Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.67.2021.4.KS
z 7 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16lutego 2021 r. (data wpływu 18 lutego 2021 r.)uzupełnionym pismem z 26 kwietnia 2021 r. (data nadania 26 kwietnia 2021 r., data wpływu 29 kwietnia 2020 r.) na wezwanie nr 0114-KDIP2-1.4010.67.2021.1.KS z 14 kwietnia 2021 r. (data nadania 14 kwietnia 2021 r., data doręczenia 19 kwietnia 2021 r.)o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z prowadzeniem bloga i tworzeniem artykułów w nim publikowanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2021r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z prowadzeniem bloga i tworzeniem artykułów w nim publikowanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka") jest kapitałową spółką prawa handlowego posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i tym samym podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej B, która jest podmiotem działającym na rynku przesyłek kurierskich oraz prowadzi opodatkowaną podatkiem od towarów i usług działalność jako broker kurierski, będąc pośrednikiem pomiędzy klientem, a kurierem. Spółka komandytowa planuje dodatkowo rozpoczęcie działalności w zakresie reklamy i mediów poprzez prowadzenie bloga lifestylowego.

W celu intensyfikacji sprzedaży swoich usług oraz reklamy swojej działalności, Spółka komandytowa planuje rozpoczęcie dodatkowej działalności poprzez stworzenie bloga lifestylowego, który będzie zawierał wpisy dotyczące różnego rodzaju treści. Celem bloga jest przyciągnięcie uwagi jak najszerszej grupy odbiorców, którzy będą mogli stać się klientami spółki. Blog ma dotyczyć szeroko rozumianej tematyki "lifestylowej" - czyli mody, podróży, tematyki kulinarnej, gadżetów elektronicznych, motoryzacji, sportów - ogólnie stylu życia. Na blogu znajdą się m. in.:

• recenzje filmów, spektakli teatralnych, koncertów muzycznych i innych,
• recenzje restauracji, gabinetów kosmetycznych, hoteli, klubów fitness i innych,
• relacje z wyjazdów turystycznych,
• testy produktów (np. elektroniki, kosmetyków, torebek i innych) porady, wskazówki.
  
  

Spółka komandytowa w ramach swojej działalności gospodarczej zamierza prowadzić bloga, który docelowo będzie źródłem przychodów. Działalność ta będzie polegała na:

• zamieszczaniu reklam na stronie internetowej,
• udziale w kampaniach reklamowych, a także pozyskiwaniu reklamodawców,
• udziale w programach partnerskich (np. pisaniu artykułów sponsorowanych).
  
  

Ponadto na blogu spółka będzie mógł promować swoją dotychczasową i główną działalność związaną z pośrednictwem w zakresie przesyłek kurierskich. Oznacza to, że blog będzie pośrednio związany także z osiąganiem przychodów ze sprzedaży usług pośrednictwa w zakresie przesyłek kurierskich.

Powyższe przychody będą uzyskiwane na podstawie umów zawartych z reklamodawcami, partnerami, sponsorami i będzie do nich wystawianą faktura. Umowy z reklamodawcami, partnerami, sponsorami będą zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Rozliczanie z kontrahentami będzie odbywało się na podstawie wystawionych faktur, z płatnością na rachunek bankowy. Wnioskodawca dopuszcza również płatność gotówką.

W związku z działalnością bloga Wnioskodawca ponosić będzie różne koszty związane m.in. z zakupem domeny, usługi informatycznej, a także koszty bezpośrednio związane z realizowanymi artykułami, jak np. zakup testowanego sprzętu, czy wycieczki. Wydatki ponoszone w tym celu będą wydatkami związanymi z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, mającymi na celu bezpośrednie zwiększenie przychodów z reklam a także pośrednie zwiększenie przychodów z działalności pośrednictwa.

Z nabytych towarów będą korzystać pracownicy spółki, którzy będą odpowiedzialni za współtworzenie bloga. Działalność ta będzie polegała na: reklamowaniu serwisu internetowego, z którego obecnie spółka czerpie zyski.

W ramach przygotowania artykułów będą ponoszone wydatki na:

• bilety dotyczące filmów, spektakli teatralnych, koncertów muzycznych i innych,
• wizyty w restauracjach, gabinetach kosmetycznych, hotelach, klinikach dentystycznych, klubach fitness i innych,
• wyjazdy turystyczne,
• testy produktów (np. elektroniki, AGD, artykułów do domu i ogrodu, mebli, ubrań, obuwia, artykułów motoryzacyjnych, sprzętu sportowego, turystycznego, suplementów, kosmetyków, torebek, żywności, artykuły dla zwierząt, produktów do pielęgnacji i innych) porady, wskazówki.
  
  

Pismem z 26 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca uzupełniła opis zdarzenia przyszłego o następujące informacje:

1. Wnioskodawca występuje z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej jako wspólnik spółki komandytowej, która nie uzyskała jeszcze statusu podatnika CIT.
2. Dostęp do bloga będzie nieodpłatny i ogólnodostępny, ponieważ spółka będzie osiągała przychody z tytułu umów reklamowych od klientów, którzy będą chcieli zareklamować swoją działalność. Blog jest czytany przez wiele osób z uwagi na ciekawą treść.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z prowadzeniem bloga i tworzeniem artykułów w nim publikowanych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć te wydatki, których poniesienie ma na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów (z wyłączeniem wydatków wymienionych w art. 16 ustawy o CIT).

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy,
• został właściwie udokumentowany.
  
  

Koszty związane z przygotowaniem artykułu na bloga będą ponoszone przez wnioskodawcę i będą miały charakter definitywny. Przychody z prowadzenia przez Wnioskodawczą bloga mogą stanowić działalność gospodarczą pod warunkiem spełnienia trzech elementów wymaganych dla kwalifikacji dokonywanych czynności jako działalności gospodarczej tj. zarobkowy charakter, ciągłość wykonywania oraz zorganizowanie. W tym przypadku Wnioskodawca planuje prowadzić działalność o charakterze zarobkowym w sposób ciągły i zorganizowany. Zatem koszty ponoszone na przygotowanie artykułu będą pozostawały w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą jaką jest reklama prowadzona przy pomocy bloga.

Napisanie recenzji ma na celu zachowanie źródła przychodów jakim będzie blog. Atrakcyjne dla czytelników recenzje będą zwiększały popularność bloga, a tym samym zwiększały zainteresowanie potencjalnych reklamodawców i sponsorów.

Podobnie jak napisanie recenzji również napisanie artykułu z wyjazdu turystycznego będzie miało na celu zachowanie źródła przychodu jakim będzie blog.

Nie powinno być wątpliwości, że wydatki takie ponoszone są w celu uzyskania przychodu: aby blog mógł odnieść komercyjny sukces musi zawierać atrakcyjne dla czytelników treści. Tworzenie treści interesujących dla czytelników wymaga ponoszenia nakładów: opisywanie miejsc i wydarzeń interesujących dla odbiorców wiąże się z ponoszeniem wskazanych wydatków. Interesująca recenzja miejsca lub wyjazdu turystycznego przyciąga więcej odbiorców a przez to i reklamodawców.

Opisywane wydatki spełniają więc definicję wskazaną w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Jednocześnie nie są to wydatki wyłączone w kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ustawy. W szczególności nie można tych wydatków uznać za wydatki osobiste Wnioskodawczyni - opłacenie udziału w wydarzeniach, które będą opisywane na publicznie dostępnym blogu nie można uznać za "wydatek osobisty".

Wydatki te nie stanowią również kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy). Jakkolwiek w kosztach uzyskania przychodów Wnioskodawczyni mogą znaleźć się wydatki na usługi gastronomiczne to z pewnością wydatki te nie będą stanowiły kosztów reprezentacji.

Podsumowując: ponieważ wydatki związane z prowadzeniem bloga, w tym związane ze zbieraniem materiałów do artykułów w nim publikowanych ponoszone są w celu uzyskania przychodu a jednocześnie nie są to wydatki wyłączone z katalogu kosztów to tym samym będą one stanowiły koszt uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Do podobnych wniosków doszedł NSA w wyroku z dnia 6 listopada 2019 r. sygn. II FSK 3802/17, gdzie potwierdził stanowisko WSA w Gliwicach, który nie podzielił stanowiska fiskusa sugerującego, że działalność autorki bloga jest tym samym w zasadzie bezkosztowa. WSA w Gliwicach zauważył, że: „(...) bloger musi ponieść pewne wydatki związane z tematyką i treścią prowadzonego bloga, inaczej bowiem nie będzie miał narzędzi, aby dotrzeć do reklamodawców i innych zleceniodawców, a tym samym - aby osiągnąć jakikolwiek przychód”. Innymi słowy sądy administracyjne w tej sprawie stwierdziły, że pomiędzy wydatkami, a przychodem istnieje związek przycznowo-skutkowy, dlatego wnioskodawca był uprawniony do zaliczenia wydatków w koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z prowadzeniem bloga i tworzeniem artykułów w nim publikowanych- jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty związane z zachowaniem źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ust. 1 updop, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów z danego źródła przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie danego źródła przychodów.

Ponadto, należy mieć na względzie, że uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodu podatnik odnosi ewidentne korzyści, bowiem koszt uzyskania przychodu zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki komandytowej, która jest podmiotem działającym na rynku przesyłek kurierskich. W celu intensyfikacji sprzedaży swoich usług oraz reklamy swojej działalności, Spółka komandytowa planuje rozpoczęcie dodatkowej działalności poprzez stworzenie bloga lifestylowego, który będzie zawierał wpisy dotyczące różnego rodzaju treści. Celem bloga jest przyciągnięcie uwagi jak najszerszej grupy odbiorców, którzy będą mogli stać się klientami spółki. Blog ma dotyczyć szeroko rozumianej tematyki "lifestylowej" - czyli mody, podróży, tematyki kulinarnej, gadżetów elektronicznych, motoryzacji, sportów - ogólnie stylu życia.

Blog docelowo będzie źródłem przychodów w szczególności pochodzących z:

• zamieszczania reklam na stronie internetowej,
• udziału w kampaniach reklamowych, a także pozyskiwania reklamodawców,
• udziału w programach partnerskich (np. pisania artykułów sponsorowanych).
  
  

Powyższe przychody będą uzyskiwane na podstawie umów zawartych z reklamodawcami, partnerami i sponsorami.

Na blogu spółka będzie mogła promować swoją dotychczasową i główną działalność związaną z pośrednictwem w zakresie przesyłek kurierskich, co oznacza, że blog będzie pośrednio związany także z osiąganiem przychodów ze sprzedaży usług pośrednictwa w zakresie przesyłek kurierskich.

W związku z działalnością bloga Wnioskodawca ponosić będzie koszty związane m.in. z zakupem domeny, usługi informatycznej, a także koszty bezpośrednio związane z realizowanymi artykułami, jak np. zakup testowanego sprzętu, czy wycieczki. Wydatki ponoszone w tym celu będą wydatkami związanymi z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, mającymi na celu bezpośrednie zwiększenie przychodów z reklam a także pośrednie zwiększenie przychodów z działalności pośrednictwa.

W ramach przygotowania artykułów będą ponoszone wydatki na:

• bilety dotyczące filmów, spektakli teatralnych, koncertów muzycznych i innych,
• wizyty w restauracjach, gabinetach kosmetycznych, hotelach, klinikach dentystycznych, klubach fitness i innych,
• wyjazdy turystyczne,
• testy produktów (np. elektroniki, AGD, artykułów do domu i ogrodu, mebli, ubrań, obuwia, artykułów motoryzacyjnych, sprzętu sportowego, turystycznego, suplementów, kosmetyków, torebek, żywności, artykuły dla zwierząt, produktów do pielęgnacji i innych) porady, wskazówki.
  
  

Dostęp do bloga będzie nieodpłatny i ogólnodostępny, ponieważ spółka będzie osiągała przychody z tytułu umów reklamowych od klientów, którzy będą chcieli zareklamować swoją działalność.

Zgodnie z przywołanymi przepisami, kosztem uzyskania przychodu może być wydatek poniesiony w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jak podaje Wnioskodawca, ponosi on szereg wydatków wymienionych w opisie sprawy. Nie są to wydatki, o których mowa w art. 16 ust. 1 updop. Wydatki te ponoszone są na prowadzenie bloga i tworzenie artykułów w nim publikowanych. Dostęp do bloga będzie nieodpłatny i ogólnodostępny, zatem prowadzenie bloga nie będzie wiązało się z osiąganiem jakiegokolwiek przychodu z jego prowadzenia.

Jak podaje Spółka, będzie ona osiągała przychody z tytułu umów reklamowych od klientów, którzy będą chcieli zareklamować swoją działalność, w szczególności z:

• zamieszczania reklam na stronie internetowej,
• udziału w kampaniach reklamowych, a także pozyskiwania reklamodawców,
• udziału w programach partnerskich (np. pisania artykułów sponsorowanych).
  
  

W tym miejscu podkreślić należy, że blog ma dotyczyć szeroko rozumianej tematyki "lifestylowej" - czyli mody, podróży, tematyki kulinarnej, gadżetów elektronicznych, motoryzacji, sportów - ogólnie stylu życia. Celem prowadzenia bloga jest więc szerzenie informacji na temat „stylu życia”. Z wniosku nie wynika, że tego rodzaju działalność ma przynosić Spółce jakiekolwiek korzyści. Źródłem przychodu nie jest bowiem samo prowadzenie bloga lecz udostępnienie powierzchni reklamowej i udział w kampaniach reklamowych i partnerskich.

Wskazać ponadto należy, że na popularność bloga mają wpływ artykuły (wpisy) tam zamieszczane. W głównej mierze to jakość tych wpisów wpływa na atrakcyjność prowadzonego bloga wśród odbiorców, niezależnie od wysokości poniesionych wydatków. Dzielenie się spostrzeżeniami, opiniami i informacjami związanymi ze stylem życia, jakie mają być publikowane na blogu, nie ma związku z działalnością gospodarczą Spółki – ani dotychczasową związaną z rynkiem przesyłek kurierskich, ani z planowaną działalnością reklamową. W konsekwencji wydatki opisane w zdarzeniu przyszłym, związane z prowadzeniem bloga nie wiążą się z działalnością Spółki.

Spółka podaje, że będzie osiągała przychody z działalności reklamowej. Wydatki, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego nie są związane z działalnością reklamową, z której Spółka zamierza osiągać przychody. Wydatki na zakup biletu do kina, wizytę w restauracji, czy zakup produktu do testu to nie są wydatki poniesione na działalność reklamową, z której, zgodnie z opisem sprawy, Spółka zamierza osiągać przychody.

Wnioskodawca podaje, że na blogu spółka będzie mogła promować swoją dotychczasową i główną działalność związaną z pośrednictwem w zakresie przesyłek kurierskich, co zdaniem Spółki oznacza, że blog będzie pośrednio związany także z osiąganiem przychodów ze sprzedaży usług pośrednictwa w zakresie przesyłek kurierskich. Organ nie neguje tego pośredniego związku, jednak powyższe nie zmienia faktu, że wydatki opisane we wniosku nie są poniesione na działalność, z której Spółka zamierza osiągać przychody.

W świetle powyższego, mając na uwadze przywołane unormowania prawne oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, zdaniem organu, wydatki związane z prowadzeniem bloga i tworzeniem artykułów w nim publikowanych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, gdyż prowadzenie bloga nie wiąże się z osiąganiem jakichkolwiek przychodów. Wydatek poniesiony na prowadzenie bloga, z którego Spółka nie czerpie żadnych przychodów nie spełnia warunków wskazanych przez ustawodawcę w art. 15 ust. 1 updop.

Stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.