie przedstawiciel ustawowy (rodzic).

Obecnie Wnioskodawca jest na etapie ofertowania Usług potencjalnym Klientom. Na dzień złożenia wniosku o interpretację, posiada deklarację zawarcia Umowy od jednego podmiotu z siedzibą w Finlandii. Zakres Usług dla konkretnych Klientów będzie ustalany w zależności od uzgodnień z tymi Klientami przy uwzględnieniu ich potrzeb, przy czym oferta Usług obejmuje:

1. umieszczanie logotypów Klienta/informacji o stronie internetowej Klienta na stroju startowym używanym przez Zawodnika, którym jest kombinezon wyścigowy;
2. umieszczanie logotypów Klienta/informacji o stronie internetowej Klienta na stroju treningowym używanym przez Zawodnika, którym jest kombinezon treningowy;
3. umieszczanie logotypów Klienta/informacji o stronie internetowej Klienta na pojeździe wyścigowym używanym przez Zawodnika;
4. umieszczanie logotypów Klienta/informacji o stronie internetowej Klienta na kasku używanym przez Zawodnika;
5. umieszczanie logotypów Klienta/informacji o stronie internetowej Klienta na stroju używanym przez Zawodnika pomiędzy startami (m.in.: koszula, kurtka, bluza, T-shirt, czapeczka z daszkiem);
6. umieszczanie logotypów Klienta/informacji o stronie internetowej Klienta na pojazdach wyścigowych oraz pozostałym sprzęcie używanym przez Zawodnika;
7. umieszczanie logotypów Klienta/informacji o stronie internetowej Klienta na samochodach serwisowych i strojach obsługi technicznej i serwisowej Zawodnika;
8. umieszczanie określonego wolumenu informacji o produktach Klienta w wystąpieniach publicznych i medialnych Zawodnika oraz w mediach społecznościowych Zawodnika, w tym w szczególności w czasie trwania treningów albo wyścigów lub innych imprez sportowych, wskazanych w Umowie (np. Wyścigowe Samochodowe Mistrzostwa Polski, Clio Cup Francja i Clio Cup Central Europa) lub w czasie wydarzeń, w których udział Zawodnika ogranicza się do występowania w charakterze gościa, eksperta, komentatora lub widza.
   
   

Kontrakty będą negocjowane indywidualnie z każdym z Zawodników, ale zawsze będą regulowały opisane poniżej obowiązki i prawa Zawodnika i Wnioskodawcy. Zawodnik będzie zobowiązany do wyczynowego uprawniania sportu motorowego („Działalność Sportowa Zawodnika”) w tworzonym lub wynajętym przez Wnioskodawcę zespole sportów motorowych, obejmującym profesjonalny zespół fachowców niezbędnych do realizacji ustalonych planów („Drużyna”). Zawodnik zobowiązany będzie do dokładania wszelkich starań w celu doskonalenia umiejętności i uzyskiwania coraz wyższego poziomu sportowego oraz do dbania o kondycję fizyczną i zdrowie w zakresie koniecznym dla uzyskiwania jak najlepszych wyników w czasie treningów, testów i zawodów w kraju i za granicą. W szczególności, Zawodnik będzie zobowiązany do unikania ryzykownych działań, w tym do unikania sportów ekstremalnych, mogących spowodować kontuzję obniżającą jego sprawność zawodniczą. W ramach Działalności Sportowej Zawodnika, będzie on zobowiązany do używania wyłącznie sprzętu i ubrań dostarczonych przez lub za zgodą Wnioskodawcy oraz niezasłaniania i nieusuwania oznaczeń Drużyny i reklam umieszczonych na dostarczonym Zawodnikowi do użytku sprzęcie i ubraniach. Dodatkowo, Zawodnik będzie zobowiązany do nieumieszczania na dostarczonym mu sprzęcie i ubraniach żadnych innych oznaczeń bez uzgodnienia tego z Wnioskodawcą. Podczas zawodów, treningów oraz konferencji prasowych i wywiadów. Zawodnik będzie zobowiązany do eksponowania oznaczeń sponsorów lub organizatorów zawodów, zgodnie ze wskazówkami Wnioskodawcy, wynikających z zawartych umów z Klientami oraz umów o udział w zawodach. Wnioskodawca będzie zobowiązany do zarządzania kontaktem Zawodnika i Drużyny z mediami w sposób zapewniający optymalne przychody dla Wnioskodawcy na gruncie Umów, z równoczesnym zapewnieniem Drużynie, w tym Zawodnikowi, jak najlepszego wizerunku. Wnioskodawca będzie zobowiązany do zarządzania, wspierania i finansowania Działalności Sportowej Zawodnika w celu uzyskiwania przez niego jak najlepszych wyników sportowych.

W tym celu Wnioskodawca będzie zobowiązany do ponoszenia kosztów Drużyny oraz kosztów innych niezbędnych specjalistów, zajmujących się profesjonalnie przygotowaniem osób zajmujących się wyczynowo sportem motorowym. Dobór członków Drużyny oraz specjalistów, jak również treść i forma Umów z nimi zawieranych pozostanie w wyłącznej gestii Wnioskodawcy. Ponadto, będzie zobowiązany do ponoszenia kosztów sprzętu, odzieży sportowej, podróży i udziału Zawodnika w zawodach oraz treningach na obiektach w Polsce i w innych krajach, kosztów ekipy wsparcia technicznego i organizacyjnego, ubezpieczenia, opieki zdrowotnej oraz wszystkich innych kosztów, wymaganych dla uczestnictwa Zawodnika w zawodach krajowych i poza Polską.

W szczególności, Wnioskodawca będzie ponosił koszty:

1. zakupu pojazdu wyścigowego;
2. opłat wpisowych na zawody, treningi i wyścigi;
3. opłat za korzystanie z torów wyścigowych podczas treningów, zawodów sportowych i wyścigów;
4. ubezpieczenia pojazdu do wyścigów OC, AC, Storage and Transit;
5. opłat za krajowe i zagraniczne licencje dla Zawodnika oraz paszporty techniczne dla pojazdu wyścigowego;
6. zakupu paliwa, olejów, części zamiennych, opon oraz przeglądów i rewizji, w tym silnika i skrzyni biegów, koszty napraw uszkodzeń po kolizjach;
7. zakup specjalnego stroju dla Zawodnika z międzynarodowymi homologacjami dopuszczającymi do startu w wyścigach FIA (kombinezony, kaski, bielizna, rękawice, balaclawy, buty);
8. przejazdów i przelotów na treningi, zawody, wyścigi oraz koszty hoteli podczas pobytu zawodnika w trakcie powyższych zdarzeń;
9. wykonania materiałów reklamujących Klientów, w tym malowanie i wyklejanie pojazdu do wyścigów (w celu umieszczenia na nim reklam Klientów), druk kalendarzy z logo Klientów,
10. ubrań dla inżyniera i mechaników;
11. obsługi mediów społecznościowych (takich jak strona www, Facebook, Instagram);
12. obsługi Zawodnika przez Drużynę, obejmujące wynagrodzenie dla inżyniera wyścigowego i mechaników/kierowców, koszty przejazdów lawety i samochodu serwisowego, w tym paliwo, opłaty drogowe, hotele, diety, narzędzia i specjalistyczne wyposażenie niezbędne do obsługi i serwisowania pojazdu wyścigowego, wykonywanie napraw w trakcie wyścigów samochodowych/treningów i po nich oraz zakup części do napraw.
    
    

Zasady współpracy z Drużyną i koszty obsługi Zawodnika opisywać będzie odpowiednia umowa lub umowy zawarte pomiędzy Wnioskodawcą i Drużyną oraz członkami Drużyny. Wpływy z Umów będą stanowić dla Wnioskodawcy przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wszelkie nagrody pieniężne lub niepieniężne, które Zawodnik uzyska osobiście za wyniki sportowe, będą stanowić jego własność. W zależności od ustaleń z danym Zawodnikiem, strony Kontraktu mogą przewidzieć wypłatę Zawodnikowi wynagrodzenia w momencie zawarcia Kontraktu lub wypłatę wynagrodzenia w przyszłości.

Nabywane przez Wnioskodawcę pojazdy wyścigowe oraz niezbędny osprzęt i wyposażenie, jak również odzież sportowa będą wyłączną własnością Wnioskodawcy i będą Zawodnikowi udostępniane na potrzeby Działalności Sportowej Zawodnika. Pojazdy wyścigowe, które będzie nabywał Wnioskodawca w celu prowadzenia działalności gospodarczej i osiągania przychodów z Umów, nie są samochodami osobowymi, ale specjalistycznymi pojazdami wyścigowymi przeznaczonymi wyłącznie do torowych wyścigów samochodowych („Pojazdy”). W szczególności, Pojazdy nie posiadają homologacji umożliwiającej zarejestrowanie ich i dopuszczenie do ruchu drogowego. Pojazdy nie mogą poruszać się w ruchu drogowym, stąd też na treningi i wyścigi samochodowe będą transportowane na lawecie. Na dzień złożenia niniejszego wniosku. Wnioskodawca zakupił już jeden Pojazd: Renault Clio V RS Cup, nabyty od francuskiego producenta Renault Sport.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 7 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi zarówno w Polsce, jak i za granicą, głównie w państwach należących do Unii Europejskiej. Dochód z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”, „ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych”).

Prowadzi ewidencję rachunkową (księgi rachunkowe), zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r., poz. 2017), w sposób zapewniający:

1. określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także
2. uwzględnienie w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami ustawy o PIT.
   
   

Pojazd, o którym mowa we wniosku, nie posiada dowodu rejestracyjnego. Sformułowanie „pojazd samochodowy” jest kluczowym elementem definicji samochodu osobowego, zawartej (wraz z określeniem wyjątków) w art. 5a pkt 19a ustawy o PIT. Z kolei „pojazd specjalny” jest wymieniony w ww. przepisie jako pojazd nieobjęty definicją „samochodu osobowego”, o ile spełnione są warunki określone w art. 5a pkt 19a lit. c) ustawy o PIT. Na gruncie ww. artykułu, pojazdy specjalne nie są samochodami osobowymi, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym oraz spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla przeznaczeń zdefiniowanych w art. 5a pkt 19a lit. c) ustawy o PIT (agregat elektryczny/spawalniczy, do prac wiertniczych, koparka, koparko-spycharka, ładowarka, podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych, żuraw samochodowy).

Wnioskodawca zwraca uwagę, że na gruncie przepisu art. 5a pkt 19a ustawy o PIT, sformułowania „pojazd samochodowy” oraz „pojazd specjalny” mają być rozumiane zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Należy zatem odnieść się do ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2021 r., poz. 450, ze zm.), która:

• w art. 2 pkt 33 definiuje pojazd samochodowy jako „pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego”;
  

• w art. 2 pkt 36 definiuje pojazd specjalny jako „pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji”.
  
  

Powyższe terminy z ustawy prawo o ruchu drogowym podlegają doszczegółowieniu/modyfikacjom na gruncie art. 5a pkt 19a lit. a), b), c) ustawy o PIT, gdzie wskazuje się, że: „samochodem osobowym” jest „pojazd samochodowy” w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, ale musi być to pojazd samochodowy o określonej masie całkowitej i konstrukcyjnym przeznaczeniu do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą.

Przepisy ustawy o PIT wskazują też na wyjątki od pojęcia „samochodu osobowego”. Jednym z tych wyjątków są „pojazdy specjalne”, o ile z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla przeznaczeń zdefiniowanych w art. 5a pkt 19a lit. c) ustawy o PIT.

Powyższe oznacza, że pojęcie „pojazdu samochodowego” nie występuje jako odrębna definicja na gruncie art. 5a pkt 19a ustawy o PIT, ale jedynie poprzez odwołanie do przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym, jako jeden z elementów definicji „samochodu osobowego”. Jeśli dany pojazd spełnia warunki definicji „pojazdu samochodowego” na gruncie Prawa o ruchu drogowym, to nie oznacza to, że spełnia on warunki definicji „samochodu osobowego” na gruncie ustawy o PIT. Podobnie, jeśli dany pojazd spełnia warunki definicji „pojazdu specjalnego” na gruncie ustawy Prawo o ruchu drogowym, to nie oznacza to, że spełnia on warunki definicji „pojazdu specjalnego” na gruncie ustawy o PIT. Dla zdefiniowania „pojazdów specjalnych” na gruncie art. 5a pkt 19a lit. c) ustawy o PIT, ustawodawca podatkowy wyliczył zamknięty katalog przeznaczeń pojazdów specjalnych, rozumianych jako takie na gruncie Prawa o ruchu drogowym (przeznaczenia te to: agregat elektryczny/spawalniczy, do prac wiertniczych, koparka, koparko-spycharka, ładowarka, podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych, żuraw samochodowy).

Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, że opisany we wniosku pojazd, który Wnioskodawca wykorzystuje i planuje wykorzystywać w prowadzonej działalności gospodarczej:

• spełnia warunki definicji „pojazdu samochodowego” przyjętej w art. 2 pkt 33 ustawy Prawo o ruchu drogowym, gdyż pojazd nie jest ciągnikiem rolniczym, a jego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h;
  

• spełnia warunki definicji „pojazdu specjalnego”, przyjętej w art. 2 pkt 36 ustawy Prawo o ruchu drogowym, gdyż jest pojazdem samochodowym na gruncie ustawy Prawo o ruchu drogowym, przeznaczonym do wykonywania specjalnej funkcji (wyścigi na zamkniętych torach samochodowych), która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia (np. klatka wewnętrzna, specjalne pasy).
  
  

Pojazd opisany we wniosku o interpretację nie jest jednak, ani samochodem osobowym, ani pojazdem specjalnym, o których mowa w art. 5a pkt 19a ustawy o PIT. Istotną okolicznością jest również to, że pojazd nabyty przez Wnioskodawcę w celu prowadzenia działalności gospodarczej jest specjalistycznym pojazdem wyścigowym przeznaczonym wyłącznie do torowych wyścigów samochodowych. Pojazd ten nie posiada homologacji umożliwiającej zarejestrowanie i dopuszczenie do ruchu drogowego. Pojazd nie może poruszać się w ruchu drogowym, stąd też:

• nie podlega badaniom przez okręgową stację kontroli pojazdów;
  

• nie wydaje się dla niego dowodu rejestracyjnego, w którym można byłoby dokonywać jakichkolwiek wpisów;
  

• nie wydaje się dla niego jakichkolwiek dokumentów dotyczących potwierdzenia statusu pojazdu specjalnego (w tym zakresie Wnioskodawca wskazuje ponownie, że zgodnie z brzmieniem art. 5a pkt 19a lit. c) ustawy o PIT, status pojazdu specjalnego wynika z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla przeznaczeń wymienionych w art. 5a pkt 19a lit. c) ustawy o PIT).
  
  

Przedmiotowy Pojazd jest pojazdem spalinowym. Jest i będzie użytkowany wyłącznie do celów działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jak również stanowi w działalności gospodarczej składnik majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT. Pojazd spełniał definicję środka trwałego, zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o PIT, w dniu przyjęcia do używania. Został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w dniu 25 stycznia 2021 r. i zaliczony przez Wnioskodawcę do KŚT 741, jako samochód wyścigowy.

Wnioskodawca wskazuje, że na gruncie Załącznika (Objaśnienia Szczegółowe) do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r., poz. 1864), rodzaj 741 KŚT:

• obejmuje samochody osobowe wyposażone w silnik o pojemności skokowej > 500 cm³, pojazdy typu Quad o pojemności skokowej silnika => 49 cm³, samochody osobowe przeznaczone do przewozu osób, włącznie z samochodami osobowotowarowymi (kombi) oraz samochodami służącymi do wyścigów;
• nie obejmuje:
  • samochodów osobowych przerobionych na samochody ciężarowe, sklasyfikowanych w rodzaju 742,
  • samochodów specjalnych, sklasyfikowanych w rodzaju 743,
  • pojazdów samochodowych przeznaczonych konstrukcyjnie do przewozu dziesięciu lub więcej osób (włączając kierowcę), sklasyfikowanych w rodzaju 744.
  
  
  

Przedmiotowy Pojazd będzie amortyzowany według stawki wynoszącej 20%, czyli samochód wyścigowy będzie amortyzowany przez 5 lat według metody liniowej. Stawka amortyzacji została ustalona zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT. Jego wartość przyjęta w celach amortyzacji wynosi 190 234,35 PLN (sto dziewięćdziesiąt tysięcy dwieście trzydzieści cztery złote, 35 groszy). Pierwszego odpisu amortyzacyjnego pojazdu dokonano w lutym 2021 r. Wartość przedmiotowego pojazdu przyjęta dla celów ubezpieczenia jest wyższa od 150 000 PLN. Wnioskodawca ponosi wydatki związane z ubezpieczeniem przedmiotowego pojazdu od stycznia 2021 r.

Wydatki związane z Pojazdem są i będą udokumentowane fakturami wystawionymi na rzecz Wnioskodawcy.

Wnioskodawca planuje zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na:

• opłaty wpisowe na zawody, treningi i wyścigi;
  

• opłaty za korzystanie z torów wyścigowych podczas treningów, zawodów sportowych i wyścigów;
  

• ubezpieczenie pojazdu do wyścigów: OC, AC, Storage and Transit;
  

• opłaty za krajowe i zagraniczne licencje dla Zawodnika oraz paszporty techniczne dla pojazdu wyścigowego;
  

• zakup paliwa, olejów, części zamiennych, opon oraz przeglądów i rewizji, w tym silnika i skrzyni biegów pojazdu, koszty napraw uszkodzeń po kolizjach;
  

• zakupy specjalnego stroju dla Zawodnika z międzynarodowymi homologacjami dopuszczającymi do startu w wyścigach FIA (kombinezony, kaski, bielizna, rękawice, balaclawy, buty);
  

• przejazdy i przeloty na treningi, zawody, wyścigi oraz koszty hoteli podczas pobytu zawodnika w trakcie powyższych zdarzeń;
  

• wykonanie materiałów reklamujących Klientów, w tym malowanie i wyklejanie pojazdu do wyścigów (w celu umieszczenia na nim reklam Klientów), druk kalendarzy z logo Klientów;
  

• ubrania dla inżyniera i mechaników;
  

• obsługę mediów społecznościowych (takich jak strona www, Facebook, Instagram);
  

• obsługę Zawodnika przez Drużynę, obejmujące wynagrodzenie dla inżyniera wyścigowego i mechaników/kierowców, koszty przejazdów lawety i samochodu serwisowego, w tym paliwo, opłaty drogowe, hotele, diety, narzędzia i specjalistyczne wyposażenie niezbędne do obsługi i serwisowania pojazdu wyścigowego, wykonywanie napraw w trakcie wyścigów samochodowych / treningów i po nich oraz zakup części do napraw.
  
  

Wnioskodawca wyjaśnia, że związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami związanymi z eksploatacją pojazdu, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu dotyczy oczekiwanych przychodów z umów na świadczenie usług reklamowych zawieranych przez Wnioskodawcę z podmiotami trzecimi („Umowy”). Przedmiotem Umów będą działania reklamowe, promocyjne i marketingowe świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów trzecich podczas i w związku z imprezami sportowymi, polegającymi na wyścigach pojazdów samochodowych. Zasadniczo, usługi reklamowe będą polegały na eksponowaniu logo Klientów (oraz informacji o ich produktach) na pojeździe Wnioskodawcy, na kombinezonie Zawodnika oraz w mediach społecznościowych związanych z konkretnym Zawodnikiem oraz jego uczestnictwem w zawodach, treningach i wyścigach. Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na eksploatację pojazdu umożliwiają udział Zawodnika w imprezach sportowych (wyścigach samochodowych), podczas których Wnioskodawca będzie świadczył usługi reklamowe na rzecz Klientów. Bez ponoszenia wydatków, takich jak zakup paliwa, olejów, części zamiennych, opon oraz wydatków na przeglądy i rewizje, w tym silnika i skrzyni biegów pojazdu, czy kosztów napraw uszkodzeń po kolizjach, pojazd nie będzie nadawał się do użytku podczas wspomnianych wyżej wyścigów samochodowych albo jego użyteczność będzie niewystarczająca dla potrzeb takich imprez, co w praktyce uniemożliwi świadczenie przez Wnioskodawcę Usług na rzecz Klientów. Wnioskodawca wyjaśnia również, że atrakcyjność oferty na rzecz Klientów jest wprost proporcjonalna do sukcesów Zawodników, co z kolei wymaga dysponowania przez Zawodnika w pełni sprawnym (i w pełni serwisowanym) Pojazdem wyścigowym. Stąd też ponoszenie wydatków na eksploatację pojazdu jest kluczowe dla osiągnięcia przychodu Wnioskodawcy z Umów z Klientami. Sukcesy danego Zawodnika przekładają się na jego wartość reklamową, co z kolei daje Wnioskodawcy możliwość oferowania usług reklamowych Klientom. Wpływy z Umów będą stanowiły przychód Wnioskodawcy.

Wnioskodawca ponosi opłaty wpisowe na zawody, treningi i wyścigi, opłaty za korzystanie z torów wyścigowych podczas treningów, zawodów sportowych i wyścigów na podstawie faktur wystawianych przez organizatorów tych imprez i podmioty udostępniające tory do wyścigów samochodowych. Konieczność ponoszenia tych opłat przez Wnioskodawcę jest jednym z Jego obowiązków na gruncie umowy z danym Zawodnikiem (zdefiniowanej we wniosku o interpretację jako Kontrakt). Opłaty te nie stanowią kosztów zawodników, z którymi współpracuje, ale stanowią koszty Wnioskodawcy.

Wnioskodawca ponosi wydatki związane z opłatami za krajowe i zagraniczne licencje dla Zawodnika oraz paszporty techniczne dla pojazdu wyścigowego od 2020 r. Związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami związanymi z wyżej wymienionymi opłatami, a przychodem z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu dotyczy oczekiwanych przychodów z umów na świadczenie usług reklamowych zawieranych przez Wnioskodawcę z podmiotami trzecimi. Przedmiotem Umów będą działania reklamowe, promocyjne i marketingowe świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów trzecich, podczas i w związku z imprezami sportowymi, polegającymi na wyścigach pojazdów samochodowych. Uzyskanie licencji dla Zawodnika i paszportu technicznego dla pojazdu wyścigowego jest niezbędnym warunkiem uczestniczenia Zawodnika w wyścigach pojazdów, podczas których Wnioskodawca będzie świadczył usługi reklamowe na rzecz Klientów. Bez ponoszenia ww. wydatków udział zawodników w wyścigach pojazdów byłby niemożliwy. Tym samym niemożliwe byłoby świadczenie przez Wnioskodawcę usług reklamowych na rzecz Klientów. W przypadku niewyświadczenia z tych usług, podmioty te nie dokonają zapłaty, a tym samym Wnioskodawca nie osiągnie przychodu.

Wydatki na bieżącą eksploatację samochodu wyścigowego to: koszty zakupu części zamiennych oraz przeglądów i rewizji, w tym silnika i skrzyni biegów oraz napraw uszkodzeń po kolizjach, mogą w ciągu roku przekroczyć 30% wartości pojazdu. Wnioskodawca nie ma wystarczającego stażu w wyścigach samochodowych oraz doświadczenia, żeby przewidzieć wysokość tych wydatków. Koszty napraw uszkodzeń po większości kolizji będą pokrywane z ubezpieczenia pojazdu. Koszty zakupu opon na jeden wyścig - w zależności od warunków atmosferycznych – po którym te opony są całkowicie zużyte, wynosi ok. 2-3 tys. Euro, co stanowi ok. 9-14 tys. zł w zależności od kursu średniego ...

Zawodnik zostanie dopuszczony do udziału w zawodach wyłącznie w specjalnym stroju (kombinezon, kask, bielizna, rękawice, balaclawa, buty), który posiada międzynarodowe homologacje zgodne z wymaganiami FIA. Start w innym stroju jest zabroniony. Na mocy Umowy pomiędzy Wnioskodawcą, a Zawodnikiem (zdefiniowanej we wniosku jako Kontrakt) to Wnioskodawca jest zobowiązany do pokrycia powyższych kosztów. Związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami na zakup specjalnego stroju dla Zawodnika, a przychodem z działalności Wnioskodawcy, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu polega na tym, że posiadanie odpowiedniego stroju przez Zawodnika jest niezbędnym warunkiem uczestniczenia Zawodnika w wyścigach pojazdów, podczas których Wnioskodawca będzie świadczył usługi reklamowe na rzecz Klientów. Strój Zawodnika jest też swoistą powierzchnią reklamową, na której Wnioskodawca będzie umieszczał logo oraz informacje o produktach Klientów. Bez zakupu stroju udział zawodników w wyścigach pojazdów byłby niemożliwy. Tym samym niemożliwe byłoby świadczenie przez Wnioskodawcę Usług na rzecz Klientów. W przypadku niewyświadczenia usług podmioty te nie dokonają zapłaty, a tym samym Wnioskodawca nie osiągnie przychodu.

Materiały reklamujące Klientów mają na celu przekazanie informacji o samych Klientach, sprzedawanych przez nich produktach lub usługach, a tym samym zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu tych towarów lub usług. Materiały te nie służą zareklamowaniu produktów lub usług oferowanych przez Wnioskodawcę, ani zaprezentowaniu korzystnego wizerunku (tym samym nie są, ani kosztami reklamy, ani kosztami reprezentacji dla Wnioskodawcy). Koszt wykonania materiałów reklamujących Klientów, w tym malowanie i wyklejanie pojazdu do wyścigów (w celu umieszczenia na nim reklam Klientów), druk kalendarzy z logo Klientów stanowią dla Wnioskodawcy koszt własny wyświadczenia Usługi dla danego Klienta.

Wnioskodawca nie zatrudnia inżyniera i mechaników (chodzi o zatrudnienie powyższych osób na podstawie umów o pracę). Natomiast w celu wyświadczenia Usług dla Klientów musi posiadać samochód wyścigowy przygotowany do udziału w wyścigach. Do przygotowania tego samochodu, jego transportu, serwisu i napraw podpisuje On umowę z podmiotem zewnętrznym, który zatrudnia inżyniera i mechaników określonych we wniosku jako Drużyna. Na gruncie tej umowy niektóre elementy ubrania członków Drużyny będą oznaczone materiałami reklamującymi Jego Klientów. Koszty tych ubrań (lub ich elementów) i zamieszczenia na nich tych materiałów reklamowych Klientów będą ponoszone przez Wnioskodawcę.

Ponoszone przez Wnioskodawcę koszty obsługi mediów społecznościowych będą dotyczyły kosztów stron internetowych dedykowanych każdemu z Zawodników, na których będą zamieszczane informacje o startach i wyścigach oraz loga Jego Klientów, linki do stron internetowych Klientów, zawierających produkty lub usługi Klientów. Oprócz tego w podobnych formatach będą prowadzone profile Zawodników na Facebooku i Instagramie. Koszty utworzenia tych kanałów informacyjnych (będących jednocześnie kanałami reklamowymi produktów i usług Klientów) oraz ich obsługi, a także zamieszczania na nich informacji, będą ponoszone przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca wyjaśnia, że za pośrednictwem mediów społecznościowych dotyczących Zawodników będzie przyczyniał się do budowania zaangażowanej społeczności wokół marek swoich Klientów, prezentowanych w mediach społecznościowych Zawodników. Będzie to stanowić jeden z kanałów dotarcia Klientów Wnioskodawcy do szerokiego grona potencjalnych odbiorców usług lub towarów tych Klientów. To przełoży się na większe zainteresowanie Klientów Usługami świadczonym przez Wnioskodawcę.

W celu świadczenia Usług na rzecz Klientów, Wnioskodawca musi posiadać samochód wyścigowy, sprawny i przygotowany do udziału w wyścigach. Do przygotowania tego samochodu, jego transportu, serwisu i napraw, Wnioskodawca podpisuje umowę z podmiotem zewnętrznym, który zatrudnia inżyniera i mechaników określonych we wniosku jako Drużyna (wymienione we wniosku koszty stanowią elementy kalkulacyjne wynagrodzenia podmiotu zewnętrznego zatrudniającego Drużynę obsługującą Zawodnika, a wskazując precyzyjnie: proces udziału Zawodnika w zawodach, wyścigach i treningach). Bez poniesienia ww. wydatków na Drużynę, udział Zawodnika w wyścigach byłby niemożliwy, gdyż Wnioskodawca nie dysponowałby sprawnym pojazdem, którego powierzchnia stanowi powierzchnię reklamową zwłaszcza w czasie zawodów, wyścigów i treningów. Tym samym, bez ponoszenia ww. wydatków niemożliwe byłoby świadczenie przez Wnioskodawcę Usług na rzecz Klientów. W przypadku niewyświadczenia usług, podmioty te nie dokonają zapłaty, a tym samym nie osiągnie przychodu. W odniesieniu do kosztów lawety, Wnioskodawca wskazuje, że pojazd wykorzystywany przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej nie jest dopuszczony do ruchu drogowego i musi być transportowany na lawecie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane we wniosku wydatki, ponoszone przez Wnioskodawcę, będą stanowiły koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 w związku z art. 23 ustawy o PIT, a w stosunku do odpisów z tytułu zużycia Pojazdów i wydatków z tytułu kosztów ich używania nie będą miały zastosowania przepisy art. 23 ust. 1 pkt 4 oraz art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane we wniosku wydatki, ponoszone przez Wnioskodawcę, będą stanowiły dla Niego koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 w związku z art. 23 ustawy o PIT, a w stosunku do wydatków na zakup Pojazdów i wydatków z tytułu kosztów ich używania, nie będą miały zastosowania przepisy art. art. 23 ust. 1 pkt 4 oraz art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT.

Oznacza to, że wydatki związane z działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie o PIT, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodu są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów określony przychód nie zostanie osiągnięty lub osiągnięty w innym okresie. Do kosztów uzyskania przychodu można zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodu, podatnik powinien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawarty został w art. 23 ustawy o PIT. Jednak samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, niezamieszczone w art. 23 ustawy o PIT, zostaną uznane za koszty uzyskania przychodów.

Istotne jest to, że dany wydatek:

• musi zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
  

• musi być definitywny (rzeczywisty);
  

• musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
  

• musi zostać poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów;
  

• musi zostać właściwie udokumentowany;
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, które zostały zaliczone do katalogu, o którym mowa w art. 23 ustawy o PIT.
  
  

W niniejszej sprawie, Wnioskodawca będzie osiągać przychód z działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług reklamowych na rzecz Klientów podczas wyścigów samochodowych i w związku z takim wyścigami samochodowymi (np. wpisy i zdjęcia w mediach społecznościowych Zawodnika, zawierające wzmianki o produktach Klienta, możliwość śledzenia przygotowań do wyścigów, itp.). Realizacja przez Zawodników Kontraktów (polegająca na profesjonalnym uprawianiu sportów motorowych) będzie w sposób bezpośredni przekładać się na osiąganie przez Wnioskodawcę przychodów z Umów z Klientami.

Jak wskazano we wniosku, źródłem przychodów Wnioskodawcy będą m.in. reklamy Klientów, umieszczane na Pojazdach, pozostałym sprzęcie i ubraniach dostarczonych danemu Zawodnikowi do używania na podstawie Kontraktu. Koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na podstawie Kontraktów będą miały związek z przychodem Wnioskodawcy, gdyż umożliwią Wnioskodawcy uzyskanie przychodów z tytułu usług reklamowych świadczonych na rzecz Klientów.

Poniesienie wydatków na podstawie Kontraktów będzie warunkować m.in. możliwość dotarcia do potencjalnych Klientów oraz zapewnienie im ekspozycji medialnej, przekładającej się na zwiększenie wartości Usług. W szczególności:

1. uczestnictwo Zawodnika w wyścigach, które są wydarzeniami publicznymi i coraz bardziej popularnymi, dają możliwość udostępnienia powierzchni reklamowej potencjalnym Klientom, których logotypy mogą być umieszczane na stroju zawodniczym (kombinezon, kask, koszulki, czapki, spodnie), sprzęcie (w tym na Pojeździe wykorzystywanym przez Zawodnika) oraz na innych elementach wyposażenia Zawodnika i Drużyny;
2. uczestnictwo Zawodnika w wyścigach warunkuje możliwość świadczenia Usług na rzecz Klientów, dotarcie do potencjalnych Klientów oraz zapewnienie im ekspozycji medialnej, przekładającej się na wartość Usług;
3. uczestnictwo Zawodnika w wyścigach zwiększa wartość wizerunku Zawodnika, co ma bezpośrednie przełożenie na skuteczność Usługi świadczonej na rzecz Klientów;
4. stałe zwiększanie umiejętności Zawodnika przekłada się na jego coraz lepsze wyniki, a tym samym na większą rozpoznawalność i większe przychody z reklamy i zwiększenie potencjału znalezienia przez Wnioskodawcę kolejnych Klientów;
5. stale zwiększanie umiejętności Zawodnika i jakości wykorzystywanego przezeń sprzętu (w tym używanego przez Zawodnika Pojazdu) przekłada się na wygrane w wyścigach, a co za tym idzie: na obecność Zawodnika w mediach tradycyjnych i społecznościowych oraz zwiększenie wartości sprzedażowej powierzchni reklamowej na jego sprzęcie i ubraniu;
6. Wnioskodawca będzie świadczyć Usługi nie tylko podczas oficjalnych wyścigów, ale też podczas treningów (w tym na torach wyścigowych), gdzie przygotowywane będą materiały marketingowe (relacje medialne w mediach społecznościowych).
   
   

Poniesienie przez Wnioskodawcę wydatków na podstawie Kontraktów będzie definitywne i udokumentowane umowami oraz nabytymi świadczeniami w postaci sprzętu, ubrań, uczestnictwa Zawodników w zawodach i treningach. Wnioskodawca będzie posiadał odpowiednią dokumentację dotyczącą treningów i wyścigów, a nabyty sprzęt i odzież będą stanowiły własność Wnioskodawcy (dany Zawodnik będzie z nich korzystał na potrzeby Kontraktu).

Odnośnie do braku ograniczeń dotyczących kosztów wobec Pojazdów, zgodnie z ogólną zasadą, wyrażoną w ustawie o PIT, wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Na mocy art. 22 ust. 8 ustawy o PIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a-22m, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast w myśl art. 22a ust. 1 ustawy o PIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c ustawy o PIT, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty,

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (...), zwane środkami trwałymi.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:

• 225 000 PLN - w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 908 i 1086);
  

• 150 000 PLN - w przypadku pozostałych samochodów osobowych.
  
  

Dodatkowo, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 PLN pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Z kolei z treści art. 5a pkt 19a ustawy o PIT wynika, że ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

1. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
2. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
3. pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
   1. agregat elektryczny/spawalniczy,
   2. do prac wiertniczych,
   3. koparka, koparko-spycharka,
   4. ładowarka,
   5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
   6. żuraw samochodowy;
4. pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

W opinii Wnioskodawcy, do Pojazdów nie znajdą zastosowania przepisy art. 23 ust. 1 pkt 4 oraz art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o PIT, gdyż regulacje te odnoszą się do zagadnień podatkowych związanych z używaniem w działalności gospodarczej samochodu osobowego. Pojazdy opisane we wniosku są pojazdami wyścigowymi. Nie są, ani samochodami osobowymi, ani pojazdami ciężarowymi. Nie są i nie mogą być dopuszczone do ruchu drogowego. Nie posiadają homologacji, a nawet nie mogą jej uzyskać ze względu na specyficzne cechy i przeznaczenie Pojazdów oraz niespełnianie wymogów dopuszczenia do ruchu drogowego. W szczególności, na wyścigi samochodowe Pojazdy dowożone są na lawecie.

Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca uważa, że wydatki poniesione przezeń na podstawie Kontraktów będą stanowiły dla Niego koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 w związku z art. 23 ustawy o PIT, a w stosunku do odpisów z tytułu zużycia Pojazdów i wydatków z tytułu kosztów ich używania nie będą miały zastosowania przepisy art. 23 ust. 1 pkt 4 oraz art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o PIT.

Powyższy pogląd został potwierdzony m.in.:

• w interpretacji indywidualnej z dnia 10 lutego 2016 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Nr ILPB1/4511-1-1477/15-4/AK;
  

• w interpretacji indywidualnej z dnia 21 września 2020 r., wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Nr 0114-KDIP3-1.4011.422.2020.3.EC.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawarto katalog wydatków, które nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Konstrukcja art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 tej ustawy) pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętego przychodu bądź zachowanie źródła przychodu.

Ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów. Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

• cel to „to, do czego się zmierza, dąży, to, co chce się osiągnąć”;
  

• „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
  

• „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie", „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”. Przez sformułowanie „w celu osiągnięcia przychodu” należy zatem rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości". Koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów, z taką chęcią i zamiarem. Zgodnie z orzecznictwem, nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go miało lub mogło mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie danego przychodu (wyrok NSA z 29 listopada 1993, SA/Wr 1242/94). Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Wskazuje się, że istnieją sytuacje, w których związek przyczynowo-skutkowy nie jest wyraźny. Należy je rozwiązywać w oparciu o zasadę zdrowego rozsądku, a każda sytuacja wymaga odrębnego potraktowania (wyrok NSA z dnia 16 grudnia 1999 r., SA/Bk 1619/98, LEX nr 39745).
  
  

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Pamiętać przy tym należy, że koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie przychodu lub zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy. Przy czym, to Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać związek danego koszu (wydatku) z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Wobec powyższego, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z zasady tej wynika, że wydatek poniesiony przez podatnika może być brany pod uwagę przy ustalaniu dochodu do opodatkowania jedynie wówczas, gdy służy osiągnięciu przychodów, czyli istnieje związek przyczynowy pomiędzy kosztem, a możliwością uzyskania przychodów rozumianą również jako zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Jednocześnie wydatek ten nie może występować w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, określonych w art. 23 ustawy PIT.

W orzecznictwie sądowym wskazuje się również, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Biorąc pod uwagę, że omawiane wydatki nie są ujęte w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, to mogą być uwzględnione w kosztach podatkowych, o ile istnieje związek tych wydatków, chociażby pośredni, z możliwością uzyskania przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Wykazanie tego związku spoczywa na podatniku i nie może następować w oderwaniu od konkretnego stanu faktycznego. Ocena, czy w danym przypadku zachodzi związek przyczynowy pomiędzy poniesionym wydatkiem a osiągnięciem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów powinna odbywać się przy uwzględnieniu wszystkich aspektów prowadzonej działalności gospodarczej, w tym charakteru i rodzaju prowadzonej działalności.

W wyroku z 4 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 3526/16, Sąd przyjął że: „Niezmiennie trzeba mieć na uwadze zasadniczy kwalifikator, jakim jest wpływ wydatku na wielkość osiągniętego przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu. Wystąpienie tego wpływu (związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem) należy oceniać (badać) ad casum”.

Skoro zatem jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest poniesienie go w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, kryterium uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu sprowadza się w istocie do ustalenia, czy mógł się on potencjalnie przyczynić do osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów bez względu na to, czy ów skutek się ziści. Wykazywany związek przyczynowo-skutkowy powinien mieć charakter obiektywny.

Jak wynika z opisu sprawy przedstawionego we wniosku, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie działalności związanej ze sportem (podklasa PKD 93.19.Z) oraz w zakresie działalności agencji reklamowych (podklasa PKD 73.11.Z). Usługi świadczy zarówno w Polsce, jak i za granicą, głównie w państwach należących do Unii Europejskiej. W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca będzie zawierać umowy z klientami na świadczenie usług reklamowych. Przedmiotem umów będą działania reklamowe, promocyjne i marketingowe świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz klientów podczas i w związku z imprezami sportowymi, polegającymi na wyścigach pojazdów samochodowych. W celu pozyskania klientów zamierza zawierać umowy o profesjonalne uprawianie sportów motorowych, gdzie drugą stroną każdego z kontraktów będzie zawodnik trudniący się wyczynowym uprawianiem sportu motorowego. Na początek zawrze kontrakt z zawodnikiem, będącym jednocześnie synem Wnioskodawcy. Obecnie Wnioskodawca jest na etapie ofertowania usług potencjalnym klientom i posiada deklarację zawarcia umowy od jednego podmiotu z siedzibą w Finlandii. Zakres usług dla konkretnych klientów będzie ustalany w zależności od uzgodnień z tymi klientami przy uwzględnieniu ich potrzeb. Zawodnik będzie zobowiązany do wyczynowego uprawniania sportu motorowego w tworzonym lub wynajętym przez Wnioskodawcę zespole sportów motorowych, obejmującym profesjonalny zespół fachowców niezbędnych do realizacji ustalonych planów. W ramach działalności sportowej, zawodnik będzie zobowiązany do używania wyłącznie sprzętu i ubrań dostarczonych przez lub za zgodą Wnioskodawcy oraz niezasłaniania i nieusuwania oznaczeń i reklam umieszczonych na dostarczonym mu sprzęcie i ubraniach. Podczas zawodów, treningów oraz konferencji prasowych i wywiadów, będzie zobowiązany do eksponowania oznaczeń sponsorów lub organizatorów zawodów, zgodnie ze wskazówkami Wnioskodawcy, wynikających z zawartych umów. Wnioskodawca będzie zobowiązany do zarządzania kontaktem zawodnika z mediami w sposób zapewniający optymalne przychody dla Wnioskodawcy na gruncie umów, z równoczesnym zapewnieniem jak najlepszego wizerunku. Będzie również zobowiązany do zarządzania, wspierania i finansowania działalności sportowej zawodnika w celu uzyskiwania przez niego jak najlepszych wyników sportowych. W tym celu Wnioskodawca będzie zobowiązany do ponoszenia kosztów specjalistów zajmujących się profesjonalnie przygotowaniem osób zajmujących się wyczynowo sportem motorowym oraz będzie zobowiązany do ponoszenia kosztów sprzętu, odzieży sportowej, podróży i udziału zawodnika w zawodach i treningach na obiektach w Polsce i w innych krajach, kosztów ekipy wsparcia technicznego i organizacyjnego, ubezpieczenia, opieki zdrowotnej oraz wszystkich innych kosztów, wymaganych dla uczestnictwa zawodnika w zawodach krajowych i poza Polską. W szczególności, Wnioskodawca będzie ponosił koszty i wydatki: zakupu pojazdu wyścigowego; opłat wpisowych na zawody, treningi i wyścigi; opłat za korzystanie z torów wyścigowych podczas treningów, zawodów sportowych i wyścigów; ubezpieczenia pojazdu do wyścigów OC, AC, Storage and Transit; opłat za krajowe i zagraniczne licencje dla zawodnika oraz paszporty techniczne dla pojazdu wyścigowego; zakupu paliwa, olejów, części zamiennych, opon oraz przeglądów i rewizji, w tym silnika i skrzyni biegów, koszty napraw uszkodzeń po kolizjach; zakup specjalnego stroju dla zawodnika z międzynarodowymi homologacjami dopuszczającymi do startu w wyścigach FIA (kombinezony, kaski, bielizna, rękawice, balaclawy, buty); przejazdów i przelotów na treningi, zawody, wyścigi oraz koszty hoteli podczas pobytu zawodnika w trakcie powyższych zdarzeń; wykonania materiałów reklamujących klientów, w tym malowanie i wyklejanie pojazdu do wyścigów (w celu umieszczenia na nim reklam klientów), druk kalendarzy z logo klientów, ubrań dla inżyniera i mechaników; obsługi mediów społecznościowych (takich jak strona www. Facebook, Instagram); obsługi zawodnika przez drużynę, obejmujące wynagrodzenie dla inżyniera wyścigowego i mechaników/kierowców, koszty przejazdów lawety i samochodu serwisowego, w tym paliwo, opłaty drogowe, hotele, diety, narzędzia i specjalistyczne wyposażenie niezbędne do obsługi i serwisowania pojazdu wyścigowego, wykonywanie napraw w trakcie wyścigów samochodowych/treningów i po nich oraz zakup części do napraw. Nabywane przez Wnioskodawcę pojazdy wyścigowe oraz niezbędny osprzęt i wyposażenie, jak również odzież sportowa będą wyłączną własnością Wnioskodawcy i będą zawodnikowi udostępniane na potrzeby działalności sportowej. Pojazdy wyścigowe, które będzie nabywał Wnioskodawca w celu prowadzenia działalności gospodarczej i osiągania przychodów, nie są samochodami osobowymi, ale specjalistycznymi pojazdami wyścigowymi przeznaczonymi wyłącznie do torowych wyścigów samochodowych. Pojazdy nie posiadają homologacji umożliwiającej zarejestrowanie ich i dopuszczenie do ruchu drogowego. Pojazdy nie mogą poruszać się w ruchu drogowym, stąd też na treningi i wyścigi samochodowe będą transportowane na lawecie. Wnioskodawca zakupił już u francuskiego producenta samochód wyścigowy - Renault Clio V RS Cup i jest on pojazdem spalinowym. Nie posiada dowodu rejestracyjnego. Jest i będzie użytkowany wyłącznie do celów działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jak również stanowi w działalności gospodarczej składnik majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spełnia definicję środka trwałego i został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w dniu 25 stycznia 2021 r., jako samochód wyścigowy - KŚT 741, amortyzowany według stawki wynoszącej 20%, czyli samochód wyścigowy będzie amortyzowany przez 5 lat według metody liniowej. Stawka amortyzacji została ustalona zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pierwszego odpisu amortyzacyjnego pojazdu dokonano w lutym 2021 r. Wartość przedmiotowego pojazdu przyjęta dla celów ubezpieczenia jest wyższa od 150 000 PLN. Wnioskodawca ponosi wydatki związane z ubezpieczeniem przedmiotowego pojazdu od stycznia 2021 r. Wydatki związane z Pojazdem są i będą udokumentowane fakturami wystawionymi na rzecz Wnioskodawcy.

Wskazane przez Wnioskodawcę koszty i wydatki mają związek przyczynowo–skutkowy z przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej Wnioskodawcy, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu, bowiem dotyczą oczekiwanych przychodów z umów na świadczenie usług reklamowych zawieranych przez Wnioskodawcę z klientami. Bez ponoszenia ww. wydatków udział zawodników w wyścigach pojazdów byłby niemożliwy, a tym samym niemożliwe byłoby świadczenie przez Wnioskodawcę usług reklamowych na rzecz klientów.

Wpływy z umów z klientami będą stanowić dla Wnioskodawcy przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wszelkie nagrody pieniężne lub niepieniężne, które zawodnik uzyska osobiście za wyniki sportowe, będą stanowić jego własność.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a-22m, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast w myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

− o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

W myśl art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Na podstawie art. 22f ust. 3 cyt. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Jak stanowi art. 22h ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z kolei, z treści art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:

1. 225 000 zł – w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. poz. 317 i 1356),
2. 150 000 zł – w przypadku pozostałych samochodów osobowych.
   
   

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Z treści art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

1. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
   • klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
   • z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,
2. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
3. pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
   • agregat elektryczny/spawalniczy,
   • do prac wiertniczych,
   • koparka, koparko-spycharka,
   • ładowarka,
   • podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
     
   • żuraw samochodowy,
4. pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

Jak wskazał Wnioskodawca, pojazd wyścigowy jest używany tylko i wyłącznie do celów działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Z przyczyn technicznych pojazd wyścigowy może być używany tylko podczas treningów i zawodów - pojazd ten nie jest przystosowany do jazdy po drogach publicznych, ani dopuszczony do ruchu drogowego. Pojazdy wyścigowe przeznaczone są do sportu na torach zamkniętych, nie jest samochodem osobowym, ani pojazdem ciężarowym. Pojazd ten nie posiada homologacji, używa się go tylko na specjalnych torach wyścigowych.

Tym samym, w niniejszej sprawie nie znajdą zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 4 oraz art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż regulacje te odnoszą się do zagadnień podatkowych związanych z używaniem w działalności gospodarczej samochodu osobowego.

Mając na uwadze powyższe okoliczności wynikające z powołanych przepisów prawa, w świetle zaprezentowanego opisu zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że Wnioskodawca, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej ww. wydatki związane ze świadczeniem usług reklamowych, zawieranych przez Wnioskodawcę z klientami, dotyczące działań reklamowych, promocyjnych i marketingowych Wnioskodawcy na rzecz klientów, podczas i w związku z imprezami sportowymi, polegającymi na wyścigach pojazdów samochodowych, pod warunkiem istnienia związku przyczynowego-skutkowego z osiąganymi przychodami z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu. W związku z tym, że świadczenie usług reklamowych może mieć różną formę, a ich wymierne skutki mogą zaistnieć w odległym czasie, niemniej jednak zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów musi mieć oparcie w konkretnych zdarzeniach. A zatem warunkiem zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest ich potencjalny wpływ na wielkość przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę. W związku z ponoszonymi wydatkami Wnioskodawca będzie uzyskiwał przychody z tytułu świadczonych usług reklamowych, promocyjnych oraz marketingowe na rzecz klientów, podczas i w związku z imprezami sportowymi. Wydatki te umożliwiają Wnioskodawcy reklamowanie klientów w trakcie imprez, pokazywanie logo sponsora w przeróżnych mediach. Za świadczenia te Wnioskodawca będzie uzyskiwał przychód podatkowy.

Natomiast w stosunku do działalności Wnioskodawcy związanej ze sportem, polegającej przede wszystkim na wystawianiu samochodów wyścigowych na wyścigach i imprezach sportowych przez zawodników trudniący się wyczynowym uprawianiem sportu motorowego na podstawie zawieranych kontraktów o profesjonalne uprawianie sportów motorowych i ponoszonymi w związku z tym wydatkami i kosztami, tutejszy Organ wskazuje, że szeroko rozumiane wydatki na eksploatację pojazdu wyścigowego, jego ubezpieczenie, jak również wydatki związane z opłatami związanymi z obsługą zawodnika przez drużynę, opłaty wpisowych na zawody, treningi i wyścigi, opłaty za korzystanie z torów wyścigowych podczas treningów, zawodów sportowych i wyścigów, czy wydatki związane z opłatami za krajowe i zagraniczne licencje dla zawodnika oraz paszporty techniczne dla pojazdu wyścigowego, ponoszone będą w celu osiągnięcia przychodu z tytułu prowadzonej działalności związanej ze sportem, bowiem umożliwiać będą udział zawodnika w imprezach i zawodach sportowych, podczas których Wnioskodawca będzie świadczył usługi reklamowe na rzecz swoich klientów, co będzie miało wpływ na uzyskiwane przychody z Jego działalności. Tym samym, spełnione zostaną warunki wynikające z przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże Wnioskodawca nie może zaliczyć zakupu pojazdu wyścigowego w koszty uzyskania przychodu bezpośrednio, tylko poprzez odpisy amortyzacyjne.

Stwierdzić zatem należy, że wskazane we wniosku wydatki poniesione przez Wnioskodawcę, dotyczące zakupu pojazdu wyścigowego, opłat wpisowych na zawody, treningi i wyścigi; opłat za korzystanie z torów wyścigowych podczas treningów, zawodów sportowych i wyścigów; ubezpieczenia pojazdu do wyścigów OC, AC, Storage and Transit; opłat za krajowe i zagraniczne licencje dla zawodnika oraz paszporty techniczne dla pojazdu wyścigowego; zakupu paliwa, olejów, części zamiennych, opon oraz przeglądów i rewizji, w tym silnika i skrzyni biegów, koszty napraw uszkodzeń po kolizjach; zakup specjalnego stroju dla zawodnika z międzynarodowymi homologacjami dopuszczającymi do startu w wyścigach FIA (kombinezony, kaski, bielizna, rękawice, balaclawy, buty), przejazdów i przelotów na treningi, zawody, wyścigi oraz koszty hoteli podczas pobytu zawodnika w trakcie powyższych zdarzeń, wykonania materiałów reklamujących klientów, w tym malowanie i wyklejanie pojazdu do wyścigów (w celu umieszczenia na nim reklam klientów), druk kalendarzy z logo klientów, ubrań dla inżyniera i mechaników; obsługi mediów społecznościowych (takich jak strona www, Facebook, Instagram); obsługi zawodnika przez drużynę, obejmujące wynagrodzenie dla inżyniera wyścigowego i mechaników/kierowców, koszty przejazdów lawety i samochodu serwisowego, w tym paliwo, opłaty drogowe, hotele, diety, narzędzia i specjalistyczne wyposażenie niezbędne do obsługi i serwisowania pojazdu wyścigowego, wykonywanie napraw w trakcie wyścigów samochodowych/treningów i po nich oraz zakup części do napraw, będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej.

Podsumowując, wskazane we wniosku wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej mogą zostać zaliczone na podstawie uregulowań ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w całości do kosztów uzyskania przychodów. Z tym, że wydatki na zakup pojazdu wyścigowego mogą stanowić koszt uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne. Jednocześnie w niniejszej sprawie nie znajdą zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 4 oraz art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż regulacje te odnoszą się do zagadnień podatkowych związanych z używaniem w działalności gospodarczej samochodu osobowego.

Podkreślić przy tym należy, że to na Wnioskodawcy, jako podmiocie odnoszącym korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodu, ciąży obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego ponoszonych wydatków z prowadzoną przez Niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, jak również obowiązek ich właściwego udokumentowania, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Interpretację indywidualną wydaje się bowiem wyłącznie w oparciu o stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawiony przez Wnioskodawcę, natomiast w toku prowadzonego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ prowadzi postępowanie dowodowe w celu dokładnego ustalenia stanu faktycznego, który rzeczywiście zaistniał.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.). To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego będzie się różnił od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.