2021.05.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.280.2021.1.MT
z 11 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 marca 2021 r. (data wpływu 12 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości gruntowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości gruntowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni („Sprzedająca”) jest polskim rezydentem podatkowym.

Dnia 14 listopada 1980 r., na podstawie umowy darowizny, Wnioskodawczyni nabyła do majątku prywatnego własność nieruchomości położonej w W, stanowiącej działkę gruntu oznaczoną w ewidencji gruntów numerem … o obszarze 1,0647 ha, której sposób korzystania w ewidencji gruntów oznaczony jest jako R - Grunty Orne, dla której Sąd Rejonowy dla W, VI Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadził księgę wieczystą KW nr … (dalej: „Nieruchomość”).

W dniu 4 listopada 2016 r. Wnioskodawczyni podpisała przedwstępną umowę sprzedaży Nieruchomości (dalej: „Umowa Przedwstępna”) z Panem K. B., prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą X, na mocy której strony zobowiązały się zawrzeć umowę sprzedaży Nieruchomości. Przy czym, z inicjatywą zawarcia przedmiotowej umowy wyszedł podmiot zainteresowany nabyciem wskazanej nieruchomości (złożył on korzystną dla Wnioskodawczyni ofertę nabycia przedmiotowej działki).

W Umowie Przedwstępnej przewidziano możliwość przeniesienia wszelkich praw i obowiązków z niej wynikających na N Sp. z o.o. z siedzibą w W (dalej „N”) lub inną spółkę z grupy N, do którego to przeniesienia praw i obowiązków doszło najpierw na rzecz N na podstawie umowy cesji z dnia 8 grudnia 2016 r., a następnie w dniu 26 listopada 2018 r. podpisano kolejną umowę cesji, na podstawie której prawa i obowiązki wynikające z Umowy Przedwstępnej zostały przeniesione na rzecz innej spółki z grypy N, a mianowicie na rzecz X Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w W (dalej: „Kupujący”), która wstąpiła do Umowy Przedwstępnej w miejsce dotychczasowych kupujących.

Zgodnie z Umową Przedwstępną, warunkiem zawarcia umowy ostatecznej było w szczególności:

uzyskanie przez Kupującego lub wskazany przez niego podmiot jednej lub więcej decyzji o warunkach zabudowy dla Nieruchomości (w chwili zawarcia umowy ostatecznej decyzja ta miała być ostateczna i niezaskarżona w żadnym nadzwyczajnym trybie zaskarżenia);

uzyskanie przez Kupującego lub wskazany przez niego podmiot jednej lub więcej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę dla całego obszaru Nieruchomości na cele budownictwa mieszkaniowego;

w ewidencji gruntów i budynków zostanie dokonana zmiana przeznaczenia Nieruchomości na oznaczone symbolem „B” (tj. „tereny mieszkaniowe”), a Nieruchomość nie będzie stanowiła nieruchomości rolnej;

umożliwienie dokonania podziału Nieruchomości na mniejsze działki, gdyby nabywca zgłaszał takie żądanie.

Wnioskodawczyni udzieliła Kupującemu zgody na dysponowanie Nieruchomością na cele budowlane. Ponadto udzieliła ona Kupującemu wszelkich zgód i pełnomocnictw w zakresie niezbędnym do realizacji procesu budowlanego na Nieruchomości w celu między innymi uzyskania ewentualnych pozwoleń na budowę, decyzji o warunkach zabudowy, decyzji środowiskowych.

W dniu 9 marca 2018 r. z inicjatywy N został zawarty aneks do Umowy Przedwstępnej (dalej: „Aneks”), zgodnie z którym dopuszczono możliwość nabycia Nieruchomości w kilku następujących po sobie etapach, poprzez jej podział ma mniejsze działki.

Na mocy Aneksu Wnioskodawczyni, niezależnie od zgód i pełnomocnictw opisanych powyżej, udzieliła Kupującemu lub podmiotom przez niego wskazanym zgód w zakresie potrzebnym do realizacji podziałów Nieruchomości, w szczególności do występowania wobec organów administracji w celu uzyskania uzgodnień, opinii, decyzji, zgód i orzeczeń potrzebnych do zrealizowania takiego podziału. Z kolei Kupujący zobowiązał się do poniesienia wszelkich kosztów administracyjnych związanych z podziałami Nieruchomości, a w szczególności ewentualnej opłaty adiacenckiej, o ile ich poniesienie byłoby potrzebne.

Na każdym etapie przedmiotowych spraw inicjatorem uzyskania zgód, pozwoleń i innych decyzji tego rodzaju był wyłącznie Kupujący, Wnioskodawczyni samodzielnie nie podejmowała żadnych decyzji w zakresie inicjowania jakichkolwiek postępowań, ani też nie zleciła ich pełnomocnikom. Wszelkie czynności zmierzające do umożliwienia realizacji planowanej przez Kupującego inwestycji na Nieruchomości (m.in. uzyskania decyzji o warunkach zabudowy, pozwolenia na budowę, zmiany przeznaczenia Nieruchomości w ewidencji gruntów i budynków, podziału Nieruchomości na mniejsze działki) były dokonywane przez Kupującego i na jego koszt. Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych aktywnych działań, ani nie ponosiła żadnych kosztów z tym związanych.

Po spełnieniu warunków Umowy Przedwstępnej, w dniu 27 listopada 2018 r., Wnioskodawczyni dokonała na rzecz Kupującego sprzedaży działki nr 1/3 o powierzchni 1.799 m2 powstałej w wyniku podziału Nieruchomości, który to podział został zatwierdzony decyzją nr … Prezydenta Miasta z dnia 7 listopada 2018 r. (dalej: „Nieruchomość 1”).

W dniu sprzedaży Nieruchomość 1 nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, natomiast objęta ona była ostateczną decyzją o warunkach zabudowy wydaną w dniu 29 grudnia 2017 r. (sygn. …), w której ustalono, że na terenie między innymi Nieruchomości 1 może zostać zrealizowana inwestycja polegająca na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z usługami w parterze, garażem podziemnym oraz niezbędną infrastrukturą, która to decyzja została następnie w 2018 r. przeniesiona na N.

Następnie w dniu 23 września 2020 r. Wnioskodawczyni dokonała przeniesienia na Kupującego praw własności niezabudowanych działek ewidencyjnych oznaczonych nr 1/5, 1/6, 1/7, 1/8 i 1/9, o łącznej powierzchni 8.848 m2 (dalej: „Nieruchomość 2”), które to działki zostały wydzielone decyzją Prezydenta Miasta z dnia 20 grudnia 2019 r. (ostateczna decyzja wydana w dniu 4 stycznia 2020 r.) z działki 1/4, powstałej w wyniku podziału Nieruchomości.

W dniu sprzedaży Nieruchomość 2 nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Natomiast działki ewidencyjne o nr 1/5, 1/6, 1/7 i 1/8 objęte były ostateczną decyzją o warunkach zabudowy, ustalającą warunki i szczegółowe zasady zabudowy tych działek oraz zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym oraz niezbędną infrastrukturą techniczną, która to decyzja została wydana w dniu 6 czerwca 2018 r. (sygn. …). Z kolei działka ewidencyjna nr 1/9 w chwili sprzedaży nie była objęta żadną decyzją o warunkach zabudowy.

Łączna cena sprzedaży netto Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 była taka sama jak cena sprzedaży Nieruchomości w Umowie Przedwstępnej (z tym, że cena brutto została podwyższona w wyniku stwierdzenia przez organ podatkowy obowiązku odprowadzenia podatku VAT z tytułu przedmiotowych transakcji). Cena netto sprzedaży każdej nieruchomości została ustalona proporcjonalnie do powierzchni danej działki lub działek jako iloczyn ceny przewidzianej w Umowie Przedwstępnej oraz stosunku powierzchni danej działki lub działek do całkowitej powierzchni Nieruchomości. Na cenę sprzedaży Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 nie miał zatem wpływu fakt wyodrębnienia tych nieruchomości w wyniku podziału, który miał miejsce po zawarciu Umowy Przedwstępnej.

W dniu sprzedaży zarówno Nieruchomości 1, jak i Nieruchomości 2, Wnioskodawczyni była wyłączną ich właścicielką. Dodatkowo, Wnioskodawczyni nie zawierała żadnych umów majątkowych małżeńskich i w chwil sprzedaży przedmiotowych nieruchomości od lat była wdową.

W dniu 13 sierpnia 2020 r. pomiędzy Wnioskodawczynią a Kupującym została zawarta umowa dzierżawy działki nr 1/5 o powierzchni około 900 m2, będącej częścią Nieruchomości 2, jednakże nigdy nie weszła ona w życie. Umowa ta została zawarta z inicjatywy Kupującego, który zgłosił potrzebę uzyskania od Wnioskodawczyni tytułu prawnego do korzystania jako inwestor z działki nr 1/5 na wypadek, gdyby okres oczekiwania na zgodę Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa (KOWR) na zbycie Nieruchomości 2 się wydłużał. Uzyskanie przedmiotowej zgody było istotne dla Kupującego, żeby mogło dojść do nabycia przez niego Nieruchomości, stanowiącej działkę rolną (Kupujący nie spełnia wymogów rolnika indywidualnego oraz nie jest podmiotem wymienionym w art. 2a ust. 3 pkt 1 ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego). W umowie przewidziano jednorazowy czynsz za pięcioletni okres dzierżawy działki nr 1/5 w wysokości 8.250 zł. Dodatkowo, umowa została tak skonstruowana, że jej rozpoczęcie, w tym płacenie czynszu uzależnione było od działań Kupującego, których to działań on nie podjął (ponieważ nie doszło do opóźnień z uzyskaniem zgody KOWR), z związku z czym nie doszło do zapłaty czynszu najmu i umowa nie weszła w życie. Dodatkowo, w celu uniknięcia wątpliwości strony postanowiły rozwiązać umowę dzierżawy, jako niepodlegającą wykonaniu i nieobowiązującą.

Środków pieniężnych uzyskanych w wyniku sprzedaży zarówno Nieruchomości 1, jak i Nieruchomości 2, Wnioskodawczyni nie przeznaczyła ani nie zamierza przeznaczyć na żadne cele inwestycyjne, w szczególności nie nabyła ona za te środki żadnych nieruchomości oraz nie wykorzystała ich do podjęcia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. W 2020 r. Wnioskodawczyni dokonała darowizny części kwoty uzyskanej ze sprzedaży na rzecz podmiotu o charakterze dobroczynnym. Wnioskodawczyni nie zamierza przeznaczyć uzyskanej z tytułu sprzedaży Nieruchomości zapłaty na cele inwestycyjne, w szczególności zaś na inwestycje związane z nieruchomościami.

W chwili sprzedaży przedmiotowych Nieruchomości Wnioskodawczyni od prawie 20 lat była na emeryturze, wcześniej zaś była zatrudniona jako bibliotekarka na podstawie umowy o pracę i nigdy nie prowadziła jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni w odniesieniu do Nieruchomości nigdy nie podejmowała działań o charakterze marketingowym bądź reklamowym - nie dawała ogłoszeń dotyczących zamiaru zbycia Nieruchomości, ani też nie zatrudniała pośredników w obrocie nieruchomościami, w szczególności Wnioskodawczyni nie ogłaszała zamiaru zbycia Nieruchomości - to Kupujący z własnej inicjatywy zgłosił się do niej z ofertą zakupu. Wnioskodawczyni nie była nigdy aktywna na rynku nieruchomości, tj. nie zatrudniała pracowników/podwykonawców zajmujących się w jej imieniu sprzedażą lub kupnem nieruchomości oraz nie posiadała biura sprzedaży nieruchomości.

Co więcej, Wnioskodawczyni:

nie zatrudnia (oraz nie zatrudniała) pracowników trudniących się w jej imieniu zakupem lub sprzedażą nieruchomości;
nie otworzyła biura sprzedaży nieruchomości, w którym ci pracownicy prowadziliby działania sprzedażowe;
nie korzystała z usług doradców w zakresie reklamy i marketingu ani też żadnych innych doradców zewnętrznych, którzy mieliby pomagać w efektywnej sprzedaży nieruchomości;
nie stworzyła biznesplanu dla działalności w zakresie obrotu nieruchomościami;
nie posiada bazy danych kontrahentów i klienteli (gdyż Wnioskodawczyni nie ma ani kontrahentów, ani klientów);
nie posiada strony internetowej, ani też
systemu organizacji pracy.

Jedynym w istocie kosztem poniesionym w związku ze sprzedażą Nieruchomości po stronie Wnioskodawczyni było zapewnienie sobie pomocy prawnej ze strony adwokata. Jednakże pomoc w tym zakresie świadczona była nie w celu uzyskania wyższej ceny sprzedaży, lecz jedynie zapewnienia bezpieczeństwa, że środki obiecane przez kupującego zostaną jej ostatecznie i terminowo przekazane.

Zarówno Nieruchomość 1, jak i Nieruchomość 2 nie były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię do prowadzenia działalności gospodarczej, jak również nie były przez nią oddane do odpłatnego korzystania na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy innej umowy o podobnym charakterze.

Nieruchomość nie wchodziła w skład gospodarstwa rolnego i nie była na niej prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność rolnicza.

Wnioskodawczyni nie podejmowała także żadnych profesjonalnych działań, mających na celu ulepszenie Nieruchomości, które zwiększyłyby jej wartość - wszelkie działania podejmowane w powyższym zakresie były realizowane przez Kupującego, w wykonaniu Umowy Przedwstępnej, zaś przed jej zawarciem ani Wnioskodawczyni, ani Kupujący nie podjęli w stosunku do przedmiotowych nieruchomości żadnych działań prowadzących do zwiększenia ich wartości.

Oprócz Nieruchomości, do majątku prywatnego Wnioskodawczyni należało również rodzinne siedlisko położone w L (dalej: „Siedlisko”), odziedziczone po rodzicach, którym Wnioskodawczyni zagospodarowała w następujący sposób:

niewielka część działki (nie więcej niż 10% całej powierzchni) siedliskowej została sprzedana w 2003 r., przy czym była to sprzedaż na cele prywatne, bowiem przychód ze sprzedaży nie został wykorzystany do jakichkolwiek celów inwestycyjnych (Wnioskodawczyni nie wykorzystała uzyskanej kwoty w celu zakupu nieruchomości bądź prowadzenia jakiejkolwiek innej działalności gospodarczej);

pozostała część działki siedliskowej razem z wybudowaną na niej nieruchomością została przekazana córce brata Wnioskodawczyni w 2018 r. w drodze darowizny.

Dodatkowo, przez kilka lat Wnioskodawczyni wykonywała umowę najmu znikomej części Siedliska (kilka metrów kw.) pod reklamę oraz na udostępnienie części terenu na wjazd. Przychody z tego tytułu były opodatkowane ryczałtem od najmu prywatnego. Wynosiły one około 800 zł miesięcznie i nie stanowiły dla Wnioskodawczyni istotnego źródła utrzymania (przy czym płatności z tytułu czynszu najmu były uiszczane nieregularnie, a Wnioskodawczyni nigdy nie występowała wobec najemców o zapłatę i nie angażowała nikogo do pomocy w tej sprawie). Darowując Siedlisko osobie z rodziny, Wnioskodawczyni dobrowolnie zrezygnowała ze wszystkich przychodów związanych z posiadaniem Siedliska.

Obecnie jedyną posiadaną przez Wnioskodawczynię nieruchomością jest jej prywatne mieszkanie w W, dla którego Sąd Rejonowy dla W, VI Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą KW nr … KW. Data nabycia mieszkania ujawniona w księdze wieczystej to rok 2009, bowiem wówczas spółdzielnia mieszkaniowa pozwoliła na przekształcenie lokali we własność, ale faktycznie prawo do przedmiotowego mieszkania Wnioskodawczyni pozyskała razem z jej ś.p. mężem już na początku lat 70-tych. zeszłego wieku jako mieszkanie spółdzielcze (później zostało ono przekształcone na spółdzielcze własnościowe), natomiast od lat 70-tych do chwili obecnej wykorzystywane jest ono wyłącznie na własne cele mieszkalne, zaś jego sprzedaż lub wynajęcie nie jest nawet rozważane.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawczyni od 40 lat nie inwestowała w nabywanie żadnych nieruchomości, zwłaszcza w celu czerpania z nich zysków, a oprócz sprzedaży Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 w następstwie wykonania tej samej Umowy Przedwstępnej, sprzedała z majątku prywatnego wyłącznie niewielką część rodzinnego Siedliska.

Wnioskodawczyni nigdy nie była wspólnikiem żadnej spółki, w ramach której mogłaby prowadzić działalność gospodarczą, jak również nie jest ona zarejestrowana w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG).

W dniu 22 maja 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną (0114-KDIDP1-1.4012.206.2018.l.AO), w której stwierdził, że w związku ze sprzedażą Nieruchomości Sprzedająca będzie działała w charakterze podatnika od towarów i usług, w związku z czym Wnioskodawczyni zarejestrowała się jako podatnik VAT czynny. Wyrejestrowanie nastąpiło jeszcze w 2020 r.

Pismem z 29 kwietnia 2021 r. (data wpływu 30 kwietnia 2021 r.) Wnioskodawczyni wniosła o wydanie interpretacji poprzez rozstrzygnięcie wyłącznie w zakresie pytania numer 2, albowiem zakres pytania numer 1 w rozpatrywanym przypadku pozostaje logicznie skonsumowany przez istotę i zakres pytania numer 2.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2, po stronie Wnioskodawczyni powstał przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze sprzedażą Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2, po stronie Wnioskodawczyni nie powstał przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem PIT.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCZYNI

Zdaniem Wnioskodawczyni, transakcje sprzedaży Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 nie podlegają opodatkowaniu podatkiem PIT, albowiem nastąpiły one po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawczyni nabyła Nieruchomość i sprzedaż ta nie nastąpiła w ramach działalności gospodarczej wykonywanej przez Wnioskodawczynię.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, iż zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o PIT źródłem przychodów jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ponadto, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, wskazuje, że dotyczy przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości, które nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości nie powstanie w podatku PIT, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo:

Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 12 czerwca 2020 r. (0112-KDIL2- 2.4011.163.2020.4.WS) stwierdził, iż: „W świetle powyższego każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.”;

Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 11 lipca 2018 r. (0112-KDIL3- 1.4011.239.2018.2.AGR) wskazał, że: „Zatem przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki: odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.”

W ocenie Wnioskodawczyni, w związku ze sprzedażą Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2, po jej stronie nie powstał przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem PIT, ponieważ przedmiotowa sprzedaż została dokonana:

poza wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o PIT, tj. z majątku prywatnego Wnioskodawczyni, co zostało wyjaśnione w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania numer 1, gdzie wykazano, iż Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o PIT, i jednocześnie
po upływie 5 lat od jej nabycia, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nabycie to nastąpiło.

Wyjaśniając powyższe, Wnioskodawczym wskazuje, że przepisy ustawy o PIT nie zawierają definicji legalnej pojęcia „nabycia” nieruchomości. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawczyni, w celu ustalenia zakresu tego terminu, należy odwołać się do jego potocznego, szerokiego rozumienia, posiłkując się jego znaczeniem w innych gałęziach prawa. I tak, nabyciem jest uzyskanie własności lub innego prawa majątkowego w każdy prawem przewidziany sposób, np. w drodze umowy (w tym w szczególności umowy sprzedaży oraz darowizny), dziedziczenia, czy też zasiedzenia.

Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem niniejszego wniosku, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że przesłanka polegająca na upływie 5 lat od daty nabycia nieruchomości została spełniona, ponieważ Wnioskodawczyni nabyła Nieruchomość w drodze darowizny w 1980 r., a sprzedała natomiast Nieruchomość 1 w 2018 r. oraz Nieruchomość 2 z kolei w 2020 r.

Zatem, sprzedaż poza działalnością gospodarczą Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 nabytej około 40 lat temu nie podlega opodatkowaniu podatkiem PIT na podstawie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo:

Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 20 stycznia 2021 r. (0114-KDIP3- 2.4011.779.2020.2.MM) stwierdził, iż: „Zatem odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię przedmiotowego lokalu mieszkalnego nie będzie stanowić dla Niej źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie ww. lokalu mieszkalnego nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie przez Spadkodawczynię.”;

Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 28 października 2020 r. (0112-KDIL2- 1.4011.724.2020.l.KF) wskazał: „Podsumowując, [...] sprzedaż przez Wnioskodawcę, opisanej we wniosku nieruchomości, nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż ww. nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości przez spadkodawców. W związku z powyższym, na Wnioskodawcy nie będzie ciężyć obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu rzeczonej sprzedaży.”;

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 17 stycznia 2020 r. (0113-KDIPT2-3.4011.627.2019.3.GG) wskazał: „Mając na uwadze powyższe oraz przyjmując za Wnioskodawczynię, że wartość nabytego udziału w działce nr... odpowiada dokładnie wartości udziału nabytego w spadku, stwierdzić należy, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię ww. udziału w działce nr... nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez spadkodawcę, a tym samym Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana z tego tytułu do zapłaty podatku dochodowego.”

Reasumując, zdaniem Wnioskodawczyni, na pytanie oznaczone w niniejszym wniosku numerem 2 należy odpowiedzieć w ten sposób, że w związku ze sprzedażą Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 po stronie Wnioskodawczyni nie powstał przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem PIT. W ocenie Wnioskodawczyni, wynika to z faktu, iż sprzedaż Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 została dokonana: poza wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o PIT, oraz po upływie 5 lat od jej nabycia (licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło to nabycie, tj. od końca roku 1980 r., w którym to Wnioskodawczyni nabyła na podstawie umowy darowizny Nieruchomość do majątku prywatnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione powinny zostać dwie podstawowe przesłanki:

odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług (art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z powyższych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej - art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy albo z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód ma znaczenie dla ustalenia takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania, itp. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto, nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie, np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

Ze względu na różnorodność form, rodzajów aktywności podatników, jakie występują w obrocie gospodarczym, proste zestawienie unormowań art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z regulacją zawartą w art. 5a pkt 6 ustawy tejże ustawy nie pozwala na stworzenie uniwersalnego wzorca zachowań umożliwiającego jednoznaczne oddzielenie tych z nich, które rozpoznawać należy jako sprzedaż związaną z wykonywaniem (rozpoczęciem wykonywania) pozarolniczej działalności gospodarczej (pkt 3), od odpłatnego, zbycia osobistego mienia (pkt 8). Zatem o właściwej kwalifikacji przychodu decyduje całokształt okoliczności faktycznych, w tym dotyczących zjawisk poprzedzających i towarzyszących zbyciu danych składników majątkowych (w tym nieruchomości).

Na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, rozpatrywany całościowo, zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, przykładowo: polegających na nabywaniu nieruchomości, zbywaniu w celu zarobkowym przygotowanych nieruchomości bądź ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem).

W świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Jednakże nawet brak dochodu z podjętych działań
noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona, bowiem prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Na uznanie za podatkowoprawną działalność gospodarczą wpływają również zorganizowanie i ciągłość podejmowanych działań. Jako, że prowadzenie (rozpoczęcie) tej podatkowoprawnej działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak tę działalność ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych, możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej). Taka działalność gospodarcza cechuje się względnie stałym zamiarem jej wykonywania, powtarzania (potencjalną możliwością) określonego zespołu konkretnych działań, co legislator nazywa ciągłością. Przesłanka ciągłości nie wyklucza możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Wystarczające jest przy tym, aby analiza całokształtu okoliczności sprawy prowadziła do wniosków, z których wynika zamiar (możliwość) powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia pożądanego efektu. Natomiast zespół powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu odnosi się do kwestii „powtarzalnością”. Za prowadzenie działalności gospodarczej w wyżej wymienionym podatkowoprawnym rozumieniu należy uznać taki właśnie zestaw powtarzanych czynności w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek.

Zgodnie z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym w dniu 14 listopada 1980 r., na podstawie umowy darowizny, Wnioskodawczyni nabyła do majątku prywatnego własność nieruchomości położonej w W, stanowiącej działkę gruntu oznaczoną w ewidencji gruntów numerem 1 o obszarze 1,0647 ha, której sposób korzystania w ewidencji gruntów oznaczony był jako R - Grunty Orne. W dniu 4 listopada 2016 r. Wnioskodawczyni podpisała przedwstępną umowę sprzedaży Nieruchomości, na mocy której strony zobowiązały się zawrzeć umowę sprzedaży Nieruchomości. Wnioskodawczyni udzieliła Kupującemu zgody na dysponowanie Nieruchomością na cele budowlane. Ponadto udzieliła ona Kupującemu wszelkich zgód i pełnomocnictw w zakresie niezbędnym do realizacji procesu budowlanego na Nieruchomości w celu między innymi uzyskania ewentualnych pozwoleń na budowę, decyzji o warunkach zabudowy, decyzji środowiskowych. W dniu 9 marca 2018 r. został zawarty aneks do Umowy Przedwstępnej, zgodnie z którym dopuszczono możliwość nabycia Nieruchomości w kilku następujących po sobie etapach, poprzez jej podział ma mniejsze działki. Na każdym etapie przedmiotowych spraw inicjatorem uzyskania zgód, pozwoleń i innych decyzji tego rodzaju był wyłącznie Kupujący, Wnioskodawczyni samodzielnie nie podejmowała żadnych decyzji w zakresie inicjowania jakichkolwiek postępowań, ani też nie zleciła ich pełnomocnikom. Wszelkie czynności zmierzające do umożliwienia realizacji planowanej przez Kupującego inwestycji na Nieruchomości (m.in. uzyskania decyzji o warunkach zabudowy, pozwolenia na budowę, zmiany przeznaczenia Nieruchomości w ewidencji gruntów i budynków, podziału Nieruchomości na mniejsze działki) były dokonywane przez Kupującego i na jego koszt. Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych aktywnych działań, ani nie ponosiła żadnych kosztów z tym związanych. Po spełnieniu warunków Umowy Przedwstępnej, w dniu 27 listopada 2018 r., Wnioskodawczyni dokonała na rzecz Kupującego sprzedaży działki nr 1/3 o powierzchni 1.799 m2 powstałej w wyniku podziału Nieruchomości. W dniu sprzedaży Nieruchomość 1 nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, natomiast objęta ona była ostateczną decyzją o warunkach, w której ustalono, że na terenie między innymi Nieruchomości 1 może zostać zrealizowana inwestycja polegająca na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z usługami w parterze, garażem podziemnym oraz niezbędną infrastrukturą. Następnie w dniu 23 września 2020 r. Wnioskodawczyni dokonała przeniesienia na Kupującego praw własności niezabudowanych działek ewidencyjnych oznaczonych nr 1/5, 1/6, 1/7, 1/8 i 1/9, o łącznej powierzchni 8.848 m2 (dalej: „Nieruchomość 2”), które to działki zostały wydzielone z działki 1/4, powstałej w wyniku podziału Nieruchomości. W dniu sprzedaży Nieruchomość 2 nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Natomiast działki ewidencyjne o nr 1/5, 1/6, 1/7 i 1/8 objęte były ostateczną decyzją o warunkach zabudowy, ustalającą warunki i szczegółowe zasady zabudowy tych działek oraz zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym oraz niezbędną infrastrukturą techniczną. Z kolei działka ewidencyjna nr 1/9 w chwili sprzedaży nie była objęta żadną decyzją o warunkach zabudowy.

W dniu sprzedaży zarówno Nieruchomości 1, jak i Nieruchomości 2, Wnioskodawczyni była wyłączną ich właścicielką. W chwili sprzedaży przedmiotowych Nieruchomości Wnioskodawczyni od prawie 20 lat była na emeryturze. Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni w odniesieniu do Nieruchomości nigdy nie podejmowała działań o charakterze marketingowym bądź reklamowym - nie dawała ogłoszeń dotyczących zamiaru zbycia Nieruchomości, ani też nie zatrudniała pośredników w obrocie nieruchomościami, w szczególności Wnioskodawczyni nie ogłaszała zamiaru zbycia Nieruchomości - to Kupujący z własnej inicjatywy zgłosił się do niej z ofertą zakupu. Wnioskodawczyni nie była nigdy aktywna na rynku nieruchomości, tj. nie zatrudniała pracowników/podwykonawców zajmujących się w jej imieniu sprzedażą lub kupnem nieruchomości oraz nie posiadała biura sprzedaży nieruchomości. Co więcej, Wnioskodawczyni: nie zatrudnia (oraz nie zatrudniała) pracowników trudniących się w jej imieniu zakupem lub sprzedażą nieruchomości, nie otworzyła biura sprzedaży nieruchomości, w którym ci pracownicy prowadziliby działania sprzedażowe, nie korzystała z usług doradców w zakresie reklamy i marketingu ani też żadnych innych doradców zewnętrznych, którzy mieliby pomagać w efektywnej sprzedaży nieruchomości, nie stworzyła biznesplanu dla działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, nie posiada bazy danych kontrahentów i klienteli (gdyż Wnioskodawczyni nie ma ani kontrahentów, ani klientów, nie posiada strony internetowej, ani też systemu organizacji pracy. Zarówno Nieruchomość 1, jak i Nieruchomość 2 nie były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię do prowadzenia działalności gospodarczej, jak również nie były przez nią oddane do odpłatnego korzystania na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy innej umowy o podobnym charakterze. Nieruchomość nie wchodziła w skład gospodarstwa rolnego i nie była na niej prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność rolnicza. Wnioskodawczyni nie podejmowała także żadnych profesjonalnych działań, mających na celu ulepszenie Nieruchomości, które zwiększyłyby jej wartość - wszelkie działania podejmowane w powyższym zakresie były realizowane przez Kupującego, w wykonaniu Umowy Przedwstępnej, zaś przed jej zawarciem ani Wnioskodawczyni, ani Kupujący nie podjęli w stosunku do przedmiotowych nieruchomości żadnych działań prowadzących do zwiększenia ich wartości.

W ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przedstawiona we wniosku i jego uzupełnieniu aktywność Wnioskodawczyni oraz zaprezentowany ciąg zdarzeń, czynności nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w odniesieniu do posiadanych nieruchomości. W opinii organu z opisanych okoliczności sprawy wynika, że brak jest podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie własnych potrzeb, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 cyt. ustawy. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności, czy też jej rodziny. Zatem sprzedaż przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie treści wniosku nie można stwierdzić, by sprzedaż działek miała nastąpić w ramach działalności handlowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły, bowiem Wnioskodawczyni przedmiotową Nieruchomość nabyła w 1980 r., na podstawie umowy darowizny, a zatem nabycie nieruchomości, z których zostały wydzielone działki nie nastąpiło w celu ich odsprzedaży. Treść wniosku przemawia więc za tym, że sprzedaż opisanych we wniosku działek nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej i nie spowoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W okolicznościach przedmiotowej sprawy sam fakt podziału przedmiotowej Nieruchomości na mniejsze działki nie może przesądzać, że ich sprzedaż prowadzona będzie w ramach działalności gospodarczej.

Reasumując, kwalifikacja powyższa wskazuje na przypisanie rzeczonych środków
ze sprzedaży nieruchomości do źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a którym to źródłem jest odpłatne zbycie nieruchomości.

W odniesieniu do kwestii opodatkowania przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, wskazać natomiast należy, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje bowiem generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, jeżeli nie jest dokonywane w wykonywaniu działalności gospodarczej i następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy. Zatem, powstanie przychodu podatkowego z tytułu sprzedaży nieruchomości uzależnione jest od daty ich nabycia.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nabyła działkę Nr 1 w dniu 14 listopada 1980 r. w drodze darowizny. W dniu 9 marca 2018 r. dokonano podziału nieruchomości na mniejsze działki.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Świadczenie darczyńcy może polegać na działaniu lub zaniechaniu działania. Istotną cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy oraz zbywalne prawa majątkowe. Tym samym, zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego, w którym darczyńca daruje tę nieruchomość obdarowanemu, a obdarowany darowiznę przyjmuje. Z tą datą darczyńca traci własność nieruchomości.

Wobec powyższego uznać należy, że 5-letni okres o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku Wnioskodawczyni niewątpliwie minął, bowiem – jak wynika z treści wniosku – od końca roku, w którym Wnioskodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomość niewątpliwie upłynęło ponad 5lat.

Zaznaczyć należy, że podział działki na mniejsze działki, nie będzie stanowił dla Wnioskodawczyni nowego nabycia. Na skutek dokonania tej czynności nie nastąpi przeniesienie prawa własności działek, a więc nie dojdzie do ich nabycia. Zatem pięcioletni termin, wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości w drodze darowizny. Na powyższe nie ma wpływu podział nieruchomości. W powołanym przepisie mowa jest bowiem o dacie nabycia nieruchomości, a nie dacie podziału.

Reasumując, zamierzona sprzedaż działek wydzielonych z działki gruntu oznaczonej w ewidencji gruntów numerem 1 o obszarze 1,0647 ha nabytej w 1980 r., nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w tym przepisie i tym samym nie będzie skutkować obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

W odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawczynię wyroków sądów wskazać należy, że jakkolwiek wyroki sądów kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Odnosząc się natomiast do wskazanych interpretacji indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej należy wskazać, że zostały ona wydana w indywidualnych sprawach i tylko wyłącznie w nich mają zastosowanie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin