2021.05.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.145.2021.1.BS
z 25 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 marca 2021 r. (data wpływu 25 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty niepodzielonych zysków Wnioskodawcy przekazanych na kapitał rezerwowy Spółki w 2021 r. na mocy uchwały wspólników Wnioskodawcy podjętej po 30 kwietnia 2021 r., zarówno w roku 2021 r. jak i w kolejnych dwóch latach podatkowych (2022 oraz 2023), do wysokości limitu wskazanego w art. 15cb ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2021 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty niepodzielonych zysków Wnioskodawcy przekazanych na kapitał rezerwowy Spółki w 2021 r. na mocy uchwały wspólników Wnioskodawcy podjętej po 30 kwietnia 2021 r., zarówno w roku 2021 r. jak i w kolejnych dwóch latach podatkowych (2022 oraz 2023), do wysokości limitu wskazanego w art. 15cb ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność w zakresie produkcji (…).

Aktualnie (na moment złożenia niniejszego wniosku) Wnioskodawca działając w formie spółki komandytowej jest podmiotem transparentnym podatkowo na gruncie podatków dochodowych. Rok obrotowy Wnioskodawcy jest tożsamy z rokiem kalendarzowym.

W związku ze zmianą przepisów dotyczących opodatkowania spółek komandytowych, które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2021 r. Spółka uzyska w roku 2021 status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, przy czym nastąpi to z dniem 1 maja 2021 r. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw Dz.U. 2020 poz. 2123 (dalej: „Ustawa zmieniająca lub Ustawa nowelizująca”) Spółka postanowiła, że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2 ustawy zmieniającej, w brzmieniu nadanym Ustawą zmieniającą, będzie stosować począwszy od dnia 1 maja 2021 r.

Mając na uwadze, że na dzień złożenia niniejszego wniosku Spółka nie posiada jeszcze statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, w sekcji B.2. przedmiotowego wniosku określono status Wnioskodawcy jako „inny”. Niemniej jako, że na moment wydania interpretacji Spółka będzie już podatnikiem PDOP w sekcji B.2. zaznaczono również status „podatnik”.

W najbliższej przyszłości planowane jest podjęcie uchwały wspólników Wnioskodawcy o utworzeniu w Spółce kapitału rezerwowego i przekazaniu na niego niepodzielonych zysków Wnioskodawcy powstałych przed 1 maja 2021 r. Uchwała zostanie podjęta w 2021 r., po uzyskaniu przez Spółkę statusu podatnika PDOP. Zyski te dla celów bilansowych zostaną wykazane w pozycji kapitał rezerwowy. Wnioskodawca nie zakłada dokonania podziału i wypłaty zysku alokowanego na kapitał rezerwowy przed końcem 2024 r. ani też nie planuje pokrycia strat z lat poprzednich z tego zysku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty niepodzielonych zysków Wnioskodawcy przekazanych na kapitał rezerwowy Spółki w 2021 r. na mocy uchwały wspólników Wnioskodawcy podjętej po 30 kwietnia 2021 r., zarówno w roku 2021 r. jak i w kolejnych dwóch latach podatkowych (2022 oraz 2023), do wysokości limitu wskazanego w art. 15cb ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty niepodzielonego zysku Wnioskodawcy, przekazanego na kapitał rezerwowy Spółki w 2021 r. na mocy uchwały wspólników Wnioskodawcy podjętej po 30 kwietnia 2021 r., zarówno w roku 2021 r. jak w kolejnych dwóch latach podatkowych (2022 oraz 2023), do wysokości limitu wskazanego w art. 15cb ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o PDOP”).

Zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o PDOP, przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Należy jednak zauważyć, że zgodnie z art. 12 ust. 2 Ustawy zmieniającej, spółka komandytowa może postanowić, że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym Ustawą nowelizującą, stosuje się do tej spółki oraz przychodów i kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce począwszy od dnia 1 maja 2021 r. W takim przypadku spółka komandytowa uzyskuje status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca skorzystał z takiej możliwości, zatem status podatnika PDOP nabędzie od dnia 1 maja 2021 r.

Zgodnie z art. 15cb ust. 1 ustawy o PDOP w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:

dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub
zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.

Jak wskazano w art. 15cb ust. 2 koszt ten przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych. Natomiast zgodnie z art. 15cb ust. 3 ustawy o PDOP łączna kwota odliczanych z tego tytułu w jednym roku podatkowym kosztów uzyskania przychodów nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł.

Zgodnie z art. 15cb ust. 4 ustawy o PDOP, przepisu ust. 1 tego artykułu nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej. W myśl natomiast art. 15cb ust. 5 ustawy o PDOP, przepis art. 15cb ust. 1 znajduje zastosowanie jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.

Zastosowanie art. 15cb ust. 1 ustawy o PDOP do sytuacji Spółki

W celu zastosowania art. 15cb ust. 1 ustawy o PDOP ustawodawca wymaga między innymi aby zysk został przeznaczony na kapitał zapasowy bądź rezerwowy spółki.

W tym zakresie Wnioskodawca wskazuje, iż żaden przepis prawa nie zabrania tworzenia takich kapitałów w spółkach osobowych. Wobec braku wyraźnego zakazu tworzenia kapitałów rezerwowych i zapasowych w spółkach osobowych, w tym spółkach komandytowych, spółki osobowe mogą posiłkować się takimi rozwiązaniami dla finansowania swojej działalności.

Ponadto, w związku z nadaniem spółkom komandytowym statusu podatnika PDOP, zmianie uległo pojęcie spółki zdefiniowane w art. 4a pkt 21 lit. c ustawy o PDOP. Na gruncie znowelizowanych przepisów przez spółkę należy również rozumieć, spółki, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 i la ustawy o PDOP (a więc m.in. spółki komandytowe), mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na uwadze, że w momencie podjęcia uchwały wspólników o utworzeniu w Spółce kapitału rezerwowego i przekazaniu na niego niepodzielonych zysków Spółki, Wnioskodawca będzie już posiadał status podatnika PDOP, zyski Wnioskodawcy zostaną przeznaczone na kapitał rezerwowy spółki w rozumieniu art. 4a pkt 21 lit. c ustawy o PDOP.

Ponadto spełnione zostaną pozostałe warunki wskazane w art. 15cb ustawy o PDOP. Wnioskodawca nie zakłada bowiem dokonania podziału i wypłaty zysku alokowanego na kapitał rezerwowy przed końcem 2024 r. ani też nie planuje pokrycia strat z lat poprzednich z tego zysku.

Koszt, o którym mowa w art. 15c ust. 1 ustawy o PDOP, przysługuje w roku podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych.

W ocenie Spółki, rokiem przekazania zysku na kapitał rezerwowy (podwyższenia kapitału rezerwowego) w rozumieniu powyższego przepisu będzie rok, w którym podjęta zostanie uchwała wspólników o utworzeniu w Spółce kapitału rezerwowego i przekazaniu na niego niepodzielonych zysków Spółki (a zatem rok 2021).

W konsekwencji możliwość rozpoznania kosztu o którym mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o PDOP będzie przysługiwać Spółce w 2021 r. oraz w dwóch kolejnych latach podatkowych do maksymalnej wysokości 250 000 zł w każdym z tych lat.

Podsumowując, Spółka będzie miała możliwość uznania za koszty podatkowe kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty niepodzielonego zysku Wnioskodawcy, przekazanego na kapitał rezerwowy Spółki w 2021 r. na mocy uchwały wspólników Wnioskodawcy podjętej po 30 kwietnia 2021 r., zarówno w roku 2021 r. jak w kolejnych dwóch latach podatkowych (2022 oraz 2023), do wysokości limitu wskazanego w art. 15cb ust. 3 ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że na mocy art. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123) przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”) mają, co do zasady, zastosowanie również do spółek komandytowych.

Zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 1 ust. 3 pkt 1 updop, przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy nowelizującej, przypadku spółek komandytowych oraz spółek jawnych, które z dniem 1 stycznia 2021 r. uzyskały status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, oraz w zakresie uzyskanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów i poniesionych kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce, w tym z tytułu objęcia (nabycia) i zbycia udziałów tej spółki, wystąpienia z tej spółki lub jej likwidacji, przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r., z zastrzeżeniem ust. 2.

Jak wynika z art. 12 ust. 2 Ustawy nowelizującej, spółka komandytowa może postanowić, że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do tej spółki oraz przychodów i kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce począwszy od dnia 1 maja 2021 r. W takim przypadku spółka komandytowa uzyskuje status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r.

Stosownie do art. 12 ust. 6 Ustawy nowelizującej, Spółka, o której mowa w ust. 1, kontynuuje dokonaną przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, wycenę wartości podatkowej składników majątkowych, w szczególności w zakresie dotyczącym wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przyjętej metody amortyzacji, stawek oraz okresu amortyzacji, a także wysokości odpisów amortyzacyjnych uprzednio dokonanych od tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, oraz, stosując przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uwzględnia, z zastrzeżeniem ust. 5, zdarzenia zaistniałe przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mające wpływ na wysokość jej zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 updop, ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji.

Stosownie do art. 4a pkt 14 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Natomiast w myśl art. 4a pkt 21 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to spółkę będącą podatnikiem.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na mocy przepisów ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2159, dalej jako: „ustawa nowelizująca”), nastąpiła nowelizacja przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy nowelizującej od 1 stycznia 2019 r. po art. 15ca został dodany art. 15cb updop.

Zgodnie z art. 15cb ust.1 updop, w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:

dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub
zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.

W myśl art. 15cb ust. 2 updop koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych, a łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł (art. 15cb ust. 3 updop).

Przepis art. 15cb ust. 4 updop wskazuje, że przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej.

Z kolei art. 15cb ust. 5 updop stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.

Należy zauważyć, iż obowiązujące do dnia 31 grudnia 2018 r. przepisy updop w zakresie podatkowego traktowania źródeł finansowania działalności podatnika były korzystniejsze dla finansowania inwestycji kapitałem obcym (odsetki stanowią koszt uzyskania przychodów) aniżeli kapitałem własnym. Celem wprowadzenia art. 15cb updop było zatem wyeliminowanie tego zróżnicowania poprzez wprowadzenie możliwości podwyższania kosztów uzyskania przychodów o odpowiednik kosztów finansowania dłużnego (mimo, iż koszty te de facto nie zostały poniesione). W uzasadnieniu do projektu Ustawy nowelizującej wskazano, że art. 15cb updop: „wprowadza rozwiązanie umożliwiające zaliczenie do kosztów podatkowych hipotetycznych kosztów pozyskania kapitału zewnętrznego, w przypadku gdy źródłem finansowania spółki są dopłaty wnoszone przez wspólników lub tzw. zyski zatrzymane. Proponowane przepisy w tym zakresie mają na celu promowanie działań zmierzających do tworzenia w spółkach kapitałów samofinansowania, powstałych z zysku zatrzymanego oraz z dopłat wnoszonych przez wspólników. Według obowiązujących przepisów korzystniejszym podatkowo, co do zasady, rozwiązaniem dla podatników jest finansowanie działalności pożyczką, której koszty w postaci odsetek i innych opłat efektywnie obniżają podstawę opodatkowania. Proponowane rozwiązanie prowadzi do wyrównania podatkowych uprawnień związanych z finansowaniem zewnętrznym w postaci pożyczki oraz z tworzeniem kapitałów samofinansowania.”

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (na moment złożenia niniejszego wniosku) działa w formie spółki komandytowej, jest podmiotem transparentnym podatkowo na gruncie podatków dochodowych. Rok obrotowy Wnioskodawcy jest tożsamy z rokiem kalendarzowym. W związku ze zmianą przepisów dotyczących opodatkowania spółek komandytowych, które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2021 r. Spółka uzyska w roku 2021 status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, przy czym nastąpi to z dniem 1 maja 2021 r.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty niepodzielonych zysków Wnioskodawcy przekazanych na kapitał rezerwowy Spółki w 2021 r. na mocy uchwały wspólników Wnioskodawcy podjętej po 30 kwietnia 2021 r., zarówno w roku 2021 r. jak i w kolejnych dwóch latach podatkowych (2022 oraz 2023), do wysokości limitu wskazanego w art. 15cb ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy wskazać, iż Wnioskodawca stanie się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w dniu 1 maja 2020 r. Przed tym dniem jako spółka komandytowa, która nie posiada osobowości prawnej nie podlegał regulacjom ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka ta nie była tym samym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Podatnikami na gruncie podatków dochodowych byli wspólnicy tej spółki. Wskazać również należy, że zysk wypracowany przez spółkę komandytową przed uzyskaniem statusu podatnika podatku dochodowego był neutralny podatkowo – opodatkowanie miało miejsce na poziomie wspólników spółki komandytowej, którzy mieli obowiązek wykazania przychodów i kosztów uzyskanych i poniesionych przez tą spółkę stosownie do posiadanych w niej udziałów.

Przytoczony wyżej przepis art. 15cb zawarty w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych odnosi się więc do zysku wypracowanego przez podmiot, którego powyższe regulacje dotyczą, a zatem Wnioskodawcy jako podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, który stał się tym podatnikiem od 1 maja 2021 r.

Zatem wskazana w art. 15cb możliwość ujęcia w kosztach podatkowych określonej wielkości zysku przekazanego na kapitał zapasowy dotyczy wyłącznie zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w okresie kiedy będzie funkcjonował już jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż skoro niepodzielony zysk powstał przed uzyskaniem przez Spółkę komandytową statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, czyli wypracowany został w okresie kiedy Wnioskodawca funkcjonował jeszcze w formie spółki komandytowej, która była transparentna podatkowo, a więc nie była podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, to nie może w stosunku do tego zysku znaleźć zastosowanie przepis art. 15cb updop.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin