2021.06.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.76.2021.2.AK
z 7 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 9 kwietnia 2021 r. (data wpływu 12 kwietnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 maja 2021 r. (data wpływu 11 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania sprzedaży Nieruchomości podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT – jest prawidłowe,
braku możliwości zastosowania zwolnienia z podatku VAT sprzedaży działek zabudowanych wchodzących w skład Nieruchomości – jest prawidłowe,
braku możliwości zastosowania zwolnienia z podatku VAT sprzedaży działek niezabudowanych wchodzących w skład Nieruchomości – jest prawidłowe,
prawa Kupującego do obniżenia VAT należnego o VAT naliczony wynikający z faktury dokumentującej sprzedaż Nieruchomości oraz zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 maja 2021 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 29 kwietnia 2021 r. znak 0112-KDIL3.4012.76.2021.1.AK.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącym stroną postępowania:
A. Sp. z o.o. Sp. k.;
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
B. Sp. z o.o.

przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zainteresowani, tj.:

B., dalej jako Sprzedający oraz
A. sp. z o.o. Sp. k., dalej jako Kupujący

zawarli umowę, na podstawie której Kupujący nabył od Sprzedającego:

prawo własności nieruchomości składającej się z działek gruntu: nr 1/1 o powierzchni (…) ha, nr 1/2 o powierzchni (…) ha, nr 1/3 o powierzchni (…) ha, nr 1/4 o powierzchni (…) ha, nr 1/5 o powierzchni (…) ha, nr 1/6 o powierzchni (…) ha, nr 1/7 o powierzchni (…) ha, nr 1/12 o powierzchni (…) ha, nr 1/13 o powierzchni (…) ha i nr 1/14 o powierzchni (…) ha o łącznej powierzchni (…) ha, Ark. (…), obręb (…) Miasto (…), położonej w (…), gmina (…), powiat (…), województwo (…), objętej księgą wieczystą Kw. nr (…), prowadzoną przez Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych,
prawo własności nieruchomości składającej się z działek gruntu: nr 1/8 o powierzchni (…) ha, nr 1/9 o powierzchni (…) ha, nr 1/10 o powierzchni (…) ha i nr 1/11 o powierzchni (…) ha o łącznej powierzchni (…) ha, Ark. (…), obręb (…) Miasto (…), położonej w (…), gmina (…), powiat (…), województwo (…), objętej księgą wieczystą Kw. nr (…), prowadzoną przez Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych,
ponadto przedmiot transakcji obejmował prawo własności znajdującego się na Nieruchomości budynku usługowo-handlowego (dalej jako Budynek) wraz z infrastrukturą towarzyszącą techniczną i drogową,

‒ dalej łącznie określane jako Nieruchomość.

Prawa te były wolne od jakichkolwiek obciążeń, praw i roszczeń osób trzecich (za wyjątkiem praw najmu wynikających z umów najmu oraz ograniczonych praw rzeczowych, znanych Kupującemu).

Z chwilą zawarcia umowy sprzedaży Kupujący z mocy prawa wstąpił w stosunki najmu w miejsce Sprzedającego (art. 678 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740).

Rozmieszczenie poszczególnych obiektów budowlanych (budynków i budowli w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1333, z późn. zm.) jest następujące:

Budynek – działki – 1/7, 1/2, 1/3,
drogi – działki – 1/14, 1/7, 1/2,
parkingi – działki – 1/3, 1/14, 1/13,
chodniki z kostki brukowej wraz z podbudową – działki – 1/3, 1/15, 1/2,
sieć wodociągowa – działki – 1/3, 1/15, 1/2, 1/13,
przyłącze sieci wodociągowej – działki – 1/3, 1/15, 1/2, 1/13,
sieć kanalizacyjna – działki – 1/14, 1/7, 1/2, 1/3, 1/14, 1/13,
przyłącze sieci kanalizacyjnej – działki – 1/14, 1/7, 1/2, 1/3, 1/13,
sieć kanalizacji deszczowej – działki – 1/14, 1/7, 1/2, 1/3, 1/13,

‒ oświetlenie zewnętrzne wraz z siecią liniową – działki – 1/13, 1/3, 1/14, 1/7, 1/2.

Inwestycja w postaci budowy Budynku i budowli została zrealizowana przez Sprzedającego. Sprzedającemu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją tej inwestycji. W stosunku do Budynku i budowli miało miejsce pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Nastąpiło to w momencie rozpoczęcia przez Sprzedającego wykorzystywania obiektów do działalności gospodarczej, tj. oddania Budynku do używania i udostępnienia lokali w Budynku najemcom. W grudniu 2020 r. trzech najemców otworzyło swoje sklepy, czwarty najemca otworzył lokal 30 marca 2021 r.

Żadna z części Nieruchomości (w tym żaden z obiektów budowlanych) nie była przez Sprzedającego wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Pomiędzy datą pierwszego zasiedlenia ww. obiektów a momentem zawarcia umowy sprzedaży pomiędzy Sprzedającym a Kupującym minął okres krótszy niż 2 lata.

Cztery działki wchodzące w skład Nieruchomości są niezabudowane. Ich przeznaczenie zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest następujące:

działka nr 1/1 → (…) → działka niezabudowana, na której znajduje się rów melioracyjny, przeznaczenie usługi/parkingi/rekreacja i łąki
działka nr 1/8 → (…) → działka niezabudowana, na której znajduje się rów melioracyjny, przeznaczenie usługi/parkingi/rekreacja i łąki
działka nr 1/10 → (…) → działka niezabudowana, przeznaczenie parkingi/rekreacja i łąki
działka nr 1/11 → (…) → działka niezabudowana, przeznaczenie parkingi/rekreacja i łąki.

Przy tym w planie zagospodarowania przestrzennego w odniesieniu do poszczególnych działek nie wyznaczono linii rozgraniczających miejsca zabudowy, tzn. ww. działki nie są podzielone, tylko wszystkie symbole wskazujące ww. przeznaczenia występują łącznie, każdorazowo w odniesieniu do całej działki.

Dostawa, w wyniku której Sprzedający nabył działki niezabudowane, podlegała zwolnieniu z VAT.

Sprzedawana nieruchomość nie była wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego pod względem organizacyjnym (np. na podstawie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze), nie stanowiła ona także jednostki organizacyjnej wyodrębnionej w strukturze Sprzedającego (np. oddziału wyodrębnionego w KRS).

W związku z zawarciem umowy sprzedaży Nieruchomości Kupujący nie przejął żadnych pracowników Sprzedającego. Nie doszło do przejścia na Kupującego praw z polisy ubezpieczeniowej dotyczącej nieruchomości (Kupujący podpisze własną umowę ubezpieczeniową). Kupujący nie nabył od Sprzedającego know-how dotyczącego prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu Nieruchomości.

Poza zakresem umowy sprzedaży Nieruchomości pozostały w szczególności następujące składniki przedsiębiorstwa Sprzedającego:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo Sprzedającego (nazwa),
wierzytelności (inne niż wynikające z umów najmu),
środki pieniężne i umowy rachunków bankowych,
zobowiązania (inne niż wynikające z umów najmu dotyczących Nieruchomości),
prawa, roszczenia i zobowiązania wynikające z umów o świadczenie usług księgowych, umowy najmu siedziby Sprzedającego,
wartości niematerialne składające się na wartość firmy, takie jak: know-how, reputacja firmy, tajemnice przedsiębiorstwa, ustalone procesy biznesowe,
listy klientów, kontakty z instytucjami finansowymi,
księgi rachunkowe i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej,
zakład pracy Sprzedającego lub jakakolwiek jego część,
zobowiązania z tytułu pożyczek otrzymanych od innych jednostek,
inne niż prawa do Nieruchomości składniki majątku trwałego należące do przedsiębiorstwa Sprzedającego.

Poza ww. umowami najmu w związku z zawarciem umowy sprzedaży Nieruchomości na Kupującego nie przeszły inne umowy zawarte przez Sprzedającego w odniesieniu do Nieruchomości (w szczególności umowy z dostawcami mediów, odbioru odpadów, monitorowania systemu ppoż., sprzątania, odśnieżania, zarządzania). Zawarta przez Sprzedającego umowa usług serwisowych dla Nieruchomości została rozwiązana z dniem 31 marca 2021 r. Kupujący zawrze umowę we własnym zakresie z innym serwisantem.

Kupujący nabył Nieruchomość w celu jej długoletniego wynajęcia. Tym samym Nieruchomość jest przez niego wykorzystywana dla celów wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Sprzedający i Kupujący są i byli w dniu zawarcia umowy przyrzeczonej zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 11 maja 2021 r., Zainteresowany udzielił następujących odpowiedzi na zadane przez tut. Organ pytania:

Czy zespół wszystkich składników będących przedmiotem sprzedaży (Nieruchomość, tj. prawa własności działek oraz budynku usługowo-handlowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą techniczną i drogową), stanowił na moment sprzedaży przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.)?
Odp. Na moment sprzedaży zespół wszystkich składników będących przedmiotem sprzedaży nie stanowił przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.
Jak zostało wskazane we wniosku o interpretację, przedmiotowa transakcja dotyczyła wyłącznie samej Nieruchomości, nie przedsiębiorstwa. Nie obejmowała ona bowiem kluczowych składników z punktu widzenia definicji przedsiębiorstwa (m.in. oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo Sprzedającego (nazwy), pracowników Sprzedającego, innych niż Nieruchomość środków trwałych, umów związanych z działalnością prowadzoną przez Sprzedającego, środków pieniężnych i umów rachunków bankowych, ksiąg rachunkowych i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, wierzytelności i zobowiązań innych niż związane z umowami najmu itd.).
Czy przedmiot sprzedaży (Nieruchomość, tj. prawa własności działek oraz budynku usługowo-handlowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą techniczną i drogową) posiadał potencjalną zdolność do działania jako niezależne przedsiębiorstwo realizujące określone zadania gospodarcze, w istniejącym przedsiębiorstwie Spółki sprzedającej?
Odp. Przedmiot sprzedaży (Nieruchomość, tj. prawa własności działek oraz budynku usługowo- handlowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą techniczną i drogową) nie posiadał potencjalnej zdolności do działania jako niezależne przedsiębiorstwo realizujące określone zadania gospodarcze, ponieważ faktyczne rozpoczęcie prowadzenia takiej działalności uwarunkowane było zaangażowaniem dodatkowych zasobów, których przedmiot transakcji nie obejmował. Innymi słowy, aby działalność gospodarcza przy pomocy nabytych składników mogła być przez Kupującego prowadzona, konieczne było zaangażowanie składników należących do własnego przedsiębiorstwa Kupującego, tj. środków pieniężnych, pracowników, know-how oraz usług zewnętrznych na podstawie umów, które zawarł Kupujący.
Czy przedmiot transakcji stanowił organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie Spółki sprzedającej zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania?
Przy czym należy wskazać, że wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Wobec powyższego należy wskazać jednoznacznie, czy przedmiot transakcji na dzień zbycia będzie wyodrębniony organizacyjne na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze? W przypadku negatywnej odpowiedzi, należy wskazać, w czym się brak wyodrębnienia organizacyjnego będzie przejawiał.
Wyodrębnienie finansowe natomiast najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wobec powyższego należy wskazać jednoznacznie, czy na dzień zbycia będzie możliwe przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa? W przypadku negatywnej odpowiedzi, należy wskazać, w czym się brak wyodrębnienia finansowego będzie przejawiał.
Wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Wobec powyższego należy wskazać jednoznacznie, czy przedmiot transakcji będzie stanowił wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania? W przypadku negatywnej odpowiedzi, należy wskazać w czym się brak wyodrębnienia funkcjonalnego będzie przejawiał.
Odp. Przedmiot transakcji (Nieruchomość) nie był wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego pod względem organizacyjnym, ponieważ nie dokonano jego wyodrębnienia na podstawie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze, nie stanowił on także jednostki organizacyjnej wyodrębnionej w strukturze Sprzedającego (np. oddziału wyodrębnionego w KRS).
Nie dokonano także wyodrębnienia finansowego przedmiotu transakcji, nie miał on postaci zakładu ani oddziału, nie miało także miejsca wyodrębnienie przedmiotu sprzedaży poprzez zaksięgowanie na kontach analitycznych do już istniejących kont.
Przedmiot transakcji nie spełniał także warunku wyodrębnienia funkcjonalnego, ponieważ, jak wskazano powyżej, nie posiadał potencjalnej zdolności do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.
Czy w oparciu wyłącznie o przedmiot sprzedaży (Nieruchomość, tj. prawa własności działek oraz budynku usługowo-handlowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą techniczną i drogową) jest możliwe samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej przez Kupującego?
Odp. W oparciu wyłącznie o przedmiot sprzedaży (Nieruchomość, tj. prawa własności działek oraz budynku usługowo-handlowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą techniczną i drogową) nie jest możliwe samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej przez Kupującego. Faktyczne rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej przez Kupującego przy pomocy nabytej Nieruchomości uwarunkowane było zaangażowaniem własnych dodatkowych zasobów Kupującego. Innymi słowy, aby działalność mogła być przez Kupującego prowadzona, konieczne było zaangażowanie składników należących do własnego przedsiębiorstwa Kupującego, tj. środków pieniężnych, pracowników, know-how oraz usług zewnętrznych na podstawie umów, które zawarł Kupujący.
Czy na Nabywcę w związku ze sprzedażą przeszły jakieś umowy zawarte przez Sprzedającego? Jeśli tak, jakie i czy umowy te były kluczowe i niezbędne do prowadzenia działalności przez Nabywcę w takim zakresie, w jakim działalność była prowadzona przez Sprzedającego?
Odp. Na Kupującego w związku ze sprzedażą Nieruchomości przeszły jedynie umowy najmu zawarte z najemcami (z mocy prawa, na podstawie art. 678 Kodeksu cywilnego) oraz została dokonana cesja praw z gwarancji GW zabezpieczająca gwarancję i rękojmię wykonanych prac budowlanych.
Na Kupującego nie przeszły kluczowe z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej umowy o zarządzanie Nieruchomością oraz umowy z dostawcami mediów. Nabywca posiada dużo większe doświadczenie, wiedzę i kontakty handlowe do zawarcia takich umów we własnym zakresie.
Jakie dokładnie naniesienia znajdują się na działkach nr 1/4, 1/5, 1/6, 1/9, 1/12, które były przedmiotem sprzedaży? Należy dokładnie wskazać, który obiekt jest budynkiem, a który budowlą lub ich częścią, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.)?
Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, budynek to taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.
Natomiast, jak stanowi art. 3 pkt 3 cyt. ustawy, budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
Odp. Na wymienionych działkach znajdują się następujące naniesienia (tj. obiekty budowlane wzniesione w ramach realizacji inwestycji przez Sprzedającego).
UWAGA: obiekty jak kanalizacja sanitarna i część kanalizacji deszczowej były obiektami istniejącymi i nie są naniesieniami w powyższym rozumieniu – szczegółowe opisy w poniższym tekście.
- 1/4 budowle: ciąg pieszojezdny, w tym droga pożarowa, ponadto znajduje się kanalizacja deszczowa miejska – już była na nieruchomości – nie jest naniesieniem,
- 1/5 budowle: ciąg pieszojezdny, kanalizacja deszczowa, ponadto znajduje się kanalizacja sanitarna miejska – już była na nieruchomości – nie jest naniesieniem,
- 1/6 budowle: ciąg pieszojezdny, w tym droga pożarowa, kanalizacja deszczowa (będąca naniesieniem), kanalizacja sanitarna miejska – już była na nieruchomości – nie jest naniesieniem,
- 1/9 budowle: kanalizacja deszczowa (będąca naniesieniem), ponadto znajduje się kanalizacja deszczowa miejska – już była na nieruchomości – nie jest naniesieniem,
- 1/12 budowle: ciąg pieszojezdny, w tym droga pożarowa, kanalizacja deszczowa (będąca naniesieniem), słup oświetleniowy,
- 1/7, 1/2, 1/3 – Budynek.
Jeśli na działkach, które były przedmiotem sprzedaży znajdują się urządzenia budowalne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, to należy wskazać, jakie są to urządzenia oraz z którym budynkiem/budowlą są one powiązane?
Odp. Na działkach, które były przedmiotem sprzedaży znajdują się urządzenia budowlane takie jak wymienione wyżej: kanalizacja deszczowa (w ramach której są kolektory wody deszczowej), kanalizacja sanitarna, ciąg pieszojezdny, słup oświetleniowy. Są one związane z Budynkiem będącym przedmiotem sprzedaży.
Czy w odniesieniu do budynków/budowli znajdujących się na działkach, wchodzących w skład Nieruchomości, doszło już do pierwszego zasiedlenia, tj. do pierwszego zajęcia budynków/budowli (oddania do używania)? Jeżeli tak, to kiedy? Informacji należy udzielić odrębnie dla każdego budynku/budowli.
Odp. W stosunku do Budynku i wszystkich opisanych budowli miało miejsce pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Nastąpiło ono w momencie rozpoczęcia przez Sprzedającego wykorzystywania obiektów do działalności gospodarczej, tj. oddania Budynku do używania i udostępnienia lokali w Budynku najemcom, co miało miejsce w grudniu 2020 r.
Czy między pierwszym zasiedleniem a dniem sprzedaży ww. budynków/budowli upłynie okres dłuższy, czy krótszy niż 2 lata? Informacji należy udzielić odrębnie dla każdego budynku/budowli.
Odp. Pomiędzy datą pierwszego zasiedlenia wszystkich ww. obiektów a momentem zawarcia umowy sprzedaży pomiędzy Sprzedającym a Kupującym minął okres krótszy niż 2 lata.
Czy w odniesieniu do ww. budynków/budowli ponoszono wydatki na ulepszenie lub przebudowę danego budynku/budowli w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej ww. obiektów, tj. dokonano istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany ich wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków ich zasiedlenia? Jeżeli ponoszono takie wydatki, to:
1. kto ponosił te wydatki;
2. kiedy były one ponoszone?
3. czy pomiędzy ponoszącym nakłady a Spółką sprzedającą doszło do rozliczenia nakładów? Jeśli tak, to kiedy i w jaki sposób?
4. czy po dokonaniu ulepszeń budynku/budowli lub ich części zostały one oddane do użytkowania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej ponoszącego wydatki oraz czy w momencie ich dostawy minie okres dłuższy niż dwa lata licząc od momentu oddania tych budynków/budowli lub ich części użytkowania po dokonaniu ulepszeń?
5. czy Spółce sprzedającej przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od ww. wydatków?
– informacji należy udzielić odrębnie dla każdego budynku/budowli.
Odp. W odniesieniu do ww. Budynku oraz budowli nie ponoszono ani wydatków na ulepszenie, ani na przebudowę w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.
Czy zbywany zespół składników przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych, na dzień sprzedaży stanowił niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania bez angażowania przez Kupującego innych składników majątku, które nie były przedmiotem transakcji – jeśli nie, należy precyzyjnie wskazać jakie działania faktyczne lub prawne Kupujący musiał podjąć/wykonać w celu prowadzenia/kontynuowania działalności gospodarczej w oparciu o nabyte od Wnioskodawcy składniki majątkowe (należy precyzyjnie w sposób niebudzący wątpliwości wskazać/opisać)?
Odp. Na dzień sprzedaży przedmiotowy zespół składników majątku nie stanowił niezależnego przedsiębiorstwa. Kupujący w celu kontynuowania działalności gospodarczej w oparciu o nabyte składniki majątkowe musi wykorzystać własne know-how, zawrzeć umowy z dostawcami mediów, zatrudnić pracowników lub firmy zewnętrzne do obsługi i zaangażować własne środki finansowe itp.
Czy w dniu transakcji Kupujący miał faktyczną możliwość nieprzerwanego kontynuowania działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę w oparciu o składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji?
Odp. Na dzień transakcji spełnione były tylko niektóre warunki nieprzerwanego kontynuowania działalności gospodarczej w oparciu o nabytą Nieruchomość przez Kupującego tzn. kontynuowane były umowy najmu, które przeszły na Kupującego z mocy prawa. W pozostałym zakresie kontynuowanie działalności przez Kupującego wymagało zaangażowania własnych zasobów, jak to zostało opisane w powyższych wyjaśnieniach.
Czy na Kupującego zostały przeniesione wszystkie poniżej wskazane elementy:
1. prawa i obowiązki z umów, na podstawie których udzielono zbywcy finansowania dłużnego na realizację, nabycie, modernizację, adaptację lub przebudowę przenoszonej nieruchomości, o ile zbywca korzystał z takiego finasowania i jest stroną takich umów,
  Odp. Umowy takie nie były zawierane, na Kupującego nie przeszły też żadne inne zobowiązania o charakterze pieniężnym.
2. umowy o zarządzanie nieruchomością, o ile były zawarte,
  Odp. Umowy o zarządzanie Nieruchomością były przez Sprzedającego zawarte, nie przeszły one na Kupującego.
3. umowy zarządzania aktywami, o ile były zawarte,
  Odp. Umowy takie nie były przez Sprzedającego zawierane.
4. należności o charakterze pieniężnym związane z przenoszonym majątkiem?
  Odp. Należności o charakterze pieniężnym nie przeszły na Kupującego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy sprzedaż Nieruchomości podlegała opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?
Czy sprzedaż działek zabudowanych wchodzących w skład Nieruchomości korzystała ze zwolnienia z podatku VAT?
Czy sprzedaż działek niezabudowanych wchodzących w skład Nieruchomości korzystała ze zwolnienia z podatku VAT?
Czy Kupujący był uprawniony do obniżenia VAT należnego o VAT naliczony wynikający z faktury dokumentującej sprzedaż Nieruchomości opisanej we wniosku oraz do zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym?

Zdaniem Zainteresowanych:

Ad. 1 Opodatkowanie sprzedaży Nieruchomości na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Zainteresowanych, nabycie opisanej we wniosku Nieruchomości przez Kupującego podlegało opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. W odniesieniu do dokonanej transakcji nie znalazło bowiem zastosowania wyłączenie z opodatkowania, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ww. ustawy, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów tej ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu. W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się mianowicie do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport).

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 powyższej ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

W ocenie Zainteresowanych brak jest podstaw do uznania transakcji przedstawionej w opisie stanu faktycznego za zbycie tak przedsiębiorstwa, jak i zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

1. Przedsiębiorstwo

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Jak wynika z powyższego, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazane składniki majątkowe mogły posłużyć kontynuowaniu działalności gospodarczej zbywcy.

Biorąc powyższe pod uwagę, transakcja mająca za przedmiot przedsiębiorstwo ma miejsce wtedy, gdy wszystkie wymienione w art. 55¹ Kodeksu cywilnego elementy (o ile występują) stanowiące zorganizowany zespół zostaną przekazane nabywcy. W przeciwnym wypadku, danej transakcji nie można uznać za zbycie przedsiębiorstwa.

Z perspektywy Zainteresowanych, transakcja dotyczyła wyłącznie samej Nieruchomości, nie przedsiębiorstwa, jako że nie obejmowała ona kluczowych składników, które mają istotne znaczenie dla funkcjonowania przedsiębiorstwa Sprzedającego.

Należy bowiem wskazać, iż Kupujący nie nabył wszystkich elementów, które zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego tworzą przedsiębiorstwo. W szczególności zaś Kupujący nie nabył od Sprzedającego następujących elementów składających się na przedsiębiorstwo zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego:

oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo Sprzedającego (nazwy),
wierzytelności Sprzedającego (innych niż wynikające z umów najmu),
środków pieniężnych i umów z rachunków bankowych,
zobowiązań (innych niż wynikających z umów najmu),
praw, roszczeń i zobowiązań wynikających z umów o świadczenie usług księgowych, umowy najmu siedziby Sprzedającego, usług serwisowych dla Nieruchomości,
wartości niematerialnych składających się na wartość firmy, takich jak: know-how, reputacja firmy, tajemnice przedsiębiorstwa, ustalone procesy biznesowe, listy klientów i kontakty z instytucjami finansowymi,
ksiąg rachunkowych i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej,
zakładu pracy Sprzedającego lub jakiejkolwiek jego części,
zobowiązań z tytułu pożyczek otrzymanych od innych jednostek,
innych niż prawa do Nieruchomości składników majątku trwałego, należących do przedsiębiorstwa Sprzedającego, służących Sprzedającemu do prowadzenia działalności.

W związku z powyższym, na skutek zawarcia umowy sprzedaży nie doszło do sprzedaży przedsiębiorstwa, gdyż część składników majątkowych należących do Sprzedającego i tworząca jego przedsiębiorstwo, wymieniona w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, nie została nabyta przez Kupującego, gdyż nie były one przedmiotem niniejszej transakcji. Oznacza to, że przedmiot umowy sprzedaży nie stanowił zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej (przekazane składniki nie były wystarczające do kontynuowania całokształtu działalności gospodarczej prowadzonej przez Sprzedającego).

Na szczególną uwagę w kontekście realiów przedstawionego stanu faktycznego zasługuje interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 marca 2016 r., nr IPPP3/4512-60/16-2/PC, w której organ wydający interpretację potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskującego, że nabywana przez niego nieruchomość nie będzie stanowiła przedsiębiorstwa zbywcy, gdyż „(...) planowana transakcja nie obejmie istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których stanowi art. 55¹ Kodeksu cywilnego. W szczególności, w wyniku transakcji Nabywca nie nabędzie całego szeregu praw, obowiązków, zobowiązań i należności z umów, których stroną jest Zbywca, a które związane są z prawidłowym funkcjonowaniem i obsługą Nieruchomości. Na skutek sprzedaży Nieruchomości nie zostaną przeniesione na Nabywcę środki pieniężne, umowy rachunków bankowych, zobowiązania kredytowe, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi rachunkowe i inne dokumenty Zbywcy. W konsekwencji po dacie przedmiotowej sprzedaży w rękach Zbywcy pozostanie szereg aktywów oraz dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej należących obecnie do Jego przedsiębiorstwa. Zatem nabyte składniki nie umożliwiają dalszego samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej. Jak wynika z wniosku, po nabyciu od Zbywcy Nieruchomości, Nabywca będzie prowadzić działalność gospodarczą polegającą na wynajmie powierzchni w Nieruchomości przy wykorzystaniu własnych zasobów oraz zasadniczo na podstawie umów zawartych przez siebie z podmiotami trzecimi. W konsekwencji, opisany przedmiot transakcji nie może być uznany za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego”.

Biorąc pod uwagę zacytowany wyżej pogląd organu wydającego interpretację należy wskazać, iż Nieruchomość z umowami najmu, które przeszły na Kupującego z mocy prawa na podstawie art. 678 Kodeksu cywilnego nie tworzyła samodzielnie przedsiębiorstwa (lub jego zorganizowanej części, co zostanie szerzej omówione w punkcie kolejnym). Należy tu wskazać, iż samo nabycie praw do gruntu, na którym posadowiony został budynek wraz z naniesieniami, nie pozwoli Kupującemu na prowadzenia działalności bez zaangażowania dodatkowych własnych zasobów, zapewnienia zaplecza personalnego, know-how, podpisania umów na obsługę nieruchomości, itd.

Stanowisko, iż sama nieruchomość z przejętymi z mocy prawa umowami najmu jej dotyczącymi nie stanowi przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa potwierdza również orzecznictwo sądów administracyjnych. Tytułem przykładu można wskazać, na orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 listopada 2016 r., o sygn. akt I FSK 1316/15, który wskazał, iż „Same w sobie nieruchomości (zabudowane nieruchomości) nie tworzą całości zdolnej do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Nie stanowią zatem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nawet jeżeli były wykorzystywane przez sprzedawcę również do działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu tych nieruchomości lub ich części, albo znajdujących się na nich obiektów budowlanych i ich części (...). Natomiast sprzedaż wyodrębnionych z takiego zakładu pojedynczych lub nawet wszystkich nieruchomości, nie mogłaby być uznana za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Bez całej struktury składającej się na działalność w zakresie wynajmu nieruchomości – wciąż byłaby to jedynie sprzedaż nieruchomości, jako składników majątkowych. Okoliczność, że w ramach swojej działalności nabywca nieruchomości uprzednio wynajmowanych, także wykorzystuje te nieruchomości do działalności w zakresie wynajmu nieruchomości (czyni z nich przedmiot najmu) nie oznacza, że nieruchomości te w momencie ich sprzedaży stanowiły zorganizowaną część przedsiębiorstwa, co jest warunkiem zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT”.

Powyższe stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego jednoznacznie potwierdza, iż nabycia samej nieruchomości wraz z dotyczącymi jej stosunkami najmu nie może zostać uznane za nabycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku na Kupującego nie zostały przeniesione żadne inne niż Nieruchomość i prawa bezpośrednio z nią związane elementy, a zatem nie można uznać iż przedmiotowa transakcja dotyczyła przedsiębiorstwa (lub zorganizowanej jego części).

1.2. Zorganizowana część przedsiębiorstwa

W świetle art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W oparciu o powyższy przepis należy stwierdzić, iż w celu uznania, że dany zespół składników majątkowych i niemajątkowych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinien on być wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej, funkcjonalnej.

1.2.1. Wyodrębnienie organizacyjne

Wyodrębnienie organizacyjne polega na tym, że działalność zorganizowanej części przedsiębiorstwa dotyczy jednej ze sfer działalności, które są prowadzone odrębnie (niezależnie od siebie), oraz dla których działalności został przydzielony określony majątek (zespół składników materialnych i niematerialnych), oraz określeni pracownicy. Ponadto konieczne jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa miała swoje miejsce w strukturze organizacyjnej jako odrębna jednostka organizacyjna: dział, wydział, oddział itp., przy czym wyodrębnienie organizacyjne powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

W związku z faktem, że:

Nieruchomość nie była wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego pod względem organizacyjnym (np. na podstawie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze),
Nieruchomość nie stanowiła jednostki organizacyjnej wyodrębnionej w strukturze Sprzedającego (np. oddziału wyodrębnionego w KRS),
W ocenie Zainteresowanych prawidłowy jest wniosek, iż przedmiot umowy sprzedaży nie spełniał kryterium wyodrębnienia organizacyjnego.

1.2.2. Wyodrębnienie finansowe

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem organów podatkowych, wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów, oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części. Zorganizowana część przedsiębiorstwa jest w stanie samodzielnie prowadzić działalność i istnieć niezależnie od przedsiębiorstwa głównego. Nie musi to być postać oddziału samodzielnie rozliczającego się. Ważne natomiast jest, aby przenoszone należności i zobowiązania były wyodrębnione i dały się przyporządkować organizacyjnie i finansowo do wyodrębnionego majątku (tak, aby można było przejąć funkcje gospodarcze).

Zdaniem Zainteresowanych z punktu widzenia oceny tej przesłanki podstawowe znaczenie miały w przedmiotowym przypadku następujące okoliczności:

Kupujący nie przejął ksiąg rachunkowych i innych dokumentów Sprzedającego związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (poza dokumentacją ściśle związaną z Nieruchomością),
Kupujący nie przejął rachunków bankowych Sprzedającego.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że przedmiot umowy sprzedaży nie spełniał kryterium wyodrębnienia finansowego.

1.2.3. Wyodrębnienie funkcjonalne

Odrębność funkcjonalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa sprowadza się do realizacji określonych zadań gospodarczych, wyodrębnionych w ramach funkcji przedsiębiorstwa. W powyższym zakresie, punktem odniesienia jest rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa i na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość.

W konsekwencji, dany zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania) powinien być zdolny do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej, po jego zbyciu na rzecz nabywcy, tak jakby był oddzielnym przedsiębiorstwem. Co ważne, kontynuowanie działalności nie powinno wymagać dodatkowych nakładów finansowych czy też przeprowadzenia restrukturyzacji organizacyjnej przejętych składników.

W interpretacjach podkreśla się również fakt, iż odrębność funkcjonalna jest niejako wypadkową istnienia odrębności organizacyjnej i finansowej. Wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową (por. interpretacja indywidualna z dnia 27 lipca 2012 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, nr IPTPP2/443-345/12-4/JN).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Kupujący nie nabył wszystkich składników majątkowych oraz praw przysługujących Sprzedającemu, które pozwoliłyby na prowadzenie działalności gospodarczej przez Kupującego za pomocą nabytej Nieruchomości. W szczególności:

Kupujący nie przejął pracowników Sprzedającego;
Kupujący nie nabył od Sprzedającego know-how dotyczącego prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu Nieruchomości;
żadne inne (poza wyżej wymienionymi) korzyści ani ciężary (tj. prawa, aktywa oraz zobowiązania) związane z Nieruchomością nie przeszły na Kupującego.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że przedmiot umowy sprzedaży nie spełniał kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego.

Z uwagi na fakt, że zespół składników majątkowych i niemajątkowych będący przedmiotem umowy sprzedaży nie był wyodrębniony pod względem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym, nie stanowił zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Należy w tym miejscu również zwrócić uwagę, że w orzecznictwie wyrażono pogląd, że „sprzedaż poszczególnych elementów przedsiębiorstwa, choćby nawet przedstawiały one znaczną wartość w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa, nie stanowi podstawy do uznania, iż faktycznie nastąpiła jego sprzedaż” (wyrok NSA z dnia 6 października 1995 r., sygn. akt SA/Gd 1959/94).

Ponadto doktryna prawa podatkowego wskazuje, że składniki materialne i niematerialne tworzą zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa wówczas, gdy pozostają one we wzajemnych relacjach pozwalających na stwierdzenie, że występuje coś więcej niż tylko przypadkowy zbiór elementów. Dodatkowo, co podkreślane jest w indywidualnych interpretacjach podatkowych wydawanych przez organy podatkowe, składniki majątku muszą tworzyć zespół, a nie zbiór niepowiązanych ze sobą elementów. Oznacza to, że zorganizowana cześć przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, który stanowi pewną całość. Powyższe stanowisko znalazło odzwierciedlenie m.in. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 marca 2016 r., nr IPPP3/4512-60/16-2/PC oraz z dnia 25 stycznia 2016 r., nr IPPP1/4512-1162/15-3/IGo, a także interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 lipca 2013 r., nr ILPP1/443-378/13-2/JSK, oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 lipca 2014 r., nr IBPP1/443-474/14/AW.

Mając na uwadze te stanowiska, podstawowa przesłanka do stwierdzenia istnienia przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części nie zaszła w przedstawionym opisie stanu faktycznego, gdyż przedmiotem umowy sprzedaży były wyodrębnione, samodzielne elementy, które mogłyby jedynie potencjalnie być przedsiębiorstwem (lub zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa). W danych okolicznościach Nieruchomość stanowiła wyłącznie wyodrębniony składnik majątkowy. Podkreślenia wymaga, że za samodzielny zespół trudno uznać będącą przedmiotem analizowanej transakcji Nieruchomość bez pracowników, środków na rachunkach bankowych, przypisanych do Nieruchomości należności i zobowiązań (z wyjątkiem tych wynikających z umów najmu).

W opinii Zainteresowanych, wskazane powyżej okoliczności jednoznacznie świadczą o tym, że przedmiotem transakcji Sprzedającego z Kupującym był jedynie jeden ze składników majątku Sprzedającego tj. Nieruchomość wraz z prawami i obowiązkami bezpośrednio związanymi z tą Nieruchomością, a nie przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

Z treści art. 55¹ Kodeksu cywilnego i art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przy uwzględnieniu poglądów doktryny i orzecznictwa jasno wynika, że dla uznania danych składników majątkowych za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część wymagane jest, aby składniki te były wystarczające do samodzielnego realizowania zadania gospodarczego. Nie można uznać za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część składników majątkowych, które będą mogły realizować zadanie gospodarcze dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero po połączeniu z innym przedsiębiorstwem.

Nieruchomość, którą nabył Kupujący, oraz związane z nią prawa, nie stanowiły składników majątkowych wystarczających do samodzielnej realizacji działalności gospodarczej w zakresie najmu. Koniecznym do tego jest bowiem zorganizowanie przez Kupującego i prowadzenie obsługi Nieruchomości w zakresie umów najmu jej dotyczących, co obejmuje m.in. serwisowanie budynku i infrastruktury, zapewnienie finansowania, zarządzanie umowami najmu (bieżące kontakty z najemcami, rozliczanie czynszów najmu i kosztów mediów), zapewnienie obsługi księgowej, organizowanie akcji reklamowych i marketingowych promujących obiekt, zapewnienie obsługi prawnej etc. Prowadzenie ww. działań wymaga znacznego wysiłku organizacyjnego, poniesienia wysokich kosztów i byłoby praktycznie niemożliwe bez posiadania przez Kupującego odpowiedniej wiedzy i umiejętności (know-how) w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej w branży nieruchomości.

Zdaniem Zainteresowanych, dopiero po połączeniu nabytej od Sprzedającego Nieruchomości z ww. „zapleczem organizacyjnym” i know-how Kupującego, możliwe było realizowanie zamierzonego przez niego celu gospodarczego.

Należy również podkreślić, iż prezentowane przez Zainteresowanych stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku WSA we Wrocławiu z 29 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 1071/16. Odnosząc się do sprawy analogicznej do będącej przedmiotem niniejszego wniosku, WSA we Wrocławiu przedstawił następujący pogląd: „Same w sobie nieruchomości zabudowane (nawet zabudowane pawilonem handlowym – jak w Z.) oraz działki gruntu – nie tworzą całości zdolnej do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Nie stanowią zatem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nawet jeżeli były wykorzystywane przez sprzedawcę również do działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu tych nieruchomości lub ich części, albo znajdujących się na nich obiektów budowlanych.

W sytuacji, gdy dany podmiot prowadzi tego rodzaju działalność poprzez wyodrębniony w strukturze organizacyjnej zakład (dział, wydział), obejmujący przypisane do tejże działalności w zakresie najmu nieruchomości, obsługę (pracowników), finansowanie, umowy, itp., sprzedaż takiego zakładu – jako całości – może spełniać warunek stosownego wyodrębnienia i zdolności do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Natomiast sprzedaż wyodrębnionych z takiego zakładu pojedynczych lub nawet wszystkich nieruchomości, nie może być uznana za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Bez całej struktury składającej się na działalność w zakresie wynajmu nieruchomości – wciąż będzie to jedynie sprzedaż nieruchomości, jako składników majątkowych. Okoliczność, że w ramach swojej działalności nabywca nieruchomości wykorzystuje te nieruchomości do działalności w zakresie wynajmu nieruchomości (czyni z nich przedmiot najmu) nie oznacza, że nieruchomości te w momencie ich sprzedaży stanowiły zorganizowaną część przedsiębiorstwa, co jest warunkiem zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy VAT. Innymi słowy, okoliczność, że dane nieruchomości mogą stanowić przedmiot najmu tak u ich zbywcy, jak i następnie u nabywcy, nie czyni z nich zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Konieczne jest, aby zbywane składniki majątkowe stanowiły ZCP u zbywcy – czemu zbywający jednoznacznie zaprzeczył w oświadczeniu zawartym w akcie notarialnym sprzedaży, zaś organy nie wykazały, jakie elementy – istotne dla definicji z art. 2 pkt 27e ustawy VAT, przesądziły o kwestionowaniu przedmiotów transakcji określonych w trzech aktach notarialnych.

Skład orzekający w niniejszej sprawie podziela pogląd, zgodnie z którym sam fakt wykorzystywania nieruchomości w działalności gospodarczej – bez wykazania ich organizacyjnego i finansowego wyodrębnienia w ramach prowadzonego przez zbywającego przedsiębiorstwa – nie daje podstaw do przyjęcia, że nieruchomości te samodzielnie tworzyły zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 i art. 2 pkt 27e ustawy VAT (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 1090/12 oraz w wyroku z dnia 24 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 1316/15 – dostępne na http://orzeczenia.nsa.gov.pl)”.

Należy zatem jeszcze raz podkreślić, iż w ramach zrealizowanej transakcji Sprzedający dokonał na rzecz Kupującego zbycia wyłącznie zabudowanej Nieruchomości, bez struktury składającej się w przedsiębiorstwie Sprzedającego na działalność w zakresie wynajmu nieruchomości. Będące przedmiotem zbycia składniki majątkowe nie stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa Sprzedającego – z uwagi na fakt, że zespół składników majątkowych i niemajątkowych będący przedmiotem umowy sprzedaży nie był w przedsiębiorstwie Sprzedającego wyodrębniony pod względem organizacyjnym, finansowym ani funkcjonalnym.

Podsumowując, zdaniem Zainteresowanych, umowa sprzedaży podlegała opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. W związku z tym, że Nieruchomość nie stanowiła przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT nie znalazło zastosowania wyłączenie z opodatkowania z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Ad. 2 Możliwość zastosowania zwolnienia z VAT w stosunku do działek zabudowanych w ramach Nieruchomości.

Brak zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT w przedmiotowej sprawie oznacza, iż co do zasady transakcja powinna była podlegać opodatkowaniu z zastosowaniem właściwej stawki VAT określonej zgodnie z art. 41 ustawy o VAT.

Jednakże w treści ustawy o VAT przewidziane zostały również zwolnienia od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwolnieniu z VAT podlega dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r.), przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich: a) wybudowaniu lub b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 proc, wartości początkowej.

Odnosząc powyższą definicję do przedmiotowej sprawy uznać należy, iż w stosunku do wszystkich obiektów budowlanych na Nieruchomości (Budynku i budowli) doszło już do pierwszego zasiedlenia, które miało miejsce w momencie rozpoczęcia przez Sprzedającego wykorzystywania obiektów do działalności gospodarczej, tj. oddania Budynku do używania i udostępnienia lokali w Budynku najemcom. W grudniu 2020 r. trzech najemców otworzyło swoje sklepy, czwarty najemca otworzył lokal 30 marca 2021 r.

Jednocześnie od momentu rozpoczęcia wykorzystywania dla celów działalności gospodarczej Budynku oraz budowli przez Sprzedającego do daty transakcji opisanej we wniosku upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż przesłanki zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT nie były w przedmiotowym przypadku spełnione.

Dalej należy wziąć pod uwagę możliwość zastosowania zwolnienia w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Biorąc pod uwagę, iż Sprzedającemu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z budową Budynku i budowli, przedmiotowe zwolnienie nie znalazło w tym wypadku zastosowania.

Dodatkowo uwzględnić należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z uwagi na fakt, iż żaden z obiektów znajdujących się na Nieruchomości nie był przez Sprzedającego wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, zwolnienie na podstawie cytowanego przepisu również nie znalazło zastosowania.

Wobec powyższego w ocenie Zainteresowanych dostawa znajdujących się na Nieruchomości Budynku i budowli nie korzystała ze zwolnienia z VAT i podlegała opodatkowaniu VAT według właściwej stawki.

Jednocześnie wskazać należy, iż kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego podstawa opodatkowania transakcji sprzedaży Budynku i budowli powinna była obejmować również wartość gruntu, na którym są one posadowione.

Ad. 3 Możliwość zastosowania zwolnienia z VAT w stosunku do działek niezabudowanych w ramach Nieruchomości.

W przypadku działek niezabudowanych sprawdzenia wymaga możliwość zastosowania zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem zwolnieniu z VAT podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Pod pojęciem terenów budowlanych rozumie się zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak zostało wskazane w opisie warunków transakcji, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje następujące przeznaczenie działek niezabudowanych:

nr 1/1 → (…) → działka niezabudowana, na której znajduje się rów melioracyjny, przeznaczenie usługi/parkingi/rekreacja i łąki;
nr 1/8 → (…) → działka niezabudowana, na której znajduje się rów melioracyjny, przeznaczenie usługi/parkingi/rekreacja i łąki;
nr 1/10 → (…) → działka niezabudowana, przeznaczenie parkingi/rekreacja i łąki;
nr 1/11 → (…) → działka niezabudowana, przeznaczenie parkingi/rekreacja i łąki.

Jak wskazują znane Zainteresowanym interpretacje wydawane przez organy podatkowe, w sytuacji, gdy dana działka ma „mieszane” przeznaczenie (zarówno pod zabudowę, jak bez zabudowy) i jednocześnie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nie widnieją linie rozgraniczające poszczególne rodzaje przeznaczenia, działkę należy traktować jako podlegającą (w całości) zabudowie (por. np. interpretacje DKIS z dnia 9 listopada 2018 r., nr 0112-KDIL2-3.4012.495.2018.1.AS oraz z dnia 11 marca 2019 r. nr 0115-KDIT1-3.4012.93.2019.2.BJ).

W związku z tym w ocenie Zainteresowanych w przedmiotowym przypadku należy uznać, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje możliwość zabudowy działek nr 1/1, nr 1/8, nr 1/10 oraz nr 1/11. W związku z tym, zdaniem Zainteresowanych przesłanki zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT nie zostały spełnione odnośnie ww. działek niezabudowanych.

Dodatkowo sprawdzenia wymaga możliwość zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się z VAT dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z uwagi na fakt, iż żadna z części Nieruchomości (w tym działki niezabudowane) nie była przez Sprzedającego wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, a nabycie działek niezabudowanych przez Sprzedającego podlegało zwolnieniu z VAT należy stwierdzić, iż zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT nie znalazło zastosowania.

W konsekwencji, zdaniem Zainteresowanych, dostawa działek niezabudowanych wchodzących w skład Nieruchomości podlegała opodatkowaniu VAT przy zastosowaniu właściwej stawki.

Ad. 4 Uprawnienie Kupującego do obniżenia VAT należnego o VAT naliczony wynikający z faktury dokumentującej sprzedaż Nieruchomości oraz do zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym.

Zdaniem Zainteresowanych, Kupujący uzyskał uprawnienie do obniżenia VAT należnego o VAT naliczony wynikający z faktury dokumentującej sprzedaż Nieruchomości oraz do zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na dzień dokonania transakcji Kupujący był zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i spełniał ustawową definicję podatnika zawartą w art. 15 ustawy o VAT. Po nabyciu Nieruchomości Kupujący prowadzi działalność polegającą na wynajmie Nieruchomości. Taki typ działalności – jako odpłatne świadczenie usług – podlega opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej. Nabycie Nieruchomości było zatem związane z wykonywaniem przez Kupującego czynności opodatkowanych VAT.

W świetle powyższego – zdaniem Zainteresowanych – po dokonaniu nabycia Nieruchomości i otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury VAT Kupującemu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony przy nabyciu Nieruchomości, gdyż spełniony został warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Odliczenie podatku naliczonego przysługiwało zatem na zasadach ogólnych, tj. z uwzględnieniem całokształtu przepisów o odliczaniu VAT, a w szczególności przy założeniu, że nie miały miejsca okoliczności negatywne wyłączające prawo do odliczenia, w szczególności nie miała miejsca żadna z sytuacji opisanych w art. 88 ustawy o VAT.

Podsumowując, z uwagi na fakt, iż Nieruchomość będąca przedmiotem transakcji jest wykorzystywana przez Kupującego do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, a transakcja, jak wskazano powyżej, nie podlegała zwolnieniu z opodatkowania VAT, Kupujący miał prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem Nieruchomości od Sprzedającego.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy o VAT.

W ocenie Zainteresowanych, w oparciu o wskazane powyżej przepisy ustawy o VAT, jeżeli w okresie rozliczeniowym, w którym Kupujący rozliczył zgodnie z przepisami ustawy o VAT fakturę otrzymaną od Sprzedającego dokumentującą nabycie Nieruchomości, kwota podatku naliczonego (m.in. z tego tytułu) była wyższa od kwoty podatku należnego, Kupującemu przysługiwało prawo do zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy (w określonym terminie), pod warunkiem, iż nie dokona on obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy.

W związku z powyższym Zainteresowani wnoszą o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Zainteresowanych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin