Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4011.16.2021.2.BKD
z 23 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 marca 2021 r. (który za pośrednictwem platformy e-puap wpłynął tego samego dnia), uzupełnionym 25 maja 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia, czy:

• podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT – jest prawidłowe,
• prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT – jest prawidłowe,
• wskazane w stanie faktycznym wydatki można uznać za koszty uzyskania przychodów, które stanowią koszty uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT – jest prawidłowe,
• dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego lub jego części jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT i tym samym możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% stosownie do art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2021 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box). Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 18 maja 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4011.16.2021.1.BKD wezwano do jego uzupełnienia co nastąpiło 25 maja 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 2016 r. w zakresie pisania, modyfikowania, badania, dokumentowania i wspomagania oprogramowania, włączając pisanie zleceń sterujących programami dla użytkowników (PKD 62.01.Z Działalność związana z oprogramowaniem, 62.02.Z, Działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki oraz PKD 72.19.Z Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych). Wnioskodawca korzysta z opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa we wniosku, na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 ustawy o PIT (tzw. podatek liniowy). W ramach działalności Wnioskodawca świadczy przede wszystkim usługi związane z wytwarzaniem nowego oprogramowania (programów komputerowych) lub ulepszania istniejącego oprogramowania na rzecz różnych podmiotów (dalej: „Kontrahentów”). Przedmiotowe usługi Wnioskodawca świadczy osobiście w ramach własnej działalności gospodarczej. Usługi wykonywane są bez nadzoru i kierowania ze strony zamawiającego, jedynie przy uwzględnieniu wskazówek i uwag, które są niezbędne dla osiągnięcia zamierzonych przez Kontrahentów celów. Świadczone usługi programistyczne wykonywane są przez Wnioskodawcę na terytorium Polski, na zasadzie pracy osobistej w biurze bądź pracy zdalnej na rzecz Kontrahenta. Wnioskodawca ma pełną dowolność wyboru miejsca i czasu wykonywania prac. Może być co jakiś czas zobowiązany do stawienia się w siedzibie Kontrahenta w celu prezentacji efektów dotychczasowych prac (demonstracji oprogramowania) oraz ustalenia zakresu i planu dalszych prac. Kontrahenci mają swoje siedziby w Polsce albo poza granicami Polski. Wykonując czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Współpraca z poszczególnymi podmiotami trwa od kilku tygodni do kilkunastu miesięcy, w zależności od rodzaju projektu. Wnioskodawca posiada na terytorium Polski nieograniczony obowiązek podatkowy, stosownie do art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy o PIT. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402). Wnioskodawca oświadcza, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego. Wnioskodawca zamierza skorzystać z preferencyjnego rozliczenia za rok 2020 oraz kolejne lata. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy, polega na: projektowaniu oprogramowania i programowaniu, tworzeniu, poprzez pisanie kodu źródłowego, od podstaw autorskiego oprogramowania komputerowego, budowie modeli statystycznych oraz ekonometrycznych w formie oprogramowania komputerowego, ulepszaniu i rozwijaniu oprogramowania/systemu na podstawie kodu źródłowego (działalność w obszarze IT), utrzymywaniu i obsłudze istniejącego oprogramowania poprzez podnoszenie precyzyjności działania oprogramowania i naprawę ewentualnych błędów (działalność w obszarze IT), tworzeniu autorskiego oprogramowania służącego automatyzacji lub zastąpienia pracy ludzkiej w oparciu o technologie Machine Learning (uczenie maszynowe) oraz algorytmy optymalizacyjne; wytwarzaniu nowych narzędzi programistycznych analizujących ruch użytkownika oraz wykonywane przez niego akcje do analizy i walidacji działania stworzonych modeli Machine Learning (uczenie maszynowe) oraz algorytmów optymalizacyjnych (działalność w obszarze IT); tworzeniu autorskiego oprogramowania służącego do analizy danych m.in. w sektorze medycznym, finansowym, HR, ubezpieczeniowym, logistycznym, informatycznym i technologicznym; tworzeniu autorskiego oprogramowania optymalizującego procesy rekomendacyjne i analityczne. Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności, osobiście tworzy, rozwija i ulepsza programy komputerowe na zlecenie Kontrahentów. W zależności od przedmiotu umowy, Wnioskodawca przykładowo przygotowuje: - platformę, która paruje lekarzy z pacjentami na wideokonferencji. Lekarze z pomocą sztucznej inteligencji udzielają porad medycznych. Projekt związany jest z branżą telemedyczną w USA. Problem jaki rozwiązuje platforma polega na braku dostępu do podstawowej opieki medycznej przez covid i brak ubezpieczeń. Innowacyjność rozwiązania polega na uczeniu maszynowym. Specjalny algorytm sztucznej inteligencji uczy się rozpoznawać konkretne jednostki chorobowe za pomocą danych medycznych z konsultacji. Dzięki temu lekarze posługujący się platformą mogą skorzystać z pomocy sztucznej inteligencji w udzielaniu porad medycznych. Wartość dodana dla klienta końcowego polega na tym, że uzyskuje on dostęp do opieki zdrowotnej. Z drugiej strony lekarz może stawiać celniejsze diagnozy dzięki wsparciu sztucznej inteligencji; - programowanie, które automatyzuje zarządzanie kapitałem ludzkim i proces rekrutacji pracowników. Problem, który rozwiązuje aplikacja polega na żmudnym procesie rekrutacyjnym w firmach, które posiadają wysoką rotację pracowników. Każdy potencjalny pracownik przechodzi długi proces rekrutacyjny. Produkt ma za zadanie wesprzeć ten proces. Głównym aspektem rozwiązania tego problemu jest znalezienie odpowiedniego pracownika za pomocą automatycznego procesu. Innowacyjność projektu polega na tym, że automatyzacja ta jest dwustronna, zarówno pracownik podaje swój zakres kompetencji, jak i potencjalny pracodawca - wymagania co do umiejętności poszukiwanego pracownika. W firmach korzystających z systemu znacząco przyspiesza to proces pozyskiwania nowego pracownika dzięki wyeliminowaniu powtarzalnych prac, takich jak sprawdzanie wszystkich CV w celu znalezienia wymaganej kwalifikacji lub doświadczenia zawodowego na podobnym stanowisku. Dla pracownika główna zaleta to szybka możliwość znalezienia pracy za daną stawkę przy określonych kwalifikacjach; - aplikację, która dobiera najlepszą pożyczkę, biorąc pod uwagę założone kryteria i zdolność kredytową klienta. Problem który rozwiązuje aplikacja polega na tym, że potencjalni pożyczkobiorcy nie wiedzieli w którym miejscu uzyskają najlepszą pożyczkę pod kątem swoich konkretnych kryteriów. Rozwiązaniem problemu jest stworzony algorytm, który dobiera najlepszą pożyczkę biorąc pod uwagę kryteria i zdolność klienta. Innowacyjność projektu polegała na tym algorytmie doboru pożyczki - zawiera on informacje o konkretnych pożyczkodawcach i ich kryteriach doboru/odrzucania wniosków, co maksymalizuje akceptację wniosków. Dzięki specjalnemu algorytmowi udało się osiągnąć akceptację wniosków kredytowych na poziomie 99%. Korzyścią dla instytucji udzielających kredyt był wzrost przychodów, dzięki integracji z platformą. Dla klienta, który brał pożyczkę korzyścią była wysoka szansa na uzyskanie akceptacji wniosku. Metodyki i narzędzia, z których korzysta Wnioskodawca to m.in. Nodejs, Python, Tensorflow, Typescript, Rabbitmq, Firebase, Elasticsearch, Terraform, platforma AWS i GCP. Oprogramowanie jest tworzone w ramach mikroserwisów działających w chmurze, jako kontenery korzystające z wirtualizacji na poziomie systemu operacyjnego (docker), zarządzanych za pomocą narzędzia kubernetes. W zależności od wymagań wykorzystywane są również rozwiązania multicloud. W celu zapewniania wysokiej jakości oprogramowania Wnioskodawca korzysta z metodyk zwinnych, takich jak Test-Driven-Development czy Scrum. Wnioskodawca wykorzystuje narzędzia mapowania obiektowo-relacyjne (ORM), takie jak Sequelize lub Typeorm w celu synchronizacji bazy danych z kodem. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę jest przygotowane zgodnie z najwyższymi aktualnie panującymi standardami. Wykorzystywane są narzędzia statycznej oraz dynamicznej analizy kodu, aby zapewnić wysoką jakość powstałego oprogramowania. Wnioskodawca cały czas prowadzi prace nad przyspieszeniem działania aplikacji, ale przede wszystkim nad ulepszeniem prognoz i rekomendacji, czyli tworzeniem nowych cech przez feature engineering. W tym celu Wnioskodawca czyta publikacje naukowe dotyczących nowatorskich technik predykcji i optymalizacji, a także testuje nowe i obecne modele statystyczne i uczenia maszynowego. Kod źródłowy tworzony jest przez Wnioskodawcę na podstawie jego doświadczenia i bazuje na jego kreatywności. Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie jest przejawem działalności twórczej, gdyż każdy jego fragment, element, jest tworzony przez Wnioskodawcę samodzielnie, na podstawie zdobytej wiedzy z dziedziny matematyki i oprogramowania. Wynikiem tej pracy są nowe i ulepszone rozwiązania, nieistniejące dotychczas na rynku, a będące odpowiedzią na zapotrzebowanie Kontrahentów. Omawiane systemy zawierają szereg unikalnych w skali światowej funkcjonalności. Innowacyjność wytwarzanego oprogramowania polega przede wszystkim na tym, że wytworzone programy, m.in. dzięki pracom programistycznym Wnioskodawcy, są w stanie same, bez udziału człowieka, ocenić wprowadzane dane i zdecydować o dalszym postępowaniu. Omawiane oprogramowania są rozwijane przy wykorzystaniu najnowszych technologii wytwarzania oprogramowania. Wnioskodawca wykorzystuje w swojej pracy prace rozwojowe obejmujące nabywanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do projektowania i tworzenia nowych produktów. Wnioskodawca prowadzi swoją działalność w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany przyjmując do swoich projektów określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Wnioskodawca wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i własne umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania do tworzenia zupełnie nowych na rynku, innowacyjnych programów komputerowych i rozwiązań informatycznych. Rezultat pracy Wnioskodawcy ma indywidualny charakter i rozwiązania na tyle innowacyjne, że wyróżniają się od tych już funkcjonujących. Poza tym posiadają nowe funkcjonalności, specyficzne i unikalne, dostosowane do indywidualnych potrzeb klienta. Nie są to działania rutynowe ani okresowe. Wnioskodawca zwykle jest częścią zespołu programistów pracujących nad przedmiotowym oprogramowaniem. Oprogramowanie tworzone przez zespół jest złożone, a każdy członek zespołu tworzy jego poszczególne części, moduły. Każdą z tych części można wydzielić, nazwać i przetestować. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów. W przypadku, gdy Wnioskodawca modyfikuje, tj. rozwija lub ulepsza oprogramowanie komputerowe, nie jest On właścicielem ani współwłaścicielem tego oprogramowania, ani użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie licencji wyłącznej. Wnioskodawca działa na zlecenie podmiotu będącego właścicielem tego oprogramowania (Kontrahenta). Oprogramowanie jest udostępniane Wnioskodawcy w tym celu nieodpłatnie przez Kontrahenta, nie na zasadzie wyłączności, tj. np. inni programiści świadczący usługi na rzecz Kontrahenta również mają dostęp do tego oprogramowania (również w celu jego modyfikacji). W wyniku dokonywanego przez Wnioskodawcę ulepszenia/modyfikacji oprogramowania tworzone są unikalne kody, algorytmy oprogramowania (utwory), które stanowią przedmiot nowego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do nowego kodu powstałego w wyniku dokonania ulepszania/modyfikacji oprogramowania. Zarówno Kontrahent jak i pozostali członkowie zespołu mają dostęp, na podstawie konkretnych uprawnień i autoryzacji, do całości tworzonego oprogramowania. Powstały kod źródłowy jest wykorzystywany produkcyjnie i w kolejnych etapach prac projektowych uaktualniany o nowe moduły funkcyjne i sterujące zgodnie z przyjętymi standardami informatycznymi, które zakładają, że oprogramowanie rozwijane jest w sposób przyrostowy, wszelkie nowe elementy oprogramowania wymagają fazy testowania i weryfikacji poprawności wykonania oraz sprawdzenia przez innych członków zespołu zarówno działania kodu jak i również jego szybkości, czystości i zastosowanych metod programistycznych. Wszelkie prawa autorskie do stworzonych przez Wnioskodawcę rozwiązań, kodu oraz innowacji w ramach realizacji zawartej umowy, przechodzą na rzecz Zleceniodawcy za wynagrodzeniem z chwilą wskazaną w umowie. Wnioskodawca, przed przystąpieniem do realizacji usługi, zawiera z Kontrahentem umowę o świadczenie usług programistycznych, której przedmiotem jest świadczenie bieżących usług informatycznych oraz przeniesienie praw autorskich do wytworzonego oprogramowania. Z tytułu realizowanych usług, na podstawie zawartych umów, Wnioskodawcy każdorazowo przysługuje wynagrodzenie. Rozliczenie usług Wnioskodawcy zależy od zapisów umowy. Wnioskodawca zawiera bądź planuje zawierać umowy w następujących wariantach: Za świadczone przez Wnioskodawcę usługi przysługuje mu wynagrodzenie miesięczne w kwocie zryczałtowanej bądź wynagrodzenie rozliczane godzinowo. Faktura za usługi zawiera jedną pozycję, bez wyszczególnienia kwoty wynagrodzenia przysługującego za prawa autorskie. Wnioskodawca dzieli samodzielnie wynagrodzenie na część przypadającą na prawa autorskie i część przypadającą na pozostałe usługi informatyczne (jeśli występują). Podział ten nie ma swojego odzwierciedlenia w zapisach umowy. Za świadczone przez Wnioskodawcę usługi przysługuje mu wynagrodzenie miesięczne w kwocie zryczałtowanej bądź wynagrodzenie rozliczane godzinowo. Faktura za usługi zawiera jedną pozycję, bez wyszczególnienia kwoty wynagrodzenia przysługującej za prawa autorskie. Wnioskodawca wraz z Kontrahentami ustalili podział wynagrodzenia: na wynagrodzenie za prawa autorskie oraz za pozostałe usługi informatyczne (jeśli występują). Powyższe ustalenia stanowią opis do faktury. Za świadczone przez Wnioskodawcę usługi przysługuje mu wynagrodzenie miesięczne w kwocie zryczałtowanej bądź wynagrodzenie rozliczane godzinowo. Umowa zawiera uregulowania dotyczące wysokości wynagrodzenia przypadającego za pozostałe usługi informatyczne oraz wysokości wynagrodzenia za prawa autorskie. Faktura zawiera odpowiednio obie wskazane pozycje. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ponosi bądź zamierza ponosić między innymi wydatki na: usługi telekomunikacyjne; usługi księgowe; literaturę związaną z tworzeniem oprogramowania; usługi doradztwa podatkowego i prawnego; wyposażenie biura i materiały biurowe; sprzęt elektroniczny; licencje na oprogramowanie; wydatki związane z transportem (np. zakup biletów miesięcznych); samochód osobowy oraz jego użytkowanie; podnoszenie kwalifikacji (szkolenia, kursy, warsztaty, konferencje naukowe; w formie stacjonarnej oraz online) składki na ubezpieczenie społeczne (ZUS). Koszty stałe, takie jak użytkowanie samochodu, składki na ubezpieczenia społeczne, usługi księgowe czy telekomunikacyjne, mogą rozkładać się na więcej niż jeden projekt. W przypadku braku możliwości pełnego przyporządkowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną działalność związaną z wytwarzaniem oprogramowania według odpowiedniej proporcji, która będzie odpowiadać przyczynieniu się danego kosztu do osiągnięcia konkretnego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie. Wnioskodawca prowadzi Podatkową Książkę Przychodów i Rozchodów oraz odrębną ewidencję, która pozwala na ustalenie przychodów i kosztów uzyskania przychodu, przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Odrębna ewidencja jest prowadzona od 1 stycznia 2020 r. na bieżąco poprzez arkusz kalkulacyjny excel. Ewidencja zawiera dane podatnika (nazwa, adres, NIP, REGON) oraz wskazuje okres którego dotyczy. Ewidencja prowadzona jest za okresy miesięczne. Ewidencja zawiera datę poniesienia kosztu/datę uzyskania przychodu, wraz ze wskazaniem numeru dokumentu źródłowego oraz pozycji w PKPiR oraz odpowiednio: wartość przychodu z kwalifikowanego IP, koszt kwalifikowanego IP z podziałem na: koszty bezpośrednie, nabycie wyników prac B+R od podmiotu niepowiązanego, nabycie wyników prac B+R od podmiotu powiązanego, nabycie kwalifikowanego IP, pozostałe przychody, pozostałe koszty. Na podstawie prowadzonej ewidencji można ustalić informacje o: zbywanym w danym okresie prawie własności intelektualnej, tj. określonym oprogramowaniu; przychodach uzyskiwanych ze zbycia oprogramowania w danym okresie, tj: wynagrodzeniu za przeniesienie autorskich praw majątkowych do oprogramowania; kosztach faktycznie poniesionych w danym okresie przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność związaną z wytworzeniem oprogramowania; dochodzie ze zbycia oprogramowania obliczonym jako różnica pomiędzy przychodami i kosztami opisanymi powyżej.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 20 maja 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. tworzenie oprogramowania komputerowego, o którym mowa we wniosku ma/miało miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej.
   Jak Wnioskodawca wskazał we wniosku, w ramach prowadzonej działalności, osobiście tworzy, rozwija i ulepsza programy komputerowe na zlecenie Kontrahentów. Omawiane oprogramowanie powstaje w sposób systematyczny w ramach codziennej pracy, obejmując prace rozwojowe w celu tworzenia nowych zastosowań.
   Na wszystkich etapach programowania Wnioskodawca korzysta ze zdobytej wiedzy, która pomaga mu w tworzeniu nowych rozwiązań spełniających potrzeby Kontrahentów.
   Nie są to działania rutynowe ani okresowe.
   
2. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach prac programistycznych jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do nowych zastosowań.
   Jak Wnioskodawca wskazał we wniosku, w ramach prowadzonej działalności, osobiście tworzy, rozwija i ulepsza programy komputerowe na zlecenie Kontrahentów. Omawiane oprogramowanie powstaje w sposób systematyczny w ramach codziennej pracy.
   
3. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach prac programistycznych obejmuje prace rozwojowe, a nie badania naukowe.
   
4. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach prac programistycznych jest działalnością obejmującą prace rozwojowe, które należy rozumieć jako działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń (art. 4 ust. 3 Ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 4 ustawy o PIT).
   Na wszystkich etapach programowania Wnioskodawca korzysta ze zdobytej wiedzy z zakresu informatyki, matematyki, algorytmiki, statystyki, ekonometrii, metod optymalizacyjnych, uczenia maszynowego (machine learning), które pomagają mu w tworzeniu nowych rozwiązań spełniających potrzeby Kontrahentów. Wnioskodawca stale rozwija swoją wiedzę oraz umiejętności z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, aby tworzyć najnowsze rozwiązania, poprawiać użyteczność oraz funkcjonalność tego oprogramowania.
   
5. Wnioskodawca prowadzi swą działalność w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Metodyczność ta polega na tym, że Wnioskodawca zobowiązany jest w ramach umów z Kontrahentami do ścisłej, zgodnej z harmonogramem współpracy, którą zobowiązany jest należycie udokumentować i wykonywać zgodnie z oczekiwaniami Kontrahentów i przedstawionym przez nich planem.
   
6. Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową i uzyskuje z tego tytułu dochody od 21 września 2016 r.
   
7. Autorskie prawa do tworzonego, modyfikowanego oraz ulepszonego przez Wnioskodawcę oprogramowania podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Z 2018 r., poz. 1191 zpóźn.zm).
   Wnioskodawca wskazuje, że obowiązujące przepisy nie zawierają definicji autorskiego prawa do programu komputerowego czy programu komputerowego. W praktyce w szczególności wskazuje się, że programem komputerowym jest kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Podkreśla się również, że jest to zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Elementami programu komputerowego, chronionymi prawem autorskim, są: forma programów (informacje zawarte w kodzie źródłowym programu komputerowego, w opisie procedur operacyjnych, zestawieniu danych) oraz interfejs. Przedmiotem prawa autorskiego jest natomiast każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.
   Na podstawie odrębnych ustaw programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie i to już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych. Należy zatem uznać, że oprogramowanie komputerowe lub jego część, stanowią przedmiot ochrony praw autorskich.
   Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, autorskie prawa do tworzonego, modyfikowanego oraz ulepszonego przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowią twór podlegający ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1191 z późn. zm.)
   
8. W związku z tworzeniem/rozwinięciem oprogramowania, Wnioskodawca osiągnął/osiągnie dochód z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   Wnioskodawca przenosi na Kontrahenta całość majątkowych praw autorskich do wytwarzanego przez siebie oprogramowania i otrzymał/będzie otrzymywał wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem - w ocenie Wnioskodawcy - osiąga on dochód z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
9. Wszystkie poniesione przez Wnioskodawcę wydatki/koszty są faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.
   Wnioskodawca wskazuje jednocześnie, że wydatki nie są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojową prowadzoną przez Wnioskodawcę.
   Wnioskodawca podkreśla jednocześnie, że w przypadku braku możliwości pełnego przyporządkowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną działalność związaną z wytwarzaniem oprogramowania według odpowiedniej proporcji, która będzie odpowiadać przyczynieniu się danego kosztu do osiągnięcia konkretnego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.
   
10. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zorientowanej na działalność badawczo-rozwojową, ponosi bądź planuje ponosić szereg wydatków wymienionych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, związanych z wytworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem oprogramowania lub jego części.
    Usługi telekomunikacyjne dotyczą abonamentu telefonicznego oraz opłat za internet. Usługi te zapewniają Wnioskodawcy kontakt z Kontrahentami w zakresie dostosowania tworzonego oprogramowania i kodu do indywidualnych potrzeb Kontrahentów. Szybkie i stabilne łącze internetowe jest nieodzowne w pracy programisty, m.in. umożliwia zdalny kontakt, pozwala na znalezienie informacji na temat powstałych błędów, testowanie tworzonego oprogramowania, szybkie dzielenie się efektami pracy. Usługi te są niezbędne do importowania danych z baz danych klienta oraz eksportowania modeli matematycznych czy wyników oraz aktywowania oprogramowania w środowiskach testowych i produkcyjnych.
    Usługi księgowe pozwalają na prowadzenie rozliczenia podatkowego, w tym rozliczenia ulgi IP Box, zgodnie z przepisami prawa. Wnioskodawca, dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów, ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekłada się na jakość wytwarzanych programów komputerowych.
    Do tej kategorii kosztów zaliczają się usługi doradztwa podatkowego i prawnego dotyczące możliwości skorzystania z ulgi IP Box.
    Literatura związana z tworzeniem oprogramowania jest Wnioskodawcy niezbędna, gdyż programy komputerowe wytwarzane są przede wszystkim na podstawie wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy. Dla jego finalnego kształtu decydujące znaczenie ma posiadana wiedza specjalistyczna. W tym celu Wnioskodawca ustawicznie pogłębia swój zasób wiedzy, kupując odpowiednią literaturę specjalistyczną.
    Do podnoszenia kwalifikacji i ciągłego rozwoju służy również udział w szkoleniach, kursach, warsztatach i konferencjach naukowych (w formie stacjonarnej lub online). Niewątpliwie branża, w której Wnioskodawca prowadzi działalność, rozwija się z dużą dynamiką i ciągłe zdobywanie wiedzy jest niezbędne.
    Materiały biurowe i wyposażenie biura zapewniają Wnioskodawcy ergonomiczne miejsce pracy, co wpływa na jakość i efektywność świadczonych usług. Znajduje to odzwierciedlenie w uzyskiwanych przychodach z wytwarzanego programu komputerowego.
    Sprzęt elektroniczny jest niezbędny Wnioskodawcy, ponieważ oprogramowanie wytwarzane jest przy pomocy komputera, zapisywane w jego pamięci i bez wykorzystania tego rodzaju sprzętu niemożliwe byłoby w ogóle jego zapisanie i odtworzenie. W szybko zmieniającym się świecie technologii, nowoczesne, wysokopoziomowe języki oprogramowania, wymagają ciągłego i konsekwentnego usprawniania posiadanych urządzeń. Dlatego Wnioskodawca zmuszony jest do zakupu stosownego sprzętu, ponieważ niekorzystanie z nowoczesnych rozwiązań technologicznych prowadziłoby do spadku wydajności jego pracy.
    Licencje na oprogramowanie są Wnioskodawcy potrzebne do wytwarzania programów komputerowych. Jest to szereg programów użytkowych, które w dużej części są produktami komercyjnymi, podlegającymi opłatom licencyjnym.
    Użytkowanie samochodu i inne wydatki związane z transportem umożliwiają Wnioskodawcy sprawny bezpośredni kontakt np. z Kontrahentami w celu konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych itd.
    Składki na ubezpieczenia społeczne (ZUS) są obciążeniami obowiązkowymi, aby móc prowadzić w Polsce jednoosobową działalność gospodarczą zgodnie z prawem, co w przypadku Wnioskodawcy przekłada się na możliwość świadczenia usług programistycznych.
    W ocenie Wnioskodawcy wyżej wymienione wydatki i ich zastosowanie świadczą o bezpośrednim powiązaniu poniesionych wydatków/kosztów z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, a w konsekwencji z wytworzeniem, ulepszeniem czy rozwojem oprogramowania.
    
11. Samochód, o którym mowa we wniosku, jest własnością Wnioskodawcy, ale nie jest środkiem trwałym w prowadzonej działalności. Samochód ten nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności badawczo-rozwojowej.
    Wnioskodawca wskazuje jednocześnie, że w przypadku braku możliwości pełnego przyporządkowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną działalność związaną z wytwarzaniem oprogramowania według odpowiedniej proporcji, która będzie odpowiadać przyczynieniu się danego kosztu do osiągnięcia konkretnego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.
    
12. Wnioskodawca zamierza skorzystać z preferencyjnego rozliczenia za rok 2020 oraz kolejne lata.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego wykazana w części stanu faktycznego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT?
2. Czy prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT?
3. Czy wskazane w przedstawionym powyżej stanie faktycznym wydatki można uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust 1 ustawy o PIT, które stanowią koszty uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT?
4. Czy dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego lub jego części jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT i tym samym możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% stosownie do art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT?
   
   

Stanowisko w zakresie pytania nr 1

W ocenie Wnioskodawcy w związku z opisanym stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej, tj. prac rozwojowych o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 w zw. z art. 5a pkt 38-40 w zw. ustawy o PIT. Zgodnie z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej, oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to: - badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne, - badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Natomiast prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów, usług oraz procesów i technologii produkcji. W Objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box opublikowanych przez Ministerstwo Finansów (dalej Objaśnienia MF) przywołano kryteria działalności badawczo-rozwojowej: - twórczość, - systematyczność, - zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Te kryteria muszą być spełnione kumulatywnie, by uznać daną działalność za działalność badawczo- rozwojową. Z ustawowej definicji wynika zatem, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Oznacza to, że jest to aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, jak i kryteria niezbędne do uznania działalności za działalność badawczo-rozwojową, jego działalność spełnia cechy takiej działalności: a) nowatorskość i twórczość: Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w zależności od potrzeb Kontrahentów, w wyniku twórczej działalności (oprogramowanie jest tworzone przy wykorzystaniu wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy), prowadzi to do powstania nowego oprogramowania (nowy wytwór intelektu) posiadającego nowe funkcjonalności dostosowane do zmieniających się wymagań Kontrahentów, b) nieprzewidywalność: każdy z Kontrahentów, z którym Wnioskodawca współpracuje oczekuje od niego wykonywania prac, których skutek co prawda jest określony, natomiast proces tworzenia danych rozwiązań (oprogramowania), pomimo korzystania z istniejących metod informatycznych i języków programistycznych, powoduje wytworzenie całkowicie nowego rozwiązania, lub znaczną modyfikację archaicznych rozwiązań. Wnioskodawca w ramach swej działalności gospodarczej opracowuje nowe i ulepszone produkty, niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już istniejących, c) metodyczność: Wnioskodawca zobowiązany jest w ramach umów z Kontrahentami do ścisłej, zgodnej z harmonogramem współpracy, którą zobowiązany jest należycie udokumentować i wykonywać zgodnie z oczekiwaniami Kontrahentów i przedstawionym przez nich planem, d) działalność badawczo-rozwojowa musi mieć określony cel, to znaczy być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Prowadząc działalność Wnioskodawca zdobywa i rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania, które wykorzystuje do tworzenia innowacyjnego na rynku oprogramowania posiadającego nowe funkcjonalności. Działalność Wnioskodawcy nie obejmuje rutynowych, okresowych zmian i tworzone, rozwijane, modyfikowane i ulepszone przez Wnioskodawcę oprogramowanie, ze sprzedaży, którego uzyskuje on dochody, nie ma charakteru działań rutynowych, nie dotyczy również okresowych zmian tego oprogramowania. Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, działalność, którą prowadzi spełnia wszystkie wymogi, żeby uznać ją za działalność badawczo-rozwojową.

Stanowisko w zakresie pytania nr 2

W ocenie Wnioskodawcy autorskie prawo do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzane samodzielnie przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT. Ustawa o PIT zawiera zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem (art. 30ca ust 2 ustawy o PIT). Kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, które zostało wymienione w ustawie o PIT jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego (art. 30ca ust 2 pkt 8 Ustawy o PIT). Przy czym, by można było mówić o kwalifikowanym prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga również by spełnione zostały dwa kryteria: • prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska; • przedmiot ochrony jest wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Według Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box, chronione prawem autorskie prawo do programu komputerowego to kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Elementy programu komputerowego chronione prawem autorskim to przede wszystkim forma programów - informacje zawarte w kodzie źródłowym, w opisie procedur operacyjnych, zestawieniu danych. Przedmiotem prawa autorskiego jest natomiast każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór, art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Autorskie prawo do programu komputerowego oraz autorskie prawo do części programu komputerowego podlega ochronie prawnej na mocy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019 r, poz. 121, z późn. zm.). W myśl art. 74 ust. 1 tej ustawy programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Zgodnie z art. 74 ust. 2 wyżej wymienionej ustawy ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jej wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Wnioskodawcy przysługują również prawa autorskie do ulepszenia (rozwinięcia) oprogramowania komputerowego, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny/zdarzenie przyszłe można stwierdzić, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach umowy o współpracy pomiędzy nim a Kontrahentami.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo autorskie do oprogramowania wytwarzanego przez niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w kontekście przedstawionej działalności na rzecz Kontrahentów zalicza się do kwalifikowanych praw własności w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, gdyż jest ono wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnej sprecyzowanych w tym przepisie, podlega ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a jego przedmiot został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Stanowisko w zakresie pytania nr 3

W ocenie Wnioskodawcy, wskazane w przedstawionym stanie faktycznym wydatki można uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT , które stanowią koszty uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT.

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty (art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT):

• z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
• ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
• z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
• z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
  
  

Dochodem ze źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust 2 Ustawy o PIT).

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT (art. 22 ust. 1 ustawy o PIT).

Z przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, iż prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza w przeważającym zakresie obejmuje tworzenie programów komputerowych, do których prawa autorskie są następnie przenoszone w ramach realizacji umowy zwartej z Kontrahentem. Wnioskodawca za wykonane usługi otrzymuje ustalone wynagrodzenie, obejmujące również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zorientowanej na działalność badawczo- rozwojową, Wnioskodawca ponosi bądź planuje ponosić szereg wydatków wymienionych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym związanych z wytworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem oprogramowania lub jego części.

Usługi telekomunikacyjne dotyczą abonamentu telefonicznego oraz opłat za Internet. Usługi te zapewniają Wnioskodawcy kontakt z Kontrahentami, a szybkie i stabilne łącze internetowe jest nieodzowne w pracy programisty - umożliwia zdalny kontakt, pozwala na znalezienie informacji na temat powstałych błędów, testowanie tworzonego oprogramowania, szybkie dzielenie się efektami swojej pracy.

Usługi specjalistyczne (księgowe, prawne) pozwalają na prowadzenie rozliczenia podatkowego, w tym rozliczenia ulgi ”IP Box”, zgodnie z przepisami prawa. Wnioskodawca, dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów, ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekłada się na jakość wytwarzanych programów komputerowych.

Literatura związana z tworzeniem oprogramowania jest Wnioskodawcy niezbędna, gdyż programy komputerowe wytwarzane są przede wszystkim na podstawie wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy. Tym samym Wnioskodawca musi ustawicznie pogłębiać swój zasób wiedzy, kupując odpowiednią literaturę specjalistyczną.

Temu samemu, czyli podnoszeniu wiedzy i ciągłemu rozwojowi w tak bardzo dynamicznej branży informatycznej, służy podnoszenie kwalifikacji przez Wnioskodawcę podczas uczestnictwa w szkoleniach, kursach, warsztatach czy konferencjach naukowych (w formie stacjonarnej oraz online).

Sprzęt elektroniczny jest niezbędny Wnioskodawcy, gdyż oprogramowanie wytwarzane jest przy pomocy komputera, zapisywane w jego pamięci i bez wykorzystania tego rodzaju sprzętu niemożliwe byłoby w ogóle jego zapisanie i odtworzenie, lecz nie jest on wystarczający dla sprawnego tworzenia programu komputerowego przy pomocy nowoczesnych, wysokopoziomowych języków oprogramowania. Stąd też Wnioskodawca konsekwentnie usprawnia posiadane urządzenia poprzez zakup stosownego sprzętu elektronicznego.

Wyposażenie biura zapewnia Wnioskodawcy ergonomiczne miejsce pracy, co wpływa na jakość i efektywność świadczonych usług.

Użytkowanie samochodu osobowego oraz inne wydatki związane z transportem umożliwiają Wnioskodawcy sprawny transport, np. do Kontrahentów w celu konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych itd.

Natomiast składki z tytułu ubezpieczenia w ZUS, są wydatkiem, do którego Wnioskodawca jest zobowiązany przepisami prawa. Prowadząc działalność gospodarczą Wnioskodawca nie ma w tym zakresie innego wyboru, stanowią zatem element niezbędny.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione wydatki i ich zastosowanie, to są one wprost związane z wytworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem oprogramowania lub jego części.

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są również kosztami w rozumieniu art. 22 ustawy o PIT, gdyż mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy wskazane w przedstawionym powyżej stanie faktycznym wydatki można uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT , które stanowią koszty uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT.

Na poparcie swojego stanowiska, Wnioskodawca powołuje interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 września 2020 r. sygn. 0115-KDWT.4011.25.2020.2.BK, 26 czerwca 2020 roku, sygn. 0115- KDIT1.4011.332.2020.2.MR.

Stanowisko w zakresie pytania nr 4

W ocenie Wnioskodawcy, dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego lub jego części jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, co oznacza, że możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% stosownie do art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Zgodnie z art. 30 ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Stosownie natomiast do art. 30 ca ust. 4 ustawy o PIT wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus, którego wzór jest podany w art. 30ca ust. 4 updof.

Wskaźnik obliczany jest według wzoru:

((a+b) x 1,3) / (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
   

W przypadku gdy wartość wskaźnika, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 30ca ust. 6 Ustawy o PIT).

Wnioskodawca przenosi na Kontrahenta autorskie prawa majątkowe do wszystkich utworów, które wykonuje w ramach realizacji zawartej umowy z chwilą wskazaną w umowie.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, z tytułu realizowanych usług, na podstawie zawartych umów, Wnioskodawcy każdorazowo przysługuje wynagrodzenie. Rozliczenie usług Wnioskodawcy zależy od zapisów umowy.

Reasumując - prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie oprogramowania jest działalnością badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a ust. 38 ustawy o PIT, a jej efektem jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej (autorskie prawo do programu komputerowego), podlegające ochronie na podstawie art. 74 ust.1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z czym, dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu przeniesienia na Kontrahentów praw do korzystania z tego oprogramowania kwalifikują się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 wyżej wymienionej ustawy i w konsekwencji mogą korzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z 20 maja 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że jego zdaniem, według opisanego we wniosku stanu faktycznego, ma on prawo korzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z kwalifikowanego IP według stawki 5% na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ:

• uzyskuje dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, wymienionych w art. 30 ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w tym wypadku jest to autorskie prawo do programu komputerowego,
• IP Box zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a ust.38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• IP Box podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska – w tym wypadku autorskie prawo do programu komputerowego podlega ochronie na podstawie art. 74 ust.1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2020r., poz. 1426ze zm., dalej: „ustawa o PIT”), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych − oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
   
   

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2020 r., poz. 85 ze zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji - głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Tymczasem z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że w ramach działalności Wnioskodawca świadczy przede wszystkim usługi związane z wytwarzaniem nowego oprogramowania (programów komputerowych) lub ulepszania istniejącego oprogramowania na rzecz różnych podmiotów (dalej: „Kontrahentów”). W ocenie Wnioskodawcy, tworzenie oprogramowania komputerowego, o którym mowa we wniosku ma/miało miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej.

Na wszystkich etapach programowania Wnioskodawca korzysta ze zdobytej wiedzy, która pomaga mu w tworzeniu nowych rozwiązań spełniających potrzeby Kontrahentów Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności, osobiście tworzy, rozwija i ulepsza programy komputerowe na zlecenie Kontrahentów. Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie jest przejawem działalności twórczej, gdyż każdy jego fragment, element, jest tworzony przez Wnioskodawcę samodzielnie, na podstawie zdobytej wiedzy z dziedziny matematyki i oprogramowania. Wynikiem tej pracy są nowe i ulepszone rozwiązania, nieistniejące dotychczas na rynku, a będące odpowiedzią na zapotrzebowanie Kontrahentów. Wnioskodawca wykorzystuje w swojej pracy prace rozwojowe obejmujące nabywanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do projektowania i tworzenia nowych produktów. Wnioskodawca prowadzi swoją działalność w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany przyjmując do swoich projektów określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Wnioskodawca wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i własne umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania do tworzenia zupełnie nowych na rynku, innowacyjnych programów komputerowych i rozwiązań informatycznych. Rezultat pracy Wnioskodawcy ma indywidualny charakter i rozwiązania na tyle innowacyjne, że wyróżniają się od tych już funkcjonujących. Poza tym posiadają nowe funkcjonalności, specyficzne i unikalne, dostosowane do indywidualnych potrzeb klienta. Nie są to działania rutynowe ani okresowe. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów. W przypadku, gdy Wnioskodawca modyfikuje, tj. rozwija lub ulepsza oprogramowanie komputerowe, nie jest On właścicielem ani współwłaścicielem tego oprogramowania, ani użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie licencji wyłącznej. Wnioskodawca działa na zlecenie podmiotu będącego właścicielem tego oprogramowania (Kontrahenta). Oprogramowanie jest udostępniane Wnioskodawcy w tym celu nieodpłatnie przez Kontrahenta, nie na zasadzie wyłączności, tj. np. inni programiści świadczący usługi na rzecz Kontrahenta również mają dostęp do tego oprogramowania (również w celu jego modyfikacji). W wyniku dokonywanego przez Wnioskodawcę ulepszenia/modyfikacji oprogramowania tworzone są unikalne kody, algorytmy oprogramowania (utwory), które stanowią przedmiot nowego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do nowego kodu powstałego w wyniku dokonania ulepszania/modyfikacji oprogramowania. Wszelkie prawa autorskie do stworzonych przez Wnioskodawcę rozwiązań, kodu oraz innowacji w ramach realizacji zawartej umowy, przechodzą na rzecz Zleceniodawcy za wynagrodzeniem z chwilą wskazaną w umowie.

Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową i uzyskuje z tego tytułu dochody od 21 września 2016 r.

Autorskie prawa do tworzonego, modyfikowanego oraz ulepszonego przez Wnioskodawcę oprogramowania podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Z 2018 r., poz. 1191 zpóźn.zm).

W związku z tworzeniem/rozwinięciem oprogramowania, Wnioskodawca osiągnął/osiągnie dochód z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca przenosi na Kontrahenta całość majątkowych praw autorskich do wytwarzanego przez siebie oprogramowania i otrzymał/będzie otrzymywał wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem - w ocenie Wnioskodawcy - osiąga on dochód z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo–rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zatem podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na wytwarzaniem nowego oprogramowania (programów komputerowych) lub ulepszania istniejącego oprogramowania stanowi działalność badawczo–rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo -rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ww. ustawy).

Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy: wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3/a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
   

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Jak wynika z opisu sprawy w związku z tworzeniem/rozwinięciem oprogramowania, Wnioskodawca osiągnął/osiągnie dochód z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Autorskie prawo do programu komputerowego jest zatem kwalifikowanym prawem własności intelektualnej o jakim mowa w ww. art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Na podstawie art. 30ca ust. 11 ww. ustawy, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Według art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Jednak dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu.

W przypadku podatników, którzy nie prowadzą ksiąg rachunkowych wymóg zapewnienia wyodrębnionej ewidencji dla projektu dotyczącego kwalifikowanego IP może być spełniony poprzez sporządzanie techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”. Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady Nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowychinnym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów –podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zauważyć należy, że podatnik musi przyczynić się twórczo do powstania kwalifikowanego IP, tj. przez wytworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie kwalifikowanego IP. To oznacza, że podatnik, który nabył np. autorskie prawo do programu komputerowego (lub inne kwalifikowane IP), ale nie rozwinął lub nie ulepszył nabytego kwalifikowanego IP, nie będzie mógł skorzystać z preferencyjnego 5% opodatkowania zgodnie z przepisami o IP Box. Rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do powstania nowej funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP, do którego przysługuje podatnikowi ochrona na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Skoro podatnik ulepsza lub rozwija kwalifikowane IP, którego własności nie posiada, to nie może go zbyć. Zbywa on co najwyżej efekty swoich prac badawczo – rozwojowych związanych z ulepszeniem „cudzego” IP. Gdyby zbywał IP, to oznaczałoby, że wytworzył nowe IP, a nie ulepszył już istniejące. Innymi słowy, własność ulepszenia bez własności kwalifikowanego IP nie daje prawa do skorzystania z preferencji, ponieważ trudno przyjąć, że podatnik, który ulepszył na przykład autorskie prawa do IP może zbyć czy udzielić licencji na program komputerowy skoro nie jest właścicielem „całego IP” (programu komputerowego), tylko jest właścicielem efektów prac związanych z jego ulepszeniem.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. Wnioskodawca w ramach indywidualnej działalności gospodarczej tworzy lub ulepsza oprogramowanie;
2. Wnioskodawca wykonuje powyższe czynności w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;
3. W wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac powstaje autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
4. Wnioskodawca osiąga/będzie osiągał dochód z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
5. W przypadku, gdy Wnioskodawca modyfikuje, tj. rozwija lub ulepsza oprogramowanie komputerowe, nie jest On właścicielem ani współwłaścicielem tego oprogramowania, ani użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie licencji wyłącznej. Wnioskodawca działa na zlecenie podmiotu będącego właścicielem tego oprogramowania.
6. Wnioskodawca prowadzi Podatkową Książkę Przychodów i Rozchodów oraz odrębną ewidencję, która pozwala na ustalenie przychodów i kosztów uzyskania przychodu, przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Odrębna ewidencja jest prowadzona od 1 stycznia 2020 r. na bieżąco.
   
   

W związku z powyższym – prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, który stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone bezpośrednio w ramach prowadzonej działalności badawczo – rozwojowej, stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy zatem uznać za prawidłowe.

Tym samym Wnioskodawca może zastosować stawkę 5% do dochodów (strat) uzyskanych ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa we wniosku.

Odnosząc się z kolei do kwestii ustalenia, czy wydatki poniesione na:

• usługi telekomunikacyjne;
• usługi księgowe;
• literaturę związaną z tworzeniem oprogramowania;
• usługi doradztwa podatkowego i prawnego;
• wyposażenie biura i materiały biurowe;
• sprzęt elektroniczny;
• licencje na oprogramowanie;
• wydatki związane z transportem (np. zakup biletów miesięcznych);
• samochód osobowy oraz jego użytkowanie;
• podnoszenie kwalifikacji (szkolenia, kursy, warsztaty, konferencje naukowe; w formie stacjonarnej oraz online);
• składki na ubezpieczenia społecznego (ZUS)

można uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust 1 ustawy o PIT, które stanowią koszty uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, wskazać należy, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

• dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i
• wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

• dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz
• wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.
  
  

Z objaśnień podatkowych z 15 lipca 2019 r. wynika bowiem, że „Obliczając wysokość dochodu zakwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych zakwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika Nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik Nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
• kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
• dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.
  
  

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik Nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W związku z tym Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że wydatki/koszty poniesione na: usługi telekomunikacyjne;

• usługi księgowe;
• literaturę związaną z tworzeniem oprogramowania;
• usługi doradztwa podatkowego i prawnego;
• wyposażenie biura i materiały biurowe;
• sprzęt elektroniczny;
• licencje na oprogramowanie;
• wydatki związane z transportem (np. zakup biletów miesięcznych);
• samochód osobowy oraz jego użytkowanie;
• podnoszenie kwalifikacji (szkolenia, kursy, warsztaty, konferencje naukowe; w formie stacjonarnej oraz online);
• składki na ubezpieczenia społecznego (ZUS)

przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą stanowić koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Poszczególne litery we wzorze oznaczają bowiem koszty faktycznie poniesione, tj. uregulowanie zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności, przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
   

Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik Nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest więc prawidłowe.

Mając natomiast na uwadze możliwość opodatkowania dochodu uzyskanego przez Wnioskodawcę z Praw IP Box z zastosowaniem preferencyjnej stawki 5% wskazać należy, że zgodnie z art. 30ca ust. 11 ustawy PIT, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę). Podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Tym samym Wnioskodawca będzie mógł skorzystać w zeznaniu rocznym z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu za 2020 r. i następne lata podatkowe, przy zachowaniu obowiązujących regulacji prawno-podatkowych wskazanych powyżej, według 5% stawki podatku dochodowego.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest również prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

• podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT – jest prawidłowe,
• prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT – jest prawidłowe,
• wskazane w stanie faktycznym wydatki można uznać za koszty uzyskania przychodów, które stanowią koszty uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT – jest prawidłowe,
• dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego lub jego części jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT i tym samym możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% stosownie do art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT – jest prawidłowe.
  
  

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie zdarzenia przyszłego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest sam przepis prawa. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.