Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.73.2020.3.JS
z 14 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 lutego 2021 r . (data wpływu 12 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z 21 kwietnia 2021 r. (data wpływu 27 kwietnia 2021 r.) oraz pismem z 31 maja 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia wycinarki laserowej jest:

• nieprawidłowe w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
• prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury korygującej od kontrahenta;
• prawidłowe w zakresie terminu dokonania tego odliczenia.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2021 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia wycinarki laserowej. Ww. wniosek został przez Wnioskodawcę uzupełniony pismem z 21 kwietnia 2021 r. (data wpływu 27 kwietnia 2021 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 9 kwietnia 2021 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.73.2021.1.JS oraz pismem z 31 maja 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 24 maja 2021 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.73.2021.2.JS.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (w związku z czynnościami opodatkowanymi VAT) dokonał on nabycia obrabiarek (…).

Wnioskodawca w dniu 13 marca 2018 r. zawarł umowę sprzedaży nr (…) ze Spółką (…), NIP UE: (…) na dostawę wycinarki laserowej (…)z wyposażeniem standardowym i elementami opcjonalnymi zwaną dalej „urządzeniem”.

Na podstawie zawartej umowy sprzedający zobowiązał się do dostawy przedmiotowego urządzenia do siedziby Wnioskodawcy w (…).

W zawartej umowie ustalono cenę netto urządzenia na kwotę (…) z następującymi warunkami płatności:

1. 10% ceny sprzedaży Wnioskodawca opłaci na rachunek bankowy Sprzedającego jako zaliczka na poczet ceny sprzedaży,
2. 75% ceny sprzedaży Wnioskodawca opłaci na rachunek bankowy sprzedającego na 10 dni roboczych przed wysyłka urządzenia,
3. 15% ceny sprzedaży Wnioskodawca zapłaci na rachunek bankowy sprzedającego w terminie 14 dni po otrzymaniu protokołu dostawy urządzenia oraz oryginału faktury handlowej na 100% ceny sprzedaży.
   
   

Wskazać należy, że Wnioskodawca wszystkie wynikające z zawartej umowy płatności za nabycie przedmiotowego urządzenia zrealizował w walucie Euro na rachunek bankowy dostawcy prowadzony przez (…).

Sprzedający dostarczył urządzenie do siedziby Wnioskodawcy w (…) w dniu (…). Dostawy towarów dokonano z terytorium Belgii – innego państwa członkowskiego UE niż siedziba sprzedającego.

Urządzenie zostało skompletowane i złożone w fabryce dostawcy. W fabryce także uruchomiono ww. wycinarkę laserową i sprawdzano jej wszystkie parametry związane z dalszym, przyszłym użytkowaniem. Urządzenie w fabryce (…) zostało przygotowane do transportu do siedziby Wnioskodawcy. Na czas transportu urządzenie zostało rozmontowane na kilka elementów. Po przywiezieniu na miejsce docelowe w siedzibie Wnioskodawcy maszyna została ponownie złożona przez pracowników (…).

Zamówione przez Wnioskodawcę urządzenie w procesie produkcji zostało wytworzone zgodnie z pierwotnym zapotrzebowaniem ofertowym. W związku z wyborem specyfikacji urządzenia to Wnioskodawca posiadał odpowiednią wiedzę umożliwiającą wykonanie czynności związanych z umieszczeniem urządzenia w jego docelowym miejscu w siedzibie przedsiębiorstwa.

Za rozładunek i ustawienie urządzenia w miejscu docelowym odpowiedzialny był Wnioskodawca. Wnioskodawca zapewnił niezbędny sprzęt i operatorów do rozładunku i przemieszczenia urządzenia na terenie przedsiębiorstwa w wybrane przez siebie miejsce.

Wnioskodawca w miejscu przeznaczonym do zamontowania urządzenia przygotował niezbędne przyłącze elektryczne oraz przyłącze do instalacji ciekłego azotu. Czynności podłączenia do sieci elektrycznej i instalacji ciekłego azotu wykonali przedstawiciele (…). Wnioskodawca nie mógł czynności tych wykonać samodzielnie, gdyż utraciłby gwarancję na urządzenie.

Przedstawiciele (…) (sprzedającego) przeprowadzili czynności uruchomienia urządzenia, które polegały przede wszystkim na sprawdzeniu jego parametrów ze specyfikacją, kontroli prawidłowości pracy urządzenia i jego odpowiednim skalibrowaniu. Ponadto przedstawiciel Sprzedającego do urządzenia wprowadził specjalny kod aktywacyjny umożliwiający jego uruchomienie.

Wnioskodawca wskazuje, iż przedmiotem zawartej przez niego umowy była dostawa urządzenia o ściśle określonych parametrach, spersonalizowanych podczas jego zamówienia. Urządzenie zostało wytworzone zgodnie z potrzebami Wnioskodawcy co szczegółowo przedstawiono w zapytaniu ofertowym poprzedzającym zawarcie umowy zakupu.

Urządzenie, które zostało przez Wnioskodawcę zakupione ze względu na swoją specyfikację jest urządzeniem tzw. podwójnego zastosowania. Wskazać należy, że towary podwójnego zastosowania to towary, które choć zostały przez producenta zaprojektowane do zastosowań cywilnych, mogą zostać wykorzystane przez użytkowników również do celów militarnych, np. w konstrukcji, wytwarzaniu lub do badań i rozwoju broni masowego rażenia lub nowoczesnych broni konwencjonalnych. Lista takich towarów jest publikowana przez Radę WE w postaci Rozporządzenia (nr 1334/2000). Obrót międzynarodowy tą grupą towarów podlega dodatkowej kontroli przez specjalne służby we wszystkich krajach będących sygnatariuszami traktatu z Waasenaar.

Ze względu na powyższe, do czynności uruchomienia urządzenia niezbędna była obecność przedstawicieli (…) (sprzedającego) z uwagi na posiadanie przez nich specjalnego kodu, bez którego uruchomienie urządzenia nie byłoby możliwe. Związane z uruchomieniem urządzenia przy pomocy specjalnego kodu czynności nie były skomplikowane ani czasochłonne oraz nie wymagały znacznego nakładu pracy.

Podkreślenia dodatkowo wymaga, że wykonywane przez przedstawiciela (...) (sprzedającego) czynności dotyczyły przede wszystkim odpowiedniego skalibrowania i regulacji urządzenia oraz uruchomienia go przy użyciu specjalnego ww. kodu. Sprzedający ze względu na obowiązujące regulacje nie mógł udostępnić Wnioskodawcy ww. kodu co powodowało, iż w uruchomieniu urządzenia musieli uczestniczyć jego przedstawiciele. Obecność przedstawicieli (...) (sprzedającego) podczas uruchomienia urządzenia była także niezbędna dla zachowania gwarancji producenta wycinarki laserowej.

Wykonywane przez przedstawicieli (...) (sprzedającego) czynności związane z uruchomieniem urządzenia stanowiły jedynie niezbędne czynności umożliwiające jego użytkowanie zgodnie z jego przeznaczeniem.

Podsumowując, transakcja nabycia wycinarki firmy (...) miała następujący przebieg:

1. W dniu 13 marca 2018 r. Wnioskodawca zawarł pisemną umowę na zakup urządzenia z (...) , NIP UE: (…),
2. Wnioskodawca opłacił wystawione faktury dokumentujące zakup urządzenia w walucie euro na rachunek bankowy dostawcy prowadzony przez (…)
3. Urządzenie do siedziby Wnioskodawcy dostarczono z terytorium (…) – innego państwa Członkowskiego UE,
4. Rozładunku i ustawienia urządzenia w miejscu docelowym dokonał Wnioskodawca,
5. Przedstawiciele (...) przeprowadzili czynności związane z uruchomieniem urządzenia.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy ze względu na zakres prac wykonanych przez przedstawicieli kontrahenta związanych z uruchomieniem urządzenia, nie ma podstaw, aby jego dostawę kwalifikować jako dostawę towarów z montażem czy instalacją w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w konsekwencji Wnioskodawca jako nabywca zobowiązany był do rozliczenia w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zakup wyżej wymienionego urządzenia był udokumentowany fakturą wystawioną przez Sprzedawcę. Na fakturze tej sprzedawca podał swój czeski NIP UE, jako kwotę VAT wskazano 0 euro i stawkę 0%. W ocenie Wnioskodawcy faktura była wystawiona w oparciu o czeskie przepisy na co wskazuje m.in. zastosowanie czeskiego NIP UE, wystawienie faktury w języku czeskim i angielskim oraz dodatkowe wskazanie przeliczenia podstawy opodatkowania wyrażonej w euro na korony czeskie. Wnioskodawca, jak już wyżej wskazano, nabycie wspomnianego urządzenia rozliczył jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Wnioskodawca w dniu 14 grudnia 2020 r. otrzymał od (...) fakturę korygującą nr (…) (z innym niż pierwotnie numerem NIP) dotyczącą zakupu wycinarki laserowej firmy (...) model udokumentowanego fakturą z dnia czerwca 2018 r. nr (…), w której to fakturze korygującej wykazano podatek VAT w stawce 23%.

W fakturze korygującej w miejsce wskazanego wcześniej czeskiego numeru NIP dostawcy (…) wpisano numer NIP polskiego oddziału firmy (...), bez zmiany innych danych czeskiego dostawcy urządzenia.

Wystawiona więc faktura korygująca zmieniła NIP sprzedawcy (z czeskiego na polski) przez co wskazała jako sprzedawcę polski oddział (...) , oraz w miejsce czeskiego „zerowego” VAT wskazała polski VAT w stawce 23%.

Ponadto w fakturze korygującej wskazano inny niż w pierwotnej fakturze numer rachunku bankowego na który należy wpłacić ww. podatek VAT, w miejsce czeskiego, wskazano polski numer (…).

Z wyjaśnień uzyskanych od Sprzedawcy wynika, że uważa on, iż wspomniana dostawa była pierwotnie błędnie przez niego rozliczana. W efekcie dostawa ta nie powinna być rozliczana przez Wnioskodawcę jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, a VAT należny powinien być zapłacony w Polsce przez Sprzedawcę (jako dostawa z montażem), a następnie na podstawie faktury korygującej może on być odliczony przez Wnioskodawcę.

Jako uzasadnienie wystawienia powyższej faktury korygującej Sprzedawca wskazał wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dla (...) interpretację indywidualną z dnia (…), zgodnie z którą dostawa maszyn i urządzeń, których przedstawiciel dostawcy dokonuje czynności montażu i instalacji, pomimo ich dostawy z innego Państwa Członkowskiego UE, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 23%.

Wskazać należy, że interpretacja jaką uzyskała Spółka (...) dotyczy jednak wielu różnego rodzaju urządzeń i maszyn i związanych z tym różnych modeli sprzedaży stosowanych przez kontrahenta. W ocenie Wnioskodawcy przedstawione w tejże interpretacji indywidualnej sytuacje nie oddają w pełni specyfiki sprzedaży i dostawy towarów dokonanej na rzecz Wnioskodawcy. W związku z tym Wnioskodawca chciałby ustalić jednoznacznie sposób opodatkowania dokonanej dla niego konkretnej dostawy.

Zdaniem Wnioskodawcy wskazana wyżej interpretacja uzyskana przez Sprzedawcę dotyczyła innych urządzeń, w tym wielomodułowych ciągów technologicznych i maszyn, których montaż i instalacja była wykonywana wyłącznie przez przedstawicieli Spółki (...) a nie tak jak w przypadku Wnioskodawcy, gdy czynności te miały znacznie ograniczony zakres.

Ponadto, gdyby organ uznał, iż stanowisko prezentowane przez (...) jest prawidłowe, a więc iż to Sprzedawca powinien zapłacić w Polsce VAT należny, to Wnioskodawca chciałby ustalić, czy ma prawo do odliczenia VAT na podstawie faktury korygującej wystawionej przez Sprzedającego w opisany wyżej sposób.

Pismem z 21 kwietnia 2021 r. (data wpływu 27 kwietnia 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższy opis o następujące informacje:

1. Przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel przedmiotowym urządzeniem (wycinarką laserową) ze Sprzedawcy na Wnioskodawcę w związku z dokonanym przez Wnioskodawcę nabyciem nastąpiło w chwili zapłaty na rzecz Sprzedającego pełnej kwoty za zakupioną maszynę, tj. z dniem 31 sierpnia 2018 r., zgodnie z zawartą w dniu 13 marca 2018 r. z czeską Spółką (...) umową sprzedaży nr (…).
   Wnioskodawca nie posiadał prawa do dysponowania urządzeniem jak właściciel przed rozpoczęciem jego transportu z terytorium państwa członkowskiego (Belgii).
   Wnioskodawca nabył prawo do dysponowania urządzeniem jak właściciel z chwilą zapłaty pełnej kwoty za zakupioną maszynę, tj. w dniu 31 sierpnia 2018 r. W momencie opłacenia kwoty wynikającej z faktury urządzenie znajdowało się w siedzibie Wnioskodawcy w (…), gdzie zostało dostarczone w dniu 27 czerwca 2018 r. Odbiór urządzenia przez Wnioskodawcę po jego instalacji nastąpił w dniu 29 sierpnia 2018 r.
   
2. Czynności wykonywane przez pracowników Sprzedawcy w związku z podłączeniem i uruchomieniem urządzenia (wycinarki laserowej) w siedzibie Wnioskodawcy stanowią czynności tak blisko związane ze sprzedażą urządzenia, że tworzą w obiektywny sposób jedno niepodzielne świadczenie, którego podział byłby sztuczny. Zawarta z (...) umowa sprzedaży urządzenia obejmowała swoim zakresem instalację maszyny w wybranym przez Wnioskodawcę miejscu, polegającą na jej rozkonserwowaniu, podłączeniu do niezbędnych instalacji, kalibracji urządzenia i wprowadzeniu specjalnego kodu, bez którego uruchomienie urządzenia nie byłoby możliwe. Bez przeprowadzenia powyższych czynności przez pracowników Sprzedającego uruchomienie i użytkowanie urządzenia byłoby niemożliwe.
   
3. Czynność „ponownego złożenia maszyny” przez pracowników Sprzedawcy po przewiezieniu urządzenia na miejsce docelowe w siedzibie Wnioskodawcy polegała na złożeniu elementów w postaci: modułu głównego, w którym przebiega proces wycinania, ruchomego stołu oraz jednostki chłodzącej, z uwagi, iż zakupiona wycinarka laserowa na miejsce przeznaczenia została przywieziona w elementach wymagających ponownego złożenia.
   Przywiezione elementy zostały rozładowane przez Wnioskodawcę i ustawione w miejscu przeznaczenia na specjalnych podstawkach. Urządzenie ustawiono na hali produkcyjnej przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w miejscu przeznaczonym do jego użytkowania. Poszczególne elementy urządzenia zostały ze sobą połączone. Ruchomy stół został przykręcony za pomocą śrub i specjalnych łączników z głównym modułem maszyny w którym znajduje się głowica lasera. Jednostka chłodząca została połączona z głównym modułem maszyny poprzez przykręcenie za pomocą specjalnych śrub i poprzez połączenie specjalnych rurek, którymi przepływa ciekły azot chłodzący głowicę tnącą.
   Czynności złożenia urządzenia w miejscu docelowym wymagały specjalistycznej wiedzy i umiejętności z zakresu jego budowy i działania. Wnioskodawca nie posiadał „instrukcji” opisującej kolejność i sposób montażu poszczególnych elementów/urządzenia. Czynności montażu wycinarki laserowej musiały zostać wykonane przez pracowników Sprzedającego zgodnie z warunkami zachowania późniejszej gwarancji na urządzenie.
   
4. Czynność „podłączenia do sieci elektrycznej i instalacji ciekłego azotu” przez pracowników Sprzedawcy po przewiezieniu urządzenia na miejsce docelowe w siedzibie Wnioskodawcy polegało na przygotowaniu przyłącza sieci elektrycznej oraz instalacji ciekłego azotu.
   Podłączenie wycinarki laserowej do sieci elektrycznej polegało w szczególności na wyprowadzeniu z urządzenia przewodów zasilających. Przewody zasilające doprowadzono do złącza przygotowanego przez Wnioskodawcę. Następie przewody podłączono do ww. złącza.
   Podłączenie urządzenia do instalacji ciekłego azotu polegało na wyprowadzeniu z jednostki chłodzącej specjalnych rurek, które poprowadzono do przygotowanego przez Wnioskodawcę złącza instalacji. Rurki zakończone były specjalnymi złączami, które za pomocą narzędzi przykręcono do instalacji doprowadzającej ciekły azot.
   Czynności podłączenia do instalacji elektrycznej i ciekłego azotu wymagały specjalistycznej wiedzy i umiejętności z zakresu działania i budowy takich instalacji. Wnioskodawca nie posiadał „instrukcji" opisującej sposób podłączenia urządzenia. Czynności tych nie mógłby wykonać samodzielnie, gdyż zatrudnieni przez niego pracownicy nie posiadają wiedzy i uprawnień w tym zakresie. Czynności montażu wycinarki laserowej musiały zostać wykonane przez pracowników Sprzedającego zgodnie z warunkami zachowania późniejszej gwarancji na urządzenie.
   
5. Na pytanie Organu, na czym dokładnie polegały czynności: uruchomienia urządzenia, sprawdzenia parametrów urządzenia ze specyfikacją, kontroli prawidłowości pracy urządzenia, skalibrowania urządzenia, po przewiezieniu urządzenia na miejsce docelowe w siedzibie Wnioskodawcy, Spółka wskazała, że poszczególne wymienione w pytaniu czynności przebiegały w następujący sposób:
   
   • czynność uruchomienia urządzenia polegała na sprawdzeniu jego parametrów za pomocą pulpitu sterującego. Do podajnika urządzenia włożono materiał – blachę. Za pomocą pulpitu sterującego do urządzenia wprowadzono parametry do wykonania cięć, tj. kształt jaki ma być wycinany, moc wiązki lasera, czas pracy. Urządzenie za pomocą pulpitu sterującego uruchomiono z zadanymi wcześniej parametrami pracy. Po wykonaniu próbnych cięć ponownie sprawdzano parametry pracy urządzenia i jakość gotowego, wyciętego produktu.
     Celem dokonanej czynności było zweryfikowanie prawidłowości pracy urządzenia podczas jego uruchomienia. Czynność ta wymagała posiadania specjalistycznej wiedzy i umiejętności z zakresu działania i budowy urządzenia. Wnioskodawca nie posiadał „instrukcji" opisującej kolejność i sposób przeprowadzenia tej czynności. Uruchomienie urządzenia musiało zostać wykonane przez pracowników Sprzedającego zgodnie z warunkami zachowania późniejszej gwarancji na urządzenie.
   • sprawdzenie parametrów urządzenia ze specyfikacją polegała na porównaniu poszczególnych jego parametrów (mocy lasera, czasu cięcia, grubości wiązki, zakresu ruchu głowicy lasera, zakresu ruchu stołu, temperatury głowicy, działania instalacji chłodzącej) z założonymi parametrami określonymi przez producenta urządzenia gwarantującymi prawidłową pracę wycinarki laserowej.
     Celem dokonanej czynności była weryfikacja parametrów urządzenia pod względem ich oczekiwanych wartości. Czynność ta wymagała posiadania specjalistycznej wiedzy i umiejętności z zakresu działania i budowy urządzenia. Wnioskodawca nie posiadał „instrukcji" opisującej kolejność i sposób przeprowadzenia tej czynności. Sprawdzenie parametrów musiało zostać wykonane przez pracowników Sprzedającego zgodnie z warunkami zachowania późniejszej gwarancji na urządzenie.
   • kontrola prawidłowości pracy urządzenia polegała na jego uruchomieniu i pracy wycinarki laserowej zgodnie z wprowadzonymi do niej parametrami. Po zakończeniu wycinania zadanych elementów sprawdzono jakość wyprodukowanego elementu oraz parametry pracy urządzenia tj. ich zgodność ze specyfikacją producenta (moc lasera, ilość czynnika chłodzącego, temperaturę wiązki lasera, parametry przesuwu stołu, parametru ruchu i zakres pracy głowicy tnącej).
     Celem dokonanej czynności była kontrola pracy urządzenia pod względem prawidłowości przebiegających procesów. Czynność ta wymagała posiadania specjalistycznej wiedzy i umiejętności z zakresu działania i budowy urządzenia. Wnioskodawca nie posiadał „instrukcji" opisującej kolejność i sposób przeprowadzenia tej czynności. Kontrola prawidłowości pracy urządzenia musiała zostać wykonana przez pracowników Sprzedającego zgodnie z warunkami zachowania późniejszej gwarancji na urządzenie.
   • skalibrowanie urządzenia polegało na ustawieniu parametrów urządzenia zgodnie ze specyfikacją producenta tj. sprawdzono i wyregulowano parametry poszczególnych podzespołów maszyny, niezbędnych do jej prawidłowej pracy (moc lasera, grubości wiązki lasera, zakres ruchu głowicy lasera, temperaturę pracy lasera, czas cięcia, zakresu ruchu stołu, działania instalacji chłodzącej).
     Celem dokonanej czynności było ustawienie parametrów urządzenia w zgodzie ze specyfikacją producenta. Czynność ta wymagała posiadania specjalistycznej wiedzy i umiejętności z zakresu działania i budowy urządzenia. Wnioskodawca nie posiadał „instrukcji” opisującej kolejność i sposób przeprowadzenia tej czynności. Skalibrowanie urządzenia musiało zostać wykonane przez pracowników Sprzedającego zgodnie z warunkami zachowania późniejszej gwarancji na urządzenie.
6. Urządzenie po przewiezieniu na miejsce docelowe w siedzibie Wnioskodawcy było poddane próbnemu uruchomieniu przez pracowników Sprzedawcy. Urządzenie po złożeniu jego poszczególnych elementów, podłączeniu do sieci elektrycznej i instalacji ciekłego azotu oraz wprowadzeniu specjalnego kodu zostało uruchomione.
   Pracownicy Sprzedającego za pomocą pulpitu sterującego sprawdzili parametry urządzenia – działanie stołu przesuwnego, parametry głowicy tnącej/lasera, działanie instalacji chłodzącej. Do podajnika urządzenia włożono materiał – blachę. Za pomocą pulpitu sterującego do urządzenia wprowadzono parametry do wykonania próbnych cięć, tj. kształt jaki ma być wycinany, moc wiązki lasera, czas pracy urządzenia, celem uzyskania odpowiedniej jakości wycinanych elementów.
   Urządzenie za pomocą ekranu sterującego uruchomiono z zadanymi wcześniej parametrami pracy. Po wykonaniu próbnych cięć ponownie sprawdzano parametry pracy urządzenia i jakość gotowego, wyciętego produktu. Czynności te wykonywano kilkakrotnie za każdym razem sprawdzając parametry maszyny i jakość produktu, tak aby była ona zgodna z założonymi przez producenta urządzenia parametrami. Czynność ta wymagała specjalistycznej wiedzy i umiejętności z zakresu budowy, parametrów pracy i prawidłowego działania urządzenia. Wnioskodawca nie posiadał „instrukcji” opisującej kolejność i sposób montażu poszczególnych elementów urządzenia. Czynności montażu wycinarki laserowej musiały zostać wykonane przez pracowników Sprzedającego zgodnie z warunkami zachowania późniejszej gwarancji na urządzenie.
   
7. „Wprowadzenie specjalnego kodu aktywacyjnego umożliwiającego uruchomienie urządzenia” przez pracowników Sprzedawcy po przewiezieniu urządzenia na miejsce docelowe w siedzibie Wnioskodawcy polegało na wprowadzeniu, za pomocą pulpitu sterującego, specjalnego kodu w celu możliwości uruchomienia urządzenia. Konieczność wpisania kodu aktywacyjnego wynika z tego, że urządzenie, które zostało przez Wnioskodawcę zakupione ze względu na swoją specyfikację jest urządzeniem tzw. podwójnego zastosowania. Towary podwójnego zastosowania to towary, które choć zostały przez producenta zaprojektowane do zastosowań cywilnych, mogą zostać wykorzystane przez użytkowników również do celów militarnych, np. w konstrukcji, wytwarzaniu lub do badań i rozwoju broni masowego rażenia lub nowoczesnych broni konwencjonalnych. Lista takich towarów jest publikowana przez Radę WE w postaci Rozporządzenia (nr 1334/2000). Obrót międzynarodowy tą grupą towarów podlega dodatkowej kontroli przez specjalne służby we wszystkich krajach będących sygnatariuszami traktatu z Waasenaar. Ze względu na powyższe, zgodnie z regulacjami międzynarodowymi, do urządzenia celem jego uruchomienia należało wprowadzić specjalny określony przez jego producenta kod. Wnioskodawca nie znał kodu jaki należy wprowadzić do urządzenia i nie mógł ww. kodu wprowadzić do urządzenia samodzielnie. Wprowadzenie kodu aktywacyjnego wymagało specjalistycznej wiedzy i umiejętności, z uwagi iż jedynie pracownicy Sprzedającego posiadają w/w kod, bez którego uruchomienie urządzenia nie byłoby możliwe.
   
8. Bez czynności dokonywanych przez pracowników Sprzedawcy mających miejsce po dostarczeniu maszyny na miejsce docelowe w siedzibie Wnioskodawcy (bez ich specjalistycznej wiedzy bądź umiejętności) prawidłowe ponowne złożenie, podłączenie do sieci elektrycznej i instalacji ciekłego azotu, montażu, uruchomienie urządzenia, instalacja, kalibracja przedmiotowej wycinarki laserowej byłaby niemożliwa.
   
9. Czynności dokonywane przez pracowników Sprzedawcy nie miały charakteru usługi opcjonalnej. Zgodnie z zapisami umowy Wnioskodawca nie mógł zrezygnować z tej usług, z uwagi, iż utraciłby tym samym gwarancję na zakupione urządzenie.
   
10. Urządzenie (wycinarka laserowa) nabyte przez Wnioskodawcę jest przez Niego wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
    
    
    

Ponadto, w piśmie z 31 maja 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021 r.) Wnioskodawca wyjaśnił, że:

1. Wystawiony przez Sprzedawcę wycinarki laserowej (...) model firmę (...) dokument z dnia 14 grudnia 2020 r. o nr (…) zawiera w treści, jako tytuł, nazwę „faktura korygująca” i zawiera wszystkie elementy określone w art. 106e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) dalej jako: „ustawa o VAT”. W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy dokument ten spełniał definicję faktury zawartą w art. 2 pkt 31 ustawy o VAT.
   Wnioskodawca w związku z zadanym pytaniem wskazuje, że jego wątpliwości budzi fakt, że pierwotna faktura nie zawierała polskiego podatku VAT w stawce 23%. Dodatkowo wskazać należy, że w fakturze korygującej w miejsce wskazanego wcześniej czeskiego numeru NIP dostawcy, wpisano numer NIP polskiego oddziału firmy (...), a także wskazano inny niż w pierwotnej fakturze numer rachunku bankowego, na który należy wpłacić ww. podatek VAT.
   
2. Wystawiona przez sprzedawcę wycinarki laserowej (...), model (…) firmę faktura korygująca z dnia 14 grudnia 2020 r. o nr (…) zawierała wszystkie niezbędne elementy określone w art. 106e oraz w art. 106j ustawy o VAT, w tym w szczególności na fakturze tej wskazano przyczynę dokonania korekty.
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opisaną w stanie faktycznym transakcję zakup przez Wnioskodawcę wycinarki laserowej firmy (...) model (…) Wnioskodawca powinien traktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT?
2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, tj. w przypadku uznania, że dokonana przez Wnioskodawcę transakcja nie stanowiła wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, to czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawcy, w związku z wystawieniem przez kontrahenta – (...) w dniu 14 grudnia 2020 r. faktury korygującej nr (…), w przypadku zapłaty wynikającego z tej faktury podatku VAT, będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z ww. faktury?
3. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, tj. w przypadku uznania, że dokonana przez Wnioskodawcę transakcja nie stanowiła wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, to czy Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktury korygującej wystawionej przez Kontrahenta w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał fakturę korygującą lub w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. pytania nr 1:

Zdaniem Wnioskodawcy dokonana przez Niego transakcja zakupu od czeskiej firmy (...) wycinarki laserowej (...) model stanowiła wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Z kolei w myśl art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis ten, zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o VAT, stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a – z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Jednocześnie, stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2. bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ponadto jak wynika z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Z przywołanych wyżej definicji wynika, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce wówczas, gdy towar będący przedmiotem dostawy jest wysyłany bądź transportowany z jednego państwa członkowskiego do drugiego państwa członkowskiego, po spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w danej transakcji. W związku z tym. dla uznania danej transakcji nabycia towarów za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów nabywca tych towarów musi być podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT. a nabywane towary muszą służyć jego działalności gospodarczej, z kolei dokonujący dostawy towarów (przedsiębiorca zagraniczny) musi być podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Powyższe przesłanki zostały w sprawie stanowiącej podstawę przedmiotowego wniosku spełnione. Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą jest podatkiem podatku VAT, zarejestrowanym dla celów wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a nabywane przez Niego towary, w tym nabyta od (...) wycinarka laserowa, służą wykonywaniu działalności gospodarczej. Ponadto dostawca towaru (wycinarki laserowej) był w momencie dokonywania transakcji zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej. Towar był transportowany na terytorium Polski z terytorium Belgii – innego państwa członkowskiego UE. W związku z tym w przedmiotowej sprawie spełnione zostały warunki pozwalająca na uznanie transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jest neutralne podatkowo dla polskiego nabywcy. Krajowy przedsiębiorca przy nabyciu towarów z innego kraju Unii Europejskiej jest zobowiązany do samonaliczenia podatku VAT. Wykazuje zarówno VAT należny (do zapłaty) w związku z dokonaniem czynności opodatkowanej, jak również VAT naliczony (do odliczenia), gdyż taka czynność stanowi dla niego zakup na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczą.

Dla obowiązku rozpoznania transakcji jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ustawodawca przewidział wyłączenia enumeratywnie wymienione w art. 10 ust. 1 ustawy o VAT. Do takich wyłączeń należy zakwalifikować dostawę charakteryzującą się montażem lub instalacją na ostatnim etapie jej dokonania.

Zgodnie z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów nie występuje wtedy, gdy dostawa towarów, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju stanowiłoby dostawę towarów, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz – miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Zgodnie z powyższym przy dostawie, w ramach której następuje montaż lub instalacja danego towaru, miejsce opodatkowania określane jest zgodnie z miejscem dokonania montażu lub instalacji.

Należy podkreślić, iż powyższy przepis z polskiej ustawy o VAT jest odzwierciedleniem przepisu art. 36 Dyrektywy 2006/112/ WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347/1 z 11 grudnia 2006 r.) dalej jako: Dyrektywa 112, zgodnie z którym w przypadku, gdy towary wysyłane lub transportowane przez dostawcę, nabywcę lub osobę trzecią są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez mego, przez dostawcę lub w jego imieniu, za miejsce dostawy uznaje się miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane.

W przypadku gdy instalacja lub montaż dokonywane są w państwie członkowskim innym niż państwo dostawcy, państwo członkowskie, na terytorium którego, dokonywana jest instalacja lub montaż, podejmuje środki niezbędne, aby uniknąć podwójnego opodatkowania w tym państwie członkowskim.

Z uwagi na powyższe zasady miejsce i sposób opodatkowania dostawy towarów, mogą różnić się w zależności od dokonywanych wraz z dostawą czynności. W szczególności, istotnym jest określenie, czy dokonywane w ramach danej dostawy czynności powinny być postrzegane jako instalacja lub montaż, bądź czy stanowią wyłącznie proste czynności umożliwiające funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Wskazać należy, że ustawa o VAT nie zawiera definicji instalacji lub montażu. Przywołany już przepis art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT wskazuje jednak na sytuacje, w których nie dojdzie do montażu lub instalacji. Za montaż lub instalację nie uznaje się prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Zgodnie ze słownikową definicją montażu należy przez niego rozumieć „składanie maszyn, aparatów, urządzeń itp. z gotowych części”, natomiast instalacja powinna być rozumiana jako „montowanie gdzieś urządzeń technicznych” (sjp.pwn.pl).

Podkreślenia wymaga, że brak jest precyzyjnych przepisów określających zgodnie z intencją ustawodawcy zakres „prostych czynności” umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Zdaniem Wnioskodawcy, rozróżnienie tych czynności, powinno nastąpić indywidualnie w oparciu o różne czynniki, w szczególności takie jak specyfikacja danego towaru (urządzenia), jego budowa, zakres wykonywanych przez wyspecjalizowanego pracownika czynności, ilość faktycznie zaangażowanych w dane czynności specjalistów oraz ich czasowe zaangażowanie. Ponadto zakres posiadanej przez nich specjalistycznej wiedzy lub umiejętności a także wartość wykonanych czynności w stosunku do wartości dostarczanej maszyny.

Wnioskodawca pragnie w tym miejscu wskazać, iż kwestia rozumienia pojęcia montażu lub instalacji na gruncie przepisów o VAT była niejednokrotnie przedmiotem wydawanych interpretacji podatkowych.

W interpretacji indywidualnej z dnia 8 września 2015 r., nr IBPP4/4512-198/15/PK za proste czynności uznano „działania, umożliwiające funkcjonowanie danego towaru/sprzętu, które potencjalny nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie”.

Inną definicję „prostych czynności” przyjęto w interpretacji z dnia 4 maja 2017 r. o sygn. 1061-IPTPP2.4512.113.2017.2.IR wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zgodnie z którą „przez proste czynności należy rozumieć działania umożliwiające funkcjonowanie danego towaru, które potencjalny nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie, np. korzystając z dołączonej instrukcji”. Zdaniem Wnioskodawcy wykonane przez przedstawicieli kontrahenta ((...) ) czynności związane z uruchomieniem dostarczonego urządzenia były czynnościami stricte prostymi, niewymagającymi znacznego nakładu pracy, gdyż wiązały się przede wszystkim z właściwym skalibrowaniem i ustawieniem parametrów urządzenia niezbędnych dla jego prawidłowego późniejszego funkcjonowania. Czynności te, w tym wpisanie odpowiedniego wspomnianego już kodu, musiały zostać wykonane przez przedstawicieli kontrahenta w celu uruchomienia zakupionego przez Wnioskodawcę urządzenia.

Obecność przedstawicieli (...) przy uruchomieniu i skalibrowaniu urządzenia była także niezbędna dla objęcia urządzenia gwarancją producenta.

Wskazać dodatkowo należy, że w celu zastosowania właściwych regulacji prawnych w rozpatrywanej sprawie należy rozstrzygnąć, jak dla celów podatku VAT zakwalifikować zakup przez Wnioskodawcę urządzenia oraz wykonane przez przedstawiciela kontrahenta prace związane z jego uruchomieniem.

Przy kwalifikacji danych świadczeń w kontekście uznania ich za czynności złożone, należy przede wszystkim patrzeć przez pryzmat fundamentalnej zasady, zgodnie z którą każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, a dopiero w sytuacji, gdy jedna czynność obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, wtedy przyjmuje się, że czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Wskazać należy, ze świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym – świadczeniem dwóch lub więcej czynności tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od towarów i usług.

Zdarzenie to należy traktować jako jednolite świadczenie, w którym kilka elementów należy uznać za konstytutywne do świadczenia głównego. Zatem należy ustalić charakter realizowanego świadczenia, a tym samym zidentyfikować dominujące składniki danego świadczenia.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L nr 347, str. 1, z późn. zm.). W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

W wyroku TSUE z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C 572/07 RLRE Tellmer Property sro przeciwko Finanćni reditelstvi v Osti nad Labem, Trybunał wskazał, że „(...) w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jednolitą czynność, jeżeli nie są od siebie niezależne. Jest tak na przykład w sytuacji, gdy można stwierdzić, że jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, a inne świadczenie lub świadczenia stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los podatkowy świadczenia głównego. W szczególności dane świadczenie należy uważać za świadczenie pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, gdy dla klientów nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z głównej usługi usługodawcy” oraz „(...) jednolite świadczenie występuje w przypadku, gdy dwa lub więcej elementy albo dwie lub więcej czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny”.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z kompleksową dostawą towarów, czy też kompleksowym świadczeniem usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (wyroki TSUE z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg - Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekenngen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010).

Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów.

W przypadku zakupu urządzenia (...) od Spółki (...) niewątpliwie dominującym elementem transakcji była dostawa towaru, a wykonane przez przedstawicieli kontrahenta prace miały charakter marginalny zarówno ze względu na ich zakres jak i materialną wartość.

W przypadku świadczeń o charakterze złożonym o sposobie opodatkowania, decyduje to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jednym świadczeniem kompleksowym czy też z szeregiem jednostkowych świadczeń. Świadczenie o charakterze złożonym podlega opodatkowaniu według jednolitych zasad właściwych dla świadczenia głównego jakim niewątpliwie był zakup urządzenia.

Zamówione przez Wnioskodawcę urządzenie w procesie produkcji zostało wytworzone zgodnie z pierwotnym zapotrzebowaniem ofertowym. Urządzenie zostało skompletowane i złożone w fabryce dostawcy. W fabryce także uruchomiono ww. wycinarkę laserową i sprawdzano jej wszystkie parametry związane z dalszym, przyszłym użytkowaniem.

Dostawy urządzenia dokonano z terytorium Belgii – państwa Członkowskiego UE. Za rozładunek i ustawienie urządzenia w miejscu docelowym odpowiedzialny był Wnioskodawca. Do czynności uruchomienia urządzenia niezbędna była obecność przedstawicieli (...) (sprzedającego) z uwagi na posiadanie przez nich specjalnego kodu, bez którego uruchomienie urządzenia nie byłoby możliwe. Wykonywane przez przedstawiciela (...) (sprzedającego) czynności dotyczyły przede wszystkim odpowiedniego skalibrowania i regulacji urządzenia oraz uruchomienia go przy użyciu ww. kodu.

W związku z powyższym ze względu na zakres prac wykonanych przez przedstawicieli sprzedawcy, zdaniem Wnioskodawcy, zakup od przedsiębiorstwa (...) urządzenia (…) spełniał definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Wnioskodawca jako nabywca zobowiązany był do rozliczenia tej transakcji w Polsce jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT.

Ad. pytania nr 2:

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, tj. w przypadku uznania, że dokonana przez Wnioskodawcę transakcja nie stanowiła wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, to zdaniem Wnioskodawcy, w związku z zapłatą podatku VAT wynikającego z otrzymanej od (...) po złożeniu korekty deklaracji faktury korygującej nr (…) będzie przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem urządzenia – wycinarki laserowej firmy (...) .

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy o VAT, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”.

Wskazać należy, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca w dniu 13 marca 2018 r. zawarł umowę sprzedaży nr (…) z czeską Spółką (...) NIP UE: (…) na dostawę wycinarki laserowej firmy (...) model (…) z wyposażeniem standardowym i elementami opcjonalnymi.

Nabycie urządzenia udokumentowano fakturą z dnia 30 czerwca 2018 r. nr (…) ze stawką VAT 0%.

Według definicji towaru, zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. towar to rzeczy ruchome lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu. Nabyte urządzenie jest wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca w dniu 14 grudnia 2020 r. otrzymał od (...) fakturę korygującą nr (…) (z innym niż pierwotnie numerem NIP) dotyczącą zakupu wycinarki laserowej firmy (...) model (…) udokumentowanego fakturą z dnia 30 czerwca 2018 r. nr (…), w której to fakturze korygującej wykazano podatek VAT w stawce 23%.

Na fakturze korygującej w miejsce wskazanego wcześniej czeskiego numeru NIP dostawcy (…) wpisano numer NIP polskiego oddziału firmy (...), bez zmiany innych danych czeskiego dostawcy urządzenia. Na mocy wystawionej faktury korygującej kontrahent Wnioskodawcy zmieni) NIP sprzedawcy (z czeskiego na polski) przez co wskazano jako sprzedawcę polski oddział (...) , a w miejsce czeskiego „zerowego” VAT wskazano polski VAT w stawce 23%.

Sprzedawca jako uzasadnienie wystawienia faktury korygującej wskazał wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dla (...) interpretację indywidualną (…) zgodnie z którą, dostawa maszyn i urządzeń, których przedstawiciel dostawcy dokonuje czynności montażu i instalacji, pomimo ich dostawy z innego Państwa Członkowskiego UE, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 23%.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124). Zaś w oparciu o art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a kwotę podatku naliczonego stanowi (z zastrzeżeniem ust. 3-7) suma kwot podatku określonych na fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje więc zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Wskazać należy, że prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupu może zostać zrealizowane za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstanie obowiązek podatkowy, nie wcześniej jednak niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę – zgodnie z art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT.

Jeżeli podatnik nie dokonał odliczenia w powyższym terminie, będzie mógł dokonać tego na podstawie art. 86 ust. 11 w zw. z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 13a ustawy o VAT jeżeli podatnik w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów oraz świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 podatnikiem jest nabywca towarów lub usług, me dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10 i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od końca roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Podkreślenia wymaga, że nabyte od firmy (...) urządzenie (...) model (…) jest wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca jest zdania, iż w przypadku zapłaty podatku VAT wynikającego z otrzymanej od (...) faktury korygującej nr (…) po złożeniu korekty deklaracji będzie przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tego urządzenia.

Ad. pytania nr 3:

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, tj. w przypadku uznania, że dokonana przez Wnioskodawcę transakcja nie stanowiła wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, to zdaniem Wnioskodawcy będzie on uprawniony do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktury korygującej wystawionej przez (...) w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał fakturę korygującą lub w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych.

Wskazać należy, że treść ustawy o VAT nie reguluje wprost kwestii sposobu i terminu ujmowania faktur korygujących zwiększających kwotę VAT naliczonego. Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 86 ust. 19a ustawy o VAT, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14 ustawy o VAT (tj. fakturę in minus) jest zobowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym fakturę korygującą otrzymał.

Przepis ten odnosi się zatem wyłącznie do korekty faktur zmniejszających kwotę podatku.

W doktrynie podatkowej jak i w orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że sposób rozliczenia korekty podatku uzależniony jest od okoliczności, które spowodowały tę korektę. Odmienność zdarzeń powodujących korektę podatku ma również wpływ na termin jej ujęcia w rozliczeniach podatnika. Możliwymi, najczęstszymi przyczynami wystawienia faktur korygujących, mogą być:

1. pomyłki przy wystawianiu faktury pierwotnie dokumentującej zdarzenie rodzące zobowiązanie podatkowe (pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury);
2. zdarzenia rodzące zobowiązanie podatkowe, będące następstwem zmiany ceny powstałe po wystawieniu faktury pierwotnej, na której podatek z tytułu danego zdarzenia wykazany jest w prawidłowej wielkości, a dopiero zdarzenie, które następuje po sprzedaży stanowi podstawę dokonania korekty tego podatku.
   
   

W przypadku pierwszej grupy mamy do czynienia z sytuacją, gdy dokonywana korekta ma na celu wykazanie prawidłowej wielkości podatku z tytułu danego zdarzenia, który w rozliczeniu za dany okres powstania zobowiązania podatkowego został wykazany w wadliwej wysokości.

W takiej sytuacji faktura korygująca dokumentuje jedynie prawidłową wielkość zobowiązania podatkowego z tytułu danej dostawy, odnośnie której obowiązek podatkowy powstał w momencie jej realizacji i wystawienia faktury pierwotnej, wobec czego sam fakt wystawienia faktury korygującej nie ma wpływu na obiektywną wielkość ukonstytuowanego już zobowiązania w miesiącu powstania obowiązku podatkowego, w przypadku którego doszło jedynie do wadliwego jego udokumentowania i wykazania w rozliczeniu za ten okres.

W drugim przypadku, w momencie wystawienia faktury pierwotnej, podatek z tytułu danego zdarzenia wykazany jest w prawidłowej wielkości, a dopiero zdarzenie, które następuje po dostawie stanowi podstawę dokonania korekty tego podatku. W tym zatem przypadku dopiero to zdarzenie skutkuje zmianą ceny prawidłowo wcześniej wykazanego zobowiązania podatkowego z tytułu dokonanej dostawy.

Powyższa odmienność zdarzeń powodujących korektę podatku ma również wpływ na termin jej ujęcia w rozliczeniach podatnika. W przypadku, gdy korekta ma na celu prawidłowe udokumentowanie zdarzenia gospodarczego, które miało miejsce w danym miesiącu i w tymże miesiącu z powodu jakiejś pomyłki zostało wadliwie udokumentowane, przez co wpłynęło na błędne określenie za ten okres rozliczeniowy wielkości podatku, dokonana w późniejszym czasie korekta faktury powinna zostać uwzględniona w ramach korekty wielkości podatku za tenże okres rozliczeniowy, poprzez skorygowanie w tym okresie nieprawidłowo zadeklarowanego podatku. Korekty tego rodzaju mają bowiem wpływ na określenie prawidłowej wysokości podatku w okresie, za który składana jest deklaracja, gdyż w pierwotnej deklaracji podatek ten został wykazany w wadliwej wysokości.

Jeżeli natomiast wystawienie faktury korygującej podatek należny jest efektem zdarzenia, które wystąpiło po upływie danego okresu rozliczeniowego, np. podniesienie ceny w następnym miesiącu, przyznanie bonusu lub skonta, zwrotu towaru lub zaliczki, dokonana korekta powinna zostać uwzględniona w rozliczeniu za okres, w którym to zdarzenie nastąpiło. Pierwotne bowiem zobowiązanie podatkowe, w momencie powstania obowiązku podatkowego ukonstytuowało się w prawidłowej wielkości, a jego zwiększenie następuje w takim przypadku w następstwie zdarzenia zaistniałego już po powstaniu obowiązku podatkowego, modyfikującego wielkość tego zobowiązania w momencie jego zaistnienia.

Skoro zatem zdarzenie to miało miejsce po powstaniu już obowiązku podatkowego, nie ma podstaw do wykazywania jego skutków w okresie powstania tego obowiązku, lecz w okresie, w którym zdarzenie to zaistniało, kształtując wielkość zobowiązania podatkowego w nowej wysokości (por. wyroki NSA z dnia 25 lutego 2011 r., sygn. akt I FSK 213/19; z dnia 5 grudnia 2013 r., sygn. akt I FSK 1710/13; WSA w Gliwicach z dnia 20 czerwca 2012 r., sygn. akt III SA/GI 693/12; WSA we Wrocławiu z dnia 14 grudnia 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 1060/17 – dostępne pod adresem: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Podkreślenia wymaga także, że przepisy ustawy o VAT nie określają żadnego terminu, w jakim podatnik musi wystawić fakturę korygującą, a jedynie wskazują okoliczności w jakich musi taką korektę wystawić.

Co do zasady faktury korygujące powinny zostać wystawione niezwłocznie po ujawnieniu przyczyny korekty. W praktyce dochodzi jednak do sytuacji, że faktura zostaje wystawiona po dłuższym okresie czasu. W konsekwencji okres rozliczeniowy, w którym wystawiono fakturę korygującą nie jest tożsamy z okresem rozliczeniowym, w którym powstała przyczyna korekty.

Z powyższego wynika, że przez okres, w którym powstała przyczyna korekty, rozumieć należy okres, w którym doszło do zaistnienia faktycznego zdarzenia powodującego podwyższenie lub obniżenie ceny, przyznanie upustu z tytułu uznania reklamacji jakościowej, przyznanie bonusu, dokonanie zwrotu towaru oraz otrzymanie zwrotu części lub całości zaliczki.

W związku z tym w ocenie Wnioskodawcy w przedmiotowej sytuacji zastosowanie znajdą przywołane już wcześniej zasady ogólne wyrażone w art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT. Zgodnie z przedmiotowym przepisem, VAT naliczony wynikający z danej faktury (w tym przypadku faktury korygującej) podlega odliczeniu nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdzona została m.in. w wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacji indywidualnej z 19 lutego 2020 r. o sygn. 0112- KDIL1-2.4012.609.2019.2.PG, w której organ wskazał, iż „(...) w przypadku faktur korygujących zwiększających u nabywcy podatek naliczony, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają szczególnych regulacji, w związku z tym należy stosować przepisy dotyczące odliczania podatku naliczonego na zasadach ogólnych, tj. na podstawie art. 86 ust. 10, ust. 10b i ust. 11 ustawy”.

Tożsame stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 27 lutego 2017 r. o sygn. 3063-ILPP2-2.4512.192.2016.3.JK.

Wskazać należy, że w świetle art. 86 ust. 11 w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2020 r.: „Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych”.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy będzie on uprawniony do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktury korygującej wystawionej przez (...) w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał fakturę korygującą lub w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
• prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT należnego wynikającego z faktury korygującej od kontrahenta;
• prawidłowe w zakresie terminu dokonania tego odliczenia.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a – art. 2 pkt 1 ustawy.

Natomiast przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...) – art. 2 pkt 3 ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a – z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   
   

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 nie występuje w przypadku, gdy dostawa towarów, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju stanowiłaby dostawę towarów, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Podatnikami w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (w związku z czynnościami opodatkowanymi VAT) dokonał nabycia urządzenia (wycinarki laserowej) udokumentowanego fakturą VAT wystawioną przez Sprzedawcę. Na fakturze tej Sprzedawca pierwotnie podał swój czeski NIP UE, jako kwotę VAT wskazano 0 EUR i stawkę podatku w wysokości 0%.

W późniejszym okresie Wnioskodawca otrzymał do ww. faktury fakturę korygującą (z innym niż pierwotnie numerem NIP), dotyczącą zakupu przedmiotowej wycinarki, w której wykazano podatek VAT w stawce 23%. Na fakturze korygującej w miejsce wskazanego wcześniej czeskiego numeru NIP dostawcy wpisano numer NIP polskiego oddziału, bez zmiany innych danych czeskiego dostawcy urządzenia. Zatem wystawiona faktura korygująca zmieniła NIP Sprzedawcy (z czeskiego na polski) i wskazała jako Sprzedawcę polski oddział oraz w miejsce czeskiego „zerowego” VAT wskazała polski VAT w stawce 23%. Ponadto, na fakturze korygującej wskazano inny niż w pierwotnej fakturze numer rachunku bankowego, na który należy wpłacić ww. podatek VAT (w miejsce czeskiego, wskazano polski numer rachunku bankowego). Z wyjaśnień uzyskanych od Sprzedawcy wyniknęło, że uważa on, iż wspomniana dostawa była pierwotnie błędnie przez niego rozliczana.

W zawartej umowie ustalono cenę urządzenia z następującymi warunkami płatności:

1. 10% ceny sprzedaży Wnioskodawca opłacił na rachunek bankowy Sprzedającego jako zaliczka na poczet ceny sprzedaży,
2. 75% ceny sprzedaży Wnioskodawca opłacił na rachunek bankowy sprzedającego na 10 dni roboczych przed wysyłką urządzenia,
3. 15% ceny sprzedaży Wnioskodawca zapłacił na rachunek bankowy sprzedającego w terminie 14 dni po otrzymaniu protokołu dostawy urządzenia oraz oryginału faktury handlowej na 100% ceny sprzedaży.
   
   

Sprzedający dostarczył urządzenie do siedziby Wnioskodawcy na terytorium kraju z terytorium Belgii (innego państwa członkowskiego UE niż siedziba Sprzedającego). Urządzenie zostało skompletowane i złożone w fabryce dostawcy. W fabryce także uruchomiono ww. wycinarkę laserową i sprawdzano jej wszystkie parametry związane z dalszym, przyszłym użytkowaniem. Urządzenie w fabryce Sprzedającego zostało przygotowane do transportu do siedziby Wnioskodawcy. Na czas transportu urządzenie zostało rozmontowane na kilka elementów. Po przywiezieniu na miejsce docelowe w siedzibie Wnioskodawcy maszyna została ponownie złożona przez pracowników Sprzedającego.

Przedmiotem zawartej przez Wnioskodawcę umowy była dostawa urządzenia o ściśle określonych parametrach, spersonalizowanych podczas jego zamówienia. Urządzenie zostało wytworzone zgodnie z potrzebami Wnioskodawcy co szczegółowo przedstawiono w zapytaniu ofertowym poprzedzającym zawarcie umowy zakupu. W związku z wyborem specyfikacji urządzenia to Wnioskodawca posiadał odpowiednią wiedzę umożliwiającą wykonanie czynności związanych z umieszczeniem urządzenia w jego docelowym miejscu w siedzibie przedsiębiorstwa. Za rozładunek i ustawienie urządzenia w miejscu docelowym odpowiedzialny był Wnioskodawca. Wnioskodawca zapewnił niezbędny sprzęt i operatorów do rozładunku i przemieszczenia urządzenia na terenie przedsiębiorstwa w wybrane przez siebie miejsce. Wnioskodawca w miejscu przeznaczonym do zamontowania urządzenia przygotował niezbędne przyłącze elektryczne oraz przyłącze do instalacji ciekłego azotu. Czynności podłączenia do sieci elektrycznej i instalacji ciekłego azotu wykonali przedstawiciele Sprzedającego. Wnioskodawca nie mógł czynności tych wykonać samodzielnie, gdyż utraciłby gwarancję na urządzenie.

Urządzenie, które zostało przez Wnioskodawcę zakupione ze względu na swoją specyfikację jest urządzeniem tzw. podwójnego zastosowania, tj. towar, który choć został przez producenta zaprojektowany do zastosowań cywilnych, może zostać wykorzystane przez użytkowników również do celów militarnych, np. w konstrukcji, wytwarzaniu lub do badań i rozwoju broni masowego rażenia lub nowoczesnych broni konwencjonalnych. Obrót międzynarodowy tą grupą towarów podlega dodatkowej kontroli przez specjalne służby we wszystkich krajach będących sygnatariuszami traktatu z Waasenaar.

Ze względu na powyższe, do czynności uruchomienia urządzenia niezbędna była obecność przedstawicieli Sprzedającego, z uwagi na posiadanie przez nich specjalnego kodu, bez którego uruchomienie urządzenia nie byłoby możliwe. Związane z uruchomieniem urządzenia przy pomocy specjalnego kodu czynności nie były skomplikowane ani czasochłonne oraz nie wymagały znacznego nakładu pracy.

Przedstawiciele Sprzedającego przeprowadzili czynności uruchomienia urządzenia, które polegały przede wszystkim na sprawdzeniu jego parametrów ze specyfikacją, kontroli prawidłowości pracy urządzenia i jego odpowiednim skalibrowaniu. Ponadto przedstawiciel Sprzedającego do urządzenia wprowadził specjalny kod aktywacyjny umożliwiający jego uruchomienie. Wykonywane przez przedstawiciela Sprzedającego czynności dotyczyły przede wszystkim odpowiedniego skalibrowania i regulacji urządzenia oraz uruchomienia go przy użyciu specjalnego ww. kodu. Sprzedający ze względu na obowiązujące regulacje nie mógł udostępnić Wnioskodawcy ww. kodu co powodowało, że w uruchomieniu urządzenia musieli uczestniczyć jego przedstawiciele. Obecność przedstawicieli Sprzedającego) podczas uruchomienia urządzenia była także niezbędna dla zachowania gwarancji producenta wycinarki laserowej. Wykonywane przez przedstawicieli Sprzedającego) czynności związane z uruchomieniem urządzenia stanowiły niezbędne czynności umożliwiające jego użytkowanie zgodnie z jego przeznaczeniem.

Jak wskazał Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku, przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel przedmiotowym urządzeniem (wycinarką laserową) ze Sprzedawcy na Wnioskodawcę w związku z dokonanym przez Wnioskodawcę nabyciem nastąpiło w chwili zapłaty na rzecz Sprzedającego pełnej kwoty za zakupioną maszynę, tj. z dniem 31 sierpnia 2018 r., zgodnie z umową. Wnioskodawca nie posiadał prawa do dysponowania urządzeniem jak właściciel przed rozpoczęciem jego transportu z terytorium państwa członkowskiego (Belgii). W momencie opłacenia kwoty wynikającej z faktury urządzenie znajdowało się w siedzibie Wnioskodawcy, gdzie zostało dostarczone w dniu 27 czerwca 2018 r. Odbiór urządzenia przez Wnioskodawcę po jego instalacji nastąpił w dniu 29 sierpnia 2018 r.

Czynności wykonywane przez pracowników Sprzedawcy w związku z podłączeniem i uruchomieniem urządzenia (wycinarki laserowej) w siedzibie Wnioskodawcy stanowią czynności tak blisko związane ze sprzedażą urządzenia, że tworzą w obiektywny sposób jedno niepodzielne świadczenie, którego podział byłby sztuczny. Zawarta ze Sprzedawcą umowa sprzedaży urządzenia obejmowała swoim zakresem instalację maszyny w wybranym przez Wnioskodawcę miejscu, polegającą na jej rozkonserwowaniu, podłączeniu do niezbędnych instalacji, kalibracji urządzenia i wprowadzeniu specjalnego kodu, bez którego uruchomienie urządzenia nie byłoby możliwe. Bez przeprowadzenia powyższych czynności przez pracowników Sprzedającego uruchomienie i użytkowanie urządzenia byłoby niemożliwe.

Czynność „ponownego złożenia maszyny” przez pracowników Sprzedawcy po przewiezieniu urządzenia na miejsce docelowe w siedzibie Wnioskodawcy polegała na złożeniu elementów w postaci: modułu głównego, w którym przebiega proces wycinania, ruchomego stołu oraz jednostki chłodzącej, z uwagi, iż zakupiona wycinarka laserowa na miejsce przeznaczenia została przywieziona w elementach wymagających ponownego złożenia. Przywiezione elementy zostały rozładowane przez Wnioskodawcę i ustawione w miejscu przeznaczenia na specjalnych podstawkach. Urządzenie ustawiono na hali produkcyjnej przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w miejscu przeznaczonym do jego użytkowania. Poszczególne elementy urządzenia zostały ze sobą połączone. Ruchomy stół został przykręcony za pomocą śrub i specjalnych łączników z głównym modułem maszyny w którym znajduje się głowica lasera. Jednostka chłodząca została połączona z głównym modułem maszyny poprzez przykręcenie za pomocą specjalnych śrub i poprzez połączenie specjalnych rurek, którymi przepływa ciekły azot chłodzący głowicę tnącą.

Czynności złożenia urządzenia w miejscu docelowym wymagały specjalistycznej wiedzy i umiejętności z zakresu jego budowy i działania. Wnioskodawca nie posiadał „instrukcji” opisującej kolejność i sposób montażu poszczególnych elementów/urządzenia. Czynności montażu wycinarki laserowej musiały zostać wykonane przez pracowników Sprzedającego zgodnie z warunkami zachowania późniejszej gwarancji na urządzenie.

Czynność „podłączenia do sieci elektrycznej i instalacji ciekłego azotu” przez pracowników Sprzedawcy po przewiezieniu urządzenia na miejsce docelowe w siedzibie Wnioskodawcy polegało na przygotowaniu przyłącza sieci elektrycznej oraz instalacji ciekłego azotu. Podłączenie wycinarki laserowej do sieci elektrycznej polegało w szczególności na wyprowadzeniu z urządzenia przewodów zasilających. Przewody zasilające doprowadzono do złącza przygotowanego przez Wnioskodawcę. Następie przewody podłączono do ww. złącza. Podłączenie urządzenia do instalacji ciekłego azotu polegało na wyprowadzeniu z jednostki chłodzącej specjalnych rurek, które poprowadzono do przygotowanego przez Wnioskodawcę złącza instalacji. Rurki zakończone były specjalnymi złączami, które za pomocą narzędzi przykręcono do instalacji doprowadzającej ciekły azot.

Czynności podłączenia do instalacji elektrycznej i ciekłego azotu wymagały specjalistycznej wiedzy i umiejętności z zakresu działania i budowy takich instalacji. Wnioskodawca nie posiadał „instrukcji" opisującej sposób podłączenia urządzenia. Czynności tych nie mógłby wykonać samodzielnie, gdyż zatrudnieni przez niego pracownicy nie posiadają wiedzy i uprawnień w tym zakresie. Czynności montażu wycinarki laserowej musiały zostać wykonane przez pracowników Sprzedającego zgodnie z warunkami zachowania późniejszej gwarancji na urządzenie.

Czynność uruchomienia urządzenia polegała na sprawdzeniu jego parametrów za pomocą pulpitu sterującego. Do podajnika urządzenia włożono materiał – blachę. Za pomocą pulpitu sterującego do urządzenia wprowadzono parametry do wykonania cięć, tj. kształt jaki ma być wycinany, moc wiązki lasera, czas pracy. Urządzenie za pomocą pulpitu sterującego uruchomiono z zadanymi wcześniej parametrami pracy. Po wykonaniu próbnych cięć ponownie sprawdzano parametry pracy urządzenia i jakość gotowego, wyciętego produktu. Celem dokonanej czynności było zweryfikowanie prawidłowości pracy urządzenia podczas jego uruchomienia. Czynność ta wymagała posiadania specjalistycznej wiedzy i umiejętności z zakresu działania i budowy urządzenia. Wnioskodawca nie posiadał „instrukcji" opisującej kolejność i sposób przeprowadzenia tej czynności. Uruchomienie urządzenia musiało zostać wykonane przez pracowników Sprzedającego zgodnie z warunkami zachowania późniejszej gwarancji na urządzenie.

Sprawdzenie parametrów urządzenia ze specyfikacją polegała na porównaniu poszczególnych jego parametrów (mocy lasera, czasu cięcia, grubości wiązki, zakresu ruchu głowicy lasera, zakresu ruchu stołu, temperatury głowicy, działania instalacji chłodzącej) z założonymi parametrami określonymi przez producenta urządzenia gwarantującymi prawidłową pracę wycinarki laserowej. Celem dokonanej czynności była weryfikacja parametrów urządzenia pod względem ich oczekiwanych wartości. Czynność ta wymagała posiadania specjalistycznej wiedzy i umiejętności z zakresu działania i budowy urządzenia. Wnioskodawca nie posiadał „instrukcji” opisującej kolejność i sposób przeprowadzenia tej czynności. Sprawdzenie parametrów musiało zostać wykonane przez pracowników Sprzedającego zgodnie z warunkami zachowania późniejszej gwarancji na urządzenie.

Kontrola prawidłowości pracy urządzenia polegała na jego uruchomieniu i pracy wycinarki laserowej zgodnie z wprowadzonymi do niej parametrami. Po zakończeniu wycinania zadanych elementów sprawdzono jakość wyprodukowanego elementu oraz parametry pracy urządzenia tj. ich zgodność ze specyfikacją producenta (moc lasera, ilość czynnika chłodzącego, temperaturę wiązki lasera, parametry przesuwu stołu, parametru ruchu i zakres pracy głowicy tnącej). Celem dokonanej czynności była kontrola pracy urządzenia pod względem prawidłowości przebiegających procesów. Czynność ta wymagała posiadania specjalistycznej wiedzy i umiejętności z zakresu działania i budowy urządzenia. Wnioskodawca nie posiadał „instrukcji” opisującej kolejność i sposób przeprowadzenia tej czynności. Kontrola prawidłowości pracy urządzenia musiała zostać wykonana przez pracowników Sprzedającego zgodnie z warunkami zachowania późniejszej gwarancji na urządzenie.

Skalibrowanie urządzenia polegało na ustawieniu parametrów urządzenia zgodnie ze specyfikacją producenta tj. sprawdzono i wyregulowano parametry poszczególnych podzespołów maszyny, niezbędnych do jej prawidłowej pracy (moc lasera, grubości wiązki lasera, zakres ruchu głowicy lasera, temperaturę pracy lasera, czas cięcia, zakresu ruchu stołu, działania instalacji chłodzącej). Celem dokonanej czynności było ustawienie parametrów urządzenia w zgodzie ze specyfikacją producenta. Czynność ta wymagała posiadania specjalistycznej wiedzy i umiejętności z zakresu działania i budowy urządzenia. Wnioskodawca nie posiadał „instrukcji” opisującej kolejność i sposób przeprowadzenia tej czynności. Skalibrowanie urządzenia musiało zostać wykonane przez pracowników Sprzedającego zgodnie z warunkami zachowania późniejszej gwarancji na urządzenie.

Urządzenie po przewiezieniu na miejsce docelowe w siedzibie Wnioskodawcy było poddane próbnemu uruchomieniu przez pracowników Sprzedawcy. Urządzenie po złożeniu jego poszczególnych elementów, podłączeniu do sieci elektrycznej i instalacji ciekłego azotu oraz wprowadzeniu specjalnego kodu zostało uruchomione.

Pracownicy Sprzedającego za pomocą pulpitu sterującego sprawdzili parametry urządzenia – działanie stołu przesuwnego, parametry głowicy tnącej/lasera, działanie instalacji chłodzącej. Do podajnika urządzenia włożono materiał – blachę. Za pomocą pulpitu sterującego do urządzenia wprowadzono parametry do wykonania próbnych cięć, tj. kształt jaki ma być wycinany, moc wiązki lasera, czas pracy urządzenia, celem uzyskania odpowiedniej jakości wycinanych elementów.

Urządzenie za pomocą ekranu sterującego uruchomiono z zadanymi wcześniej parametrami pracy. Po wykonaniu próbnych cięć ponownie sprawdzano parametry pracy urządzenia i jakość gotowego, wyciętego produktu. Czynności te wykonywano kilkakrotnie za każdym razem sprawdzając parametry maszyny i jakość produktu, tak aby była ona zgodna z założonymi przez producenta urządzenia parametrami. Czynność ta wymagała specjalistycznej wiedzy i umiejętności z zakresu budowy, parametrów pracy i prawidłowego działania urządzenia. Wnioskodawca nie posiadał „instrukcji” opisującej kolejność i sposób montażu poszczególnych elementów urządzenia. Czynności montażu wycinarki laserowej musiały zostać wykonane przez pracowników Sprzedającego zgodnie z warunkami zachowania późniejszej gwarancji na urządzenie.

„Wprowadzenie specjalnego kodu aktywacyjnego umożliwiającego uruchomienie urządzenia” przez pracowników Sprzedawcy po przewiezieniu urządzenia na miejsce docelowe w siedzibie Wnioskodawcy polegało na wprowadzeniu, za pomocą pulpitu sterującego, specjalnego kodu w celu możliwości uruchomienia urządzenia. Konieczność wpisania kodu aktywacyjnego wynika z tego, że urządzenie, które zostało przez Wnioskodawcę zakupione ze względu na swoją specyfikację jest urządzeniem tzw. podwójnego zastosowania. Towary podwójnego zastosowania to towary, które choć zostały przez producenta zaprojektowane do zastosowań cywilnych, mogą zostać wykorzystane przez użytkowników również do celów militarnych, np. w konstrukcji, wytwarzaniu lub do badań i rozwoju broni masowego rażenia lub nowoczesnych broni konwencjonalnych. Lista takich towarów jest publikowana przez Radę WE w postaci Rozporządzenia (nr 1334/2000). Obrót międzynarodowy tą grupą towarów podlega dodatkowej kontroli przez specjalne służby we wszystkich krajach będących sygnatariuszami traktatu z Waasenaar. Ze względu na powyższe, zgodnie z regulacjami międzynarodowymi, do urządzenia celem jego uruchomienia należało wprowadzić specjalny określony przez jego producenta kod. Wnioskodawca nie znał kodu, jaki należy wprowadzić do urządzenia i nie mógł ww. kodu wprowadzić do urządzenia samodzielnie. Wprowadzenie kodu aktywacyjnego wymagało specjalistycznej wiedzy i umiejętności, z uwagi iż jedynie pracownicy Sprzedającego posiadają w/w kod, bez którego uruchomienie urządzenia nie byłoby możliwe.

Bez czynności dokonywanych przez pracowników Sprzedawcy mających miejsce po dostarczeniu maszyny na miejsce docelowe w siedzibie Wnioskodawcy (bez ich specjalistycznej wiedzy bądź umiejętności) prawidłowe ponowne złożenie, podłączenie do sieci elektrycznej i instalacji ciekłego azotu, montażu, uruchomienie urządzenia, instalacja, kalibracja przedmiotowej wycinarki laserowej byłaby niemożliwa.

Jednocześnie, czynności dokonywane przez pracowników Sprzedawcy nie miały charakteru usługi opcjonalnej. Zgodnie z zapisami umowy Wnioskodawca nie mógł zrezygnować z tej usług, z uwagi, iż utraciłby tym samym gwarancję na zakupione urządzenie.

Wątpliwości Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie dotyczą w pierwszej kolejności uznania zakupu ww. urządzenia za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższy opis w pierwszej kolejności należy zauważyć, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Zgodnie bowiem z zasadą wynikającą z art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione w tym przepisie czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane na gruncie przepisów regulujących podatek od towarów i usług za wykonane na terytorium kraju. Określenie miejsca świadczenia (dostawy) determinuje miejsce opodatkowania. Jest to szczególnie istotne w przypadku dostawy towarów, która odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione jest od sposobu, w jaki realizowana jest ta dostawa.

Przy czym, wskazać należy, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych. Jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy. Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Z kolei świadczenie należy uznać za pomocnicze, jeśli nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncze świadczenie traktowane jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne oraz nie można wykonać lub wykorzystać świadczenia głównego bez świadczenia pomocniczego. Jeżeli natomiast w skład realizowanego świadczenia wchodzą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że czynność dostawy wycinarki laserowej przez Sprzedającego na rzecz Wnioskodawcy, wraz z czynnościami dokonywanymi przez pracowników Sprzedającego mającymi miejsce po dostarczeniu maszyny na miejsce docelowe w siedzibie Wnioskodawcy, wykorzystującymi specjalistyczną wiedzę bądź umiejętności (tj. ponowne złożenie, podłączenie do sieci elektrycznej i instalacji ciekłego azotu, montaż, uruchomienie urządzenia, instalacja, kalibracja), które jednocześnie nie miały charakteru usługi opcjonalnej (tj. Wnioskodawca nie mógł z nich zrezygnować) – stanowią świadczenie kompleksowe.

Jak Wnioskodawca sam wskazał w opisie stanu faktycznego, czynności wykonywane przez pracowników Sprzedawcy w związku z podłączeniem i uruchomieniem urządzenia (wycinarki laserowej) w siedzibie Wnioskodawcy stanowią czynności tak blisko związane ze sprzedażą urządzenia, że tworzą w obiektywny sposób jedno niepodzielne świadczenie, którego podział byłby sztuczny. Bez przeprowadzenia tych czynności przez pracowników Sprzedającego uruchomienie i użytkowanie urządzenia byłoby niemożliwe. Czynności realizowane przez Sprzedającego (dostawa maszyny oraz ww. czynności dodatkowe) są ze sobą ściśle powiązane i w aspekcie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie, miałoby sztuczny charakter. Wszystkie świadczenia składające się na przedmiot umowy łączącej Sprzedającego i Wnioskodawcę prowadzą do uzyskania przez Spółkę urządzenia (wycinarki) zdatnej do użytkowania. Nabycie wycinarki – jak wynika z opisu stanu faktycznego – związane jest z koniecznością jej instalacji z pomocą pracowników Sprzedającego, bez której samo nabycie urządzenia nie miałoby ekonomicznego uzasadnienia (urządzenie bez instalacji nie byłoby zdatne do użytku). Opisane we wniosku czynności, które wchodzą w skład świadczenia (podłączenie i uruchomienie urządzenia, ponowne złożenie maszyny w miejscu docelowym, podłączenie do sieci elektrycznej i instalacji ciekłego azotu, sprawdzenie parametrów urządzenia ze specyfikacją, kontrola prawidłowości pracy urządzenia, skalibrowanie urządzenia, wprowadzenie specjalnego kodu aktywacyjnego umożliwiającego uruchomienie urządzenia) rozpatrywane osobno nie miałyby dla finalnego nabywcy (Wnioskodawcy) znaczenia.

Należy dalej zauważyć, że stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Jednocześnie wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „montaż lub instalacja”, niemniej jednak stosownie do cytowanego art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, do instalacji lub montażu nie zalicza się prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Przez „proste czynności” należy rozumieć działania, umożliwiające funkcjonowanie danego towaru/sprzętu, które potencjalny nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie. Zatem za montaż lub instalację należy uznać takie czynności, które wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności znanych przede wszystkim dostawcy montowanego lub instalowanego towaru/sprzętu.

Jak wynika z treści wniosku, wszystkie opisane w stanie faktycznym czynności dodatkowe, wchodzące w skład świadczenia kompleksowego w związku z dostawą przedmiotowej wycinarki wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności pracowników Sprzedającego.

Czynności złożenia urządzenia w miejscu docelowym wymagały specjalistycznej wiedzy i umiejętności z zakresu jego budowy i działania. Wnioskodawca nie posiadał „instrukcji” opisującej kolejność i sposób montażu poszczególnych elementów/urządzenia. Czynności montażu wycinarki laserowej musiały zostać wykonane przez pracowników Sprzedającego, zgodnie z warunkami zachowania późniejszej gwarancji na urządzenie.

Podobnie, czynności podłączenia do instalacji elektrycznej i ciekłego azotu wymagały specjalistycznej wiedzy i umiejętności z zakresu działania i budowy takich instalacji. Wnioskodawca nie posiadał „instrukcji” opisującej sposób podłączenia urządzenia. Czynności tych nie mógłby wykonać samodzielnie, gdyż zatrudnieni przez niego pracownicy nie posiadają wiedzy i uprawnień w tym zakresie. Czynności montażu wycinarki laserowej musiały zatem zostać wykonane przez pracowników Sprzedającego zgodnie z warunkami zachowania późniejszej gwarancji na urządzenie.

Również kolejne czynności – uruchomienia urządzenia, sprawdzenia parametrów urządzenia ze specyfikacją, kontroli prawidłowości pracy urządzenia, skalibrowania urządzenia, wprowadzenia specjalnego kodu aktywacyjnego umożliwiającego uruchomienie urządzenia – zgodnie z treścią wniosku wymagały posiadania specjalistycznej wiedzy i umiejętności z zakresu działania i budowy urządzenia. Wszystkie te działania musiały zostać wykonane przez pracowników Sprzedającego, zgodnie z warunkami zachowania późniejszej gwarancji na urządzenie.

Mając zatem na uwadze powyższe, należy wskazać, że dostawa wycinarki laserowej wraz z jej instalacją i próbnym uruchomieniem stanowi takie świadczenie kompleksowe, które powinno być rozliczane na zasadach właściwych dla dostawy towarów z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przy czym, dostawa przedmiotowego urządzenia odbywa się na terytorium Polski, zatem miejscem opodatkowania przedmiotowej transakcji na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 jest terytorium kraju.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przy czym, zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a,
• z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Równocześnie należy zauważyć, że stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku gdy dostawa towarów, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, stanowiłaby dostawę towarów, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wyżej wskazano, świadczenie będące przedmiotem wniosku miało charakter świadczenia kompleksowego, które powinno być rozliczane na zasadach dostawy z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Tym samym, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy, w przedmiotowej sprawie nie dochodzi do nabycia wewnątrzwspólnotowego towarów przez Wnioskodawcę. Przedmiotowa dostawa z montażem, jako świadczenie kompleksowe, winna zostać rozliczona przez podmiot dokonujący tej dostawy i opodatkowana na terytorium kraju z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT dla przedmiotu dostawy (urządzenia).

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Organu stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

W dalszej kolejności, Wnioskodawca postawił pytanie o prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz o termin dokonania tego odliczenia w związku z otrzymaniem faktury korygującej od kontrahenta (Sprzedającego).

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 ust. 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostają spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a, pkt 2, 4 i 7 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1) sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący,

2) transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku; (…)

4) wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

li>stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,

1. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   
2. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności; (…)

7) wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku który:

• został naliczony przez podmiot nieistniejący;
• jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
• został naliczony do transakcji które nie miały miejsca albo kwoty są niezgodne z rzeczywistością;
• został wykazany do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze.
  
  

Na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Należy podkreślić, że prawo podatnika do odliczenia podatku zapłaconego w cenie przy nabyciu towarów i usług związanych z działalnością gospodarczą jest jedną z fundamentalnych zasad konstrukcji podatku od towarów i usług. Podstawowa zasada wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada neutralności podatku, jest rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Wszelkie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego wpływają na neutralność tego podatku i mogą wynikać jedynie z wyraźnej regulacji ustawowej.

Art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przez sprzedaż – stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 2 pkt 31 ustawy, przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Faktury są dokumentami sformalizowanymi, potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Według art. 106e ust. 1 ustawy – faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem;
    
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
    
    1. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
    2. w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
    • wyrazy „metoda kasowa”;
17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;
    
18. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”;
    
19. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 – wskazanie:
    
    1. przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
    2. przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
    3. innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;
20. w przypadku, o którym mowa w art. 106c – nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika – imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;
    
21. w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego – nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku;
    
22. w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu – datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz:
    
    1. przebieg pojazdu – w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a,
    2. liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu – w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c;
23. w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) – dane określone w art. 136;
    
24. w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:
    
    1. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL,
    2. numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego.
    
    
    
    

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy – w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie z art. 106j ust. 2 ustawy – faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
   
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   
3. dane zawarte na fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub i usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
   
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
   
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wartości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Faktura korygująca w systemie VAT ma zatem taką samą wartość dowodową jak faktura wystawiona pierwotnie.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka otrzymała fakturę korygującą, którą jej dostawca skorygował sprzedaż pierwotnie zaklasyfikowaną jako dostawę wewnątrzwspólnotową. Fakturą kontrahent skorygował numer NIP z czeskiego na polski oraz naliczył polski VAT według stawki właściwej dla dostawy krajowej. Ponadto w fakturze korygującej wskazano inny niż w pierwotnej fakturze numer rachunku bankowego, na który należy wpłacić podatek VAT (w miejsce czeskiego wskazano polski numer rachunku).

Wskazana faktura zawiera w treści, jako tytuł, nazwę „faktura korygująca” i zawiera wszystkie niezbędne elementy określone w treści art. 106e i 106j ustawy o VAT, w tym w szczególności na fakturze tej wskazano przyczynę dokonania korekty. Kontrahent uzasadnił potrzebę wystawienia korekty faktury VAT dokumentującej wcześniejszą dostawę towaru otrzymaniem indywidualnej interpretacji przepisów.

Mając na uwadze powyższe, aby odpowiedzieć na pytanie Spółki czy jest ona uprawniona do odliczenia podatku z tej faktury korygującej – należy stwierdzić, czy są spełnione warunki do odliczenia podatku i czy równocześnie nie zachodzą przesłanki wykluczające to odliczenie.

Jak wynika z wniosku Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT, nabyte towary wykorzystuje do działalności opodatkowanej i otrzymała fakturę korygującą, dokumentującą sprzedaż na jej rzecz – zatem są spełnione warunki określone w art. 86 ustawy dające prawo do odliczenia podatku.

Równocześnie, w sytuacji opisanej we wniosku nie zachodzą przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy, które ograniczają ww. prawo do odliczenia. W szczególności, nie znajdzie zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze. Jak wynika bowiem z opisu sprawy po stronie Dostawcy istniał, na terytorium kraju, obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu dostaw towarów na rzecz Wnioskodawcy. Wystawiona faktura korygująca zawiera wszystkie niezbędne elementy wskazane w treści art. 106e ustawy, w szczególności polski numer NIP Sprzedawcy, stawkę i kwotę VAT, przyczynę korekty.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że zostały spełnione warunki do odliczenia podatku wynikającego z przedmiotowej faktury korygującej. Dlatego też należy uznać, że Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku z otrzymanej faktury korygującej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Z kolei w odniesieniu do okresu rozliczeniowego, w którym Spółka może dokonać odliczenia podatku wynikającego z otrzymanej faktury korygującej, należy mieć na uwadze art. 86 ust. 10 ustawy. Zgodnie z tym przepisem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zaznaczyć jednak należy, że art. 19a ustawy zawiera szereg czynności, dla których obowiązek powstaje na zasadach szczególnych.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny (art. 86 ust. 10b pkt 1ustawy).

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r.).

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11 – w oparciu o art. 86 ust. 13 ustawy – może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Przepisy ustawy o VAT oraz aktów wykonawczych do tej ustawy nie określają w sposób szczególny zasad dotyczących momentu właściwego do odliczenia podatku VAT naliczonego w sytuacji zwiększenia w przyszłości ceny sprzedaży. W tym zakresie należy odwołać się do ogólnych reguł dotyczących odliczania podatku VAT naliczonego, zgodnie z którą, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę, a jeżeli nie dokona odliczenia w tym okresie, może odliczyć podatek za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że z odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy można skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

• powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,
• doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,
• podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.
  
  

W opisanej sprawie Spółka otrzymała w grudniu 2020 r. wystawioną przez Sprzedawcę fakturę z dnia 14 grudnia 2020 r., natomiast dostawa towarów (z tytułu której powstał obowiązek podatkowy) miała miejsce przed tym okresem.

Odnosząc się zatem do wątpliwości związanych z okresem, w którym Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury wystawionej przez Sprzedawcę, należy raz jeszcze wskazać, że w przypadku faktur korygujących zwiększających u nabywcy podatek naliczony przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają regulacji szczególnych, a w związku z tym należy stosować przepisy dotyczące odliczania podatku naliczonego na zasadach ogólnych, tj. na podstawie art. 86 ust. 10, ust. 10b i ust. 11 ustawy.

Tym samym, Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury korygującej wystawionej przez Sprzedawcę w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał fakturę korygującą lub w trzech kolejnych okresach rozliczeniowych – zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r.

Należy zatem stwierdzić, że stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 3 – zgodnie z którym będzie uprawniona do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktury korygującej wystawionej przez Sprzedawcę w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał fakturę korygującą lub w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych – co do zasady jest prawidłowe. Przy czym, zauważyć należy, że art. 86 ust. 11 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r. umożliwia odliczenie podatku naliczonego w jednym z trzech następnych okresów rozliczeniowych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania Wnioskodawcy i wskazanych przepisów do interpretacji. Inne kwestie, nieobjęte pytaniami (w m.in. prawidłowość wystawienia przez Sprzedawcę faktury korygującej) nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone. Niniejsza interpretacja opiera się na przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego, w którym sposób wystawienia faktury korygującej został przyjęty jako element tego stanu faktycznego.

Organ informuje również, że od 1 stycznia 2021 r. przepis art. 86 ust. 11 ustawy obowiązuje w nowym brzmieniu, na mocy którego przedłużono do trzech miesięcy termin obniżenia kwoty podatku należnego jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia w terminach określonych w art. 86 ust. 10, 10d i 10e ustawy. Powyższe jednak nie miało wpływu na ocenę stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 3, bowiem termin do obniżenia podatku określony przez Spółkę nie wykraczał poza terminy przewidziane w nowym brzmieniu 86 ust. 11.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.