Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDWT.4011.74.2021.1.AK
z 18 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości w stosunku do:

• udziału nabytego w drodze zniesienia współwłasności – jest nieprawidłowe,
• udziału nabytego w drodze dziedziczenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką (w udziale 1/3) nieruchomości rolnej, tj. działki o powierzchni 1,0432 ha.

Działka ta wchodziła (jako jeden z kilku składników) w skład majątku objętego małżeńską wspólnością ustawową syna Wnioskodawczyni i jego żony. Została ona nabyta przez małżonków w dniu 29 listopada 2006 r.

Syn zmarł 27 kwietnia 2017 r. Pozostawił testament, w którym do dziedziczenia powołał rodziców (Wnioskodawczynię i jej męża) oraz siostrę w udziałach po 1/3.

Podatek od spadku nie został naliczony, gdyż Wnioskodawczyni należy do I grupy podatkowej.

Na skutek podziału majątku wspólnego dokonanego pomiędzy synową Wnioskodawczyni a spadkobiercami Jej syna w formie ugody zawartej 17 grudnia 2019 r. przed właściwym sądem rejonowym, działka przypadła na współwłasność Wnioskodawczyni, Jej męża i córki (jako spadkobierców) w udziałach po 1/3. Postanowienie o umorzeniu postępowania o podział majątku wspólnego w związku z zawartą ugodą uprawomocniło się 24 grudnia 2019 r.

Na skutek ugody o podział majątku wspólnego, wchodzącego w skład małżeńskiej wspólności ustawowej zmarłego syna oraz synowej Wnioskodawczyni, Wnioskodawczyni nabyła udział w tej nieruchomości większy niż odziedziczyła.

W chwili śmierci syna Wnioskodawczyni - z mocy prawa - spadkobiercy wstąpili w jego prawa. Synowi przysługiwał udział w każdym składniku majątkowym. W chwili otwarcia spadku w to miejsce weszli spadkobiercy. A zatem w dniu 27 kwietnia 2007 r. właścicielem części nieruchomości była synowa Wnioskodawczyni oraz po 1/3 z połowy czyli po 1/6 - spadkobiercy, w tym Wnioskodawczyni.

Drugą 1/6 Wnioskodawczyni nabyła na skutek czynności prawnej - ugody z 17 grudnia 2019 r. o podział majątku wspólnego, którą opisała wyżej.

Wnioskodawczyni zamierza sprzedać cały przysługujący Jej udział w nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zmiana w podatku dochodowym obowiązująca od 1 stycznia 2019 r. ma zastosowanie wyłącznie do spadków otwartych po 1 stycznia 2019 r., czy także do zdarzeń wcześniejszych? Innymi słowy - czy spadkobierca, który odziedziczył nieruchomość przed 1 stycznia 2019 r., a będzie ją sprzedawał po 1 stycznia 2019 r., ma prawo doliczyć do okresu 5-letniego czas posiadania tej nieruchomości przez spadkodawcę?
2. Czy powstaje obowiązek podatkowy w przypadku zbycia udziału w nieruchomości otrzymanego wskutek ugody zawartej dnia 17 grudnia 2019 r. o podział majątku wspólnego?

Zdaniem Wnioskodawczyni w zakresie pytania pierwszego, przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się do wszystkich nieruchomości nabytych w drodze spadkobrania, bez względu na datę otwarcia spadku. Znaczenie ma wyłącznie data zbycia nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawczyni w zakresie pytania drugiego, wątpliwości budzi zbycie 1/6 udziału, otrzymanego na skutek ugody zawartej 17 grudnia 2019 r. Faktycznie Wnioskodawczyni nabyła tę dodatkową 1/6 udziału w nieruchomości od synowej na podstawie czynności prawnej, a nie na podstawie dziedziczenia.

Przyjmując taki tok rozumowania należałoby przyjąć, że przy sprzedaży całego przysługującego Wnioskodawczyni udziału 1/3 w nieruchomości, powinna zapłacić podatek dochodowy od ceny zbycia 1/6 udziału czyli od połowy przysługującego jej obecnie udziału (tego, który nabyła na skutek zawarcia sądowej ugody o podział majątku wspólnego).

Z drugiej jednak strony, zdaniem Wnioskodawczyni, dokonany podział majątku wspólnego synowej Wnioskodawczyni i spadkobierców Jej syna był naturalną konsekwencją ustania małżeństwa właścicieli nieruchomości na skutek śmierci syna. Za życia obydwoje małżonkowie pozostawali w ustroju małżeńskiej wspólności ustawowej, co oznacza że byli niepodzielnymi właścicielami i niepodzielnymi posiadaczami nieruchomości. Taki stan rzeczy trwał od nabycia nieruchomości tj. od 29 listopada 2006 r. Przemawia to za przyjęciem, że również zbycie tej drugiej 1/6 udziału nie powinno podlegać podatkowi dochodowemu - zgodnie z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni przychyla się do drugiej koncepcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe - w części dotyczącej udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności,
• prawidłowe - w części dotyczącej udziału w nieruchomości nabytego w drodze dziedziczenia.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 wskazanej wyżej ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

1. jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Tym samym, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c) cytowanej ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Natomiast jak wskazuje art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Wskazać należy, że ww. przepis powołanej ustawy został dodany ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159). Stosownie do art. 16 ww. ustawy zmieniającej – przepis ten stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r. Zatem okolicznością warunkującą ustalenie obowiązków podatkowych z odpłatnego zbycia nieruchomości z uwzględnieniem zasad, o których mowa w art. 10 ust. 5 jest dokonanie czynności sprzedaży nieruchomości po 1 stycznia 2019 r.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku dokonania (po dniu 1 stycznia 2019 r.) odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku, istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę.

Stosownie do przedstawionego stanu faktycznego działka będąca przedmiotem wniosku została nabyta w ramach małżeńskiej wspólności majątkowej przez syna Wnioskodawczyni oraz jego żonę w 2006 r.

Zatem – w odniesieniu do udziału nabytego przez Wnioskodawczynię w drodze dziedziczenia –pięcioletni okres, o którym mowa powyżej niewątpliwie minął, bowiem od końca roku podatkowego, w których przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez spadkodawcę do momentu jej ewentualnej sprzedaży przez Wnioskodawczynię upłynęło ponad pięć lat.

Natomiast inny moment nabycia określony będzie w stosunku do udziału w nieruchomości otrzymanego w wyniku podziału majątku wspólnego dokonanego pomiędzy synową Wnioskodawczyni a spadkobiercami Jej syna. Zgodnie z ugodą zawartą dnia 17 grudnia 2019 r. Wnioskodawczyni wskutek zniesienia współwłasności nabyła dodatkowy udział w wysokości 1/6 nieruchomości.

Stosownie do art. 195 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Jak wskazuje art. 196 § 1 wyróżnia się współwłasność w częściach ułamkowych albo współwłasność łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Natomiast do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z art. 210 ww. ustawy prawo do wniesienia wniosku o zniesienie współwłasności przysługuje każdemu ze współwłaścicieli.

Jednocześnie w myśl art. 211 i art. 212 tejże ustawy, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości, która przypadła danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę jej pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas, gdy wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej przed dokonaniem tej czynności oraz zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat.

Tak więc, co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Zatem, jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad posiadany udział przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

W niniejszej sprawie – w wyniku porozumienia współwłaścicieli – udział, który dotychczas przysługiwał synowej Wnioskodawczyni, objęli trzej spadkobiercy (w tym Wnioskodawczyni) w wysokości 1/3 każdy z nich. W związku z tym, na skutek zawartej ugody Wnioskodawczyni nabyła udział w nieruchomości przekraczający wartość udziału, jaki przypadał jej wcześniej.

Wobec powyższego dla celów podatku dochodowego bieg terminu pięcioletniego dla udziału w nieruchomości, nabytego w wyniku zniesienia współwłasności należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie w drodze podziału majątku wspólnego. Skutek taki następuje z chwilą zawarcia umowy bądź uprawomocnienia się postanowienia sądu, jeśli zniesienie współwłasności następuje w drodze orzeczenia sądu.

Wbrew stanowisku Wnioskodawczyni, w odniesieniu do tego udziału nie znajduje zastosowania przepis art. 10 ust. 6 updof dotyczący zbycia nieruchomości po ustaniu małżeńskiej wspólności majątkowej.

Podsumowując, mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy należy uznać, że planowane odpłatne zbycie udziału w nieruchomości w części nabytej przez Wnioskodawczynię w wyniku spadku, nie będzie stanowić źródła przychodu, ponieważ, zbycie udziału nastąpi po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Natomiast odpłatne zbycie udziału w nieruchomości, w części odpowiadającej udziałowi, który Wnioskodawczyni nabyła w wyniku podziału majątku wspólnego, stanowić będzie źródło przychodu, w rozumieniu powołanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.