Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.169.2021.2.MS
z 28 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 lutego 2021 r. (data wpływu 17 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismem z 18 maja 2021 r. (data nadania 19 maja 2021 r., data wpływu 20 maja 2021 r.) na wezwanie z 7 maja 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.169.2021.1.MS (data wysłania 7 maja 2021 r., data doręczenia 13 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z 7 maja 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.169.2021.1.MS (data nadania 7 maja 2021 r., data doręczenia 13 maja 2021 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Pismem z 18 maja 2021 r. (data nadania 19 maja 2021 r., data wpływu 20 maja 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Działka budowlana w (…) gm. (…) została zakupiona wspólnie przez syna Wnioskodawcy – Ł. Z. i K. P. w dniu 19 stycznia 2007 r. Syn zapłacił 70.000 zł (siedemdziesiąt tysięcy złotych) a K. P. 110.000 zł (sto dziesięć tysięcy złotych). Razem kwotę 180.000 zł (sto osiemdziesiąt tysięcy złotych) wpłacili na rachunek Spółki … w (…). Jest to udokumentowane aktem notarialnym – notariusz T. J. w (…).

Syn Wnioskodawcy dokonał nabycia działki będąc kawalerem, dopiero 3 października 2011 r. zawarł związek małżeński z K. P.

W dniu 18 grudnia 2015 r. syn Wnioskodawcy dokonał darowizny swojego udziału na rzecz rodziców – Wnioskodawcy i jego żony, akt notarialny Rep. A (…) notariusz C. K. w (…).

Umowa darowizny dotyczy przysługującego udziału we własności działki Nr 2 oraz działki Nr 2 (droga wewnętrzna) oraz nieruchomości w (…) (KW Nr (…)). Darowizna została wpisana w dziale II księgi wieczystej wpisem współwłasności na rzecz Wnioskodawcy oraz jego żony wynoszącej 1/2 części działki na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej (w miejsce udziału przysługującego ich synowi). Nieruchomość w (…) nie jest przedmiotem sprzedaży, gdyż zamieszkuje tam poprzednia właścicielka D. Z. – służebność osobista. Darowizna stanowiła majątek wspólny objęty wspólnotą ustawową małżeńską Wnioskodawcy i Jego żony (zaświadczenie naczelnika US).

W sierpniu 2009 r. Wnioskodawca wraz z żoną zakupili lokal mieszkalny Nr 229 przy ulicy (…) od dewelopera. Na zakup lokalu Wnioskodawca i jego żona przeznaczyli własne środki z oszczędności oraz kredyt mieszkaniowy zaproponowany przez bank we frankach szwajcarskich (CHF) - Bank , umowa kredytowa (…) z sierpnia 2009 r. Bank ten został w 2014 r. przejęty przez Bank. Od tego roku wszelkie wpłaty i inne czynności związane z kredytem dokonywano w Banku SA.

Kredyt nominowany w CHF (franki szwajcarskie) został udzielony w wysokości 110.000 CHF, z tego wykorzystano przy zakupie lokalu mieszkalnego 107.000 CHF, pozostała kwota – około 60% wartości lokalu mieszkalnego, stanowiła wkład własny Wnioskodawcy i jego żony, czyli oszczędności rodzinne.

Z uwagi na kryzys finansowy w Europie i na świecie banki zaostrzyły kryteria udzielania kredytów. Wstępnie w lipcu 2009 r. kredyt przyznano wyłącznie Wnioskodawcy i jego żonie. Po miesiącu bank zażądał rozszerzenia kredytobiorców i oprócz Wnioskodawcy i jego żony, kredytobiorcami zostali również syn i jego partnerka.

Dopiero w sierpniu 2009 r. środki zostały przelane na rachunek dewelopera. Zgodnie z zawartą umową ww. osoby były solidarnie zobowiązane do spłaty kredytu. Środki z kredytu i oszczędności własne zostały przelane na konto dewelopera z przeznaczeniem na zakup lokalu mieszkalnego przy ulicy (…). Raty kredytu spłacał Wnioskodawca i jego żona jako małżeństwo, zaś syn pomagał finansowo w czasie choroby Wnioskodawcy i jego żony. K. P. nie spłacała żadnych rat, w 2018 r. została wyłączona z kredytu jako kredytobiorca.

Lokal mieszkalny miał liczne wady i usterki i po ich usunięciu przez dewelopera Wnioskodawca z żoną zamieszkali w nim od 2011 roku, ale raty kredytu musieli spłacać już od 2009 roku. Raty początkowo były niewysokie, ale w następnych latach rosły znacznie, przekraczając 2-3 razy pierwotną ratę. Mimo kilkuletniej spłaty kapitał początkowy nie malał, a w związku z kursem CHF wzrastał. Było to dla Wnioskodawcy i jego żony – emerytów, bardzo duże obciążenie finansowe, tym bardziej, że małżonkowie leczą się na różne choroby. Żona Wnioskodawcy leczy się na zaćmę, natomiast Wnioskodawca na prostatę (Instytut Onkologii) oraz kręgosłup – odcinek lędźwiowy.

W 2018 roku żona Wnioskodawcy uległa wypadkowi, uszkodzony został kręgosłup (dyskopatia kręgu 4 i 5) . Wymaga to ciągłej rehabilitacji i opieki. Dlatego też małżonkowie zamieszkali u córki na ulicy R. w (…). Koszty rehabilitacji żony, wizyty lekarskie oraz lekarstwa były i są znaczne dla Wnioskodawcy i jego żony.

W październiku 2018 r. lokal mieszkalny przy ulicy (…), Wnioskodawca i jego żona wynajęli państwu S. Umowę najmu okazjonalnego zgłosili w US. Umowa najmu została zawarta do 30 września 2021 r. i po tym terminie oraz drobnych pracach remontowych Wnioskodawca wraz z żoną zamieszkają z powrotem w lokalu mieszkalnym przy ul. (….). Wnioskodawca i jego żona systematycznie płacą ryczałt w wysokości 179 zł. Środki pochodzące z najmu małżonkowie przeznaczali na spłatę rat kredytu. W związku z dużym wzrostem kursu CHF, za zgodą K. P., wystawiono działkę w (…) na sprzedaż.

Działka została zakupiona przez Państwa R. w dniu 9 stycznia 2019 r. za kwotę 200.000 zł (dwieście tysięcy złotych). K. otrzymała z tej sumy 120.000 zł (sto dwadzieścia tysięcy złotych), a pozostałą kwotę kupujący przelali na rachunek bankowy Wnioskodawcy i Jego żony w Banku S.A, czyli 80.000 zł (osiemdziesiąt tysięcy złotych). Ta suma z podziałem po 40.000 zł (na Wnioskodawcę i jego żonę) została w całości przeznaczona na zakup CHF w tym samym banku i wpłacona na rachunek kredytu mieszkaniowego, zgodnie z kursem po 10.545 CHF przez Wnioskodawcę i Jego żonę.

Transakcja sprzedaży działki – akt notarialny Rep. A Nr (…), Kancelaria Notarialna – notariusz Ł. M. w (…).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca może uzyskać zwolnienie z podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości (działki budowlanej) otrzymanej od syna w darowiźnie, sprzedanej przed upływem 5 lat?
2. Czy środki pieniężne otrzymane ze sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca może przeznaczyć na spłatę kredytu mieszkaniowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości w (…), pochodzącej z darowizny przed upływem 5 lat jest związana z obowiązkiem zapłacenia podatku dochodowego. Do sprzedaży działki zmusiły Wnioskodawcę i Jego żonę zły stan zdrowia oraz wzrastające koszty kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego na ulicy (…). Dzięki zmianom w prawie (ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązująca od 1 stycznia 2019 r.) można skorzystać ze zwolnienia podatkowego, tzw. ulgi mieszkaniowej (art. 21 ust. 1 pkt 131). Warunkiem skorzystania z ulgi jest przeznaczenie środków otrzymanych ze sprzedaży nieruchomości na własne cele mieszkaniowe.

Za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uważa się m.in. spłatę kredytu mieszkaniowego oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia.

Kredyt na zakup lokalu mieszkalnego został uruchomiony w sierpniu 2009 r., a działka została sprzedana w styczniu 2019 r.

Środki otrzymane ze sprzedaży przysługującej części działki zostały przekazane przez kupującego przelewem na rachunek wspólny Wnioskodawcy i jego żony w banku SA.

Kwota 80.000 zł, z podziałem po 40.000 zł została zgodnie z dyspozycją przewalutowana w tym samym oddziale banku SA i automatycznie przeznaczona na spłatę kredytu hipotecznego.

Ponieważ nieruchomość (działka budowlana) została sprzedana przed upływem 5 lat, Wnioskodawca złożył w US PIT-39 w wymaganym terminie.

Nieruchomość została sprzedana 9 stycznia 2019 r., a już 25 stycznia 2019 r. po przewalutowaniu kwoty 40.000 zł na 10.545 CHF przeznaczono na wcześniejszą spłatę kredytu.

Spełniony został warunek z ustawy o PIT – art. 21 ust. 25 pkt 2 dotyczący spłaty rat kredytu na cel mieszkaniowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnił On warunki postawione przez ustawę, gdyż wszystkie czynności były udokumentowane przez notariusza, a przepływy środków pieniężnych dokonano wyłącznie przelewami bankowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powołany wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest ono źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, z powyższego wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Podkreślenia wymaga, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazując, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości. Zatem pojęcie to należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości następuje z chwilą uzyskania prawa własności nieruchomości, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy. Tym samym, poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną otrzymali w 2015 r. w ramach darowizny od syna udziały w nieruchomości, która została sprzedana w 2019 r.

Biorąc pod uwagę powyższe i dokonując oceny skutków prawnych przedstawionego stanu faktycznego należy uznać, że odpłatne zbycie nieruchomości w 2019 r. stanowi dla Wnioskodawcy źródło przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem odpłatne zbycie ww. nieruchomości nastąpiło przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, w związku z tym podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym, w myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie, koszty biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, koszt uzyskania wypisu z ksiąg wieczystych itp. Koszty te – jako koszty odpłatnego zbycia – pomniejszają przychód. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy. Nie należy ich jednak utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu, zasady ustalania których uregulowane zostały w sposób szczególny w art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W świetle art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Wskazać należy, że w myśl przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zauważyć należy, że cytowany powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem przeznaczenia – w warunkach określonych w ustawie – uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych dochodu wyłącznie na własne cele mieszkaniowe wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Zgodnie zatem z art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   – położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;
2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b

– w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach. Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się również niestanowiące własności lub współwłasności podatnika budynek, lokal lub pomieszczenie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, podatnik nabędzie ich własność lub współwłasność albo spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach, jeżeli uprzednio prawo takie mu nie przysługiwało.

Należy wskazać, że zawarte w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyliczenie wydatków mieszkaniowych ma charakter wyczerpujący, w związku z czym tylko realizacja w wymaganym terminie celów w nim wymienionych pozwala na zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

Z istoty rozwiązania zawartego w zacytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podstawową okolicznością decydującą o możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i określonych praw majątkowych nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym została ona dokonana, na wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy cele mieszkaniowe.

W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 21 ust. 29 ustawy, w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c, stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit a-c oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c.

Przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ustawy).

Zgodnie z wyżej cytowanym przepisem art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uważa się m.in. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem.

Ponieważ podstawową okolicznością decydującą o prawie do przedmiotowego zwolnienia jest cel zaciągnięcia kredytu (pożyczki), dlatego też z umowy kredytu bankowego powinno wynikać, że kredyt został udzielony na cel mieszkaniowy wymieniony w ustawie. Spłata kredytu stanowi bowiem etap realizacji tego celu. Ważne jest również, aby przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości podatnik przeznaczył na spłatę kredytu zaciągniętego na własne cele mieszkaniowe nie później niż w okresie trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym dokonał odpłatnego zbycia.

Należy bowiem wyjaśnić, że samo poniesienie wydatku na ww. cel nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Podstawowym warunkiem zwolnienia podatkowego jest wydatkowanie przez podatnika przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości na własne cele mieszkaniowe.

Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych podatnika, np. na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1 (art. 25 ust. 2 lit. a ww. ustawy) – co ma miejsce w analizowanej sprawie.

Wnioskodawca w złożonym wniosku wskazał, że cała kwota uzyskana ze sprzedaży udziału w nieruchomości w 2019 r. została zgodnie z dyspozycją przewalutowana i automatycznie przeznaczona na spłatę kredytu hipotecznego, zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego, w którym Wnioskodawca realizował i w przyszłości zamierza realizować własne cele mieszkaniowe i którego jest współwłaścicielem na zasadzie ustawowej wspólności małżeńskiej. Ponadto w stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że kredyt został zaciągnięty przez Wnioskodawcę i jego żonę oraz syna i jego partnerkę. Zgodnie z zawartą umową kredytową ww. osoby były solidarnie zobowiązane do spłaty kredytu.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że z treści art. 366 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) wynika, że kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). Aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani (art. 366 § 2 ww. ustawy).

Z istoty solidarnej odpowiedzialności dłużników wynika, że aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Każdy z dłużników solidarnych odpowiada więc za całość długu, a nie tylko część, jaką można by mu przypisać poprzez, np. równy podział kwoty długu pomiędzy zobowiązanych.

Podkreślenia wymaga, że Wnioskodawca jako kredytobiorca solidarny odpowiada zatem do pełnej wysokości za zadłużenie wynikające z zawartej umowy kredytu.

Tym samym, wydatkowanie w terminie przed upływem trzech lat licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, środków jakie Wnioskodawca uzyskał z odpłatnego zbycia w 2019 r. udziału w nieruchomości, na spłatę kredytu zaciągniętego w 2009 r. na zakup lokalu mieszkalnego w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych – uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy obliczaniu dochodu zwolnionego Wnioskodawca może uwzględnić całą kwotę, jaka została wydatkowana na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego. W konsekwencji, skoro – jak Wnioskodawca wskazał we wniosku – przychód z odpłatnego zbycia został w całości przeznaczony przez Wnioskodawcę na spłatę kredytu zaciągniętego w 2009 roku na zakup lokalu mieszkalnego, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód w całości korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego – zatem na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tytułu rzeczonej sprzedaży.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Z uwagi na dokonanie opłaty wyższej od należnej kwota 40 zł stanowi nadpłatę podlegającą zwrotowi zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) oraz z § 18 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 2010 r. w sprawie sposobu prowadzenia gospodarki finansowej jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1718). Opłata zostanie zwrócona, na rachunek bankowy wskazany we wniosku ORD-IN.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 tej ustawy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Poinformować zatem należy, że z uwagi na fakt, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez Wnioskodawcę – współwłaściciela nieruchomości – zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli nieruchomości. Każdy z pozostałych współwłaścicieli ww. nieruchomości, chcąc uzyskać interpretację indywidualną w swojej sprawie powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie – spełniającym wszystkie niezbędne wymogi formalne, o których mowa w ustawie Ordynacja podatkowa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.