Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.165.2021.3.AA
z 24 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2021 r. (data wpływu 12 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości w okresie zawieszenia działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 11 maja 2021 r. (data wpływu 11 maja 2021 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości w okresie zawieszenia działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 23 kwietnia 2014 r. Wnioskodawczyni zarejestrowała w CEIDG działalność gospodarczą. Zarejestrowała się również jako czynny podatnik podatku VAT z dniem 23 kwietnia 2014 r. Wnioskodawczyni zarejestrowała działalność w przekonaniu, że jest to niezbędne dla zgodnego z przepisami podatkowymi nabycia opisanej dalej nieruchomości (ze względu na kwalifikację budynku jako usługowego).

Wnioskodawczyni w dniu 30 kwietnia 2014 r. na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego nabyła nieruchomość zabudowaną budynkiem.

Wnioskodawczyni była pierwszym nabywcą nieruchomości i jednocześnie jej pierwszym użytkownikiem. W treści aktu notarialnego wskazano, że nabywcą nieruchomości jest Wnioskodawczyni prowadząca działalność gospodarczą. Zbywca nieruchomości wystawił Wnioskodawczyni fakturę VAT dokumentującą dostawę nieruchomości (stawka VAT 23%). Transakcja nie była objęta zwolnieniem z podatku VAT.

Celem zakupu nieruchomości było zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Zakup nie miał charakteru inwestycyjnego i Wnioskodawczyni nie planowała w momencie nabycia dalszej odsprzedaży nieruchomości.

W ewidencji gruntów i budynków nieruchomość gruntowa zakwalifikowana jest jako „Inne tereny zabudowane (Bi)”. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nieruchomość oznaczona jest jako „Teren aktywności gospodarczej z wykluczeniem inwestycji uciążliwych” i oznaczona jako położona w strefie ochronnej cmentarza w odległości mniejszej niż 50m. Budynek został natomiast zakwalifikowany jako budynek usługowy.

Zgodnie z treścią księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości gruntowej sposób korzystania z przedmiotowej nieruchomości określono jako „B-tereny mieszkaniowe”.

Budynek – oznaczony jako usługowy – stanowi dom jednorodzinny, który od początku faktycznie jest nieruchomością przeznaczoną na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni.

Budynek jest zakwalifikowany jako lokal usługowy wyłącznie ze względu na odległość od pobliskiego cmentarza. Stosownie bowiem do § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 25 sierpnia 1959 r. w sprawie określenia, jakie tereny pod względem sanitarnym są odpowiednie na cmentarze (Dz. U. Nr 52, poz. 315), odległość cmentarza od zabudowań mieszkalnych nie może być mniejsza niż 50 m. W stanie faktycznym odległość budynku od cmentarza jest mniejsza niż 50m, dlatego budynek – pomimo tego, że pierwotnie zaprojektowany i zbudowany jako dom jednorodzinny, musiał zostać zakwalifikowany jako lokal usługowy. Wnioskodawczyni podejmowała próby zmiany oznaczenia budynku na budynek mieszkalny, ale ze względu na odległość od cmentarza jest to w świetle obowiązujących przepisów niemożliwe.

Wnioskodawczyni wykazała nabycie nieruchomości w deklaracji VAT-7 i nie występowała o zwrot podatku VAT. Nabyta nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w działalności Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni w okresie od maja 2014 r. do grudnia 2014 r. dokonywała odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nieruchomości. W książce przychodów i rozchodów Wnioskodawczyni ujmowała również faktury z tytułu wydatków poniesionych na wykończenie nabytej nieruchomości (zakup materiałów i wyposażenia, usługi wykończeniowo-remontowe). Wydatki na ulepszenie Nieruchomości w rozumieniu ustawy o PIT nie przekroczyły 30% jej wartości początkowej.

Wnioskodawczyni nie osiągała i nie wykazywała żadnych przychodów z działalności gospodarczej (w latach 2015-2017 składane były deklaracje podatkowe wykazujące zerowe przychody i koszty). W 2014 r. w działalności wskazano natomiast przychody w kwocie 3.350,00 zł (łącznie za miesiące wrzesień i październik) oraz koszty uzyskania przychodu w kwocie 16.644,51 zł.

Z dniem 03.02.2017 r. Wnioskodawczyni zawiesiła prowadzoną działalność gospodarczą (której faktyczne nigdy nie prowadziła) i pozostaje ona zawieszona do dziś. Podobnie zatem jak w latach 2015-2017 w kolejnych latach w ramach zarejestrowanej działalności nie powstały żadne koszty ani przychody.

Wnioskodawczyni została wykreślona z rejestru podatników VAT z dniem 30.08.2017 r. na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 1 ustawy o VAT. Wpis do rejestru podatników VAT dotychczas nie został przywrócony.

Wnioskodawczyni od zarejestrowania działalności w CEIDG nie wykonała faktycznie żadnej usługi ani sprzedaży w ramach działalności gospodarczej. Nie osiągnęła żadnego przychodu z działalności gospodarczej ani nawet nie podejmowała działań zmierzających do osiągnięcia takiego przychodu (Wnioskodawczyni nie pamięta, z czego wynika wykazany we wrześniu i październiku 2014 r. przychód). Nie pozyskiwała klientów, nie ogłaszała ofert dotyczących przedmiotu zarejestrowanej działalności, nie prowadziła ani nie zlecała żadnych działań marketingowych.

Wnioskodawczyni nie posiada nawet doświadczenia, wiedzy ani umiejętności z zakresu przedmiotu zarejestrowanej działalności (zgodnie z danymi z CEIDG 45.202 – konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli). Tym samym do prowadzenia działalności musiałaby zatrudnić personel, czego nigdy nie zrobiła. Nigdy nie nabyła też sprzętu niezbędnego do świadczenia tego typu usług. Poza technicznym zarejestrowaniem działalności w CEIDG i poza opisanymi wyżej działaniami Wnioskodawczyni nie podjęła w ramach działalności żadnych czynności. Faktycznie działalność ta nie była zatem prowadzona.

Po zakupie nieruchomości Wnioskodawczyni zrealizowała jedynie prace wykończeniowe i wyposażyła nieruchomość w sposób zgodny z własnymi potrzebami mieszkaniowymi. Następnie realizowane były jedynie bieżące potrzeby mieszkaniowe.

Wnioskodawczyni podlega w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W opisanej sytuacji Wnioskodawczyni zamierza sprzedać opisaną wyżej nieruchomość gruntową zabudowaną domem jednorodzinnym. Przed sprzedażą Wnioskodawczyni planuje wykorzystać zwykłe (powszechnie stosowane) formy publikowania ofert sprzedaży, tj. ogłoszenia w Internecie bądź wsparcie biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Ewentualna sprzedaż nieruchomości będzie powiązana ze zmianą miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni jest właścicielką również innej nieruchomości gruntowej niezabudowanej zakupionej w celach mieszkaniowych. Nieruchomość ta nie była i obecnie nie jest w żaden sposób wykorzystywana ani nigdy nie była powiązana z działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy dochód uzyskany ze sprzedaży opisanej nieruchomości, ze względu na dokonanie sprzedaży po upływie 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości, nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, ze względu na dokonanie sprzedaży po upływie 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości, nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Regulacja ta znajduje zastosowanie również do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT).

Przychód ze sprzedaży nieruchomości może być też kwalifikowany jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT). W szczególności, stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Do przychodów tych nie zalicza się jednak przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie (art. 14 ust. 2c ustawy o PIT). Do sprzedaży składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, nie stosuje się art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Dla sformułowania oceny prawnej przedstawionego zagadnienia istotne jest również pojęcie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o PIT. Stosownie do art. 5a pkt 6 ustawy o PIT działalność gospodarcza (albo pozarolnicza działalność gospodarcza) oznacza działalność zarobkową, wytwórczą, budowlaną, handIową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż i polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych – prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Dla sformułowania oceny prawnej w niniejszej sprawie kluczowe jest ustalenie, czy przychód ze sprzedaży Nieruchomości jest przychodem z działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT) czy przychodem ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT (odpłatne zbycie nieruchomości).

W jednym z orzeczeń Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że „o tym, czy transakcja przeprowadzana jest w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, czy też jest tylko odpłatnym zbyciem nieruchomości, decyduje całokształt okoliczności poprzedzających i towarzyszących zbyciu nieruchomości. Okolicznościami tymi są: z góry założony cel ekonomiczny, istnienie elementu ciągłości danych czynności, stwierdzenie istnienia celu zarobkowego oraz ustalenie czy do zbycia dochodzi w warunkach zorganizowania, o których mowa w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. [...] Istotne znaczenie ma natomiast ustalenie, czy jego [tj. podatnika] zamiarem było uczynienie z odpłatnego zbycia nieruchomości stałego, tj. ciągłego źródła zarobkowania” (Wyrok NSA z 3.07.2018 r. II FSK 1008/18, LEX nr 2529132).

O prowadzeniu działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o PIT nie przesądza fakt zarejestrowania takiej działalności w CEIDG (tak m.in. wyrok NSA z 31.08.2020 r., II FSK 1393/18, LEX nr 3061736 i powołane tam orzecznictwo). Istotne jest jedynie faktyczne spełnienie kryteriów, o których mowa w definicji z art. 5a pkt 6 ustawy o PIT.

W ocenie Wnioskodawczyni nie prowadzi i nie prowadziła ona działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, ponieważ:

• nie podjęła żadnych działań o charakterze zarobkowym w ramach zarejestrowanej w CEIDG działalności,
• nie zajmowała i nie zajmuje się działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu, wydobywaniu kopalin ze złóż bądź na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,
• nie prowadziła i nie prowadzi działalności, którą można scharakteryzować jako „zorganizowana i ciągła”.
  
  

W szczególności w okresie od nabycia nieruchomości Wnioskodawczyni nie podejmowała innych działań wobec tej nieruchomości niż ściśle związane z własnymi celami mieszkaniowymi (wykończenie, wyposażenie i bieżące naprawy oraz remonty zmierzające do utrzymania właściwego stanu technicznego i użytkowego). Były to jednocześnie działania okazjonalne determinowane bieżącymi potrzebami mieszkaniowymi. Nie były realizowane żadne inwestycje służące wyłącznie zwiększeniu wartości nieruchomości ani nie były podejmowane żadne działania marketingowe związane z promowaniem nieruchomości jako atrakcyjnej inwestycji. Wnioskodawczyni nigdy nie dostosowywała nieruchomości na potrzeby prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Działania podejmowane przez Wnioskodawczynię w ramach zarządzania nieruchomością nie mają charakteru profesjonalnego.

Brak jest też podstaw do stwierdzenia, że odpłatne zbycie nieruchomości miało stanowić ciągłe źródło zarobkowania. Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię na własne potrzeby mieszkaniowe, a planowana sprzedaż powiązana będzie wyłącznie ze zmianą miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni.

Nie bez znaczenia pozostaje też fakt, że wszelkie czynności zmierzające do sprzedaży nieruchomości będą mieścić się w zwykłych czynnościach związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży (uporządkowanie, przygotowanie dokumentacji, podpisanie stosownych umów).

Mając zatem na uwadze fakt, że dokonanej sprzedaży nie można zakwalifikować do sprzedaży dokonanej w ramach działalności gospodarczej, zasadne jest stanowisko, że sprzedaż nieruchomości w opisanym stanie faktycznym może być źródłem przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT). Konsekwentnie, skoro zbycie nastąpi po upływie 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości (tj. od końca 2014 r.), transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powołany przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z kolei w myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak, zgodnie z art. 10 ust. 3 tej ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychodem z działalności gospodarczej – w myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy – są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 – są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

W myśl art. 44 ust. 10 tej ustawy: podatnik, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, który na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej, jest zwolniony, w zakresie tej działalności, z obowiązków wynikających z ust. 1 pkt 1, ust. 3, 3f, 3g, 6 i 6b za okres objęty zawieszeniem.

Zgodnie z art. 44 ust. 13 ww. ustawy: po okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej podatnicy, o których mowa w ust. 10 i 11, wpłacają zaliczki według zasad, o których mowa w ust. 3, 3f, 3g, 6 i 6b.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162): przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na zasadach określonych w niniejszej ustawie, z uwzględnieniem przepisów dotyczących ubezpieczeń społecznych.

W myśl art. 25 ust. 1 ww. ustawy: w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

1. może wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, w tym rozwiązywania zawartych wcześniej umów;
2. może przyjmować należności i jest obowiązany regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
3. może zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
4. ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
5. wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
6. może osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
7. może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą;
8. może powołać albo odwołać zarządcę sukcesyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. poz. 1629 oraz z 2019 r. poz. 1495).
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej i w tym czasie nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z tej działalności. Może jednak wykonywać czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przyjmować należności lub regulować zobowiązania powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności lub wynikające z umów zobowiązujących podatnika do ich poniesienia podpisanych przed zawieszeniem działalności gospodarczej. v

Ponadto należy podkreślić, że powołane powyżej przepisy nie zwalniają podatnika z obowiązku prowadzenia w sposób prawidłowy stosownej ewidencji księgowej i ujmowania w niej tych zdarzeń gospodarczych, które podatnik ma prawo dokonywać w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej.

Należy także wyjaśnić, że zawieszenie działalności gospodarczej nie wyklucza automatycznie możliwości osiągania przychodów (dochodów) z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w okresie zawieszenia tej działalności. Z tej też przyczyny podmiot, który formalnie zawiesił prowadzenie działalności gospodarczej, do momentu zlikwidowania tej działalności, dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest nadal podatnikiem prowadzącym tą działalność. W przypadku braku osiągania jakichkolwiek dochodów z tej działalności, jest jedynie zwolniony w okresie zawieszenia z niektórych obowiązków, np. z obowiązku wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Jeżeli jednak w okresie zawieszenia osiągnie jakikolwiek dochód z tej działalności, jest zobowiązany opodatkować go zgodnie z obowiązującymi go zasadami opodatkowania dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni 30 kwietnia 2014 r. nabyła nieruchomość zabudowaną budynkiem. Wnioskodawczyni była pierwszym nabywcą nieruchomości i jednocześnie jej pierwszym użytkownikiem. W treści aktu notarialnego wskazano, że nabywcą nieruchomości jest Wnioskodawczyni prowadząca działalność gospodarczą. Nabyta nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W okresie od maja 2014 r. do grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni dokonywała odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nieruchomości. W podatkowej książce przychodów i rozchodów Wnioskodawczyni ujmowała również faktury z tytułu wydatków poniesionych na wykończenie nabytej nieruchomości (zakup materiałów, wyposażenia, usługi wykończeniowo-remontowe). W ewidencji gruntów i budynków nieruchomość gruntowa zakwalifikowana jest jako „Inne tereny zabudowane (Bi)”. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nieruchomość oznaczona jest jako „Teren aktywności gospodarczej z wykluczeniem inwestycji uciążliwych” i oznaczona jako położona w strefie ochronnej cmentarza w odległości mniejszej niż 50m. Budynek został natomiast zakwalifikowany jako budynek usługowy. Z dniem 3 lutego 2017 r. Wnioskodawczyni zawiesiła prowadzoną działalność gospodarczą i pozostaje ona zawieszona do dziś. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać opisaną nieruchomość.

Z powyższego wynika, że istnieje ścisłe powiązanie między tym składnikiem majątku a prowadzoną działalnością gospodarczą. Niezależnie zatem od argumentacji przedstawionej we wniosku, w pełni uzasadnione jest uznanie, że opisana we wniosku nieruchomość była składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą.

Należy zauważyć, że cytowany przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 omawianej ustawy podatkowej wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

Zatem przychód z odpłatnego zbycia składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej (a więc również, ze sprzedaży nieruchomości, będącej środkiem trwałym w działalności gospodarczej) stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto należy wyjaśnić, że z uwagi na fakt, że sprzedaż nieruchomości należy zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej, bez znaczenia pozostaje data nabycia i upływ pięciu lat od daty nabycia nieruchomości.

Reasumując – sprzedaż nieruchomości opisanej we wniosku będzie generować przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. W niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, ponieważ dochód uzyskany z tej sprzedaży podlega opodatkowaniu na zasadach stosowanych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo informuje się, że w przedmiocie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.