Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.245.2021.2.MF
z 28 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 marca 2021 r. (data wpływu 18 marca 2021 r.), uzupełnionym 27 maja 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wartość początkową w rozumieniu art. 16g ust. 1 pkt 2 updop oraz odpisy amortyzacyjne zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 6 updop, Spółka powinna rozpoznawać odrębnie dla poszczególnych instalacji (to jest sieci wodno-kanalizacyjnej, sieci opadowej do odprowadzania wód deszczowych, sieci energetycznej), obsługujących budynki i budowle objęte Inwestycją, które będę rozprowadzane od granicy działki do poszczególnych budynków i budowli, jako odrębnych środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy wartość początkową w rozumieniu art. 16g ust. 1 pkt 2 updop oraz odpisy amortyzacyjne zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 6 updop, Spółka powinna rozpoznawać odrębnie dla poszczególnych instalacji (to jest sieci wodno-kanalizacyjnej, sieci opadowej do odprowadzania wód deszczowych, sieci energetycznej), obsługujących budynki i budowle objęte Inwestycją, które będę rozprowadzane od granicy działki do poszczególnych budynków i budowli, jako odrębnych środków trwałych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 13 maja 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.131.2021.1.MF wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 27 maja 2021 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) posiada siedzibę na terytorium Polski i jest polskim rezydentem podatkowym. Profil działalności Spółki obejmuje produkcję i sprzedaż komponentów procesowych dla przemysłu (…), takich jak (…).

W związku z rozwojem działalności Spółka planuje budowę nowej hali produkcyjnej (środka trwałego). Spółka uzyskała decyzję Prezydenta Miasta (…) nr (…) z (…) o zatwierdzeniu projektu budowy i udzieleniu pozwolenia na budowę:

i. budynku produkcyjno-magazynowego z zapleczem socjalnym i wiatą,

ii. budynku portierni,

iii. wiaty parkingowej na rowery i motory,

iv. wiaty magazynowej na kontenery i

v. wagi samochodowej wraz z urządzeniami budowlanymi.

Budynek produkcyjno-magazynowy wraz z zapleczem socjalnym i wiatą jak i pozostałe zabudowania wskazane w pozwoleniu na budowę (dalej: „Inwestycja”) po zakończeniu inwestycji będzie stanowić własność Wnioskodawcy i w konsekwencji zostaną rozpoznane jako środki trwałe. W okresie budowy obiekty budowlane będą stanowiły środki trwałe w budowie, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 16 z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r., poz. 351). Z kolei na gruncie prawa podatkowego, w okresie budowy obiekty te będą stanowiły inwestycję, zgodnie z art. 4a pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1036; dalej: „updop”) (winno być: „Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, ze zm.”).

Budynek produkcyjno-magazynowy (hala) z zapleczem socjalnym oraz wiatą przy tym budynku będą stanowiły jedną funkcjonalną całość. Zaplecze socjalne stanowić będzie integralną część budynku hali, wpisaną w bryłę tego budynku, trwale z nim związaną i przeznaczoną do obsługiwania wyłącznie tego budynku. Z kolei wiata przy budynku produkcyjno-magazynowym będzie obsługiwała wyłącznie ten budek jako obiekt pomocniczy.

Portiernia stanowić będzie odrębny budynek.

Wiata na rowery i motory nie będzie obsługiwała wyłącznie budynku produkcyjno-magazynowego (hali), lecz będzie przeznaczona do parkowania zarówno pojazdów pracowników hali, portierni, pracowników firm zewnętrznych oraz zaproszonych gości.

Waga samochodowa będzie stanowiła odrębny obiekt budowlany służący do ważenia pojazdów samochodowych.

Wiata magazynowa na kontenery będzie obsługiwała wyłącznie nowy budynek produkcyjno- magazynowy (halę). Wiata magazynowa nie będzie jednak przylegać do budynku hali i będzie posiadać jedynie funkcję magazynowania.

W związku z planowaną budową spółka poniesie szereg wydatków, w tym:

1. opłatę administracyjną za usuniecie drzew, nałożoną na Spółkę w drodze decyzji administracyjnej wydanej przez Zarząd (…) na podstawie ustawy o ochronie przyrody oraz rozporządzenia Ministra Środowiska z 3 lipca 2017 r. w sprawie wysokości opłat za usunięcie drzew i krzewów,
2. koszty prac projektowych, w tym związane z opracowaniem i realizacją koncepcji Inwestycji, przygotowaniem mapy działki dla celów projektowych, opracowaniem koncepcji i sporządzeniem projektu budowlanego, opracowaniem dokumentacji geologiczno- inżynierskiej,
3. koszty usług doradczych, w tym doradztwa prawnego, budowlanego, koncepcyjnego związanego z prowadzoną inwestycją,
4. koszty nadzoru i kierowania projektem inwestycyjnym,
5. koszty opłat administracyjnych, w tym za mapę, wypisy, wyrysy z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
6. koszty związane z wynagrodzeniem pracowników albo zleceniobiorców Spółki, którzy byli zaangażowani w sposób bezpośredni w proces inwestycyjny, w tym pracowników odpowiedzialnych za zarządzanie projektem, oraz pochodne tych wynagrodzeń, jak również koszty podróży służbowych odbytych w związku z realizowaną inwestycją, w tym koszty noclegów, posiłków, przejazdów, opłat parkingowych, diet,
7. koszty prac budowlanych, w tym prac niezbędnych do realizacji przed przekazaniem terenu budowy generalnemu wykonawcy oraz prac budowalnych w zakresie kontraktu z generalnym wykonawcą.

Wskazane powyżej w pkt a) – g) wydatki:

• pozostawać będą w bezpośrednim związku z realizacją Inwestycji,
• nie zostałyby przez Spółkę poniesione, gdyby nie prowadzony proces inwestycyjny,
• warunkują prowadzenie Inwestycji lub mają na celu stworzenie warunków do jej prowadzenia w sposób efektywny,
• nie stanowią kosztów ogólnych zarządu.

W związku z rozbieżnymi stanowiskami organów podatkowych co do niektórych zasad rozpoznawania środków trwałych oraz ujmowanie niektórych rodzajów wydatków w ich wartości początkowej, Spółka powzięła wątpliwości w tym zakresie.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 25 maja 2021 r., Wnioskodawca wyjaśnił iż:

Wnioskodawca będzie ponosił wydatki na instalacje (to jest sieć wodno-kanalizacyjną, sieć opadową do odprowadzania wód deszczowych, sieć energetyczną).

Instalacje te będą rozprowadzane od granicy działki do poszczególnych budynków i budowli. Instalacje będą obsługiwały wszystkie budynki i budowle objęte Inwestycją.

Poszczególne budynki i budowle objęte pozwoleniem na budowę zostaną zaklasyfikowane wg Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej: „KŚT”) w następujący sposób:

• budynek produkcyjno-magazynowego z zapleczem socjalnym i wiatą - symbol KŚT 101 Budynki przemysłowe,
• budynek portierni - symbol KŚT 109 Pozostałe budynki niemieszkalne,
• wiata parkingowa na rowery i motory - symbol KŚT 109 Pozostałe budynki niemieszkalne,
• wiata magazynowa na kontenery - symbol KŚT 109 Pozostałe budynki niemieszkalne,
• waga samochodowa wraz z urządzeniami budowlanymi wskazanymi we wniosku - symbol KŚT 660 Wagi pojazdowe, wagonowe i inne wbudowane,
• sieć wodno-kanalizacyjna - symbol KŚT 210 Rurociągi, linie telekomunikacyjne,
• sieć opadowa do odprowadzania wód deszczowych - symbol KŚT 210 Rurociągi, linie telekomunikacyjne,
• sieć energetyczna - symbol KŚT 210 Rurociągi, linie telekomunikacyjne.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 25 maja 2021 r.):

Czy wartość początkową w rozumieniu art. 16g ust. 1 pkt 2 updop oraz odpisy amortyzacyjne zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 6 updop, Spółka powinna rozpoznawać odrębnie dla poszczególnych instalacji (to jest sieci wodno-kanalizacyjnej, sieci opadowej do odprowadzania wód deszczowych, sieci energetycznej), obsługujących budynki i budowle objęte Inwestycją, które będę rozprowadzane od granicy działki do poszczególnych budynków i budowli, jako odrębnych środków trwałych?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 25 maja 2021 r.) wartość początkową w rozumieniu art. 16g ust. 1 pkt 2 updop oraz odpisy amortyzacyjne zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 6 updop, Spółka powinna rozpoznawać odrębnie dla poszczególnych instalacji (to jest sieci wodno-kanalizacyjnej, sieci opadowej do odprowadzania wód deszczowych, sieci energetycznej), obsługujących budynki i budowle objęte Inwestycją, które będę rozprowadzane od granicy działki do poszczególnych budynków i budowli, jako odrębnych środków trwałych.

Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis powyższy oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych dla celów amortyzacji wskazane zostały w art. 16g updop. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 updop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

W myśl art. 16g ust. 4 updop, za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Zgodnie z cytowaną definicją do wartości składających się na koszt wytworzenia środka trwałego należą w szczególności:

• wartość - w cenie nabycia - rzeczowych składników majątku zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. przede wszystkim materiałów, z których został wykonany środek trwały,
• wartość - w cenie nabycia - wykorzystanych usług obcych zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. zarówno usług polegających na samym wytwarzaniu środka trwałego, czyli przede wszystkim jego budowie, jak i innych usług niezbędnych do wytworzenia i uczynienia tego składnika majątku zdatnym do używania, np. kosztów prac geologicznych niezbędnych do uzyskania pozwolenia na budowę, usług projektowych, usług inżynierskich, doradztwa finansowego i prawnego związanego z prowadzoną inwestycją, kosztów sporządzenia dokumentacji przetargowej, kosztów niezbędnych ekspertyz obiektów budowlanych, koszty wynagrodzeń wraz z pochodnymi, tj. przede wszystkim koszty wynagrodzeń dla pracowników zatrudnionych przy realizacji inwestycji.
  
  

Użycie przez ustawodawcę zwrotu, że do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się także „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza, że katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. Zatem, powyższy zwrot oznacza wydatki, które są ponoszone w wyniku podjęcia procesu wytwarzania środka trwałego. Wydatkami takimi są koszty, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie wytwarzał we własnym zakresie środka trwałego. Do kosztów wytworzenia należy zaliczyć również wydatki poniesione we wczesnym stadium procesu inwestycyjnego w celu stworzenia warunków do prowadzenia inwestycji, bez których nie doszłoby do wytworzenia środka trwałego. Oznacza to, że do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka trwałego do używania.

Jak już wskazano w uzasadnieniu w zakresie pytania nr 2, z objaśnień do KŚT wynika, że do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje (np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe), o ile są wbudowane w konstrukcję budynku na stałe.

Zatem, co do zasady, do wyposażenia budynku nie zalicza się instalacji znajdujących się poza granicami budynku. Z objaśnień do KŚT wynika również, że „granice instalacji należących do wyposażenia budynku stanowią w zależności od rodzaju instalacji np. mufy, studzienki rewizyjne, zawory zamykające dopływ wody, gazu, czynników grzewczych itp.”

Instalacja, aby stanowić odrębny środek trwały, nie może być trwale związany z budynkiem, tzn. możliwe jest jej odłączenie bez uszczerbku zarówno dla konstrukcji budynku, jak i dla tej instalacji. W KŚT, do której odsyłają przepisy updop, przewidziane zostały odrębne grupowania dla określonych instalacji.

Jak wyjaśnił Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 28 kwietnia 2010 r., Znak: IBPBI/1/415-193/10/KB: „(...) Odnosząc się natomiast do kwestii nabytej sieci infrastruktury podziemnej (rury, którymi rozprowadzane jest ciepło, sieć energetyczna oraz sieć kanalizacyjna), stwierdzić należy, iż jeżeli zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych są one wbudowane w konstrukcje budynków na stałe, to stanowić będą część składową poszczególnych budynków. Natomiast instalacje, które służą obsłudze kilku budynków lub mogą funkcjonować niezależnie od instalacji będących integralną częścią budynków, stanowią samodzielne środki trwałe (…)”.

Koszty poniesione na realizację zewnętrznych sieci (w tym sieć wodno-kanalizacyjna, sieć opadowa do odprowadzania wód deszczowych, sieć energetyczna) zlokalizowanych na działce Spółki, powinny być uznane za koszty odrębnych środków trwałych do celów amortyzacji podatkowej z uwagi na ich kompleksowość i wyodrębnienie oraz spełnienie innych wymaganych przez przepisy updop warunków. Sieci takie stanowią obiekty infrastruktury zewnętrznej (poza budynkiem) zlokalizowane na działce stanowiącej własność Spółki, w zakresie niezbędnym do wpięcia danej sieci do sieci gestora mediów. Definicje techniczne sieci zewnętrznej kanalizacji wskazują, że jest to układ połączonych przewodów kanalizacyjnych obiektów inżynierskich (zewnętrzne kratki ściekowe, studzienki, przepompownie, zbiorniki itp.) znajdujących się poza budynkiem licząc od pierwszej studzienki kanalizacyjnej licząc od strony budynku do wylotów kanałów kanalizacji sanitarnej czy deszczowych do odbiorników odbiorcy ścieków. Ponadto zewnętrzne sieci charakteryzują się innymi parametrami technicznymi wykonania niż instalacje montowane wewnątrz budynku, są wykonane z innych materiałów i wg innych wymogów odporności i izolacyjności. Dodatkowo sieci te nie są trwale związane z konstrukcją budynku i jako takie nie mogą, zdaniem Wnioskodawcy, być traktowane jako cześć składowa czy nawet obiekt pomocniczy budynku. Sieci te powinny być wyodrębnione jako niezależny środek trwały, z uwagi na fakt, iż stanowią element szybciej zużywalny niż sam budynek.

Co istotne sieci te będą rozprowadzane od granicy działki do kilku budynków i budowli składających się na Inwestycje.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż sieci zewnętrzne (w tym sieć wodno-kanalizacyjna, sieć opadowa do odprowadzania wód deszczowych, sieć energetyczna) stanowiące oddzielne obiekty infrastruktury technicznej, tworzą systemy jako nierozerwalną całość oraz samodzielne środki trwałe niestanowiące całości konstrukcyjnej z budynkiem a jedynie są wykorzystywane dla potrzeb budynków i budowli oraz terenów wokół nich oraz spełniają kryteria wymagane dla uznania ich za niezależne środki trwałe. Dlatego poniesione przez spółkę koszty tych sieci winny być rozliczane poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej tych sieci.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 6 lutego 2015 r., Znak: ILPB1/415-1222/14-4/AG, w której organ podatkowy za prawidłowe uznał stanowisko podatnika, zgodnie z którym „koszty poniesione na realizację zewnętrznych sieci rozdzielczych kanalizacji sanitarnej i deszczowej zlokalizowanych na działce Spółki będących przedmiotem niniejszego zapytania, powinny być uznane za koszty odrębnych środków trwałych jakimi są rurociągi sieci kanalizacyjnej rozdzielczej (kanalizacji sanitarnej i deszczowej) do celów amortyzacji podatkowej z uwagi na ich kompleksowość i wyodrębnienie oraz spełnienie innych wymaganych przez przepisy (...) warunków. Sieci takie stanowią obiekty infrastruktury zewnętrznej (poza budynkiem) zlokalizowane na działce stanowiącej własność Spółki, w zakresie niezbędnym do wpięcia danej sieci do sieci odbiorczych gestora mediów”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem tj. w zakresie pytania 1, 2, 3, 5 zostaną/zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.