Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.270.2021.1.KF
z 20 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 marca 2021 r. (data wpływu 2 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzeń członków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie opodatkowania wynagrodzeń członków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wójt Gminy Zarządzeniem nr (…) z dnia (…) 2018 r. na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875 ze zm.) oraz art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2016 r. poz. 487 ze zm.) w ramach zadań własnych gminy powołał Gminną Komisję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.

Członkowie komisji otrzymują wynagrodzenie za udział w posiedzeniu komisji, zatwierdzane corocznie przez Radę Gminy na podstawie Gminnego Programu Profilaktyki Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, które w tym przypadku wynosi 150,00 zł dla każdego członka.

Wnioskodawca nadmienia, iż ilość komisji w danym miesiącu nie jest ustalona i wynika z bieżących potrzeb związanych z indywidualnymi przypadkami, w którym jest niezbędne spotkanie komisji w celu załatwiania spraw na bieżąco, więc bywa tak, iż jest kilka komisji w danym miesiącu i każda płatna 150,00 zł dla każdego członka. Ważne jest również to, iż jeden członek komisji jest pracownikiem Urzędu Gminy, natomiast pozostali członkowie nie są pracownikami urzędu.

Z członkami komisji nie zawarto żadnych umów cywilnoprawnych, ponieważ podstawą ich działania jest uchwała Rady Gminy (w ramach Gminnego Programu Profilaktyki Rozwiązywania Problemów Alkoholowych) oraz powołanie na podstawie ww. zarządzenia Wójta Gminy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie przyznane członkom Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych należy zaliczyć do:

1. przychodów z działalności wykonywanej osobiście art. 13 pkt 6 ustawy o podatku od osób fizycznych i w związku z tym należy zastosować koszty uzyskania przychodu w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy? I w związku z powyższym na płatniku ciąży obowiązek przesłania członkowi komisji oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w danym roku podatkowym (PIT-11) w terminie do 31 stycznia do US oraz do końca lutego dla członka komisji z wykazanym w tejże informacji analizowanym przychodem?
2. czy zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku od osób fizycznych, podatek dochodowy w formie ryczałtu w wysokości 17% przychodu (niepomniejszonego o koszty uzyskania przychodów) bez sporządzania PIT-11?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenia te w związku z brakiem umowy cywilno-prawnej należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku od osób fizycznych, z zastosowaniem 20 proc. kosztów uzyskania przychodów zgodnie art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy. W związku z powyższym na płatniku ciąży obowiązek przesłania członkowi komisji oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w danym roku podatkowym (PIT-11) w terminie do 31 stycznia do US oraz do końca lutego dla członka komisji z wykazanym w tejże informacji analizowanym przychodem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wójt Gminy w ramach zadań własnych gminy powołał Gminną Komisję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Członkowie komisji otrzymują wynagrodzenie za udział w posiedzeniu komisji, zatwierdzane corocznie przez Radę Gminy na podstawie Gminnego Programu Profilaktyki Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, które w tym przypadku wynosi 150,00 zł dla każdego członka. Ilość komisji w danym miesiącu nie jest ustalona i wynika z bieżących potrzeb związanych z indywidualnymi przypadkami, w którym jest niezbędne spotkanie komisji w celu załatwiania spraw na bieżąco, więc bywa tak, iż jest kilka komisji w danym miesiącu i każda płatna 150,00 zł dla każdego członka. Ważne jest również to, iż jeden członek komisji jest pracownikiem Urzędu Gminy, natomiast pozostali członkowie nie są pracownikami urzędu. Z członkami komisji nie zawarto żadnych umów cywilnoprawnych, ponieważ podstawą ich działania jest uchwała Rady Gminy (w ramach Gminnego Programu Profilaktyki Rozwiązywania Problemów Alkoholowych) oraz powołanie na podstawie zarządzenia Wójta Gminy.

Zadania własne gminy określone zostały w art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.). Zaliczyć do nich można m.in. sprawy ochrony zdrowia.

Natomiast, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2277 ze zm.), prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracji społecznej osób uzależnionych od alkoholu należy do zadań własnych gmin.

W ramach realizacji powyższych zadań, na podstawie art. 41 ust. 3 ww. ustawy, wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast) powołują gminne komisje rozwiązywania problemów alkoholowych, w szczególności inicjujące działania w zakresie określonym w ust. 1 oraz podejmujące czynności zmierzające do orzeczenia o zastosowaniu wobec osoby uzależnionej od alkoholu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego.

Zgodnie z art. 4¹ ust. 4 ww. ustawy, w skład gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych wchodzą osoby przeszkolone w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych.

W myśl art. 4¹ ust. 5 ww. ustawy, zasady wynagradzania członków gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych określa rada gminy w gminnych programach rozwiązywania problemów alkoholowych.

Zatem, udział w posiedzeniach komisji rozwiązywania problemów alkoholowych jest wykonywaniem obowiązków nałożonych przez gminę w związku z realizacją jej zadań własnych, a kwoty otrzymywane przez członków komisji stanowią wynagrodzenie za udział w jej pracach.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że wynagrodzenie otrzymywane przez członków komisji rozwiązywania problemów alkoholowych za udział w posiedzeniu komisji, należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodzą do obowiązków płatnika, należy wskazać, że zgodnie art. 41 ust. 1 analizowanej ustawy podatkowej, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do treści art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Ponadto płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 (art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jednocześnie, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Jak wynika z art. 42g ust. 1 cyt. ustawy, płatnicy oraz podmioty, o których mowa w art. 42a, przesyłają roczne obliczenie podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7, oraz informacje, o których mowa w art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 10, art. 39 ust. 1 i 3, art. 42 ust. 2 pkt 1, art. 42a ust. 1 oraz art. 42e ust. 6:

1. urzędowi skarbowemu – w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym;
2. podatnikowi – w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym.
   
   

Natomiast w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca ukonstytuował odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone w nim warunki. Zgodnie z tym przepisem, od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 17% przychodu.

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-4b, 5a oraz 13-16, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania (art. 30 ust. 3 ww. ustawy).

Dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 (art. 30 ust. 8 cyt. ustawy).

Analiza normy wyrażonej w powołanym przepisie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

• przychody są osiągane z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub 5-9,
• suma należności określona w umowie zawartej ze świadczeniobiorcą nie przekracza kwoty 200 zł,
• umowa jest zawarta z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.
  
  

Uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą mieć zatem zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane w tym przepisie.

Mając zatem na uwadze, że komisja rozwiązywania problemów alkoholowych jest powoływana zarządzeniem Wójta, z jej członkami nie zawarto umów cywilnoprawnych, natomiast wynagrodzenie – wypłacane im co miesiąc po odbytym posiedzeniu komisji – wynika z programu przyjętego uchwałą Rady Gminy, uznać należy, że w sytuacji przedstawionej we wniosku nie znajduje zastosowania wskazany powyżej art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Podsumowując, wynagrodzenia otrzymywane przez członków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych stanowią dla tych osób przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do których mają zastosowanie koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 powołanej ustawy. Płatnik dokonując ich wypłaty zobowiązany jest do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. art. 42 ust. 1 ww. ustawy oraz do przesłania informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w danym roku podatkowym (PIT-11), w terminie do 31 stycznia właściwemu urzędowi skarbowemu oraz do końca lutego dla członka komisji, z wykazanym w tejże informacji analizowanym przychodem. Do wynagrodzeń członków Komisji nie ma zastosowania opodatkowanie ryczałtowe, określone w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.