Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.143.2021.ŁN
z 18 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 marca 2021 r. (data wpływu 19 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 zabudowanych budowlami – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 zabudowanych budowlami.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka A jest spółką zarządzającą obszarem strefy, działającą na podstawie ustawy z dnia 20.10.1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych. Spółka A na mocy warunkowej umowy sprzedaży objętej aktem notarialnym (…) sprzedała Spółce B. nieruchomość położoną w Mieście A, w obrębię X, przy ulicy Y, oznaczoną jako działki nr:

1. 1a, 1b, 1, 2, 3, 4, 5, 6, o łącznej powierzchni 2,4927 ha wraz z budowlami: nawierzchnią z kostki betonowej, nawierzchnią z asfaltobetonu i ogrodzeniem z elementów żelbetowych;
2. prawo użytkowania wieczystego zabudowanej działki gruntu położonej w Mieście A, w obrębię X, przy ulicy Z, oznaczonej numerem 7 o powierzchni 0,1859 ha wraz z budowlą - nawierzchnią z asfaltobetonu.

Wobec niewykonania przez wszystkie uprawnione podmioty praw pierwokupu i w związku z tym wobec spełnienia się warunków zawartych w akcie notarialnym nr Repertorium Nr A 507/2020, aktem notarialnym (…) Spółka A przeniosła bezwarunkowo na Spółkę B własność nieruchomości i prawa użytkowania wieczystego.

Nieruchomość oznaczoną jako działki nr 1a, 1b, 1, 2, 3, 4, 5, 6 została wniesiona aportem do Spółki A przez Spółkę C oraz Skarb Państwa w 1998 r. w momencie powstawania Specjalnej Strefy Ekonomicznej jako kapitał podstawowy. Z kolei prawo wieczystego użytkowania Spółka A nabyła od Spółki B w dniu 13.06.2003 r., wystąpił podatek od czynności cywilno-prawnych.

Nieruchomości będące przedmiotem sprzedaży zgodnie z aktem notarialnym nr Repertorium(…)/2020 z dnia 16.06.2020 r. obejmujące działki nr 1a, 1b, 1, 2, 3, 4, 5, 6 o łącznej powierzchni 2,4927 ha wchodzące w skład nieruchomości nie są zabudowane, ale znajdują się na nich budowle: nawierzchnia z kostki betonowej, nawierzchnia z asfaltobetonu i ogrodzenie z elementów żelbetowych oraz prawo użytkowania wieczystego niezbudowanej działki gruntu położonej w Mieście A, w obrębie X, przy ul. Z, oznaczonej numerem 7 o powierzchni 0,1859 ha wraz z budowlą - nawierzchnią z asfaltobetonu. Naniesienia w postaci nawierzchni z asfaltobetonu oraz ogrodzenie z elementów żelbetowych zostały wniesione aportem do Spółki przez Spółkę C. Spółka poniosła wydatki na ulepszenie naniesienia w postaci ogrodzenia z elementów żelbetowych w kwietniu 1999 r. Wartość poniesionych wydatków przekroczyła 30% wartości początkowej, Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu tych wydatków. Z kolei zjazd z kostki brukowej na działce 1b został wykonany przez Spółkę A w sierpniu 2015 r. i przysługiwało prawo do odliczenia VAT.

Zgodnie z przedłożonym do aktu notarialnego (nr Repertorium (…)/2020 z dnia
12.02.2020 r.) zaświadczeniem wydanym przez Prezydenta Miasta A z dnia 06.11,2019 r., działki nr 1a, 1b, 1, 2, 3, 4, 5 i 6 położone przy ulicy Y w Mieście A są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego „Strefa” i zgodnie z planem znajdują się one na obszarze jednostki urbanistycznej oznaczonej symbolami 11 Pm - tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów z istniejącą zabudową mieszkaniową oraz 43KDL.45KDL, 46KDL - drogi publiczne klasy „L” lokalne. Również zgodnie z przedłożonym do ww. aktu zaświadczeniem, wydanym przez Prezydenta Miasta A z dnia 06.11.2019 r. działka nr 7 położona przy ulicy Y w Mieście A jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego „Strefa” i zgodnie z tym planem znajduje się na obszarze jednostki urbanistycznej oznaczonej symbolami 11 Pm - tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów z istniejącą zabudową mieszkaniową oraz 43KDL.45KDL, 46KDL - drogi publiczne klasy „L” lokalne.

Nabywca i zbywca nieruchomości są zrejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Cena sprzedaży nieruchomości została ustalona z uwzględnieniem podatku VAT.

Zgodnie z aktem notarialnym Repertorium A Nr (…)/2020 z dnia 16.06.2020 r., Spółka sprzedała nieruchomość oznaczoną jako działki nr 1a, 1b, 1, 2, 3, 4, 5, 6 o łącznej powierzchni 2,4927 ha, objętej jedną księgą wieczystą. Stosowanie do treści przepisu art. 21 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece w zw. z art. 46 § 1 k.c. działki te stanowią jedną nieruchomość gruntową. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie IV CSK 229/06 „Na gruncie wieczystoksięgowym nieruchomość identyfikowana jest z księgą wieczystą i w rezultacie o tym czy mamy do czynienia z jedną czy wieloma nieruchomościami decyduje liczba ksiąg wieczystych dla niej urządzonych (art. 1 u.k.w.h.).”.

Podobnie Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 30 października 2003 r. w sprawie IV CK 114/02 podniósł, że „Stanowiące własność tej samej osoby i graniczące ze sobą działki gruntu objęte oddzielnymi księgami wieczystymi są odrębnymi nieruchomościami w rozumieniu art. 46 § 1 k.c. Odrębność tę tracą w razie połączenia ich w jednej księdze wieczystej.”.

Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 1 czerwca 2016 r. w sprawie II OSK 2350/14 stwierdził, iż: „Naczelny Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym niniejsza sprawę w pełni podziela pogląd, że dwie graniczące z sobą działki gruntu należące do tego samego właściciela, dla których prowadzone są oddzielne księgi wieczyste, stanowią dwie odrębne nieruchomości gruntowe w rozumieniu art. 46 § 1 k.c. Jeżeli natomiast dla takich działek jest prowadzona jedna księga wieczysta, stanowią one - w rozumieniu powołanego przepisu - jedną nieruchomość gruntową.”.

Stan faktyczny dotyczy zatem sprzedaży jednej nieruchomości składającej się z ośmiu ewidencyjnie wyodrębnionych działek.

Doprecyzowując, Spółka A sprzedała Spółce B na mocy ww. aktu notarialnego:

1. nieruchomość położoną w Mieście A, w obrębie X, przy ul. Y, oznaczoną jako działki 1a, 1b, 1, 2, 3, 4, 5, 6 o łącznej powierzchni 2,4927 ha wraz z położonymi na niej budowlami: nawierzchnią z kostki betonowej, nawierzchnią z asfaltobetonu i ogrodzeniem z elementów żelbetonowych;
2. prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu, położonej w Mieście A, w obrębie X, przy ul. Z, oznaczonej numerem 7 o powierzchni 0,1859 ha wraz z położoną na niej budowlą - nawierzchnią z asfaltobetonu.

W myśl art. 3 pkt 3 z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane tj. (Dz.U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.) obiekty znajdujące się na działkach 1a, 1b, 1, 2, 3, 4, 5, 6, tj. nawierzchnia z kostki betonowej, nawierzchnia z asfaltobetonu i ogrodzenie z elementów żelbetonowych oraz znajdujący się na działce 1b zjazd z kostki brukowej i znajdująca się na działce nr 7 nawierzchnia z asfaltobetonu są budowlami. Przy nabyciu wyżej wymienionych budowli Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Pierwsze zajęcie (używanie) budowli nastąpiło w momencie nabycia. Poszczególne budowle będące przedmiotem sprzedaży nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Nieruchomości gruntowe stanowiły drogę łączącą teren Strefy z drogami publicznymi i wykorzystywane były przez Spółkę A, przedsiębiorców działających na obszarze Strefy, a także mieszkańców Miasta A. Spółka poniosła wydatki na ulepszenie naniesienia w postaci ogrodzenie z elementów żelbetowych w kwietniu 1999 r. Wartość poniesionych wydatków przekroczyła 30% wartości początkowej, Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu tych wydatków. Z kolei zjazd z kostki brukowej na działce 1b został wykonany przez Spółkę A. w sierpniu 2015 r. i przysługiwało jej prawo do odliczenia VAT. Do pierwszego zasiedlenia na wyżej wymienionych budowlach doszło w roku 1999 po ulepszeniu ogrodzenia i 2015 po wykonaniu zjazdu z kostki brukowej. Okres od pierwszego zasiedlenia jest dłuższy niż dwa lata. Wszystkie budowle na nieruchomości nr 1 i nr 2 nie były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka A dokonując sprzedaży nieruchomości opisanych w stanie faktycznym na rzecz Spółki B właściwie zastosowała stawkę podatku VAT w wysokości 23% na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa pkt 1 ustawy VAT?

Zapytanie dotyczy następujących działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 i 3/18.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z przepisem art. 5 ust.1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zarówno sprzedaż nieruchomości jak i sprzedaż prawa użytkowania wieczystego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów na gruncie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i w związku z tym stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie przepisu art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa pkt 1 ustawy VAT podstawowa stawka podatku wynosi 23%.
Niemniej, w przepisach ustawy o VAT ustawodawca przewidział sytuację, w których dostawa towaru podlega zwolnieniu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT dostawa terenów niezbudowanych innych niż tereny budowlane jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W myśl przepisu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez tereny budowlane należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego a w przypadku braku takiego planu, zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Spółka A sprzedaż nieruchomości położonej w Mieście A w obrębie X przy ulicy Y, oznaczonej jako działki 1a, 162/39, 1, 2, 3, 4, 5, 6 o łącznej powierzchni 2,4927 ha wraz z położonymi na niej budowlami: nawierzchnią z kostki betonowej, nawierzchnią z asfaltobetonu i ogrodzeniem z elementów żelbetonowych oraz prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu, położonej w Mieście, w obrębie X przy ul. Z oznaczonej numerem 7 o powierzchni 0,1859 ha wraz z położoną na niej budowlą - nawierzchnią z asfaltobetonu zakwalifikowała jako sprzedaż opodatkowaną ze stawką podatkową VAT w wysokości 23%, (zg. z art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa pkt 1 ustawy VAT), uznając grunt oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu jako teren niezbudowany przeznaczony pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Zgodnie zatem z powołanymi przepisami, grunt jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przy tym przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

Natomiast w przypadku budynków, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Co więcej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Zatem dla zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów,
  
• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej (w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania).
  
  
  

Przy czym w przypadkach, w których przy nabyciu towaru podatek od towarów i usług w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia podatku od towarów i usług.

Jednocześnie stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem, co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem. Jeżeli zatem dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta z obniżonej stawki podatku, bądź też ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, to z takiej preferencji korzysta również dostawa gruntu, na którym dany budynek (budowla) jest posadowiony.

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.), przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Jak stanowi art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach

.

Budowlą jest natomiast każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane).

Natomiast na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przy tym w myśl art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca na mocy warunkowej umowy sprzedaży objętej aktem w dniu 12 lutego 2020 r. (akt notarialny z dnia 16 czerwca 2020 r.) sprzedał Spółce B m.in. działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, na których znajdują się budowle: nawierzchnia z kostki betonowej, nawierzchnia z asfaltobetonu i ogrodzenie z elementów żelbetowych oraz prawo użytkowania wieczystego działki nr 7 wraz z budowlą - nawierzchnią z asfaltobetonu. W myśl art. 3 pkt 3 ustawy Prawo Budowlane obiekty znajdujące się na działkach 1, 2, 3, 4, 5, 6, tj. nawierzchnia z kostki betonowej, nawierzchnia z asfaltobetonu i ogrodzenie z elementów żelbetonowych oraz znajdująca się na działce nr 7 nawierzchnia z asfaltobetonu są budowlami. Naniesienia w postaci nawierzchni z asfaltobetonu oraz ogrodzenie z elementów żelbetowych zostały wniesione aportem do Spółki A przez Spółkę C Przy nabyciu wymienionych budowli Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wszystkie budowle na nieruchomości nie były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Poszczególne budowle będące przedmiotem sprzedaży nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Pierwsze zajęcie (używanie) budowli nastąpiło w momencie nabycia. Nieruchomości gruntowe stanowiły drogę łączącą teren Strefy z drogami publicznymi i wykorzystywane były przez przedsiębiorców działających na obszarze Strefy, a także mieszkańców Miasta A. Spółka poniosła wydatki na ulepszenie naniesienia w postaci ogrodzenia z elementów żelbetowych w kwietniu 1999 r., gdzie wartość poniesionych wydatków przekroczyła 30% wartości początkowej i Spółce Aprzysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu tych wydatków. Do pierwszego zasiedlenia doszło w roku 1999 po ulepszeniu ogrodzenia. Okres od pierwszego zasiedlenia jest dłuższy niż dwa lata.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że przedmiotem dostawy były działki zabudowane. Spółka w opisie stanu faktycznego jednoznacznie podaje, że na działkach 1, 2, 3, 4, 5, 6 oraz 7 znajdują się budowle w rozumieniu ustawy Prawo Budowlane. Analiza stanu faktycznego wskazuje, że dostawa budowli znajdujących się na działkach nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 oraz 7 nie nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Co więcej dostawa budowli nastąpiła po ponad 2 latach od dnia kiedy powstało pierwsze zasiedlenie względem budowli. Co prawda w kwietniu 1999 r. Spółka poniosła wydatki na ulepszenie ogrodzenia z elementów żelbetowych, gdzie wartość poniesionych wydatków przekroczyła 30% wartości początkowej i Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu tych wydatków. Jednak jak wskazano po tych nakładach do pierwszego zasiedlenia doszło w roku 1999 po ulepszeniu ogrodzenia. Tym samym spełnione są warunki umożliwiające zwolnienie dostawy budowli na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż między pierwszym zasiedleniem a dostawą budowli minął okres dłuższy niż 2 lata.

Zatem dostawa budowli korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W konsekwencji, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy zwolnieniem objęta była także dostawa gruntu, na którym są posadowione budowle. Tym samym sprzedaż działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 oraz 7 korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy, nie można zgodzić się ze Spółką, że dostawa działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23% gdyż działki stanowiły teren niezbudowany przeznaczony pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że przedmiotowa sprzedaż działek nr1, 2, 3, 4, 5, 6 oraz 7 powinna być zakwalifikowana jako sprzedaż opodatkowana ze stawką podatku w wysokości 23% jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.