2021.05.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPP3.4512.620.2016.12.MJ
z 5 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 12 września 2017 r. sygn. akt I SA/Lu 379/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 8 lutego 2021 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 października 2020 r. sygn. akt I FSK 12/18 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 listopada 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.) uzupełnionym pismem z 19 grudnia 2016 r. (data wpływu 22 grudnia 2016 r) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT przekazania do spółki komunalnej darowizny w postaci składników majątkowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

14 listopada 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT przekazania do spółki komunalnej darowizny w postaci składników majątkowych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 19 grudnia 2016 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

Dotychczasowy przebieg postępowania:

27 stycznia 2017 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: 1061-IPTPP3.4512.620.2016.2.MJ, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT przekazania do spółki komunalnej darowizny w postaci składników majątkowych.

Wnioskodawca na powyższą interpretację wniósł pismem z 15 lutego 2017 r. (data wpływu 16 lutego 2017 r.), wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, pismem z 23 lutego 2017 r., znak: 1061-IPTPP3.4512.620.2016.3.MK, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego złożył skargę z 28 marca 2018 r. (data wpływu 31 marca 2017 r.). Wnioskodawca zaskarżył wydaną interpretację indywidualną i wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji. Wyrokiem z 12 września 2017 r. sygn. akt I SA/Lu 379/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uchylił zaskarżoną interpretację.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 12 września 2017 r. sygn. akt I SA/Lu 379/17, Szef Krajowej Informacji Skarbowej złożył skargę kasacyjną z 7 listopada 2017 r. znak: 0110-KWR5.4022.33.2017.2 do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 1 października 2020 r. sygn. akt I FSK 12/18 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 12 września 2017 r. sygn. akt I SA/Lu 379/17 wraz z aktami sprawy wpłynął do Krajowej Informacji Skarbowej 8 lutego 2021 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X „…” z siedzibą w … to związek międzygminny, który tworzy 15 gmin województwa … – …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, … i …. Związek został powołany w celu wspólnej gospodarki odpadami a jego głównym celem było wybudowanie Zakładu Zagospodarowania Odpadów Komunalnych. Cel został osiągnięty za pomocą środków własnych gmin członkowskich oraz z dofinansowania inwestycji ze środków unijnych w ramach programu operacyjnego województwa … na lata 2007-2013 współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej - Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego nr umowy … Działanie 6.1 Ochrona i kształtowanie środowiska KAT.II Gospodarka odpadami i ochrona powierzchni ziemi. Tytuł projektu: „…”

Budowa wyżej wymienionego zakładu została ukończona w marcu 2014 r. W dniu 20 maja 2014 r. zakład został przekazany do użytkowania nowo powołanej spółce komunalnej na podstawie sporządzonej notarialnie poświadczonej umowy użyczenia. Spółka została powołana w celu zarządzania zakładem, jedynym udziałowcem spółki jest X „…”.

Na podstawie umowy użyczenia zostały przekazane w nieodpłatne użytkowanie zorganizowana część przedsiębiorstwa, tj. nieruchomości i mienie ruchome.

X „…” z siedzibą w … nie jest i nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT. Nigdy nie świadczył i nie świadczy sprzedaży podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Uzyskuje jedynie wpływy ze składek członkowskich gmin wchodzących w jego skład, które nie są czynnością podlegającą VAT. W trakcie realizacji projektu budowy zakładu nie dokonał odliczenia podatku VAT naliczonego w fakturach zakupu dotyczących realizacji inwestycji.

W skład wybudowanego zakładu wchodzą:

Dyżurka wagowego wraz z wyposażeniem,
Waga samochodowa,
Boksy tymczasowego deponowania ustabilizowanego materiału,
Warsztat naprawczy wraz z demontażem zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
Wyposażenie warsztatu,
Zadaszone boksy na odpady wielkogabarytowe szt. 2,
Zbiornik na wody opadowe,
Zbiornik na ścieki technologiczne z mycia posadzki,
Separator koalescencyjny z osadnikiem,
Pas zieleni izolacyjnej,
Zieleń ozdobna i trawa,
Drogi i place,
Zadaszony boks na odpady opakowaniowe,
Ogrodzenie,
Miejsce parkingowe dla samochodów osobowych,
Miejsce parkingowe dla gości,
Miejsce parkingowe na sprzęt zakładowy,
Pompownia ścieków z kompostowni,
Pompownia,
Zbiornik na propan szt. 2,
Instalacje elektryczne zewnętrzne i wewnętrzne,
Trafostacja,
Platforma przyjęć odpadów suchych,
Platforma przyjęć zmieszanych odpadów komunalnych,
Podziemny zbiornik na ścieki technologiczne,
Zbiornik bezodpływowy na ściekł sanitarne,
Przyłącze wodociągowe na teren ZZOK,
Przyłącze elektryczne na teren ZZOK,
Sieci wodociągowe, kanalizacyjne,
Hala sortowni odpadów zmieszanych komunalnych,
Linia technologiczna z prasą kanałową,
Kontener na frakcję biodegradowalną, średnią spod kabiny sortowniczej szt. 2,
Kontener na frakcję drobną spod kabiny sortowniczej (mineral) szt. 2,
Kontener wannowy o poj. 36,9 m³ szt. 2,
Kontener do surowców wtórnych szt. 4,
Kontener na tzw. „balast” po sortowni odpadów kierowany na kwaterę składowania odpadów szt. 2,
Kontener o poj. 1,1 m³ do frakcji lekkiej szt. 4,
Kontener o poj. 1,7 m³ do odpadów linii sortowniczej szt. 4,
Plac na osady ściekowe, osady strukturalne, osady zielone,
Wentylatory - Wentylatorownia w kontenerze (4 szt. wentylatorów),
Wyposażenie wentylatorów do tłoczenia powietrza w systemie biologicznego przetwarzania,
Płyta dojrzewania materiału,
Place na terenie kompostowni,
System biologicznego przetwarzania odpadów - boksy zadaszone górą (bioreaktory betonowe) szt.4,
Miejsce kruszenia odpadów budowlanych,
Boksy zadaszone na zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny szt. 2,
Mobilny kontener na odpady niebezpieczne szt. 2,
Pojemniki na baterie duże,
Pojemniki na baterie małe szt. 4,
Kontener na świetlówki szt. 2,
Pojemniki na płynne odpady,
Beczki szt. 4,
Pompa do beczek,
Budynek administracyjno-socjalno-biurowy,
Wyposażenie budynku administracyjnego-socjalno-biurowego,
Waga do 1 Mg,
Rębarka do gałęzi mobilna,
Ładowarka teleskopowa szt. 1,
Ładowarka przegubowa z łyżką szt. 1,
Karcher do zamiatania posadzek,
Karcher myjka ciśnieniowa,
Wózek widłowy z chwytakiem szt. 1,
Zamiatarka uliczna,
Śmieciarka uliczna o poj. skrzyni ładunkowej 24 m³,
Śmieciarka uliczna o poj. skrzyni ładunkowej 16 m³,
Śmieciarka uliczna o poj. skrzyni ładunkowej 8 m³,
Hakowiec o nośności 10 Mg,
Hakowiec o nośności 20 Mg,
Zbiornik na wody opadowe z zamkniętej czaszy kwatery,
Rów opasowy,
Droga przeciwpożarowa.

Łączna wartość zorganizowanej części przedsiębiorstwa - … zł. Poszczególne urządzenia stanowią logiczną całość i tworzą zorganizowaną część przedsiębiorstwa umożliwiającą funkcjonowanie.

Pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące to zadanie.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT związkowi nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego od faktur dokumentujących wzniesienie tych budynków i budowli oraz zakupu urządzeń i wyposażenia wobec braku związku ze sprzedażą opodatkowaną gdyż Związek nie wykazuje przychodów z tytułu gospodarki odpadami jak też innych przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Związek nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. W celu wykonywania zadań własnych gminy, zaspokajania zbiorczych potrzeb wspólnoty wynikających z ustawy o samorządzie gminnym, tj. w szczególności obejmujące utrzymanie czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, X utworzył spółkę komunalną, w której jest jedynym udziałowcem.

Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i od wykonywanych usług związanych z zagospodarowaniem odpadów nalicza i odprowadza do urzędu skarbowego podatek VAT. W celu wykonywania tych zadań X zamierza przekazać darowizną zorganizowaną część przedsiębiorstwa dla spółki komunalnej. Będzie to czynność nieodpłatna czyli związek nie otrzyma żadnego wynagrodzenia.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że przekazywany zespół składników stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej i jest wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Wyodrębnienie organizacyjne zakładu polega na tym, że zakład znajduje się na odrębnych działkach gruntu i posiada wyodrębniony zespół składników majątkowych. Siedzibą X „…” jest ul. …, …-… …, natomiast całość zakładu znajduje się ul. …. W chwili obecnej zakład funkcjonuje jako odrębne przedsiębiorstwo, zarządza nim spółka z o.o., która dysponuje majątkiem na podstawie bezpłatnej umowy użyczenia. Zakład posiada odrębny plan kont, dysponuje odrębnym rachunkiem bankowym dla ewidencji przepływów pieniężnych. Zakład działa według swojego statutu, posiada odrębny regulamin pracy. Organizacyjnie wyodrębnione są umowy handlowe zawierane z dostawcami i odbiorcami.

Wyodrębnienie finansowe poświadcza posiadanie przez zakład odrębnego rachunku bankowego. Prowadzona jest odrębna ewidencja zdarzeń gospodarczych i finansowych, możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów do wyodrębnionej części przedsiębiorstwa. Wyodrębniony zakład jest w stanie funkcjonować odrębnie na rynku. Możliwe jest całkowite przyporządkowanie należności i zobowiązań do tego konkretnego zakładu.

Wyodrębnienie funkcjonalne poświadcza fakt wykonywania konkretnych zadań przez zakład. Zakład zajmuje się zbieraniem, przetwarzaniem i zagospodarowaniem odpadów natomiast X … nie wykonuje takich czynności. Rola X została ograniczona do wybudowania zakładu. Podkreślić należy, że zespół składników majątkowych przekazywanych jako zorganizowana część zakładu pozwala na zapewnienie całego ciągu technologicznego w zakresie zagospodarowania odpadów.

Spółka komunalna w oparciu o nabyte składniki zamierza kontynuować działalność w zakresie zagospodarowania odpadów komunalnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy X „…” jako podmiot zamierzający przekazać darowizną zespół składników majątkowych, stanowiących w jego ocenie zorganizowaną część przedsiębiorstwa, do spółki komunalnej, której jest wyłącznym udziałowcem jest zwolniony z zapłaty podatku od towarów i usług w związku z tym, że transakcja ta nie podlega ustawie o VAT zgodnie z art. 6 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 27e ustawy od podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, X „…” został powołany w celu realizacji inwestycji ze środków unijnych - wybudowania zakładu zajmującego się zagospodarowaniem odpadów, nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej. Nie był i nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i w związku z powyższym nie ma możliwości odliczenia podatku VAT od nakładów poniesionych na realizację inwestycji - budowa zakładu zagospodarowania odpadów.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
eksport towarów,
import towarów na terytorium kraju,
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Realizacja projektu budowy zakładu zagospodarowania odpadów nie jest działalnością gospodarczą z uwagi na to, że nie jest działalnością producencką, handlową ani usługową, dodatkowo ograniczony charakter projektu wskazuje, że jest czynność jednorazowa, która nie wskazuje na zamiar jej wykonywania w sposób częstotliwy. Realizacja projektu oraz jego dalsze funkcjonowanie nie polega również na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podsumowując powyższe należy stwierdzić, że X nie wykonuje działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, w konsekwencji nie działa jako podatnik VAT i realizowane przez niego czynności nie mogą podlegać opodatkowaniu. Wobec powyższego brak jest możliwości odliczenia podatku naliczonego w cenie nabywanych towarów i usług w trakcie realizacji inwestycji.

Podkreślić należy dodatkowo, że X „…” uzyskuje jedynie wpływy ze składek członkowskich gmin wchodzących w jego skład a czynności te nie są opodatkowane podatkiem VAT. Składki członkowskie wnoszone są jako finansowanie wspólnego projektu i mają charakter kosztowy w związku z powyższym nie mogą one być uznane za obrót i nie mogą podlegać VAT. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT na obrót składają się jedynie dotacje mające wpływ na cenę dostarczonych towarów lub świadczonych usług, składki członkowskie finansujące koszty wspólnego projektu pozostają poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W celu realizacji zadań gospodarowania odpadami wybudowany zakład zagospodarowania odpadów został przekazany w dniu 20.05.2014 nowo utworzonej spółce do zarządzania na podstawie bezpłatnej umowy użyczenia, która nie stanowi odpłatnej dostawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

X zamierza obecnie przekazać zorganizowaną część przedsiębiorstwa darowizną nieodpłatną dla spółki. Przekazanie darowizną zorganizowanej części przedsiębiorstwa jaką jest zakład zagospodarowania odpadów komunalnych spełnia wymogi art. 6 pkt l ustawy o podatku od towarów i usług, tj. przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W skład wybudowanego zakładu wchodzi jak wyżej wskazano kompletny zespół składników majątkowych umożliwiających prowadzenie działalności gospodarczej. Poszczególne urządzenia stanowią logiczną całość służącą konkretnemu celowi – prowadzeniu działalności zagospodarowania odpadów komunalnych.

Mając powyższe na względzie w ocenie podatnika przekazanie zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie będzie podlegać opodatkowaniu na podstawie art. 6 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 12 września 2017 r. sygn. akt I SA/Lu 379/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 8 lutego 2021 r.) oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 1 października 2020 r. sygn. akt I FSK 12/18, należy uznać, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania pierwotnej interpretacji nr 1061-IPTPP3.4512.620.2016.2.MJ z 27 stycznia 2017 r. w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku ww. orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Regulacje art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tu wymienione te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług - nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy, „transakcję zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Powyższa regulacja stanowi odzwierciedlenie art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112. Zgodnie z art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 112 – w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie, lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55¹ k.c. określenie „ w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretnie składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Nie wszystkie elementy tworzące przedsiębiorstwo są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach, aby zachowane zostały funkcjonalne związki między poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Jak stanowi przepis art. 2 pkt 27e ustawy, pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W świetle tej definicji zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia, jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa powinny być w szczególności aktywa obrotowe, ale także czynnik ludzki (pracowniczy).

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, tj. na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość. Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Reasumując, na gruncie ustawy mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zatem dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi jego zorganizowaną część, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część przedsiębiorstwa jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Trzeba zaznaczyć, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Ponadto, interpretacji pojęcia „zorganizowana część przedsiębiorstwa”, określonego w art. 2 pkt 27e ustawy, należy dokonywać w ramach wykładni prowspólnotowej z uwzględnieniem cyt. normy art. 19 Dyrektywy 112. Regulacja ta była również przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes C-497/01 Trybunał stwierdził, że: „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy Dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobne stanowisko Trybunał zawarł w wyroku z 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christem Schriever, w którym TSUE wskazał, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Trybunał rozpatrujący sprawę uznał, że przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu wspólnotowych regulacji VAT wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wyjaśniono na wstępie, podstawowym wymogiem do uznania dostawy majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Istotnym jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretna transakcją. Wnioskodawca obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z treści wniosku wynika, że przedmiotem darowizny będzie wybudowany przez Wnioskodawcę Zakład Zagospodarowania Odpadów Komunalnych w postaci zespołu składników materialnych, przeznaczony do zbierania, przetwarzania i zagospodarowania odpadów. X został powołany w celu wybudowania ww. Zakładu, który po wybudowaniu został przekazany do użytkowania Spółce w nieodpłatne użytkowanie. Wnioskodawca nie jest i nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT. Nigdy nie świadczył i nie świadczy sprzedaży podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Spółka z wykorzystaniem składników majątku będących przedmiotem darowizny zajmuje się zbieraniem, przetwarzaniem i zagospodarowaniem odpadów, natomiast X nie wykonuje takich czynności. Rola X została ograniczona do wybudowania zakładu. Ponadto, jak wynika z opisu sprawy, to Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i od wykonywanych usług związanych z zagospodarowaniem odpadów nalicza i odprowadza do urzędu skarbowego podatek VAT.

Jak wyżej wskazano zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna składać się z zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, a zespół ten powinien być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym u Zbywcy przedsiębiorstwie. Dla funkcjonowania w obrocie gospodarczym zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jako całości posiadającej samodzielny byt prawny, konieczna jest niezależność organizacyjna i finansowa.

Dokonując rozstrzygnięcia kwestii będącej przedmiotem pytania Wnioskodawcy, trzeba mieć na uwadze stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 12 września 2017 r. sygn. akt I SA/Lu 379/17 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 1 października 2020 r. sygn. akt I FSK 12/18.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w ww. wyroku z 12 września 2017 r. sygn. akt I SA/Lu 379/17 wskazał, że: „Jak wynika z przytoczonych poglądów TSUE, związek gmin, którego podstawowym zadaniem było zrealizowanie z.z.o.k., a następnie przekazanie tego kompleksu majątkowego spółce kapitałowej w celu wykorzystywania przy wykonywaniu czynności opodatkowanych VAT, realizując tę inwestycję działał w charakterze podatnika VAT, nawet jeśli sam nie podjął się wykonywania czynności opodatkowanych. Związek gmin wyraźnie stwierdził, że jego zadaniem było zrealizowanie z.z.o.k. w celu przekazania spółce kapitałowej, która na bazie otrzymanego kompleksu majątkowego miała wykonywać czynności opodatkowane w zakresie gospodarowania odpadami. Darowizna z.z.o.k. jest kolejnym etapem wprowadzania w życie zamierzenia, które towarzyszyło związkowi gmin przy realizacji omawianej inwestycji i ponoszeniu wydatków na ten cel.

Ponadto, przyjmując zapatrywanie TSUE, jeśli związek gmin nie realizuje bezpośrednio ustawowo powierzonych mu zadań, lecz ich wykonywanie powierza spółce kapitałowej, wówczas spółka ta nie działa w charakterze organu władzy publicznej, nawet jeśli chodzi o obszar aktywności pokrywający się z zakresem obowiązków ustawowo spoczywających na gminach czy scedowanych na związki gmin zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym.

Związek gmin w opisanym stanie faktycznym wyraźnie stwierdził, że z.z.o.k. stanowi kompleks powiązanych ze sobą składników majątkowych, wyodrębniony na tyle, że pozwala na samodzielne realizowanie celu w postaci zagospodarowania odpadów komunalnych. Zatem jego darowizna będzie czynnością ujętą w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Jak wyjaśnił TSUE, dla stosowania omawianego wyłączenia z zakresu czynności opodatkowanych VAT nie jest konieczne, aby przekazujący podatnik VAT sam prowadził działalność gospodarczą na bazie przekazywanego kompleksu majątkowego w postaci przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części. Istotne znaczenie ma natomiast okoliczność, że zbywany kompleks majątkowy służy nabywcy do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej i w tym celu nabywa on przedsiębiorstwo czy jego zorganizowaną część. Z kolei z orzeczenia TSUE w sprawie sygn. C-444/10 wynika, że zbycie, o którym mówi art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, może mieć za przedmiot także wyłącznie kompleks aktywów, odpowiednio ze sobą powiązanych, które razem dają nabywcy możliwość samodzielnego realizowania określonego celu gospodarczego.

Celem regulacji zawartej w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT jest m.in. wyeliminowanie ryzyka związanego z uzyskaniem od zbywającego podatku VAT należnego, gdy nabywający dokonywałby w związku z tą czynnością odliczenia VAT naliczonego. W sprawie sygn. C-444/10 TSUE argumentował też, że powyższe rozwiązanie ma na celu ułatwienie przekazywania przedsiębiorstw bądź ich części przez uproszczenie tych transakcji i unikanie naruszenia płynności finansowej nabywcy nadmiernym obciążeniem podatkowym, które i tak odzyskałby on w trybie odliczenia VAT naliczonego (por. też sprawa sygn. C-497/01). Zatem nie ulega wątpliwości, że art. 6 pkt 1 ustawy o VAT dotyczy relacji wyłącznie między podatnikami VAT. Wobec tego ponownie trzeba stwierdzić, że wbrew przekonaniu związku gmin, realizując z.z.o.k. na potrzeby działalności gospodarczej spółki kapitałowej, sam również nabył status podatnika VAT w związku z tymi działaniami, nawet jeśli nie zrealizował żadnej czynności opodatkowanej VAT. Twierdząc, że zrealizował zorganizowaną, samodzielną część przedsiębiorstwa na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez utworzoną w tym właśnie celu spółkę kapitałową, związek gmin tym samym w istocie wskazuje na swój status podatnika VAT.”

Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 1 października 2020 r. sygn. akt I FSK 12/18 wskazał, że „Wbrew zarzutom organu podatkowego, stanowisko zajęte przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w zaskarżonym wyroku, co do tego, że art. 6 pkt 1 u.p.t.u. znajduje zastosowanie do transakcji darowizny zespołu składników majątkowych, o których była mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej - jest prawidłowe. (…)

Słusznie Sąd pierwszej instancji zauważył, że przepis art. 6 pkt 1 u.p.t.u. stanowi implementację art. 19 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (poprzednio art. 5 (8) VI dyrektywy Rady 77388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru). Wskazany przepis art. 19 dyrektywy 2006/112/WE stanowi w zdaniu 1., że w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

W orzecznictwie zasadnie się podnosi, że powyższych pojęć (także pojęcia „przedsiębiorstwo”), nie można wykładać wyłącznie bazując na określeniu „przedsiębiorstwa” w przepisach K.c. (art. 551 K.c.), lecz należy dokonywać tej interpretacji w ramach prowspólnotowej wykładni z uwzględnieniem wskazanej powyżej normy art. 19 dyrektywy 2006/112/WE (art. 5 (8) VI Dyrektywy). Jej natomiast wykładni dokonał TSUE m.in. w wyroku z 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita Modes (C-497/01). W orzeczeniu tym Trybunał stwierdził, że „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które, łącznie, stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Ponadto, w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie Christel Schriever (C-444/10) TSUE zaznaczył, że artykuł 5 (8) VI Dyrektywy (art. 19 dyrektywy 2006/112/WE) należy interpretować w ten sposób, że przeniesienie własności zapasu towarów oraz wyposażenia sklepu z jednoczesnym oddaniem nabywcy w dzierżawę lokalu handlowego na podstawie umowy na czas nieoznaczony, ale możliwej do rozwiązania przez każdą ze stron z zachowaniem krótkiego terminu wypowiedzenia, stanowi przekazanie całości lub części aktywów, w rozumieniu tego przepisu, pod warunkiem iż przekazane aktywa są wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej. TSUE dodał także, że kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej. (…)

Mając na uwadze przedstawione orzecznictwo TSUE oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego, należało przyjąć, że przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 u.p.t.u. stanowi każdy zespół składników służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, jeżeli jest wystarczający do prowadzenia przez nabywcę w oparciu o przekazane składniki majątkowe w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej.(…)

Brak jest podstaw do twierdzenia organu, że objęty zamiarem darowizny majątek ma charakter luźno tylko związanych składników. Z treści wniosku o wydanie interpretacji wynika, że majątek składający się na z.z.o.k. (nieruchomość i ruchomości) został „skomponowany” i zorganizowany w taki sposób, aby zapewnić na jego podstawie prowadzenie działalności w zakresie gospodarowania odpadami i jak przedstawił wnioskodawca - działalność ta faktycznie została podjęta przez spółkę użytkującą z.z.o.k. na podstawie nieodpłatnej umowy.

Skarżący organ nie przedstawił argumentacji podważającej ocenę Sądu pierwszej instancji, że Związek Gmin w zakresie realizowania inwestycji (polegającej na budowie z.z.o.k.) z góry założonym zamiarem przekazania wytworzonego zakładu spółce na własność, działał jako podatnik podatnik od towarów i usług, a zwłaszcza organ nie postawił w tym zakresie odpowiedniego zarzutu. Samo wyrażenie przekonania, że wyrok TSUE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, dotyczył innego przypadku, nie mogło być poczytane za sformułowanie zarzutu kwestionującego kwalifikację podmiotu na gruncie u.p.t.u., zgodnie z wymogiem art. 176 § 1 pkt 2 p.p.s.a.

Odnosząc się jeszcze do stanowiska organu (w skardze kasacyjnej), to trzeba zauważyć, że Sąd pierwszej instancji nie sformułował wypowiedzi, która by przesądzała, że objęty planowaną darowizną majątek ma charakter zorganizowanej części przedsiębiorstwa, co do której wymaga się (w ogólności), aby stanowiła część przedsiębiorstwa zbywcy. Z punktu widzenia zastosowania art. 6 pkt 1 przeciwstawienie przedsiębiorstwa i jego zorganizowanej części nie ma znaczenia. Organ w interpretacji indywidualnej stwierdził brak podstaw do kwalifikacji zbywanego majątku zarówno jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jak i przedsiębiorstwa zbywcy. Trzeba uznać, że ponieważ z interpretacji indywidulanej nie wynikało, że po zbyciu z.z.o.k. na rzecz spółki pozostanie po stronie Związku Gmin jakaś inna cześć przedsiębiorstwa, służąca mu do prowadzenia działalności gospodarczej (nie dotyczy majątku, który nie jest wykorzystywany do działalności gospodarczej), to zasadne było postrzeganie przedmiotu darowizny w kategorii przedsiębiorstwa.”

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa, przedstawiony opis sprawy oraz zapadłe w analizowanej sprawie wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 12 września 2017 r. sygn. akt I SA/Lu 379/17 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 1 października 2020 r. sygn. akt I FSK 12/18 należy stwierdzić, że w przypadku przekazania w ramach umowy darowizny budynków i budowli wraz z urządzeniami i wyposażeniem Spółce komunalnej będzie mieć zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy. Przedmiot przekazania stanowi bowiem przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 55¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. W konsekwencji, czynność przekazania w drodze darowizny przedmiotowych składników majątku przez Wnioskodawcę do Spółki komunalnej będzie podlegać wyłączeniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Organ dokonując rozstrzygnięcia kwestii będącej przedmiotem pytania uznał, że przedmiotem przekazania będzie przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny. Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przedmiotem przekazania będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania pierwotnej interpretacji 1061-IPTPP3.4512.620.2016.2.MJ, tj. na dzień 27 stycznia 2017 r. w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 12 września 2017 r. sygn. akt I SA/Lu 379/17 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 1 października 2020 r. sygn. akt I FSK 12/18.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin