Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.331.2021.2.DJD
z 28 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 10 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 14 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

• w części dotyczącej rozliczania opłat leasingowych - jest nieprawidłowe,

• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 czerwca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 14 czerwca 2021 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą …. od dnia 9 grudnia 2008 r., zgodnie z wpisem do CEiDG. Przeważającym rodzajem działalności (zgodnie z klasyfikacją PKD) jest 71.12.Z - Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz rozlicza się z podatku dochodowego na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku osobowym od osób fizycznych. Jest czynnym podatnikiem VAT.

W dniu 21 października 2020 r. firma Wnioskodawcy na potrzeby działalności gospodarczej zawarła umowę leasingu operacyjnego, o której mowa w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na mocy umowy, finansujący oddał korzystającemu (Wnioskodawcy) do użytkowania na okres 36 miesięcy przedmiot leasingu w postaci nowego samochodu marki ….- Kombi w cenie 102 276,42 zł netto zł plus 3 580 zł netto - sfinansowanie składki ubezpieczenia straty finansowej do 100% wartości fakturowej za okres 36 miesięcy. Końcową cenę samochodu skalkulowano na 105 856,42 zł netto. Jest więc ona niższa niż 150 000 zł. Umowa została zawarta na 36 miesięcy, zdeterminowana okresowymi miesięcznymi opłatami leasingowymi.

Ze względu na specyfikę działalności, samochód będący przedmiotem leasingu jest wykorzystywany do dojazdów do klientów, a także do innych niezbędnych przejazdów związanych z działalnością gospodarczą – samochód ten jest niezbędnym środkiem transportu w działalności Wnioskodawcy. Z ww. samochodu Wnioskodawca korzysta także do celów prywatnych. Samochód ten jest, więc wykorzystywany zarówno w działalności gospodarczej, jak i do celów prywatnych. Wnioskodawca, jako korzystający, jest zobowiązany opłacać na rzecz finansującego opłaty leasingowe w okresach miesięcznych. Ponadto, ponosi koszty ubezpieczenia samochodu OC, AC i inne. Spoczywa na nim ciężar ponoszenia kosztów: przeglądów, napraw, wymiany ogumienia, a także bieżących kosztów eksploatacji tego pojazdu, tj. paliwo, oleje i inne bieżące wydatki związane z utrzymaniem samochodu.

Zgodnie z zapisami umowy Korzystający ma prawo nabycia przedmiotu leasingu po jej zakończeniu umowy leasingu. Cenę nabycia stanowiła będzie wartość końcowa określona na 1 022,76 zł netto. Opłaty leasingowe regulowane są na podstawie faktur wystawianych raz w miesiącu. Zgodnie z umową leasingu oraz przepisami dotyczącymi podatku dochodowego od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych przedmiotu leasingu dokonuje finansujący, czyli leasingodawca.

Wnioskodawca poniósł w 2020 r. opłatę wstępną (faktura VAT) w kwocie 46 024,39 zł netto, VAT 10 585,61 zł, brutto 56 610,00 zł. Z tytułu opłaty wstępnej korzystający odliczył 50% VAT, czyli 23 012,19 zł, oraz zaliczył do kosztów uzyskania przychodów 75% sumy wartości netto nieodliczonego podatku VAT, razem 38 487,90 zł. Wnioskodawca otrzymał również fakturę VAT od finansującego tytułem opłaty administracyjnej – 450,00 zł netto, 103,50 zł VAT, tj. 553,50 zł brutto. Odliczył 50% VAT oraz zaliczył do kosztów 75% sumy kwoty netto i nieodliczonego podatku VAT 376,31 zł.

Z tytułu korzystania z samochodu Wnioskodawca reguluje opłaty leasingowe na podstawie faktur VAT. Pierwsza faktura obejmowała ratę leasingową netto 1 701,71 zł, VAT 391,39 zł, brutto 2 093,10 zł oraz pakiet „usługi bez limitu: 9,90 zł netto, 2,28 zł VAT i 12,18 zł brutto.

Wnioskodawca odliczył 50% podatku VAT i zaliczył do kosztów uzyskania przychodów kwotę 1 431,33 zł.

Pismem z dnia 14 czerwca 2021 r., Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy wskazując, że samochód opisany we wniosku stanowi samochód, o którym mowa w art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowi on samochodu ciężarowego, zgodnie z definicją art. 5a ust. 19a lit a) ww. ustawy. Przedmiotowy samochód jest pojazdem spalinowym benzynowym. Umowa leasingu, o której mowa we wniosku, spełnia warunki określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zgodnie definicją zawartą w ustawie o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż podatnik używa ww. pojazdu również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca jest zwolniony z obowiązku prowadzenia ww. ewidencji na podstawie art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż w odniesieniu do tego pojazdu kwotę podatku z nim związaną podatnik oblicza zgodnie z art. 86a ust. 1 ww. ustawy, czyli wysokości 50% kwoty podatku, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z eksploatacją samochodu, o którym mowa we wniosku, ponosi raz w roku koszty ubezpieczenia OC, AC, NW oraz Assistance, na bieżąco według potrzeb koszty przeglądów i napraw (usługi serwisowe wraz z zakupem części zamiennych), koszty zakupu paliwa, olejów, wymiany ogumienia i inne bieżące opłaty związane z utrzymaniem pojazdu. Przedmiotowy pojazd nie stanowi w działalności gospodarczej Wnioskodawcy składnika majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pojazd, o którym mowa we wniosku, nie spełnia definicji środka trwałego, zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest leasingowany przez Wnioskodawcę. Nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, bo jest przedmiotem leasingu u Wnioskodawcy i podatnik nie dokonuje On od niego odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z umową przedmiot leasingu zaliczony jest do składników majątkowych finansującego (§ 3 pkt 2 umowy leasingu).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca zaliczając do kosztów uzyskania przychodów i zamierzając zaliczać 75% wszystkich kosztów netto wykazanych na fakturach, dotyczących leasingu i eksploatacji samochodu wykorzystywanego do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą i do celów prywatnych, oraz 75% z 50% wartości podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach, jeśli podatek wystąpi, jak również 100% kosztów ubezpieczenia OC, AC, NW oraz Assistance (usługi ubezpieczeniowe korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług), postępuje prawidłowo?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, prawidłowo zalicza On i zamierza zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej koszty opłaty wstępnej i opłaty leasingowe, stanowiące 75% wartości netto z kwoty wykazanej na fakturze, obejmującej opłatę wstępną i z faktur wystawianych co miesiąc obejmujących raty leasingowe plus 75% z 50% wartości podatku VAT wykazanego na fakturze za opłatę wstępną oraz na fakturach obejmujących raty leasingowe, wystawianych przez leasingodawcę co miesiąc przez okres leasingu. Wnioskodawca zastosuje tu zapisy wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 47a, który mówi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, (...), w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem umowy.

Zalicza i zamierza zaliczać koszty ubezpieczenia OC, AC, NW oraz Assistance w wysokości 100% kosztów (usługi ubezpieczeniowe korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług). Wnioskodawca uważa, że należy tu zastosować art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej do celów ubezpieczenia. Samochód, o którym mowa we wniosku do celów ubezpieczenia ma wartość określoną na 125 800 zł.

Zalicza też i zamierza zaliczać koszty przeglądów i napraw (usługi serwisowe wraz z zakupem części zamiennych) w wysokości 75% poniesionych kosztów wykazanych na fakturach otrzymanych za ww. usługi wraz z 75% z 50% kwoty, stanowiącej podatek VAT wykazanej na tych fakturach. W identyczny sposób zamierza ujmować faktury za koszty zakupu paliwa, olejów, wymiany ogumienia i inne bieżące opłaty związane z utrzymaniem pojazdu. Wnioskodawca zastosuje tu przepisy z art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiący, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej - jeżeli samochód ten jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika. Zastosowanie będzie miał tu także art. 86a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, mówiący, że w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika, w powiązaniu z art. 23 ust. 5a tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

• w części dotyczącej rozliczania opłat leasingowych - jest nieprawidłowe,

• w pozostałym zakresie - jest prawidłowe.
  
  

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte we wskazanym powyżej przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Należy zauważyć, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

W związku z powyższym, kosztem uzyskania przychodu są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z tego źródła, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do działalności gospodarczej, kosztami uzyskania przychodów są racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia (zwiększenia) przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien - w myśl powołanego przepisu - spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Należy również podkreślić to, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

Zasady opodatkowania stron leasingu reguluje natomiast Rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23a pkt 1 wskazanej wyżej ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z kolei punkt 2 wspominanego wyżej artykułu (art. 23a pkt 2 cytowanej ustawy) stanowi, że ilekroć w rozdziale jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu - rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.

W myśl art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.
   
   

Zgodnie z art. 23b ust. 2 powołanej ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r., poz. 143, z 1998 r., poz. 1063 oraz z 1999 r., poz. 484 i 1178)

- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 powołanej ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym także wydatek związany z uiszczeniem wstępnej opłaty leasingowej.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania, stanowiącego własność podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, samochodu osobowego niebędącego składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, oraz składek na ubezpieczenie takiego samochodu; te wydatki i składki w wysokości 20% stanowią jednak koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, że samochód ten jest wykorzystywany również do celów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Natomiast na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 46a powyższej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Przytoczyć w tym miejscu należy, że zgodnie z dyspozycją art. 23 ust. 5f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika.

Zgodnie z art. 23 ust. 5g cytowanej ustawy, przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Oznacza to, że w przypadku opłacania składek na ubezpieczenie samochodu osobowego składki te stanowią koszt uzyskania przychodu tylko w części ustalonej od wartości samochodu nieprzekraczającej równowartości 150 000 zł z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Z tym, że przewidziane ograniczenie wysokości składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, które mogą zostać zaliczone go kosztów uzyskania przychodów dotyczy wyłącznie składek, których wysokość jest uzależniona od wartości samochodu (np. AC, GAP). Dla ubezpieczenia OC i NW wartość samochodu nie jest istotna.

Stosownie zaś do treści art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Jednocześnie w myśl art. 23 ust. 5c wskazanej ustawy, w przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 47a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.

Z tego względu limit 150 000 zł ma zastosowanie do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego - części kapitałowej raty leasingowej.

Przy czym zaznaczyć należy, że poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 46 i 46a, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 47a wskazanej ustawy, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług ˗ art. 23 ust. 5a cytowanej ustawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca, w związku z użytkowaniem, na podstawie zawartej w 2020 r. umowy leasingu operacyjnego, samochodu osobowego o wartości poniżej 150 000 zł, zalicza i zamierza zaliczać do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej 75% wszystkich kosztów netto wykazanych na fakturach, dotyczących leasingu i eksploatacji samochodu wykorzystywanego do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą i do celów prywatnych oraz 75% z 50% wartości podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach, jeśli podatek wystąpi, jak również 100% kosztów ubezpieczenia OC, AC, NW oraz Assistance.

W związku z tym ma wątpliwości, czy postępuje prawidłowo zaliczając ww. wydatki związane z opłatami leasingowymi, ubezpieczeniami, oraz kosztami eksploatacyjnymi tego samochodu do kosztów uzyskania przychodów.

W kontekście wskazanych wątpliwości należy wyjaśnić, że decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ograniczają możliwości wykorzystywania na potrzeby działalności gospodarczej różnych środków transportu, w tym także samochodów osobowych oraz ilości posiadanych środków transportu. Warunkiem koniecznym dla uznania wydatków poniesionych na nabycie określonych składników majątku, w tym przypadku samochodów osobowych, za koszt uzyskania przychodu jest ich wykorzystywanie na potrzeby i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga fakt, że - jak już wskazano - wykazanie związku przyczynowo-skutkowego między wykorzystywaniem samochodów a osiągniętym przychodem spoczywa na podatniku. To on bowiem osiągać będzie korzyści polegające na możliwości zaliczenia wydatków, poniesionych w związku z leasingiem samochodu osobowego i jego eksploatacją, do kosztów uzyskania przychodu i tym samym obniżeniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Jeżeli zatem charakter prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej (np. jej rozmiar, sposób wykonywania usług) uzasadnia wykorzystywanie w tej działalności gospodarczej środków transportu (samochodów), to (co do zasady) wydatki związane z tymi pojazdami - w ustawowych granicach - mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że jeżeli samochód będący przedmiotem leasingu operacyjnego stanowi samochód osobowy wykorzystywany do celów mieszanych, to ponoszone wydatki na opłaty leasingowe będą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile będą poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i zostaną prawidłowo udokumentowane. Należy jednak mieć na uwadze ograniczenia, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 46 - 47a oraz art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zawarcie zatem umowy leasingu operacyjnego skutkuje tym, że Wnioskodawca do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć tę część opłat leasingowych (w części dotyczącej spłaty wartości samochodu), która proporcjonalnie do ceny samochodu nie przekracza 150 000 zł). Skoro, jak wskazano we wniosku, wartość samochodu będącego przedmiotem leasingu nie przekracza wartości 150 000 zł, to wskazane wydatki w całości mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Tym samym, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu 100% wszystkich kosztów netto wykazanych na fakturach, dotyczących leasingu samochodu oraz 50% wartości podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach, jeśli podatek wystąpi.

Natomiast odnośnie kosztów eksploatacyjnych, w przypadku, gdy wydatki będą rozliczane zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 75% wydatków poniesionych na używanie ww. samochodu osobowego. Nie uważa się bowiem za koszt uzyskania przychodu 25% poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania samochodu osobowego (wydatków eksploatacyjnych), wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika. Zatem, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu 75% wszystkich wydatków wykazanych na fakturach, dotyczących eksploatacji samochodu, z uwzględnieniem podatku od towarów i usług.

Odnosząc się zaś do możliwości uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów całości opłat związanych z ubezpieczeniem leasingowanego samochodu wskazać należy, że skoro wartość samochodu będącego przedmiotem leasingu nie przekracza 150 000 zł, to składki na ubezpieczenie tego samochodu OC, AC, NW oraz Assistance w całości stanowią koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym, koszty ubezpieczenia samochodu, Wnioskodawca może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 100% poniesionych wydatków.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za:

• nieprawidłowe w części dotyczącej rozliczania opłat leasingowych,
  

• za prawidłowe natomiast uznano stanowisko Wnioskodawcy w pozostałym zakresie.
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.