2021.05.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-2.4012.127.2021.3.SM

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.127.2021.3.SM
z 18 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 lutego 2021 r. (data wpływu 26 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismami z 27 kwietnia 2021 r. (data wpływu – za pośrednictwem ePUAP – 27 kwietnia 2021 r., za pośrednictwem poczty – 30 kwietnia 2021 r.), oraz z 10 maja 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 10 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla świadczonych na terytorium Polski usług transportu towarów na rzecz Kontrahenta na podstawie posiadanych dokumentów, w sytuacji gdy:

towary transportowane spoza UE po dotarciu do portu w Polsce będą odbierane przez Spółkę i dostarczane do finalnego miejsca przeznaczenia położonego w Polsce – jest nieprawidłowe;

towary odbierane od nadawcy będą transportowane do wybranego portu morskiego w Polsce, gdzie po rozładunku i załadunku na statek będą transportowane do miejsca docelowego zlokalizowanego poza terytorium UE – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

26 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla świadczonych na terytorium Polski usług transportu towarów na rzecz Kontrahenta na podstawie posiadanych dokumentów.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 27 kwietnia 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie, że stanowisko Spółki w związku z uzupełnieniem wniosku nie uległo zmianie, a także pismem z 10 maja 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe (z uwzględnieniem pism stanowiących uzupełnienie wniosku).

Informacje ogólne

… Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest spółką prowadzącą działalność gospodarczą z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) oraz jest także zarejestrowany w Polsce dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE).

Spółka jest członkiem grupy… (dalej: „Grupa”), która prowadzi działalność gospodarczą związaną z usługami transportu lądowego, usługami pomocniczymi związanymi z transportem oraz serwisowaniem i odpowiednim przygotowaniem pustych kontenerów morskich używanych przez kontrahentów oraz strony trzecie.

Spółka może być zaangażowana w świadczenie usług transportu towarów na rzecz … S.A. (dalej: „…”, „Kontrahent”). Kontrahent jest podmiotem z siedzibą działalności gospodarczej na terytorium …, nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, ani też nie jest zarejestrowany w Polsce dla celów podatku VAT.

Kontrahenta prowadzi działalność gospodarczą obejmującą międzynarodowy (transgraniczny) morski transport towarów. Kontrahent określa się jako przewoźnik typu „door-to-door” (pol. „od drzwi-do drzwi”), co oznacza, że realizowane przez nią usługi mogą obejmować transport towarów pomiędzy dowolnymi miejscami na świecie. Usługi te mogą obejmować m.in. transport towarów na rzecz lub do klientów zlokalizowanych na terytorium Polski.

Kontrahent samodzielnie zajmuje się transportem towarów na odcinku międzynarodowym tj. pomiędzy Polskimi portami, a portami zlokalizowanymi w innych krajach.

W ramach organizacji transportu na odcinku krajowym, tj.:

z miejsca załadunku na terytorium Polski do portu morskiego zlokalizowanego w Polsce, oraz

z portu morskiego zlokalizowanego w Polsce do miejsca przeznaczenia na terytorium Polski, do tej pory Kontrahent polegał na usługach świadczonych przez wielu polskich przewoźników.

Obecnie Kontrahenta rozważa również zaangażowanie Spółki w przewóz towarów na terenie Polski. Transport na odcinku krajowym obejmuje transport drogowy, kolejowy lub mieszany (drogowy i kolejowy).

Należy zaznaczyć, że na podstawie faktur wystawianych przez klient ponosi koszty transportu za pełną trasę transportu, tj. nie tylko za usługi transportu realizowane przez Kontrahenta, ale także usługi Spółki na odcinku krajowym (jeśli jest ona zaangażowana).

Specyfika świadczonych usług transportowych

Podstawowym obszarem działalności Spółki będzie świadczenie lądowych usług transportowych na rzecz Kontrahenta. Transport towarów będzie odbywał się w całości na terytorium Polski i może być realizowany według m.in. następujących wariantów:

towary transportowane spoza UE po dotarciu do portu w Polsce będą odbierane przez Spółkę i dostarczane do finalnego miejsca przeznaczenia położonego w Polsce,
towary odbierane od nadawcy będą transportowane do wybranego portu morskiego w Polsce, gdzie po rozładunku i załadunku na statek będą transportowane do miejsca docelowego zlokalizowanego na terytorium poza terytorium UE.

Świadcząc usługi transportowe na rzecz Kontrahenta, Spółka lub Kontrahent będą w posiadaniu dokumentu przewozowego tj. konosamentu (ang. „bill of lading”), który będzie wskazywał odpowiednie informacje, tj.:

miejsce załadunku lub port położone poza UE, miejsce portu rozładunkowego położone na terytorium Polski oraz miejsce finalnego przeznaczenia – w przypadku transportu dokonywanego zgodnie z wariantem „i” opisanym powyżej, lub
miejsce odbioru towarów położone na terytorium Polski, miejsce portu załadunkowego położone na terytorium Polski oraz miejsce finalnego przeznaczenia na terytorium poza terytorium UE w zakresie działań transportowych.

Tym samym, w dokumentach przewozowych (konosamencie) zasadniczo są wskazane miejsce załadunku i rozładunku towarów. Niemniej, w niektórych przypadkach ostateczne miejsce rozładunku towarów może nie być uwzględnione w dokumencie przewozowym, co wynika m.in. z:

długiego czasu trwania transportu,
faktu, iż w momencie sporządzenia dokumentu transportowego ostateczny klient może nie być jeszcze zdecydowany, czy chce zaangażować Kontrahenta w realizację transportu towarów również w Polsce, lub
innych przyczyn biznesowych (np. gdy klient końcowy zdecyduje się na zmianę ostatecznego miejsca dostawy po rozpoczęciu transportu).

Każdorazowo, przy tym na dokumencie przewozowym zostanie wskazane, że transport towarów może obejmować także określony odcinek w Polsce.

Oprócz konosamentu (ang. „bill of lading”), innym powszechnie używanym dokumentem transportu morskiego jest konosament występujący w formie elektronicznej, zwany dalej „elektronicznym konosamentem” (ang. „seaway bill). Elektroniczny konosament zawiera podobne informacje do tego, które znajdują się konosamencie, jednak nie jest on dokumentem papierowym, ale jego elektronicznym odpowiednikiem.

Spółka pragnie wskazać, że decyzja o zaangażowaniu Kontrahenta (a pośrednio także jej samej, jako podwykonawcy Kontrahenta) może zapaść po sporządzeniu konosamentu lub elektronicznego konosamentu. W tym kontekście należy wskazać, że transport z Państwa trzeciego do Polski może trwać np. ponad miesiąc, co uzasadnia, że w niektórych przypadkach klienci ostateczni mogą podjąć decyzję o zleceniu transportu towarów w Polsce Kontrahentowi (a pośrednio Spółce) już po rozpoczęciu transportu.

Niemniej jednak, niezależnie od momentu podjęcia decyzji przez klienta o zleceniu Kontrahentowi (a pośrednio Spółce) transportu wewnątrz Polski, transport towaru z kraju trzeciego lub do kraju trzeciego należy uznać za jeden nieprzerwany ciąg zdarzeń.

Spółka pragnie podkreślić, że towar który jest dostarczany do portu w Polsce jest albo bezpośrednio transportowany do konkretnego miejsca w Polsce albo przed transportem jest składowany w porcie relatywnie krótko (co do zasady do kilku dni), co wynika chociażby z faktu, że ostateczni klienci dążą do ograniczenia kosztów składowania towarów w porcie. W przeważającej mierze towar w porcie składowany jest przez krótki okres czasu, tj. do … tygodnia. W praktyce taki towar nie jest w ogóle rozładowywany z kontenerów i nadal jest w nim transportowany. Dowodem na to, że kontener nie został otwarty po załadowaniu do niego ładunku, jest plomba umieszczona na drzwiach kontenera. Plomba na drzwiach kontenera powinna pozostawać nienaruszona od momentu nadania kontenera do momentu jego finalnego odbioru przez klienta.

Dowody posiadane przez Spółkę

Spółka będzie świadczyła w Polsce usługi transportu towarów stanowiące część międzynarodowego transportu towarów organizowanego przez Kontrahenta. Spółka lub Kontrahent będzie każdorazowo posiadać:

konosament, jeśli takowy został wystawiony lub konosament w formie elektronicznej,

oświadczenie przewoźnika (Kontrahenta), potwierdzające, że wykonywane przez nią usługi są częścią transportu międzynarodowego,

fakturę wystawioną przez Spółkę na Kontrahenta oraz fakturę wystawioną przez Kontrahenta na klienta.

Niezależnie od powyższego, Spółka pragnie wskazać, że w przypadku realizacji transportu spoza UE do Polski, transport realizowany przez Spółkę będzie dotyczył towarów importowanych.

W takim przypadku, Spółka, Kontrahent, klient Kontrahenta lub agent celny działający na ich zlecenie mogą dokonywać odprawy importowej towarów wysyłanych spoza UE do Polski. W takich sytuacjach Spółka oprócz dokumentu przewozowego („bill of lading” lub „seaway bill”) może być w posiadaniu potwierdzonego przez odpowiedni urząd celny dokumentu poświadczającego fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Mogą się jednak zdarzyć sytuacje, że Spółka takich dokumentów nie będzie w stanie uzyskać z różnych przyczyn biznesowych np. w przypadku, gdy zgodnie z decyzją ostatecznego klienta, to nie Spółka ani Kontrahent będą dokonywać odprawy celnej, lecz wybrany przez klienta agent celny. W ocenie Spółki, brak posiadania takich dowodów nie wpływa na to, że wartość usługi transportowej świadczonej przez Spółkę w Polsce powinna być zawsze wliczana do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Ponadto, w takim przypadku Spółka nadal będzie dysponować konosamentem lub elektronicznym konosamentem, oświadczeniem Kontrahenta potwierdzającym, że świadczone przez nią usługi są częścią transportu międzynarodowego oraz fakturą Spółki wystawioną na rzecz Kontrahenta, a także fakturą Kontrahenta wystawioną klientowi. Wartość usług świadczonych przez Spółkę zostanie uwzględniona na fakturach Kontrahenta wystawianych jej klientom.

Ponadto w piśmie z 27 kwietnia 2021 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku na zadane w wezwaniu pytania Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi:

Należy jednoznacznie wskazać czy w przypadku realizacji usług transportu towarów importowanych, o których mowa we wniosku w każdej sytuacji Wnioskodawca posiada/będzie posiadał potwierdzony przez urząd celno-skarbowy dokument celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości świadczonej przez Wnioskodawcę usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów? Jeżeli tak, to proszę wskazać:
1. Jaki to jest dokument?
2. Czy do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów wynikającej z ww. dokumentu celnego wliczana jest wartość usługi transportu towarów z faktury wystawionej przez Kontrahenta czy wartość usługi transportu z faktury wystawionej przez Wnioskodawcę?

konosament, jeśli takowy został wystawiony lub konosament w formie elektronicznej,
oświadczenie przewoźnika (Kontrahenta), potwierdzające, że wykonywane przez nią usługi są częścią transportu międzynarodowego,
fakturę wystawioną przez Spółkę na Kontrahenta oraz fakturę wystawioną przez Kontrahenta na klienta.

Należy jednoznacznie wskazać czy w każdej sytuacji opisanej we wniosku z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów, o których mowa we wniosku jednoznacznie wynika/będzie jednoznacznie wynikało, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim?

konosamentu, jeśli takowy został wystawiony lub morskiego listu przewozowego w formie elektronicznej,
oświadczenia przewoźnika (Kontrahenta) potwierdzającego, że wykonywane przez nią usługi są częścią transportu międzynarodowego,
faktury wystawionej przez Spółkę na Kontrahenta oraz fakturę wystawioną przez Kontrahenta na klienta.

Czy Kontrahent, na rzecz którego Wnioskodawca świadczy przedmiotowe usługi, jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.)? (…)

Nadto w piśmie z 10 maja 2021 r. na prośbę tut. Organu o uzupełnienie przedstawionego opisu sprawy poprzez jego doprecyzowanie o informacje: czy na ww. dokumencie (SAD), który posiada/będzie posiadać Wnioskodawca, do podstawy opodatkowania jest/będzie wliczona wartość transportu określona na podstawie faktury Kontrahenta działającego na rzecz importera towarów, czy do podstawy opodatkowania jest/będzie wliczona wartość transportu określona na podstawie faktury wystawionej przez Wnioskodawcę?

Wnioskodawca wskazał, że:

W przypadku transportu lądowego do miejsca przeznaczenia w Polsce, faktura za transport lądowy jest/będzie wystawiana na importera bądź jego firmę spedycyjną przez Kontrahenta. W praktyce wartość usługi transportu w Polsce może być uwzględniana na fakturze wystawionej przez Kontrahenta na importera lub jego firmę spedycyjną w ramach całej usługi transportu morskiego z państwa trzeciego lub Kontrahent może wystawiać na importera lub jego firmę spedycyjną osobną fakturę za transport w Polsce (zw. z transportem z państwa trzeciego).

W każdym przypadku w dokumencie SAD do podstawy opodatkowania wliczona będzie wartość transportu określona na podstawie faktury Kontrahenta, która będzie uwzględniać wartość usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta. Wnioskodawca zawsze wystawia/będzie wystawiał faktury na Kontrahenta, a dopiero Kontrahent na podmiot zamawiający transport. Faktura wystawiona przez Kontrahent zawiera/będzie zawierała wartość usługi wyświadczonej przez Wnioskodawcę, co oznacza, że ostatecznie będzie ona uwzględniana w podstawie opodatkowania.

Na marginesie Spółka wskazuje, że podatnikiem z tytułu importu jest importer i to na nim spoczywa obowiązek rozliczenia podatku. Tak więc na nim spoczywa także zgłoszenie właściwej, zgodnej z przepisami wartości usługi do opodatkowania oraz to importer dysponuje wszelkimi dokumentami umożliwiającymi takie rozliczenie.

Zgodnie z przekazywanymi informacjami Wnioskodawca może nie posiadać potwierdzonego przez urząd celno-skarbowy dokumentu celnego, z którego wynika fakt wliczenia wartości świadczonej przez Wnioskodawcę usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów, poza przypadkami, w których sam będzie zaangażowany w odprawę celną importowanych towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Spółka ma prawo do stosowania w odniesieniu do świadczonych na terytorium Polski usług transportu towarów na rzecz Kontrahenta stawki podatku VAT w wysokości 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 23 w związku z ust. 5 ustawy o VAT oraz § 6 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 marca 2020 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do świadczonych na terytorium Polski usług transportu towarów na rzecz Kontrahenta Spółka ma prawo do stosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 23 w związku z ust. 5 ustawy o VAT oraz § 6 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 marca 2020 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Podstawy prawne

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r., poz. 106, zwana dalej „ustawą”, „ustawą o VAT”) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, jeżeli miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług kluczową kwestią jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem to od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Ogólna zasada wyrażona w art. 28b ust. 1 ustawy stanowi, iż miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jednocześnie zgodnie z art. 28f ust. 1a pkt 2 ustawy, miejscem świadczenia usług transportu towarów na rzecz podatnika posiadającego na terytorium państwa trzeciego siedzibę działalności gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego są świadczone te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego na terytorium państwa trzeciego stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, jeżeli transport ten jest wykonywany w całości na terytorium kraju, jest terytorium kraju.

Powyższe oznacza, że zasadniczo usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Kontrahenta (podatnika z kraju trzeciego) powinno podlegać opodatkowaniu VAT w Polsce.

Zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 41 ust. 1 i art. 146aa pkt 1 ustawy o VAT podstawową stawką opodatkowania jest stawka 23%, z pewnymi zastrzeżeniami.

Ustawa przewiduje pewne wyjątki w tym zakresie – m.in. w odniesieniu do usług transportu międzynarodowego, dla których zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT możliwe jest zastosowanie preferencyjnej stawki 0%.

Jednocześnie, zgodnie z art. 83 ust. 3 ustawy o VAT przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się:

przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:
1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej,
2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
3. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
4. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju.

Na mocy § 6 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 marca 2020 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych (zwane dalej „Rozporządzeniem”) prawo do zastosowania stawki 0% zostało również przewidziane dla usług transportu towarów, które w całości są wykonywane na terytorium kraju, jeśli stanowi część usługi transportu międzynarodowego.

Zgodnie z § 6 ust. 2 Rozporządzenia, ww. przepis stosuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika odpowiednich dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT, dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług transportu międzynarodowego są w przypadku transportu:

towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2,
towarów importowanych – oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celno-skarbowy, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów;
towarów przez eksportera – dowód wywozu towarów;
osób – międzynarodowy bilet lotniczy, promowy, okrętowy lub kolejowy, wystawiony przez przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera.

Z kolei na podstawie art. 30b ustawy o VAT, podstawą opodatkowania z tytułu importu towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy.

Zgodnie z przepisami Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające Unijny Kodeks Celny (Dz. U. UE L z dnia 10 października 2013 r.) koszty transportu towarów powinny co do zasady powiększać wartość celną importowanych towarów.

Sytuacja Spółki

2.1 Specyfika usług świadczonych przez Spółkę

W ocenie Spółki świadczone przez nią usługi transportu towarów na terytorium Polski stanowią jeden z etapów międzynarodowego transportu towarów dokonywanego na trasie pomiędzy terytorium Polski a krajem trzecim i mogą przebiegać w następujący sposób:

towary transportowane z kraju spoza UE po dotarciu do portu w Polsce będą odbierane przez Spółkę i dostarczane do finalnego miejsca przeznaczenia położonego na terytorium Polski,
towary odbierane od wskazanego przez nadawcę miejsca na terytorium Polski będą transportowane do wybranego portu w Polsce, gdzie po rozładunku i załadunku na statek będą transportowane do miejsca docelowego zlokalizowanego poza UE.

Wnioskodawca wyraźnie zaznacza, iż świadczona usługa transportu lądowego mająca miejsce w całości na terytorium Polski nie stanowi usługi dodatkowej w stosunku do transportu morskiego. Dla nabywcy usługi (odpowiednio nadawcy lub odbierającego) usługi transportowe polegające na przewozie towarów na terytorium kraju świadczone przez Spółkę stanowią część składową jednej, niepodzielnej usługi transportu międzynarodowego.

Należy podkreślić, że co do zasady klient nie jest zainteresowany transportem towarów jedynie pomiędzy portami morskimi. Z tego względu Kontrahent oferuje własnym klientom dostawę typu door-to-door (a więc dostawę bezpośrednio do oczekiwanego przez Kontrahenta miejsca). Aby wykonać taką usługę konieczny jest również transport towarów na terytorium kraju, które Kontrahent będzie wykonywało co do zasady przy zaangażowaniu Spółki. Należy więc uznać, że dla klienta Kontrahenta celem gospodarczym zamawianej usługi jest, aby towary zostały przetransportowane z konkretnego punktu A do konkretnego punktu B. Gdyby nie ta możliwość, klient prawdopodobnie nie zdecydowałby się nabyć usługi od Kontrahenta. Dowodem ciągłości transportu jest m.in. plomba umieszczona na drzwiach kontenera, która powinna pozostawać nienaruszona od momentu nadania kontenera do momentu jego finalnego odbioru przez klienta.

Co również istotne, klient zamawiając usługę typu door-to-door ponosi opłatę za wykonanie transportu międzynarodowego na rzecz Kontrahenta, która nie obejmuje tylko transportu morskiego pomiędzy portami, ale również realizowany przez Spółkę drogowy transport krajowy. Wartość usług Spółki jest uwzględniana w fakturach wystawianych przez Kontrahenta na klientów.

Jednocześnie Wnioskodawca wyraźnie podkreśla, iż decyzja dotycząca skorzystania z usług transportowych będących przedmiotem niniejszego wniosku zapada albo przed rozpoczęciem wysyłki towarów z miejsca nadania lub w czasie trwania tego transportu (co jest uzależnione wyłącznie od decyzji biznesowych klienta).

Tym niemniej w dalszym ciągu będzie to transport tego samego towaru do oznaczonego miejsca (wskazanego przez klienta). Co więcej, w opinii Spółki z perspektywy ostatecznego klienta oraz z ekonomicznego punktu widzenia taki transport stanowi jedność, tj. klient jest ostatecznie zainteresowany dostarczeniem towaru np. z… do… i podjęcie decyzji na późniejszym etapie o zaangażowaniu Kontrahenta w transport towarów także na odcinku w Polsce, w ocenie Spółki nie przerywa ciągłości transportu.

Należy także podkreślić, że co do zasady towar, który jest dostarczany do portu w Polsce jest albo bezpośrednio transportowany do konkretnego miejsca w Polsce albo przed transportem jest składowany w porcie relatywnie krótko. W przeważającej mierze towar w porcie składowany jest ok. jednego do dwóch dni (do tygodnia). W praktyce taki towar nie jest w ogóle rozładowywany z kontenerów, które są dalej transportowane w tym kontenerze.

Powyższe potwierdza zatem ciągły i nieprzerwany charakter transportu towarów, który rozumiany jest jako zachowanie jego ciągłości organizacyjnej.

Tym samym należy stwierdzić, iż w analizowanej sprawie usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie są skutkiem podjęcia odrębnego, nowego transportu rozpoczynającego się w Polsce, lecz stanowią część transportu międzynarodowego wykonywanego przez Kontrahenta.

2.2. Dowody posiadane przez Spółkę

Spółka pragnie wskazać, że w świetle art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług międzynarodowego transportu towarów są m.in. konosament lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora).

W świetle, § 6 ust. 1 i 2 Rozporządzenia, prawo do zastosowania stawki 0% zostało również przewidziane dla usług transportu towarów, które w całości są wykonywane na terytorium kraju, jeśli stanowi część usługi transportu międzynarodowego, pod warunkiem posiadania przez podatnika odpowiednich dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy.

W ocenie Spółki, podstawowe znaczenie dla udokumentowania dokonania międzynarodowego transportu towarów mają konosament lub elektroniczny konosament stosowane w komunikacji międzynarodowej, które jednoznacznie potwierdzają okoliczność, że nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Niemniej jednak dopuszczalne są też inne dokumenty, które muszą jednoznacznie potwierdzać, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim.

Jak wskazano w opisanym stanie faktycznym Spółka świadcząc usługi transportowe na terytorium Polski będzie każdorazowo w posiadaniu konosamentu lub elektronicznego konosamentu, które zostaną przekazane przez Kontrahenta. Dokumenty te będą poświadczać fakt zrealizowania usługi transportu, wskazując odpowiednio:

miejsce załadunku położone na terytorium kraju spoza UE, miejsce portu przeładunkowego położonego w Polsce oraz miejsce finalnego przeznaczenia na terytorium Polski,
miejsce odbioru towarów położone na terytorium Polski, miejsce portu przeładunkowego położone na terytorium Polski oraz miejsce finalnego przeznaczenia położone na terytorium poza UE.

Jednocześnie, mogą zdarzyć się sytuacje, w których miejsce finalnego przeznaczenia na terytorium Polski nie będzie wskazane na konosamencie lub elektronicznym konosamencie – np. wskutek decyzji o zmianie miejsca przeznaczenia po rozpoczęciu transportu.

Konosament jest dowodem zawarcia umowy przewozu z przewoźnikiem i odgrywa ważną rolę w handlu międzynarodowym. Ze względu na fakt, iż co do zasady powinien on zostać wydany w momencie załadunku towarów na statek (najpóźniej), może się okazać, że nie zawiera on całej trasy przewozu towarów, a uwzględnia jedynie jego morską część.

Podobnie, Spółka może być w posiadaniu elektronicznego konosamentu, który zawiera zbliżone informacje do tych znajdujących się na dokumencie przewozowym (konosamencie zwykłym), jednak nie jest dokumentem papierowym, a jego elektronicznym odpowiednikiem.

W opinii Spółki okoliczność nieuwzględnienia na konosamencie lub elektronicznym konosamencie miejsca finalnego przeznaczenia towarów położonego na terytorium Polski, nie oznacza automatycznie, iż świadczone przez Spółkę usługi transportowe nie stanowią usług transportu międzynarodowego.

Zauważyć należy bowiem, iż okoliczność braku wskazania miejsc finalnego przeznaczenia towarów uzasadniona jest specyfiką transakcji tj. faktem, iż w niektórych przypadkach w momencie sporządzenia konosamentu lub elektronicznego konosamentu Kontrahenta nie będzie znało decyzji wysyłającego lub nabywcy towarów dotyczącą realizacji transportu towarów za pośrednictwem Spółki. Decyzja ta bowiem może być podjęta na późniejszym etapie, po sporządzeniu konosamentu lub elektronicznego konosamentu.

Istotne jest natomiast, iż w dalszym ciągu będzie to nieprzerwany transport tego samego towaru do lub z oznaczonego miejsca (wskazanego przez klienta).

Niezależnie od powyższego, Spółka każdorazowo będzie posiadać także oświadczenie od Kontrahenta potwierdzające, że wykonywane przez nią usługi służą wykonaniu i są częścią transportu międzynarodowego. Zdaniem Wnioskodawcy, takie oświadczenie stanowi inny dokument, o którym mowa w art. 85 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT.

W oświadczeniu, Kontrahent jako przewoźnik organizujący transport międzynarodowy „od drzwi do drzwi” potwierdzi, że towary były przedmiotem transportu międzynarodowego, a świadczona przez Spółkę usługa była niezbędna do wykonania całej trasy przewozu zleconej przez klienta. W każdym przypadku transport obejmie przewóz towarów z kraju spoza UE do Polski lub odwrotnie.

Ponadto, w każdej sytuacji Spółka będzie w posiadaniu:

faktury wystawionej przez nią na rzecz Kontrahenta, obejmującej usługi transportu zrealizowane na terytorium Polski, oraz
faktury przewoźnika – Kontrahenta wystawionej na rzecz ostatecznego klienta, potwierdzającej, że usługi transportu krajowego zostały uwzględnione w finalnej kalkulacji wynagrodzenia za transport Kontrahenta.

W świetle powyższego w ocenie Spółki warunki stawienie przez art. 85 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT oraz § 6 ust. 1 i 2 Rozporządzenia zostaną przez Spółkę spełnione, bowiem będzie w posiadaniu wystarczających dokumentów, aby być w stanie potwierdzić, że świadczona przez nią usługa jest elementem transportu międzynarodowego.

Wszystkie wyżej wymienione dokumenty, tj. konosament, elektroniczny konosament, oświadczenie przewoźnika oraz faktura od przewoźnika będą jednoznacznie potwierdzać (łącznie lub każdy z osobna), że usługa wykonana przez Spółkę była wykorzystywana do międzynarodowego przewozu towarów.

2.3. Kwestia towarów importowanych

Spółka pragnie jednocześnie wskazać, że w przypadku realizacji transportu spoza UE do Polski, transport realizowany przez Spółkę będzie dotyczył towarów importowanych.

W takim przypadku, wartość świadczonych przez Spółkę usług jest wliczana do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów, co będzie potwierdzał odpowiedni dokument celny.

Taki dokument Spółka może uzyskać:

bezpośrednio z urzędu celno-skarbowego;
od Kontrahenta;
od agenta celnego zaangażowanego przez którąkolwiek ze stron.

Mogą zdarzyć się jednak sytuacje, w której odprawą celną zajmować się będzie inny podmiot, np. agent celny wybrany przez klienta. W takiej sytuacji, ze względów wyłącznie praktycznych Spółka może nie być w stanie zdobyć odpowiedniego dokumentu z urzędu celno-skarbowego (ostateczny klient lub zaangażowana przez niego agencja celna może nie przekazać Spółce takiego dokumentu). Nie zmienia to jednak faktu, że wartość usługi Spółki powinna być zawsze wliczana do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów na podstawie faktur wystawianych przez przewoźnika (tu: Kontrahent) na klienta.

W tym kontekście, Spółka pragnie wskazać, że § 6 ust. 2 Rozporządzenia, bezpośrednio odsyła do dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT (a więc do konosamentu lub innego dokumentu oraz faktury przewoźnika) – te dokumenty Spółka każdorazowo będzie posiadać.

Jednocześnie, należy wskazać, że art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT zawiera zastrzeżenie pkt 2, tj. art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT. Przepis ten wskazuje, że dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług transportu międzynarodowego są w przypadku transportu towarów importowanych – oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celno-skarbowy, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Należy jednak podkreślić, że Rozporządzenie nie odsyła bezpośrednio do art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT. W opinii Spółki takie brzmienie przepisów jest uzasadnione, bowiem w praktyce przewoźnik krajowy może nie mieć dostępu do dokumentów potwierdzonych przez urząd celno-skarbowy, z których wynikałby fakt wliczenia wartości jego usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu (w szczególności, gdy odprawa celna nie jest organizowana przez przewoźnika, a np. przez nabywcę towarów). W ocenie Spółki brak posiadania takich dokumentów (mimo iż Spółka świadczy usługi stanowiące części usługi transportu międzynarodowego oraz posiada dokumenty wymienione wprost w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT) nie powinien automatycznie oznaczać konieczności zastosowania stawki 23% w stosunku do takich usług.

Co więcej należy wskazać, że przyjęcie odmiennego podejścia (tj. konieczność opodatkowania usług Spółki stawką podstawową 23% z uwagi wyłącznie na brak posiadania niektórych dokumentów celnych) prowadziłoby do podwójnego opodatkowania tej samej usługi: 1) pierwszy raz na etapie wystawiania faktury na rzecz Kontrahenta, 2) a drugi raz przy imporcie towarów (jako składnik podstawy opodatkowania importowanych towarów). Sytuacja taka jest niezgodna z systemem podatku VAT.

Rozważając powyższą kwestię należy się odnieść do unormowań Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „Dyrektywa”).

Przepis art. 24 Dyrektywy, zawierający definicję świadczenia usług, wraz z art. 14, regulującym dostawę towarów oraz artykułem 30, definiującym import, wyznacza zakres opodatkowania dokonywanych transakcji, stanowiąc bazę systemu podatku od wartości dodanej. System ten, zasadniczo obejmuje wszystkie transakcje wykonywane w ramach działalności gospodarczej i odzwierciedla jedną z podstawowych cech podatku, określoną w art. 1 Dyrektywy – powszechność opodatkowania.

Oznacza to, że wszelkie transakcje wykonywane w ramach działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, ale jednocześnie, że transakcje już opodatkowane nie mogą podlegać ponownemu opodatkowaniu. Nie może bowiem ta sama czynność prawna zostać opodatkowywana dwukrotnie tym samym podatkiem od towarów i usług. Odnosząc zaś powyższe do sytuacji Wnioskodawcy, opodatkowanie usługi świadczonej przez Spółkę oznaczałoby to, że ta sama czynność jest opodatkowana jako po raz pierwszy jako świadczona usługa, lecz także po raz drugi – jako element importu towarów – poprzez uwzględnienie jej w wartości celnej importowanych towarów.

W ocenie Spółki podwójne opodatkowanie podatkiem VAT we wspólnotowym systemie podatku VAT jest niedopuszczalne. Państwa Członkowskie zobowiązane są do podjęcia niezbędnych środków, aby uniknąć podwójnego opodatkowania. Zakaz podwójnego opodatkowania podatkiem od wartości dodanej znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, na przykład w wyroku z dnia 27 czerwca 1989 r., sygn. akt J 50/88 w sprawie Heinz K. lub wyroku z dnia 3 października 1985 r., sygn. akt J 249/84, w sprawie Venceslas Profant. Przedstawiona w orzecznictwie argumentacja świadczy jednoznacznie, iż podstawowym celem wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej, w konsekwencji także podatku od towarów i usług, jest wyeliminowanie podwójnego opodatkowania tych samych transakcji.

Na temat zasady zakazu podwójnego opodatkowania w krajowym systemie prawa podatkowego, w szczególności na gruncie podatku od towarów i usług, wielokrotnie wypowiadał się Trybunał Konstytucyjny i Naczelny Sąd Administracyjny. Dla przykładu można wskazać na orzeczenie Trybunału z dnia 25 października 2004 r., sygn. akt SK 33/03, OTK-A 2004/9/94 oraz uchwałę 7 sędziów NSA z dnia 22 kwietnia 2002 r., sygn. akt FPS 2/02. W uchwale tej NSA w pełni zaaprobował następującą tezę: „To oznacza, że ani do tego, ani też do innego przypadku udokumentowania sprzedaży opodatkowanej fakturą VAT przed powstaniem obowiązku podatkowego nie odnosi się dyspozycja normy art. 33 ust. 1 cytowanej ustawy, ponieważ w przeciwnym razie prowadziłoby to do podwójnego opodatkowania tej samej sprzedaży, „pozostającego w jaskrawej sprzeczności z konstytucyjną zasada równości i powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 84 oraz w pewnym sensie w art. 217 Konstytucji” (R. Mastalski: Skutki prawne wystawienia faktury w podatku od towarów i usług, „Przegląd Podatkowy” 2001, nr 7, s. 26)”.

Tym samym za niedopuszczalne należy uznać podwójne opodatkowanie podatkiem VAT usług transportu realizowanego przez Spółkę. W szczególności, realizowane przez Spółkę usługi transportowe nie powinny być opodatkowane podstawową stawką VAT, jeżeli zostały uwzględnione wcześniej w wartości celnej importowanych towarów. Powyższe podejście byłoby sprzeczne z podstawowymi zasadami podatku VAT, a sytuacji tej nie zmienia ew. brak posiadania przez Spółkę odpowiedniego dokumentu celnego.

Podsumowanie

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przedstawione powyżej argumenty, w odniesieniu do świadczonych na terytorium Polski usług transportu towarów Spółka będzie miała prawo do stosowania preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 23 w związku z ust. 5 ustawy o VAT oraz § 6 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia.

Jednocześnie, w opinii Spółki bez znaczenia dla sprawy pozostaje fakt, iż w niektórych sytuacjach konosament lub elektroniczny konosament może nie wskazywać miejsca finalnego przeznaczenia wysyłki. W każdym, bowiem przypadku z perspektywy ostatecznego klienta transport obejmuje całą trasę, tj. od miejsca nadania (w kraju poza UE/Polsce) do miejsca przeznaczenia (w Polsce/w kraju poza UE). Jednocześnie, w ocenie Spółki transport ten ma charakter ciągły, nieprzerwany, a jego częścią jest transport lądowy świadczony przez Wnioskodawcę na terytorium Polski.

Co więcej, w opinii Spółki ewentualny brak posiadania dokumentów celnych przez Spółkę nie powinien pozbawiać jej prawa do zastosowania stawki 0%, ponieważ wartość świadczonych przez Spółkę usług zawsze powinna być uwzględniona w podstawie opodatkowania z tytułu importu towarów na podstawie faktur wystawionych przez Kontrahenta na klienta. Przeciwny wniosek, doprowadziłby w istocie do podwójnego opodatkowania świadczonych przez Spółkę usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla świadczonych na terytorium Polski usług transportu towarów na rzecz Kontrahenta na podstawie posiadanych dokumentów, w sytuacji gdy:

towary transportowane spoza UE po dotarciu do portu w Polsce będą odbierane przez Spółkę i dostarczane do finalnego miejsca przeznaczenia położonego w Polsce – jest nieprawidłowe;

towary odbierane od nadawcy będą transportowane do wybranego portu morskiego w Polsce, gdzie po rozładunku i załadunku na statek będą transportowane do miejsca docelowego zlokalizowanego poza terytorium UE – jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z art. 5 ust. 1 ustawy wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium państwa członkowskiego – rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4 ustawy).

Na podstawie art. 2 pkt 5 ustawy, przez terytorium państwa trzeciego, rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Według art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Przez eksport towarów – zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy – rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

–jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawowym obszarem działalności Spółki będzie świadczenie lądowych usług transportowych na rzecz Kontrahenta. Kontrahent jest podmiotem z siedzibą działalności gospodarczej na terytorium … nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, ani też nie jest zarejestrowany w Polsce dla celów podatku VAT.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem pytania w pierwszej kolejności należy wskazać, że dla określenia sposobu opodatkowania świadczonych usług, niezbędne jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od niego uzależnione jest miejsce ich opodatkowania.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej – art. 28b ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 28f ust. 1a ustawy – miejscem świadczenia usług transportu towarów na rzecz podatnika:

posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego są świadczone te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, jeżeli transport ten jest wykonywany w całości poza terytorium Unii Europejskiej, jest terytorium znajdujące się poza terytorium Unii Europejskiej;
posiadającego na terytorium państwa trzeciego siedzibę działalności gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego są świadczone te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego na terytorium państwa trzeciego stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, jeżeli transport ten jest wykonywany w całości na terytorium kraju, jest terytorium kraju.

Jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i świadczy usługi transportu lądowego towarów. Kontrahent, na rzecz którego Wnioskodawca świadczy usługi przewozu opisane we wniosku jest podmiotem z siedzibą działalności gospodarczej na terytorium…, nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, ani też nie jest zarejestrowany w Polsce dla celów podatku VAT. Wnioskodawca wskazał w uzupełnieniu wniosku, że Kontrahent jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ust. 1 lit. a) ustawy o VAT – Kontrahent wykonuje bowiem samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności. Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż Spółka świadcząc usługi transportu towarów na rzecz ww. Kontrahenta będącego podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy w sytuacji, gdy transport ten odbywa się w całości na terytorium kraju, miejscem świadczenia tych usług, określonym na podstawie art. 28f ust. 1a pkt 2 ustawy, jest terytorium kraju, tj. Polska. Tym samym Wnioskodawca zobowiązany jest do opodatkowania przedmiotowych usług zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego na terytorium Polski.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy – stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Natomiast stosownie do art. 83 ust. 3 ustawy – przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się:

przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:
1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej,
2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
3. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
4. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju;
przewóz lub inny sposób przemieszczania osób środkami transportu morskiego, lotniczego i kolejowego:
1. z miejsca wyjazdu na terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju,
2. z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu na terytorium kraju,
3. z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt);
usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami, o których mowa w pkt 1 i 2.

Jak stanowi art. 83 ust. 5 ustawy – dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu:

towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2;
towarów importowanych – oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celno-skarbowy, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów;
towarów przez eksportera – dowód wywozu towarów;
osób – międzynarodowy bilet lotniczy, promowy, okrętowy lub kolejowy, wystawiony przez przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera.

Z kolei zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 marca 2020 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2020 r., poz. 527, z późn. zm.) – zwanego dalej „rozporządzeniem” – obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do usług transportu towarów, jeżeli transport ten wykonywany jest w całości na terytorium kraju i stanowi część usługi transportu międzynarodowego.

Stosownie do § 6 ust. 2 rozporządzenia – przepisy ust. 1 pkt 1-3 stosuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika odpowiednich dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego należy wskazać, że do świadczonych przez Wnioskodawcę usług transportu lądowego świadczonych na rzecz Kontrahenta na trasach krajowych, gdzie miejsce rozpoczęcia i zakończenia przewozu towarów znajduje się na terytorium Polski, nie ma zastosowania przepis art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy, ponieważ przedmiotowe usługi nie stanowią usług transportu międzynarodowego, o których mowa w art. 83 ust. 3 ustawy.

Do opisanych usług transportu towarów świadczonych przez Wnioskodawcę mają natomiast zastosowanie przepisy § 6 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 rozporządzenia, ponieważ – jak wynika z okoliczności sprawy – ww. usługi transportu lądowego wykonywane na trasach krajowych, gdzie miejsce rozpoczęcia i zakończenia przewozu towarów znajduje się na terytorium Polski, stanowią część usługi transportu międzynarodowego.

Zatem, uwzględniając ww. przepisy, Wnioskodawca w celu zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku VAT powinien posiadać dokumenty wynikające z art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy w powiązaniu z pkt 2 tego artykułu, tj. list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz fakturę wystawioną przez przewoźnika (spedytora) oraz dodatkowo w przypadku towarów importowanych, dokument potwierdzony przez urząd celno-skarbowy, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów. Trzeba przy tym wskazać, że to przepisy celne regulują w sposób szczegółowy formę i treść stosowanych dokumentów celnych, z których powinna wynikać m.in. podstawa opodatkowania importu, bez względu na to, jaka stawka podatku została zastosowana.

Istotne jest zatem, aby Wnioskodawca dysponował takimi dokumentami, które pozwalają precyzyjnie określić miejsce nadania towaru, identyfikacje towaru, jednostki realizujące transport oraz fakt wliczenia wartości usługi transportowej do podstawy opodatkowania z tytułu importu. W przypadku towarów importowanych prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT ma bowiem wyłącznie podmiot, który posiada oprócz dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów. Stawka 0% może mieć zastosowanie jedynie do tej wartości usługi transportowej, która została wliczona do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów, co powinno mieć odzwierciedlenie w dokumencie celnym. Jeżeli więc – w przypadku przewozu towarów importowanych – podatnik nie posiada dokumentu, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy, ma obowiązek opodatkować usługę transportu międzynarodowego według stawki właściwej dla tych usług.

Wynika to wprost z przepisów art. 83 ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy, również w odniesieniu do usług, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, ponieważ regulacja § 6 ust. 2 rozporządzenia odsyła do dokumentów wymienionych w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, który z kolei zawiera zastrzeżenie odnoszące do pkt 2 (tj. towarów importowanych).

Zainteresowany wskazuje, że w każdej sytuacji opisanej we wniosku z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów, o których mowa we wniosku jednoznacznie wynika/będzie wynikało, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Powyższe może wynikać w szczególności z jednego z następujących dokumentów, które posiada/będzie posiadała Spółka:

konosamentu, jeśli takowy został wystawiony lub morskiego listu przewozowego w formie elektronicznej,

oświadczenia przewoźnika (Kontrahenta) potwierdzającego, że wykonywane przez nią usługi są częścią transportu międzynarodowego,

faktury wystawionej przez Spółkę na Kontrahenta oraz fakturę wystawioną przez Kontrahenta na klienta.

Wnioskodawca z zasady nie posiada/nie będzie posiadał potwierdzonego przez urząd celno-skarbowy dokumentu celnego, z którego wynika fakt wliczenia wartości świadczonej przez Wnioskodawcę usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów, za wyjątkiem przypadków, kiedy Zainteresowany będzie zaangażowany w odprawę celną importowanych towarów. Dokumentem takim jest/będzie w szczególności Jednolity Dokument Administracyjny (tzw. dokument SAD) wraz z dołączonymi do niego załącznikami. Jak wskazał Wnioskodawca w każdym przypadku w dokumencie SAD do podstawy opodatkowania wliczona będzie wartość transportu określona na podstawie faktury Kontrahenta.

Należy jeszcze raz podkreślić, że podatnikowi świadczącemu usługę transportu towarów na terytorium Polski, ale będącą częścią usługi transportu międzynarodowego, przysługuje stawka podatku od towarów i usług w wysokości 0% pod warunkiem, że posiada dokumenty wymienione w przepisach art. 83 ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy. Tym samym, dla zastosowania stawki 0% w sytuacji świadczenia usług transportu towarów importowanych, niezbędne jest udokumentowanie wliczenia przedmiotowej usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu. Dotyczy to każdego przypadku, gdy transportowane są towary importowane – niezależnie od tego czy import ma miejsce na terytorium kraju czy innego państwa członkowskiego UE.

W opisanej sprawie, jak wynika z wniosku, warunek ten nie będzie spełniony, gdyż dokument, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy, tj. dokument potwierdzony przez urząd celno-skarbowy, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów, Spółka będzie posiadać w sytuacji, gdy Zainteresowany będzie zaangażowany w odprawę celną importowanych towarów. Ponadto, jak wynika z uzupełnienia wniosku w każdym przypadku w dokumencie SAD do podstawy opodatkowania wliczona będzie wartość transportu określona na podstawie faktury Kontrahenta.

Jednocześnie w tym miejscu należy nadmienić, że cechą podatku od towarów i usług (podobnie jak i podatku akcyzowego) jest to, że stanowi on element ceny towaru (art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach – Dz. U. z 2013 r. poz. 385 ze zm., a następnie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług – Dz. U. z 2019 r., poz. 178.), będąc jego integralną częścią. W konsekwencji, co do zasady, bezpośredni ekonomiczny ciężar opodatkowania spoczywa nie na podatniku tego podatku, lecz na konsumentach, którzy nabywają towary i płacąc cenę wraz z podatkiem od towarów i usług – ponoszą faktycznie jego ciężar. Jest to skutkiem pośredniego charakteru podatków obrotowych, do których należy podatek od towarów i usług.

Wskazać tym samym należy, że podatek VAT ma charakter cenotwórczy i jego ciężar ponosi co do zasady ostateczny konsument. Natomiast dla podatnika podatek ten jest neutralny, po stronie podatników bowiem istnieje przewidziana prawem możliwość „przerzucania” ekonomicznego ciężaru opodatkowania na inne podmioty (konsumentów, nabywców towarów/usług) wynikająca z obowiązku wliczenia podatku w cenę towaru/usługi. Wobec powyższego twierdzenie Wnioskodawcy, że opodatkowanie usługi świadczonej przez Spółkę oznaczałoby to, że ta sama czynność jest opodatkowana po raz pierwszy jako świadczona usługa, lecz także po raz drugi – jako element importu towarów – poprzez uwzględnienie jej w wartości celnej importowanych towarów, nie ma zastosowania w niniejszej sprawie.

Mając zatem na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca dla świadczonych usług transportu towarów importowanych nie posiada/nie będzie posiadał łącznie dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 i pkt 2 ustawy. W konsekwencji w sytuacji świadczenia usług transportu towarów importowanych Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 ww. rozporządzenia, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie posiada/nie będzie posiadał dokumentu, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Tym samym usługi transportu towarów importowanych świadczone przez Wnioskodawcę podlegają/będą podlegały opodatkowaniu stawką podatku właściwą dla tych usług.

Natomiast dla świadczonych na terytorium Polski usług transportu towarów na rzecz Kontrahenta, w sytuacji gdy towary odbierane od nadawcy będą transportowane do wybranego portu morskiego w Polsce, skoro Zainteresowany świadcząc ww. usługi transportowe towarów eksportowanych na terytorium Polski jest/będzie każdorazowo w posiadaniu konosamentu lub elektronicznego konosamentu, z których jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, należy stwierdzić że Wnioskodawca jest/będzie w posiadaniu dokumentów wskazanych w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy.

Zatem mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że do świadczonych usług transportu drogowego towarów eksportowanych na trasach krajowych, stanowiących część usługi transportu międzynarodowego, w związku z faktem, iż Wnioskodawca posiada/będzie dokumenty wskazane w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, spełnione są/będą przesłanki do zastosowania obniżonej stawki podatku w wysokości 0% na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 rozporządzenia.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla świadczonych na terytorium Polski usług transportu towarów na rzecz Kontrahenta na podstawie posiadanych dokumentów, w sytuacji gdy towary odbierane od nadawcy będą transportowane do wybranego portu morskiego w Polsce, gdzie po rozładunku i załadunku na statek będą transportowane do miejsca docelowego zlokalizowanego na terytorium poza terytorium UE, jest prawidłowe.

Natomiast oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla świadczonych na terytorium Polski usług transportu towarów na rzecz Kontrahenta na podstawie posiadanych dokumentów, w sytuacji gdy towary transportowane spoza UE po dotarciu do portu w Polsce będą odbierane przez Spółkę i dostarczane do finalnego miejsca przeznaczenia położonego w Polsce, należało uznać je za nieprawidłowe.

Tut. Organ zastrzega jednak, że rozstrzygnięcie czy z dokumentów, którymi dysponuje podatnik wynika bądź nie wynika jednoznacznie fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin