2021.05.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.60.2021.3.ASZ
z 11 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 stycznia 2021 r. (data wpływu 2 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z 27 kwietnia 2021 r. (data wpływu 27 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności zamiany działki gminnej nr x na działki nr xx i nr xx za czynność opodatkowaną podatkiem VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2021 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności zamiany działki gminnej nr x na działki nr xx i nr xx za czynność opodatkowaną podatkiem VAT. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 27 kwietnia 2021 r. (data wpływu 27 kwietnia 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 16 kwietnia 2021 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.60.2021.1.ASZ.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 27 kwietnia 2021 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Zamierza dokonać transakcji zamiany nieruchomości gruntowych z osobą fizyczną.

Działka Gminna o numerze ewidencyjnym położona (…) jest ujęta w planie przestrzennego zagospodarowania jako: las, tereny zieleni nieurządzonej, tereny plaży oraz tereny wód powierzchniowych. W rejestrze gruntów działka oznaczona jest symbolami R-rola, PS-pastwiska, LS lasy, klasa V, VI.

Gmina planuje dokonać zamiany działki nr x na działkę xx z myślą o polepszeniu warunków zagospodarowania przestrzeni przy szkole (parking, plac zabaw) oraz na xx – z myślą budowy ścieżki prowadzącej do parku.

Działka xx należy do osób fizycznych, stanowi współwłasność małżeństwa natomiast działka xx należy do jednego z małżonków.

Działka nr x została wydzielona z działki nr xx na podstawie decyzji podziałowej z 2019 r. dla potrzeb planowanej zamiany z Gminą. Wydzielona działka o numerze xx i pow. 0,1026 ha położona jest w m. W. Działkę xx małżeństwo kupiło w 2008 r. na podstawie umowy sprzedaży od Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Agencja sprzedała zabudowaną działkę gruntu o pow. 2,6473 ha, jako nieruchomość rolną, bez podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1.

Działka bez opracowanego planu zagospodarowania przestrzennego, w obowiązującym od 2002 r. studium przeznaczona była na cele PU – produkcyjno-usługowe. Stanowiła grunt zabudowany kompleksem budynków po byłej gorzelni rolniczej (budynek po byłej gorzelni z budynkiem kotłowni, pomieszczenie słodowni, komin gorzelni, magazyn spirytusu, budynek gospodarczy, budynek wagi wozowej z płytą najazdową, studnia wiercona, oczyszczalnia ścieków). Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów w skład jej wchodziły użytki rolne zabudowane, grunty orne, pastwiska trwałe, sady, rowy, grunty leśne zabudowane oraz nieużytki.

Od 2014 r. zgodnie z nowo obowiązującym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działka xx a obecnie xx znajduje się w Strefie – wielofunkcyjnej, w obszarze W1. Tereny rolne włączone w obszar strefy, przeznacza się częściowo pod zabudowę usługową, usługowo-mieszkaniową i mieszkaniową o niskiej intensywności. Dopuszcza się nową zabudowę pod funkcje produkcyjne, składowe i usługowe. Wydzielona działka również nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z wypisem z rejestru gruntów oznaczona jest symbolem R – rola. Wchodząc w posiadanie działki małżeństwo nie miało zamiaru dalszej odsprzedaży. Małżonkowie nabyli grunt do majątku osobistego (poza prowadzoną działalnością gospodarczą).

Działka nr xx w 2005 r. została kupiona od p. Ś. na podstawie warunkowej umowy sprzedaży (prawo pierwokupu ARiMR) a następnie umowy przeniesienia własności nieruchomości przez wspólników spółki prawa cywilnego braci R. K. i Z .K., za cenę xxx zł. Pan K. oświadczył, że faktura nie była wystawiana, cena za jaką kupili działkę była bez podatku VAT, stąd VAT nie był również odliczany. Działka to niezabudowana nieruchomość gruntowa, oznaczona jako grunty orne R, położona w (…). Z umowy przeniesienia wartości wynika, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 działka przeznaczona była na cele mieszkaniowo-usługowe.

W 2018 r. bracia rozwiązali umowę spółki a tym samym ich udziały w nieruchomości stały się równe. Dokonali jednocześnie na podstawie umowy zamiany przeniesienia własności działek pomiędzy sobą. W skutek zamiany pan Z. K. stał się jedynym właścicielem działki nr xx. Zamiany dokonali bez żadnych dopłat. Ze sporządzonego aktu i przywołanego w nim zaświadczenia wynika, że dla tej działki nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Od 2014 r. zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działka xx znajduje się w Strefie W – wielofunkcyjnej, w obszarze W1. Tereny rolne włączone w obszar strefy, przeznacza się częściowo pod zabudowę usługową, usługowo- mieszkaniową i mieszkaniową o niskiej intensywności. Dopuszcza się nową zabudowę pod funkcje produkcyjne, składowe i usługowe.

Wartość działki gminnej została ustalona w wysokości xxx zł netto. Wartość działek należących do osób fizycznych została wyceniona na xxx zł netto oraz xxx zł netto. Wynika stąd, że zamiana nastąpi bez obowiązku dopłaty ponieważ nie ma różnicy pomiędzy wartościami netto działek (w przypadku gdy żadna z działek nie będzie opodatkowana).

Pismem z 27 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca uzupełnił treść opisu sprawy wskazując, że „na dzień sprzedaży dla działki nr x nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy oraz decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 lub pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Jak stanowi art. 4 ust.1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Działka x posiada miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Dopiero w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zgodnie z ust. 2 określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym: w myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej „studium”. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, dopiero w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Działka x posiada miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego stąd nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy oraz decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego.”

Na pytanie Organu sprecyzowane w wezwaniu w brzmieniu „W opisie zdarzenia przyszłego Gmina wskazała: „Działka Gminna o numerze ewidencyjnym x położona (…) jest ujęta w planie przestrzennego zagospodarowania jako: las, tereny zieleni nieurządzonej, tereny plaży oraz tereny wód powierzchniowych. Proszę wyjaśnić, czy zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego na działce x jest dopuszczalna zabudowa?” Wnioskodawca odpowiedział:

„Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego działki x precyzuje każde z tych przeznaczeń następująco:

§ 29.1. Dla terenów oznaczonych na rysunku planu miejscowego symbolami A1ZI ustala się przeznaczenie: tereny zieleni nieurządzonej.

2. Na terenach o których mowa w ust. 1 ustala się:

zakaz zabudowy;
zachowanie terenów jako biologicznie czynne.

§ 30.1. Dla terenów oznaczonych na rysunku planu miejscowego symbolami A1ZL ustała się przeznaczenie: tereny lasów.

2. Na terenach o których mowa w ust. 1 ustala się zasady obowiązek gospodarowania zgodnie z przepisami odrębnymi o lasach, przy jednoczesnej możliwości realizacji ciągów pieszych i pieszo-rowerowych oraz plaży przy granicy jeziora.

§ 28. 1. Dla terenów oznaczonych na rysunku planu miejscowego symbolami A1PL ustala się przeznaczenie: tereny plaż.

2. Dla terenu o którym mowa w ust. 1. ustala się:

zakaz zabudowy obiektami kubaturowymi,
możliwość wykorzystania na cele rekreacyjno-wypoczynkowe,
możliwość realizacji urządzeń sportowo-rekreacyjnych,
możliwość realizacji plaż trawiastych, piaszczystych.

§ 26. 1. Dla terenów oznaczonych na rysunku planu miejscowego symbolami A4W ustala się przeznaczenie: tereny wód powierzchniowych.

Dla terenu o którym mowa w ust. 1. wprowadza się zakaz grodzenia terenu w odległości mniejszej niż 4 metry od granicy wody.
Dopuszcza się wykorzystanie na cele rekreacyjno-wypoczynkowe.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący tereny w miejscowościach (…), (…), (…), (…) gm. (…), pow. (…) przyjęty uchwałą xxxx Rady Gminy z dnia 10 września 2010 r. (xxxx r., Nr xxx, poz. xxx). Decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydaje się w sytuacji kiedy nie ma obowiązującego miejscowego planu [...]. W powyższym przypadku obowiązują ustalenia miejscowego planu [...].

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (skorygowane pismem z 27 kwietnia 2021 r.):

Czy czynność zamiany działki gminnej nr x na działki nr xx i nr xx będzie podlegała ustawie o VAT i korzystała ze zwolnienia z podatku?

Stanowisko Wnioskodawcy (skorygowane pismem z 27 kwietnia 2021 r.):

Zdaniem Gminy transakcja zamiany działki gminnej nr x na działki xx i xx podlega ustawie o VAT i zgodnie z art. 43 ust. 1 jest zwolniona z podatku.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106) – zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

W świetle powyższego grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Z przywołanej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy regulacji nie wynika, że odpłatność za czynność dostawy towarów lub świadczenia usług powinna mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (towar lub usługa otrzymana jako zapłata), albo mieszaną – zapłata w części pieniężna a w części rzeczowa. Zatem dla uznania czynności za odpłatną, musi zaistnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

W myśl powyższych regulacji prawnych należy uznać, że zamiana towarów, co do zasady jest czynnością objętą zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług ponieważ w jej wyniku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

Gmina zamierza dokonać transakcji zamiany nieruchomości gruntowych w trybie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, który mówi, że: nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa oraz własność jednostki samorządu terytorialnego mogą być przedmiotem zamiany na nieruchomości stanowiące własność osób fizycznych lub osób prawnych. W przypadku nierównej wartości zamienianych nieruchomości stosuje się dopłatę, której wysokość jest równa różnicy wartości zamienianych nieruchomości.

Zamiana ma dotyczyć działek: x będąca własnością Gminy na działki nr xx i xx będące własnością/ współwłasnością osób fizycznych.

W myśl art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.

Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy. Przepis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży. Umowa zamiany jest umową wzajemną, zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna. Zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Zgodnie z art. 158 Kodeksu cywilnego, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. Zatem umowa przeniesienia własności nieruchomości (również w drodze zamiany) jest czynnością cywilnoprawną. Z uwagi na powyższe przepisy należy stwierdzić, że umowa zamiany towarów na grancie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi dostawami towarów.

W konsekwencji, przeniesienie własności nieruchomości na podstawie umowy zamiany stanowi odpłatną dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy w/w ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy w/w ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie jak stanowi z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust 2 ustawy.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy),
gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).

Plany jakie Gmina ma w związku z zamianą nieruchomości gruntowych mieszczą się w tym zakresie, działań własnych gminy (stworzenie placu zabaw, parkingu, ścieżki do parku).

W konsekwencji, w odniesieniu do opisanej czynności cywilnoprawnej polegającej na zamianie nieruchomości gruntowych, Gmina nie będzie korzystać z wyłączenia określonego w art. 15 ust. 6 ww. ustawy, a w efekcie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług przewiduje zwolnienia przedmiotowe. Art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, mówi, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie zaś z art. 2 pkt 33 ww. ustawy, przez tereny budowlane rozumie się granty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zgodnie z ust. 2 określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym: w myśl art. 9 ust. 1 i ust 4 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwalę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej „studium”. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Działka x posiada miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zgodnie z którym przeznaczona jest na: las, tereny zieleni nieurządzonej, tereny plaży oraz tereny wód powierzchniowych i precyzuje każde z tych przeznaczeń następująco:

§ 29.1. Dla terenów oznaczonych na rysunku planu miejscowego symbolami A1ZI ustala się przeznaczenie: tereny zieleni nieurządzonej.

Na terenach o których mowa w ust. 1 ustala się:

zakaz zabudowy;
zachowanie terenów jako biologicznie czynne.

§ 30.1. Dla terenów oznaczonych na rysunku planu miejscowego symbolami A1ZL ustala się przeznaczenie: tereny lasów.

§ 28.1. Dla terenów oznaczonych na rysunku planu miejscowego symbolami A1PL ustala się przeznaczenie: tereny plaż.

2. Dla terenu o którym mowa w ust. 1. ustala się:

zakaz zabudowy obiektami kubaturowymi,
możliwość wykorzystania na cele rekreacyjno-wypoczynkowe,
możliwość realizacji urządzeń sportowo-rekreacyjnych,
możliwość realizacji plaż trawiastych, piaszczystych.

§ 26.1. Dla terenów oznaczonych na rysunku planu miejscowego symbolami A4W ustala się przeznaczenie: tereny wód powierzchniowych.

2. Dla terenu o którym mowa w ust. 1. wprowadza się zakaz grodzenia terenu w odległości mniejszej niż 4 metry od granicy wody.

3. Dopuszcza się wykorzystanie na cele rekreacyjno-wypoczynkowe.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący tereny w miejscowościach (…), (…), (…), (…) gm. (…), pow. (…) przyjęty uchwałą Nr xxxx Rady Gminy W. z dnia xxxx r. (Dz.Urz.x.2011 r., Nr xxxx poz.xxxx).

Decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydaje się w sytuacji kiedy nie ma obowiązującego miejscowego planu (...). W powyższym przypadku obowiązują ustalenia miejscowego planu (...).

Reasumując powyższe przytoczone przepisy, Gmina uważa, że transakcja sprzedaży przez Gminę działki x będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 korzystając ze zwolnienia przedmiotowego gdyż posiada plan zagospodarowania przestrzennego, który definiuje działkę jako:1as, tereny zieleni nieurządzonej, tereny plaży oraz tereny wód powierzchniowych co według Gminy nie stanowi gruntów budowlanych.

Według Gminy zamiana działki gminnej na działki od osób fizycznych zwolniona jest z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podlegania opodatkowaniu transakcji zamiany działki x na działki nr xx i nr xx jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także przekazanie lub zużycie towarów oraz wszelkie inne darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W świetle ww. przepisów, nieruchomości (grunty, budynki, budowle) spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że z przywołanej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy regulacji nie wynika, że odpłatność za czynność dostawy towarów lub świadczenia usług powinna mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (towar lub usługa otrzymana jako zapłata), albo mieszaną – zapłata w części pieniężna a w części rzeczowa.

Zatem dla uznania czynności za odpłatną, musi zaistnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.

Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy. Przepis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży. Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna. Zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 158 Kodeksu cywilnego, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Zatem umowa przeniesienia własności nieruchomości (również w drodze zamiany) jest czynnością cywilnoprawną. Z uwagi na powyższe przepisy należy stwierdzić, że umowa zamiany towarów na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi dostawami towarów. W konsekwencji, przeniesienie własności nieruchomości na podstawie umowy zamiany stanowi odpłatną dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jako, że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, należy uznać, że spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych Gminy, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT. Zatem, w przypadku, gdy Gmina wykonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą – powinna być traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

W konsekwencji, w odniesieniu do opisanej we wniosku planowanej czynności polegającej na zamianie działki gminnej nr x na działki nr xx i nr xx Gmina nie będzie korzystać z wyłączenia określonego w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, a w efekcie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że planowana transakcja zamiany działki gminnej nr x na działki nr xx i nr xx w świetle ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów, podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania czynności zamiany działki gminnej

nr x na działki nr xx i nr xx za czynność opodatkowaną podatkiem VAT jest prawidłowe.

W zakresie zwolnienia od podatku zamiany działki gminnej nr x na działki nr xx i nr xx zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin