2021.06.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4011.33.2021.2.AP
z 24 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku opatrzonym datą 25 marca 2021 r. (data wpływu 24 marca 2021 r.), uzupełnionym 28 maja 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box):

w części dotyczącej możliwości uznania odliczonych od dochodu uzyskanego w 2019 r. i 2020 r. składek na ubezpieczenie społeczne oraz wydatków poniesionych na zakup akcesoriów biurowych, tj. lampy biurowej, wentylatora oraz oczyszczacza powietrza, za koszty bezpośrednio prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej i uwzględnienia ich we wskaźniku nexus – jest nieprawidłowe,
w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 21 maja 2021 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4011.33.2021.1.AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 28 maja 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca  osoba fizyczna, prowadzi od 5 maja 2018 r. jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą X., zarejestrowaną w CEIDG z siedzibą w X. Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, winno być: Dz.U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm., dalej jako: „ustawa o PIT”). Dochód z działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest opodatkowany od 2019 r. podatkiem liniowym na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PIT. Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz.U. z 2019 r. poz. 1402). Przeważające PKD działalności to 62.01.Z – działalność związana z oprogramowaniem. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest tworzenie, ulepszanie i modyfikacja testów automatycznych w postaci programów komputerowych lub ich części, które według art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2018. 1191 ze zm., winno być: Dz.U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm., dalej jako: „ustawa o PAIPP”), są utworami podlegającymi ochronie.

Projekt 1: (…)

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczył usługi na rzecz M. Sp. z o. o. z siedzibą w Warszawie, zarejestrowanej w Sądzie Rejonowym, zwanym dalej M. Wnioskodawca zakończył prace w ramach projektu w kwietniu 2019 r. Wnioskodawca projektował od podstaw testy automatyczne w formie kodu dla programu testującego w ramach projektu X (…) oraz rozwijał oprogramowanie o nowe funkcjonalności z punktu widzenia M. Działania Wnioskodawcy w ramach umowy nie miały charakteru rutynowych testów oprogramowania. Przedmiotem umowy nie było testowanie manualne. Każdorazowo w wyniku prac powstawał nowy kod źródłowy, stanowiący utwór podlegający ochronie. Wnioskodawca nie prowadził prac pod kierownictwem M. Plan i oczekiwania M. miały charakter zamówienia w sensie gospodarczym, natomiast Wnioskodawca posiadał pełną swobodę wyboru metod, opracowania planu i harmonogramu prac, użytych zasobów, celów do osiągnięcia w wyniku których powstawało oprogramowanie. Wnioskodawca musiał dostosować pracę do wymagań dotyczących ostatecznego terminu odbioru prac. Wnioskodawca musiał również prowadzić prace w oparciu o język oprogramowania, z którego korzystał M. do tej pory oraz w oparciu o systemy M., w związku z tym prowadził prace częściowo w biurze M. Jest to jednak warunek, który w ocenie Wnioskodawcy ogranicza każdą działalność twórczą w zakresie tworzenia oprogramowania komputerowego i jest warunkiem związanym z ryzykiem gospodarczym, które ponosi przedsiębiorca. Wnioskodawca samodzielnie wyznaczał więc: plan pracy, czas pracy, oprogramowanie i wiedzę, której użyje. Wnioskodawca w toku analizy i prac precyzował szczegóły i dobierał odpowiednie technologie z uwzględnieniem limitu czasowego. W zamian za wykonane usługi na rzecz M. Wnioskodawca otrzymywał umówione wynagrodzenie, które zależne było od czasu świadczenia usług, tj. ustalona została stawka za każdą godzinę świadczenia usług. Wnioskodawca otrzymywał miesięczne wynagrodzenie na podstawie zaakceptowanej przez M. faktury. Wnioskodawca przekazywał całość praw autorskich do oprogramowania wytworzonego na podstawie umowy odpłatnie wraz z rozliczeniem czasu świadczenia usług. W związku z autorskim wykonaniem oprogramowania Wnioskodawca ponosił ryzyko polegające na tym, że praca mogła zostać odrzucona lub odrzucona częściowo na etapie odbioru, co spowodowałoby, że poniósłby skutki finansowe w postaci niewypłacenia części lub całości wynagrodzenia lub skierowania do poprawy lub świadczeń o charakterze zwrotnym. W ramach prac, na podstawie umów między Wnioskodawcą a M. ogół autorskich praw majątkowych wytworzonych przez Wnioskodawcę, przechodził na M. Własność przedmiotu, na którym dobro (oprogramowanie) zostało utrwalone była nabywana przez M. z momentem jego przyjęcia. Dobra niematerialne, będące utworami i podlegające ochronie na podstawie ustawy o PAIPP, z momentem ich wytworzenia stały się przedmiotem własności M. Własność ta jest pełna, nieodwołalna oraz uprawniająca do rozporządzania prawem na wszelkich polach eksploatacji, w szczególności:

jeśli wytworzone przez Wnioskodawcę dobra stanowią utwór inny niż program komputerowy, na wszelkich polach eksploatacji w zakresie: utrwalania i zwielokrotniania utworu - wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową; obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono - wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy; rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony powyżej - publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym,
jeżeli dobra miały postać programu komputerowego, na wszelkich polach eksploatacji w zakresie: prawa do trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, w tym wprowadzanie, wyświetlanie, stosowanie, przekazywanie i przechowywanie programu komputerowego; tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym; rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii; wprowadzenia do pamięci komputera i sieci multimedialnych.

Projekt 2: (…)

Od maja 2019 r. Wnioskodawca świadczył usługi na rzecz (...) Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, zarejestrowanej w Sądzie Rejonowym, zwanym dalej: „S.C.” Wnioskodawca zakończył prace w ramach projektu w listopadzie 2020 r. Wnioskodawca projektował w ramach umowy oraz tworzył od podstaw program testujący w ramach projektu Advertising testing Framework oraz rozwijał go o nowe funkcjonalności w postaci testów automatycznych. Przedmiotem umowy nie było manualne testowanie gotowego oprogramowania. Każdorazowo w wyniku prac powstawał nowy kod źródłowy, oprogramowanie, stanowiące utwór podlegający ochronie. Wnioskodawca nie prowadził prac pod kierownictwem (...). Plan i oczekiwania (...) miały charakter zamówienia w sensie gospodarczym, natomiast Wnioskodawca posiadał pełną swobodę wyboru metod, opracowania planu i harmonogramu prac, użytych zasobów, celów do osiągnięcia w wyniku których powstawało oprogramowanie. Wnioskodawca musiał dostosować pracę do wymagań dotyczących ostatecznego terminu odbioru prac i pracował częściowo w miejscu które udostępniało potrzebne zasoby systemowe, do których Wnioskodawca nie posiadał dostępu w swoim biurze. Wnioskodawca musiał również prowadzić prace w oparciu o język oprogramowania, z którego korzystał (...) do tej pory. Wnioskodawca samodzielnie wyznaczał więc: plan pracy, czas pracy, oprogramowanie i wiedzę, której użyje. Wnioskodawca w toku analizy i prac precyzował szczegóły i dobierał odpowiednie technologie z uwzględnieniem limitu czasowego. W zamian za wykonane usługi na rzecz (...) Wnioskodawca otrzymywał umówione wynagrodzenie, które zależne było od czasu świadczenia usług, tj. ustalona została stawka za każdą godzinę świadczenia usług. Wnioskodawca otrzymywał miesięczne wynagrodzenie na podstawie zaakceptowanego przez (...) zestawienia. Wnioskodawca przekazywał całość praw autorskich do oprogramowania wytworzonego na podstawie umowy odpłatnie wraz z rozliczeniem czasu świadczenia usług. W związku z autorskim wykonaniem oprogramowania Wnioskodawca ponosił ryzyko polegające na tym, że praca mogła zostać odrzucona lub odrzucona częściowo na etapie odbioru, co spowodowałoby, że poniósłby skutki finansowe w postaci niewypłacenia części lub całości wynagrodzenia lub skierowania do poprawy lub świadczeń o charakterze zwrotnym. W ramach prac, na podstawie umów między Wnioskodawcą a (...) ogół autorskich praw majątkowych wytworzonych przez Wnioskodawcę, przechodził na (...) Własność przedmiotu, na którym dobro (oprogramowanie) zostało utrwalone była nabywana przez (...) z momentem jego przyjęcia. Dobra niematerialne, będące utworami i podlegające ochronie na podstawie ustawy o PAIPP, z momentem ich wytworzenia stały się przedmiotem własności (...) Własność ta jest pełna, nieodwołalna oraz uprawniająca do rozporządzania prawem na wszelkich polach eksploatacji, w szczególności:

jeśli wytworzone przez Wnioskodawcę dobra stanowią utwór inny niż program komputerowy, na wszelkich polach eksploatacji w zakresie: utrwalania i zwielokrotniania utworu - wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową; obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono - wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy; rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony powyżej - publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym,
jeżeli dobra miały postać programu komputerowego, na wszelkich polach eksploatacji w zakresie: prawa do trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, w tym wprowadzanie, wyświetlanie, stosowanie, przekazywanie i przechowywanie programu komputerowego; tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym; rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii; wprowadzenia do pamięci komputera i sieci multimedialnych.

Projekt 3: (…)

Od grudnia 2020 r. Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz D. Sp. z o.o. z siedzibą w X, zwaną dalej: D. Wnioskodawca w ramach umowy świadczy usługi dla klientów spółki D., zwanych dalej: „Klientami”, polegające na:

tworzeniu szczegółowych, kompleksowych i dobrze ustrukturyzowanych testów i przypadków testowych w formie programu komputerowego,
opracowywaniu i przeprowadzaniu testów rozpoznawczych w celu zapewnienia płynnego działania produktu elektronicznego.

Obecnie przez cały okres współpracy Wnioskodawca prowadzi prace w ramach projektu NPTA, w ramach którego tworzy i wdraża testy automatyczne do programu testującego. Działania Wnioskodawcy w ramach umowy nie mają charakteru rutynowych testów oprogramowania. Przedmiotem umowy nie jest testowanie manualne, a precyzyjnie zaprojektowane testowanie automatyczne spersonalizowane na potrzeby konkretnego Klienta. Każdorazowo w wyniku prac powstaje nowy kod źródłowy, stanowiący utwór podlegający ochronie. Wnioskodawca nie prowadzi prac pod kierownictwem D. czy Klienta. Plan i oczekiwania Zleceniodawcy mają charakter zamówienia w sensie gospodarczym, natomiast Wnioskodawca posiada pełną swobodę wyboru metod, opracowania planu i harmonogramu prac, użytych zasobów, celów do osiągnięcia w wyniku których powstawało oprogramowanie. Wnioskodawca musi dostosować pracę do wymagań dotyczących czasu wykonania poszczególnych etapów oraz ostatecznego wykonania. Wnioskodawca musi również prowadzić prace w oparciu o język oprogramowania, z którego korzystał Klient, posiada swobodę w wyborze miejsca pracy. Wnioskodawca samodzielnie wyznacza więc: plan pracy, czas na poszczególne czynności, oprogramowanie i wiedzę, której użyje. Wnioskodawca w toku analizy i prac precyzuje szczegóły i dobiera odpowiednie technologie z uwzględnieniem limitu czasowego. W zamian za wykonane usługi na rzecz Zleceniodawcy Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie, które zależne jest od czasu świadczenia usług, tj. ustalona została stawka za każdą godzinę świadczenia usług. Wnioskodawca otrzymuje miesięczne wynagrodzenie na podstawie zaakceptowanego przez Zleceniodawcę zestawienia. Wnioskodawca przekazuje całość praw autorskich do oprogramowania wytworzonego na podstawie umowy odpłatnie wraz z rozliczeniem czasu świadczenia usług. W związku z autorskim wykonaniem oprogramowania Wnioskodawca ponosi ryzyko polegające na tym, że praca mogła zostać odrzucona lub odrzucona częściowo na etapie odbioru, co spowodowałoby, że poniósłby skutki finansowe w postaci niewypłacenia części lub całości wynagrodzenia lub skierowania do poprawy lub świadczeń o charakterze zwrotnym. W ramach prac, na podstawie umów między Wnioskodawcą a D. ogół autorskich praw majątkowych wytworzonych przez Wnioskodawcę, przechodził na D. Własność przedmiotu, na którym dobro (oprogramowanie) zostało utrwalone jest nabywana przez D. z momentem jego przyjęcia. Dobra niematerialne, będące utworami i podlegające ochronie na podstawie ustawy o PAIPP, z momentem ich wytworzenia stają się przedmiotem własności D., który te prawa przekazuje na rzecz swojego Klienta. Własność ta jest pełna, nieodwołalna oraz uprawniająca do rozporządzania prawem na wszelkich polach eksploatacji, w szczególności:

jeśli wytworzone przez Wnioskodawcę dobra stanowią utwór inny niż program komputerowy, na wszelkich polach eksploatacji w zakresie: utrwalania i zwielokrotniania utworu - wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową; obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono - wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy; rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony powyżej - publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym,
jeżeli dobra miały postać programu komputerowego, na wszelkich polach eksploatacji w zakresie: prawa do trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, w tym wprowadzanie, wyświetlanie, stosowanie, przekazywanie i przechowywanie programu komputerowego; tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym; rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii; wprowadzenia do pamięci komputera i sieci multimedialnych.

Projekt 4: (…)

Od lutego 2021 r. Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz A Sp. z o.o., z siedzibą w X., zwanej dalej: „A”, który występuje w roli agenta pomiędzy Wnioskodawcą, a ostatecznym odbiorcą usługi, zwanym dalej: „Klientem”. W ramach współpracy Wnioskodawca projektuje, wytwarza i wdraża oprogramowanie testujące nowe interfejsy programowania aplikacji, API, umożliwiające komunikację programów na różnych urządzeniach i pochodzące od różnych producentów. Projekt jest innowacyjny z punktu widzenia działalności danego Klienta, ale może być innowacyjny również dla całej gałęzi gospodarki. Działania Wnioskodawcy w ramach umowy nie mają charakteru prac rutynowych. Przedmiotem umowy nie jest testowanie manualne. Każdorazowo w wyniku prac powstaje nowy kod źródłowy, stanowiący utwór podlegający ochronie. Wnioskodawca nie prowadzi prac pod kierownictwem A i Klienta. Plan i oczekiwania Klienta mają charakter zamówienia w sensie gospodarczym, natomiast Wnioskodawca posiada pełną swobodę wyboru metod, opracowania planu i harmonogramu prac, użytych zasobów. Wnioskodawca musi dostosować pracę do wymagań dotyczących ostatecznego terminu odbioru prac. Wnioskodawca musi również prowadzić prace w oparciu o język oprogramowania, z którego korzystał Klient do tej pory. Wnioskodawca samodzielnie wyznacza więc: plan pracy, czas pracy, oprogramowanie i wiedzę, której użyje. Wnioskodawca w toku analizy i prac precyzuje szczegóły i dobiera odpowiednie technologie z uwzględnieniem limitu czasowego. W zamian za wykonane usługi na rzecz A Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie, które zależne jest od czasu świadczenia usług, tj. ustalona została stawka za każdą godzinę świadczenia usług. Wnioskodawca otrzymuje miesięczne wynagrodzenie na podstawie zaakceptowanej przez A faktury wraz z zestawieniem. Wnioskodawca przekazuje całość praw autorskich do oprogramowania wytworzonego na podstawie umowy odpłatnie wraz z rozliczeniem czasu świadczenia usług. W związku z autorskim wykonaniem oprogramowania Wnioskodawca ponosi ryzyko polegające na tym, że praca może zostać odrzucona lub odrzucona częściowo na etapie odbioru, co spowodowałoby, że poniósłby skutki finansowe w postaci niewypłacenia części lub całości wynagrodzenia lub skierowania do poprawy lub świadczeń o charakterze zwrotnym. W ramach prac, na podstawie umów między Wnioskodawcą a A ogół autorskich praw majątkowych wytworzonych przez Wnioskodawcę, przechodzi na Klienta. Własność przedmiotu, na którym dobro (oprogramowanie) zostało utrwalone jest nabywana przez Klienta z momentem jego przyjęcia. Dobra niematerialne, będące utworami i podlegające ochronie na podstawie ustawy o PAIPP, z momentem ich wytworzenia stają się przedmiotem własności Klienta. Własność ta jest pełna, nieodwołalna oraz uprawniająca do rozporządzania prawem na wszelkich polach eksploatacji, w szczególności:

jeśli wytworzone przez Wnioskodawcę dobra stanowią utwór inny niż program komputerowy, na wszelkich polach eksploatacji w zakresie: utrwalania i zwielokrotniania utworu - wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową; obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono - wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy; rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony powyżej - publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym,
jeżeli dobra miały postać programu komputerowego, na wszelkich polach eksploatacji w zakresie: prawa do trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, w tym wprowadzanie, wyświetlanie, stosowanie, przekazywanie i przechowywanie programu komputerowego; tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym; rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii; wprowadzenia do pamięci komputera i sieci multimedialnych.

Stan faktyczny dotyczący wszystkich wymienionych projektów.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz wszystkich wymienionych wyżej podmiotów, zwanych dalej Zleceniodawcami, dotyczą tworzenia, ulepszania i rozwijania unikalnego kodu w postaci słów, symboli matematycznych, znaków graficznych, które przyjmują w efekcie postać oprogramowania komputerowego. Wnioskodawca jest twórcą wytwarzanego oprogramowania lub jego części w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim (Dz.U. 1994 Nr 24 poz. 83., winno być: Dz.U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.). Działalność Wnioskodawcy w ramach tworzenia, ulepszania, modyfikacji oprogramowania lub jego części obejmuje badania naukowe oraz prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1, art. 4 ust. 2 pkt 2 i art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086, winno być: Dz.U. z 2021 r., poz. 478 ze zm.). W celu osiągnięcia zaplanowanego efektu Wnioskodawca nabywa, kształtuje, łączy i wykorzystuje aktualną wiedzę i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do planowania oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych procesów i usług. Działalność Wnioskodawcy polega na twórczym opracowywaniu nowych zautomatyzowanych procesów testowych oraz wprowadzaniu do nich znaczących ulepszeń, nie ma charakteru prac rutynowych. Wnioskodawca nie prowadzi działań okresowych, a efekt jego działań zaspokaja nowe potrzeby Zleceniodawców i ich Klientów, które są unikatowe w skali działalności przedsiębiorstwa. Wnioskodawca prowadzi prace w sposób zaplanowany, metodyczny, uporządkowany tak, że dla każdej własności intelektualnej określa cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Prace są należycie udokumentowane i wykonywane w uzgodnieniu z ogólnymi oczekiwaniami Zleceniodawców i ich Klientów. Wnioskodawca tworzy kody samodzielnie, ale również je modyfikuje i ulepsza. Każdorazowo, czy przy tworzeniu, rozwijaniu czy ulepszaniu w ramach umowy powstaje utwór chroniony prawem autorskim, podlegający ochronie według art. 74 ustawy o PAIPP. Wskutek działań Wnioskodawca tworzy oprogramowania, które: - są ustalone, czyli można je wyodrębnić z większej całości; - mają charakter indywidualny, ponieważ są wynikiem procesów myślowych twórcy, który nie powiela mechanicznych i przewidywalnych działań, ale postępuje w sposób kreatywny ; - mają charakter oryginalny z punktu widzenia Zleceniodawcy i Klienta. W efekcie prac prowadzonych przez Wnioskodawcę powstaje zarówno samodzielne oprogramowanie do którego prawo autorskie podlega ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jak i część takiego oprogramowania, stanowiąca utwór chroniony, który współtwórcy przenoszą łącznie na Zleceniodawcę. Prace nad częścią oprogramowania wykonywane są samodzielnie, tzn. współtwórcy dzielą się wykonywanymi pracami i wykonują swoje zadania indywidualnie lub w ramach współpracy. Wnioskodawca począwszy od 1 stycznia 2019 r. prowadzi szczegółową ewidencję, odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Ewidencja ta pozwala na wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadających na każde prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. W ewidencji znajdują się w szczególności: - informacja o zbywanym prawie własności intelektualnej w danym okresie; - informacja o przychodach uzyskiwanych ze zbycia oprogramowania w danym okresie obejmująca wysokość wynagrodzenia odnosząca się do tego prawa; - informacja o kosztach faktycznie poniesionych w danym okresie na prowadzoną bezpośrednio działalność związaną z wytworzeniem oprogramowania. Wnioskodawca dokonuje w prowadzonych księgach zapisów w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W związku ze świadczeniem usług Wnioskodawca ponosi koszty związane z:

obowiązkowymi składkami na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz fundusz pracy;
obsługą księgową prowadzonej działalności, tj. usługę prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji VAT, JPK VAT, ewidencji na potrzeby preferencyjnej stawki podatkowej dla dochodów uzyskiwanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i innych wymaganych przepisami prawa ewidencji do celów podatkowych;
zakupem sprzętu komputerowego i akcesoriów;
zakupem akcesoriów biurowych (drukarka, niszczarka, papier);
zakupem usług serwerowych (np. hosting);
dokształcaniem zawodowego (literatura branżowa, konferencje);
usługami telekomunikacyjnymi (internet, telefon)
użytkowaniem pojazdu w postaci kosztu paliwa, napraw, części, leasingu.

Wymienione wyżej koszty są ponoszone na działalność polegającą na tworzeniu i modyfikowaniu/ ulepszaniu programów komputerowych lub ich części. W przypadku uznania wymienionych kosztów przez Organ za koszty bezpośrednie związane z wytworzeniem kwalifikowanego IP, Wnioskodawca zamierza uwzględnić je we wskaźniku nexus. W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia Oprogramowania, Wnioskodawca przyporządkuje Wydatki do przychodów ze zbycia Oprogramowania według proporcji. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP BOX, Wnioskodawca chciałby skorzystać z 5% stawki opodatkowania wynikającej z przepisów art. 30ca i 30cb ustawy o PIT, która przysługuje dla dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT), w stosunku do wszystkich wytworzonych przez niego praw własności intelektualnej będących kwalifikowanym IP od 2019 r.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 28 maja 2021 r. Wnioskodawca wskazał ponadto, że:

Spółki i Klienci, na rzecz których Wnioskodawca świadczy usługi mają nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Klienci spółki D. Sp. z o.o. oraz Klient A Sp. z o.o. mają siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej i usługi na ich rzecz są wykonywane w Polsce.
Wszystkie usługi opisane we wniosku są wykonywane w Polsce.
Współpraca ze Spółkami o których mowa we wniosku odbywa się w oparciu o umowę ramową. Na jej podstawie realizowane są zamówienia lub zlecenia na konkretne prawa własności intelektualnej od Spółek lub Klientów Spółek. Zlecenia stanowią umowę wykonawczą do umowy ramowej. Rozliczenie wynagrodzenia za przekazanie praw do wytworzonej własności intelektualnej uwzględnionej w cenie usługi następuje pomiędzy Spółkami, a Wnioskodawcą na podstawie zaakceptowanego harmonogramu prac. Wnioskodawca nie otrzymuje wynagrodzenia bezpośrednio od Klientów Spółek.
Wnioskodawca przez okres od 1 stycznia 2019 r. do dziś nie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty lub praw autorskich innych podmiotów. Jeżeli w przyszłości dojdzie do nabycia ww. własności intelektualnych, Wnioskodawca zamierza uwzględnić ich zakup w wyliczeniu wskaźnika nexus, odpowiednio w literze b, c, d.
Wnioskodawca ma podpisaną umowę ramową na stałą współpracę ze Spółkami, które dokonują płatności za świadczone, opisane we wniosku usługi. Do umowy ramowej podpisywane jest zlecenie wykonawcze, określające działalność Klienta, który jest odbiorcą ostatecznym usługi oraz szczegóły realizacji zlecenia.
1. Wnioskodawca dla wszystkich projektów otrzymuje wynagrodzenie z tytułu przenoszenia praw do wytworzonego programu komputerowego, nie otrzymuje wynagrodzenia za inne elementy.
2. Otrzymywane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie nie obejmuje innych składników.
W związku z tworzeniem ww. oprogramowania Wnioskodawca osiągnął dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi dla wszystkich przedstawionych projektów.
Działalność Wnioskodawcy jest działalnością twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny (tj. metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), a jej celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca nie czuje się jednak kompetentny, aby określić, czy działalność określona w stanie faktycznym stanowi działalność badawczo - rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT, dlatego prosi o odpowiedź kompetentnego organu z uwzględnieniem wszystkich okoliczności przedstawionych we Wniosku.
Badania naukowe i prace rozwojowe prowadzone przez Wnioskodawcę stanowią badania naukowe i prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 i ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce z dnia 20 lipca 2018 r. (Dz.U. poz. 1668, z późn. zm.).
Wnioskodawca prowadzi prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową i uzyskuje z tego tytułu dochody od 5 maja 2018 roku.
Każdorazowo, gdy Wnioskodawca tworzy kody samodzielnie, ale również je modyfikuje i ulepsza tworzone są nowe kody źródłowe, powstaje odrębny od tego oprogramowania utwór (tj. nowe kwalifikowane prawo własno własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego), podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.) Wnioskodawca tworzy również części oprogramowania w postaci kodu źródłowego, które w połączeniu z częściami wytworzonymi prze inne podmioty przyjmują postać programu komputerowego, podlegającego ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.). Prawo własności do oprogramowania wytworzonego w ten sposób współtwórcy przenoszą łącznie na Zleceniodawcę.
W przypadku rozwijania oprogramowania lub jego części Wnioskodawca nie był i nie jest właścicielem tego oprogramowania/części oprogramowania, współwłaścicielem czy użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z tego oprogramowania/części oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej. Wnioskodawca uzyskuje dostęp do ulepszanego/modyfikowanego oprogramowania na podstawie umowy wykonawczej ze Zleceniodawcą.
Wnioskodawca nie jest/był użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z tego oprogramowania/części oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej.
Wobec zamiaru korzystania przez Wnioskodawcę w przyszłości z preferencyjnego opodatkowania 5% stawką dochodów uzyskiwanych ze sprzedaży autorskich praw do oprogramowania, będzie On uzyskiwał ww. dochody w takich samych okolicznościach faktycznych, jak w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym.
Odrębna ewidencja, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest prowadzona od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia (ulepszenia) kwalifikowanego IP oraz jest prowadzona na bieżąco od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dochodem z wytworzonego i ulepszanego (modyfikowanego) prawa własności intelektualnej są dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi, stan ten dotyczy wszystkich projektów Wnioskodawcy.
W przypadku wszystkich projektów opisanych we wniosku Wnioskodawca wytworzył nowe kody źródłowe zarówno samodzielnie, jak i w ramach współpracy (współwłasności) i dochody uwzględnione w cenie sprzedaży usługi zamierza opodatkować preferencyjną 5% stawką podatku dochodowego od osób fizycznych. W przypadku współpracy wielkość udziałów we współtwórstwie określane jest na podstawie liczby przepracowanych godzin, dlatego Wnioskodawca zamierza opodatkować dochody przypadające na wielkość swoich udziałów we współwłasności preferencyjną stawką 5%.
Podział zadań następował na początku prac nad oprogramowaniem/częścią oprogramowania. Współpraca z innymi osobami odbywa się poprzez wytyczone zespoły wytwarzające kod/oprogramowanie lub poprzez indywidualnych twórców wyznaczonych na każdą część oprogramowania. Wnioskodawca każdorazowo otrzymywał wynagrodzenie za swoją część prac, tzn. wielkość udziałów we współtwórstwie określana była na podstawie liczby przepracowanych godzin. Wnioskodawca wykonywał więc prawo autorskie do swojej części utworu mającej samodzielne znaczenie. Prawa autorskie przysługują w okresie tworzenia nowego oprogramowania Wnioskodawcy, natomiast w zakresie rozwijania, ulepszania i integracji prawo autorskie Wnioskodawca posiada w zakresie nowego kodu, będącego częścią oprogramowania, którą po odbiorze ze strony Spółki lub Klienta przenosi na Spółkę.
Koszty/wydatki związane z: obowiązkowymi składkami na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz fundusz pracy, obsługą księgową prowadzonej działalności, tj. usługę prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji VAT, JPK VAT, ewidencji na potrzeby preferencyjnej stawki podatkowej dla dochodów uzyskiwanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i innych wymaganych przepisami prawa ewidencji do celów podatkowych, zakupem sprzętu komputerowego i akcesoriów, zakupem akcesoriów biurowych, zakupem usług serwerowych (np. hosting), dokształcaniem zawodowym (literatura branżowa, konferencje), usługami telekomunikacyjnymi (internet, telefon), użytkowaniem pojazdu w postaci kosztu paliwa, napraw, części, leasingu - są kosztami poniesionymi w związku z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością, które Wnioskodawca chciałby uwzględnić w lit. a wskaźnika nexus.
W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu do przychodów ze zbycia oprogramowania, Wnioskodawca przyporządkuje wydatki do przychodów z kwalifikowanego IP wedle proporcji. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.
1. Wnioskodawca poprzez koszty zakupu sprzętu komputerowego i akcesoriów oraz zakupu usług serwerowych (np. hosting) rozumie: zakup monitora, kabli, listw zabezpieczających, hubu, głośników, komputera, laptopa, usługi serwisowej sprzętu komputerowego, routera, myszy, wideorejestratora, kamery internetowej, mikrofonu, słuchawek, fizycznych części zestawu komputerowego w postaci procesora, karty graficznej, płyty głównej, zasilacza, systemu chłodzenia, pamięci operacyjnej RAM, dysku twardego, napędu optycznego, portu USB i innych stanowiących spójny zestaw komputerowy. Poprzez zakup usług serwerowych Wnioskodawca rozumie hosting, korzystanie z chmur internetowych w celu przechowywania i udostępniania informacji.
2. przez koszty zakupu sprzętu komputerowego i akcesoriów, należy rozumieć również koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej w postaci odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tego sprzętu stanowiącego środki trwałe. Jeżeli dojdzie do zakupu sprzętu stanowiącego środek trwały, Wnioskodawca ustali odpowiednią proporcję, wykazując w odrębnej ewidencji jedynie część kosztu bezpośrednio związaną z działalnością badawczo - rozwojową i kwalifikowanym IP.
3. pod pojęciem zakupu akcesoriów biurowych należy rozumieć zakup: drukarki, skanera, biurka, lampy biurowej, kabli, wentylatora, oczyszczacza powietrza, podnóżka, artykułów piśmienniczych, papieru ksero, segregatorów, folderów. Żadne z wymienionych akcesoriów biurowych nie stanowią środków trwałych Wnioskodawcy. Wnioskodawca zakupił je wszystkie dla potrzeb działalności polegającej w 100% na wytwarzaniu oprogramowania w wyniku prac badawczo - rozwojowych. Wnioskodawca zakupił je dla potrzeb prac nad konkretnym oprogramowaniem.
4. w ramach kosztów zakupu usług telekomunikacyjnych zainteresowaniem Wnioskodawcy objęte są koszty korzystania z internetu oraz telefonii komórkowej w postaci stałej opłaty abonamentowej.
5. przedmiotem zainteresowania Wnioskodawcy są koszty zakupu literatury o tematyce:
6. przez koszty określone jako dokształcanie zawodowe, konferencje, objęte przedmiotem zainteresowania Wnioskodawcy, należy rozumieć opłatę uiszczoną za taki kurs, szkolenie, udział w konferencji, udokumentowaną fakturą.
7. Wnioskodawca składki na ubezpieczenie społeczne lub fundusz pracy, zaliczył w poczet kosztów uzyskania przychodów,
8. Składki na ubezpieczenie społeczne lub fundusz pracy, o których mowa we wniosku dotyczą jedynie Wnioskodawcy.
9. Samochód, pojazd, o którym mowa we wniosku i którego dotyczą wymienione wydatki z tytułu kosztu paliwa, napraw, części, leasingu nie stanowi środka trwałego w prowadzonej działalności i jest wykorzystywany wyłącznie do działalności badawczo - rozwojowej. Wnioskodawca osiąga przychody w 100% z tytułu sprzedaży praw do oprogramowania wytworzonego w wyniku działalności badawczo - rozwojowej.
Wszystkie poniesione przez Wnioskodawcę wydatki/koszty są faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.
Wnioskodawca nie chce samodzielnie kwalifikować ww. kosztów jako kosztów uzyskania przychodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, w związku z tym prosi o odpowiedź kompetentnego organu na pytanie numer 3. Jednocześnie Wnioskodawca w odpowiedzi na pytanie oświadcza, że wymienione koszty związane są wprost z wytwarzanym oprogramowaniem lub jego działalnością sensu largo. Koszty stałe zatem Wnioskodawca rozlicza proporcjonalnie pomiędzy kolejne projekty, natomiast koszty jednorazowe przyporządkowuje do konkretnych praw własności intelektualnych.
W związku z tym bezpośrednie powiązanie wydatków z prowadzoną działalnością badawczo- rozwojową, a w konsekwencji z wytworzeniem, ulepszeniem czy rozwojem oprogramowania przedstawia się następująco:
1. obowiązkowe składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz fundusz Pracy służą zachowaniu źródła przychodów, a w konsekwencji są związane z wytworzeniem oprogramowania ;
2. obsługą księgową prowadzonej działalności, tj. usługę prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji VAT, JPK VAT, ewidencji na potrzeby preferencyjnej stawki podatkowej dla dochodów uzyskiwanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i innych wymaganych przepisami prawa ewidencji do celów podatkowych - służą zachowaniu źródła przychodów, a w konsekwencji są związane z wytworzeniem opisanego oprogramowania;
3. zakupem sprzętu komputerowego i akcesoriów - stanowią narzędzia, dzięki którym Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie, jak i komunikuje wyniki prac z Kontrahentami, prowadzi prace badawczo - rozwojowe;
4. zakupem akcesoriów biurowych (drukarka, niszczarka, papier) - koszty te wpływają na zabezpieczenie źródła przychodów, tak, że umożliwiają działanie biura Wnioskodawcy, umożliwiają analizę i przepływ informacji co ma bezpośredni związek z wytworzeniem oprogramowania;
5. zakupem usług serwerowych (np. hosting) - usługa pozwala na przepływ informacji niezbędnych w procesie tworzenia oprogramowania;
6. dokształcaniem zawodowego (literatura branżowa, konferencje) - są to koszty niezbędne w działalności badawczo - rozwojowej, uzyskiwane informacje przekładają się na jakość wytworzonego oprogramowania;
7. usługami telekomunikacyjnymi (internet, telefon) - działalność Wnioskodawcy nie byłaby możliwa bez udziału stałego dostępu do sieci internet i służbowego telefonu, stanowią one zabezpieczenie źródła przychodu, co przedkłada się na wytworzenie oprogramowania;
8. użytkowaniem pojazdu w postaci kosztu paliwa, napraw, części, leasingu - koszty te służą utrzymaniu źródła przychodów, ponieważ pojazd jest niezbędny w sytuacjach, kiedy Wnioskodawca wykonuje część prac nad oprogramowaniem ulepszanym czy modyfikowanym z wykorzystaniem biura Zleceniodawcy.
Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest w pierwszej kolejności rok 2019, 2020, 2021. Wnioskodawca pyta również o przyszłe okresy, w których jego działalność będzie kontynuowana na zasadach określonych w stanie faktycznym, a przepisy podatkowe w zakresie zastosowania stawki opodatkowania 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej nie ulegną zmianie, przede wszystkim art. 30ca ustawy o PIT lub nie pojawią się nowe przepisy zmieniające.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prawo autorskie do testów automatycznych w formie oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę (Oprogramowanie) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, opisane wg stanu faktycznego jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT?
Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego testującego lub jego części (Oprogramowanie) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT?
Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ponoszone w celu osiągnięcia przychodu lub zabezpieczenia źródła przychodów, związane z:
można uznać za koszty prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Które z wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, związane z:
1. obowiązkowymi składkami na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz fundusz pracy
2. obsługą księgową prowadzonej działalności, tj. usługę prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji VAT, JPK VAT, ewidencji na potrzeby preferencyjnej stawki podatkowej dla dochodów uzyskiwanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i innych wymaganych przepisami prawa ewidencji do celów podatkowych;
3. zakupem sprzętu komputerowego i akcesoriów;
4. zakupem akcesoriów biurowych
5. zakupem usług serwerowych (np. hosting);
6. dokształcaniem zawodowego (literatura branżowa, konferencje, szkolenia);
7. usługami telekomunikacyjnymi (internet, telefon)
8. użytkowaniem pojazdu w postaci kosztu paliwa, napraw, części, leasingu
powinny zostać uznane za koszty konieczne do obliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT?
Czy dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego lub jego części (Oprogramowanie) jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT?
Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym oraz stanowiskach Wnioskodawcy do pytań 1-5 możliwe jest skorzystanie z zastosowania stawki opodatkowania 5% od dochodu osiągniętego przez Wnioskodawcę od 2019 r. z kwalifikowanych praw własności intelektualnej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT wskazuje zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule w ust. 2 pkt 8. Przy czym, by można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga również by spełnione zostały dwa kryteria: - przedmiot ochrony jest wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz - prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska. Należy uznać, że oprogramowanie komputerowe lub jego część, stanowią przedmiot ochrony praw autorskich. Art. 74 ustawy o PAIPP kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony i to już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych. Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny można stwierdzić, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach umów o współpracy pomiędzy nim a Zleceniodawcami. Zdaniem Wnioskodawcy prawo autorskie do oprogramowania wytwarzanego przez niego samodzielnie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w kontekście przedstawionej działalności na rzecz Zleceniodawców zalicza się do kwalifikowanych praw własności w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, gdyż jest ono wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych sprecyzowanych w tym przepisie, podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP, a jego przedmiot został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Ad. 2

Artykuł 5a pkt 38 ustawy o PIT, normuje działalność badawczo-rozwojową jako: działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Badaniami naukowymi są więc:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce
rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce - rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT pojęcie prace rozwojowe - oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, niezbędne jest wyodrębnienie pewnych cech dotyczących możliwości zakwalifikowania przedmiotowego oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę jako prac badawczo-rozwojowych. Odnosząc się do interpretacji indywidualnej o sygnaturze 0114-KDIP3-1.4011.318.2019.3.MG i stanowiska wnioskodawcy, które zostało w niej przedstawione i zaaprobowane przez Organ podatkowy działalność badawczo-rozwojowa powinna: obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe, mieć twórczy charakter, być podejmowana w sposób systematyczny, oraz być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Oprócz tego w Objaśnieniu podatkowym z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącym preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP box w definiowaniu działalności B+R następuje odniesienie do kryteriów z tzw. Podręcznika Frascati (OECD (2018), Podręcznik Frascati 2015: Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej, Pomiar działalności naukowo-technicznej i innowacyjnej, OECD Publishing, Paris/GUS, Warsaw, https://doi.org/10.1787/ 9788388718977-pl). Według podręcznika działalność badawczo-rozwojowa musi być: nowatorska, twórcza, nieprzewidywalna, metodyczna, możliwa do przeniesienia lub odtworzenia. Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu nowego oraz ulepszaniu starego Oprogramowania testującego w odpowiedzi na zapotrzebowanie biznesowe Klientów. Działania te stanowią prace rozwojowe w rozumieniu przedmiotowych ustaw. Polegają one bowiem na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań, które są unikatowe w skali przedsiębiorstw Klientów.

Zdaniem wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny jak i kryteria niezbędne do uznania działalności za działalność badawczo-rozwojową, jego działalność spełnia cechy takowej:

nowatorskość i twórczość: Wnioskodawca tworzy oprogramowanie testujące od podstaw, jak i modyfikuje je poprzez dodawanie nowych testów automatycznych. Wnioskodawca w ramach usług nie tylko odpowiada na potrzeby Zleceniodawcy, Klienta, ale ma za zadanie rozpoznać potrzeby dla konkretnego programu nad którym pracuje;
nieprzewidywalność: Zleceniodawcy i ich Klienci oczekują od niego wykonywania prac, których skutek co prawda jest określony, natomiast proces tworzenia danych rozwiązań (oprogramowania), pomimo korzystania z istniejących metod informatycznych i języków programistycznych, powoduje wytworzenie całkowicie nowego rozwiązania, lub modyfikację nieaktualnych rozwiązań;
metodyczność: Wnioskodawca zobowiązany jest w ramach umów do ścisłej współpracy, którą zobowiązany jest należycie udokumentować, raportować i wykonywać zgodnie z oczekiwaniami Zleceniodawców i Klientów;
możliwość przeniesienia lub odtworzenia: celem Wnioskodawcy jest przeniesienie autorskich praw majątkowych z oprogramowania na Zleceniodawców lub Klientów Zleceniodawców, co nierozerwalnie wiąże się z koniecznością jego odtworzenia przez Zleceniodawcę lub Klientów Zleceniodawców.

Biorąc powyższe pod uwagę zdaniem Wnioskodawcy tworzone przez niego oprogramowanie oraz modernizacja innych programów poprzez ich ulepszanie spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej zawarte w Podręczniku Frascati oraz w art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT.

Ad. 3

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT dochodem (strat) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Natomiast art. 9 ust. 2 ustawy o PIT stanowi, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza w przeważającym zakresie obejmuje tworzenie programów testujących, do których prawa autorskie są przenoszone w ramach wykonania umów na zamawiające podmioty. Wnioskodawca za wykonanie usługi otrzymuje ustalone wynagrodzenie, obejmujące również przeniesienie autorskich praw majątkowych. Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę zorientowane są na działalność badawczo-rozwojową, które są kosztami w rozumieniu art. 22 ustawy o PIT, gdyż mają na celu osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie ich źródła. W przypadku braku możliwości pełnego alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej od przychodów ze zbycia oprogramowania, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną przez niego działalność związaną z wytwarzaniem oprogramowania według odpowiedniej proporcji, która będzie odpowiadać przyczynieniu się danego kosztu do osiągnięcia konkretnego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone wydatki związane z:

obowiązkowymi składkami na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz fundusz pracy;
obsługą księgową prowadzonej działalności, tj. usługę prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji VAT, JPK VAT, ewidencji na potrzeby preferencyjnej stawki podatkowej dla dochodów uzyskiwanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i innych wymaganych przepisami prawa ewidencji do celów podatkowych;
zakupem sprzętu komputerowego i akcesoriów;
zakupem akcesoriów biurowych (drukarka, niszczarka, papier);
zakupem usług serwerowych (np. hosting);
dokształcaniem zawodowym (literatura branżowa, konferencje);
usługami telekomunikacyjnymi (internet, telefon)
użytkowaniem pojazdu w postaci kosztu paliwa, napraw, części, leasingu

w zakresie w jakim są przeznaczane na wytworzone oprogramowanie, w tym obliczone według proporcji określonej powyżej, należy uznać za koszty prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT.

Ad. 4

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 i 5 ustawy o PIT wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b) x 1,3 / (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,
nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest w przeważającym zakresie tworzenie programów komputerowych, do których prawa autorskie są następnie przenoszone w wykonaniu Umowy o współpracy na poszczególnego Zleceniodawcę. Za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje ustalone wynagrodzenie, które obejmuje również przeniesienie autorskich praw majątkowych. W związku z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową, ponosi on wydatki związane z:

obowiązkowymi składkami na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz fundusz pracy,
obsługą księgową prowadzonej działalności, tj. usługę prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji VAT, JPK VAT, ewidencji na potrzeby preferencyjnej stawki podatkowej dla dochodów uzyskiwanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i innych wymaganych przepisami prawa ewidencji do celów podatkowych,
zakupem sprzętu komputerowego i akcesoriów,
zakupem akcesoriów biurowych,
zakupem usług serwerowych (np. hosting),
dokształcaniem zawodowego (literatura branżowa, konferencje),
usługami telekomunikacyjnymi (internet, telefon),
użytkowaniem pojazdu w postaci kosztu paliwa, napraw, części, leasingu.

Powyższe Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są również kosztami w rozumieniu art. 22 ustawy o PIT i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy ponoszone Wydatki w zakresie w jakim przeznaczane są na wytworzenie Oprogramowania, w tym obliczone według powyższej proporcji przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem, należy uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Ad. 5

W myśl art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT dochodem (strat) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Według art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika określonego w tym przepisie. Wskaźnik obliczany jest według wzoru: (a+b) x 1,3 / (a+b+c+d) w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,
nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 6 ustawy o PIT, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa powyżej, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Zgodnie z postanowieniami Umowy z chwilą ustalenia tychże utworów przenoszone na Zleceniodawcę są:

ogół majątkowych praw autorskich,
prawo do trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego; tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała; rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii,
prawo do udzielenia zezwolenia na wykonywanie autorskich praw zależnych do tych utworów, w stosunku do utworów w postaci programów komputerowych, wytworzonych w zakresie świadczenia przez Wnioskodawcę usług.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w zamian za wykonane usługi Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie, które zależne jest od czasu świadczenia usług, tj. ustalona została stawka za każdą godzinę świadczenia usług. Strony uzgodniły, że wynagrodzenie płatne jest miesięcznie. Powyższe wynagrodzenie obejmuje wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do Oprogramowania. Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy dochód otrzymany ze zbycia Oprogramowania w ramach świadczenia usług informatycznych na podstawie Umów ze Zleceniodawcą stanowi kwalifikowany dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT. Stanowi on bowiem dochód z Oprogramowania będącego kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, wyliczony zgodnie z formułą wyrażoną w ustawie o PIT.

Ad. 6.

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego (podlegające ochronie prawnej). Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym ustalona jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i obliczanego wg wzoru z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest częściowo nieprawidłowe, a częściowo prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm., dalej: „ustawa o PIT”), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych − oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2020 r., poz. 85 ze zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzysta w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy i jego uzupełnienia, należy wskazać, że:

Działalność Wnioskodawcy w ramach tworzenia, ulepszania, modyfikacji oprogramowania lub jego części obejmuje badania naukowe oraz prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1, art. 4 ust. 2 pkt 2 i art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2021 r., poz. 478 ze zm.).
Wnioskodawca jest twórcą wytwarzanego oprogramowania lub jego części w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim (Dz.U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.).
Wnioskodawca nabywa, kształtuje, łączy i wykorzystuje aktualną wiedzę i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do planowania oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych procesów i usług.
Działalność Wnioskodawcy polega na twórczym opracowywaniu nowych zautomatyzowanych procesów testowych oraz wprowadzaniu do nich znaczących ulepszeń, nie ma charakteru prac rutynowych. Wnioskodawca nie prowadzi działań okresowych, a efekt jego działań zaspokaja nowe potrzeby Zleceniodawców i ich Klientów, które są unikatowe w skali działalności przedsiębiorstwa.
Wnioskodawca prowadzi prace w sposób zaplanowany, metodyczny, uporządkowany tak, że dla każdej własności intelektualnej określa cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby..
Wnioskodawca tworzy kody samodzielnie, ale również je modyfikuje i ulepsza. Każdorazowo, czy przy tworzeniu, rozwijaniu czy ulepszaniu w ramach umowy powstaje utwór chroniony prawem autorskim, podlegający ochronie według art. 74 ustawy o ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku i jego uzupełnieniu opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Reasumując podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych (oprogramowania) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo - rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ww. ustawy).

Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy: wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3/a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca osiąga dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży świadczonych usług. Autorskie prawo do programu komputerowego jest zatem kwalifikowanym prawem własności intelektualnej o jakim mowa w ww. art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30ca ust. 11 ww. ustawy, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 ustawy o PIT, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zauważyć należy, że podatnik musi przyczynić się twórczo do powstania kwalifikowanego IP, tj. przez wytworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie kwalifikowanego IP. To oznacza, że podatnik, który nabył np. autorskie prawo do programu komputerowego (lub inne kwalifikowane IP), ale nie rozwinął lub nie ulepszył nabytego kwalifikowanego IP, nie będzie mógł skorzystać z preferencyjnego 5% opodatkowania zgodnie z przepisami o IP Box. Rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do powstania nowej funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP, do którego przysługuje podatnikowi ochrona na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Skoro podatnik ulepsza lub rozwija kwalifikowane IP, którego własności nie posiada, to nie może go zbyć. Zbywa on co najwyżej efekty swoich prac badawczo – rozwojowych związanych z ulepszeniem „cudzego” IP. Gdyby zbywał IP, to oznaczałoby, że wytworzył nowe IP, a nie ulepszył już istniejące. Innymi słowy, własność ulepszenia bez własności kwalifikowanego IP nie daje prawa do skorzystania z preferencji, ponieważ trudno przyjąć, że podatnik, który ulepszył na przykład autorskie prawa do IP może zbyć czy udzielić licencji na program komputerowy skoro nie jest właścicielem „całego IP” (programu komputerowego), tylko jest właścicielem efektów prac związanych z jego ulepszeniem.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do opisu sprawy, należy wskazać, że:

Wnioskodawca w ramach indywidualnej działalności gospodarczej tworzy, ulepsza i modyfikuje testy automatyczne w postaci programów komputerowych lub ich części oraz tworzy i rozwija oprogramowanie.
Wnioskodawca wykonuje powyższe czynności w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;
W wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac powstaje autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
Dochodem z wytworzonego i ulepszanego (modyfikowanego) prawa własności intelektualnej są dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi, stan ten dotyczy wszystkich projektów Wnioskodawcy.
Wnioskodawca od 1 stycznia 2019 r. prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółową ewidencję i uzyskuje z tego tytułu dochody. Ewidencja ta pozwala na wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadających na każde prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

W związku z powyższym – autorskie prawo do programu komputerowego lub jego części wytwarzane i rozwijane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi, który stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone bezpośrednio w ramach prowadzonej działalności badawczo – rozwojowej, stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Wnioskodawca może zastosować stawkę 5% do dochodów (strat) uzyskanych ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa we wniosku.

Jak już wskazano powyżej, zgodnie z art. 30ca ust. 11 ustawy o PIT, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Tym samym Wnioskodawca prowadzący „na bieżąco” i „od początku” realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego IP odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, będzie mógł skorzystać w zeznaniu rocznym z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu za rok podatkowy 2019 i lata kolejne (przy założeniu, że jego sytuacja i obowiązujące prawo nie zmienią się w istotnym zakresie) według 5% stawki podatku dochodowego.

Przechodząc do kwestii, które z wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, Organ wyjaśnia, co następuje.

Należy przede wszystkim podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i
wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz
wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z objaśnień podatkowych z 15 lipca 2019 r. wynika bowiem, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Potwierdza to art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Do powołanej w zdaniu poprzednim regulacji odwołuje się również art. 30ca ust. 7 cytowanej ustawy.

W związku z powyższym, należy określić – po pierwsze – przychody z kwalifikowanego prawa IP, a następnie koszty uzyskania tych przychodów.

Co do kosztów uzyskania przychodów to należy wskazać, że muszą to być koszty poniesione w celu uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw do programów komputerowych, a zatem funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni lub pośredni związane są z przychodem z kwalifikowanych praw IP.

W celu określenia takich kosztów zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
być właściwie udokumentowany.

Z informacji przedstawionych w treści wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ponosi koszty związane z:

obowiązkowymi składkami na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz fundusz pracy. Wnioskodawca składki na ubezpieczenie społeczne lub fundusz pracy:
- 2019 r. - składki na fundusz pracy Wnioskodawca zaliczył w poczet kosztów uzyskania przychodów, składki na ubezpieczenie społeczne Wnioskodawca odliczył od dochodu;
- 2020 r. - składki na fundusz pracy Wnioskodawca zaliczył w poczet kosztów uzyskania przychodów, składki na ubezpieczenie społeczne Wnioskodawca odliczył od dochodu;
- 2021 r. - składki na fundusz pracy oraz składki na ubezpieczenie społeczne Wnioskodawca zaliczył w poczet kosztów uzyskania przychodów.
obsługą księgową prowadzonej działalności;
zakupem sprzętu komputerowego i akcesoriów;
zakupem akcesoriów biurowych,
zakupem usług serwerowych (np. hosting).
Wnioskodawca poprzez koszty zakupu sprzętu komputerowego i akcesoriów oraz zakupu usług serwerowych (np. hosting) rozumie: zakup monitora, kabli, listw zabezpieczających, hubu, głośników, komputera, laptopa, usługi serwisowej sprzętu komputerowego, routera, myszy, wideorejestratora, kamery internetowej, mikrofonu, słuchawek, fizycznych części zestawu komputerowego w postaci procesora, karty graficznej, płyty głównej, zasilacza, systemu chłodzenia, pamięci operacyjnej RAM, dysku twardego, napędu optycznego, portu USB i innych stanowiące spójny zestaw komputerowy. Poprzez zakup usług serwerowych Wnioskodawca rozumie hosting, korzystanie z chmur internetowych w celu przechowywania i udostępniania informacji.
dokształcaniem zawodowego (literatura branżowa, konferencje);
usługami telekomunikacyjnymi (internet, telefon)
użytkowaniem pojazdu w postaci kosztu paliwa, napraw, części, leasingu.

Jak wskazał Wnioskodawca Wymienione koszty związane są wprost z wytwarzanym oprogramowaniem lub jego działalnością sensu largo. Koszty stałe zatem Wnioskodawca rozlicza proporcjonalnie pomiędzy kolejne projekty, natomiast koszty jednorazowe przyporządkowuje do konkretnych praw własności intelektualnych.

W odniesieniu do kosztów eksploatacji auta należy mieć na uwadze ograniczenia w zaliczaniu takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów zawarte w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto należy także podkreślić, że objaśnienia podatkowe wskazują na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) również kosztów pośrednich. Nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.

Zdaniem Organu – w celu alokowania kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z pierwszą regulacją wskazaną w zdaniu poprzednim, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 (art. 22 ust. 3a ww. ustawy).

Zatem w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia praw autorskich, Wnioskodawca może przyporządkować wydatki do przychodów ze zbycia praw autorskich według proporcji ustalonej jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Podsumowując - ta część wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę związanych z:

składkami na ubezpieczenie społeczne Wnioskodawcy, które w 2021 r. Wnioskodawca zaliczył/zaliczy do kosztów uzyskania przychodów,
składkami na fundusz pracy,
obsługą księgową,
zakupem sprzętu komputerowego i akcesoriów;
zakupem akcesoriów biurowych (z wyjątkiem lampy biurowej, wentylatora oraz oczyszczacza powietrza – o czym w dalszej części interpretacji),
zakupem usług serwerowych,
dokształcaniem zawodowym,
usługami telekomunikacyjnymi,
użytkowaniem pojazdu w postaci kosztu paliwa, napraw, zakupu części, leasingu,

które Wnioskodawca ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy zachowaniu właściwej proporcji, są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym w odniesieniu do wydatków na zakupu sprzętu komputerowego i akcesoriów, podlegających amortyzacji na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wskazać, że kosztami tymi będą dokonane w danym roku odpisy amortyzacyjne od środka trwałego.

Należy również zauważyć, że w przypadku poniesienia wydatku na zakup środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, które podlegają amortyzacji podatkowej oraz mają związek z wytworzeniem, rozwojem, ulepszeniem kwalifikowanego IP, cały wydatek nie może zostać uwzględniony jednorazowo w kosztach uzyskania przychodów. W takim przypadku kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z kolei poniesione wydatki na składki na ubezpieczenie społeczne w 2019 r. i 2020 r., z uwagi na to, że są odliczane od dochodu nie mogą jednocześnie stanowić kosztów uzyskania przychodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Należy zauważyć, że to przedsiębiorca sam decyduje, czy składki, które zapłacił bezpośrednio na własne ubezpieczenie społeczne, zaliczy do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, czy też odliczy je od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym podatnik nie może składek odliczonych na podstawie art. 26 ust. 1 ww. ustawy zaliczyć jednocześnie do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 30ca ust. 7 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (co wynika z treści art. 26 ust. 13a tej ustawy).

W celu alokowania kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którą, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasadę tę stosuje się również do dochodów częściowo nie podlegających opodatkowaniu i częściowo zwolnionych z opodatkowania.

Należy dodać, że nie jest wykluczona możliwość zastosowania innych metod ustalania proporcji w przypadku jej weryfikacji w postępowaniu dowodowym przez właściwy organ podatkowy. Wybór metody ustalania odpowiedniej proporcji zależy bowiem od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Pełna weryfikacja stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej będącej poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której mają zastosowanie przepisy określone w art. 14h Ordynacji podatkowej.

Przy czym należy podkreślić, że to Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać związek danego wydatku z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Należy jednak wyraźnie podkreślić, że weryfikacja zasadności stosowania opisanej wyżej metody podziału kosztów pośrednich wg. proporcji przychodowej możliwa jest w postępowaniu dowodowym, które zastrzeżone jest dla innych trybów postępowania.

Przechodząc do kolejnego etapu, którym jest wyliczenie wskaźnika nexus, należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika Nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik Nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika. Należy również pamiętać, że wskaźnik Nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik Nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.

Wobec powyższego należy podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i
wskaźnika Nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz
wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z objaśnień wynika bowiem, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik Nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Objaśnienia podatkowe wskazują zatem na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) również kosztów pośrednich. Nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.

Zgodnie z pierwszą regulacją wskazaną w zdaniu poprzednim: jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

ww. ustawy).

Zatem wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na:

ubezpieczenie społeczne Wnioskodawcy, które w 2021 r. Wnioskodawca zaliczył/zaliczy do kosztów uzyskania przychodów,
składki na fundusz pracy,
obsługą księgową,
zakup sprzętu komputerowego i akcesoriów (w postaci odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tego sprzętu stanowiącego środki trwałe), tj. zakupu monitora, kabli, listw zabezpieczających, hubu, głośników, komputera, laptopa, usługi serwisowej sprzętu komputerowego, routera, myszy, wideorejestratora, kamery internetowej, mikrofonu, słuchawek, fizycznych części zestawu komputerowego w postaci procesora, karty graficznej, płyty głównej, zasilacza, systemu chłodzenia, pamięci operacyjnej RAM, dysku twardego, napędu optycznego, portu USB i inne stanowiące spójny zestaw komputerowy),
zakup usług serwerowych (hosting - korzystanie z chmur internetowych w celu przechowywania iudostępniania informacji),
zakup akcesoriów biurowych (drukarki, skanera, biurka, kabli, podnóżka, artykułów piśmienniczych, papieru ksero, segregatorów, folderów),
dokształcanie zawodowe,
usługi telekomunikacyjne,
użytkowanie pojazdu w postaci kosztu paliwa, napraw, zakupu części, leasingu przy zachowaniu właściwej proporcji,

mogą stanowić koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

W tym miejscu wskazać należy, że składki na ubezpieczenie społeczne odliczone od dochodu w 2019 r i 2020 r. nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, bowiem zostały odliczone przez Wnioskodawcę od dochodu, w konsekwencji nie podlegają uwzględnieniu przy obliczaniu wskaźnika nexus.

Odnosząc się natomiast do wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na zakup akcesoriów biurowych, takich jak: lampa biurowa, wentylator, oczyszczacz powietrza, wskazać należy, że bez wątpienia zapewniają one Wnioskodawcy odpowiedni poziom ergonomii, co może wpływać na jakość i efektywność świadczonych usług. Wydatki te gwarantują też komfortowe środowisko pracy. Koszt taki jest kosztem pośrednio związanym z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem kwaliﬁkowanego IP i dlatego nie może zawierać się we wskaźniku nexus. Dlatego też ww. kosztów nie można uznać za koszty bezpośrednio związane z kwaliﬁkowanym prawem własności intelektualnej.

Podsumowując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box):

w części dotyczącej możliwości uznania odliczonych od dochodu uzyskanego w 2019 r. i 2020 r. składek na ubezpieczenie społeczne oraz wydatków poniesionych na zakup akcesoriów biurowych, tj. lampy biurowej, wentylatora oraz oczyszczacza powietrza, za koszty bezpośrednio prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej i uwzględnienia ich we wskaźniku nexus – jest nieprawidłowe,
w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie zdarzenia przyszłego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest sam przepis prawa. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin