Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.229.2021.1.KC
z 7 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2021 r. (data wpływu 5 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca obecnie stale mieszka na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i na terenie RP ma centrum interesów życiowych. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym posiadającym miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca w październiku 2016 r. nabył na terenie Niemiec dom mieszkalny, w którym zamieszkiwał i był zameldowany przez okres ponad 3 lat.

Obecnie Wnioskodawca zamierza zbyć powołany dom. Sprzedaż nieruchomości na terenie Niemiec będzie zwolniona z opodatkowania, gdyż Wnioskodawca w powołanym domu zamieszkiwał i był zameldowany przez okres ponad 3 lat. Nieruchomość nie została zakupiona w ramach działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy cena (dochód), którą Wnioskodawca otrzyma z tytułu odpłatnego zbycia ww. nieruchomości mieszkalnej położonej na terytorium Republiki Federalnej Niemiec w roku 2021, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej?

Zdaniem Wnioskodawcy, cena (dochód), którą uzyska z tytułu zbycia nieruchomości mieszkalnej położonej na terytorium Republiki Federalnej Niemiec nie będzie podlegała opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W sytuacji, kiedy na dochód lub majątek uzyskiwany z tego samego tytułu, przez tego samego podatnika, w tym samym okresie mogą być nałożone takie same lub podobne podatki przez dwa państwa, występuje tzw. podwójne opodatkowanie. Zjawisko takie jest niepożądane zarówno z punktu widzenia danego państwa, jak również konkretnego podatnika, stąd zainteresowane państwa stosują środki, które mają za zadanie zapobiegać jego powstawaniu albo minimalizować jego skutki. Środki te znajdują się w dwustronnych umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zasady zawarte w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania rozstrzygają w jaki sposób należy opodatkować dochód lub majątek, który osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym państwie, osiąga w drugim umawiającym się państwie.

Zgodnie z Konstytucją RP, umowy międzynarodowe, po ratyfikacji i ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw stają się powszechnie obowiązującymi źródłami prawa. Stąd też umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska stosowane są bezpośrednio w celu rozstrzygnięcia, w jaki sposób należy opodatkować dochody zagraniczne.

Skoro Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym (dotyczy go nieograniczony obowiązek podatkowy), a nieruchomość, którą zamierza zbyć w 2021 r. położona jest na terenie Republiki Federalnej Niemiec, to zastosowanie będzie miała umowa międzynarodowa z dnia 14 maja 2003 r. zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

Stosownie do treści art. 13 ust. 1 ww. Umowy, zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (w niniejszym przypadku w Polsce), z przeniesienia własności majątku nieruchomego w rozumieniu artykułu 6 Umowy i położonego w drugim Umawiającym się Państwie (w niniejszym przypadku w Niemczech), mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie (w niniejszym przypadku w Niemczech).

Zdaniem Wnioskodawcy zwrot „dochód z przeniesienia własności majątku może być opodatkowany w drugim państwie” oznacza, że drugie państwo (w rozpatrywanym przypadku państwo, w którym położona jest planowana do zbycia nieruchomość, tj. Niemcy) ma prawo opodatkować taki dochód, jeżeli na podstawie przepisów tego państwa, dochód ze sprzedaży nieruchomości podlega w tym państwie opodatkowaniu.

Jest to dowód na brak wyłączności opodatkowania tego dochodu przez państwo, w którym podatnik ma miejsce zamieszkania dla potrzeb podatkowych (tu: Rzeczypospolita Polska).

W świetle zapisów Umowy, dochód Wnioskodawcy, z tytułu sprzedaży majątku nieruchomego położonego w Niemczech może być opodatkowany zarówno w państwie jego rezydencji, tj. w Polsce, jak i w Niemczech, zgodnie z prawem tego państwa.

W takiej sytuacji zastosowanie mają szczególne regulacje kolizyjne, których celem jest wyłączenie nakładania się jurysdykcji podatkowych dwóch państw.

W przypadku Polski i Niemiec stosowną do sytuacji Wnioskodawcy metodę unikania podwójnego opodatkowania przewiduje art. 24 ww. Umowy.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 lit. a ww. Umowy, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczpospolitej Polskiej osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zwolni - z uwzględnieniem postanowień litery b Umowy - taki dochód lub majątek od opodatkowania. Rzeczpospolita Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania, nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Powyższy przepis przewiduje, tzw. metodę wyłączenia z progresją. Oznacza to, że dochód ze zbycia nieruchomości położonej w Niemczech, który może być w Niemczech opodatkowany zgodnie z wewnętrznym prawem podatkowym tego państwa - w Polsce będzie zwolniony od opodatkowania.

Wykaz źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu w Polsce zawarty jest w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a tej ustawy, jako źródło przychodów wymienione jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie: w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem sprzedaż nieruchomości i praw do nieruchomości wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej w tym zakresie jest zdarzeniem, które wywołuje skutki w podatku dochodowym. Wyjątek stanowią sytuacje, gdy do zbycia tych nieruchomości lub praw dochodzi po upływie 5 lat, licząc od końca roku, w którym podatnik nabył je lub wybudował. Takie transakcje są neutralne podatkowo i nie pociągają za sobą powstania obowiązku podatkowego.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż dochód ze sprzedaży udziału w nieruchomości, o której mowa w opisie zdarzenia przyszłego, będzie podlegał opodatkowaniu w Niemczech, natomiast w Polsce będzie zwolniony od opodatkowania, w świetle treści ww. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (art. 24 ust. 2 lit. a).

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, iż w Rzeczypospolitej Polskiej dla źródła dochodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziana jest stała stawka podatkowa 19% (brak progresywnej skali podatkowej w tym zakresie) oraz konieczność odrębnego opodatkowania ewentualnego dochodu z tego źródła, dochód uzyskany ze zbycia udziału w nieruchomości położonej w Niemczech, nie będzie miał wpływu na wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

W konsekwencji dochód uzyskany przez Wnioskodawcę ze zbycia nieruchomości położonej w Niemczech nie będzie podlegał wykazaniu w zeznaniu podatkowym Wnioskodawcy, które będzie on zobowiązany złożyć we właściwym urzędzie skarbowym w Polsce.

Wnioskodawca na potwierdzenie swojego stanowiska powołał m.in. interpretację indywidulaną z dnia 23 maja 2013 r., znak ITPB2/415-230/13/MU, z dnia 16 grudnia 2016 r., znak 2461-IBPB-2-2.4511.870.2016.2.HS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z przestawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca obecnie stale mieszka na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i na terenie RP ma centrum interesów życiowych. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym posiadającym miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca w październiku 2016 r. nabył na terenie Niemiec dom mieszkalny, w którym zamieszkiwał i był zameldowany przez okres ponad 3 lat. Obecnie Wnioskodawca zamierza zbyć powołany dom. Sprzedaż nieruchomości na terenie Niemiec będzie zwolniona z opodatkowania, gdyż Wnioskodawca w powołanym domu zamieszkiwał i był zameldowany przez okres ponad 3 lat. Nieruchomość nie została zakupiona w ramach działalności gospodarczej.

Z uwagi na okoliczność, że nieruchomość, którą Wnioskodawca zamierza odpłatne zbyć jest położona na terenie Republiki Federalnej Niemiec, to w przedmiotowej sprawie konieczne jest zastosowanie przepisów Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 tej umowy dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

W myśl art. 6 ust. 2 ww. umowy, określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to, obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące nieruchomości gruntowych, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie, statki żeglugi śródlądowej i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.

W myśl art. 13 ust. 1 tej umowy zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z przeniesienia własności majątku nieruchomego w rozumieniu artykułu 6 i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Przy czym sformułowanie, „dochód z przeniesienia własności majątku może być opodatkowany w drugim państwie” oznacza, że drugie państwo (w rozpatrywanym przypadku Państwo, w którym położona jest zbywana nieruchomość) ma prawo opodatkować taki dochód, jeżeli na podstawie przepisów tego państwa dochód ze sprzedaży nieruchomości podlega w tym państwie opodatkowaniu. Sformułowanie to oznacza zatem brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez Państwo, w którym podatnik ma miejsce zamieszkania. W świetle zapisów cytowanej umowy, dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce, z tytułu sprzedaży majątku nieruchomego położonego w Niemczech może być opodatkowany zarówno w państwie rezydencji, tj. w Polsce, jak i w Niemczech, zgodnie z prawem tego państwa.

Natomiast, w myśl art. 24 ust. 2 lit. a ww. umowy, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczpospolitej Polskiej osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zwolni z uwzględnieniem postanowień litery b ww. umowy taki dochód lub majątek od opodatkowania. Rzeczpospolita Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Powyższe oznacza, że dochód ze zbycia nieruchomości położonej w Niemczech, który może być opodatkowany w Niemczech zgodnie z prawem tego państwa - w Polsce będzie zwolniony od opodatkowania jednakże, może zostać uwzględniony do obliczenia stawki podatkowej, wg której opodatkowany jest pozostały dochód osiągnięty w Polsce.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c- przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30e ust. 4 komentowanej ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Z treści art. 30e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opisane we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że ponieważ dochód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu zarówno w Niemczech jak i w Polsce, zastosowanie znajdzie metoda unikania podwójnego opodatkowania uregulowana w powołanym art. 24 ust. 2 lit. a ww. umowy. W konsekwencji, dochód uzyskany z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości położonej na terenie Niemiec będzie w Polsce zwolniony z opodatkowania.

Jednocześnie, z uwagi na fakt, że w Polsce dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł, dochód uzyskany ze zbycia nieruchomości położonej w Niemczech nie będzie miał wpływu na wysokość zobowiązania podatkowego w Polsce, i nie będzie podlegał wykazaniu w zeznaniu podatkowym.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.