Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.78.2021.2.MMU
z 7 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 lutego 2021 r. (data wpływu 23 lutego 2021 r.), uzupełniony pismem z 30 kwietnia 2021 r. (data wpływu 6 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

• czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych (oprogramowania) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe,
• czy prawa autorskie do programów komputerowych (oprogramowania) tworzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dostarczane również na rzecz kontrahentów zagranicznych, są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT – jest prawidłowe,
• czy w opisanym powyżej stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca będzie uprawniony do stosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego i rozwijanego przez Wnioskodawcę – jest prawidłowe,
• czy wyodrębnienie części przychodów i kosztów na potrzeby ulgi IP Box może zostać dokonane w sposób logiczny na podstawie potraktowania każdego z projektów informatycznych (oprogramowania tworzonego na rzecz każdego kontrahenta) Wnioskodawcy jako odrębne prawo kwalifikowane, dla którego będzie prowadzona osobna ewidencja – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w przedmiocie ustalenia czy Wnioskodawca prowadzi działalność B+R, w której wytwarza kwalifikowane prawa własności intelektualnej, które będą mogły korzystać z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% oraz czy prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja spełnia niezbędne wymagania do skorzystania z ulgi IP Box.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 21 kwietnia 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.78.2021.1.MMU wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 6 maja 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również jako „Podatnik”, „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest osobą prawną, prowadzącą własne przedsiębiorstwo w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w oparciu o wpis do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym - i podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Podatnik koncentruje się na tworzeniu specjalistycznego oprogramowania. Zgodnie z wpisem Podatnika do KRS, przedmiotem przeważającej działalności Podatnika jest opisana w kodzie PKD 62. 01. Z. Działalność związana z oprogramowaniem.

Ponadto, zgodnie z wpisem do KRS przedmiotem pozostałej działalności Podatnika jest działalność opisana następującym, kodami PDK:

1. 62. 09. Z. Pozostała działalność usługowa w zakresie technologa informatycznych i komputerowych
2. 64. 20. Z. Działalność holdingów finansowych
3. 84. 13. Z. Korowana w zakresie efektywności gospodarowana
4. 66. 30. Z. Działalność związana z zarządzaniem funduszami
5. 68. 10. Z. Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek
6. 68. 32. Z. Zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie
7. 70. 22. Z. Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarcze i zarządzania
8. 77. 40. Z. Dzierżawa własność intelektualnej i podobnych produktów z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim
9. 35. 14. Z. Handel energią elektryczną
   
   

Podstawowym przedmiotem działalności operacyjnej Wnioskodawcy jest działalność związana z tworzeniem, rozwojem i ulepszaniem oprogramowana komputerowego, z wykorzystaniem najlepszych i najnowszych praktyk w tym zakresie, w tym technik związanych ze zwinnym programowaniem w ramach metodyki scrurn / agile. Działalność Wnioskodawcy w tym zakresie prowadzona jest w sposób zorganizowany, w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej oraz w sposób systematyczny z zachowaniem jej ciągłości. Wnioskodawca nie prowadzi innego rodzaju działalności komercyjnej, stanowiącej regularne źródło jego przychodów uzyskiwanych w sposób regularny - uzyskiwanie przez Wnioskodawcę przychodów z innych źródeł ma charakter wyłączny incydentalny.

Wnioskodawcy jako twórcy oprogramowana w ramach prowadzonej przez niego działalności przysługują i przysługiwały, autorskie prawa majątkowe do ulepszenia i rozwijana oprogramowana (programów komputerowych) podlegające ochronę na gruncie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 24, poz. 83 ze zm.). Podatnik w ramach działalności gospodarczej oraz prowadzonej w jej ramach działalności badawczo-rozwojowej wytwarza programy komputerowe będące przedmiotem ochrony w oparciu o przepisy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca wskazuje przy tym na przysługujące mu oraz wytworzone i rozwijane przez niego programy komputerowe oraz majątkowe prawa autorskie do nich stanowiły przedmiot świadczeń Wnioskodawcy na rzecz kontrahentów Wnioskodawcy w ramach wykonywanej w 2019 i 2020 r. współpracy (Wnioskodawca rozporządzał przysługującymi mu majątkowymi prawami autorskimi do oprogramowana i programów komputerowych na rzecz swoich kontrahentów).

Wszystkie tworzone przez Wnioskodawcę rozwiązana mają charakter nowatorski (nie znajdują swego odpowiednika w dotychczasowym stanie wiedzy technologicznej) oraz autorski (stanowią przedmiot wyłącznego autorstwa Wnioskodawcy nie są oparte na rozwiązaniach jakichkolwiek innych podmiotów).

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nawiązał w 2019 r. i 2020 r. oraz nawiązywał będzie w przyszłość (w ramach zdarzenia przyszłego) współpracę zarówno z polskimi jak i zagranicznymi kontrahentami z zainteresowanymi w pozyskaniu świadczonego przez Wnioskodawcę oprogramowania komputerowego.

Do zawieranych z kontrahentami umów Wnioskodawca w większości przypadków stosuje własne wzorce umowne. Podstawowym przedmiotem świadczeń Wnioskodawcy w oparciu o umowy, relewantnym z punktu widzenia niniejszego wniosku, jest w każdym przypadku przeniesienie przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta autorskich praw majątkowych do całości opracowywanych w ramach umowy rezultatów o charakterze twórczym, w tym szczególności programów komputerowych stanowiących podstawowy efekt prawnoautorski świadczenia Wnioskodawcy. W większość przypadków, zawierana przez Wnioskodawcę z kontrahentem umowa ma przy tym charakter ramowy, a w zakresie poszczególnych świadczeń szczególnych Wnioskodawcy (rodzajów programów) znajduje doprecyzowanie w składanych Wnioskodawcy zamówieniach szczególnych. Prawa autorskie do oprogramowania komputerowego są przenoszone przez Wnioskodawcę w momentach przewidzianych każdorazowo w umowach - bądź to z momentem ustalenia danego utworu, bądź też jego odbioru przez kontrahenta, bądź też najpóźniej w momencie zapłaty Wnioskodawcy należnego wynagrodzenia dotyczącego honorarium prawnoautorskiego.

W każdym przypadku kontrahent Wnioskodawcy może bez dalszych opłat zwielokrotniać, utrwalać, udostępniać, wykorzystywać, modyfikować, rozwijać i generalnie wykorzystywać dostarczone oprogramowanie, utwory i rozwiązana na wszystkich polach eksploatacji w każdy możliwy sposób znany obecnie i możliwy do uzyskania w przyszłości.

W każdym przypadku, zawarta przez Podatnika umowa zastrzega więc pełne rozporządzenie przez Podatnika przysługującymi mu autorskimi prawami majątkowymi do oprogramowana na rzecz jego kontrahenta jako odbiorcy końcowego.

Z perspektywy technologicznej przedmiotem prac na rzecz każdego kontrahenta jest oprogramowanie - tworzone na zlecenie każdego z kontrahentów, zgodnie ze specyfikacją uzgadnianą z kontrahentem na wstępnym etapie projektu. Prace w wykonywanych przez Podatnika projektach charakteryzują się interdyscyplinarnością, nie są wyłączne związane z wiedzą programistyczną, prace te mają zasięg globalny i sprowadzają się do znacznego ułatwienia działania każdego kontrahenta końcowego operującego w innej, innowacyjnej dziedzinie gospodarki związanej wprost z badaniami naukowymi lub pracami rozwojowym.

Czynności wykonywane przez Podatnika na rzecz jego kontrahentów nie sprowadzają się wyłącznie do prostego utrzymywania produktów informatycznych oraz sprowadzają się w zasadniczej części do tworzenia rozwiązań programistycznych oraz ich ustawicznego rozwoju - przy zachowaniu nowatorskiego charakteru rozwiązań Podatnika stosowanych dla branż cechujących się wysokim stopniem innowacyjności (np. służba zdrowa, b., c., szyfrowanie). Analiza profilu działalność Podatnika oraz profil wykonywanych przez niego dotychczas usług pozwala przyjąć iż Podatnik w ramach działalności skupia się na wytwarzaniu kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postać oprogramowana komputerowego - osiągając z tego tytułu dochody kwalifikowane pochodzące z wynagrodzenia uiszczanego przez kontrahentów tytułem przeniesienia na nich przez Podatnika autorskich praw majątkowych do programów komputerowych.

Prace Podatnika skutkują transferem wiedzy oraz praw autorskich, a także transferem komercyjnym efektów prac. Rozwiązana programistyczne tworzone przez Podatnika w ramach każdego projektu mają charakter innowacyjny i w pełni twórczy sprowadzają się do prostego powielana rozwiązań dostępnych już na rynku, czy też prostego utrzymania standardowych produktów programistycznych.

Prace w każdym projekcie podlegają ewidencjonowaniu i budżetowaniu wewnętrznemu oraz zewnętrznemu na potrzeby rozliczeń z danym kontrahentem.

W oparciu o postanowienia każdej z umów, a także dodatkowe dokumenty sporządzane przez Wnioskodawcę na gruncie każdej z umów, części wynagrodzenia przysługującego Wnioskodawcy tytułem przeniesienia autorskich praw majątkowych mogą zostać odpowiednio wyodrębnione oraz prawidłowo zaewidencjonowane, z przypisaniem wynagrodzenia do poszczególnych części oprogramowana (poszczególnych praw kwalifikowanych) stanowiących przedmiot rozporządzana przez Wnioskodawcę.

Prace w każdym projekcie - oraz oprogramowana komputerowe tworzone w ich merach - powstaje każdorazowo etapami, które generalnie można opisać w następujący sposób:

1. Sformułowanie specyfikacji oprogramowania - sprecyzowanie wymogów stawianych oprogramowaniu, sformułowanie problemów podlegających rozwiązaniu przy pomocy oprogramowana;
2. Dalsza analiza problemu (zbiór i analiza danych, stworzenie metod rozwiązań, przygotowana planu działania);
3. Projektowanie oprogramowania;
4. Implementacja projektu w ramach technik programistycznych, stworzenie pierwszej wersji stabilnej;
5. Testowanie oprogramowania w ramach procesu jego tworzenia, usuwanie błędów powstających na wcześniejszych etapach, testy końcowe przed oficjalnym wydaniem i eksploatacją przez kontrahenta (postępowanie mające na celu wykrycie usterek programu komputerowego powodujących jego nieprawidłowe działanie jeszcze na etapie jego tworzenia, błędy wynikają z błędu programisty na jednym z etapów tworzenia programu, najczęściej w procesie tworzenia kodu źródłowego - celem wydania oprogramowana do eksploatacji bez usterek „wrodzonych”);
6. Przeniesienie oprogramowania na rzecz kontrahenta, przejście praw autorskich, eksploatacja oprogramowania przez kontrahenta.

Przykładowo realizowane przez Podatnika w zakresie dotychczasowych projektów polegają na (poniższe wyliczenie zawiera przykładową próbkę projektów realizowanych przez podatnika na rzecz jego kontrahentów lub też wraz z jego kontrahentami).

I. Projekt A

Projekt ma za przedmiot autorskie prawa do programu komputerowego. Beneficjentem prac w projekcie jest kontrahent operujący na rynku amerykańskim, w branży HSA (health saving account - system powszechne, opieki zdrowotnej). Kontrahent oferuje różnego rodzaju świadczenia zdrowotne, a także produkty pozwalające na zarządzana nimi przez beneficjentów. Oferowane przez kontrahenta rozwiązania programistyczne, wykonywane przy wsparciu Spółki, mają na celu przede wszystkim automatyzację procesów obiegu informacji dot. beneficjentów zdrowotnych u odbiorców końcowych rozwiązania.

Prace wykonywane na rzecz kontrahenta posiadają w całości profil prac informatycznych, realizowanych w różnych obszarach produktu informatycznego kontrahenta - systemu informatycznego. Za realizację każdego obszaru odpowiedzialny jest odrębny zespół pracowników i współpracowników Spółki tj.:

• zespół odpowiedziany za frontend oprogramowana / aplikacji;
• zespół odpowiedzialny za backend oprogramowana / aplikacji;
• zespół odpowiedzialny za dokonywanie bieżących prac programistycznych systemu legacy (o nazwie Portal) Prace mają w całości na celu zastąpienie przestarzałego rozwiązana nowymi innowacyjnym rozwiązaniami zgodnym z najlepszymi aktualnymi praktykami programistycznymi w tym zakresie;(...) Prace polegające na przeglądzie nowych i istniejących systemów pod kątem używalności przez osoby niewidome/niedowidzące oraz dostosowana pracy oprogramowana na potrzeby tego rodzaju użytkownika z uwzględniłem wyzwań z tym związanych.
  
  

Dostarczane przez Spółkę oprogramowana pozwala na osiągnięcie przez kontrahenta znaczącej przewagi konkurencyjnej i innowacyjnej nad innym podmiotami działającymi w branży - zarówno na rynku kontrahenta jak i na innych rynkach właściwych.

Prace wykonywane w projekcie maja jednocześnie stały wpływ na rozwój działalności Spółki oraz oferowanych przez mą rozwiązań programistycznych, a także prowadzą bezpośrednio do nabycia nowej wiedzy i umiejętności programistycznych przez pracowników Spółki.

II. Projekt B

Prace realizowane w projekcie mają za przedmiot autorskie prawo do programu komputerowego. Kontrahent będący beneficjentem prac w projekcie jest podmiotem operującym w branży kryptowalut - kontrahent działa jako duża platforma umożlwiająca sprzedaż i zakup kryptowalut oraz innych wartość finansowych o charakterze wirtualnym.

W ramach prac wykonywanych na rzecz kontrahenta, Spółka dostarcza specjalistyczne kompleksowe narzędzia programistyczne. Narzędzie to pozwala na połączenie pomiędzy wieloma giełdami umożliwiającymi wymianę walut oraz dokonywana operacji finansowych na wartościach wirtualnych. Funkcjonalność narzędzia umożliwiają na autonomiczne wykonywanie operacji finansowych, bądź tez samodziane działania narzędzi jako autonomiczna giełda zakupu i sprzedaży narzędzi finansowych (....)

Dostarczane przez Spółkę oprogramowanie - pozwala na stworzenie wysoce zaawansowanego narzędzia służącego prowadzeniu rozliczeń dot. transakcji na wirtualnych aktywach finansowych. Prace w projekcie łączą nie tylko zaawansowane prace programistyczne, lecz także ich integrację ze swoistym zasadami dot. rozliczeń dokonywanych na niematerialnych aktywach finansowych z uwzględnieniem algorytmów samych aktywów.

Pomimo znaczącego stopnia skomplikowania rozwiązania, prace programistyczne Spółki pozwoliły na stworzenie optymalnego narzędzia o wysokiej wydajności i płynności działań - nieporównywalnie wyższej niż ta spotykana w innych rozwiązaniach spotykanych w tym zakresie na rynku właściwym.

III. Pojekt C

Prace realizowane w projekcie mają za przedmiot autorskie prawo do programu komputerowego. Kontrahent jest podmiotem oferującym rozwiązania umożliwiające bezgotówkowe przesyłanie Środków pieniężnych z wykorzystaniem komputerów i narzędzi mobilnych oraz dedykowanego oprogramowania.

Prace wykonywane na rzecz kontrahenta posiadają w całości profil prac informatycznych, realizowanych w rożnych obszarach oprogramowania, przez dedykowane zespoły pracowników Spółki o następujących rolach / profilach:

• zespół frontendowy, który zajmuje się rozwojom frontend systemu oraz jego warstwy interfejsowej;
• zespół devops, który zajmuje się rozwojem architektury, migracją serwisów z ...do ..., zarządzaniem klastrem Kalki, implementacją pipelineów CI w oparciu o Jenkins (proces budowania i deploymentu aplikacji).
  
  

Dostarczane oprogramowanie wchodzi w skład zaawansowanego rozwiązania informatycznego umożliwiającego dokonywanie płatności na odległość. Rozwiązanie to ma charakter wysoce innowacyjny i daje przewagę konkurencyjną kontrahentowi na rynku właściwym.

Prace w projekcie umożliwiły pracownikom Spółki nabycie i rozwój umiejętności związanych z (...) - stosowanych kontrahenta, co do których konieczne było nabycie nowej wiedzy przez Spółkę. Doświadczenie to znajduje w całości przełożenie na możliwość oferowania rozwiązań opartych na wskazanych technologiach innym kontrahentom Spółki.

IV. Projekt D

Projekt ma za przedmiot stworzenie autorskich rozwiązań w zakresie oprogramowania.

Kontrahent - beneficjent prac w projekcie oferuje platformę do komunikacji opartą o Zc B. Projekt wykorzystuje unikalną cechą Zc, która gwarantuje prywatność transakcji pomiędzy nadawcą i odbiorcą.

Jedynie strony posiadające klucz wyświetlania (viewing key) mogą dowiedzieć się o fakcie zajścia transakcji, mimo że b. jako całość jest dostępny publicznie.

Zarówno platforma Zb, jak i b. Zc gwarantują użytkownikom zachowanie pełnej prywatności i bezpieczeństwa dokonywanych rozliczeń.

Prace w projekcie mają charakter dynamicznych prac często prowadzonych na zasadzie PoC (proof ot Concept) z uwagi na ciągły rozwój Zc jako podstawowego narzędzia związanego z platformą Zb. Oprogramowanie podlega ciągłemu opracowywaniu i rozwojowi, również w odpowiedzi na rozwój w technologu Zc. W roku 2020 Projekt również rozpoczął proces budowy własnego transportu, który docelowo ma zastąpić Zc jako transport dla wiadomości, pozostawiając integracje z nim odpowiedzialną tylko za część związaną z transakcjami. W nowej architekturze wiadomość są wykorzystane przy użyciu połączeń Websocket zawartych poprzez warstwę anominizacji Tor. W oparciu o prywatne połączenia budowana jest sieć P2P, a na tej warstwie oparta jest warstwa rozproszonego przechowywania danych (IPFS).

Prace w projekcie wymagają prowadzenia przez Spółkę badań wewnętrznych zarówno w zakresie własnego rozwiązania, jak i rozwiązana macierzystego Zc - celem integracji obu rozwiązań z zachowaniem płynności i kompatybilności działania obu narzędzi.

Prace wykonywane na rzecz kontrahenta realizowane są przez pracowników pełniących funkcję developerów (programistów) i jednego QA (wykonujący testowanie oprogramowania przed jego wdrożeniem produkcyjnym - w ramach planu testów).

V. Projekt E

Projekt ma za przedmiot stworzenie autorskich praw majątkowych do oprogramowania.

W ramach współpracy w projekcie, kontrahent Podatnika realizuje innowacyjny projekt umożliwiający weryfikację wieku osoby posiadającej urządzenie mobilne przy wejściu do baru lub restauracji - w celu weryfikacji wieku takiej osoby na potrzeby możliwości spożywania napojów alkoholowych w krajach wprowadzających limity wiekowe w tym zakresie (tutaj - Wielka Brytania).

Prace na rzecz kontrahenta realizowane są przez zespół deweloperów którzy budują od podstaw aplikację mobilną. Rozwiązania opracowane przez kontrahenta ma charakter innowacyjny i nie ma odpowiednia w aktualnym stanie techniki i wiedzy programistycznej.

Rozwiązanie wykorzystuje wysoce zaawansowane technologie kryptograficzne umożlwiające na weryfikację wieku osoby używającej oprogramowana.

Prace w projekcie angażują bardzo zaawansowane użycie standardu PKI w aplikacji mobilnej i webowej - zrozumienie standardu wymaga przeprowadzenia przez Spółkę gruntownych badań standardu oraz zmodyfikowania zasad wykonywania pracy w Spółce.

VI. Projekt F

Projekt ma za przedmiot stworzenie autorskich praw majątkowych do oprogramowania.

W ramach współpracy w projekcie kontrahent Podatnika buduje aplikację będącą zdecentralizowaną platformą dzielenia się muzyką. Aplikacja pozwala odkrywać muzykę w gronie ludzi o podobnych zainteresowaniach muzycznych. Jest to osiągnięte poprzez stworzenie wirtualnych pokoi w których muzykę odgrywają DJ. W toku dalszych prac zostanie dodana funkcjonalność w której DJ będą wynagradzani przy użyciu nowej kryptowaluty. Prace na rzecz kontrahenta realizowane są przez zespół developerów którzy budują od podstaw aplikacje frontendową, designem webowym oraz mobilnym aplikacją backendową oraz infrastrukturę chmurową. Rozwiązanie opracowane przez kontrahenta ma charakter innowacyjny i nie ma odpowiednika w aktualnym stanie techniki i wiedzy programistycznej.

Rozwiązanie wykorzystuje technologie pozwalające na tworzenie aplikacji zdecentralizowanych, co wg. kontrahenta będzie silnym trendem zapewniającym przewagę konkurencyjną. Przykładowo prowadzone są prace badawcze aby umożliwić odgrywanie muzyki z IPFS. Jeśli ten kierunek da obiecujące rezultaty, pozwoli zaoszczędzić kontrahentowi duże koszty związane z opłaceniem infrastruktury chmurowej niezbędnej obecnie do streamingu. Na obecnym etapie te technologie są dużo mniej zaawansowane niż technologie tradycyjne. Z tego wynika aspekt badawczo-rozwojowy projektu.

Na gruncie powyższych projektów, kluczowym warunkiem uznania prawa za kwalifikowane prawa własności intelektualnej jest, aby przedmiot ochrony został wytworzony rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. W rezultacie prowadzenie prac badawczo-rozwojowych, czyli systematyczna aktywność twórcza powinna prowadzić do wytworzenia rozwinięcia bądź ulepszenia przedmiotu ochrony.

Zgodnie z wytycznymi zawartymi w Podręczniku Frascati oraz regulacjami dot. mapowania działalności badawczo-rozwojowej w przedsiębiorstwach oraz dobrymi praktykami tego rodzaju działalności w środowiskach naukowych w ramach tzw. skali TRL (dot. gotowości technologicznej projektu) - skala ta została włączona do polskiego systemu prawnego jako załącznik do rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z 4 stycznia 2011 r. w sprawie sposobu zarządzania przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju realizacją badań naukowych lub prac rozwojowych na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa, stanowiącymi wyznacznik dobrych praktyk w tym zakresie. Skala TRL wyznacza następujące poziomy gotowości projektu.

Poziom I - zaobserwowano i opisano podstawowe zasady danego zjawiska - najniższy poziom gotowość technologii, oznaczający rozpoczęcie badań naukowych w celu wykorzystania ich wyników w przyszłych zastosowaniach wojskowych lub w zakresie bezpieczeństwa państwa. Zalicza się do nich między innym badania naukowe nad podstawowymi właściwościami technologii.

Poziom II - określono koncepcję technologii lub jej przyszłe zastosowanie. Oznacza to rozpoczęcie procesu poszukiwania potencjalnego zastosowania technologii. Od momentu zaobserwowana podstawowych zasad opisujących nową technologię można postulować praktyczne jej zastosowanie, które jest oparte na przewidywaniach. Nie istnieje jeszcze żaden dowód lub szczegółowa analiza potwierdzająca przyjęte założenia.

Poziom III - potwierdzono analitycznie i eksperymentalnie krytyczne funkcje lub koncepcje technologii. Oznacza to przeprowadzenie badań analitycznych i laboratoryjnych mających na celu potwierdzenie przewidywań badań naukowych wybranych elementów technologii. Zalicza się do nich komponenty, które nie są jeszcze zintegrowane w całość lub też nie są reprezentatywne dla całej technologii.

Poziom IV - zweryfikowano komponenty technologii lub podstawowe jej podsystemy w warunkach laboratoryjnych. Proces ten oznacza, że podstawowe komponenty technologii zostały zintegrowane. Zalicza się do nich zintegrowane „ad hoc” modele w laboratorium. Uzyskano ogólne odwzorowane docelowego systemu w warunkach laboratoryjnych.

Poziom V - zweryfikowano komponenty lub podstawowe podsystemy technologii w środowisku zbliżonym do rzeczywistego. Podstawowe komponenty technologii są zintegrowane z rzeczywistymi elementami wspomagającymi. Technologia może być przetestowana w symulowanych warunkach operacyjnych.

Poziom VI - dokonano demonstracji prototypu lub modelu systemu albo podsystemu technologii w warunkach zbliżonych do rzeczywistych. Oznacza to, że przebadano reprezentatywny model lub prototyp systemu, który jest znacznie bardziej zaawansowany od badanego na poziomie V, w warunkach zbliżonych do rzeczywistych. Do badań na tym poziomie zalicza się badania prototypu w warunkach laboratoryjnych odwzorowujących z dużą wiernością warunki rzeczywiste lub w symulowanych warunkach operacyjnych.

Poziom VII - dokonano demonstracji prototypu technologii w warunkach operacyjnych. Prototyp jest już prawie na poziomie systemu operacyjnego. Poziom ten reprezentuje znaczący postęp w odniesieniu do poziomu VI i wymaga zademonstrowania, że rozwijana technologa jest możliwa do zastosowana w warunkach operacyjnych. Do badań na tym poziomie zalicza się badania prototypów na tzw. platformach badawczych.

Poziom VIII - zakończono badania i demonstrację ostatecznej formy technologii. Oznacza to, że potwierdzono, że docelowy poziom technologii został osiągnięty i technologa może być zastosowana w przewidywanych dla niej warunkach. Praktycznie poziom ten reprezentuje koniec demonstracji. Przykłady obejmują badania i ocenę systemów w celu potwierdzenia spełnienia założeń projektowych, włączając w to założenia odnoszące się do zabezpieczenia logistycznego i szkolenia.

Wnioskodawca wskazuje, iż wszystkie usługi świadczone na rzecz wyżej wymienionych oraz innych kontrahentów w 2019 r. i 2020 r., a także w ramach zdarzenia przyszłego były i będą świadczone na terytorium Polski na rzecz polskich oraz zagranicznych kontrahentów. W ramach zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca kontynuował będzie świadczenie usług na terytorium Polski. Wnioskodawca wskazuje, iż opisane we wniosku przychody ze świadczenia usług stanowią całość jego przychodów osiąganych w 2019 r. oraz 2020 r. Wnioskodawca nie uzyskiwał w tym okresie jakichkolwiek innych przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Opisany powyżej zakres poziomów ma charakter wyłącznie przykładowy, niemniej jednak stanowi on cenną wskazówkę dla przeprowadzenia procesu kwalifikacji projektów również w Spółce - z uwzględnieniem charakteru prowadzonych przez nią procesów oraz rodzaju prowadzonej przez nią działalności, niezwiązanej stricte z działalnością naukową czy tez finansowaną z wykorzystaniem wsparcia publicznego.

W ramach prowadzonej działalności innowacyjnej Wnioskodawca ponosi koszty związane bezpośrednio z prowadzoną działalnością oraz uzyskiwanymi przychodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - związane przede wszystkim z:

1. związane z zakupem sprzętu komputerowego;
2. związane z zakupem oprogramowania podmiotów trzecich;
3. związane z ogólnym zarządem działalnością;
4. związane z ogólnym prowadzeniem działalności programistycznej (Internet, komunikacja);
5. związane z kosztami osobowymi - w tym przede wszystkim wynagrodzenia pracowników oraz współpracowników Wnioskodawcy.
   
   

Wszelakie wydatki Wnioskodawcy mają związek z prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej zgodnie z art. 24e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ich ponoszenie jest niezbędne dla prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej. Bez ich poniesienia działalność ta nie mogłaby być wykonywana przez Wnioskodawcę.

Wszystkie ponoszone koszty związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą i stanowią koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy co jednoznaczna świadczy o ich związku z wykonywaną działalnością obejmującą wyłącznie świadczenie usług programistycznych oraz osiągania przychodów z praw kwalifikowanych.

Są one przy tym niezbędne dla tworzenia oprogramowana - naturalnym jest, iż bez posiadania odpowiedniego sprzętu komputerowego zaopatrzonego w odpowiednie oprogramowanie systemowe oraz niezbędne licencje nie jest możliwe podejmowanie jakichkolwiek działań programistycznych.

Wnioskodawca wskazuje przy tym, iż z uwagi na swą pełną odpowiedzialność prawną za dostarczane utwory, konieczne jest wykonywanie utworów z wykorzystaniem legalnego oprogramowania udostępnianego odpłatnie bądź też - o ile nieodpłatnie - na zasadach umożliwiających dalszą odsprzedaż / udzielenie licencji. W tym celu, koszty ponoszone przez Wnioskodawcę są niezbędne.

Dodatkowo, z uwagi na charakter prowadzonej działalności i jej związek z innowacyjnością - niezbędne jest zagwarantowanie Wnioskodawcy dostępu do pełnych baz wiedzy specjalistycznej. Tylko w ten sposób Wnioskodawca może zagwarantować, iż jego rozwiązanie jest odmienne od tych stosowanych na rynku - a jednocześnie śledzić postępy działań na rynku właściwym.

Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z art. 24e ust. 1 ustawy o CIT od początku 2019 r. tj. od dnia 1 styczna 2019 r. prowadzi (…) ewidencję pozwalającą:

1. wyodrębnić w niej każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
2. zapewnić ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własność intelektualnej;
5. dokonywać zapisów w ewidencji w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług Wnioskodawca kontynuuje prowadzenie ewidencji w 2020 r. i będzie prowadził ją również dla praw kwalifikowanych z których przychody czerpał będzie w ramach zdarzenia przyszłego.
   
   

Wnioskodawca tworzy wyłącznie prawa kwalifikowane w postaci autorskich praw do programu komputerowego. Wnioskodawca nie tworzy innego rodzaju praw kwalifikowanych (w rozumieniu art. 24d ust. 2 ustawy o CIT). Wytwarzane, rozwiane i ulepszane przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi przejaw działalności twórczej o indywidulanym charakterze (tj. utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych). Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie cechuje się oryginalnością i indywidualnością, niezbędnymi do uznana jest za przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy.

Tworzone przez Wnioskodawcę prawa kwalifikowane w postaci autorskich praw do programu komputerowego podlegają ochronie prawnej w szczególności o przepisy Rozdziału 7 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych (art. 74 i nast. ustawy). Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

Jak wskazał Wnioskodawca w treści wniosku, oczekiwanym zarówno przez Wnioskodawcę, jak i jego kontrahentów celem prac jest nowa wiedza, występująca w porównaniu w z istniejącymi, zasobami wiedzy w przemyśle i branży. Działalność Wnioskodawcy w ramach każdego realizowanego na rzecz kontrahenta projektu prowadzi (musi prowadzić) do wyników, które są nowe dla Wnioskodawcy (lub jego kontrahentów) i nie są jeszcze w sposób powszechny wykorzystywane w zagospodarowanej przez działalność Wnioskodawcy (lub jego kontrahentów) branży. Tworzone przez Wnioskodawcę rozwiązania w sposób znaczny odróżniają się od rozwiązań już istniejących, bądź też w ogóle nie znajdują swego odpowiednika w istniejących rozwiązaniach.

Wnioskodawca będzie kontynuował działalność w opisanym powyżej zakresie również w przyszłości, w ramach zdarzenia przyszłego – przenosząc na swoich kontrahentów prawa własności intelektualnej w postaci autorskich praw majątkowych do programów komputerowych (bądź też udzielając im licencji do takiego oprogramowania, w zależności przyjętego z danym kontrahentem w ramach zdarzenia przyszłego modelu współpracy).

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 30 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że:

1.w związku z wytworzeniem (rozwinięciem) oprogramowania Wnioskodawca będzie uzyskiwał dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej - tj. z tytułu wynagrodzenia tytułem przeniesienia na rzecz kontrahentów autorskich praw majątkowych do utworów.

2.ma zamiar opodatkować preferencyjną 5% stawką dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

3.w ramach świadczonych usług dochodziło do następującej sekwencji zdarzeń związanych ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usług:

1. wytworzenie / rozwijanie / ulepszanie przez Wnioskodawcę oprogramowania (programu komputerowego) w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej/działalności badawczo-rozwojowej - przede wszystkim oprogramowania stworzonego już wcześniej przez Wnioskodawcę, względnie, oprogramowania należącego do kontrahenta co do którego kontrahent zlecił czynności Wnioskodawcy (kontrahent Wnioskodawcy jako właściciel oprogramowania miał pełne prawo do takiego dysponowania swoim oprogramowaniem i może udzielić Wnioskodawcy w tym zakresie dorozumianej licencji - umowy z kontrahentami nie są przy tym poddane prawu polskiemu, licencja taka nie wymaga więc specjalnej formy prawnej);
2. stworzenie oprogramowania przez Wnioskodawcę, przeniesienie przez Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych do oprogramowania na rzecz kontrahentów Wnioskodawcy;
3. dalszy rozwój i ulepszanie oprogramowania przez kontrahenta Wnioskodawcy, jako właściciela autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytworzonego przez Wnioskodawcę, również przy udziale Wnioskodawcy oraz z wykorzystaniem jego usług świadczonych w sposób ciągły.
   
   

Z momentem przeniesienia praw autorskich zgodnie z punktem ad. b to kontrahent Wnioskodawcy nabywa pełne władztwo nad oprogramowaniem dostarczonym przez Wnioskodawcę - zasadniczo więc, zachowuje on pełną swobodę w dalszym rozwoju czy ulepszaniu tego oprogramowania. Czynności te wykonywane są jednak w porozumieniu z Wnioskodawcą, a także przez samego Wnioskodawcę w ramach liniowej charakterystyki świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Jednocześnie, do wykonywania przez Wnioskodawcę dalszych czynności związanych z rozwijaniem i ulepszaniem oprogramowania w ramach punktu „c” powyżej nie jest konieczne oraz niezbędne udzielenie Wnioskodawcy przez jego kontrahenta tzw. licencji wstecznej, służącej pracom nad programami już dostarczonymi przez Wnioskodawcę. Prace te wykonywane są w ramach dalszej współpracy, a wskazane dalsze prace objęte są kolejnymi przeniesieniami praw autorskich przez Wnioskodawcę do nowych utworów powstałych podczas rozwijania utworów dostarczonych uprzednio przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów. Ewentualnie, prace te uznawane są w całości jako naprawa błędów w dostarczonym przez Wnioskodawcę oprogramowaniu, w ramach ciążących na Wnioskodawcy w stosunku do jego kontrahentów obowiązków umownych w tym zakresie (naprawa ta nie oznacza jednak, że czynności Wnioskodawcy sprowadzają się do rutynowego naprawiania błędów i utrzymywania produktów).

Taki model współpracy wpisuje się w metodykę zwinnego programowania stosowaną przez Wnioskodawcę przy świadczeniu na rzecz jego kontrahentów usług polegających na dostarczeniu oprogramowania, a także wpisują się w całości w model prac przyjęty z kontrahentami, a udzielenie Wnioskodawcy licencji wstecznej na te potrzeby miałoby charakter czynności sztucznej i niewpisującej się w zasady przewidziane przepisami ustawy o prawie autorskim o prawach pokrewnych oraz zasady świadczenia przez Wnioskodawcę jego obowiązków określonych w umowach przez niego zawartych.

4.Każdorazowym efektem prac Wnioskodawcy jest powstanie nowego oprogramowania - nowego utworu. Nowy utwór jest również rezultatem prac mających za przedmiot ulepszenie oprogramowania. Utwór ten jest odrębnym i niezależnym programem komputerowym, podlegającym ochronie na podstawie właściwych przepisów o prawie autorskim.

Jak wskazał Wnioskodawca w treści wniosku, tworzone przez Wnioskodawcę prawa kwalifikowane w postaci autorskich praw do programu komputerowego podlegają ochronie prawnej w szczególności o przepisy Rozdziału 7 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (art. 74 i nast. ustawy). Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych (oprogramowania) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

2. Czy prawa autorskie do programów komputerowych (oprogramowania) tworzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dostarczane również na rzecz kontrahentów zagranicznych, są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

3. Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca będzie uprawniony do stosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia (licencjonowania) autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego i rozwijanego przez Wnioskodawcę?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

4. Czy wyodrębnienie części przychodów i kosztów na potrzeby ulgi IP Box może zostać dokonane w sposób logiczny na podstawie potraktowania każdego z projektów informatycznych (oprogramowania tworzonego na rzecz każdego kontrahenta) Wnioskodawcy jako odrębne prawo kwalifikowane, dla którego będzie prowadzona osobna ewidencja?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, do osiąganych przez niego przychodów związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w postaci autorskich praw do programu znajdzie zastosowanie przewidziana w art. 24d stawka podatku w wysokości 5%. W ocenie Wnioskodawcy nie ma bowiem wątpliwości, iż w jego przypadku spełnione zostały wszystkie przesłanki zastosowania wskazanej preferencji.

Zgodnie z przepisami ustawy o CIT (w szczególności art. 24d i nast. ustawy o CIT), dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej podlegającym preferencyjnemu opodatkowaniu jest dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie w jakim został osiągnięty został:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Przepisy art. 24d ustawy o CIT wprowadziły do polskiego porządku prawnego nową preferencję podatkowa zwaną potocznie IP BOX (tak również dalej, zbiorczo, w dalszej części niniejszego wniosku). Jak wskazuje treść uzasadnienia do przepisów wprowadzających usługę IP BOX, dochodem kwalifikującym się do IP BOX jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należność związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własność intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus dotyczącej kwalifikacji oraz rozliczenia przychodów uzyskiwanych ze źródeł kwalifikowanych.

Wnioskodawca wskazuje, że na potrzeby składanego przez niego wniosku działalność badawczo rozwojowej przyjmuje znaczenie nadane temu pojęciu przepisami ustawy o CIT. I tak zgodnie z art. 4a ustawy o CIT działalność badawczo rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Jak wskazuje się w literaturze przedmiotu, aby daną działalność uznać w myśl definicji zawartych w ustawach o podatkach dochodowych za działalność badawczo-rozwojową, działalność ta łącznie powinna spełnić przesłanki uznania ją za działalność:

1. twórczą;
2. obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe;
3. podejmowaną w sposób systematyczny;
4. podejmowaną w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
   
   

Działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu wskazanych regulacji nie jest zatem jakakolwiek działalność badawcza i rozwojowa (działalność polegającą na prowadzeniu badań naukowych i prac rozwojowych), ale taka, którą charakteryzują pozostałe cechy wymienione w omawianym przepisie (twórczy i systematyczny charakter, podejmowanie w określonym celu) (tak też K. Gil, A. Obońska. A Wacławczyk. A Walter (red.). Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz Wyd. 3. Warszawa 2019).

Wnioskodawca nie ma wątpliwości, że prowadzone przez niego prace mogą zostać uznane za prace rozwojowe, zgodnie z powyższymi zasadami ich kwalifikacji.

Definiując badania naukowe, oraz prace rozwojowe, ustawa o CIT odsyła do definicji wskazanych pojęć ujętych w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r. poz. 1668 ze zm.). Zgodnie z zawartymi w art. 4 ust. 2 i 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym 1 nauce definicjami:

1. badania podstawowe (rodzaj badań naukowych) to prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne (rodzaj badań naukowych) to prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń;
3. prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów procesów lub usług z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
   
   

Jak wskazuje Ministerstwo Finansów w wydanych w dniu 15 lipca 2019 r. objaśnieniach podatkowych do usługi IP BOX:

„Kwalifikowane IP musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP oraz, że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo-rozwojową. Innymi słowy, zakres działalności badawczo-rozwojowej:

i. najczęściej będzie szerszy niż zakres działalności prowadzącej do wytworzenia, a rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP, lub;

ii. w nielicznych przypadkach będzie całkowicie pokrywać się z zakresem działalności prowadzącej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP.”

W perspektywie działalności Wnioskodawcy, aby prace w danym projekcie zakwalifikować jako prace i prawa wytworzone w ramach działalności badawczo-rozwojowej, prace te co najmniej po części muszą cechować się następującymi cechami:

I. Ukierunkowaniem na nowe odkrycia (nowatorskość) - oczekiwanym celem projektu badawczo - rozwojowego Wnioskodawcy jest nowa wiedza występująca w porównaniu z istniejącymi zasobami wiedzy w przemyśle. Działalność B+R w ramach projektu musi prowadzić do wyników, które są nowe dla Wnioskodawcy (lub jego kontrahentów) i nie są jeszcze w sposób powszechny wykorzystywane w zagospodarowanej przez działalność Wnioskodawcy (lub jego kontrahentów) branży. Zgodnie z przyjętym przez Wnioskodawcę założeniem, element nowatorskości może pojawić się w ramach projektu polegającego na odtworzeniu istniejących wyników, w którym ujawnione zostają potencjalne rozbieżności z poprzednim wynikam lub przyjętymi w projekcie rozwiązaniami (w postać np. zastąpienia zastanego oprogramowania oprogramowaniem o nowym charakterze).

Z uwagi na kryterium nowatorskości, w prowadzonych pracach badawczo-rozwojowych absolutnie zabronione są działania Wnioskodawcy mające na celu:

1. kopiowanie cudzych rozwiązań;
2. odtwarzanie cudzych rozwiązań;
3. zaangażowanie inżynierii odwrotnej (reverse engineering) jako środka do osiągnięcia celów projektu;
4. korzystanie z rozwiązań chronionych prawami autorskimi oraz prawami własności intelektualnej i przemysłowej podmiotów trzecich.
   
   

Czynność takie jasno zakazane są również przez kontrahentów Wnioskodawcy.

II. Opieraniem się na oryginalnych, nieoczywistych koncepcjach i hipotezach (twórczość prac) - prace dot. tworzenia praw kwalifikowanych powinny nosić charakter prac oryginalnych, nieoczywistych.

III. Niepewnością co do ostatecznego wyniku (nieprzewidywalność) - co nie wyłącza konieczności planowania prac, określenia celów i kryteriów mierzenia rezultatów w działalność Wnioskodawcy, również przez pryzmat przekazania prac do jego kontrahentów.

IV. Dogłębnym planowaniem i budżetowaniem projektu (metodyczność) - działowość w każdym projekcie powinna być prowadzona w sposób zaplanowany i metodyczny, a wszelka dokumentacja projektowa prowadzona skrupulatnie.

V. Prowadzeniem do wyników, które mogą być odtwarzane (możliwość przeniesienia lub odtworzenia) - prowadzone w zakresie stworzenia praw kwalifikowanych prace owocować powinny wynikiem dającym możliwość jego transferu, zwłaszcza w zakresie transferu wiedzy oraz transferu kompetencji. W ocenie Wnioskodawcy, dokonując kwalifikacji prowadzonej przez siebie działalności powinien on dokonać takiej oceny z własnego punktu widzenia - czy działalność ta jest np. nastawiona na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań dla niego. Wskazać bowiem należy że gdyby ustawodawcy zależało na ograniczeniu zakresu definicji działalności badawczo-rozwojowej tylko co do działań (zastosowań) o charakterze nowym w skali światowej znalazłoby to wyraz w brzmieniu przepisów (zob. chociażby – K. Gil A. Obońska A. Wacławczyk A. Walter (red ). Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz Wyd. 3 Warszawa 2019).

W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na spełnione wszystkich wyżej opisanych przestanek jego działalność wykonywanych w ramach prowadzonej działalności w zakresie dotyczącym praw kwalifikowanych w postaci autorskich praw majątkowych do programów komputerowych może być zakwalifikowana jako działalność o charakterze badawczo – rozwojowym.

Wnioskodawca wskazuje, że Wnioskodawcy jako twórcy przysługują i przysługiwały autorskie prawa majątkowe do ulepszenia i rozwijania oprogramowania (programów komputerowych) podlegające ochronie na gruncie art. 74 ustawy z dna 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 24 poz. 83 ze zm.) - co jednoznacznie przesądza że przedmiotem przychodów Wnioskodawcy w 2019 oraz 2020 r., a także w ramach zdarzenia przyszłego będzie kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Na potrzeby zakwalifikowania prac do stosowania ulgi JP BOX oraz możliwości zakwalifikowana ich jako kwalifikowane prawa własności intelektualnej - posłużyć należy się bowiem przede wszystkim definicją utworu i zawartą w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1954 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 24 poz. 83 ze zm.) jako podstawowego przedmiotu praw kwalifikowanych tworzonych przez Podatnika. Zgodne z legalną definicja utworem jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze ustalony w jakiejkolwiek postać niezależne od wartość, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalność twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażenia. O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia urnowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego. co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne podejścia do definiowana pojęcia „autorskiego prawa do programu komputerowego” które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacją komend adresowanych do komputera w forma kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobrą niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu” czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywana bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Jak wskazuje się w literaturze przedmiotu z zakresu regulacji prawnoautorskich użycie w powyższej zwrotu „działalność twórcza” oznacza, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tytko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia, na co m.in. wskazuje użycie słowa „każdy”. Semantyczna interpretacja wyrazu „twórczość”, który może wyrażać zarówno sam proces tworzenia, jak też jego wyniki, prowadzi do wniosku, że warunkiem uznania oznaczonego świadczenia intelektualnego za utwór jest samodzielne stworzenie określonego bytu niematerialnego ustalonego w jakikolwiek sposób. Indywidualny charakter utworu może być różnie pojmowany. Wymaganie to jednak stanowi wyraźne odesłanie do osoby twórcy, stanowiąc pomost łączący pewien byt niematerialny z określoną osobą w sposób uzasadniający węzeł autorstwa. Nie oznacza to wcale, że utwór musi koniecznie odzwierciedlać cechy indywidualności twórcy, ale że sam przez się musi wyróżniać się od innych takich samych przejawów działalności twórczej w sposób świadczący o jego swoistości, oryginalności i tych wszystkich właściwościach, które sprawiają, że w większym czy mniejszym stopniu jest on niepowtarzalny i nieposiadający swego wiernego odpowiednika w przeszłość (za J. Barta [w] System Prawa Prywatnego Prawo Autorskie 2017 LEGALIS 2019).

Reasumując, pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania Nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowana i dlatego wielu podatników którzy wytwarzają oprogramowanie musi posiadać prawa autorskie zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowana na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to. czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeśli jego wytworzenie rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych. Z uwagi na powyższe okoliczności oraz przedstawiony opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego pozwala przyjąć, że podlega on uldze IP BOX.

Wnioskodawca zaznacza przy tym, że stanowisko Wnioskodawcy znajduje aktualnie odzwierciedlenie w licznych, pozytywnych interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej, z dna 30 grudnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.420.2020 2.AW czytamy:

„Z przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Spółka świadczy (i będzie świadczyć w przyszłości) usługi programistyczne, w ramach których tworzone są (i będą) programy komputerowe. Działalność Spółki w powyższym zakresie jest działalnością badawczo-rozwojową. Działalność Wnioskodawcy ma (i będzie miała) następujące cechy:

• tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie (również część powstająca w ramach tzw. body leasingu) będzie miało charakter innowacyjny w zakresie prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa oprogramowanie będzie nastawione na kształtowanie usprawnianie procesów u klientów Wnioskodawcy;
• tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie (również część powstająca w ramach tzw. body leasingu) będzie nowe i oryginalne w ramach prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa;
• Wnioskodawca będzie tworzył takie oprogramowanie przy pomocy swoich pracowników, współpracowników i współpracowników B2B zgodnie z przyjętym harmonogramem działania oraz przyjętą metodyką. Prace nad danym oprogramowaniem będą odpowiednio ewidencjonowane przy wykorzystaniu stosownego, dedykowanego programu komputerowego, a wyniki prac będą umieszczane w elektronicznym repozytorium Wnioskodawcy i/tub jego kontrahenta;
• proces tworzenia innowacyjnego oprogramowania przez Wnioskodawcę (również część powstająca w ramach tzw. body leasingu) będzie wymagał określonych działań kreatywnych i nie będzie stanowił mechanicznych oraz rutynowych działań Wnioskodawcy;
• Wnioskodawca będzie wykorzystywał w przedmiotowej działalności wiedzę oraz doświadczenie i kompetencje swoją (zarządu, pracowników) oraz swoich współpracowników i współpracowników B2B;
• działalność Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie ma (i będzie mieć) charakter ciągły i zorganizowany w oparciu o wypracowaną metodykę w Spółce (metodyka zwinna zasadniczo powstała w oparciu o metodykę serum). Spółka przenosi (i będzie przenosić) autorskie prawa majątkowe do programów komputerowych na swoich klientów i kontrahentów. Spółka nie wyklucza także udzielana licencji do tych programów. Programy komputerowe stanowią (i będą stanowić) przedmiot autorskich praw do programów komputerowych chronionych prawnie w Polsce.
  
  

Zatem, jak wynika z powyższego, skoro Wnioskodawca wytwarza (rozwija, ulepsza) oprogramowanie w ramach działalności badawczo-rozwojowej, które podlega ochronie prawnej, to dochód w postaci przenoszenia autorskiego prawa do programu komputerowego wytwarzanego (rozwijanego, ulepszanego) przez Wnioskodawcę lub udzielania licencji do tego prawa jest lub będzie dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 24 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (…).

Mając powyższe na względzie, należy zgodzić się z Wnioskodawcą że uzyskuje kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 1, ust. 2 w zw. z ust. 7, ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które będzie mógł opodatkować odpowiednio preferencyjną stawką 5% podatku dochodowego od osób prawnych.”

Podobne wnioski płyną z interpretacji indywidualnej Znak: 0111-KDIB1-1.4010.377.2020.2.NL z dnia 4 grudnia 2020 r., gdzie czytamy:

„Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz jego uzupełnienia, wynika m.in., że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie oprogramowania oraz szeroko rozumianych technologii informatycznych i komputerowych. W przeszłości Spółka udzielała swoim klientom licencji na oprogramowanie oraz jednocześnie zawierała z tymi klientami umowy serwisowe dotyczące licencjonowanego oprogramowania. Wynagrodzenia za licencję i usługi serwisowe były określane odrębnie dla licencji i usług serwisowych. Obecnie Spółka zawiera z tymi klientami umowy, na podstawie których dochodzi do udzielenia licencji na nowe funkcjonalności oprogramowania komputerowego wraz z dokumentacją z jednoczesnym udzieleniem rozszerzonej gwarancji w określonym czasie Przedmiotem udzielanej licencji są zatem nowe funkcjonalności systemu oprogramowana komputerowego w zakresie nowego interfejsu użytkownika poprzez podniesienie wersji oprogramowania z funkcjonującej obecnie u klienta do wyższej wersji tego oprogramowania. Oznacza to, że przedmiotem licencji jest zawsze autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez Spółkę w ramach prowadzonej przez nią działalności badawczo-rozwojowej (to jest „kwalifikowane prawo własności intelektualnej” w rozumieniu przepisu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Certyfikat licencyjny potwierdzający udzielenie licencji na nowe funkcjonalności systemu informatycznego jest przekazywany klientowi w czasie określonym w umowie ze Spółką, liczonym od otrzymania zamówienia od klienta. Certyfikat licencyjny poświadcza Udzielenie Licencji z Rozszerzoną Gwarancją pit oraz wskazuje datę udzielenia licencji. W okresie gwarancji w związku z usuwaniem awarii, błędów krytycznych, błędów i usterek licencjonowanego oprogramowana Spółki może modyfikować oprogramowanie i udostępniać te modyfikacje klientowi w ramach udzielonej wcześniej licencji. (…)

(…) W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że dochód Spółki - obliczony na podstawie całego wynagrodzenia uzyskiwanego przez Spółkę z tytułu Udzielenia Licencji z Rozszerzoną Gwarancją - jest opodatkowany 5% stawką podatku dochodowego od osób prawnych według preferencji IP Box, ponieważ, jest dochodem z kwalifikowanego prawa wartości intelektualnej, tj. dochodem z opłat lub należności wynikających z umów licencyjnych w rozumieniu art. 24d ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które dotyczą autorskiego prawa do programu komputerowego (tj. kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), należy uznać za prawidłowe.”

Przechodząc do odpowiedzi na zadane we wniosku pytania, w zakresie pytania pierwszego Zdaniem Wnioskodawcy tworzone rozwijane lub ulepszane przez niego programy komputerowe tworzone są przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej stanowiącej działalność badawczo-rozwojową.

Wnioskodawca wskazuje, że na potrzeby składanego przez niego wniosku działalność badawczo -rozwojową przyjmuje znaczenie nadane temu pojęciu przepisami ustawy o CIT. I tak zgodnie z art. 4a ustawy o CIT działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystana zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Jak wskazuje się w literaturze przedmiotu, aby daną działalność uznać w myśl definicji zawartych w ustawach o podatkach dochodowych za działalność badawczo-rozwojową, działalność ta łącznie powinna spełnić przesłanki uznania ją za działalność:

1. twórczą;
2. obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe;
3. podejmowaną w sposób systematyczny;
4. podejmowaną w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystana zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu wskazanych regulacji nie jest zatem jakakolwiek działalność badawcza i rozwojowa (działalność polegającą na prowadzeniu badań naukowych i prac rozwojowych), ale taka, którą charakteryzują pozostałe cechy wymienione w omawianym przepisie (twórczy i systematyczny charakter, podejmowanie w określonym celu) (tak tez K. Gil. A Obońska. A Wacławczyk, A Walter (red ). Podatek dochodowy od osób prawnych Komentarz Wyd. 3. Warszawa 2019).

Definiując badania naukowe oraz prace rozwojowe, ustawa o CIT odsyła do definicji wskazanych pojęć ujętych w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r. poz. 1668 ze zm.). Zgodnie z zawartymi w art. 4 ust. 2 i 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce definicjami:

1. badania podstawowe (rodzaj badań naukowych) to prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne (rodzaj badań naukowych) to prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń;
3. prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowana, do pianowa na produkcji oraz projektowana i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Oprócz tego w Objaśnieniach podatkowych z dna 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowana dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX w definiowaniu działalności B+R następuje odniesienie do kryteriów z tzw. Podręcznika Frascati (OECD (2018). Podręcznik Frascati 2015: Zalecenia dotyczące pozyskiwana i prezentowana danych z zakresu działalność badawczej i rozwojowej. Pomiar działalności naukowo-technicznej i innowacyjnej. OECD Publishing. Paris/GUS, Warsaw, https://doi.org/0.1787/9788388718977-pl).

Według Podręcznika działalność badawczo-rozwojowa musi być: nowatorska, twórcza, nieprzewidywalna metodyczna, możliwa do przeniesienia lub odtworzenia. Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu nowego programu komputerowego w odpowiedzi na zapotrzebowanie biznesowe Klientów. Działania te stanowią prace rozwojowe w rozumieniu przedmiotowych ustaw. Polegają one bowiem na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy tj. wiedzy i narzędzi programistycznych języków programowana, znanych algorytmów, do zaprojektowana nowych i ulepszonych rozwiązań.

W perspektywie działalności Wnioskodawcy, aby prace w danym projekcie zakwalifikować jako prace i prawa wytworzone w ramach działalności badawczo-rozwojowej, prace te co najmniej po części muszą cechować się następującymi cechami:

I. Ukierunkowaniem na nowe odkrycia (nowatorskość) - oczekiwanym celem projektu badawczo-rozwojowego Wnioskodawcy jest nowa wiedza, występująca w porównaniu z istniejącymi zasobami wiedzy w przemyśle. Działalność B+R w ramach projektu musi prowadzić do wyników, które są nowe dla Wnioskodawcy (lub jego kontrahentów) i nie są jeszcze w sposób powszechny wykorzystywane w zagospodarowanej przez działalność Wnioskodawcy (lub jego kontrahentów) branży. Zgodnie z przyjętym przez Wnioskodawcę założeniem, element nowatorskości może pojawić się w ramach projektu polegającego na odtworzeniu istniejących wyników, w którym ujawnione zostają potencjalne rozbieżności z poprzednimi wynikami lub przyjętymi w projekcie rozwiązaniami (w postaci np. zastąpienia zastanego oprogramowana oprogramowaniem o nowym charakterze).

Z uwagi na kryterium nowatorskości, w prowadzonych pracach badawczo-rozwojowych absolutnie zabronione są działania Wnioskodawcy mające na celu:

1. kopiowanie cudzych rozwiązań;
2. odtwarzanie cudzych rozwiązań;
3. zaangażowana inżynierii odwrotnej (reverse engneering) jako środka do osiągnięcia celów projektu;
4. korzystanie z rozwiązań chronionych prawami autorskimi oraz prawami własności intelektualnej i przemysłowej podmiotów trzecich. Czynności takie jasno zakazane są również przez kontrahentów Wnioskodawcy.

II. Opieraniem się na oryginalnych, nieoczywistych koncepcjach i hipotezach (twórczość prac) - prace dot. tworzenia praw kwalifikowanych powinny nosić charakter prac oryginalnych nieoczywistych.

III. Niepewnością co do ostatecznego wyniku (nieprzewidywalność) - co nie wyłącza konieczność planowana prac określenia celów i kryteriów mierzenia rezultatów w działalności Wnioskodawcy również przez pryzmat przekazania prac do jego kontrahentów.

IV. Dogłębnym planowaniem i budżetowaniem projektu (metodyczność) - działalność w każdym projekcie powinna być prowadzona w sposób zaplanowany i metodyczny, a wszelaka dokumentacja projektowa prowadzona skrupulatnie.

V. Prowadzeniem do wyników, które mogą być odtwarzane (możliwość przeniesienia lub odtworzenia) - prowadzone w zakresie stworzenia praw kwalifikowanych prace owocować powinny wynikiem dającym możliwość jego transferu, zwłaszcza w zakresie transferu wiedzy oraz transferu kompetencji.

W ocenie Wnioskodawcy, dokonując kwalifikacji prowadzonej przez siebie działalności powinien on dokonać takiej oceny z własnego punktu widzenia - czy działalność ta jest np. nastawiona na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań dla niego. Wskazać bowiem należy, że gdyby ustawodawcy zależało na ograniczeniu zakresu definicji działalności badawczo-rozwojowej tylko do działań (zastosowań) o charakterze nowym w skali światowej, znalazłoby to wyraz w brzmieniu przepisów (zob. chociażby – K. Gil A. Obońska A. Wacławczyk A. Walter (red. ) Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, Wyd. 3. Warszawa 2019).

W ocenie Wnioskodawcy z uwagi na spełnienie wszystkich wyżej opisanych przestanek jego działalność wykonywana w ramach prowadzonej działalność w zakresie dotyczącym praw kwalifikowanych w postaci autorskich praw majątkowych do programów komputerowych może być zakwalifikowana jako działalność o charakterze badawczo – rozwojowym.

W zakresie pytania drugiego, biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny, a także w ramach zdarzenia przyszłego można stwierdzić, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest oprogramowanie (programy komputerowe) wytwarzane przez niego w ramach prowadzone) działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawcy stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy art. 24d ust. 2 ustawy o CIT wskazuje zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule w ust. 2 pkt 8. Przy czym, by można było mówi o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga również aby spełnione zostały dwa kryteria:

1. przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz
2. prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych których stroną jest Rzeczpospolita Polska oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.
   
   

Ad 1) Zgodnie z przytoczonym stanem faktycznym oraz argumentację zawartą w pytaniu nr 1 przedmiot ochrony jest wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Ad 2) Wnioskodawca wskazuje, że Wnioskodawcy jako twórcy przysługują i przysługiwały autorskie prawa majątkowe do ulepszenia i rozwijana oprogramowania (programów komputerowych), podlegające ochronie na gruncie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 24. Poz. 83 ze zm.) - co jednoznacznie przesądza, że przedmiotem przychodów Wnioskodawcy w 2019 oraz 2020 r., a także w ramach zdarzenia przyszłego będzie kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Na potrzeby zakwalifikowania prac do stosowania ulgi IP BOX oraz możliwości zakwalifikowania ich jako kwalifikowane prawa własności intelektualnej - posłużyć należy się bowiem przede wszystkim definicję utworu zawartą w art. 1 us.t 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 24 poz. 83 ze zm.) jako podstawowego przedmiotu praw kwalifikowanych tworzonych przez Podatnika.

Zgodnie z legalną definicją utworem jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze ustalony w jakiejkolwiek postaci niezależnie od wartości przeznaczenia, sposobu wyrażenia. Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

Dochód z prawa ochronnego podlega preferencji, o ile mamy do czynienia z prawem podlegającym ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych których stronę jest Rzeczpospolita Polska oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska. W ocenie Wnioskodawcy, wszystkie tworzone przez niego elementy oprogramowania spełniają przesłanki do uznania jej za przedmiot ochrony na gruncie prawa autorskiego - a co za tym idzie, mogę być uznane za prawa kwalifikowane na gruncie ulgi IP Box.

W zakresie pytania numer trzy, Kwalifikowane IP musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP oraz że działania te nigdy nie będę wykraczać poza działalność badawczo- rozwojową.

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane przez niego kwalifikowane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskiwane w ramach opisanego stanu faktycznego mogę być opodatkowane stawką 5%. Z początkiem 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2018 r. o zmianie Ustawy o PIT, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw, która wprowadziła korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. „IP Box”) Omawiane rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawkę podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własność intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, czy właśnie autorskie prawo do programu komputerowego (dalej także „kwalifikowane prawa własność intelektualnej” lub „kwalifikowane IP”).

Zgodnie z treścią ustawy o CIT w aktualnym brzmieniu, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalność gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własność intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W opublikowanych przez Ministerstwo Finansów Objaśnieniach IP Box można znaleźć wytyczne na temat dochodu objętego wskazaną preferencję. Zgodnie z ich treścią „Dochodem z kwalifikowanego IP zgodnie z (…) art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT jest osiągnięty przez podatnika w ciągu roku podatkowego dochód;

1. z opłat lub należność wynikających z umów licencyjnych, dotyczących kwalifikowanego IP,
2. ze sprzedaży kwalifikowanego IP,
3. z kwalifikowanego IP uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego IP, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym w postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Zgodnie zaś z treścią art. 24d ust. 7 Ustawy o CIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własność intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 7 ust. 2 dochód, jaki został osiągnięty z kwalifikowanego IP.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z opisywanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalność badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego IP.

Zatem, o ile stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pierwszego z postawionych we wniosku pytań jest prawidłowe, ten warunek jest przez niego spełniony.

Co więcej, zgodnie z art. 24d ust. 4 Ustawy o CIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własność intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własność intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru (a+b) x 1,3/(a+b+c+d), w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej;
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własność intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d. od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3;
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d. od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4;
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własność intelektualnej.
   
   

Zgodnie zaś z treścią art. 24d ust. 5 Ustawy o CIT, do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów które nie są bezpośrednio związane i kwalifikowanym prawem własność intelektualnej, w szczególność odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

W myśl art. 24d ust. 6 Ustawy o CIT w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4 jest większa od 1, przyjmuje się że wartość ta wynosi 1.

W ww. Objaśnieniach IP Box. znaleźć można szczegółowe uzasadnienie takiego ujęcia podejścia do aspektu kosztowego. Zgodnie z ww. objaśnieniami „Z powyższego wzoru wynika, że im więcej procesów związanych z innowacjami podatnik będzie przeprowadzał we własnym zakresie lub zlecał podmiotom niepowiązanym, tym większy będzie kwalifikowany dochód podlegający opodatkowaniu preferencyjną 5% stawką, ponieważ wskaźnik będzie bliższy wartość 1 (kończąc na 1 przy najwyższej wartość wskaźnika). Wynika to z podejścia wymaganego przez OECD, zgodnie z którym dochody związane z kwalifikowanym IP mogą być korzystnie opodatkowane jedynie w takim zakresie, w jakim konkretne kwalifikowane IP przynoszące przychód jest efektem prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez danego podatnika (zob. między innymi akapit nr 29 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 czyli prac, które wymagają poniesienia kwalifikowanych kosztów uwzględnionych we wskaźniku nexus.” Mając na uwadze powyższe można stwierdzić, że preferencyjne opodatkowanie jest możliwe do zastosowania tylko w sytuacji, gdy Podatnik ponosi jakiekolwiek koszty, które są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własność intelektualnej (w roku jego wytworzenia).

Analizując to stwierdzenie w kontekście zaprezentowanego stanu faktycznego należy wskazać, że Wnioskodawca ponosił w 2019 r. i 2020 r. koszty o których mowa w art. 24d ust. 4 Ustawy o CIT oraz będzie je ponosił w ramach zdarzenia przyszłego.

Powyższe koszty przypadają w określonej proporcji na każde wytworzone przez niego kwalifikowane prawo własność intelektualnej. W tym miejscu należy zaznaczyć, że prawidłowej kwalifikacji wskazanych kosztów dotyczy kolejne przedstawione we wniosku pytanie.

Podkreślenia wymaga również fakt, że w ramach świadczonych usług Wnioskodawca wytwarza program komputerowy (lub programy), a w ramach zawartej umowy sprzedaje (komercjalizuje) prawo do niego (nich) za odpłatą. Jednocześnie należy przypomnieć, że przepisy ustaw podatkowych nie zwierają definicji terminu „program komputerowy”. Bezpośrednio takiej definicji nie przedstawia również ustawa o prawie autorskim. Przewiduje ona jednak przepisy szczególne dotyczące „programów komputerowych” (zob. art. 74 i nast. tejże ustawy). Przepisy te wzorowane są na Dyrektywie Rady z dnia 14 maja 1991 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych 91/250/EWG zastąpionej później przez Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych. W świetle wspomnianej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, programem komputerowym będzie więc zestaw instrukcji adresowany do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania odpowiednich wyników czy realizację odpowiednich celów. Zatem utwory, tworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę, stanowią utwory podlegające ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z wykładnią celowościową i funkcjonalną (zob. także Raport OECD BEPS Plan Działania nr 5), mogą być uznane za kwalifikowane IP w świetle wykładni art. 24d jako autorskie prawa do programu komputerowego, jeśli ich wytworzenie, rozszerzenie, lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Jako, że finalny efekt prac Wnioskodawcy to kod źródłowy programu komputerowego, w myśl powyższego należy uznać, że wytwarza on chronione prawa własności intelektualnej. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy działalność wykonywana przez niego spełnia przesłanki działalności badawczo-rozwojowej, dlatego też można uznać, że wytwarza on kwalifikowane IP w rozumieniu art. 24d Ustawy o CIT (tj. autorskie prawo do programu komputerowego). Zatem spłacając warunki formalne związane z prowadzeniem na bieżąco odrębnej ewidencji księgowej i w związku z tym że:

1. efektem prac Wnioskodawcy są utwory objęte kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej spełniające wymogi określone przepisami ustawy o CIT;
2. następuje przekazanie odbiorcy końcowemu praw własności intelektualnej, za co jest pobierane wynagrodzenie oraz;
3. Wnioskodawca ponosi koszty, które są bezpośredni związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej - Wnioskodawca ma prawo rozliczać się na podstawie podatek CIT korzystając z preferencyjnej stawki podatkowej.
   
   

W zakresie pytania numer 4, zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo on ustalił, iż każdy projekt informatyczny (oprogramowanie tworzone dla każdego kontrahenta) realizowany przez Wnioskodawcę stanowi jedno odrębne kwalifikowane prawo własności intelektualnej, które należy wyodrębnić w ewidencji rachunkowej w rozumieniu art. 24e ust. 1 pkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wskazano w stanie faktycznym oraz opisie zdarzenia przyszłego, działalność Wnioskodawcy w jasny sposób podzielona jest na wyodrębnione prawa kwalifikowane, wyodrębnione przez Wnioskodawcę zarówno pod względem operacyjnym, jak i budżetowym oraz rozliczeniowym.

Z punktu widzenia technicznego, kod źródłowy każdego z projektów z czysto technicznego punktu widzenia stanowi wersję programu komputerowego odrębnego, niezależnego i technicznie innego od innych programów, a co za tym idzie teoretycznie stanowi odrębne kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Dla każdego z projektów (gier) prowadzona będzie osobna ewidencja i przypisane zostaną zarówno osiągane w ramach projektu przychody, jak i alokowane do takich przychodów koszty - co w sposób jasny pozwoli na ustalenie właściwej podstawy opodatkowania podatkiem CIT dla takiego prawa kwalifikowanego w postaci projektu informatycznego (oprogramowania).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”), działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 4a pkt 27 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 updop, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, iż działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 4a pkt 26 updop wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe, jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 4a pkt 28 updop oraz art. 4 ust. 3 ustawy o szkolnictwie wyższym i nauce, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Zgodnie z art. 24d ust. 1 updop, podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowane prawa własności intelektualnej zawarte zostały w zamkniętym katalogu opisanym w art. 24d ust. 2 updop. Zgodnie z treścią tego przepisu, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W świetle powyższego, kwalifikowane IP to prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

1. zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej,
2. należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 24d ust. 2 updop,
3. podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.
   
   

Zatem, kwalifikowane IP musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP, i że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo-rozwojową.

Zgodnie z art. 24d ust. 3 updop, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Sposób obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zawarty jest w art. 24d ust. 4. Zgodnie z treścią tego przepisu, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru (wskaźnik nexus):

(a+b)*1,3/ a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
   

Art. 24d ust. 5 updop, stanowi, że do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 24d ust. 6 updop).

Natomiast, zgodnie z treścią art. 24d ust. 7 updop, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata) ustalony zgodnie z art. 7 przedmiot opodatkowania ust. 2:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Obowiązki podatników podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 24d updop, zostały określone w art. 24e updop, który stanowi, że podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 24d są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonej ewidencji rachunkowej,
2. prowadzić ewidencję rachunkową w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu,
4. dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3,
5. dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Zgodnie z art. 24e ust. 2 updop, w przypadku gdy na podstawie ewidencji rachunkowej nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 19.

Należy w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „programu komputerowego” oraz brak w świetle polskiego prawa precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego”. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności (wyrok irlandzkiego sądu II instancji z 1995 r. w sprawie News Datacom Ltd. versus Satellite Decoding Systems, (1995) FSR 201 oraz wyrok australijskiego sądu I instancji z 4 czerwca 1997 r. w sprawie Powerflex Services Pty Ltd v Data Access Corporation, (1997) FCA 490; 37 IPR 436). Należy zatem odwołać się w tym względzie do przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, ze zm., dalej: „Ustawa o prawie autorskim”):

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 1 Ustawy o prawie autorskim, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Szczególne postanowienia dotyczące praw autorskich do programu komputerowego zawierają art. 74 ust. 1 i następne Ustawy o prawie autorskim.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 i 2 tej ustawy, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne podejścia do definiowania pojęcia „autorskiego prawa do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem, program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Reasumując, pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 Ustawy o prawie autorskim, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 24d ust. 2 pkt 8 updop, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Ad. 1

Odnosząc się do kwestii będącej przedmiotem pytania Nr 1 dotyczącej rozstrzygnięcia, czy prowadzona przez Spółkę działalność w zakresie tworzenia oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową, w pierwszej kolejności należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 updop, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 4a pkt 26 updop wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Mając na względzie przytoczone powyżej przepisy oraz wyjaśnienia, należy stwierdzić, że działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia i rozwijania oprogramowania komputerowego stanowi przejaw działalności twórczej o indywidulanym charakterze, która jest nastawiana na zdobywanie nowej wiedzy, wcześniej nie znanej Wnioskodawcy. Działalność ta, prowadzona jest w sposób zorganizowany, systematyczny z zachowaniem jej ciągłości.

Zatem projekty prowadzone przez Spółkę, związane z Oprogramowaniem, stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 i 28 updop i w związku z tym Oprogramowanie, będące efektem ww. projektów Spółki mogą zostać uznane za wytworzony w ramach tej działalności. Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie tut. Organu, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Aby uznać dane prawo własności intelektualnej za kwalifikowane IP, to owo prawo musi spełnić łącznie trzy warunki:

• zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej,
• należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 24d ust. 2 ustawy o CIT,
• podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.
  
  

Zatem, kwalifikowane IP musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP, i że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo-rozwojową.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako twórca oprogramowania w ramach prowadzonej przez niego działalności wytwarza, ulepsza i rozwija oprogramowanie (programy komputerowe), które stanowią autorskie prawa majątkowe podlegające ochronie na gruncie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Każdorazowym efektem prac Wnioskodawcy jest powstanie nowego oprogramowania – nowego utworu. Nowy utwór jest również rezultatem prac mających za przedmiot ulepszenie oprogramowania. Utwór ten jest odrębnym i niezależnym programem komputerowym, podlegającym ochronie na podstawie właściwych przepisów o prawie autorskim.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że Wnioskodawca w ramach działalności badawczo-rozwojowej wytwarza programy komputerowe, które stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej wskazane w art. 24d ust. 2 pkt 8 updop.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy dot. pytania nr 2 zgodnie z którym, prawa autorskie do programów komputerowych (oprogramowania) tworzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dostarczane również na rzecz kontrahentów zagranicznych, są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 updop, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również ustalenia, czy w opisanym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca będzie uprawniony do stosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego i rozwijanego przez Wnioskodawcę.

Jak już wskazano wyżej kwalifikowane IP to prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

1. zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej,
2. należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 24d ust. 2 updop,
3. podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.
   
   

Z uzupełnienia wniosku wynika, że w związku z wytworzeniem (rozwinięciem) oprogramowania Wnioskodawca będzie uzyskiwał dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej - tj. z tytułu wynagrodzenia tytułem przeniesienia na rzecz kontrahentów autorskich praw majątkowych do utworów.

Odnosząc powyższe do opisu sprawy stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, która skutkuje wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (oprogramowania), wytwarzany program stanowi autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, które to prawo następnie zostaje sprzedane, a jednocześnie prowadzi on stosowną ewidencję rachunkową, to dochody osiągnięte ze sprzedaży kwalifikowanego IP mogą zostać opodatkowane 5% stawką podatku zgodnie z art. 24d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 3 należy uznać za prawidłowe.

Ad. 4

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy zawartej w pytaniu Nr 4 tj. wskazania, czy wyodrębnienie części przychodów i kosztów na potrzeby ulgi IP Box może zostać dokonane w sposób logiczny na podstawie potraktowania każdego z projektów informatycznych (oprogramowania tworzonego na rzecz każdego kontrahenta) Wnioskodawcy jako odrębne prawo kwalifikowane, dla którego będzie prowadzona osobna ewidencja stwierdzić należy, że skoro, jak wynika z wniosku:

• efektem działalności badawczo-rozwojowej prowadzonej przez Wnioskodawcę są Projekty będące autorskimi prawami do programu komputerowego;
• kod źródłowy każdego Projektu z czysto technicznego punktu widzenia stanowi wersję programu komputerowego odrębnego, niezależnego i technicznie innego od innych programów,

to każdy projekt informatyczny – oprogramowanie tworzone dla każdego kontrahenta – stanowi odrębne prawo własności intelektualnej, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które należy wyodrębnić w ewidencji rachunkowej w sposób wskazany w art. 24e ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Obowiązek wyodrębnienia każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w prowadzonej ewidencji wynika wprost z art. 24e ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten określa warunki, których właściwe spełnienie uprawnia podmiot do skorzystania z preferencji podatkowej. Przy czym wskazany w tym przepisie obowiązek wyodrębnienia każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w prowadzonej ewidencji rachunkowej, nie jest wariantowy. Jeżeli zatem podmiot gospodarczy chce skorzystać z ulgi IP BOX to również ten warunek musi spełnić.

Ponadto wskazać należy, że z treści art. 24d ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że wysokość kwalifikowanego dochodu ustala się odrębnie dla każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W tym celu należy ustalić iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus, którego wzór podano w ww. przepisie. Wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W sytuacji, gdy podatnik uzyskuje dochód z kilku kwalifikowanych praw własności intelektualnej, ma obowiązek obliczyć wskaźnik nexus odrębnie dla każdego z tych praw
i zastosować ten wskaźnik do dochodu przypadającego na dane kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Istotne jest przy tym to, aby przy ustaleniu wskaźnika nexus uwzględnić tylko te koszty, które odnoszą się do danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Z art. 24d ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyraźnie wynika, że dla każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej należy odrębnie ustalić kwalifikowany dochód. Potwierdza to wykładnia językowa tego przepisu. Należy bowiem zwrócić uwagę, że wskazane w nim pojęcia: „wysokość kwalifikowanego dochodu” oraz „kwalifikowane prawo własności intelektualnej” zostały przez Ustawodawcę użyte w liczbie pojedynczej. Stąd przepis ten należy interpretować w ten sposób, że odnosi się on do sposobu ustalenia wysokości kwalifikowanego dochodu odrębnie dla każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Powyższe rozumienie potwierdza również treść cyt. powyżej art. 24d ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który wskazuje, że podstawą opodatkowania jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Należy zwrócić uwagę, że w przepisie tym Ustawodawca używa liczby mnogiej w odniesieniu do powołanych wcześniej pojęć. Zatem na sumę kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej składa się każdy kwalifikowany dochód dotyczący danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Zgodnie bowiem ze Słownikiem Języka Polskiego (www.sjp.pl) „suma” to „wynik dodawania”, „zbiór pewnej liczby rzeczy, zjawisk”. Aby zatem ustalić sumę, o której mowa w art. 24d ust. 3 powołanej ustawy, należy w pierwszej kolejności ustalić poszczególne elementy mające się składać na wynik dodawania, a więc poszczególne kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągnięte w roku podatkowym.

Mając na uwadze powyższe, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że prawidłowo ustalił on, iż każdy projekt informatyczny (oprogramowanie tworzone dla każdego kontrahenta) realizowany przez Wnioskodawcę stanowi jedno odrębne kwalifikowane prawo własności intelektualnej, które należy wyodrębnić w ewidencji rachunkowej w rozumieniu art. 24e ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (…) Dla każdego z projektów prowadzona będzie osobna ewidencja i przypisane zostaną zarówno osiągane w ramach projektu przychody, jak i alokowane do takich przychodów koszty - co w sposób jasny pozwoli na ustalenie właściwej podstawy opodatkowania podatkiem CIT dla takiego prawa kwalifikowanego w postaci projektu informatycznego (oprogramowania).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie dot. pytania nr 4 jest prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:

• czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych (oprogramowania) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe,
• czy prawa autorskie do programów komputerowych (oprogramowania) tworzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dostarczane również na rzecz kontrahentów zagranicznych, są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT – jest prawidłowe,
• czy w opisanym powyżej stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca będzie uprawniony do stosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego i rozwijanego przez Wnioskodawcę – jest prawidłowe,
• czy wyodrębnienie części przychodów i kosztów na potrzeby ulgi IP Box może zostać dokonane w sposób logiczny na podstawie potraktowania każdego z projektów informatycznych (oprogramowania tworzonego na rzecz każdego kontrahenta) Wnioskodawcy jako odrębne prawo kwalifikowane, dla którego będzie prowadzona osobna ewidencja – jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem tj. w zakresie pytania Nr 5 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.