Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.235.2021.1.IM
z 2 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2021 r. (data wpływu 2 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wykonywania instalacji elektrycznych. Obecnie Wnioskodawca planuje podjęcie działalności deweloperskiej. Będzie ona polegała na nabywaniu nieruchomości gruntowych, niezabudowanych w celu budowy domów i ich dalszej sprzedaży.

W 2020 roku Wnioskodawca dokonał zakupu niezabudowanej nieruchomości gruntowej (dalej jako: „Nieruchomość”). Zakup Nieruchomości został dokonany poprzez zawarcie umowy w formie aktu notarialnego i został dokonany do majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego żony. Obecnie Wnioskodawca planuje przeznaczyć Nieruchomość dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. W szczególności na Nieruchomości Wnioskodawca planuje przeprowadzić proces inwestycyjny w postaci budowy domów, które docelowo będą oferowane do sprzedaży. Nieruchomość zostanie sprzedana w całości lub po jej podziale ‒ w częściach.

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje małżeńska wspólność majątkowa. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski.

Żona Wnioskodawcy prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie działalności handlowej, w ramach której nie korzystała oraz nie będzie korzystała z Nieruchomości. Żona Wnioskodawcy wyraziła zgodę na przeznaczenie Nieruchomości dla celów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Żona Wnioskodawcy podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku sprzedaży (całości lub części) Nieruchomości po przeprowadzeniu przez Wnioskodawcę procesu inwestycyjnego, przychód ze sprzedaży Nieruchomości będzie stanowił po stronie Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu jako przychód osiągnięty ze źródła „pozarolnicza działalność gospodarcza”?
2. Czy przychód osiągnięty ze sprzedaży (całości lub części) Nieruchomości będzie w całości, podlegał opodatkowaniu po stronie Wnioskodawcy?
3. Czy ustalając dochód ze sprzedaży całości Nieruchomości, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do rozpoznania w kosztach podatkowych kosztu nabycia Nieruchomości?
4. Czy ustalając dochód ze sprzedaży części Nieruchomości, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do rozpoznania w kosztach podatkowych kosztu nabycia Nieruchomości w części (proporcji), w jakiej będzie pozostawała powierzchnia sprzedawanej nieruchomości gruntowej do całkowitej powierzchni nabytej w 2020 r. Nieruchomości?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad 1.

W przypadku sprzedaży (całości lub części) Nieruchomości po przeprowadzeniu przez Wnioskodawcę procesu inwestycyjnego, przychód ze sprzedaży Nieruchomości będzie stanowił po stronie Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu, jako przychód osiągnięty ze źródła „pozarolnicza działalność gospodarcza”.

Ad 2.

Przychód osiągnięty ze sprzedaży (całości lub części) Nieruchomości będzie w całości, podlegał opodatkowaniu po stronie Wnioskodawcy.

Ad 3.

Ustalając dochód ze sprzedaży całości Nieruchomości, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do rozpoznania w kosztach podatkowych kosztu nabycia Nieruchomości.

Ad 4.

Ustalając dochód ze sprzedaży części Nieruchomości, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do rozpoznania w kosztach podatkowych kosztu nabycia Nieruchomości w części (proporcji), w jakiej będzie pozostawała powierzchnia sprzedawanej nieruchomości gruntowej do całkowitej powierzchni nabytej w 2020 r. Nieruchomości.

Zgodnie z treścią art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W myśl art. 206 i 207 ustawy Kodeks cywilny, każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli, natomiast pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Wobec powyższego małżonkowie posiadający prawo do rzeczy na zasadzie współwłasności majątkowej mają równe prawo do korzystania z rzeczy wspólnej oraz obowiązek dbania o nią.

Należy zatem przyjąć, że przepisy dają możliwość wykorzystania składnika majątku nabytego do wspólnoty majątkowej małżeńskiej przez jednego ze współmałżonków. W przedstawionym w niniejszym wniosku zdarzeniu przyszłym, Nieruchomość będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę dla celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. być właściwie udokumentowany.
   
   

Mając na uwadze tak przedstawiony opis sprawy oraz przytoczone przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego należy wskazać, że koszt Nieruchomości, na której Wnioskodawca zrealizuje proces inwestycyjny spełni przesłankę wymienioną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę fakt, iż Nieruchomość będzie przeznaczona przez Wnioskodawcę dla celów działalności gospodarczej zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, że w przypadku jej sprzedaży konsekwencje podatkowe takiej sprzedaży należy rozpoznać wyłącznie po stronie Wnioskodawcy. Oznacza to, że cały przychód ze sprzedaży powinien zostać opodatkowany w całości przez Wnioskodawcę jako przychód ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza (o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz koszty nabycia Nieruchomości powinny zostać rozpoznane wyłącznie (w całości) przez Wnioskodawcę.

Istotne przy tym jest, iż w przypadku, w którym nastąpiłaby jedynie częściowa sprzedaż Nieruchomości koszt podatkowy powinien zostać rozpoznany wyłącznie w takiej części (proporcji) w jakiej będzie pozostawać powierzchnia sprzedawanej Nieruchomości gruntowej do całkowitej powierzchni nabytej w 2020 r. Nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy – źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 omawianej ustawy podatkowej: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wykonywania instalacji elektrycznych oraz planuje podjęcie działalności deweloperskiej. Będzie ona polegała na nabywaniu nieruchomości gruntowych, niezabudowanych w celu budowy domów i ich dalszej sprzedaży. W 2020 roku Wnioskodawca dokonał zakupu niezabudowanej nieruchomości gruntowej (dalej: Nieruchomość). Zakup został dokonany do majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego żony. Obecnie Wnioskodawca planuje przeznaczyć Nieruchomość dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, z zamiarem przeprowadzenia procesu inwestycyjnego w postaci budowy domów, które docelowo będą oferowane do sprzedaży. Żona Wnioskodawcy wyraziła zgodę na przeznaczenie Nieruchomości dla celów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy podkreślić, że o klasyfikacji danego składnika majątku do środków trwałych lub towarów handlowych winien zdecydować sam podatnik w szczególności w sytuacji przekazania określonego składnika majątku na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Decyzja w tym zakresie nie może mieć jednak charakteru dowolnego. Decydujące znaczenie dla ww. klasyfikacji ma przeznaczenie określonego składnika majątku, tj. na gruncie przedmiotowej sprawy nieruchomości gruntowej. Jeżeli Wnioskodawca zamierza w przyszłości sprzedać nabytą uprzednio nieruchomość gruntową i z takim zamiarem zostanie ona przekazana na potrzeby tej działalności, to winna być ona uznana za towar handlowy. Jeżeli natomiast, nieruchomość ma być wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, winna zostać uznana za środek trwały.

Z uwagi na fakt, że wskazaną we wniosku Nieruchomość Wnioskodawca zamierza wprowadzić do działalności gospodarczej z zamiarem jej dalszej odsprzedaży, należy ją uznać za towar handlowy.

Ponadto, z uwagi na to, że zakup Nieruchomości został dokonany do majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego żony, należy wskazać, że zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359): z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny) (…).

Współwłasność istniejąca między małżonkami pozostającymi we wspólności majątkowej jest tzw. współwłasnością łączną. Nie istnieje w związku z tym możliwość rozporządzania udziałami w tej współwłasności.

Należy pokreślić, ze sprzedaż Nieruchomości z majątku wspólnego małżonków wykorzystywanej w działalności gospodarczej jednego z nich, wiąże się z koniecznością rozliczenia całej kwoty transakcji w tej działalności. Oznacza to, że przychód uzyskany ze sprzedaży (całości lub części) Nieruchomości stanowi w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej jedynie tego podmiotu, który faktycznie wykorzystywał Nieruchomość w prowadzonej działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie, skoro Wnioskodawca wprowadził do działalności gospodarczej jako towar handlowy nabytą wcześniej wspólnie z małżonką nieruchomość gruntową i zamierza rozpocząć na niej budowę budynków mieszkalnych, celem ich dalszej odsprzedaży – to przychody uzyskane z tego tytułu będą w całości przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte we wskazanym art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Należy zauważyć, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

W związku z powyższym kosztem uzyskania przychodu są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• być należycie udokumentowany.
  
  

Należy również podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

W myśl art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Zgodnie z art. 22 ust. 5 ww. ustawy: u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Stosownie do art. 22 ust. 5c cyt. ustawy: koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 22 ust. 6 ww. ustawy: zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 6b ww. ustawy, w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Mając na uwadze cytowane powyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że skoro Nieruchomość – nabyta wcześniej wspólnie z małżonką z zamiarem przeprowadzenia na tej Nieruchomości procesu inwestycyjnego w postaci budowy domów, celem ich dalszej odsprzedaży – stanowi w działalności gospodarczej towar handlowy, to wydatki poniesione na nabycie Nieruchomości poniesione przed przekazaniem tej nieruchomości na potrzeby prowadzonej działalności, będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności. Należy bowiem uznać, że spełniają one kryteria celowości, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przy tym nie są wydatkami wymienionymi w art. 23 ww. ustawy.

W przypadku, w którym nastąpiłaby jedynie częściowa sprzedaż Nieruchomości koszt podatkowy powinien zostać rozpoznany wyłącznie w takiej części (proporcji) w jakiej będzie pozostawać powierzchnia sprzedawanej Nieruchomości gruntowej do całkowitej powierzchni nabytej w 2020 r. Nieruchomości.

Przy ustalaniu dochodu z działalności gospodarczej na dany rok podatkowy należy uwzględnić dyspozycję art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa (…).

Reasumując – przychód osiągnięty ze sprzedaży (całości lub części) Nieruchomości będzie w całości podlegał opodatkowaniu po stronie Wnioskodawcy, jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Ustalając dochód ze sprzedaży całości Nieruchomości, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do rozpoznania w kosztach podatkowych kosztu nabycia Nieruchomości. W przypadku sprzedaży części Nieruchomości, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do rozpoznania w kosztach podatkowych kosztu nabycia Nieruchomości w części (proporcji), w jakiej będzie pozostawała powierzchnia sprzedawanej nieruchomości gruntowej do całkowitej powierzchni nabytej w 2020 r. Nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.