Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.223.2021.1.AAT
z 25 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 22 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym w dniu 23 kwietnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 23 kwietnia 2021 r.) oraz za pośrednictwem przesyłki kurierskiej w dniu 26 kwietnia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania dostawy nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2021 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania dostawy nieruchomości.

Wniosek uzupełniony został w dniu 23 kwietnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 23 kwietnia 2021 r.) oraz za pośrednictwem przesyłki kurierskiej w dniu 26 kwietnia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

A. z siedzibą w D. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest austriacką spółką, której forma prawna zbliżona jest do polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka prowadzi działalność w Polsce za pośrednictwem oddziału położonego w B. (NIP: …, KRS: …; adres: ulica …; dalej jako „Oddział”). Zgodnie z wpisem Oddziału w KRS przedmiotem jego działalności jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, a także wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie oraz doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. A. jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) zarejestrowanym w Polsce od dnia 1 lutego 2015 roku. A. prowadzi na terenie Polski działalność opodatkowaną VAT należnym. A. nie zajmuje się prowadzeniem działalności zwolnionej z opodatkowania VAT.

W dniu 3 sierpnia 2018 roku A. nabyła stanowiący odrębną nieruchomość lokal mieszkalny położony w C. (dalej: „Nieruchomość”). Spółka nabyła Nieruchomość od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności. W związku z tym nabycie Nieruchomości nie było opodatkowane VAT i A. nie odliczało VAT naliczonego z tego tytułu. Przed nabyciem Nieruchomości przez Spółkę, Nieruchomość była wykorzystywana przez jej ówczesnego właściciela od czerwca 2008 roku. Nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych Spółki, gdyż początkowo miała ona służyć jako biuro Oddziału. Ostatecznie jednak Spółka zdecydowała się na wykorzystanie jako biura innej nieruchomości. W okresie od nabycia Nieruchomości przez Spółkę do stycznia 2020 roku Nieruchomość nie była wykorzystywana (lokal mieszkalny służył wyłącznie do okazjonalnych spotkań biznesowych). W styczniu 2020 roku Spółka wynajęła Nieruchomość na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą i będącej czynnym podatnikiem VAT. Wynajem został opodatkowany VAT i Spółka wykazuje VAT należny z tego tytułu. Spółka nie ponosiła żadnych nakładów na Nieruchomość, których wartość stanowiłaby co najmniej 30% jej wartości początkowej i nie planuje ponosić takich wydatków w przyszłości. Obecnie Spółka planuje sprzedaż Nieruchomości. Prawdopodobnie nabywcą będzie podmiot niebędący podatnikiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dostawa Nieruchomości będzie zwolniona z VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Dostawa Nieruchomości będzie czynnością zwolnioną z opodatkowania VAT.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jednocześnie towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 Ustawy VAT).

Oznacza to, że Nieruchomość spełnia definicję towaru wynikającą z Ustawy VAT, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednocześnie, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT, zwolniona z opodatkowania VAT jest dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Pojęcie „pierwszego zasiedlenia” zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 14 Ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem ilekroć w Ustawie VAT mowa jest o pierwszym zasiedleniu rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Dokonując wykładni powyższych przepisów należy wziąć pod uwagę to, że z dniem 1 września 2019 roku, w drodze ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1520 z późn. zm.), zmianie uległa definicja „pierwszego zasiedlenia”. Z definicji tej usunięto wymóg, by oddanie do użytkowania musiało odbyć się „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Zmiana ta spowodowana była orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej „Trybunał”) z dnia 16 listopada 2017 r. wydanym w sprawie C-308/16 (Kozuba Premium Selection sp. z o.o. vs. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie). Trybunał uznał, że wprowadzony w definicji pierwszego zasiedlenia warunek dotyczący oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania „w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu” jest niezgodny z Dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. W tym samym wyroku Trybunał podkreślił, że zgodnie z pracami przygotowawczymi do Szóstej Dyrektywy Rady „(...) kryterium pierwszego zasiedlenia budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. (...) kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji”.

Podobnie przyjmują polskie organy podatkowe w aktualnie wydawanych interpretacjach podatkowych. Przykładowo w interpretacji z dnia 12 stycznia 2021 r., znak 0113-KDIPT1-3.4012.805.2020.2.KS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zdefiniował pierwsze zasiedlenie w następujący sposób: „pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej - bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.”

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Nieruchomość jest lokalem w budynku mieszkalnym. Nie ulega zatem wątpliwości, że sprzedaż Nieruchomości będzie dostawą części budynku. W związku z tym, należy przeanalizować, czy sprzedaż Nieruchomości będzie objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT. Jak wynika z przedstawionego opisu, Nieruchomość została nabyta przez Spółkę ponad dwa lata temu (w sierpniu 2018 roku) na potrzeby własne. A. prowadzi w Polsce działalność obejmującą kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, a także wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie oraz doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania.

W świetle aktualnego brzmienia art. 2 pkt 14 Ustawy VAT nie można zatem uznać, że planowana sprzedaż Nieruchomości nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim. Z tych samych powodów nie można również przyjąć, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą Nieruchomości upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Powyższe potwierdza interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 stycznia 2021 r., znak 0114-KDIP4-1.4012.490.2020.3.DP, w której organ podkreślił, że: „ustawa wiąże zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy wyłącznie z pierwszym zasiedleniem, bez znaczenia jest zatem, jaki podmiot dokonał pierwszego zasiedlenia oraz kiedy podmiot dokonujący dostawy nieruchomości nabył prawo rozporządzania nią jak właściciel”. Prawidłowe jest zatem przyjęcie, że do pierwszego zasiedlenia Nieruchomości doszło jeszcze przed nabyciem własności Nieruchomości przez Spółkę. Potwierdza to również przywołana już interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 stycznia 2021 r., znak 0113-KDIPT1-3.4012.805.2020.2.KS, w której wobec następującego opisu stanu faktycznego oraz stanowiska wnioskodawcy: „Działalność prowadzona jest przez Wnioskodawcę w zakresie handlu nieruchomościami na własny rachunek (PKD 68.10.Z). W ramach wyżej wskazanej działalności, Wnioskodawca nabył (z rynku wtórnego, tj. bez podatku od towarów i usług) od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, na podstawie umów sprzedaży zawieranych w formie aktu notarialnego następujące prawa do lokali mieszkalnych w celu ich dalszej odsprzedaży: (...) * Prawo własności lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniem przynależnym wraz z udziałem wynoszącym 6140/332700 części w nieruchomości wspólnej (dalej: Lokal 2) - w dniu 20 marca 2019 r., * Prawo własności lokalu mieszkalnego oraz przynależnej piwnicy (dalej: Lokal 3) - w dniu 12 kwietnia 2019 r. (…) w przedmiotowej sprawie nastąpiło pierwsze zasiedlenie Lokalu 2 i Lokalu 3. Powyższe wynika z faktu, że przed nabyciem tego lokalu przez Wnioskodawcę był on użytkowany przez poprzednich właścicieli przez okres dłuższy niż dwa lata” organ podatkowy stwierdził: „Analizując zatem okoliczności sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do sprzedaży lokali mieszkalnych (tj. Lokalu 1, Lokalu 2 i Lokalu 3) Wnioskodawca mógł skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że w odniesieniu do przedmiotowych lokali mieszkalnych - jak wynika z opisu sprawy - doszło do ich pierwszego zasiedlenia i pomiędzy pierwszym zasiedleniem każdego z ww. lokali mieszkalnych, a dokonaną przez Wnioskodawcę dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata. W konsekwencji uznać należy, że dokonana dostawa ww. lokali mieszkalnych, nie była dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, w związku z czym, zostały spełnione przesłanki warunkujące możliwość zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy”.

Podobnie w interpretacji z dnia 26 sierpnia 2020 r., znak 0114-KDIP4-2.4012.258.2020.1.AA, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zaakceptował argumentację wnioskodawcy, zgodnie z którą do pierwszego zasiedlenia doszło w czasie, w którym nieruchomość należała do poprzednich właścicieli, nieprowadzących działalności gospodarczej osób fizycznych. Jak wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego: „Nieruchomość nie jest i nie była wykorzystywana przez Sprzedających, ani przez Spadkodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej, jak również nie była (nawet w części) przez nich oddana do używania osobom trzecim do odpłatnego używania, w szczególności na podstawie umowy najmu lub dzierżawy.(..) Jakkolwiek Sprzedający obecnie nie dysponują dokumentami, z których wynikałoby precyzyjnie, w którym konkretnie momencie po raz pierwszy rozpoczęto korzystanie z poszczególnych budynków (uwzględniając czas, jaki upłynął od ich wzniesienia, odnalezienie takich dokumentów byłoby praktycznie niemożliwe), to z zasad doświadczenia życiowego wynika, że w przypadku budynków należących do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, z którymi mamy do czynienia w analizowanym przypadku, a zwłaszcza budynków mieszkalnych, rozpoczęcie korzystania z nich następuje niezwłocznie po ich wybudowaniu (…)”. Wobec tak przedstawionego stanu faktycznego organ podatkowy ocenił, iż: „w zakresie budynków, które będą podlegać sprzedaży wraz z działką doszło już do pierwszego zasiedlenia i od momentu tego zasiedlenia minął już okres przekraczający ponad dwa lata. Jak wynika z opisu sprawy, budynki posadowione na działce zostały wybudowane w latach 50-tych i 60-tych. Zatem od daty oddania tych budynków do użytkowania minął już okres znacznie przekraczający dwa lata”.

Jak zaznaczono wcześniej Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie Nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, których wartość stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej Nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe w ocenie Spółki należy przyjąć, że planowana sprzedaż Nieruchomości będzie zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT. Jednak nawet w przypadku uznania, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT Spółce nie przysługuje zwolnienie, to zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy VAT, zwolnienie z VAT obejmuje dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółce w momencie nabycia Nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż nabyła Nieruchomość od osoby fizycznej, która nie sprzedawała Nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Transakcja ta nie była zatem opodatkowana VAT, a w konsekwencji Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Spółka nie ponosiła również (ani nie planuje ponieść) nakładów na Nieruchomość, których wartość stanowiłyby co najmniej 30% jej wartości początkowej. Zatem nawet w przypadku przyjęcia, że Spółka nie ma prawa skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT, to planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości będzie zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy VAT.

W związku z powyższym Spółka uważa, że w opisanym zdarzeniu przyszłym planowana sprzedaż Nieruchomości przez Spółkę będzie zwolniona z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Przez sprzedaż – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zatem zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przy tym przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

Przy tym w przypadku budynków, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest austriacką spółką (której forma prawna zbliżona jest do polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością). Spółka prowadzi działalność w Polsce za pośrednictwem oddziału. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym w Polsce od dnia 1 lutego 2015 roku. Przedmiotem działalności jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, a także wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie oraz doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. Wnioskodawca planuje sprzedać Nieruchomość (stanowiącą odrębną nieruchomość lokal mieszkalny), którą nabył w dniu 3 sierpnia 2018 roku od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności. Nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych Spółki. Nabycie Nieruchomości nie było opodatkowane VAT i Wnioskodawca nie odliczał VAT naliczonego z tego tytułu. Przedmiotowa Nieruchomość była wykorzystywana od czerwca 2008 r. przez jej ówczesnego właściciela. W okresie od nabycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę do stycznia 2020 r., Nieruchomość nie była wykorzystywana (lokal mieszkalny służył wyłącznie do okazjonalnych spotkań biznesowych). W styczniu 2020 roku Wnioskodawca wynajął Nieruchomość na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą i będącej czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na Nieruchomość, których wartość stanowiłaby co najmniej 30% jej wartości początkowej i nie planuje ponosić takich wydatków w przyszłości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania dostawy Nieruchomości.

Mając na uwadze wskazane informacje należy stwierdzić, że w odniesieniu do mającego być przedmiotem sprzedaży lokalu mieszkalnego doszło do pierwszego zasiedlenia i od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży upłynie okres przekraczający dwa lata. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca, Nieruchomość była wykorzystywana przez jej ówczesnego właściciela od czerwca 2008 r. Przy tym, Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na Nieruchomość, których wartość stanowiłaby co najmniej 30% jej wartości początkowej i nie planuje ponosić takich wydatków w przyszłości. Zatem w odniesieniu do dostawy Nieruchomości spełnione są przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W konsekwencji planowana dostawa Nieruchomości, będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dostawa Nieruchomości podlegać będzie zwolnieniu od podatku od towarów i usług, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie stosownie do art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega zwrotowi wyłącznie w przypadku uiszczenia jej w kwocie wyższej od należnej - w odpowiedniej części. Zatem w związku z tym, że Wnioskodawca uiścił opłatę w kwocie wyższej od należnej kwota 40 zł stanowi nadpłatę i będzie zwrócona na wskazany numer rachunku bankowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.