2021.06.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.267.2021.1.AM
z 25 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 kwietnia 2021 r. (data wpływu 27 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Gminy w związku z realizacją inwestycji polegającej na budowie świetlicy wiejskiej w Miejscowości A jako podatnika podatku od towarów i usług oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją tej inwestycji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Gminy w związku z realizacją inwestycji polegającej na budowie świetlicy wiejskiej w Miejscowości A jako podatnika podatku od towarów i usług oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją tej inwestycji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawcą jest Gmina, znajdująca się w powiecie (…), województwo (…) (dalej: Wnioskodawca lub Gmina). Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina jest gminą wiejską. Strukturę gminy stanowi 17 sołectw obejmujących 19 miejscowości. Gmina swoim terenem obejmuje m.in. Miejscowość A. Stosownie do przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 11 ustawy o samorządzie gminnym). Jako jednostka samorządu terytorialnego jest odpowiedzialna za realizację zadań inwestycyjnych, między innymi za realizację projektów, których przedmiotem jest budowa budynków użyteczności publicznej, w tym świetlic wiejskich położonych na terenie gminy.

Do zadań własnych Gminy stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 i 17 ustawy o samorządzie gminnym należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty m.in. z zakresu gospodarki nieruchomościami oraz wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej.

W dniu 30 marca 2018 r. Gmina złożyła wniosek o przyznanie pomocy na operację typu „Inwestycje w obiekty pełniące funkcje kulturalne” na operację typu „Kształtowanie przestrzeni publicznej” oraz na operację typu „Ochrona zabytków i budownictwa tradycyjnego” w ramach działania „Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich” objętego programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Gmina jako operację wskazała budowę świetlicy wiejskiej w Miejscowości A, a celem planowanej operacji jest wspieranie lokalnego rozwoju na obszarach wiejskich poprzez budowę świetlicy wiejskiej w Miejscowości A. We wniosku Gmina wskazała, że po wybudowaniu świetlicy wiejskiej będą się w niej odbywały zajęcia artystyczne, nauka języków obcych, zajęcia opiekuńczo-wychowawcze lub inne inicjatywy społeczne, które będą miały charakter stały lub będą się odbywały cyklicznie, lecz nie rzadziej niż raz w miesiącu przez co najmniej 9 miesięcy w danym roku w okresie trwałości operacji (np. Wieczorek Seniora, Ferie w świetlicy w Miejscowości A, Festyn Rodzinny w Miejscowości A, Święto (...)). Świetlica będzie wykorzystywana w celu realizacji zadań własnych gminy takich jak organizacja wydarzeń integrujących lokalną społeczność, czy też spotkań rad sołectwa. W dniu 12 września 2018 roku została zawarta z Samorządem Województwa (...) umowa o przyznaniu pomocy nr (...) zarejestrowana w rejestrze (...) dotycząca budowy świetlicy wiejskiej w Miejscowości A.

Zgodnie z umową Gminie - Beneficjentowi została przyznana pomoc w wysokości (...) zł, tj. 63,63% poniesionych kosztów kwalifikowanych operacji.

W związku z realizacją umowy Gmina zrealizowała inwestycję polegającą na budowie świetlicy wiejskiej w (...).

Inwestycja obejmowała budowę wolnostojącej, niepodpiwniczonej, parterowej Świetlicy Wiejskiej wraz z niezbędną infrastrukturą, tj.:

przyłączem elektroenergetycznym (wg odrębnego opracowania),
przyłączem wody (wg odrębnego opracowania),
zewnętrzną instalacją kanalizacji sanitarnej wraz ze szczelnym bezodpływowym zbiornikiem,
częściowym utwardzeniem terenu w obrębie dojść i dojazdów.

W umowie o przyznaniu pomocy wskazano zestawienie rzeczowo-finansowe operacji, w którym wyszczególniono zakres rzeczowy:

roboty ogólnobudowlane (roboty ziemne, fundamenty, ściany naziemne konstrukcyjne z izolacjami, dach, stolarka, wykończenie, elewacja z ociepleniem, wykonanie tarasu, opaska dookoła budynku),
roboty instalacyjne sanitarne (instalacje sanitarne, przyłącze wodociągowe, kanalizacja sanitarna i deszczowa),
roboty instalacyjno-elektryczne (instalacje elektryczne),
instalacja fotowoltaiczna (instalacja fotowoltaiczna).

W związku z realizacją inwestycji świetlica wiejska została również wyposażona w instalację fotowoltaiczną. Na budynku świetlicy wiejskiej w Miejscowości A została zamontowana instalacja fotowoltaiczna - 46 paneli w trzech rzędach zlokalizowanych na gruncie przed budynkiem świetlicy. Całkowita moc instalacji wynosi 12,65 kWp i służy pokryciu bieżącego zapotrzebowania zużycia prądu przez świetlicę.

W związku z realizacją powyższej inwestycji Gmina ponosiła wydatki związane z budową świetlicy oraz jej wyposażenia, np. w instalację fotowoltaiczną, a po jej zakończeniu również będzie ponosiła wydatki związane z utrzymaniem obiektu. W związku z realizacją projektu, Gmina otrzymywała faktury VAT dokumentujące wydatki ponoszone w powyższym zakresie, na których widnieje jako nabywca.

Gmina nie odliczyła podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki ponoszone w związku z budową świetlicy. Gmina wskazuje ponadto, że interpretacja przepisów prawa podatkowego wydana na skutek niniejszego wniosku jest niezbędna do prawidłowego rozliczenia dofinansowania Inwestycji. Dzięki temu projektowi powstanie niekomercyjna infrastruktura, za użytkowanie której Gmina nie będzie pobierała opłat.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że budynek świetlicy wiejskiej, o którym mowa we wniosku nie będzie odpłatnie udostępniany na podstawie umowy najmu lub dzierżawy. Gmina nie będzie udostępniała świetlicy na podstawie umów cywilnoprawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy podejmując działania opisane w stanie faktycznym Gmina działa jako podatnik podatku VAT?
Czy Gmina jest uprawniona do odliczenia podatku VAT zapłaconego w cenie towarów i usług zakupionych w celu realizacji zadania wskazanego w opisie stanu faktycznego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Gminy nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego zapłaconego w cenie towarów i usług zakupionych w celu realizacji wskazanego projektu.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124a.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi

.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy. W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze: podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz podatnikami podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej, kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury, oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 7 ust. 1 pkt 6a i pkt 9 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostki samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców Gminy. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie Wnioskodawcy, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia Gminy należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostki samorządu terytorialnego jako zadanie własne. Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których Gmina nie uzyskuje wpływów pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez Gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy. W ocenie Wnioskodawcy, planowaną inwestycję należy uznać za realizację zadań własnych gminy. Głównym efektem projektu będzie wybudowanie świetlicy, która ma stać się miejscem spotkań i integracji społeczności lokalnej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane, przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie związek powyższy nie występuje, bowiem, po pierwsze Gmina nie będzie podatnikiem w związku z realizacją danego projektu, a po drugie efekt projektu nie będzie służyć Gminie do wykonywania czynności opodatkowanych. Wybudowana świetlica służy lokalnym mieszkańcom jako miejsce spotkań: będą odbywać się w niej zajęcia artystyczne, nauka języków obcych, zajęcia opiekuńczo‑wychowawcze lub inne inicjatywy społeczne, które będą miały charakter stały lub będą się odbywały cyklicznie i nie będzie wykorzystywana do celów zarobkowych, nie będzie więc wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych.

Gmina przewiduje również wykorzystanie świetlicy do organizacji wydarzeń integrujące lokalną społeczność oraz spotkań rad sołectwa. Ponadto, Wnioskodawca realizując inwestycję, wykonuje zadania własne nałożone ustawą o samorządzie gminnym. Tym samym warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, a Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego projektu, gdyż nie działa w tym zakresie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych oraz zieleni gminnej i zadrzewień (art. 7 ust. 1 pkt 10 i pkt 12 ww. ustawy o samorządzie gminnym). W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców Gminy. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie Wnioskodawcy, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia Gminy należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne. Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których Gmina nie uzyskuje wpływów pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez Gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Powstała infrastruktura będzie służyła lokalnym mieszkańcom oraz turystom jako miejsce spotkań i nie będzie wykorzystywana do celów zarobkowych, nie będzie więc wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych. W ocenie Wnioskodawcy, realizując inwestycję wykonuje on zadania własne nałożone ustawą o samorządzie gminnym. W konsekwencji nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zatem zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

pkt 1) ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej;
pkt 17) wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 12 września 2018 roku została zawarta z Samorządem Województwa (...) umowa o przyznaniu pomocy dotycząca budowy świetlicy wiejskiej w Miejscowości A.

Zgodnie z umową Gminie - Beneficjentowi została przyznana pomoc. W związku z realizacją umowy Gmina zrealizowała inwestycję polegającą na budowie świetlicy wiejskiej w Miejscowości A. Inwestycja obejmowała budowę wolnostojącej, niepodpiwniczonej, parterowej świetlicy wiejskiej wraz z niezbędną infrastrukturą.

W świetlicy tej będą się odbywały zajęcia artystyczne, nauka języków obcych, zajęcia opiekuńczo wychowawcze lub inne inicjatywy społeczne, które będą miały charakter stały lub będą się odbywały cyklicznie, lecz nie rzadziej niż raz w miesiącu przez co najmniej 9 miesięcy w danym roku w okresie trwałości operacji. Świetlica będzie wykorzystywana w celu realizacji zadań własnych gminy takich jak organizacja wydarzeń integrujących lokalną społeczność, czy też spotkań rad sołectwa.

Dzięki temu projektowi powstanie niekomercyjna infrastruktura, za użytkowanie której Gmina nie będzie pobierała opłat.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że budynek świetlicy wiejskiej, o którym mowa we wniosku nie będzie odpłatnie udostępniany na podstawie umowy najmu lub dzierżawy. Gmina nie będzie udostępniała świetlicy na podstawie umów cywilnoprawnych.

W analizowanym przypadku wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy podejmując działania opisane w stanie faktycznym, tj. budowa świetlicy wiejskiej, Gmina działa jako podatnik podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku realizując opisaną we wniosku operację polegającą na budowie świetlicy wiejskiej w Miejscowości A, Gmina nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług. Jak wskazano powyżej, Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. W przedmiotowej sprawie, jak wskazano we wniosku, świetlica będzie wykorzystywana w celu realizacji zadań własnych Gminy, takich jak organizacja wydarzeń integrujących lokalną społeczność, czy też spotkań rad sołectwa. Gmina nie będzie udostępniała świetlicy na podstawie umów cywilnoprawnych. Zatem w analizowanym przypadku Gmina realizując operację polegającą na budowie ww. świetlicy wiejskiej nie działa w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i w zakresie realizacji przedmiotowej inwestycji jest objęta regulacją przepisu art. 15 ust. 6 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Ponadto przedmiotem wątpliwości jest ustalenie, czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją operacji polegającej na budowie ww. świetlicy wiejskiej.

W rozpatrywanej sprawie, jak ustalono powyżej, Gmina realizując inwestycję polegającą na budowie ww. świetlicy wiejskiej nie działa w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Jednocześnie we wniosku wskazano, że dzięki projektowi powstanie niekomercyjna infrastruktura, za użytkowanie której Gmina nie będzie pobierała opłat. Budynek świetlicy wiejskiej nie będzie odpłatnie udostępniany na podstawie umowy najmu lub dzierżawy. Zatem w analizowanym przypadku towary i usługi nabyte na potrzeby realizacji opisanej we wniosku operacji nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Tym samym, Gmina nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji polegającej na budowie świetlicy wiejskiej w Miejscowości A, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin