INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2011 r. (data wpływu 25 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania wynagrodzenia biegłego sądowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania wynagrodzenia biegłego sądowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca pełni funkcję biegłego sądowego, powołanego do tych czynności przez Prezesa Sądu Okręgowego.

Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą będąc Rzeczoznawcą Majątkowym i z tego tytułu jest płatnikiem podatku VAT.

Do czynności zlecanych przez Sądy należą wyceny wartości nieruchomości. Aby zrealizować zlecenie Sądu niezbędnymi czynnościami są:

1. oględziny nieruchomości położonych także w miejscowościach wiejskich często oddalonych od X, co wiąże się z koniecznością dojazdu na miejsce oględzin samochodem osobowym,
2. badanie zachowań rynku nieruchomości w Katastrach Powiatowych, badanie zapisów w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego w Gminach oraz zamawianie niezbędnych dokumentów geodezyjnych w Ośrodkach Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej Starostw Powiatowych, co także wiąże się z koniecznością dojazdów,
3. opracowanie treści opinii.

Zainteresowany wskazał, iż wszystkie ww. czynności są usługą jaką świadczy Sądowi.

W wystawionych fakturach VAT do czynności opisanych w punkcie 1 i 3 Wnioskodawca dolicza podatek VAT w wysokości 23% (czynności opisane w punkcie 2 są zwolnione od podatku VAT).

Sądy Rejonowe pokrywają faktury wystawione przez Zainteresowanego w opisanej powyżej formie (akceptując także podatek do czynności dojazdu) za wyjątkiem Sądu Rejonowego w Y, który uważa, że „(…) wynagrodzenie to zostało przyznane w obniżonej kwocie ponieważ zgodnie z ustawą z dnia 5 listopada 2009 r. o zmianie dekretu o należności świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym podwyższenie o kwotę podatku od towarów i usług podlega jedynie wynagrodzenie biegłego (…).

Wnioskodawca wskazał, iż jego wniosek o wydanie interpretacji wynika stąd, że chce pozostawać w zgodzie przy wystawianiu faktur VAT, z przepisami o należnościach Skarbu Państwa (podatek VAT nie jest przecież jego dochodem). Zainteresowany podkreślił, iż nie może zachować w tej sprawie milczenia, skoro jedne Sądy podatek taki akceptują, a inne nie akceptują.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy należy do kosztów dojazdów samochodem osobowym doliczać podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, do kosztów dojazdów samochodem osobowym należy doliczać podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, iż Wnioskodawca – będący podatnikiem podatku od towarów i usług jako biegły sądowy – wykonuje opinie sądowe na zlecenie sądów. Do czynności zlecanych przez sądy należą wyceny wartości nieruchomości. Aby zrealizować zlecenie Sądu niezbędnymi czynnościami są:

1. oględziny nieruchomości położonych także w miejscowościach wiejskich często oddalonych od X, co wiąże się z koniecznością dojazdu na miejsce oględzin samochodem osobowym,
2. badanie zachowań rynku nieruchomości w Katastrach Powiatowych, badanie zapisów w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego w Gminach oraz zamawianie niezbędnych dokumentów geodezyjnych w Ośrodkach Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej Starostw Powiatowych, co także wiąże się z koniecznością dojazdów,
3. opracowanie treści opinii.

Zainteresowany wskazał, iż wszystkie ww. czynności są usługą jaką świadczy na rzecz sądu.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, iż zgodnie art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zatem skoro koszty przejazdu samochodem, poniesione przez Wnioskodawcę są ściśle związane z wykonywaną przez niego jako biegłego sądowego usługą, polegającą na realizacji opinii sądowych na zlecenie sądów, stanowiąc jeden z elementów kalkulacyjnych otrzymanego wynagrodzenia (część odpłatności za usługę), to koszty te składają się na całość świadczenia należnego od nabywcy usługi na równi z wypłacanym wynagrodzeniem. Poniesione wydatki stanowią element rachunku kosztów, zmierzających do ustalenia kwoty odpłatności za wykonywaną usługę. Stanowią więc kwotę należną w rozumieniu powołanego wyżej art. 29 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki właściwej dla usługi głównej (czynności biegłego).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz mając na względzie powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż ponoszone przez Wnioskodawcę jako biegłego sądowego koszty przejazdu jako wydatki niezbędne do sporządzenia opinii sądowej w zakresie wyceny nieruchomości – winny być opodatkowane według stawki właściwej dla wykonanej usługi polegającej na sporządzeniu opinii przez biegłego sądowego, tj. 23%.

Dodatkowo tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego oraz we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.