2021.04.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.91.2021.1.JK
z 6 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 stycznia 2021 r. (data wpływu 29 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 31 marca 2021 r. (data wpływu 1 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia kwot podatku naliczonego, wynikających z faktur wystawionych przez C lub D dokumentujących dostawę towarów
prawidłowe – w zakresie uznania dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 2 za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, stanowiącą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów,
prawidłowe – w zakresie uznania dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 2 w przypadku zastosowania uproszczonej procedury rozliczania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów,
prawidłowe – w zakresie podlegania opodatkowaniu w Polsce jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, opodatkowana stawką VAT 0%, dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 2 na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw,
prawidłowe – w zakresie uznania dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 3 za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, niezależnie od zastosowanych warunków współpracy z Dealerami,
prawidłowe – w zakresie podlegania opodatkowaniu w Polsce jako eksport towarów, opodatkowany stawką VAT 0%, dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 3 na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie prawa do odliczenia kwot podatku naliczonego, wynikających z faktur wystawionych przez C lub D dokumentujących dostawę towarów, uznania dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 2 za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, stanowiącą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, uznania dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 2 w przypadku zastosowania uproszczonej procedury rozliczania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, podlegania opodatkowaniu w Polsce jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, opodatkowana stawką VAT 0%, dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 2 na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw, uznania dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 3 za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, niezależnie od zastosowanych warunków współpracy z Dealerami oraz podlegania opodatkowaniu w Polsce jako eksport towarów, opodatkowany stawką VAT 0%, dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 3 na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw. Wniosek uzupełniono pismem z 31 marca 2021 r. (data wpływu 1 kwietnia 2021 r.) o uwierzytelniony odpis pełnomocnictwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

A („Spółka”, „Wnioskodawca”) jest podmiotem z siedzibą na terytorium Polski, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, oraz prowadzi działalność opodatkowaną VAT na terytorium Polski. Wnioskodawca jest spółką córką B („Spółka Matka”, „B”) – podmiotu o kapitale fińskim. B jest czołowym dostawcą łodzi motorowych klasy Premium („towary” bądź „łodzie”) w Europie oraz znaczącym dostawcą na terenie Ameryki Północnej. Spółka Matka posiada sieć dealerów swoich towarów, dzięki czemu obecna jest w ponad 60 krajach na całym świecie.

Spółka prowadzi działalność w pomieszczeniach wynajmowanych od C, wytwórcy łodzi i zarazem jednego z głównych dostawców Spółki („C”).

Spółka na terytorium Polski jest odpowiedzialna za produkcję i handel towarami, w tym za ich dystrybucję zagraniczną do krajów Unii Europejskiej, jak i poza nią. Spółka zleca produkcję łodzi swoim kontrahentom. Podmiotami wytwarzającymi łodzie na rzecz Spółki są C oraz D z siedzibą w (…) („D”).

W przyszłości Spółka dopuszcza możliwość, że rozpocznie współpracę z kolejnymi podmiotami (stoczniami) na analogicznych zasadach do tych, które przyjęła dla nabywania łodzi od C lub D. Warunki dostaw do Spółki Matki również pozostaną analogiczne do tych, które Spółka stosuje obecnie w transakcjach, podobnie jak warunki dostaw przyjęte przez Spółkę Matkę w transakcjach z Dealerami.

C i D sprzedają Spółce łodzie na warunkach Incoterms odpowiednio EXW 1 i EXW 2.

Ponadto, Spółka prowadzi, w pomieszczeniach wynajmowanych od C, produkcję własną łodzi klasy Premium, pod marką B. Podobnie jak w przypadku łodzi pod marką A., łodzie pod marką (…) sprzedawane do Dealerów są przez Spółkę Matkę.

C i D, na podstawie zleceń od Spółki wytwarzają/będą wytwarzać łodzie pod marką A., w tym także z materiałów powierzonych przez Spółkę. Gotowe, wyprodukowane przez C lub D, pod marką A. łodzie są/będą odbierane przez Wnioskodawcę i następnie przemieszczane na wynajmowany przez Spółkę plac odpowiednio w 1 (C) lub w 2 (D). Odbiór towarów następuje po odbiorze jakościowym przez pracowników Działu Jakości Wnioskodawcy. Ponadto, wyprodukowane przez Spółkę łodzie pod marką B. również po wyprodukowaniu i odbiorze jakościowym przemieszczane są na plac w obrębie nieruchomości wynajmowanej przez Spółkę od C.

W ramach prowadzonej działalności Spółka dokonuje/będzie dokonywać sprzedaży towarów między innymi w ramach tzw. transakcji łańcuchowych. W ramach takich transakcji Wnioskodawca jest/będzie podmiotem dokonującym sprzedaży towaru na rzecz B z siedzibą w Finlandii. Nabywca towarów od Spółki (B ) dokonuje/będzie dokonywać ich dalszej sprzedaży do finalnego odbiorcy („Dealer”). Jednocześnie towary sprzedawane przez Spółkę dostarczane są/będą bezpośrednio od Wnioskodawcy (w 1 lub 2) do finalnego odbiorcy towarów, tj. Dealera – ostatniego podmiotu w łańcuchu dostaw z siedzibą na terytorium Polski, bądź innego niż Polska kraju UE lub poza UE.

Wnioskodawca jest zidentyfikowany dla celów VAT oraz dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (posiada ważny numer VAT-UE). Bezpośredni nabywca towarów od Spółki (B ) prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną VAT i jest zidentyfikowany dla celów VAT i transakcji wewnątrzwspólnotowych (posiada ważny numer VAT-UE nadany mu przez państwo członkowskie inne niż Polska). B nie jest zarejestrowany dla celów VAT w Polsce. Finalni nabywcy towarów Spółki będący jej kontrahentami prowadzą działalność gospodarczą i są podatnikami właściwych podatków w swoich krajach. Finalni nabywcy towarów Spółki z państw Unii Europejskiej są podatnikami podatku od wartości dodanej i są zarejestrowani jako podatnicy VAT i VAT-UE.

Fizyczny transport towarów jest i będzie dokonywany przez różnych przewoźników, w tym także przez C, który w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej prócz produkcji łodzi świadczy również usługi transportowe, w związku z czym jest licencjonowanym przewoźnikiem międzynarodowym.

Transport łodzi nabywanych od D Spółka zleca D, który kontraktuje przewoźników.D jako firma o dużym znaczeniu w regionie posiada kontakty z przewoźnikami, z uwagi na co, zlecenie transportu przez Wnioskodawcę firmie D, która dobiera przewoźnika, jest optymalnym biznesowo działaniem. W takim przypadku Wnioskodawca wskazuje D dane niezbędne do zamówienia przewoźnika, a D nabywa usługę transportu i ją refakturuje na Spółkę (D występuje w charakterze spedytora).

Sprzedaż pomiędzy Wnioskodawcą a B odbywa się i będzie odbywać na warunkach Incoterms FCA wskazane miejsce dostawy na terytorium kraju. Z kolei sprzedaż pomiędzy B a Dealerem odbywa się i będzie odbywać na różnych warunkach Incoterms w zależności od uzgodnień pomiędzy B a Dealerm. Warunki te, to Incoterms: CIP miejsce Dealera lub DAP miejsce Dealera, względnie, w przypadku transportu mieszanego (transport drogowy łodzi do portu morskiego znajdującego się poza granicami Polski lub w Polsce) na warunkach FOB port lub DAP port (w takim przypadku transport łodzi z wyznaczonego portu morskiego zapewni Dealer).

Zgodnie z zasadami współpracy własność łodzi pomiędzy Spółką a B, jak również między B, jak i Dealerem, przechodzi lub przejdzie na nabywcę z chwilą całkowitej zapłaty za towar, co powinno nastąpić jeszcze przed załadunkiem łodzi do transportu. Przy czym, zgodnie z warunkami współpracy pomiędzy Spółką a B, jak również między B, jak i Dealerem, ryzyka i odpowiedzialność za łodzie przechodzą odpowiednio na B lub na Dealera zgodnie z przyjętymi warunkami Incoterms.

Mając na uwadze możliwe miejsca przeznaczenia towarów Spółka wskazuje, że łodzie mogą być dostarczane do Dealerów w Polsce, w Unii Europejskiej lub poza Unią Europejską. W związku z tym Spółka wskazuje, że dostawy towarów mogą być organizowane w następujących schematach:

Schemat 1 – dostawy do Dealera na terytorium kraju:

Wnioskodawca dostarczy towary do Dealera znajdującego się na terytorium Polski. Transport łodzi jest i będzie wykonywany zarówno przez przewoźników, którym transport zleci Wnioskodawca (ew. Wnioskodawca zleci spedycję D), jak i przez przewoźników wynajętych przez finalnych odbiorów jego towarów.

Schemat 2 – dostawy do Dealera na terytorium Unii Europejskiej:

Wnioskodawca zleca i będzie zlecać transport towarów wybranemu przez siebie przewoźnikowi do Dealera, znajdującego się w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej. Przewoźnikiem przeważnie jest i będzie C, który w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi transportu towarów. W przypadku łodzi produkowanych przez D, Wnioskodawca zleca spedycję D przekazując niezbędne dane do transportu, a D zamawia przewoźnika.

Możliwa jest sytuacja, gdy to Dealer wskaże Spółce przewoźnika, który wykona usługi transportowe i ustali z nim wynagrodzenie za transport łodzi na trasie Spółka – Dealer.

W takim przypadku, po ustaleniu wynagrodzenia przewoźnika Dealer przekazuje/przekaże kontakt do przewoźnika Spółce, która w dalszym zakresie skontaktuje się/będzie kontaktować się z przewoźnikiem w celu zorganizowania transportu łodzi. Ewentualnie, to przewoźnik nawiązuje/nawiąże kontakt z Wnioskodawcą i dalej to Wnioskodawca będzie ustalać szczegóły dotyczące organizacji transportu.

Faktura za usługi transportowe i usługi towarzyszące w całości lub części jest i będzie wystawiana na Wnioskodawcę, który następnie refakturuje poniesione koszty na B, który ostatecznie przenosi/przeniesie je na Dealera będącego finalnym odbiorcą towarów.

Wnioskodawca zleca/zleci odpowiednie przygotowanie i zapakowanie w sposób stabilny towaru (co jest szczególnie istotne biorąc pod uwagę charakterystykę sprzedawanych przez Wnioskodawcę towarów będących łodziami klasy premium).

Wnioskodawca podejmuje/podejmie następujące czynności:

podejmowanie (inicjowanie) kontaktu z przewoźnikiem odpowiedzialnym za transport towarów (względnie przejęcie kontaktu od Dealera po zainicjowaniu kontaktu z przewoźnikiem) lub podejmowanie (inicjowanie) kontaktu ze spedytorem (D działa w takiej roli w odniesieniu do łodzi, które wcześniej wyprodukował i dostarczył),
uzgadnianie z przewoźnikiem/spedytorem daty odbioru produktów oraz termin realizacji dostawy do Dealera,
informowanie przewoźnika/spedytora o szczegółach dotyczących transportu – takich jak waga i rozmiar łodzi/model łodzi, nr HIN łodzi, miejsce odbioru towarów oraz datę ich załadunku,
uzgadnianie z przewoźnikiem/spedytorem sposobu załadunku towarów i wymogów, jakie muszą spełniać środki transportu (szczególnie, gdy jest to nowy przewoźnik).

W transakcjach sprzedażowych pomiędzy Wnioskodawcą a B stosowane są/będą warunki Incoterms FCA wskazane miejsce dostawy na terytorium kraju. Towar jest/będzie uważany za dostarczony w momencie załadunku przez przewoźnika.

Z kolei B w transakcji z Dealerem stosuje/zastosuje warunki Incoterms specyficzne dla każdego Dealera, najczęściej DAP miejsce Dealera (Delivered at Place), co oznacza, że sprzedający (B ) odpowiada za dostarczenie towaru do miejsca Dealera, natomiast jego rozładunek jest w gestii kupującego (Dealera) lub Incoterms CIP (Carriage and Insurance paid to) miejsce Dealera, co oznacza, że sprzedający (B ) odpowiada za wydanie towaru przewoźnikowi, a także za ubezpieczenie towaru w transporcie i poniesienie kosztów transportu do miejsca Dealera.

Względnie, w przypadku transportu mieszanego (transport drogowy łodzi do portu morskiego znajdującego się poza granicami Polski lub w kraju) w transakcji sprzedaży łodzi do Dealera zastosowane mają/będą mieć warunki Incoterms FOB określony port, co oznacza, że B odpowiada/będzie odpowiadać za dostarczenie łodzi do określonego portu załadunku i za załadunek na burtę statku lub warunki DAP określony port, co oznacza, że B odpowiada/będzie odpowiadać za dostarczenie łodzi do określonego portu załadunku. W tych przypadkach to po stronie Dealera będzie odpowiedzialność za ryzyko lub uszkodzenie łodzi na dalszym odcinku transportu.

Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku dostaw łodzi do Dealerów z innych państw członkowskich UE niż Polska i Finlandia, może znaleźć zastosowanie uproszczona procedura rozliczania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. wewnątrzwspólnotowa transakcja trójstronna, w której Wnioskodawca jest/będzie pierwszym z trzech podmiotów, zaś B jest/będzie drugim z trzech podmiotów.

W takim przypadku:

dostawa na rzecz Dealera jest/będzie bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów przez B;
B, dokonujący dostawy na rzecz Dealera, nie posiada/nie będzie posiadać siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego Dealera (w którym kończy się transport),
B stosuje/zastosuje wobec Wnioskodawcy i Dealera ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu nadany w Finlandii,
Dealer stosuje/zastosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
B przekazał Spółce numer identyfikacyjny na potrzeby VAT (VAT-UE), który został mu nadany w państwie członkowskim innym niż Polska,
Dealer jest/będzie wskazany przez B jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Dokumentami, jakie Spółka posiada/będzie posiadać w związku ze sprzedażą towarów na rzecz B potwierdzającymi, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, są następujące dokumenty:

dokumenty przewozowe, z których wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, oraz
faktura zawierająca specyfikację towaru (łodzi) będącej przedmiotem dostawy.

Spółka składa/złoży w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów.

Schemat 3 – dostawy do Dealera na terytorium znajdującym się poza Unią Europejską:

Wnioskodawca zleca/zleci transport towarów wybranemu przez siebie przewoźnikowi do Dealera znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej. Przeważnie jest/będzie to C, który w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi transportu towarów. W przypadku łodzi produkowanych przez D, Wnioskodawca zleca spedycję D przekazując niezbędne dane do transportu, a D zamawia przewoźnika.

Możliwa jest sytuacja, gdy to Dealer wskazuje/wskaże Spółce przewoźnika, który wykona usługi transportowe i ustali z nim wynagrodzenie za transport łodzi na trasie Spółka – Dealer. W takim przypadku, po ustaleniu wynagrodzenia przewoźnika, Dealer przekazuje/przekaże kontakt do przewoźnika Spółce, która w dalszym zakresie kontaktuje się/skontaktuje się z przewoźnikiem w celu zorganizowania transportu łodzi.

Ponadto, możliwa jest sytuacja, gdy transport jest/będzie organizowany w sposób mieszany. W takim przypadku Spółka zleca transport towarów wybranemu przez siebie przewoźnikowi do portu morskiego poza Polską bądź na jej terytorium. Natomiast, dalszy transport łodzi, do Dealera (poza Europę), zleci w swoim zakresie Dealer. W przypadku łodzi produkowanych przez D, Wnioskodawca zleca spedycję D przekazując niezbędne dane do transportu, a D zamawia przewoźnika.

Faktura za usługi transportowe (za odcinek drogi zlecany przez Spółkę lub zamówiony w D) jest wystawiana na Wnioskodawcę, który następnie refakturuje/przeniesie poniesione koszty na B, który ostatecznie przenosi/przeniesie je na Dealera będącego finalnym odbiorcą towarów.

Wnioskodawca w tym wariancie zleca/zleci odpowiednie przygotowanie, zapakowanie w sposób stabilny towaru (co jest szczególnie istotne biorąc pod uwagę charakterystykę sprzedawanych przez Wnioskodawcę towarów będących łodziami klasy premium).

Wnioskodawca podejmuje/podejmie następujące czynności:

podejmowanie (inicjowanie) kontaktu z przewoźnikiem odpowiedzialnym za transport towarów (względnie przejmie kontakt od Dealera po zainicjowaniu kontaktu z przewoźnikiem) lub podejmowanie (inicjowanie) kontaktu ze spedytorem (D działa w takiej roli w odniesieniu do łodzi, które wcześniej wyprodukował i dostarczył);
uzgadnianie z przewoźnikiem/spedytorem daty odbioru produktów oraz termin realizacji dostawy do Dealera;
informowanie przewoźnika/spedytora o szczegółach dotyczących transportu – takich jak waga i rozmiar łodzi/model łodzi, nr HIN łodzi, miejsce odbioru towarów oraz datę ich załadunku;
uzgadnianie z przewoźnikiem/spedytorem sposobu załadunku towarów i wymogów, jakie muszą spełniać środki transportu (szczególnie gdy jest to nowy przewoźnik);
kontaktowanie się z agencją celną, w oparciu o umocowanie otrzymane od B, w celu dokonania eksportowej odprawy towarów na podstawie faktury B (B będzie wskazany jako nadawca (eksporter) towarów na dokumentach celnych).

Z kolei B w transakcji z Dealerem stosuje/zastosuje warunki Incoterms DAP miejsce Dealera (Delivered at Place), co oznacza, że sprzedający (B ) odpowiada za dostarczenie towaru do miejsca Dealera, natomiast jego rozładunek jest w gestii kupującego (Dealera).

Możliwa jest sytuacja, gdy do dostawy B na rzecz Dealera zastosowanie mają/będą mieć warunki Incoterms CIP (Carriage and Insurance paid to) miejsce Dealera, co oznacza, że sprzedający (B ) odpowiada za wydanie towaru przewoźnikowi, a także za ubezpieczenie towaru w transporcie i poniesienie kosztów transportu do miejsca Dealera.

Względnie, w przypadku transportu mieszanego (transport drogowy łodzi do portu morskiego znajdującego się poza granicami Polski lub w kraju) w transakcji sprzedaży łodzi do Dealera zastosowanie mają/będą mieć warunki Incoterms FOB określony port, co oznacza, że B odpowiada/będzie odpowiadać za dostarczenie łodzi do określonego portu załadunku i za załadunek na burtę statku lub warunki DAP określony port, co oznacza, że B odpowiada/będzie odpowiadać za dostarczenie łodzi do określonego portu załadunku. W tych przypadkach to po stronie Dealera będzie odpowiedzialność za ryzyko lub uszkodzenie łodzi na dalszym odcinku transportu.

Dokumentami, jakie Spółka posiada/będzie posiadać w związku ze sprzedażą towarów na rzecz B potwierdzającymi wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej są/będą następujące dokumenty:

faktura zawierająca specyfikację towaru (łodzi) będącej przedmiotem dostawy i wywozu, oraz
dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu lub
dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem (w takim wypadku zapewniona będzie jego autentyczność) lub
zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny, z których będzie wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy przez Spółkę i wywozu poza terytorium Unii Europejskiej (poprzez indywidualny numer HIN, ang. hull identification numer, pol. numer identyfikacyjny łodzi).

Spółka wyjaśnia, że stan faktyczny zbliżony do przedstawionego w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej był już w przeszłości przedmiotem interpretacji indywidualnej z dnia 20 lutego 2018 r. nr (…) wydanej na wniosek Spółki przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Organ uznał stanowisko Spółki za prawidłowe.

Z uwagi na wejście w życie przepisów wprowadzanych przez nowelizację ustawy o VAT, oraz rozwój działalności Wnioskodawcy, w szczególności produkcję łodzi także przez D, Spółka ponownie składa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego w oparciu o przepisy znowelizowanej ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przysługuje/przysługiwać będzie mu prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego VAT, wynikających z faktur wystawionych przez C lub D dokumentujących dostawę towarów?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2 dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę spełnia/będzie spełniać przesłanki do uznania jej za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 22 ust. 2-2d ustawy o VAT, niezależnie od stosowanych przez B warunków współpracy z Dealerami, a tym samym, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dostawa ta stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2, w przypadku zastosowania przez B uproszczonej procedury rozliczania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę stanowi/będzie stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, niezależnie od zastosowanych przez B warunków współpracy z Dealerami?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2, w tym w sytuacji zastosowania przez B uproszczonej procedury rozliczania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, dostawa towarów przez Wnioskodawcę na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw podlega opodatkowaniu w Polsce jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, opodatkowana stawką VAT 0% (przy spełnieniu wymogów dokumentacyjnych i ewidencyjnych określonych w art. 42)?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 3 dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę spełnia/będzie spełniała przesłanki do uznania jej za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 22 ust. 2-2d ustawy o VAT, niezależnie od zastosowanych przez B warunków współpracy z Dealerami?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 3 dostawa towarów przez Wnioskodawcę na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw podlega/będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce jako eksport towarów, opodatkowany stawką VAT 0% (przy spełnieniu wymogów dokumentacyjnych określonych w art. 41)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym przysługuje/przysługiwać będzie mu prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego VAT, wynikających z faktur wystawionych przez C lub D dokumentujących dostawę towarów.

Ad 2.

Prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2 dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę spełnia/będzie spełniać przesłanki do uznania jej za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 22 ust. 2-2d ustawy o VAT, niezależnie od zastosowanych przez B warunków współpracy z Dealerami, a tym samym prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dostawa ta stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT.

Ad 3.

Prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2, w przypadku zastosowania przez B uproszczonej procedury rozliczania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę stanowi/będzie stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, niezależnie od zastosowanych przez B warunków współpracy z Dealerami.

Ad 4.

Prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2, w tym w sytuacji zastosowania przez B uproszczonej procedury rozliczania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, dostawa towarów przez Wnioskodawcę na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw podlega opodatkowaniu w Polsce jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, opodatkowana stawką VAT 0% (przy spełnieniu wymogów dokumentacyjnych i ewidencyjnych określonych w art. 42).

Ad 5.

Prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 3 dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę spełnia/będzie spełniała przesłanki do uznania jej za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 22 ust. 2-2d ustawy o VAT, niezależnie od zastosowanych przez B warunków współpracy z Dealerami.

Ad 6.

Prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 3 dostawa towarów przez Wnioskodawcę na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw podlega/będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce jako eksport towarów, opodatkowany stawką VAT 0% (przy spełnieniu wymogów dokumentacyjnych określonych w art. 41).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa powyżej, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl zaś art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, eksportem towarów jest dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę (lub na jego rzecz), bądź też nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju (lub na jego rzecz), jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

W świetle powyższych regulacji, aby daną czynność uznać za eksport towarów konieczne jest spełnienie poniższych warunków:

musi mieć miejsce dostawa towarów,
w wyniku tej dostawy musi dojść do wywozu towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę (lub na jego rzecz), bądź nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju (lub na jego rzecz), przedmiotowy wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Art. 87 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje w momencie, gdy zostaną spełnione określone warunki, tj. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, które podlegają opodatkowaniu VAT z zastosowaniem stawki podatku (nieobjętych zwolnieniem od VAT).

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

W związku z powyższym zasadnym jest uznanie, że dokonywane w przyszłości zakupy towarów przez Wnioskodawcę, który jest podatnikiem podatku od towarów i usług, w związku z których nabyciem podatek został naliczony, są/będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a mianowicie ich dalszej odsprzedaży w Polsce, w UE lub też poza granice Unii Europejskiej.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym przysługuje/będzie przysługiwać mu prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego VAT, wynikających z faktur wystawionych przez C lub D dokumentujących dostawę łodzi.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytań 2-6

Zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach. Do tego rodzaju dostaw zastosowanie znajduje również przepis art. 22 ust. 2-2d oraz ust. 3 ustawy o VAT (art. 2 pkt 7 nowelizacji ustawy o VAT), określający zasady ustalania miejsca dostaw towarów dokonywanych w ramach następujących po sobie transakcji.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią, miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT (art. 2 pkt 7 nowelizacji ustawy o VAT), w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 2a-2d ustawy o VAT:

2a. W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie.

2b. W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.

2c. W przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.

2d. Przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.

Z kolei art. 22 ust. 3 ustawy o VAT, określa miejsce świadczenia i wskazuje, że dostawę, która:

poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Z przywołanych przepisów wynika, że w przypadku transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, a jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). W konsekwencji, w sytuacji gdy w wyniku dostaw dochodzi do przemieszczenia towarów z Polski do innego państwa tylko jedna z dostaw będzie mogła być uznana za eksport towarów, opodatkowany stawką VAT 0% lub też za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, opodatkowaną stawką VAT 0% (tzw. dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalanie miejsca świadczenia oraz zasad opodatkowania odbywa się według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie rozpoczęcia lub zakończenia transportu (dostawa nieruchoma).

Wskazane wyżej regulacje ustawy o VAT znajdują swoje źródło w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”) który m.in. w wyroku w sprawie EMAG Handel Eder z 6 kwietnia 2006 r. (sprawa C-245/04) uznał, że jeżeli kilka przedsiębiorców dokonuje dostawy tego samego przedmiotu i dostawy te są realizowane w drodze pojedynczego przemieszczenia towarów, za wewnątrzwspólnotową dostawę zwolnioną od podatku należy uznać tylko jedną z kilku dostaw.

Tezy orzecznictwa TSUE znalazły również odzwierciedlenie w przepisach Dyrektywy Rady (UE) 2018/1910 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do harmonizacji i uproszczenia niektórych przepisów w systemie podatku od wartości dodanej dotyczących opodatkowania handlu między państwami członkowskimi, zaimplementowanej do polskiej ustawy o VAT, przez nowelizację ustawy o VAT („Dyrektywa 2018/1910”).

Zgodnie z motywem szóstym Dyrektywy 2018/1910, transakcje łańcuchowe odnoszą się do kolejnych dostaw towarów, które są przedmiotem pojedynczego wewnątrzwspólnotowego transportu. Wewnątrzwspólnotowy przepływ towarów powinien być przypisany tylko jednej z dostaw i wyłącznie ta dostawa powinna być objęta zwolnieniem od VAT przewidzianym dla dostaw wewnątrzwspólnotowych. Pozostałe dostawy w łańcuchu powinny być opodatkowane i mogłyby wymagać identyfikacji VAT dostawcy w państwie członkowskim dostawy. Aby uniknąć stosowania przez państwa członkowskie różnych podejść, co mogłoby prowadzić do podwójnego opodatkowania lub nieopodatkowania, a także w celu zwiększenia pewności prawa dla podmiotów gospodarczych, należy ustanowić wspólną zasadę, zgodnie z którą, o ile spełnione są określone warunki, transport towarów należy przypisać jednej dostawie w ramach łańcucha transakcji.

Dyrektywa 2018/1910 wprowadziła do Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej („Dyrektywa VAT”), artykuł 36a, zgodnie z którym:

W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego klienta w łańcuchu, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie do dostawy dokonanej do podmiotu pośredniczącego.
W drodze odstępstwa od ust. 1 wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie do dostawy towarów dokonanej przez podmiot pośredniczący, w przypadku gdy podmiot ten przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny VAT nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane.
Do celów niniejszego artykułu »podmiot pośredniczący« oznacza dostawcę w łańcuchu innego niż pierwszy dostawca w łańcuchu, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.
Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do sytuacji objętych art. 14a.

W związku z powyższym dla właściwego opodatkowania następujących po sobie transakcji jest ustalenie, do której dostawy należy przyporządkować transport towarów. Właściwe przyporządkowanie transportu ma istotne znaczenie z punktu widzenia ustalenia miejsca świadczenia dla następujących po sobie dostaw towarów, a w konsekwencji określenia ich skutków podatkowych.

Art. 22 ust. 2a ustawy o VAT, wprost odnosi się do sytuacji, w której towary są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy. Wówczas przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie.

Art. 22 ust. 2a ustawy o VAT, odnosi się zatem do sytuacji, w której transport lub wysyłka dokonywane są przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy. Natomiast w sytuacji organizowania transportu przez pierwszego dostawcę lub ostatecznego nabywcę, transport należy przyporządkować odpowiednio pierwszej lub ostatniej dostawie (Por. J. Zubrzyski, Leksykon VAT 2013, UNIMEX, str. 441-443; D. Kosacka-Lędzewicz, B. Olszewski, Opodatkowanie. Transakcje wewnątrzwspólnotowe, eksport, import, UNIMEX, 2010, str. 321-323).

Powyższe zostało wprost wyrażone przez J. Martiniego w komentarzu do art. 22 ustawy o VAT, który stwierdził, że: „Podsumowując, jeśli za transport towarów odpowiedzialny jest pierwszy dostawca, transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach „łańcucha”). Jeśli za transport odpowiedzialny jest ostatni nabywca, transport towarów należy przyporządkować dostawie dla tego nabywcy (ostatniej dostawie w ramach „łańcucha”). Jeśli za transport odpowiedzialny jest jeden z pośredników w ramach transakcji łańcuchowej (nabywca, który dokonuje również odsprzedaży towaru), ustawa przewiduje domniemanie, że transport należy przyporządkować dostawie realizowanej na rzecz tego nabywcy” (J. Martini, VAT Komentarz, Legalis 2014).

Także Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 24 lutego 2017 r. sygn. 1061-IPTPP2.4512.52.2017.1.IR za prawidłowe uznał stanowisko, zgodnie z którym: „Na gruncie ustawy o VAT kluczowe dla ustalenia, której dostawie należy przypisać transport (a w konsekwencji przykładowo, która dostawa może spełniać warunki do uznania jej za dostawę wewnątrzwspólnotową) jest wskazanie, który z podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostaw jest odpowiedzialny za wysyłkę lub transport towarów, czyli jest organizatorem transportu. I tak, w opinii Wnioskodawcy, w przypadku, gdy za wysyłkę lub transport odpowiedzialny będzie pierwszy dostawca w łańcuchu dostaw, transport (a tym samym przykładowo transakcję wewnątrzwspólnotową/eksport) przypisuje się pierwszej dostawie (...)”.

Także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 2 listopada 2018 r. nr 0114-KDIP1-2.4012.574.2018.1.KT wskazał, że: „Natomiast w sytuacji, gdy transport organizowany jest przez pierwszego dostawcę lub ostatecznego nabywcę, transport należy przyporządkować odpowiednio pierwszej lub ostatniej dostawie. Jeśli więc za transport towarów odpowiedzialny jest pierwszy dostawca, transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach łańcucha dostaw). Z kolei gdy za transport odpowiedzialny jest ostatni nabywca, transport towarów należy przyporządkować dostawie dla tego nabywcy (ostatniej dostawie w łańcuchu)”.

Analogiczne stanowisko przedstawił także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 6 lipca 2018 r. nr 0114-KDIP1-2.4012.291.2018.1.KT.

Powyższy pogląd potwierdza także, a contrario, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 marca 2015 r. sygn. I FSK 188/14, w którym sąd wskazał, że: „Jeżeli miała miejsce transakcja łańcuchowa, w ramach której brało udział czterech kontrahentów, organizatorem transportu był ostatni uczestnik tych transakcji, to zgodnie z art. 22 ust. 2 i ust. 3 u.p.t.u., dostawą ruchomą była dostawa na rzecz ostatniego uczestnika i organizatora transportu, zaś poprzedzające je dostawy były dostawami nieruchomymi. W konsekwencji dostawa taka nie jest dostawą wewnątrzwspólnotową, lecz dostawą krajową, nie korzystającą z 0% stawki podatku od towarów i usług”.

Z powołanych przepisów wynika zatem, że

w sytuacji, w której transport towarów organizowany jest przez pierwszego dostawcę, wówczas to jego dostawa uznawana jest za tzw. ruchomą;
z kolei jeśli towar jest transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, wysyłkę lub transport należy przypisać dostawie dokonywanej na rzecz tego nabywcy (chyba że z warunków dostawy wynika, że transport należy przyporządkować dostawie dokonywanej przez ten podmiot na rzecz ostatecznego nabywcy towarów).

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, w pierwszej kolejności istotne jest określenie, co należy rozumieć przez „przyporządkowanie wysyłki lub transportu dostawie towarów”. W orzecznictwie organów podatkowych zwrot ten jest rozumiany jako organizowanie transportu towarów.

W szczególności można wskazać na następujące interpretacje podatkowe:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 30 kwietnia 2019 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.129.2019.2.RM wskazał: „W celu ustalenia dostawy, której przyporządkowany jest transport towarów należy poddać analizie okoliczności związane z organizacją transportu, tzn. jakie czynności faktyczne związane z transportem podjął każdy z uczestników transakcji łańcuchowej. Przy czym, dla ustalenia, który z podmiotów jest odpowiedzialny za wysyłkę lub transport towarów kluczową okolicznością jest to, który podmiot rzeczywiście jest odpowiedzialny za techniczne i organizacyjne aspekty związane z organizacją oraz wysyłką towarów. Bez wpływu na powyższe pozostaje fakt kto jest obciążony kosztami transportu”.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 26 kwietnia 2019 r. sygn. 0112-KDIL1-3.4012.70.2019.2.AP za prawidłowe uznał stanowisko, zgodnie z którym: „Niewątpliwe ustalenie z przewoźnikiem terminu i miejsca odbioru towarów i ich dostawy, rozmiary i ilość dostarczanych towarów, potwierdzenie dostępności towarów i ich gotowości do odbioru, uzgodnienie sposobu załadunku towarów i wymogów, jakie muszą spełniać środki transportu oraz odpowiedzialność za przygotowanie i załadunek towarów stanowią zasadnicze elementy procesu przygotowania i organizacji transportu towarów, wypełniające przywołaną powyżej definicję „przyporządkowania”. Jednocześnie przez „organizację” należy rozumieć „sposób zorganizowania czegoś lub organizowanie czegoś”. Dlatego też przez organizację transportu towarów należy rozumieć planowanie, jak i koordynowanie poszczególnych etapów wywozu towarów”.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 28 lutego 2019 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.61.2019.1.RM uznał, że: „W celu ustalenia dostawy, której przyporządkowany jest transport towarów należy poddać analizie okoliczności związane z organizacją transportu, tzn. jakie czynności faktyczne związane z transportem podjął każdy z uczestników transakcji łańcuchowej. Przy czym, dla ustalenia, który z podmiotów jest odpowiedzialny za wysyłkę lub transport towarów kluczową okolicznością jest to, który podmiot rzeczywiście jest odpowiedzialny za techniczne i organizacyjne aspekty związane z organizacją oraz wysyłką towarów. Bez wpływu na powyższe pozostaje fakt kto jest obciążony kosztami transportu”.

Mając na uwadze przedstawiony powyżej, prezentowany przez organy podatkowe sposób zdefiniowania „organizacji” transportu, które to pojęcie ma zasadnicze znaczenie dla przyporządkowania transportu określonej dostawie towarów, zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym to dostawa realizowana przez nią winna zostać uznana za dostawę ruchomą.

Należy bowiem zauważyć, że to właśnie Wnioskodawca będzie mieć zasadniczy wpływ na organizację transportu towarów. To bowiem po jego stronie leżą takie czynności jak:

podejmowanie (inicjowanie) kontaktu z przewoźnikiem/spedytorem odpowiedzialnym za transport towarów (względnie przejęcie kontaktu od Dealera po zainicjowaniu kontaktu z przewoźnikiem) lub podejmowanie (inicjowanie) kontaktu ze spedytorem (D działa w takiej roli w odniesieniu do łodzi, które wcześniej wyprodukował i dostarczył),
uzgadnianie z przewoźnikiem/spedytorem terminu odbioru, rozmiarów, wagi dostarczanych towarów oraz planowanego terminu rozładunku w miejscu zakończenia transportu,
uzgadnianie z przewoźnikiem/spedytorem danych kierowcy, który odbierze towar,
ustalanie ilości i rozmiaru opakowań (np. kontenerów) transportowych,
uzgadnianie z przewoźnikiem/spedytorem sposobu załadunku towarów i wymogów, jakie muszą spełniać środki transportu (szczególnie, gdy jest to nowy przewoźnik),
kontaktowanie się z agencją celną, w oparciu o umocowanie otrzymane od B, w celu dokonania eksportowej odprawy towarów na podstawie faktury B (B będzie wskazany jako nadawca (eksporter) towarów na dokumentach celnych).

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, to on będzie odpowiadać za faktyczne skoordynowanie transportu i wywozu towarów.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2 i Schemacie 3, dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę będzie spełniała przesłanki do uznania jej za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 22 ust. 2-2d ustawy o VAT.

Jednocześnie, z uwagi na wejście w życie nowelizacji ustawy o VAT, w odniesieniu do transakcji w Schemacie 2 dotyczącym transakcji w ramach Unii Europejskiej, uznanie dostawy realizowanej przez Wnioskodawcę za dostawę, której przyporządkowany jest transport, będzie wynikało z faktu, iż B poda Spółce właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany w Finlandii. W świetle znowelizowanych przepisów ustawy o VAT (art. 22 ust. 2b i 2c) posłużenie się tym numerem przez B skutkować będzie przyporządkowaniem w Schemacie 2 transportu łodzi do dostaw realizowanych przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, to ona będzie organizować dostawę ruchomą, która z uwagi na wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej stanowić będzie eksport w rozumieniu przepisów ustawy o VAT lub też wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 listopada 2015 r. sygn. IPPP3/4512-710/15-2/JF, w której organ wskazał, iż: „Mając na uwadze wskazówki wynikające z wyroku C-245/04 oraz przedstawione warunki organizacji transportu towarów należy uznać, że to Polski Dostawca zajmując się technicznymi aspektami transportu towarów jest jego organizatorem. Wobec tego to dostawę polskiego Dostawcy należy uznać za dostawę transgraniczną. W efekcie, tylko ta dostawa posiada charakter międzynarodowy. Zatem w zależności od tego czy towar jest transportowany na terytorium Unii Europejskiej do kraju innego niż Polska czy też poza terytorium Wspólnoty do kraju trzeciego, to właśnie polski Dostawca powinien rozpoznać odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę towarów lub też eksport towarów”.

Biorąc zatem pod uwagę, że bezpośrednim następstwem dostawy wykonanej przez Spółkę w Schemacie 2 będzie wywóz towarów poza terytorium Polski, do innego kraju Unii Europejskiej, dostawa ta powinna być sklasyfikowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Natomiast art. 42 ust. 1 ustawy o VAT statuuje, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Ponadto, zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy o VAT, dla zastosowania stawki 0% niezbędne jest dopełnienie obowiązku ewidencyjnego w postaci wykazania dostawy wewnątrzwspólnotowej w informacji podsumowującej lub w jej korekcie.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (przy czym fakt dokonania dostawy towarów na terytorium innego kraju członkowskiego UE może także być wykazany innymi dowodami):

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2 dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę będzie podlegać, z uwagi na uznanie jej za tzw. dostawę ruchomą w ramach dostawy łańcuchowej, opodatkowaniu w Polsce jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Ponadto, jak zostało przedstawione w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca i B od lat pozostają w ścisłej współpracy handlowej, podmioty te są również powiązane kapitałowo. B wielokrotnie podawał Wnioskodawcy (właściwy i ważny) numer VAT-UE nadany mu przez inne niż Polska państwo członkowskie i jest on Spółce znany. Przepisy ustawy o VAT nie precyzują tego, w jaki sposób nabywca powinien podać dostawcy numer identyfikacyjny, dlatego, w ocenie Spółki, warunek zastosowania stawki podatku 0% wynikający z art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jest i będzie spełniony. W konsekwencji, Spółka ma i będzie miała prawo do zastosowania stawki VAT 0%, przy założeniu, że uzyska wymagane dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Polski do innego kraju UE oraz wykaże dostawę w informacji podsumowującej lub jej korekcie.

Z kolei biorąc pod uwagę, że bezpośrednim następstwem dostawy wykonanej przez Spółkę w Schemacie 3 będzie wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, dostawa ta powinna być sklasyfikowana jako eksport towarów.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o eksporcie towarów rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych,

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Zgodnie z ust. 6 ustawy o VAT, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Zaś regulacje ust. 11 tego samego artykułu ustawy o VAT stanowią, że przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 3 dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę będzie podlegać, z uwagi na uznanie jej za tzw. dostawę ruchomą w ramach dostawy łańcuchowej, opodatkowaniu w Polsce jako eksport towarów. Okoliczność, że B jest/będzie wskazany jako nadawca (eksporter) towarów na dokumentach celnych nie wpłynie na ocenę ww. transakcji z perspektywy VAT, albowiem regulacje VAT są wyłącznie właściwe w celu określenia podmiotu rozpoznającego eksport towarów na gruncie VAT. W konsekwencji Spółka będzie miała prawo do zastosowania stawki VAT 0%, przy założeniu, że zgromadzi wymagane dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Co istotne, zgromadzone przez Wnioskodawcę dokumenty celne potwierdzają/będą potwierdzać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy przez Spółkę i wywozu poza terytorium Unii Europejskiej (poprzez indywidualny numer HIN, ang. hull identification numer, pol. numer identyfikacyjny łodzi).

Jednocześnie Spółka zauważa, że na ww. konkluzje nie wpłynie okoliczność, że w przypadku mieszanego transportu łodzi, tj. drogowego i morskiego, B będzie realizował dostawy na warunkach FOB określony port morski w Polsce lub poza Polską, względnie DAP określony port morski w Polsce lub poza Polską. Także w tym przypadku dostawa Spółki na rzecz B będzie stanowiła dostawę ruchomą, stanowiącą eksport towarów. Spółka będzie bowiem organizować transport łodzi do portu morskiego, z którego łodzie zostaną przetransportowane dalej do Dealera (już na jego odpowiedzialność), a wywóz towarów z Polski następować będzie w procedurze celnej wywozu.

Powyższe znajduje potwierdzenie w szczególności w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 lipca 2016 r. sygn. IBPP4/4512-56/16/PK, w której organ stwierdził, iż: „W opisanym zdarzeniu przyszłym podano, że Spółka dokonuje sprzedaży towarów między innymi w ramach tzw. transakcji łańcuchowych w rozumieniu art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, z uczestnictwem trzech podmiotów. W ramach takich transakcji Wnioskodawca jest pierwszym w kolejności podmiotem (A) dokonującym sprzedaży towaru na rzecz drugiego podmiotu (B), który posiada siedzibę poza Polską. Nabywca towarów (B) dokonuje dalszej ich sprzedaży do finalnego odbiorcy (C) z siedzibą w kraju znajdującego się poza obszarem celnym UE. Towary dostarczane są od Spółki do finalnego odbiorcy towarów, tj. ostatniego podmiotu w łańcuchu dostaw z siedzibą na terytorium kraju nienależącego do UE (czyli transport jest dokonywany bezpośrednio od podmiotu A do podmiotu C, bez przesyłania ich do pośrednika B). Transport towarów do portu morskiego (np. do Hamburga lub do Gdańska) jest organizowany przez Spółkę i realizowany przez firmę transportową, za której usługi płaci Wnioskodawca. Spółka odpowiada za pierwszy odcinek transportu (do portu – zgodnie z warunkami Incoterms FOB) oraz za odpowiednie przygotowanie i zapakowanie w sposób stabilny towaru (co jest szczególnie istotne, biorąc pod uwagę charakterystykę sprzedawanych przez Spółkę materiałów ogniotrwałych). Druga część transportu, tj. z portu morskiego do finalnego odbiorcy, opłacana jest przez finalnego nabywcę towarów. Spółka zajmuje się operacyjną organizacją transportu do momentu jego załadunku w porcie morskim. W powyższym zakresie Wnioskodawca podejmuje szereg czynności, takich jak na przykład dokonanie wyboru przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za transport towarów do portu, uzgodnienie z nim terminu odbioru, rozmiarów oraz wagi dostarczanych towarów i ustalenie sposobu załadunku towarów oraz wymogów, jakie muszą spełniać środki transportu. Przenosząc powyższe na grunt przytoczonych przepisów należy stwierdzić, że zakres czynności, które wykonuje Spółka w związku z organizowaniem transportu – pomimo, że nie odpowiada ona za cały transport – przesądza o tym, że to Spółka jest organizatorem transportu”.

Podobnie konkluzji powyższych nie zmieni okoliczność, że część dostaw będzie realizowana przez B na warunkach Incoterms CIP miejsce Dealera. Także w tym przypadku dostawa Spółki na rzecz B będzie stanowiła dostawę ruchomą, stanowiącą eksport lub wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Spółka będzie bowiem organizować transport łodzi, zapewniać ubezpieczenie łodzi i pokrywać koszty transportu do miejsca Dealera, a w przypadku eksportu wywóz towarów z Polski następować będzie w procedurze celnej wywozu.

Powyższe znajduje potwierdzenie w szczególności w:

interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 marca 2014 r. sygn. IPPP3/443-1265/14-2/ISZ, w której organ potwierdził, stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku gdy pierwszy podmiot w łańcuchu dokonuje dostawy w warunkach FCA, natomiast drugi z podmiotów dokonywał dostawy w warunkach Incoterms CIF (analogiczne do CIP, przy czym przewidziane dla transportu morskiego) i był również odpowiedzialny za transport, transakcją ruchomą jest dostawa dokonywana przez pierwszy podmiot. W efekcie, pierwsza dostawa stanowiła eksport lub wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, druga zaś była opodatkowana poza Polską;
interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 lipca 2015 r. sygn. IPPP3/4512-346/15-2/ISZ, w której organ potwierdził, stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku gdy pierwszy podmiot w łańcuchu dokonuje dostawy w warunkach EXW, natomiast drugi z podmiotów dokonywał dostawy w warunkach Incoterms CIP/CPT lub CIF/CFR i był również odpowiedzialny za transport, transakcją ruchomą jest dostawa dokonywana przez pierwszy podmiot. W efekcie pierwsza dostawa stanowiła eksport, druga zaś była opodatkowana poza Polską;
interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 17 września 2013 r. sygn. ITPP3/443-314/13/AT, w której organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku gdy w transakcji biorą udział cztery podmioty, drugi podmiot w łańcuchu dokonuje dostawy w warunkach EXW, natomiast trzeci z podmiotów dokonywał dostawy w warunkach Incoterms CPT i był również odpowiedzialny za transport, transakcją ruchomą jest dostawa dokonywana przez drugi podmiot. W efekcie ta dostawa stanowiła eksport towarów, kolejna zaś była opodatkowana poza Polską;
interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 października 2015 r. sygn. IPPP3/4512-578/15-3/KT, w której organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku gdy w transakcji biorą udział cztery podmioty, drugi podmiot w łańcuchu dokonuje dostawy w warunkach EXW i organizuje transport, natomiast trzeci z podmiotów dokonywał dostawy w warunkach Incoterms CIP, transakcją ruchomą jest dostawa dokonywana przez drugi podmiot. W efekcie ta dostawa stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, kolejna zaś była opodatkowana poza Polską.

Kończąc, Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku dostaw łodzi do Dealerów z innych państw członkowskich UE niż Polska i Finlandia, może znaleźć zastosowanie uproszczona procedura rozliczania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. wewnątrzwspólnotowa transakcja trójstronna, w której Wnioskodawca będzie pierwszym z trzech podmiotów, zaś B będzie drugim z trzech podmiotów.

W takim przypadku dostawa na rzecz Dealera będzie bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u B; B dokonujący dostawy na rzecz Dealera nie będzie posiadać siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego Dealera (w którym kończy się transport); B zastosuje wobec Wnioskodawcy i Dealera ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu nadany w Finlandii, Dealer zastosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka; Dealer zostanie wskazany przez B jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej. W konsekwencji, z uwagi na spełnienie w takim przypadku warunków do zastosowania uproszczonej transakcji trójstronnej, określonych w przepisie art. 135 ustawy o VAT, Spółka będzie uprawniona do rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, niezależnie od zastosowanych przez B warunków współpracy z Dealerami. W przypadku zastosowania uproszczonego modelu rozliczania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej istotne jest spełnienie warunków stosowania tej procedury (co w ocenie Spółki będzie miało miejsce), zaś warunki Incoterms dla poszczególnych dostaw pozostają bez znaczenia. Taki też wniosek można wyciągnąć z broszury informacyjnej Ministerstwa Finansów opublikowanej 2 września 2013 r., zaktualizowanej 26 stycznia 2016 r., a dotyczącej m.in. rozliczania transakcji trójstronnej. Zgodnie z ww. broszurą, w przypadku zastosowania procedury uproszczonej ocenie podlega czy spełnione są warunki do jej stosowania, określone w art. 135-138 ustawy o VAT, a nie inne okoliczności, zaś pierwszy podmiot w takim łańcuchu dostaw (w tym przypadku Spółka) zawsze rozpoznaje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Prawo do zastosowania stawki VAT 0% przysługuje zaś, jeśli spełnione są wymogi wynikające art. 42 ustawy o VAT.

Podsumowując:

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym przysługuje/przysługiwać będzie mu prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego VAT, wynikających z faktur wystawionych przez C lub D dokumentujących dostawę towarów.
Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2 dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę spełnia/będzie spełniać przesłanki do uznania jej za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 22 ust. 2-2d ustawy o VAT, niezależnie od zastosowanych przez B warunków współpracy z Dealerami, a tym samym prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dostawa ta stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT.
Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2, w przypadku zastosowania przez B uproszczonej procedury rozliczania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę stanowi/będzie stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, niezależnie od zastosowanych przez B warunków współpracy z Dealerami.
Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2, w tym w sytuacji zastosowania przez B uproszczonej procedury rozliczania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, dostawa towarów przez Wnioskodawcę na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw podlega opodatkowaniu w Polsce jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, opodatkowana stawką VAT 0% (przy spełnieniu wymogów dokumentacyjnych określonych w art. 42, w tym w szczególności przy spełnieniu wymogów dotyczących składania informacji podsumowujących o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów).
Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 3 dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę spełnia/będzie spełniała przesłanki do uznania jej za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 22 ust. 2-2d ustawy o VAT, niezależnie od zastosowanych przez B warunków współpracy z Dealerami.
Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 3 dostawa towarów przez Wnioskodawcę na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw podlega/będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce jako eksport towarów, opodatkowany stawką VAT 0% (przy spełnieniu wymogów dokumentacyjnych określonych w art. 41).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia kwot podatku naliczonego, wynikających z faktur wystawionych przez C lub D dokumentujących dostawę towarów,
prawidłowe – w zakresie uznania dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 2 za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, stanowiącą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów,
prawidłowe – w zakresie uznania dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 2 w przypadku zastosowania uproszczonej procedury rozliczania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów,
prawidłowe – w zakresie podlegania opodatkowaniu w Polsce jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, opodatkowana stawką VAT 0%, dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 2 na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw,
prawidłowe – w zakresie uznania dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 3 za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, niezależnie od zastosowanych warunków współpracy z Dealerami,
prawidłowe – w zakresie podlegania opodatkowaniu w Polsce jako eksport towarów, opodatkowany stawką VAT 0%, dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 3 na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym oraz opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto, tutejszy organu informuje, że w niniejszej interpretacji indywidualnej rozpatrzono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwot podatku naliczonego, wynikających z faktur wystawionych przez C lub D dokumentujących dostawę towarów, uznania dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 2 za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, stanowiącą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, uznania dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 2 w przypadku zastosowania uproszczonej procedury rozliczania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, podlegania opodatkowaniu w Polsce jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, opodatkowana stawką VAT 0%, dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 2 na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw, uznania dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 3 za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, niezależnie od zastosowanych warunków współpracy z Dealerami oraz podlegania opodatkowaniu w Polsce jako eksport towarów, opodatkowany stawką VAT 0%, dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 3 na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw. W kwestii dotyczącej stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie uznania dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 1 za dostawę krajową (część pytania oznaczonego we wniosku nr 2) została wydana interpretacja indywidualna z dnia 6 kwietnia 2021 r. nr 0112-KDIL1-3.4012.92.2021.1.JK. Natomiast w części dotyczącej stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania 23% stawki podatku VAT dla dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 1 (część pytania oznaczonego we wniosku nr 2) zostało wydane postanowienie o odmowie wydania interpretacji z dnia 6 kwietnia 2021 r. nr 0112-KDIL1-3.4012.28.2021.2.JK

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin