Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB5/4510-508/16-2/S/AJ/MR
z 14 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r.– Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 4 listopada 2020 r. sygn. akt II FSK 1669/18 (data wpływu prawomocnego wyroku 20 stycznia 2021 r., data zwrotu akt sprawy 18 lutego 2021 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 29 kwietnia 2016 r. (data wpływu 12 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz agenta - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz agenta.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

7 czerwca 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IPPB5/4510-508/16-2/AJ, w której uznał stanowisko Spółki w zakresie obowiązku poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz agenta za nieprawidłowe.

Indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego z 7 czerwca 2016 r. nr: IPPB5/4510-508/16-2/AJ, została skutecznie doręczona 8 czerwca 2016 r.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 7 czerwca 2016 r. znak: IPPB5/4510-508/16-2/AJ wniósł pismem z 20 czerwca 2016 r. (data wpływu 24 czerwca 2016 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Po przeanalizowaniu zarzutów Strony Organ podatkowy stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej – pismo z 25 lipca 2016 r. znak: IPPB5/4510-1-43/16-2/AJ.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 7 czerwca 2016 r. znak: IPPB5/4510-508/16-2/AJ złożył skargę pismem z 31 sierpnia 2016 r. (data wpływu 2 września 2016 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 20 września 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2803/16 oddalił skargę strony na zaskarżoną interpretację indywidualną.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 20 września 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2803/16 Strona skarżąca złożyła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego pismem z 27 grudnia 2017 r.

20 stycznia 2021 r. do organu wpłynął wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 listopada 2020 r., sygn. akt II FSK 1669/18, uchylający w całości wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 20 września 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2803/16, oraz uchylający zaskarżoną interpretację indywidualną z 7 czerwca 2016 r. nr IPPB/4510-508/16-2/AJ. 18 lutego 2021 r. do Organu wpłynął zwrot akt sprawy po prawomocnym rozstrzygnięciu sprawy przez Naczelny Sad Administracyjny.

Naczelny Sąd Administracyjny w prawomocnym wyroku z 4 listopada 2020 r., sygn. akt II FSK 1669/18 uznał, że skarga jest zasadna.

W uzasadnieniu ww. wyroku Sąd wskazał, że spór w sprawie sprowadza się do rozstrzygnięcia, „(…) czy zobowiązanie strony (jako płatnika) do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz pośrednika tj. agenta (który nie posiada siedziby na terytorium Polski), w związku z zakupem biletów lotniczych, stanowi naruszenie art. 21 ust. 1 pkt 4 u.p.d.p (…).

(…) Spółka podała we wniosku, że na potrzeby swojej działalności gospodarczej dokonuje zakupu biletów lotniczych u pośrednika - agenta, który nie ma na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby lub zarządu (jest nierezydentem podatkowym). Bilety te dotyczą lotów wykonywanych przez różne linie lotnicze, na trasach międzynarodowych, w tym z Polski do innego kraju i z innego kraju do Polski.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, wydając zakwestionowany wyrok zignorowano wnioski płynące z analizy konstrukcji ukształtowanej przepisami art. 21 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. Jak słusznie podniesiono w skardze kasacyjnej, przedstawiony we wniosku stan faktyczny nie pozwala na jego subsumcję pod normę prawną wynikającą z art. 21 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., który to przepis stanowi o przychodach uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. Trzeba też podkreślić, że zgodnie z przytoczonym wyżej art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., wskazane w tym przepisie podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 są obowiązane, jako płatnicy, pobierać podatek w dniu dokonania tych wypłat.

Ustawodawca wiąże zatem obowiązek płatnika z dokonaną przez niego wypłatą należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., a nie z faktem ponoszenia ekonomicznego ciężaru. Zatem pod pojęciem „wypłaty" dla potrzeb określenia obowiązku płatnika podatku uźródła należy rozumieć faktyczne przekazanie środków pieniężnych należnych za wykonanie usługi, czy nabyte towary podmiotowi osiągającego przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p.

Tymczasem, z opisu stanu faktycznego tej sprawy nie wynika, aby Spółka dokonywała wypłat należności na rzecz przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. Spółka zleciła zakup biletów pośrednikowi - agentowi, która nie ma siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i temu podmiotowi wypłacała należności z tego tytułu. Z opisu stanu faktycznego nie wynika też, aby agent ten był przedstawicielem (reprezentantem) zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. Spółka, choć ponosi ekonomiczny ciężar organizacji przelotów, nie dokonuje wypłat więc środków z tytułu określonego w art. 21 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. W związku z tym nie zachodzą tu przesłanki wynikające z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p.

W świetle powyższego brak jest więc podstaw do uznania, że Spółka uiszczając równowartość ekonomiczną ceny biletu lotniczego, powiększoną o należną pośrednikowi prowizję, spełnia dyspozycję normy prawnej z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., która uzależnia obowiązek pobrania podatku u źródła, tj. funkcję płatnika, od faktu dokonywania wypłaty, w tym przypadku przekazania środków na rzecz zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. Spółka, o czym była już mowa, choć ponosi ekonomiczny ciężar świadczenia, jednakże nie dokonuje wypłaty środków z tytułu określonego w art. 21 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. (dot. wypłat na rzecz zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej).

Wobec powyższego, za zasadne uznać podniesione w skardze kasacyjnej zarzuty dotyczące naruszenia art. 21 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p (…).

(…) W tym stanie rzeczy uznając, że zaskarżony wyrok narusza przywołane w skardze kasacyjnej przepisy, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 188 i art. 146 § 1 P.p.s.a. uchylił zaskarżony wyrok sądu pierwszej instancji oraz interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 7 czerwca 2016 r. (…).”

W myśl art. 153 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tutejszy Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej także jako: „Spółka”) jest spółką prawa handlowego. Spółka zawarła umowę agencyjną z podmiotem mającym siedzibę poza terytorium Polski. W ramach przedmiotowej umowy Spółka za wynagrodzeniem zobowiązuje się do świadczenia na rzecz kontrahenta (dalej jako: „agent”) następujących usług:

• rezerwacja, opracowanie i sprzedaż dokumentów podróży na krajowe i międzynarodowe połączenia lotnicze;
  

• rezerwacja, opracowanie i sprzedaż dokumentów podróży na krajowe i międzynarodowe połączenia kolejowe oraz rezerwacja, opracowanie i sprzedaż usług hotelarskich, polis ubezpieczeniowych i innych usług dodatkowych;
  

• opracowanie zwrotu niewykorzystanych biletów i potwierdzeń rezerwacji.
  
  
  

W ramach zawartej umowy Spółka zobowiązana jest m.in. do dokonywania rezerwacji, opracowania i wystawienia pasażerowi dokumentu przewozowego, pobierania od pasażera lub innej osoby ustalonej przez odpowiedniego przewoźnika opłaty za przewóz, zgodnie z zasadami i przepisami przewoźnika oraz jej przekazania agentowi w trybie i terminie ustalonym w umowie.

Ponadto Spółka zobowiązana jest do sporządzenia i dostarczenia agentowi sprawozdawczości w kwestii sprzedaży, zwrotów i anulowań dokumentów podróży. Do dostarczenia Spółce informacji dotyczącej taryf odpowiedniego przewoźnika zobowiązany jest agent. Agent zapewnia Spółce połączenie techniczne do swojego systemu rezerwacji dokumentów przewozowych i innych usług, przez co Spółka ma możliwość dokonywania rezerwacji.

Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje zakupu biletów lotniczych. Spółka nabywa bilety lotnicze od agenta, który działa na podstawie umów zawartych z przewoźnikami lotniczymi m. in. z Niemiec, Ukrainy, Rosji, Mołdawii, Azerbejdżanu, przewoźnikami kolejowymi (ich przedstawicielami), touroperatorami, firmami ubezpieczeniowymi oraz innymi dostawcami usług.

Zakup biletu potwierdzany jest fakturą wystawioną przez agenta, a kwota wskazana na fakturze przelewana jest na rachunek bankowy agenta.

Agent od którego Spółka nabywa bilety lotnicze nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu (jest nierezydentem podatkowym). Nabyte od agenta bilety Spółka sprzedaje pasażerom. Pasażerowie kupują bilety na stronie internetowej Spółki i przelewają pieniądze w PLN na konto Spółki. Środki uzyskane ze sprzedaży biletów, po przewalutowaniu na Euro, Spółka przelewa na konto agenta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz agenta ?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz agenta.

Uzasadniając powyższe należy zauważyć, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej: ustawa CIT) podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychodów przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej - ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Aby Spółka zobowiązana była do poboru podatku u źródła od wypłacanego wynagrodzenia powinny być spełnione dwie przesłanki: usługi na jej rzecz powinno świadczyć zagraniczne przedsiębiorstwo żeglugi powietrznej oraz zagraniczny kontrahent powinien osiągać na terytorium RP przychody.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby łub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z art. 3 ust. 2 ustawy CIT wynika, że opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym podlega wynagrodzenie pod warunkiem, że dochód jest osiągany na terenie Polski. Oznacza to, przy braku przepisów, które określałyby zasady ustalania miejsca osiągnięcia przychodu, że dochód jest osiągnięty tam, gdzie zostały wykonane czynności, które dały źródło temu dochodowi.

Przy określaniu położenia źródła danego dochodu, powołać można się na pismo Ministerstwa Finansów z 24 lipca 2001 r., (Sygn.: PB4/AK-8214-1045-277/01). Ministerstwo Finansów wyjaśniło, że za źródło dochodów położone w Polsce uznać należy m. in.: dochody nierezydentów z tytułu opłat za przewóz ładunków lub osób przyjętych do przewozu w portach polskich (w tym lotniczych).

W ocenie Spółki, nie można pojęcia „dochody osiągane” utożsamiać z pojęciem „dochody wypłacane, pochodzące, otrzymywane z terytorium Polski”.

Pod pojęciem „terytorium, z którym wiąże się osiąganie dochodów” należy rozumieć miejsce, gdzie dokonują się czynności lub położone są nieruchomości (źródło), które generują dochód i są jego przyczyną sprawczą.

Czynnością taką nie jest wypłata pieniędzy, wyplata jest elementem finalnym całego procesu osiągania dochodu (Wyrok NSA w Warszawie; sygn. II FSK 2144/08).

Dla wskazania płatnika, czyli podmiotu na którym ciąży obowiązek poboru powyższego podatku, zastosowanie znajdzie art. 26 ust. 1 CIT. Zgodnie z tym przepisem osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 CIT, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Zakres podmiotowy wynikający z treści przytoczonego powyżej przepisu jest zatem jednoznaczny - obowiązek ten dotyczy jedynie podmiotów, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 CIT - m.in. z tytułu przychodów uzyskanych na terenie RP przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, na rzecz podmiotu objętego ograniczonym obowiązkiem podatkowym. Ustawodawca nie kładzie zatem nacisku na kwestię ponoszenia wydatku w sensie ciężaru ekonomicznego określonego świadczenia, ani też na kwestię stosunku prawnego pomiędzy oferującym usługę przewozu zagranicznym przedsiębiorstwem a jego klientem, ale odwołuje się w sposób wyraźny do czynności technicznej jaką jest dokonywanie wypłaty należności z określonych w treści ustawy tytułów. Należy zatem uznać, że to kwestia dokonywania wypłaty środków z określonych w ustawie tytułów, ma zasadnicze znaczenie dla wskazania płatnika, zobowiązanego do ewentualnego poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

Spółka na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, dokonuje zakupu biletów lotniczych zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej od agenta nie mającego siedziby na terytorium RP. Zakup biletu potwierdzany jest fakturą wystawioną przez agenta, a kwota wskazana na fakturze przelewana jest na rachunek bankowy agenta.

Tym samym, nie sposób uznać, iż wnioskodawca uiszczając na rzecz agenta równowartość ekonomiczną ceny biletu lotniczego, spełnia desygnaty normy prawnej z art. 26 ust. 1 CIT, która uzależnia obowiązek pobrania podatku u źródła tj. funkcję płatnika, od faktu dokonywania wypłaty, czyli przekazania środków na rzecz zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, która to transakcja powoduje uzyskanie ewentualnych przychodów na terytorium RP.

Wnioskodawca ponosi bowiem ekonomiczny ciężar świadczenia, jednakże nie dokonuje wypłaty środków z tytułu określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 4 CIT, a jedynie w związku z nim - bezpośrednich wypłat z tytułów, o których mowa, dokonuje pośrednik.

Niezależnie od powyższego należy zauważyć, iż podmiotem, który dokonuje wypłat i który, kierując się miejscem siedziby podatnika, może zastosować postanowienia odpowiedniej umowy międzynarodowej odnośnie określenia właściwej stawki podatku, czy też w ogóle od tego opodatkowania odstąpić, jeżeli dana umowa zawiera takie regulacje, pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej uzyskanego od podatnika jest agent. To on bowiem zaspokaja roszczenia przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej i dysponuje bądź nie, certyfikatem rezydencji podatkowej tego podatnika, uprawniającym go, zgodnie z umową w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, do niepobrania podatku (tak ni. in. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 lutego 2011 r. w sprawie I SA/PO 821/10).

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie jest zobowiązany do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz agenta.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych tak m. in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z 28 stycznia 2016 (sygn, akt I SA/Rz 1162/15), którym uchylił interpretację indywidualną z dnia 2 września 2015 r. (sygn. IBPB-1-3/4510-94/15/JKT) wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

W przedmiotowym wyroku Sąd zajął stanowisko, że „nie sposób uznać, iż wnioskodawca, uiszczając równowartość ekonomiczną ceny biletu lotniczego, powiększoną o należną pośrednikowi prowizję, spełnia desygnaty normy prawnej z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851), która uzależnia obowiązek pobrania podatku u źródła, tj. funkcję płatnika, od faktu dokonywania wypłaty, czyli przekazania środków na rzecz zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, która to transakcja powoduje uzyskanie ewentualnych przychodów na terytorium RP. Wnioskodawca ponosi bowiem ekonomiczny ciężar świadczenia, jednakże nie dokonuje wypłaty środków z tytułu określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a jedynie w związku z nim - bezpośrednich wypłat z tytułów, o których mowa, dokonuje pośrednik.”

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 4 listopada 2020 r. sygn. akt II FSK 1669/18 (data wpływu prawomocnego wyroku 20 stycznia 2021 r.), w świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego w zakresie obowiązku poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz agenta – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisanym zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.