Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.300.2021.2.MM
z 21 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 7 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 czerwca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 4 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej możliwości wspólnego rozliczenia małżonków.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z dnia 4 czerwca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 4 czerwca 2021 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca na podstawie wpisu w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej w dniu ... lutego 2014 r. rozpoczął działalność gospodarczą, wybierając liniową formę podatku dochodowego dla opodatkowania uzyskiwanych z niej dochodów.

W dniu 31 lipca 2019 r. dokonał wpisu o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej. Nie zmienił formy opodatkowania działalności gospodarczej, gdyż w trakcie roku podatkowego (w momencie dokonywania zgłoszenia o zawieszeniu) było to niemożliwe. W sierpniu 2019 r. zawarł związek małżeński, w którym pozostaje do chwili obecnej. Między małżonkami istnieje ustawowa wspólność majątkowa. Małżeństwo zamieszkuje wspólnie na terenie Polski, a osiągnięte przez Nich dochody w 2020 r. wynikały ze stosunku pracy. Z zawieszonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie osiągnął żadnych przychodów i nie poniósł jakichkolwiek kosztów.

W piśmie z dnia 4 czerwca 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podobnie jak Jego małżonka. Ponadto, nie posiadają Oni źródeł przychodów położonych za granicą.

Działalność, o której mowa we wniosku, była zawieszona w okresie od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. W tym czasie Wnioskodawca nie osiągnął żadnych przychodów, jak i nie ponosił kosztów. W dalszym ciągu ma zawieszoną działalność gospodarczą.

Wnioskodawca nie dokonał rezygnacji z opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej podatkiem liniowym. Uważa On, że w obowiązującym stanie prawnym może to uczynić po uzyskaniu pierwszego przychodu w roku podatkowym, do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu jego uzyskania lub do końca roku podatkowego - w przypadku uzyskania pierwszego przychodu w miesiącu grudniu.

Ze względów ostrożnościowych za rok 2020 Wnioskodawca złożył indywidualne zeznanie PIT-37 dotyczące dochodów z tytułu stosunku pracy oraz zerowe zeznanie PIT-36L, potwierdzające brak przychodów i ponoszenia kosztów z działalności gospodarczej w roku 2020.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może rozliczyć swoje zobowiązanie podatkowe za 2020 r. razem z małżonką w oparciu o PIT-37, przy jednoczesnym złożeniu zerowego zeznania PIT-36L?

Zdaniem Wnioskodawcy, aby odpowiedź na zadane pytanie była twierdząca, muszą łącznie wystąpić wszystkie przesłanki (pozytywne) zawarte w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: „UPDOF”) oraz nie może mieć zastosowania norma wykluczająca (negatywna) możliwość wspólnego opodatkowania małżonków, zawarta w art. 6 ust. 8 tej ustawy.

Do pierwszej grupy należą:

1. podleganie każdego z małżonków nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu,
2. pozostawanie w związku małżeńskim przez cały rok,
3. istnienie całorocznej wspólności majątkowej między małżonkami.
   
   

Wnioskodawca spełnia wszystkie powyższe warunki.

Norma wykluczająca stanowi, że wspólne opodatkowanie małżonków nie jest możliwe, gdy choćby do jednego z nich, mają zastosowanie przepisy art. 30c UPDOF.

Rozpoczynając działalność gospodarczą, na podstawie art. 9a ust. 2 UPDOF, Wnioskodawca wybrał podatek liniowy. Ustawodawca, któremu przypisany jest przymiotnik „racjonalny”, w przepisie wyłączającym odniósł się do „zastosowania przepisów z art. 30c”.

Przepisy art. 30c nie mogą być stosowane bez uprzedniego wykorzystania (zastosowania) art. 9a ust. 2, czyli najpierw art. 9a, a później 30c UPDOF. Dlaczego zatem „racjonalny ustawodawca” w wyłączeniu zawartym w art. 6 ust. 8 UPDOF odniósł się do drugiej czynności (art. 30c)? Odwołanie do art. 9a ust. 2 UPOF nie budziłoby żadnych wątpliwości - chodziłoby o wybór, a nie zastosowanie. Zatem między „wyborem” i „zastosowaniem” istnieje jakaś różnica. Jaka? Wyboru dokonuje się najpóźniej do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnięty został pierwszy przychód. Zastosowanie określone w art. 30c UPDOF wyrażone zostało, jako podatek dochodowy obliczony od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej z zastosowaniem 19% stawki od podstawy obliczenia podatku. Ustawodawca w tym samym artykule w ust. 2 zdefiniował podstawę obliczenia podatku, jako dochód będący różnicą między osiągniętymi przychodami i kosztami ich uzyskania.

Zatem zastosowanie liniowej stawki podatkowej (wskazane w art. 6 ust. 8 UPDOF) będzie miało miejsce, gdy wystąpi dochód, a gdy go nie ma, to nie ma również zastosowania - polegającego na obliczeniu podatku.

Ponadto ustawodawca w przepisie wykluczającym użył formy dokonanej - wyraźnie wskazał, że przepisy art. 30c UPDOF „mają zastosowanie”.

Wnioskodawca zawiesił działalność z dniem 31 lipca 2019 r. za pośrednictwem Centralnej Ewidencji i Informacja o Działalności Gospodarczej. W momencie zawieszania zmiana formy opodatkowania była niemożliwa i niecelowa. Gdyby dziś chciał wznowić działalność gospodarczą, to we wniosku CEiIDG mógłby wskazać nie tylko datę wznowienia, ale również mógłbym zmienić formę opodatkowania lub też ją pozostawić niezmienioną - decyduje wszak termin wyznaczony przez art. 9a ust. 2 UPDOF. Zgłoszenia o wznowieniu prowadzenia działalności gospodarczej, powinien dokonać przed datą uzyskania pierwszego przychodu w roku podatkowym. W tym samym momencie może On zmienić formę opodatkowania, albo też zmienić tę formę później, tj. do 20-go dnia miesiąca następującego po miesiącu uzyskania w roku podatkowym pierwszego przychodu (art. 9a ust. 2 UPDOF). Poza koniecznością dwukrotnej zmiany wpisu w CEiDG, wskazuje to, że do dnia zmiany miałyby zastosowanie przepisy z art. 30c UPDOF, a po tym dniu inna wybrana forma opodatkowania (np. zasady ogólne). Jak taka zmiana wpłynęłaby na możliwość wspólnego opodatkowania za ten rok? Zdaniem Wnioskodawcy, decydujące znaczenia miałaby forma opodatkowania obowiązująca w ostatnim dniu roku podatkowego, po wcześniejszym jej zastosowaniu (obliczeniu zobowiązania podatkowego).

Z powyższej analizy wynika inny wniosek. Mianowicie, że dopiero uzyskanie pierwszego przychodu i możliwość jego opodatkowania decydują o zastosowaniu odpowiednich zasad podatkowych. Zatem skoro w roku podatkowym nie ma przychodów, to i nie ma możliwości zastosowania jakiejkolwiek formy opodatkowania. Racjonalny ustawodawca uznał, że dopiero zastosowanie art. 30c UPDOF skutkuje wykluczeniem możliwości wspólnego opodatkowania. Za powyższym stanowiskiem przemawia inny argument. Zarówno wspólne opodatkowanie małżonków, jak i opodatkowanie liniowe, mogą wywoływać pozytywne skutki podatkowe po stronie podatnika. Przejawiają się one w możliwości zmniejszenia podatku zapłaconego przez małżonków według zasad ogólnych - w sytuacji, gdy jeden z nich nie osiąga żadnych dochodów lub gdy osiąga dochody nieprzekraczające granicy pierwszej skali podatkowej przy jednoczesnym osiąganiu dochodów przekraczającej pierwszą skalę podatkową przez drugiego z małżonków. W przypadku podatku liniowego podatnik zabezpiecza się przed progresją podatkową - płacąc 19% podatek unika jego wzrostu do 32%, w sytuacji przekroczenia górnej granicy pierwszej skali podatkowej. Wyłączenie zawarte w art. 6 ust. 8 UPDOF eliminuje możliwość zbiegu tych dwóch odrębnych uprawień.

Uwagi do stanowiska MF i NSA:

1. Pod linkiem https://www.kis.gov.pl/....pdf, Wnioskodawca znalazł: „Krajowa Informacja Skarbowa wyjaśnia: Wspólne rozliczenie małżonków - Roczne rozliczenie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2017 r.: „Jeżeli podatnik zarejestrował działalność gospodarczą i jako formę opodatkowania wybrał podatek liniowy, ryczałt ewidencjonowany lub kartę podatkową i nie uzyskał z tytułu tej działalności żadnego dochodu/przychodu, nie może skorzystać z preferencyjnego rozliczenia dochodów wspólnie z małżonkiem (nawet, gdy osiągnął inne dochody z pozostałych źródeł opodatkowanych według skali podatkowej). Decydujące znaczenie dla utraty prawa do wspólnego rozliczenia ma sam fakt wyboru opodatkowania w jednej z ww. form”. Stanowisko powyższe, odwołujące się do faktu wyboru - czyli art. 9a ust. 2 UPDOF, jest zdaniem Wnioskodawcy, niezgodne z zapisem ustawowym, w którym jest odwołanie do zastosowania art. 30c UPDOF;
2. Podobne stanowisko zajął NSA w wyroku z dnia 8 lutego 2018 r., sygn. akt II FSK 193/18, w którym wskazał, że:
1. „W sytuacji, gdy podatnik prowadząc działalność gospodarczą dokonał na podstawie art. 9a ust. 2 u.p.d.o.f. wyboru sposobu opodatkowania na zasadach określonych w art. 30c u.p.d.o.f. i wyboru swojego w stosownym trybie nie zmienił (jak również nie zaprzestał prowadzenia tej działalności), to okoliczność, iż w danym roku podatkowym faktycznie nie uzyskał z tego tytułu żadnych przychodów (i nie poniósł żadnych kosztów) nie powoduje, że w stosunku do niego nie znajdą zastosowania ograniczenia w zakresie możliwości wspólnego opodatkowania, wynikające z art. 6 ust. 8 u.p.d.o.f.”;
2. „Do zastosowania wobec danego podatnika art. 30c u.p.d.o.f. wystarczy jego oświadczenie o wyborze sposobu opodatkowania. Natomiast to, czy podatnik w roku podatkowym osiągnął przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej objętej wyborem określonym w oświadczeniu - nie ma żadnego znaczenia”;
3. „nie ma też znaczenia dla stosowania art. 6 ust. 8 u.p.d.o.f. podjęta w toku roku podatkowego przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą decyzja o zawieszeniu wykonywania takiej działalności na określony czas.”

Wnioskodawca nie zgadza się z powyższym uzasadnieniem NSA i to z kilku powodów.

Po pierwsze - NSA nie dostrzegł różnicy między dokonaniem wyboru, od którego zależy możliwość zastosowania oraz zastosowaniem. Bezkrytycznie przyjmuje, że dokonanie wyboru to zastosowanie. Pomija fakt, że wybór to możliwość zastosowania, a zastosowanie to wykorzystanie tej możliwości. Analogicznie wydanie zezwolenia budowlanego nie jest równoznaczne z wybudowaniem budynku, daje jedynie taką możliwość. Za słownikiem języka polskiego PWN „wybrać” oznacza: dokonać wyboru, zdecydować się na kogoś, na coś spośród wielu osób lub rzeczy. Natomiast „zastosować” to: wprowadzić coś w życie, użyć czegoś w jakimś celu. Już na gruncie leksykalnym widać, że pojęcia te nie są tożsame.

Po drugie - użyte przez NSA sformułowanie „nie ma znaczenia” zarówno do faktu osiągania przychodów, jak i faktu zawieszenia działalności bez głębszego uzasadnienia, a jedynie przez odwołanie się do wyboru dokonanego z art. 9a ust. 2 UPDOF, nie budzi poczucia ochrony konstytucyjnej wyrażonej w art. 2 ustawy zasadniczej.

Po trzecie - w opozycji do powyższego wyroku, są orzeczenia wydane w podobnych sprawach:

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 3 października 2018 r., sygn. akt I SA/Sz 545/18;
  

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 8 stycznia 2020 r., sygn. akt I SA/Sz 778/19;
  

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Po 837/17.
  
  

Pomimo, że przepis art. 6 ust. 8 UPDOF pod względem językowym jest jasno sformułowany, to stanowisko reprezentowane przez MF i NSA przyjmuje negatywne skutki dla podatnika w postaci odmowy prawa do wspólnego opodatkowania małżonków przez wyłączne odwołanie do art. 9a ust. 2 UPDOF, który to artykuł nie znajduje się w odwołaniu wskazanym w art. 6 ust. 8 UPDOF. Ze wskazanych wyżej wyroków WSA wynika nie tylko potrzeba do zastosowania wykładni celowościowej, ale również konkluzja w kierunku zastosowania art. 2a ustawy Ordynacja podatkowa, który stanowi urzeczywistnienie zasady sprawiedliwości społecznej państwa prawnego wyrażonej w art. 2 Konstytucji.

Przedstawiając powyższe stanowisko Wnioskodawca uważa, że w opisanym stanie faktycznym zachowuje On możliwość wspólnego rozliczenia rocznego z małżonką w zeznaniu PIT-37, w sytuacji jednoczesnego złożenia zerowego zeznania PIT-36L.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są odpowiednio:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1);
  

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).
  
  

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

W myśl art. 9a ust. 2 ww. ustawy, podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 9a ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik może zawiadomić w formie pisemnej o rezygnacji z opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c lub złożyć oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 2, albo pisemny wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej w terminie, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Natomiast jak stanowi art. 9a ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonany wybór sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że w kolejnych latach podatnik w terminie określonym w ust. 2 zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania albo złoży w terminie i na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym pisemny wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej albo oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W myśl art. 9a ust. 2c ww. ustawy, oświadczenie oraz zawiadomienie, o których mowa w ust. 2-2b, podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Natomiast w myśl art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26, art. 26e i art. 26h; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Zgodnie z art. 6 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

W myśl art. 6 ust. 3 ww. ustawy, zasada wyrażona w ust. 2, ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Skorzystanie z łącznego opodatkowania dochodów przez małżonków jest jednak wykluczone w sytuacji określonej w art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak stanowi art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Jak wynika z opisanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, w dniu 1 lutego 2014 r. rozpoczął On prowadzenie działalności gospodarczej wybierając opodatkowania przychodów podatkiem liniowym, tj. na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, Wnioskodawca nie dokonał rezygnacji z opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej podatkiem liniowym. W związku z powyższym, oświadczenie o wyborze tej formy opodatkowania jest w dalszym ciągu obowiązujące.

Jak z powyższego wynika, konsekwencją wyboru opodatkowania dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej na zasadach wskazanych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest brak możliwości łącznego opodatkowania dochodów uzyskanych przez małżonków. Podkreślić przy tym należy, że na interpretację art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma wpływu również okoliczność, że Wnioskodawca mimo dokonanego przez siebie wyboru tej formy opodatkowania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe – nie może On rozliczyć swojego zobowiązanie podatkowego za 2020 r. razem z małżonką w oparciu o PIT-37.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.