Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.197.2021.2.DA
z 21 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2021 r. (data wpływu 10 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 maja 2021 r. (data wpływu 10 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 27 kwietnia 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.197.2021.1.DA, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 27 kwietnia 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 4 maja 2021 r.). W dniu 10 maja 2021 r. (nadano w dniu 7 maja 2021 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 14 grudnia 1990 r. Wnioskodawca aktem notarialnym nr … zakupił działkę nr X o powierzchni 1,7863 ha, obręb …, gmina …. Nieruchomość została nabyta w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej Wnioskodawcy i Jego żony.

Wnioskodawca nie udostępniał działki nr X na rzecz osób trzecich na podstawie najmu, dzierżawy lub innych umów. Przez ponad 30 lat Wnioskodawca jest właścicielem przedmiotowego gruntu i nie wykorzystywał go na cele komercyjne, płacąc należne podatki za ww. grunt. Grunt został nabyty od osoby prywatnej nie na cele komercyjne, ale dla własnych celów Wnioskodawcy, polegających na zabezpieczeniu możliwości budowy rodzinnego domu mieszkalnego. Działka nr X została zakupiona z osobistych oszczędności Wnioskodawcy, który nigdy nie prowadził działalności gospodarczej związanej z żadną działalnością deweloperską.

W dniu 19 czerwca 2017 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję nr … o warunkach zabudowy ww. działki, polegającej na budowie zespołu zabudowy składającej się z czternastu budynków jednorodzinnych.

W dniu 21 sierpnia 2020 r. decyzją nr … zatwierdzono podział nieruchomości niezabudowanej oznaczonej w ewidencji gruntów działki nr X, dla której Sąd Rejonowy w … prowadzi księgę wieczystą nr ….

Przedmiotowa działka została podzielona na działki: nr A o pow. 0,2295 ha, nr B o pow. 0,1361 ha, nr C o pow. 0,1027 ha, nr D o pow. 0,1250 ha, nr E o pow. 0,1073 ha, nr F o pow. 0,1059 ha, nr G o pow. 0,1074 ha, nr H o pow. 0,1098 ha, nr I o pow. 0,1073 ha, nr J o pow. 0,1189 ha, nr K o pow. 0,1074 ha, nr L o pow. 0,1035 ha, nr M o pow. 0,1076 ha, nr N o pow. 0,1136 ha, nr O o pow. 0,1043 ha. Ww. działki, powstałe w wyniku podziału działki nr X nie były i nie będą do dnia sprzedaży wynajmowane, podnajmowane, dzierżawione ani udostępniane przez Wnioskodawcę osobom trzecim. Wnioskodawca nie czerpał oraz nie będzie czerpał korzyści z ich udostępniania w żaden sposób. Podział działek i uzyskanie warunków zabudowy na ww. grunt został spowodowany trudnością i niemożliwością sprzedaży całości przedmiotowej działki. Uzyskanie warunków zabudowy i podział działki nr X były podyktowane możliwością sprzedaży w takiej formie. Wnioskodawca zamierza doprowadzić sieć wodno-kanalizacyjną oraz energetyczną, jest to warunek konieczny do sprzedaży działek po podziale. Koszty sieci wodno-kanalizacyjnej i energetycznej stanowią koszty własne Wnioskodawcy i nie przekładają się na atrakcyjność oraz na zwiększenie ceny działki. Wnioskodawca nie będzie podejmował działań marketingowych, lecz na własną rękę będzie pozyskiwał klientów. Wartość będących przedmiotem sprzedaży działek powstałych po podziale działki nr X nie będzie wynikała z wyceny sporządzonej przez rzeczoznawcę majątkowego. Wnioskodawca samodzielnie określi ich cenę kierując się wartością podobnych nieruchomości położonych w okolicy. Pieniędzy uzyskanych z gospodarowania prywatnym majątkiem Wnioskodawca nie będzie reinwestował na cele deweloperskie, usługowe czy handlowe, lecz wykorzysta na bieżące potrzeby egzystencjalne rodziny.

Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. 15 lat temu prowadził działalność gospodarczą związaną z produkcją grzybów, boczniaków, w której prowadził księgę przychodów i rozchodów. Działka nr X, jak również działki powstałe po jej podziale nie są i nie będą wykorzystywane w działalności gospodarczej. Działki będące przedmiotem sprzedaży będą działkami niezabudowanymi.

Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału przedmiotowej działki nr X w 2021 r. i latach następnych. W wyniku podziału ww. działki zbycie nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej, Wnioskodawca będzie sprzedawał poszczególne działki jako osoba fizyczna. Wnioskodawca zaznacza, że grunt nabył ponad 30 lat temu od osoby prywatnej. Nie przysługiwało Mu prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu tych gruntów i co za tym idzie sprzedaż dokonywana jest prywatnie jako sprzedaż majątku osobistego. Działka nr X została zakupiona jako teren rolny i w tej samej formie będzie sprzedawana.

Oprócz wskazanej we wniosku działki nr X Wnioskodawca posiada inne nieruchomości. 8 lat temu Wnioskodawca sprzedał działkę rolną o powierzchni 0,8 ha. Przychód nie podlegał opodatkowaniu, ponieważ w dniu sprzedaży Wnioskodawca był właścicielem 20 lat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek gruntu powstałych z podziału nabytej w 1990 r. działki nr X objęta jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są m.in.:

• pkt 3 ‒ pozarolnicza działalność gospodarcza;
  

• pkt 8 ‒ odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) ‒ przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy ‒ przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W okolicznościach przedstawionego zdarzenia przyszłego nabycie nieruchomości, tj. działki nr X nastąpiło w 1990 r., a zatem ponad 30 lat temu. Temu nabyciu nie można przypisać znamion działalności handlowej, gdyż Wnioskodawcy towarzyszyła jedynie chęć zabezpieczenia przyszłości, godnej emerytury, a nie cel handlowy.

Liczba i zakres transakcji sprzedaży, fakt, że przed sprzedażą Wnioskodawca dokonał podziału gruntu na działki w celu ominięcia obostrzeń związanych ze sprzedażą gruntów rolnych, nie są wystarczające dla uznania, że Wnioskodawca prowadzi lub będzie prowadził działalność gospodarczą, bowiem całość powyższych elementów nadal może być jedynie dążeniem podatnika do uzyskania jak najlepszych efektów ekonomicznych przeprowadzonej transakcji, co mieści się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. ma na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem. W pełni zrozumiały jest także podział działek dużych na mniejsze, ponieważ w obecnej dobie zainteresowanie małymi działkami jest znacznie większe niż dużymi, a tym samym sprzedaż majątku prywatnego w całości często jest trudna, wiąże się z długim okresem oczekiwania na nabywcę, obostrzeniami związanymi z gruntami rolnymi i często po znacznie obniżonej cenie. Stąd zbywcy dokonują podziału działek na mniejsze, co daje większą gwarancję ich zbycia, a przynajmniej części z nich i uzyskania środków finansowych.

Wnioskodawca podkreśla, że podjęte działania były stosunkowo proste, nie wymagały nadzwyczajnej wiedzy, umiejętności w zakresie oceny ryzyka ani też większych środków finansowych. Wspomniane działania nie wykraczają poza zwykłe gospodarowanie mieniem prywatnym przez osoby fizyczne. O działalności gospodarczej można mówić jedynie wówczas, gdy ciąg działań podejmowanych przez sprzedawcę wskazuje na aktywność charakterystyczną dla obrotu nieruchomościami. Niewystarczające są pojedyncze działania spośród działań charakterystycznych dla prowadzenia działalności gospodarczej, aby uznać właściciela nieruchomości za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą działek. Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły okoliczności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podejmować, w związku z zamiarem sprzedaży działek, ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, takich jak, np. uzbrojenie terenu ‒ doprowadzenie do niego mediów, ogrodzenie działek. Wnioskodawca nie angażował i nie zamierza angażować środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywał i nie będzie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości gruntowych porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Potwierdzeniem powyższego jest również brak zamiaru w przedmiocie powierzenia sprzedaży nieruchomości podmiotowi trudniącemu się obrotem nieruchomości. Konkludując, dostawa towarów, w tym działek gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynności podlegającej opodatkowaniu dokonuje podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego zbycie przez Wnioskodawcę działek powstałych z podziału działki nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego ‒ stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Z okoliczności przywołanych w zdarzeniu przyszłym nie wynika, aby Wnioskodawca przejawiał aktywność w zakresie obrotu działkami, podobną do aktywności producentów, handlowców i usługodawców prowadzących działalność gospodarczą, w zakresie działki nr X oraz działek powstałych z jej podziału, nie angażował On i nie będzie angażował środków podobnych do tych, które wykorzystywane są przez przedsiębiorców. Nie sposób tym samym przypisać Wnioskodawcy, że działa i będzie działał w ramach działalności gospodarczej.

Mając na względzie okoliczności zdarzenia przyszłego, zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr X nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie będzie generowała przychodu z działalności gospodarczej ani przychodu ze zbycia nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub ww. praw nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie  nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

‒ prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
  

• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
  

• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
  
  

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Zatem, jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 3 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Po 919/14: „Dla przyjęcia, że działalność ma charakter ciągły, nie jest niezbędne, by powtarzane były konkretne czynności; możliwe, że dana czynność (np. sprzedaż) będzie dokonana jednorazowo, natomiast wraz z poprzedzającymi ją czynnościami przygotowawczymi będzie tworzyła ciąg działań, który uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.”

W celu zakwalifikowania działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu, czyli ustalenia czy dokonana sprzedaż działek: nr D, nr E, nr F, nr G, nr H, nr I, nr J, nr K, nr L, nr M, nr N, nr O powstałych po podziale nieruchomości nr X, będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, należy mieć na uwadze zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że:

• przedmiotowa działka nr X nabyta została w 1990 r. do majątku wspólnego Wnioskodawcy i Jego żony;
  

• Wnioskodawca zakupił ww. grunt z osobistych oszczędności;
  

• Wnioskodawca nie udostępniał ww. działki na rzecz osób trzecich na podstawie najmu, dzierżawy lub innych umów;
  

• przedmiotowy grunt został nabyty od osoby prywatnej nie w celach komercyjnych, lecz dla własnych celów Wnioskodawcy polegających na zabezpieczeniu możliwości budowy rodzinnego budynku mieszkalnego;
  

• w celu dokonania podziału działki nr X zostały wydane decyzje o warunkach jej zabudowy, polegające na budowie zespołu zabudowy składającej się z czternastu budynków jednorodzinnych;
  

• uzyskanie warunków zabudowy i podział ww. działki podyktowane były możliwością sprzedaży mniejszych działek;
  

• celem podziału ww. nieruchomości było umożliwienie jej łatwiejszej sprzedaży;
  

• działki powstałe w wyniku podziału działki nr X nie były i nie będą do dnia sprzedaży wynajmowane, podnajmowane, dzierżawione ani udostępniane przez Wnioskodawcę osobom trzecim; Wnioskodawca nie czerpał oraz nie będzie czerpał korzyści z ich udostępniania w żaden sposób;
  

• działki powstałe po podziale działki nr X nie są i nie będą wykorzystywane w działalności gospodarczej;
  

• będące przedmiotem sprzedaży działki będą działkami niezabudowanymi;
  

• Wnioskodawca zamierza doprowadzić sieć wodno-kanalizacyjną oraz energetyczną ‒ jest to warunek konieczny do sprzedaży działek powstałych po podziale;
  

• koszty sieci wodno-kanalizacyjnej i energetycznej nie będą miały wpływu na zwiększenie ceny poszczególnych działek;
  

• Wnioskodawca nie będzie podejmował działań marketingowych, lecz na własną rękę będzie pozyskiwał klientów;
  

• wartość będących przedmiotem sprzedaży działek powstałych po podziale działki nr X nie będzie wynikała z wyceny sporządzonej przez rzeczoznawcę majątkowego. Wnioskodawca samodzielnie określi ich cenę kierując się wartością podobnych nieruchomości położonych w okolicy;
  

• pieniądze uzyskane ze sprzedaży działek Wnioskodawca wykorzysta na bieżące potrzeby egzystencjalne rodziny;
  

• Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży powstałych w wyniku podziału działek w 2021 r. i latach następnych;
  

• Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. 15 lat temu prowadził działalność gospodarczą związaną z produkcją …, która nie miała związku z obrotem nieruchomościami;
  

• w wyniku podziału działki nr X odpłatne zbycie nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej; Wnioskodawca będzie sprzedawał poszczególne działki jako osoba fizyczna;
  

• Wnioskodawca nie dokonywał w przeszłości sprzedaży żadnych nieruchomości poza zbytą 8 lat temu działką rolną o powierzchni 0,8 ha, ze sprzedaży której przychód nie podlegał opodatkowaniu, ponieważ Wnioskodawca był jej właścicielem przez 20 lat;
  

• Wnioskodawca posiada także inne nieruchomości.
  
  

Zatem należy uznać, że odpłatne zbycie działek powstałych po podziale działki nr X nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zachowanie Wnioskodawcy w odniesieniu do działki nr X wskazuje na czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe racjonalne gospodarowanie tym majątkiem. Nie są to działania o charakterze inwestycyjnym, ukierunkowane na osiągnięcie zysku, które są typowe dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Tym samym, w wyniku planowanej sprzedaży działek: nr A, nr B, nr C, nr D, nr E, nr F, nr G, nr H, nr I, nr J, nr K, nr L, nr M, nr N, nr O, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W konsekwencji, skutki podatkowe odpłatnego zbycia przedmiotowych działek, należy rozpatrywać w kontekście przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

W odniesieniu do kwestii opodatkowania przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, wskazać należy, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment ich nabycia.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 14 grudnia 1990 r. Wnioskodawca nabył do wspólności majątkowej małżeńskiej działkę nr X, którą następnie w 2020 r. podzielił na mniejsze działki: nr A, nr B, nr C, nr D, nr E, nr F, nr G, nr H, nr I, nr J, nr K, nr L, nr M, nr N, nr O. Z powyższego wynika, że planowane odpłatne zbycie ww. działek nie będzie stanowiło dla Wnioskodawcy źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat, liczonego od końca roku, w którym nastąpiło ich nabycie przez Wnioskodawcę, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Reasumując, mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że planowane przez Wnioskodawcę odpłatne zbycie działek: nr A, nr B, nr C, nr D, nr E, nr F, nr G, nr H, nr I, nr J, nr K, nr L, nr M, nr N, nr O, powstałych po podziale działki nr X nabytej w dniu 14 grudnia 1990 r., nie będzie mieć związku z działalnością gospodarczą i nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej, zatem przychód z planowanej sprzedaży ww. działek nie będzie stanowił dla Wnioskodawcy źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Równocześnie należy stwierdzić, że planowane odpłatne zbycie ww. działek nie będzie stanowiło źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat, liczonego od końca roku, w którym nastąpiło ich nabycie przez Wnioskodawcę, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Należy dodatkowo wskazać, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z tym, interpretacje te wywierają skutki prawne jedynie w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja indywidualna jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla Jego żony.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.