Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.186.2021.2.JK2
z 2 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 11 lutego 2021 r. (data wpływu 16 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismem z 29 kwietnia 2021 r. (data wpływu 10 maja 2021 r.) na wezwanie z 22 kwietnia 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.186.2021.1.JK2 oraz uzupełnionym pismem z 18 maja 2021 r. (data wpływu 21 maja 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na:

• obozy sportowe organizowane przez klub sportowy - jest prawidłowe,
  

• zajęcia karate – jest prawidłowe,
  

• zakup nowego laptopa – jest nieprawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2021 r. r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z 22 kwietnia 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.186.2021.1.JK2 wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku.

Pismem z 29 kwietnia 2021 r. (data wpływu 10 maja 2021 r.) oraz z 18 maja 2021 r. (data wpływu 21 maja 2021 r. Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Syn Wnioskodawczyni w 2009 r. Cały okres ciąży przebiegał prawidłowo. Niestety okazało się, że urodził się z wadą stóp i dłoni zwaną „szczypce homara”. Po wyjściu ze szpitala skierowano go do Szpitala. W tamtejszej placówce rozpoznano wadę syna i wyznaczono termin operacji na obie stopy. Wada obejmowała brak palców i rozszczep, w prawej brak jednego palca i rozszczep stopy sięgający do połowy dugości stopy oraz syndektylię (palcozrost) u nóg i prawej dłoni. Pierwszą operację syn przeszedł w Szpitalu w 2010 r. Zabieg polegał na wycięciu kości w obu stopach, które rosły w poprzek stopy oraz zszycie stopy z roszczepem, aby w przyszłości dziecko mogło założyć buty.

W dniu 15 kwietnia 2010 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek do (…) Zespołu ds. Orzekania o niepełnosprawności o wydanie orzeczenia w sprawie syna. Syn otrzymał orzeczenie o niepełnosprawności z symbolem 05-R do 31 maja 2012 r. W dniu 23 lutego 2012 r. syn przeszedł operację prawej dłoni w Szpitalu w W., polegającą na rozłączeniu palcozrostu palca III/IV. 1 września 2015 r. syn został uczniem pierwszej klasy (integracyjnej) Szkoły Podstawowej. Otrzymał w tym czasie z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej orzeczenoe o potrzebie kształcenia specjalnego do ukończenia III klasy szkoły podstawowej. Kolejne orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego syn otrzymał 11 lipca 2018 r. na kolejne lata nauki w szkole podstawowej. W tym czasie korzystał z porad psychologa zarówno szkolnego jak i prywatnych sesji, zajęć rewalidacji i gimnastyki korekcyjnej organizowanej w szkole. Od urodzenia do dnia dzisiejszego syn jest pacjentem poradni ortopedycznej w Szpitalu. Z informacji od lekarza prowadzącego wynika, że kolejna operacja na stopy będzie konieczna kiedy syn nie będzie w stanie wkładać normalnych butów, nie ma potrzeby korzystać z usług zawodowego rehabilitanta, ale jest wskazane uprawiać dodatkowo sport. W 2016 r. syn zaczął korzystać z zajęć dodatkowych organizowanych przez szkołę – karate.

Pierwszy raz wyjechał sam na obóz sportowy z klubem i stara się co roku korzystać z obozów organizowanych przez klub. Do dnia dzisiejszego jest członkiem klubu F. Treningi odbywają się dwa razy w tygodniu. Wymagają od syna chodzić na nich na boso i wymuszają od samego początku oswojenia się ze swoją wadą psychicznie i fizycznie.

Kolejne orzeczenie o niepełnosprawności z kodem 05-R syn otrzymał do 30 czewrca 2014 r. z kodem 05-R do 31 lipca 2019 r. i kolejne z kodem 05-R do 17 listopada 2025 r.

Syn od początku nauki w szkole korzysta ze starego wysłużonego laptopa. Umożliwia mu to uczestnictwo w lekacjach i zajęciach dodatkowych. Bardzo często się zacina i wymaga wymiany.

Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego o następujące informacje:

1. Jaki okres podatkowy jest przedmiotem zapytania (proszę wskazać rok, lata)?
   
   Okres podatkowy będący przedmiotem zapytania lata 2018, 2019, 2020 i kolejne lata w przyszłości.
   
   
2. Od kiedy datowana jest niepełnosprawność Pani syna, tj. czy w orzeczeniu odnotowano datę powstania niepełnosprawności Pani syna, a jeśli tak to należy wskazać tę datę.
   
   Data niepełnosprawności syna zgodnie z orzeczeniem o niepełnosprawności – od urodzenia.
   
   
3. Czy zajęcia karate, z których korzystał/będzie korzystał Pani syn są zabiegami rehabilitacyjnymi oraz czy zabiegi te były zlecone przez lekarza specjalistę?
   
   Zajęcia karate nie są zabiegiem rehabilitacyjnym, były wskazane przez lekarza ortopedę i pediatrę dziecka jako zajęcia pomagające w prawidłowym rozwoju.
   
   
4. Wskazanie, czy wydatek poniesiony na zakup laptopa, według wskazania specjalisty w celu poprawy sprawności fizycznej dziecka:
   
   1. ma/będzie miał związek z rodzajem niepełnosprawności posiadanej przez Pani syna;
      
   2. jest/będzie wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służy/będzie służył przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiał/będzie uławiał wykonywanie czynności życiowych Pani synowi;
      
   3. posiada/będzie posiadał indywidualne cechy wyróżniające je od innego sprzętu tego typu, które powodują, że są one niezbędne w związku z potrzebami wynikającymi z rodzaju niepełnosprawności posiadanym przez Pani syna (np. specjalne oprogramowanie, specjalna klawiatura), a jeżeli tak to jakie?;
      
   Wydatek na zakup laptopa nie będzie miał związku z rodzajem niepełnosprawności i nie będzie miał cech indywidualnych.
   
   
5. Czy posiada/będzie posiadała Pani dokumenty (np. fakturę VAT), potwierdzające wydatki poniesione na zabieg rehabilitacyjny (zajęcia karate), obozy sportowe, laptop? Jeżeli tak, należy w szczególności wskazać: datę wystawienia dokumentu, dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi), dane identyfikujące sprzedającego usługę, rodzaj zakupionej usługi, kwotę zapłaty za usługę?
   
   Wnioskodawczyni posiada faktury potwierdzające wydatki poniesione na zajęcia karate i obozy sportowe, na wszystkich posiadanych fakturach nabywcą jest Wnioskodawczyni Rok 2018
   1. 2018.06.23 - faktura A1, obóz sportowy - kwota 1.670 zł
      
      Rok 2019
      
   1. 2019.02.01 - faktura Nr B2, obóz sportowy, karate M. - kwota 1.290 zł
      
   2. 2019.05.15 - faktura Nr C3, treningi za miesiąc kwiecień, maj - kwota 150 zł
      
   3. 2019.09.16 - faktura Nr D4, treningi za miesiąc X,XI,XII 2019 - kwota 390 zł
      
      Rok 2020
   1. 2020.02.24 - faktura Nr E5, treningi 1.11.2020 - kwota 195 zł
      
   2. 2020.02.24 - faktura Nr F6, obóz sportowy M. 15.02-22.02.2020 - kwota 1.390 zł
      
   3. 2020.07.22 - faktura Nr G7, treningi VI 2020 - kwota 130 zł
      
   4. 2020.07.22 - faktura Nr I8 treningi IX,X,XI 2020 - kwota 420 zł
      
   6. 2020.12.09 - faktura Nr J9 treningi XII 2020 - kwota 140 zł
      
   
   
6. czy w roku podatkowym, w którym zostały/zostaną przez Panią poniesione wydatki, Pani syn był/będzie na Pani utrzymaniu?
   
   
   W latach w których były poniesione wydatki syn był i jest nadal na utrzymaniu Wnioskodawczyni.
   
   
7. W którym roku zostały/zostaną poniesione wydatki na zajęcia karate, obóz organizowany przez klub sportowy oraz na zakup laptopa i za który rok w zeznaniu podatkowym chce Pani dokonać ich odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej?
   
   Wydatek na zakup laptopa będzie poniesiony w roku 2021, wydatki na zajęcia karate zostały poniesione w latach 2016- 2020, odliczenia wydatku chcę dokonać za lata 2018-2020 w ramach ulgi rehabilitacyjnej i w kolejnych latach.
   
   
8. Czy ww. wydatki, o których mowa we wniosku nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone Wnioskodawczyni w jakiejkolwiek formie?
   
   Ww. wydatki nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu i nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych.
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni może skorzystać z odliczeń wydatków poniesionych na zajęcia karate, obozy organizowane przez klub sportowy?
2. Czy Wnioskodawczyni może jednorazowo odliczyć zakup nowego laptopa dla syna?

Zdaniem Wnioskodawczyni, syn Wnioskodawczyni uczęszcza na zajęcia karate od 2016 r. i nie wyobraża sobie swojego życia bez tej dyscypliny sportu. Karate pozwala mu na rozwój nie tylko ciała (co w przypadku niepełnosprawności ruchowej jest bardzo ważne), ale i rozwój umysłowy. Podczas ćwiczeń stawy i mięśnie pracują cały czas. Ćwiczenia rozwijają prawidłową postawę i rozciągają mięśnie, rozwijają koncentrację i odporność na ból. Wymagają od niego dycypliny i wytrzymałości. Od początku wymusza na nim oswojenie się ze swoją niepełnosprawnością i innym wyglądem. Takie podejście potwierdza trener, psycholog z poradni, wychowawca, nauczyciel od gimnastyki korekcyjnej w szkole. Syn nigdy nie pozbędzie się niepełnosprawności, ale zajęcia te pozwalają mu oswoić się z nią i ją zaakceptować.

Wnioskodawczyni nie korzystała z odliczeń przysługujących osobom niepełnosprawnym. Rok 2019 jest pierwszym, gdzie Wnioskodawczyni skorzystała z tej możliwości. Lekarz ortopeda prowadzący syna potwierdza bardzo dobry wpływ zajęć na rozwój jego rozwój. Na tym etapie rozwoju wady syn nie korzysta z rehabilitacji, nie musi kupować butów ortopedycznych. Każdy rodzaj dodatkowej aktywności fizycznej jest bardzo wskazany i zalecony przez lekarza.

Skorzystanie z nowego laptopa umożliwi synowi bezproblemowy kontakt z nauczycielem, kolegom i udział w zajęciach dodatkowych.

Wnioskodawczyni uważa, że może odliczyć w zeznaniu rocznym wydatki poniesione na zajęcia karate, obozy sportowe i zakup laptopa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego zakresie możliwości odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na:

• obozy sportowe organizowane przez klub sportowy - jest prawidłowe,
  

• zajęcia karate – jest prawidłowe,
  

• zakup nowego laptopa – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, natomiast zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi są wydatki poniesione na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;
   
4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
   
6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;
   
7. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
   
8. utrzymanie psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
   
9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
   
10. opłacenie tłumacza języka migowego
    
11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25. roku życia;
    
12. leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo);
    
13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
    1. osoby niepełnosprawnej – karetką transportu sanitarnego,
       
    2. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a;
14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł;
    
15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
    
    
    1. na turnusie rehabilitacyjnym,
       
    2. w zakładach, o których mowa w pkt 6,
       
    3. na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.
       
    
    

Wydatki, o których mowa powyżej, zgodnie z art. 26 ust. 7b tej ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków na cele określone m.in. w art. 26 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na cele rehabilitacyjne, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 7c ww. ustawy, wyłącznie w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7 (opłacenie przewodników osób niewidomych), pkt 8 (utrzymanie psa asystującego) i pkt 14 (używanie samochodu osobowego), nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość.

Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika,
2. okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego.

Zatem, wysokość poniesionych wydatków – stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - można ustalić na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty. W związku z tym musi to być dokument, który oprócz danych wystawcy i rodzaju zakupionego towaru/usługi oraz kwoty zapłaty musi zawierać dane identyfikujące kupującego. Takimi dokumentami mogą być np. faktura VAT i imienny rachunek potwierdzający zakup towaru lub usługi oraz dowód wpłaty lub pokwitowanie (o ile w dokumentach tych zawarte zostaną wszystkie elementy wskazane w ww. art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Paragon natomiast, który nie pozwala zidentyfikować osoby, która dokonała zakupu nie jest dokumentem, o którym mowa w powyższym przepisie.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Jak stanowi art. 26 ust. 7e ww. ustawy, przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe, jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1455, 1622, 1818 i 2473), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4, świadczenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 100a, oraz zasiłku pielęgnacyjnego.

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo,
      
   2. znaczny stopień niepełnosprawności.
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
      
      
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 13a powołanej ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwetia możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na zajęcia karate, obozy organizowane przez klub sportowy oraz zakup nowego laptopa dla syna.

W kwestii odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na zajęcia karate, które nie zostały sfinansowane (dofinansowane) w jakiejkolwiek formie, są odpowiednio udokumentowane i były wskazane przez lekarza ortopedę i pediatrę syn jako zajęcia pomagające w prawidłowym rozwoju należy wskazać, że przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy, stanowi m.in., że wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi, są wydatki poniesione na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Należy zwrócić uwagę, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg” i „rehabilitacja”. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych.

Z wniosku wynika, że zajęcia karate były wskazane przez lekarza ortopedę i pediatrę syna jako zajęcia pomagające w prawidłowym rozwoju. W 2016 r. syn zaczął korzystać z zajęć dodatkowych organizowanych przez szkołę – karate. Treningi odbywają się dwa razy w tygodniu. Wymagają od syna chodzić na nich na boso i wymuszają od samego początku oswojenia się ze swoją wadą psychicznie i fizycznie. Karate pozwala mu na rozwój nie tylko ciała (co w przypadku niepełnosprawności ruchowej jest bardzo ważne), ale i rozwój umysłowy. Podczas ćwiczeń stawy i mięśnie pracują cały czas. Ćwiczenia rozwijają prawidłową postawę i rozciągają mięśnie, rozwijają koncentrację i odporność na ból. Wymagają od niego dycypliny i wytrzymałości. Od początku wymusza na nim oswojenie się ze swoją niepełnosprawnością i innym wyglądem. Takie podejście potwierdza trener, psycholog z poradni, wychowawca, nauczyciel od gimnastyki korekcyjnej w szkole. Syn nigdy nie pozbędzie się niepełnosprawności, ale zajęcia te pozwalają mu oswoić się z nią i ją zaakceptować. Każdy rodzaj dodatkowej aktywności fizycznej jest bardzo wskazany i zalecony przez lekarza.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni będzie uprawniona na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na zajęcia karate w zeznaniu podatkowym za lata 2018, 2019, 2020 i kolejne lata w przyszłości (przy niezmienionych okolicznościach sprawy i stanie prawnym).

Stanowisko w zakresie możliwości odliczenia od dochodu zajęć karate w ramach ulgi rehabilitacyjnej należy uznać za prawidłowe.

Ulgą podatkową objęte są m.in. wydatki na kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dla dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia (art. 26 ust. 7a pkt 11 ustawy). Odliczenia, o których mowa w tym przepisie dotyczą podatników będących osobami niepełnosprawnymi niezależnie od grupy inwalidztwa. Zatem każda osoba niepełnosprawna (niezależnie od stopnia orzeczonego inwalidztwa) może odliczyć wydatki poniesione na kolonie i obozy dla dzieci. Istotne jest również, że z ulgi może skorzystać podatnik zarówno wtedy, gdy na kolonie i obozy wysyła dzieci niepełnosprawne, jak również wtedy, gdy wysyła dzieci zdrowe. W tym drugim przypadku podatnik sam musi być jednak osobą niepełnosprawną.

Z wniosku wynika, że syn Wnioskodawczyni (ur. 17 listopada 2009 r.) pierwszy raz wyjechał sam na obóz sportowy z klubem i stara się co roku korzystać z obozów organizowanych przez klub. Syn Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o niepełnosprawności z kodem 05-R. Data niepełnosprawności syna Wnioskodawczyni zgodnie z orzeczeniem o niepełnosprawności jest od urodzenia.

W konsekwencji, skoro syn Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną, co potwierdza stosowne orzeczenie o niepełnosprawności stwierdzić należy, że wydatki jakie Wnioskodawczyni poniosła w latach 2018-2020 oraz zostaną poniesione w kolejnych latach (o ile nie ulegnie zmianie przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny) na pobyt syna na obozach sportowych organizowanych przez klub sportowy mogą zostać zaliczone do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym mogą być odliczone od dochodu w zeznaniu rocznym za ww. lata jako wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków na obozy sportowe organizowane przez klub sportowy w ramach ulgi rehabilitacyjnej należy uznać za prawidłowe.

Natomiast odnosząc się do możliwości odliczenia przez Wnioskodawczynię w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego na zakup nowego laptopa wskazuje się co następuje.

Z uregulowań zawartych w ww. art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, a rodzajem niepełnosprawności, pozostawać musi ścisły związek,
  

• zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu lub ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
  

• cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.
  
  
  

Podkreślić przy tym należy, że określenie „niezbędnych w rehabilitacji” oznacza, że ustawodawca zalicza do niego tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne - mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi indywidualnych, niezbędnych w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiających tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności. Zatem, jak wynika z powyższego, nie wystarczy tylko, aby określony sprzęt ułatwiał osobie niepełnosprawnej wykonywanie czynności życiowych, ponieważ wymagane są jeszcze inne cechy, którymi winien się charakteryzować, aby mógł być odliczony. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości. Powyższy pogląd jest uzasadniony, ponieważ ogranicza możliwość odliczenia jakiegokolwiek wydatku, nieposiadającego indywidualnych cech, przeznaczenia i niezbędnego w rehabilitacji.

Ustosunkowując się do możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię z odliczenia w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej, w związku z poniesieniem wydatku na zakup laptopa zaznaczyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „rehabilitacja”, zatem konieczne jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę.

Zgodnie z definicją zawartą w Encyklopedii Multimedialnej PWN, „rehabilitacja” to przystosowanie do czynnego udziału w życiu społecznym osób, które z powodu wad wrodzonych lub nabytych, choroby lub urazu są kalekami, bądź doznały przemijającej lub trwałej utraty zdrowia i stały się na stałe lub na pewien czas inwalidami; rehabilitacja jest procesem złożonym, który ma na celu przywrócenie inwalidzie – w możliwie wysokim stopniu – sprawności organizmu oraz poczucia własnej wartości społecznej, zawodowej i rodzinnej. Wyróżnia się rehabilitację leczniczą, społeczną i zawodową. Rehabilitacja lecznicza jest elementem procesu leczenia, a jej celem jest przywrócenie funkcji utraconych w wyniku choroby lub wyrobienia mechanizmów zastępczych; metody rehabilitacji leczniczej obejmują: fizykoterapię, gimnastykę leczniczą, naukę wykonywania czynności codziennych, zaopatrzenie w protezy i aparaty rehabilitacyjne oraz nauczenie posługiwania się nimi. Rehabilitacja społeczna umożliwia człowiekowi niepełnosprawnemu zyskanie zdolności do życia w społeczeństwie; obejmuje przystosowanie inwalidy do pełnienia odmiennej roli społecznej i do nowych form uczestnictwa w życiu społecznym oraz przygotowanie jego środowiska pod względem psychicznym (akceptacja osobowości i potrzeb inwalidy) i warunków pobytu (wyposażenie mieszkania, środki poruszania się i wykonywania codziennych czynności).

Zgodnie z przepisami odliczeniu od dochodu, w ramach ulgi rehabilitacyjnej, podlegają wydatki poniesione m.in. na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego. Oznacza, to że do ww. wydatków można zaliczyć tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne mające cechy o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności.

Ponadto należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione.

Należy również podkreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że wydatek na zakup laptopa nie będzie miał związku z rodzajem niepełnosprawności i nie będzie miał cech indywidualnych. Syn od początku nauki w szkole korzysta ze starego wysłużonego laptopa. Umożliwia mu to uczestnictwo w lekacjach i zajęciach dodatkowych. Bardzo często się zacina i wymaga wymiany. Skorzystanie z nowego laptopa umożliwi synowi bezproblemowy kontakt z nauczycielem, kolegom i udział w zajęciach dodatkowych.

Mając powyższe na względzie należy podkreślić, że każdy wydatek musi być rozpatrywany indywidualnie i w odniesieniu do konkretnego podatnika, który zamierza skorzystać z odliczenia.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że zakup nowego laptopa dla syna Wnioskodawczyni, będącego osobą niepełnosprawną, z całą pewnością jest pomocny w życiu codziennym syna Wnioskodawczyni, w kontakcie ze szkołą. Jednak mimo tego, laptop jako ogólnodostępne urządzenie techniczne mieści się w kategorii dóbr powszechnego użytku, z których w zwykły sposób korzystać może ogół osób, niezależnie od faktu ewentualnej niepełnosprawności. W sytuacji zatem, gdy zakupiony przez Wnioskodawczynię laptop nie będzie wyróżniał się jakimiś indywidualnymi cechami związanymi z rodzajem niepełnosprawności syna to nie spełnia on kryteriów „indywidualnego sprzętu” niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym wydatek na jego zakup nie może być odliczony od dochodu Wnioskodawczyni w zeznaniu rocznym jako wydatek poniesiony na cele rehabilitacyjne.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko w zakresie możliwości odliczenia od dochodu zakupu nowego laptopa w ramach ulgi rehabilitacyjnej należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.