2021.06.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDSB1-1.4019.137.2021.2.KP
z 22 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 8 października 2020 r. (data wpływu 15 października 2020 r.) uzupełnionym pismem z 25 maja 2021 r. (data wpływu 25 maja 2021 r.) oraz z 28 maja 2021 r. (data wpływu 28 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów ustawy o zdrowiu publicznym dotyczącej opłaty od środków spożywczych w zakresie obliczania wysokości tejże opłaty dla piwa bezalkoholowego smakowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

15 października 2020 r. złożyli Państwo wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie opłaty od środków spożywczych do Naczelnika Urzędu Skarbowego (…).

Pismem z 22 października 2020 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego (…) przekazał powyższy wniosek do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

27 listopada 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przekazał wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej do Ministerstwa Zdrowia.

Na mocy ustawy z 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 694) od 16 kwietnia 2021 r., organem właściwym w sprawie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnych przepisów dotyczących opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r., poz. 183, ze zm.), zwanej dalej ustawą jest Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

W związku z powyższym, pismem z 18 kwietnia 2021 r. (data wpływu 20 kwietnia 2021 r.), wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych, został przekazany przez Ministra Zdrowia, Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 18 maja 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.137.2021.1.KP wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełnili Państwo 25 maja 2021 r. oraz 28 maja 2021r., wnosząc jednocześnie brakującą opłatę do wniosku.

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(…) („Wnioskodawca”) jest dystrybutorem piwa w wielu państwach UE. W Polsce Spółka posiada Oddział, na którego zlecenie piwo jest wytwarzane przez browary zlokalizowane w Polsce i należące do innej spółki z Grupy (…) („Grupa (…)”).

Z uwagi na wzmożone w ostatnich latach zainteresowanie konsumentów piwem bezalkoholowym, Spółka zdecydowała się także na produkcję a następnie sprzedaż piwa bezalkoholowego, w tym piwa bezalkoholowego o smaku owocowym (dalej: piwa bezalkoholowe smakowe).

W procesie technologicznym piwa bezalkoholowego smakowego wyróżniamy następujące etapy produkcji:

Mieszanie surowców (koncentrat piwa/piwo bazowe, woda odtleniona, syrop cukrowy i inne dodatki o ile występują w recepturze np. ekstrakt słodowy);
Dodanie zaprawy smakowej;
Mieszanie przy zachowaniu odpowiedniego ciśnienia i temperatury-
Zwolnienie do rozlewu
Pakowanie piwa

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że produkcja piwa bezalkoholowego smakowego poprzedzona jest produkcją koncentratu piwa bądź piwa bazowego (dalej piwo). Koncentrat piwa i piwo bazowe są niezbędnym składnikiem wykorzystywanym do wyprodukowania bezalkoholowego piwa smakowego. Jednym z etapów produkcji koncentratu i piwa bazowego jest proces fermentacji. W wyniku tego procesu w piwie dochodzi do naturalnego powstania cukrów prostych tj. głównie glukozy, fruktozy, sacharozy i maltozy. Wnioskodawca zaznacza także, że na etapie produkcji piwa o naturalnym smaku, a więc takiemu któremu nie nadano jeszcze smaku owocowego nie są dodawane cukry lub inne substancje słodzące. Cukry oraz inne substancje słodzące bądź zawierające cukier dodawane są dopiero na etapie produkcyjnym produktu finalnego tj. piwa bezalkoholowego smakowego.

Piwo któremu nie został nadany inny niż naturalny smak (np. owocowy) i które nie zostało dosłodzone posiada zatem w swoim składzie wyłącznie cukry, które występują w piwie naturalnie (analogicznie jak cukier naturalnie występujący w owocach), będące produktem rozkładu węglowodanów, tj. cukrów złożonych, które znajdują się w słodzie z którego produkowane jest piwo.

W związku z wejściem w życie w dniu 1 stycznia 2021 r. opłaty cukrowej od wprowadzenia na rynek napojów z dodatkiem cukrów będących monosacharydami lub disacharydami po stronie Wnioskodawcy pojawiła się wątpliwość dotycząca sposobu obliczania opłaty cukrowej w przypadku piw bezalkoholowych smakowych, które w swoim składzie zawierają zarówno cukier pochodzący ze słodu jak również cukier dodawany w toku produkcji.

Wniosek uzupełnili Państwo o następujące informacje:

Wnioskodawca wskazuje, że napoje będące przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji są napojami ujętymi w klasach wymienionych w treści pytania, w szczególności w dziale 11 jako pozostałe napoje bezalkoholowe.

Wnioskodawca wskazuje, że przedstawione we wniosku pytanie dotyczy tylko tych napojów, które nie zawierają w swoim składzie substancji wskazanych w art. 12a ust. 1 pkt 2 ustawy o zdrowiu publicznym tj. kofeiny lub tauryny. Zatem napoje będące przedmiotem wniosku nie posiadają w swoim składzie ww. substancji.

Wnioskodawca wskazuje, że z uwagi na fakt, iż produkowane przez nią napoje bezalkoholowe posiadają różne smaki i składy wynikające z właściwości zarówno słodu użytego w procesie ważenia piwa, owoców użytych do nadania smaku napojowi jak i substancji smakowych dedykowanych dla konkretnych napojów, zawartość cukrów w każdym produkowanym przez Wnioskodawcę rodzaju oraz partii napojów może być odmienna.

Dodatkowo Wnioskodawca podkreśla, że jednoznaczne wskazanie ilości cukrów zawartych w napojach będących przedmiotem wniosku nie jest możliwe, w szczególności z uwagi na fakt, że przedmiotem wniosku jest grupa wyrobów (piwa bezalkoholowe) o różnych smakach, a nie jeden napój o określonym składzie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ustalając wysokość opłaty od środków spożywczych - zgodnie z art. 12f ustawy o zdrowiu publicznym - w przypadku piw bezalkoholowych smakowych, Wnioskodawca powinien obliczać wysokość tej opłaty wyłącznie od ilości cukrów dodanych w procesie produkcji, czy od sumy ilości cukrów dodanych w procesie produkcji i cukrów pochodzących z fermentacji?

Państwa zdaniem.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż opłata od środków spożywczych powinna uwzględniać wyłącznie cukry dodane w wyniku zmieszania piwa z dodatkami słodzącymi w rozumieniu art. 12a ust. 1 pkt 1 ustawy o zdrowiu publicznym. Opłata cukrowa od piwa bezalkoholowego smakowego nie powinna zatem uwzględniać cukrów powstałych w procesie fermentacji.

Właściwość Organu.

Na podstawie art. 12e ust. 5 ustawy o zdrowiu publicznym: Organem właściwym w sprawie opłaty jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę podmiotu obowiązanego do zapłaty opłaty, o którym mowa w art. 12d ust. 1. (...)

Zgodnie zaś z art. 34 Ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców. (...) 1. Przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wyniku obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna).

Należy zauważyć, iż przedmiotem interpretacji indywidualnej mogą być wyłącznie przepisy, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne. Jednocześnie należy zaznaczyć, iż Ustawodawca nie definiuje pojęcia "danina publiczna". Jednakże w art. 5 ust. 2 pkt 1 Ustawy o finansach publicznych wskazano, że do danin publicznych zalicza się podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz banków państwowych, a także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw.

Tym samym w ocenie Wnioskodawcy, niezależnie od kwalifikacji przedmiotowej opłaty cukrowej jako podatku, opłaty lub składki należy ją zakwalifikować jako daninę publiczną w rozumieniu ustawy - Prawo przedsiębiorców.

Ponadto Spółka chciałaby wskazać, iż zdaniem NSA wyrażonym w wyroku z dnia 29 września 2017 r. [Wyrok NSA z dnia 29 września 2017r. sygn. II GSK 3556/15] pojęcie daniny publicznej obejmuje: "nie tylko daniny o charakterze pieniężnym, ale także wszelkie obowiązki niepieniężne, jeżeli ich ponoszenie wynika z ustawy i wiąże się z ograniczeniem swobody w korzystaniu z przysługujących podmiotowi praw ze względu na potrzebę ochrony interesu publicznego . Dalej NSA stwierdził, że użyte: "pojęcie daniny publicznej należy odnosić do wszelkich obowiązków ciążących na przedsiębiorcy, które mają charakter publiczny i nie są ekwiwalentne. Zatem pod pojęciem tak rozumianych danin publicznych należy rozumieć wszelkie obowiązki ciążące na podmiocie prawa, zarówno o charakterze osobistym rzeczowym i pieniężnym".

Tym samym w ocenie Wnioskodawcy, nałożona na Wnioskodawcę opłata na wyroby z dodatkiem cukru, powinna być uznana za daninę publiczną, która stanowi zakres przedmiotowy interpretacji indywidualnej złożonej do właściwego organu - Naczelnika Urzędu Skarbowego (…), zgodnie z art. 34 ustawy Prawo Przedsiębiorców.

Uzasadnienie Państwa stanowiska

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności podlega opłacie.

Celem opłaty ma być finansowanie działań o charakterze edukacyjnym i profilaktycznym oraz świadczeń opieki zdrowotnej związanych z utrzymaniem i poprawą stanu zdrowia osób z chorobami rozwiniętymi na tle niewłaściwych wyborów i zachowań zdrowotnych, w szczególności z nadwagą i otyłością, co wynika bezpośrednio z przepisów ustawy o zdrowiu publicznym.

Potwierdzenie wyżej wspomnianego celu ustawy możemy znaleźć w uzasadnieniu do rządowego projektu ustawy z dnia 14 lutego 2020 u zmianie niektórych ustaw w związku z promocją prozdrowotnych wyborów konsumentów ( Dz.U. poz. 1492 ):

Zasadniczym celem projektu ustawy jest wykorzystanie polityki fiskalnej jako narzędzia służącego promocji prozdrowotnych wyborów konsumentów W projekcie zaproponowano 1) stymulowanie wyborów prozdrowotnych konsumentów przez nałożenie opłaty na
a) napoje z dodatkiem cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z póżn. zm.), kofeiny lub tauryny.

Dalej w uzasadnieniu wskazano, iż: Głównym celem wprowadzenia opłaty jest promowanie prozdrowotnych wyborów żywieniowych oraz poprawa jakości diety przez ograniczenie spożycia słodkich napojów (...). Zgodnie z rekomendacjami zawartymi w Piramidzie Zdrowego Żywienia i Aktywności Fizycznej, opracowanej przez Instytut Żywności i Żywienia im. prof. dra med. Aleksandra Szczygła, należy unikać spożycia cukru i słodyczy, zastępując je owocami i orzechami Słodkie napoje i słodycze są bardzo kaloryczne - zawierają głównie sacharozę, glukozę, fruktozę. (...) Najlepiej unikać spożywania słodkich napojów bądź spożywać je rzadko, w niewielkich ilościach. Należy też ograniczyć dodatek cukru do potraw i przygotowywanych napojów.

W ocenie Wnioskodawcy, z treści uzasadnienia, jak również regulacji samej ustawy jednoznacznie wynika, że celem ustawodawcy było ustanowienie mechanizmu fiskalnego obciążającego napoje, właśnie z tego względu, że dodano do nich cukry. Ustawodawca w uzasadnieniu wskazał bowiem, ze to nadmierny udział dodatków w postaci cukru bądź substancji słodzących w napojach przyczynia się do pogorszenia stanu zdrowia ludzkiego, nie zaś cukier sam w sobie - a więc znaczenie ma jego pochodzenie w napoju.

Powyższe twierdzenie znalazło swoje odzwierciedlenie w regulacjach ustawy. Zgodnie z art. 12b ust. 1 ustawy, za napój podlegający opłacie rozumie się wyrób w postaci napoju oraz syrop, będący środkiem spożywczym, ujęte w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Jak wynika z uzasadnienia do ustawy Przez substancje występujące naturalnie rozumie się substancje, które nie zostały dodane do produktu, natomiast znajdują w składzie zgodnie z jego charakterystyką, np. cukry występujące w owocach (w odniesieniu do soków) lub kofeina zawarta w naparze z kawy. Cukry, substancje słodzące lub aktywne jako dodatki podlegające opłacie powinny być ujęte w wykazie składników zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie żywności i żywienia (...).

Ustawodawca nie zamierza zatem obciążać opłatą cukrową substancji (cukrów i dodatków), które występują w napoju naturalnie, ale właśnie substancje dodane.

Ustawodawca nakazuje zatem „wyłączyć substancje” występujące w napojach naturalnie z obowiązku uiszczenia opłaty cukrowej. Oznacza to, że na potrzeby ustalania wysokości opłaty cukrowej natęży kierować się wyłącznie obecnością cukru dodanego, a nie cukru bez względu na jego pochodzenie w produkcie.

W konsekwencji Wnioskodawca stoi na stanowisku, ze cukry, które powstały w piwie naturalnie w wyniku procesu produkcyjnego tj. fermentacji nie powinny być uwzględniane przy ustalaniu wysokości opłaty cukrowej. Opłata cukrowa obejmuje bowiem wyłącznie napoje, do których został dodany cukier lub inne substancje słodzące w rozumieniu art. 12a ust. 1 pkt 1 ustawy o zdrowiu publicznym.

Powyższe twierdzenie nie stoi w sprzeczności również z brzmieniem art. 12f ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym określającym wysokość opłaty cukrowej. Zgodnie z tym przepisem, na wysokość opłaty składają się następujące części:

0,50 zł za zawartość cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml napoju, lub za zawartość w jakiejkolwiek ilości co najmniej jednej substancji słodzącej, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008;
0,05 zł za każdy gram cukrów powyżej 5 g w 100 ml napoju;

-w przeliczeniu na litr napoju.

W ocenie Wnioskodawcy, pojęcie „zawartość cukrów", którym posługuje się przepis w wyżej cytowanym art. 12f ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym należy interpretować z uwzględnieniem definicji napoju znajdującej się w art. 12b ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym. Zgodnie bowiem z art. 12b ust. 1 za napój uważa się uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (...) z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie W przypadku piwa bezalkoholowego smakowego oznacza to nie wyliczanie opłaty cukrowej od cukrów pochodzących z procesu fermentacji.

Zdaniem Wnioskodawcy sformułowania „zawartość cukrów" nie należy interpretować w ten sposób, iż oznacza ono łączną sumę wszystkich cukrów znajdujących się w napoju, a więc zarówno wyłączonych (pochodzenia naturalnego) jak i dodatków, o których mowa w art. 12a ust. 1 pkt 1 ustawy. Przede wszystkim byłoby to niezgodne z celem ustawodawcy co Spółka wyjaśniła już powyżej, a ponadto taka interpretacja stałaby w sprzeczności z art. 12b ust 1 ustawy nakazującym taką substancję (cukier naturalny) wyłączyć.

Zwrot „zawartość cukrów” w ocenie Wnioskodawcy odnosi się do łącznego ustalenia ilości dodanych do piwa bezalkoholowego smakowego poszczególnych rodzajów cukrów tj. monosacharydów i disacharydów, ale tylko tych które jako dodatki podlegają opłacie cukrowej (nie zostały wyłączone ze względu na naturalne pochodzenie w napoju). Takie twierdzenie potwierdza brzmienie art. 12b ust. 1 ustawy wskazujące, że cukry naturalnie występujące w napoju są wyłączone z opłaty cukrowej. Zawartość cukrów oznacza zatem sumę obu rodzajów cukrów (monosacharydów + disacharydów) podlegających opłacie, a nie sumę wszystkich cukrów występujących w napoju tj. wyłączonych z opłaty i tych podlegających opłacie.

Reasumując w ocenie Spółki, Wnioskodawca ustalając wysokość opłaty cukrowej w przypadku piw bezalkoholowych smakowych powinna uwzględnić w obliczaniu opłaty wyłącznie cukry dodawane na etapie dodawania do piwa substancji słodzących i smakowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",
kofeiny lub tauryny

-podlega opłacie, zwanej dalej "opłatą".

W myśl art. 12b ust. 1 ustawy za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Z kolei art. 12f ust. 1 ustawy stanowi, że na wysokość opłaty składają się następujące części:

0,50 zł za zawartość cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml napoju, lub za zawartość w jakiejkolwiek ilości co najmniej jednej substancji słodzącej, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008,
0,05 zł za każdy gram cukrów powyżej 5 g w 100 ml napoju
- w przeliczeniu na litr napoju.

Wysokość opłaty dla napojów zawierających powyżej 5 g cukrów w 100 ml napoju stanowi sumę części, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, z wyłączeniem ust. 7 (art. 12f ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 12f ust. 5 ustawy do obliczania opłaty zawartość cukrów w 100 ml napoju jest zaokrąglana w górę do pełnego grama.

Maksymalna wysokość opłaty, zgodnie z przepisem art. 12f ust. 6 ustawy wynosi 1,2 zł w przeliczeniu na 1 litr napoju.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że są Państwo dystrybutorem piwa w wielu państwach UE. Z uwagi na wzmożone w ostatnich latach zainteresowanie konsumentów piwem bezalkoholowym, zdecydowali się Państwo także na produkcję, a następnie sprzedaż piwa bezalkoholowego, w tym piwa bezalkoholowego o smaku owocowym.

Produkcja piwa bezalkoholowego smakowego poprzedzona jest produkcją koncentratu piwa bądź piwa bazowego. Koncentrat piwa i piwo bazowe są niezbędnym składnikiem wykorzystywanym do wyprodukowania bezalkoholowego piwa smakowego. Jednym z etapów produkcji koncentratu i piwa bazowego jest proces fermentacji. W wyniku tego procesu w piwie dochodzi do naturalnego powstania cukrów prostych tj. głównie glukozy, fruktozy, sacharozy i maltozy. Zaznaczają Państwo także, że na etapie produkcji piwa o naturalnym smaku, a więc takiego któremu nie nadano jeszcze smaku owocowego nie są dodawane cukry lub inne substancje słodzące. Cukry oraz inne substancje słodzące bądź zawierające cukier dodawane są dopiero na etapie produkcyjnym produktu finalnego tj. piwa bezalkoholowego smakowego.

Wskazali Państwo, że napoje będące przedmiotem wniosku są napojami ujętymi w szczególności w dziale 11 PKWiU jako pozostałe napoje bezalkoholowe. Napoje te nie posiadają w swoim składzie kofeiny lub tauryny.

Wątpliwość Państwa dotyczy sposobu obliczania opłaty cukrowej w przypadku piw bezalkoholowych smakowych, które w swoim składzie zawierają zarówno cukier pochodzący ze słodu, jak również cukier dodawany w toku produkcji, a mianowicie czy wysokość opłaty należy obliczyć wyłącznie od ilości cukrów dodanych w procesie produkcji, czy od sumy ilości cukrów dodanych w procesie produkcji i cukrów pochodzących z fermentacji.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przypisy ustawy należy stwierdzić, że napoje będące przedmiotem wniosku, które zamierzają Państwo produkować spełniają definicję napoju, o którym mowa w art. 12b ust. 1 ustawy.

Napoje te bowiem ujęte są w szczególności w dziale 11 PKWiU oraz zawierają w swoim składzie dodatek cukrów lub innych substancji słodzących (składniki dodane w toku produkcji).

Zatem wprowadzenie na rynek krajowy niniejszych napojów będzie podlegać opłacie od środków spożywczych.

Z uwagi na to, iż napój oprócz cukrów pochodzących ze słodu (cukry naturalne) będzie zawierał również cukry oraz inne substancje słodzące, które zostaną dodane do napoju w toku produkcji, opłatę należy obliczyć od całej zawartości cukrów występujących w tym napoju.

W związku z tym Państwa stanowisko przedstawione w zakresie pytania zadanego we wniosku uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Państwu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin