2021.04.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.114.2021.1.JK
z 30 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 marca 2021 r. (data wpływu 22 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości zastosowania stawki 0% dla usługi transportu międzynarodowego towarów importowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości zastosowania stawki 0% dla usługi transportu międzynarodowego towarów importowanych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podmiotem gospodarczym podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż hurtowa owoców i warzyw. Większość sprzedaży stanowi eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, które odbywają się głównie transportem własnym.

W drodze powrotnej z krajów trzecich Wnioskodawca świadczy usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 23 i art. 83 ust. 3 ustawy o VAT, realizując dla swoich klientów usługi przewozowe z Norwegii na terytorium Polski. Towar jest ładowany na naczepy Wnioskodawcy w Norwegii, a dopuszczony do obrotu w Polsce (na pojeździe umieszczana jest plomba). W przypadku świadczenia usług tego typu, oraz posiadania dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 ustawy o VAT, firma Wnioskodawcy dokumentowałaby świadczone usługi stosując stawkę 0% VAT. Firma stosowałaby stawkę podatku 0% VAT, gdyby posiadała dokumenty wymienione w art. 83 ust. 5 pkt l ustawy oraz dokument SAD (uwierzytelnioną kopię dokumentu SAD), dokument „Poświadczone zgłoszenie celne” (dalej: PZC), z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi transportu do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

W związku z faktem, iż z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów PZC (otrzymuje On opieczętowaną przez urząd celny kopię tych dokumentów), nie wynika jednoznacznie jaka wartość usługi transportowej została wliczona do podstawy opodatkowania i czy w ogóle została ta wartość wliczona, Wnioskodawca dokumentuje świadczone usługi stosując stawkę 23% VAT.

Wnioskodawca zaznaczył, iż w każdym przypadku posiada dokumenty wymienione w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, a dokumenty celne posiadają informację o warunkach handlowych (DDP wg Incoterms), oraz stempel urzędu celnego.

Odbiorcami usług są wyłącznie firmy transportowo-spedycyjne (posiadające siedzibę w Polsce), czynni podatnicy VAT. Zlecone usługi transportu Wnioskodawca świadczy wyłącznie jako podwykonawca, usług tych nie świadczy bezpośrednio na rzecz Importerów. Większość Odbiorców (Klientów) warunkuje zlecenie przewozu towaru z krajów trzecich do Polski zastosowaniem przez Wnioskodawcę stawki 0% VAT na fakturze wystawionej za wykonaną usługę. Zdaniem Klientów Wnioskodawcy, już samo wskazanie w PZC warunków dostawy „DDP” wg Incoterms powoduje, iż jego firma dokumentując realizowane usługi transportu towarów powinna opodatkować je stawką podatku 0% VAT, gdyż zdaniem Klientów, warunki określone w przepisie art. 83 ust. 3-5 ustawy o VAT, są wówczas spełnione. Dodatkowym argumentem Klientów, przemawiającym za stosowaniem stawki 0% VAT jest stempel urzędu celnego na dokumencie PZC (w naszym przypadku jest to stempel szwedzkiego urzędu celnego), który w ich mniemaniu ma dowodzić uwzględnienia kosztów transportu w podstawie opodatkowania z tytułu importu towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie posiadanych dokumentów, świadcząc usługę jako podwykonawca, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę 0% VAT dla świadczonych usług transportu międzynarodowego towarów importowanych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem, iż nie posiada On dokumentów jednoznacznie potwierdzających fakt wliczenia wartości usługi transportowej, którą świadczy jako podwykonawca na rzecz Klientów (firm transportowo-spedycyjnych), do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów, nie ma On prawa do zastosowania w przedmiotowym przypadku stawki 0% VAT.

W opinii Wnioskodawcy, wskazanie w PZC warunków „DDP” wg Incoterms nie dowodzi, iż w podstawie opodatkowania z tytułu importu towarów ujęta jest wartość transportu określona na podstawie faktury wystawionej przez firmę Wnioskodawcy na rzecz Klienta (firmy transportowo-spedycyjnej). Do podstawy opodatkowania wliczona może być np. wartość usługi świadczonej przez Klienta na rzecz Importera lub na rzecz innej firmy transportowo-spedycyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług oraz odpłatna dostawa towarów, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust. 2a ustawy).

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż hurtowa owoców i warzyw. Większość sprzedaży stanowi eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, które odbywają się głównie transportem własnym.

W drodze powrotnej z krajów trzecich Wnioskodawca świadczy usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 23 i art. 83 ust. 3 ustawy, realizując dla swoich klientów usługi przewozowe z Norwegii na terytorium Polski. Towar jest ładowany na naczepy Wnioskodawcy w Norwegii, a dopuszczony do obrotu w Polsce. W związku z faktem, iż z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów PZC (opieczętowanych przez urząd celny kopi tych dokumentów), nie wynika jednoznacznie jaka wartość usługi transportowej została wliczona do podstawy opodatkowania i czy w ogóle została ta wartość wliczona, Wnioskodawca dokumentuje świadczone usługi stosując stawkę 23% VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy na podstawie posiadanych dokumentów, świadcząc usługę jako podwykonawca, ma On prawo zastosować stawkę 0% VAT dla świadczonych usług transportu międzynarodowego towarów importowanych.

W pierwszej kolejności podkreślić należy, że w przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie w pierwszej kolejności miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie, zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 działu V „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została w art. 28b ustawy.

Na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n. Stosownie do ust. 2 ww. przepisu, w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powołanego przepisu ustawy wynika, że co do zasady usługa świadczona na rzecz podatnika, inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy, podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Stawka podatku – stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Zgodnie z art. 83. ust. 1 pkt 23 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Natomiast stosownie do art. 83 ust. 3 ustawy – przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się:

przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:
1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej,
2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
3. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
4. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju;
przewóz lub inny sposób przemieszczania osób środkami transportu morskiego, lotniczego i kolejowego:
1. z miejsca wyjazdu na terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju,
2. z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu na terytorium kraju,
3. z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt);
usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami, o których mowa w pkt 1 i 2.

Jak stanowi art. 83 ust. 5 ustawy – dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu:

towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2;
towarów importowanych – oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celno-skarbowy, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów;
towarów przez eksportera – dowód wywozu towarów;
osób – międzynarodowy bilet lotniczy, promowy, okrętowy lub kolejowy, wystawiony przez przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera.

Z analizy powyższych przepisów wynika, że usługi transportu międzynarodowego, korzystają z preferencyjnego opodatkowania stawką podatku w wysokości 0%.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że świadczy usługi transportu międzynarodowego na rzecz podatników posiadających siedzibę na terytorium kraju.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi są usługami do których nie znajdą zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia określone w przepisach art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów stwierdzić należy, że miejscem świadczenia usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz podatników posiadających siedzibę na terytorium kraju, jest zgodnie z zasadą ogólna wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy – miejsce, w którym usługobiorca (nabywca) posiada siedzibę (tj. Polska).

Zatem, wykonywane przez Wnioskodawcę usługi transportu międzynarodowego związanego z transportem towarów importowanych, podlegają opodatkowaniu 0% stawką podatku od towarów i usług na podstawie art. 83 ust. 3 pkt 1 ustawy, pod warunkiem jednakże – jak już wyżej wskazano – posiadania dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 ustawy.

Chcąc zastosować stawkę podatku w wysokości 0%, Wnioskodawca powinien posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne i potwierdzające faktyczne świadczenie usługi transportu międzynarodowego.

Jak wynika z uregulowań powołanego wyżej art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, prawo podatnika do zastosowania dla usługi transportu międzynarodowego preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że w wyniku przewozu towaru z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Istotą przywołanego przepisu jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem transportu rzeczywiście przekroczyły granicę z państwem trzecim. Podstawowe znaczenie dla udokumentowania międzynarodowego transportu towarów jest list przewozowy stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, który potwierdzałby okoliczność, że nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Dopuszczalne są też inne dokumenty, przy czym ustawodawca nie określił jakie to mają być dowody, jednak muszą one jednoznacznie, w sposób niebudzący wątpliwości, potwierdzać spełnienie ww. wymogu.

Ponadto, aby móc skorzystać z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% w sytuacji takiej jak będąca przedmiotem niniejszego wniosku, tj. gdy ma miejsce przewóz towarów z kraju trzeciego (Norwegii) do Polski – oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, podatnik powinien posiadać dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów. Wynika to wprost z przepisu art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy. Jeżeli więc – w przypadku przewozu towarów importowanych – podatnik nie posiada dokumentu, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy, nie ma prawa do zastosowania do świadczonych usług transportu międzynarodowego stawki 0%.

W świetle powyższych uwag należy stwierdzić, że polskiemu podatnikowi świadczącemu usługę transportu towarów na rzecz innego polskiego podatnika na trasie Norwegia – Polska, przysługuje stawka podatku od towarów i usług w wysokości 0% pod warunkiem, że posiada On dokumenty wymienione w cyt. art. 83 ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy. Tym samym, dla zastosowania stawki 0% dla usługi transportu międzynarodowego związanego z transportem towarów importowanych, niezbędne jest wliczenie przedmiotowej usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że w każdym przypadku jest On w posiadaniu dokumentów wymienionych w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, a dokumenty celne (PZC) posiadają informację o warunkach handlowych (DDP wg Incoterms), oraz stempel urzędu.

Jednakże, Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał również, że z posiadanych przez Niego, opieczętowanych przez urząd celny kopii dokumentów PZC, nie wynika jednoznacznie jaka wartość usługi transportowej została wliczona do podstawy opodatkowania i czy w ogóle została ta wartość wliczona.

Jak już wyżej wskazano, dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług transportu międzynarodowego w przypadku transportu towarów importowanych przez przewoźnika są:

list przewozowy lub dokument spedytorski (konosament morski), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), oraz
dokument potwierdzony przez urząd celno-skarbowy, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Wnioskodawca, wskazał że jest w posiadaniu dokumentów stanowiących dowód świadczenia usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy, jednakże z dokumentu tego (PZC) nie wynika w sposób jednoznaczny czy wartość świadczonej przez Wnioskodawcę usługi została wliczona do podstawy opodatkowania w odprawie importowej.

Podkreślić w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 30b. ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania z tytułu importu towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy.

Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1-3a, obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia – o ile nie zostały włączone do wartości celnej – ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju, jak również wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu – art. 30b. ust. 4 ustawy.

Z powyższego wynika, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi transportu międzynarodowego winny być wliczone do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów a Wnioskodawca winien posiadać dokument potwierdzony przez urząd celno -skarbowy, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości całej usługi transportu międzynarodowego do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca mimo, że jest w posiadaniu dokumentu PZC potwierdzonego przez urząd celno-skarbowy, jednakże nie wynika z niego w sposób jednoznaczny fakt wliczenia wartości usługi transportu międzynarodowego do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów, to należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie posiada dokumentu potwierdzonego przez urząd celno-skarbowy, z którego wynika, że wartość usługi transportu międzynarodowego została wliczona do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca nie spełnił warunku, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy, uprawniającego do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla świadczonej przez Niego usługi transportu międzynarodowego, o której mowa w art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy.

Podsumowując, w świetle powyższego Wnioskodawca świadcząc usługi transportu międzynarodowego jako podwykonawca nie jest uprawniony do zastosowania obniżonej do 0% stawki podatku dla świadczonych usług transportu międzynarodowego towarów importowanych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W szczególności niniejszą interpretację indywidualną wydano w oparciu o informację wskazaną przez Wnioskodawcę, iż „(…) z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów PZC (otrzymuje On opieczętowaną przez urząd celny kopię tych dokumentów), nie wynika jednoznacznie jaka wartość usługi transportowej została wliczona do podstawy opodatkowania i czy w ogóle została ta wartość wliczona (…)”. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin