Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.610.2020.3.MBD
z 10 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 grudnia 2020 r. (data wpływu 28 grudnia 2020 r.) uzupełnionym 16 marca 2021 r. i 12 maja 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zgodnie z art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca ma prawo uwzględnienia jako koszt uzyskania przychodu hipotetycznego kosztu finansowania kapitałem pochodzącym z zysków zatrzymanych uchwałą wspólników w spółce (kapitał zapasowy) obliczonego jako iloczyn stopy referencyjnej NBP powiększonej o 1% oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał zapasowy (pomniejszonego o kwotę wypłaty wynagrodzenia z tytułu nabycia udziałów własnych w celu umorzenia) w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł, tj. w kwocie 44.127,80 zł – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zgodnie z art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca ma prawo uwzględnienia jako koszt uzyskania przychodu hipotetycznego kosztu finansowania kapitałem pochodzącym z zysków zatrzymanych uchwałą wspólników w spółce (kapitał zapasowy) obliczonego jako iloczyn stopy referencyjnej NBP powiększonej o 1% oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał zapasowy (pomniejszonego o kwotę wypłaty wynagrodzenia z tytułu nabycia udziałów własnych w celu umorzenia) w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł, tj. w kwocie 44.127,80 zł. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 18 lutego 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.610.2020.1.IZ oraz pismem z 16 kwietnia 2021 r. wezwano do jego uzupełnienia, co nastąpiło 16 marca 2021 r. i 12 maja 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”), podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce oraz posiadającą status podatnika podatku od towarów i usług (VAT) czynnego, rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy.

W 2018 roku kapitał zapasowy Spółki wynosił 4.648.890,30 zł. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników w dniu 9 października 2018 r. podjęło uchwałę w sprawie umorzenia 8000 udziałów w drodze nabycia umarzanych udziałów przez Spółkę celem umorzenia (umorzenie dobrowolne) za wynagrodzeniem w wysokości 4.000.000,00 zł (cztery miliony złotych) złotych, wypłacanym z czystego zysku. Kapitał zapasowy Spółki na koniec 2018 r. wynosił 648.890,30 zł. W 2019 roku na podstawie uchwały nr 4 Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki z 28 czerwca 2019 r. zysk netto w wysokości 5.116.222 zł za rok obrotowy obejmujący okres od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. przeznaczono w całości na kapitał zapasowy. Uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z 9 października 2019 r. dokonano ponownie nabycia udziałów w celu umorzenia za kwotę 4.000.000 zł. Na kapitale zapasowym pozostała kwota łączna 1.765.112,30 zł.

Spółka, z tytułu zatrzymania zysku w Spółce, chce skorzystać z artykułu 15cb ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych i zarachować w koszty odsetki od kapitału własnego proporcjonalnie do środków pozostawionych w kapitale zapasowym, przy uwzględnieniu kwot wpłaconych w 2019 roku (zysk za rok 2018) i po odliczeniu wynagrodzenia związanego z nabyciem udziałów w celu umorzenia, tj. kwoty 1.765.112,30 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca ma prawo uwzględnienia jako koszt uzyskania przychodu hipotetycznego kosztu finansowania kapitałem pochodzącym z zysków zatrzymanych uchwałą wspólników w spółce (kapitał zapasowy) obliczonego jako iloczyn stopy referencyjnej NBP powiększonej o 1% oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał zapasowy (pomniejszonego o kwotę wypłaty wynagrodzenia z tytułu nabycia udziałów własnych w celu umorzenia) w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł, tj. w kwocie 44.127,8 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (ustawa o CIT) w art. 15cb wprowadziła przepis umożliwiający ujęcie w kosztach podatkowych hipotetycznej wartości odsetek od zwiększenia własnego kapitału w brzmieniu art. 15cb, w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:

1. dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub
2. zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.
   
   

Zgodnie z art. 15cb ust. 2 ww. ustawy, koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych.

Zgodnie z art. 15cb ust. 3 ww. ustawy, łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł. W myśl art. 15cb ust. 4 cyt. ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowe,.

Zgodnie z art. 15cb ust. 5 cyt. ustawy, przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.

Zgodnie z art. 15cb ust. 6 ww. ustawy, za rok podatkowy, w którym dopłata została wniesiona do spółki, uznaje się rok, w którym dopłata wpłynęła na rachunek płatniczy spółki.

Zgodnie z art. 15cb ust. 7 ww. ustawy, jeżeli dopłata, o której mowa w ust. 1, zostanie zwrócona przed upływem terminu wskazanego w ust. 5, w roku podatkowym, w którym dokonano zwrotu, przychodem jest wartość odpowiadająca odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15cb ust. 8 cyt. ustawy, przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio do przychodów spółki proporcjonalnie odpowiadających tej części kosztów uzyskania przychodów, która odpowiada zwróconej kwocie dopłaty - w przypadku zwrotu części dopłaty, o której mowa w ust. 1.

Zgodnie z art. 15cb ust. 9 ww. ustawy, w przypadku gdy spółka, o której mowa w ust. 1, zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcona w spółkę niebędącą osobą prawną przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 5, na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia ustala się przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, artykuł 15cb w ustępie 1 podpunkt 2 daje uprawnienie Spółce do zarachowania w koszt uzyskania przychodu kwoty stanowiącej iloczyn stopy referencyjnej obowiązującej na koniec roku poprzedzającego rok 2020 czyli 1,5% na 31 grudnia 2019 r. (oraz na koniec roku poprzedzającego rok 2019 czyli 1,5% na 31 grudnia 2018 r.), powiększonej o 1 punkt procentowy, w sumie 2,5% od zysku przekazanego na kapitał zapasowy, w tym wypadku 5 116 222. Iloczyn ten wynosi 127 905 złotych. Powyższe ulega stosownej redukcji o dokonywane wypłaty z kapitału zapasowego.

Warunkiem rozpoznania kosztu uzyskania przychodu jest niedokonywanie przez Spółkę wypłaty zysku lub zwrotu dopłaty wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w Spółce albo dopłata ta została wniesiona do spółki. Przepis art. 15cb ust. 4 ustawy o CIT wskazuje, że przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej. Kapitał zapasowy Spółki w 2018 roku wynosił 4 648 890,30 zł. Z tej kwoty zostało pokryte wynagrodzenie z tytułu nabycia udziałów w celu umorzenia (kwota 4 000 000 zł). Kapitał zapasowy na koniec 2018 roku wynosił więc 648 890,30 zł. Następnie w 2019 roku przeniesiono na kapitał zapasowy kwotę 5 116 222 zł. Powyższe daje łączną wartość kapitału zapasowego w kwocie 5 756 112,30. W 2019 roku dokonano ponownie nabycia udziałów w celu umorzenia za kwotę 4 000 000 zł. Pozostała więc kwota łączna 1 765 112,30 zł.

Wobec powyższego w 2019 i 2020 roku Spółka może uwzględnić hipotetyczne odsetki od zysku z 2018 roku przeznaczonego na kapitał zapasowy i rezerwowy w 2019 roku jak również zysku z 2019 roku, który zostanie przeznaczony w 2020 roku na kapitał zapasowy i rezerwowy. Według Spółki warunki te spełnia część kwoty jaka została zatrzymana w 2019 roku, po odliczeniu kosztów nabycia udziałów własnych w celu umorzenia.

W związku z powyższym możliwość zaliczenia odsetek od kapitału własnego do kosztów podatkowych obejmie wyłącznie kwoty jakie pozostały na tym kapitale po sfinansowaniu nabycia udziałów w celu umorzenia.

Kwota 4 000 000 zł za nabycie udziałów w celu umorzenia w 2019 roku była sfinansowana w kwocie 648 890,30 zł z zysku za rok 2017 a w pozostałej kwocie z zysku za rok 2018. Pozostała kwota zysku za rok 2018 jako kapitału własnego pozostawionego w Spółce w 2019 roku, od którego odsetki można zaliczyć do KUP wynosi więc 1 765 112,30 zł.

Maksymalny limit hipotecznych odsetek stanowiących koszty uzyskania przychodu w danym roku do 250 000 zł. Kosztem uzyskania przychodu będzie kwota odpowiadająca iloczynowi stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększony o 1 punkt procentowy oraz kwoty dopłaty wniesionej do Spółki lub zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy.

Wzór: (stopa referencyjna NBP +1%) X kwota dopłaty lub zatrzymanego zysku = max 250 000 zł. Rozpoznanie ww. kosztu możliwe jest w roku wniesienia dopłaty / przekazania kwot zysku na kapitał zapasowy lub rezerwowy oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych. Do kalkulacji nie zalicza się dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej.

Roczne odsetki od kapitału własnego zaliczonego do kosztów podatkowych za rok 2020 wyniosłyby więc: (1,5% + 1%) X 1 765 112,30 = 44 127,8 zł. Przy takim zarachowaniu kapitału zapasowego Spółki, zdaniem Wnioskodawcy powstaną odsetki od kapitału własnego również za rok 2019, gdyż kapitał ten został wykorzystany do nabycia udziałów w celu umorzenia jedynie w części.

Zgodnie z art. 15cb ust. 8, w przypadku zwrotu dopłaty, w roku podatkowym w którym dokonano tego zwrotu przychodem jest wartość odpowiadająca odliczonym kosztom uzyskania przychodu w odpowiedniej proporcji odpowiadającej części kosztów uzyskania przychodów, która odpowiada zwróconej kwocie dopłaty.

Nabyte w 2019 r. ponownie udziały w celu umorzenia były o wartości 4 000 000 zł, co pozwala na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu hipotetycznego kosztu finansowania kapitałem części zysku w roku 2019 wg wzoru wskazanego powyżej w części pozostałej jako kapitał zapasowy Spółki tj. również w kwocie 1 765 112,30 zł na koniec 2019 roku (wartość kapitału zapasowego w 2019 roku nie została przeznaczona w całości na ponowne nabycie udziałów w celu umorzenia).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, ze zm., dalej: „updop”), dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Natomiast treść art. 15 ust. 1 updop wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na mocy przepisów ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2159, dalej jako: „ustawa nowelizująca”), nastąpiła nowelizacja przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy nowelizującej od 1 stycznia 2019 r. po art. 15ca dodaje się art. 15cb updop, w myśl którego w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:

1. dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub
2. zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.
   
   

W myśl art. 15cb ust. 2 updop koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych, a łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł (art. 15cb ust. 3 updop).

Przepis art. 15cb ust. 4 updop wskazuje, że przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej.

Z kolei art. 15cb ust. 5 updop stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.

Stosownie do art. 15cb ust. 9 updop w przypadku gdy spółka, o której mowa w ust. 1, zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcona w spółkę niebędącą osobą prawną przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 5, na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia ustala się przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15cb ust. 10 updop, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik lub podmiot z nim powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 dokonał czynności prawnej albo powiązanych czynności prawnych bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, głównie w celu uznania kwoty określonej w ust. 1 za koszt uzyskania przychodów. Do uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie zalicza się przypadku, gdy korzyść uzyskana w roku podatkowym lub w latach następnych wynika z zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy nowelizującej, zgodnie z którym art. 15cb stosuje się po raz pierwszy do roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2019 r.

Natomiast, art. 10 ust. 2 tej ustawy wskazuje, że przepis art. 15cb stosuje się również do wniesionych dopłat oraz zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r. W takim przypadku za rok wniesienia dopłaty lub przekazania zysku, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 i 5 ustawy, przyjmuje się rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2019 r.

Jak już wcześniej wspomniano, art. 15cb updop, został wprowadzony do ustawy CIT z dniem 1 stycznia 2019 r. ustawą nowelizującą. Jednakże, w myśl art. 10 ww. ustawy nowelizującej, przepis art. 15cb stosuje się po raz pierwszy do roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2019 r. Ponadto ma on również zastosowanie do wniesionych dopłat oraz zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r. W takim przypadku za rok wniesienia dopłaty lub przekazania zysku, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 i 5 ustawy zmienianej w art. 2, przyjmuje się rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2019 r.

Ponieważ w analizowanej sprawie zysk za rok 2018 został przekazany na kapitał zapasowy w roku 2019, Wnioskodawcy przysługuje w 2020 r. prawo do rozpoznania kosztu podatkowego na podstawie art. 15cb updop, jednak jedynie w odniesieniu do tej części zysku za 2018 r., która po dokonaniu umorzenia udziałów za wynagrodzeniem (w 2019 r.), pozostała na kapitale zapasowym spółki.

W swoim uzasadnieniu Wnioskodawca wskazuje, że dokonane umorzenie za wynagrodzeniem z kapitału zapasowego w 2019 r. (na kwotę 4.000.000 zł) sfinansowane zostało w kwocie 648.890,30 zł z zysku za 2017 r. (podzielonego w 2018 r.) a w pozostałej kwocie z zysku za 2018 r. (podzielonego w 2019 r.), co pozwala uznać, że pozostała w 2019 r. na kapitale zapasowym kwota 1.765.112,30 zł pochodzi w całości z zysku za 2018 r. przekazanego na kapitał zapasowy w 2019 r. (art. 10 ustawy nowelizującej).

Powyższe ma istotne znaczenie, gdyż w świetle powołanych wyżej przepisów przejściowych zastosowanie art. 15cb updop, możliwe jest najwcześniej w odniesieniu do zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r.

Co istotne, rozliczenie kosztu na podstawie art. 15cb updop, przez Wnioskodawcę możliwe jest najwcześniej w 2020 r. (art. 10 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Oznacza to, że w oparciu o wyżej cytowane przepisy updop oraz ustawy nowelizującej, Wnioskodawca ma prawo uwzględnienia jako koszt uzyskania przychodu hipotetycznego kosztu finansowania kapitałem pochodzącym z zysków zatrzymanych uchwałą wspólników w spółce (kapitał zapasowy) obliczonego jako iloczyn stopy referencyjnej NBP powiększonej o 1% oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał zapasowy (pomniejszonego o kwotę wypłaty wynagrodzenia z tytułu nabycia udziałów własnych w celu umorzenia) w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł, tj. w kwocie 44.127,8 zł.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Końcowo należy dodać, że tut. Organ w niniejszej interpretacji nie odniósł się do danych liczbowych przedstawionych przez Wnioskodawcę. Weryfikacja danych liczbowych może mieć miejsce wyłącznie w toku postępowania podatkowego, w którym możliwa jest analiza dokumentów i weryfikacja ustalonej przez Wnioskodawcę wysokości podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.