INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2011 r. (data wpływu 19 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2011 r. (data wpływu 31 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nieodpłatnego przekazania określonego towaru za próbkę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nieodpłatnego przekazania określonego towaru za próbkę. Dnia 31 października 2011 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży klejów przemysłowych, taśm, folii oraz maszyn i urządzeń pakujących. Zdarza się, że nieodpłatnie dostarcza swoim klientom próbki towarów, aby mogli oni sprawdzić przydatność oferowanych produktów w ich indywidualnych i niepowtarzalnych warunków produkcyjnych.

Ze względu na specyfikę działalności danego klienta (m. in. różne powierzchnie, na jakich miałby zostać zastosowany klej, różne linie produkcyjne czy warunki magazynowania), ilość dostarczanego na testy produktu może być inna i zróżnicowana w zależności od potrzeb i skali produkcji danego klienta. Zwykle jednak jest to opakowanie jednostkowe np. cały pojemnik z klejem (o wadze 25-35 kg w zależności od jego gęstości, ponieważ tylko taki można podłączyć pod maszynę), rolka taśmy (o nawoju 1-6 km), lub też worek lub karton kleju (najczęściej o wadze jednostkowej 10-20 kg).

Klej w pojemniku, wcześniej hermetycznie zamknięty, użyty do produkcji, nawet w niewielkiej ilości nie nadaje się już do ponownego wykorzystania ze względu na zmianę jego pierwotnych właściwości fizyko-chemicznych, napowietrzenie podczas pracy pompy dozującej, jak również kontakt z wyrobem gotowym danego klienta.

Rolki taśmy, po rozwinięciu i nałożeniu na maszynę, nie można już ponownie zapakować i wykorzystać w innym miejscu, nawój kilku km po prostu się rozpadnie.

Podobnie klej w workach lub kartonach, który występuje w postaci granulek lub płatków, nie może już być ponownie użyty ponieważ ulega podczas testu zabrudzeniu i zanieczyszczeniu

Ponadto, w każdym przypadku pewna ilość, nawet do 10 kg, testowanego produktu idzie na wypełnienia instalacji, często zmieszanie z wcześniej używanym produktem co limituje (wpływa) na konieczność użycia odpowiedniej ilości kleju. Dla uzyskania całkowitej pewności klient poddaje ocenie sklejone, zaetykietowane bądź też zapakowane produkty całemu szeregowi indywidualnych testów laboratoryjnych lub produkcyjnych, do których niezbędna jest odpowiednia ilość produktu. Często takie testy trwają wiele miesięcy.

Materiały do testów Spółka otrzymuje od swoich dostawców często bezpłatnie lub za niewielką odpłatnością.

Dnia 31 października 2011 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego wskazując, iż:

1. przekazywane przez Wnioskodawcę ilości towaru są najmniejszymi ilościami, umożliwiającymi przeprowadzenie testów skuteczności tych produktów. Ich producent nie wytwarza opakowań przeznaczonych tylko na próbki. Z uwagi na specyfikę różnych linii produkcyjnych klientów Wnioskodawcy, nie ma możliwości podłączenia do maszyn tylko części rolki taśmy, a z kolei po jej napoczęciu – nie można wykorzystać jej ponownie, np. u innego klienta. Podobnie jest z klejem – raz rozpakowany worek nie nadaje się do późniejszego wykorzystania. Ponadto często nie jest możliwe uruchomienie maszyny, jeśli nie zostanie ona w wystarczającym stopniu napełniona klejem. Przekazywane ilości towaru w pełni reprezentują określony rodzaj lub kategorię towaru i zachowują skład oraz wszelkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, a jednocześnie przekazana ilość oraz wartość próbek nie wskazują zdaniem Wnioskodawcy na działanie mające charakter handlowy,
2. ilość przekazywanego kleju (taśmy) nie pozwala na zaspokojenie całościowego zapotrzebowania kontrahenta, ani na wykorzystanie go do szerokiej produkcji,
3. przekazywanie kleju (taśmy) ma na celu zapoznanie kontrahenta z właściwościami chemicznymi, a w szczególności umożliwienie mu przetestowania skuteczności działania tych towarów w warunkach produkcyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisane w stanie faktycznym ilości towaru, można uznać za próbki w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części prawo, do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zasada ta nie ma zastosowania do przekazywanych próbek. Na mocy przepisu art. 7 ust. 7 ww. ustawy, przez próbkę rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Zdaniem Spółki, przekazywanie przez nią klientom do testów towarów otrzymanych nieodpłatnie nie podlega opodatkowaniu, gdyż Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zapytanie dotyczy przekazania towarów zakupionych przez Spółkę, w stosunku do których przysługiwało jej prawo do odliczenia.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka przekazuje swoim klientom nieodpłatnie towary w najmniejszych ilościach, umożliwiających przetestowanie ich przydatności w warunkach produkcyjnych. Dotyczy to wyłącznie towarów oferowanych danemu klientowi po raz pierwszy i nie powtarza się przy sprzedaży kolejnych partii tego towaru.

Wątpliwości Spółki dotyczą pojęcia „niewielkiej ilości”. Najczęściej Spółka przekazuje opakowania jednostkowe, gdyż dla zachowania właściwości towaru nie można dzielić opakowań; czasem jest to wręcz niewykonalne.

Jako dystrybutor Spółka nie ma bowiem wpływu na wielkość opakowań oferowanych przez producenta. Zdarza się, że przekazywane jest więcej niż jedno opakowanie, lecz wynika to ze specyfiki produkcji prowadzonej u klienta, kiedy nie jest możliwe sprawdzenie działania produktu przy mniejszej ilości towaru. Nie są to jednak sytuacje, które ze względu na przekazywaną ilość czy wielkość opakowań, mogłyby pokryć potencjalne zapotrzebowanie klienta lub część tego zapotrzebowania na dany towar. Nie można tu zatem mówić o działaniu mającym charakter handlowy.

Zdaniem Spółki przekazywane przez nią w opisanym stanie faktycznym towary można uznać za próbki w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., ustawodawca zaliczył przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów (t.j. nie podlegają opodatkowaniu) przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek. Ust. 4 tego przepisu definiuje prezenty o małej wartości, przez które rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Z kolei przez próbki, w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne, bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Z treści przytoczonych przepisów wynika również, że nieodpłatne przekazanie w celach promocyjno-reklamowych próbek, umożliwiających klientom (potencjalnym klientom) poznanie właściwości i efektów działania towarów oferowanych przez podatnika, a dzięki temu wychwycenie ich zalet lub wad oraz różnic w porównaniu z innymi produktami dostępnymi na rynku, stanowi przekazanie próbek i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy jednak zauważyć, że o uznaniu towaru za próbkę, obok innych przesłanek, decyduje brak charakteru handlowego przekazania, oceniany ze względu na ilość lub wartość przekazywanych przez podatnika próbek. Kryteria te należy przy tym odnieść do próbek towarów przekazywanych przez podatnika danemu odbiorcy w danym okresie.

W sytuacji, gdy pokrywają one lub mogą pokryć – ze względu na swoją ilość lub wartość – jego potencjalne zapotrzebowanie na dany towar lub część tego zapotrzebowania, eliminując lub ograniczając potrzebę dokonania zakupów tego towaru, uznać należy, że wspomniana przesłanka nie jest spełniona, a co za tym idzie nie ma również zastosowania wyłączenie od opodatkowania w oparciu o art. 7 ust. 3 ustawy, który jako przepis szczególny i wyjątkowy nie powinien być interpretowany w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu jego stosowania.

Z przestawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży klejów przemysłowych, taśm, folii oraz maszyn i urządzeń pakujących. Wnioskodawca nieodpłatnie dostarcza klientom próbki towarów celem sprawdzenia ich przydatności. Ze względu na specyfikę działalności danego klienta ilość dostarczanego na testy produktu może być inna i zróżnicowana w zależności od potrzeb i skali produkcji danego klienta. Zwykle jednak jest to opakowanie jednostkowe np. cały pojemnik z klejem (o wadze 25-35 kg w zależności od jego gęstości, ponieważ tylko taki można podłączyć pod maszynę), rolka taśmy (o nawoju 1-6 km), lub też worek lub karton kleju (najczęściej o wadze jednostkowej 10-20 kg). Klej w pojemniku, wcześniej hermetycznie zamknięty, użyty do produkcji, nawet w niewielkiej ilości nie nadaje się już do ponownego wykorzystania ze względu na zmianę jego pierwotnych właściwości fizyko-chemicznych, napowietrzenie podczas pracy pompy dozującej, jak również kontakt z wyrobem gotowym danego klienta. Rolki taśmy, po rozwinięciu i nałożeniu na maszynę, nie można już ponownie zapakować i wykorzystać w innym miejscu, nawój kilku km po prostu się rozpadnie. Podobnie klej w workach lub kartonach, który występuje w postaci granulek lub płatków, nie może już być ponownie użyty ponieważ ulega podczas testu zabrudzeniu i zanieczyszczeniu. Jak wynika z informacji wskazanych przez Wnioskodawcę przekazywane ilości towaru są najmniejszymi ilościami, umożliwiającymi przeprowadzenie testów skuteczności tych produktów. Ich producent nie wytwarza opakowań przeznaczonych tylko na próbki. Przekazywane ilości towaru w pełni reprezentują określony rodzaj lub kategorię towaru i zachowują skład oraz wszelkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, a jednocześnie przekazana ilość oraz wartość próbek nie wskazują zdaniem Wnioskodawcy na działanie mające charakter handlowy. Ilość przekazywanego kleju (taśmy) nie pozwala na zaspokojenie całościowego zapotrzebowania kontrahenta, ani na wykorzystanie go do szerokiej produkcji. Przekazywanie kleju (taśmy) ma na celu zapoznanie kontrahenta z właściwościami chemicznymi, a w szczególności umożliwienie mu przetestowania skuteczności działania tych towarów w warunkach produkcyjnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przekazania ww. towarów, w okolicznościach gdy w opinii Spółki przekazywane towary mają charakter próbek.

Warto w tym miejscu przywołać wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 30 września 2010 r. sygn. C-581/08 w sprawie EMI Group Ltd v. The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, gdzie Trybunał zdefiniował próbkę jako „egzemplarz okazowy produktu, mający na celu promocję jego sprzedaży i pozwalający na ocenę jego cech i właściwości bez wykorzystania końcowego innego niż nieodłącznie powiązane z takimi działaniami promocyjnymi. Prawo krajowe nie może ograniczyć tego pojęcia w sposób ogólny jedynie do egzemplarzy okazowych mających postać inną niż przeznaczona do sprzedaży lub jedynie do pierwszego z serii jednakowych egzemplarzy okazowych przekazywanych przez podatnika na rzecz tego samego odbiorcy bez uwzględnienia charakteru przedstawianego produktu oraz okoliczności gospodarczych właściwych dla każdej czynności przekazania egzemplarzy okazowych”.

Powyższy wyrok dotyczył wykładni art. 5 ust. 6 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EEC (Dz. Urz. UE. L 1977.145.1 ze zm.) - zdanie drugie - wyłączającego przekazanie próbek towarów i prezentów o małej wartości z opodatkowania podatkiem VAT.

Art. 5 ust. 6 Szóstej Dyrektywy (obecnie uregulowanym w art. 16 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 2006.347.1 ze zm.) stanowi, iż wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Jednocześnie przy rozważeniu, czy określone czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią „przekazanie próbek towarów” należy uwzględnić wszystkie istotne okoliczności. W ramach przeprowadzenia takiej analizy istotne jest przeanalizowanie typów odbiorców, którzy otrzymują towary w charakterze próbek, jak również cech fizycznych przedmiotowych towarów. W przedmiotowej sprawie odbiorcami przekazywanych towarów są podmioty prowadzące działalność gospodarczą wykorzystujące tego typu rodzaju produkty do działalności. Nie są to zatem pośrednicy, dla których określone właściwości towaru nie mają znaczenia w związku z prowadzoną działalnością.

Podkreślenia wymaga fakt, iż próbka reprezentuje cechy produktu gotowego, a zatem, aby mogła służyć jako przykład musi zachować wszystkie istotne cechy charakterystyczne substancji lub towarów, których dotyczy. Co do zasady przedmioty będące w stanie w całości zaspokoić potrzeby konsumenta związane z danym produktem nie można uważać za próbkę.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wydaje jedynie określoną ilość produktu celem sprawdzenia jego przydatności w indywidualnych warunkach produkcyjnych przedsiębiorcy obdarowanego. Są to najmniejsze ilości umożliwiające przeprowadzenie testów skuteczności tych produktów. Jednocześnie przekazana ilość oraz wartość próbek nie wskazują na działanie mający charakter handlowy. Ponadto, przekazane towary w pełni reprezentują określony rodzaj lub kategorię towaru i zachowują skład oraz wszelkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne, chemiczne lub biologiczne towaru.

Istotna ze względu na uznanie danego przekazania towaru za próbkę jest także jego przyczyna t.j. czy intencją podatnika jest wyłącznie chęć dokonania przysporzenia po stronie obdarowanego czy też chęć przekonania go do danych towarów, tak aby zechciał on z nich skorzystać lub je nabywać.

W opisanej sprawie przekazanie ma na celu przede wszystkim sprawdzenie przydatności oferowanych produktów w indywidualnych i niepowtarzalnych warunkach produkcyjnych podmiotu obdarowanego.

Jeżeli chodzi zatem o próbki, należy pamiętać, że ich podstawowym celem nie jest zaspokojenie potrzeb konsumenta końcowego. Wydanie próbki nie może przybierać działań o charakterze handlowym.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny wskazać należy, iż nieodpłatnie przekazane przez Wnioskodawcę towary stanowią w takim kształcie sprawy próbki. Powyższe wynika z faktu, iż przekazywanie kleju, rolki, taśmy lub kartonu kleju ma na celu zapoznanie odbiorcy z ich właściwościami fizycznymi, fizykochemicznymi, chemicznymi lub biologicznymi. A to z kolei ma na celu przekonanie odbiorcy do stosowania tych produktów w działalności gospodarczej. Niewątpliwie po zapoznaniu z zaletami produktu i jego lepszego zastosowania w działalności gospodarczej, obdarowany zastosuje także towary na znacznie szerszą skalę (ilość). Niemniej w przedmiotowej sprawie przekazanie opisanej ilości (sztuk) towarów określonego rodzaju nie ma charakteru handlowego. Nie bez znaczenia jest tu fakt, iż odbiorcą towaru są podmioty nie będące pośrednikami, lecz jednostki realnie zainteresowane ze względu na charakter prowadzonej działalności. Ponadto, przekazanie towaru w opisanej ilości nie zaspokaja potencjalnego zapotrzebowania odbiorcy i nie daje możliwości zastosowania tej ilości w procesie szerszej produkcji. Ilość przekazanych przez Wnioskodawcę towarów nie eliminuje jednak potrzeby dalszych zakupów dla procesu produkcji. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie przekazanie towaru należy uznać za próbki, o których mowa w art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.