Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.405.2021.1.AW
z 25 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 kwietnia 2021 r. (data wpływu – 29 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia Nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce i od 2011 r. pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustawowy ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej.

Dnia 30 grudnia 2015 r. Wnioskodawca nabył w drodze darowizny użytkowanie wieczyste dwóch działek gruntu oraz własność budynku (magazynowego) i budowli posadowionych na tych działkach, stanowiących odrębny przedmiot własności (użytkowanie wieczyste gruntów, budowle i budynki posadowione na gruncie określane dalej łącznie jako „Nieruchomość”). Nieruchomość weszła do majątku odrębnego Wnioskodawcy.

W 2016 r. Wnioskodawca zawarł umowę najmu Nieruchomości i wynajmuje ją w ramach najmu prywatnego przy czym w latach 2016 – 2020 dochody z najmu opodatkowane były na zasadach ogólnych (wg skali), a od 2021 r. ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Od września 2016 r. do grudnia 2017 r. Wnioskodawca amortyzował budynki i budowle wchodzące w skład Nieruchomości wg stawki 10%. Wartość początkowa dla celów amortyzacji określona była na podstawie wartości wynikających z umowy darowizny. Ponadto, w 2016 r. Wnioskodawca poniósł nakłady na remont Nieruchomości, które zwiększyły jej wartość początkową dla celów amortyzacji.

Wnioskodawca od 5 września 2016 r. prowadzi indywidualną działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem jest działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki (62.02.Z) oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca opodatkowuje dochody z działalności gospodarczej na zasadach wynikających z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatkiem liniowym). Ponadto, od marca 2019 roku Wnioskodawca jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę.

Wnioskodawca nigdy nie wykorzystywał i nie wykorzystuje Nieruchomości w prowadzonej działalności gospodarczej, lecz Nieruchomość była i jest wynajmowana podmiotom trzecim. Dochody Wnioskodawcy z najmu Nieruchomości podlegały i w dalszym ciągu podlegają opodatkowaniu odrębnie od dochodów z działalności gospodarczej, tj. w sposób właściwy dla najmu prywatnego (najpierw wg skali podatkowej, a następnie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Nieruchomość jest jedyną nieruchomością wynajmowaną przez Wnioskodawcę.

Ze względu na przedmiot prowadzonej działalności (doradztwo), od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej do Wnioskodawcy nie znajduje zastosowania zwolnienie z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.). Dlatego też, niezależnie od wartości sprzedaży, od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej czynsz najmu Nieruchomości podlega VAT, gdyż stanowi świadczenie usług w rozumieniu ww. ustawy, mimo że stanowi najem prywatny w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wcześniej, tj. przed rozpoczęciem przez Wnioskodawcę prowadzenia działalności w zakresie doradztwa, czynsz najmu nie podlegał VAT.

Obecnie Wnioskodawca rozważa sprzedaż Nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym sprzedaż Nieruchomości w 2021 r. lub później nie spowoduje dla Wnioskodawcy powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Nieruchomości w 2021 r. lub później nie spowoduje dla Wnioskodawcy powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wynika to stąd, że sprzedaż nastąpi po upływie 5 licząc od końca roku, w którym Wnioskodawca nabył Nieruchomość, i nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej. Do takich wniosków prowadzi poniższa analiza.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie zaś z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Ponadto, w myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ww. zasady nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Powyższe przepisy formułują generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie powoduje powstanie przychodu. Odmienne reguły mają przy tym zastosowanie do nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej.

Tym samym, jeżeli sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu, o ile sprzedaż nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, a nieruchomość, jej część lub udział w nieruchomości nie stanowią środków trwałych podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

Podsumowując, sprzedaż nieruchomości nie powoduje powstania przychodu, jeśli spełnione są łącznie trzy warunki: (i) upłynie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, (ii) sprzedaż nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, (iii) nieruchomość nie jest i w ciągu ostatnich 6 lat nie była wykorzystywana na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

Warunki powyższe są spełnione w zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego wniosku. Jak bowiem Wnioskodawca wskazał:

i. Wnioskodawca nabył Nieruchomość w 2015 r.,

ii. Wnioskodawca nie prowadzi i nigdy nie prowadził działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, a tym samym sprzedaż nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej,

iii. nieruchomość nie jest i nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, gdyż była przedmiotem najmu prywatnego.

W konsekwencji – zdaniem Wnioskodawcy – prawidłowe jest stanowisko, że sprzedaż Nieruchomości nie spowoduje dla Wnioskodawcy powstania przychodu.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacjach indywidualnych wydanych w zbliżonych stanach faktycznych, a mianowicie interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 9 maja 2014 r. nr IPTPB1/415-65/14-7/KSU, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 4 maja 2016 r. nr ITPB1/4511-161/16/MR, Interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 stycznia 2021 r. nr 0115-KDIT1.4011.639.2020.2.MN.

W szczególności Wnioskodawca wskazuje, że dla powyższych konkluzji nie ma znaczenia sposób opodatkowania dochodów z najmu Nieruchomości (tj. najpierw na zasadach ogólnych (wg skali podatkowej i przez pewien czas z potrąceniem odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodów), a następnie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych), gdyż Wnioskodawca ma prawo wyboru zasad opodatkowania dochodów uzyskiwanych z najmu prywatnego, a w przypadku zastosowania zasad ogólnych, dokonywania amortyzacji i zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych (o ile inne przepisy nie wyłączają możliwości zaliczenia amortyzacji do kosztów podatkowych). Przy czym wprost z przepisów (art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) wynika możliwość amortyzowania przedmiotu najmu przez wynajmującego, czego nie można utożsamiać z wykorzystywaniem nieruchomości w działalności gospodarczej (przepis posługuje się alternatywą rozłączną). Potwierdza to przykładowo stanowisko wyrażone w powołanej wyżej interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 4 maja 2016 r. nr ITPB1/4511-161/16/MR wskazano, że: Zatem, stwierdzić należy, że dokonywana przez Wnioskodawcę amortyzacja nie wpływa na stosowanie regulacji art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia Mieszkania po upływie 5 lat licząc od końca roku, w którym zostało nabyte.

Istotne jest natomiast to, że dochody Wnioskodawcy z najmu Nieruchomości były opodatkowane odrębnie od dochodów Wnioskodawcy uzyskiwanych z działalności gospodarczej, które były opodatkowane podatkiem liniowym, oraz to, że Wnioskodawca nie wykorzystuje i nigdy nie wykorzystywał Nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a także, iż nie prowadzi i nigdy nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Podobnie również Wnioskodawca wskazuje, że dla przedstawionych wyżej wniosków nie ma znaczenia to, że czynsz najmu podlegał opodatkowaniu VAT od momentu, gdy Wnioskodawca został czynnym podatnikiem VAT. Jak bowiem Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego, ze względu na przedmiot prowadzonej działalności zastosowania nie znajdowało do niego zwolnienie podmiotowe z VAT, a jednocześnie definicja działalności gospodarczej na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jest szersza niż na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W szczególności okoliczność, że czynsz najmu podlegał i podlega opodatkowaniu VAT nie świadczy o tym, że Nieruchomość jest lub była kiedykolwiek wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż Nieruchomość jest przedmiotem najmu prywatnego.

Podsumowując, jak zatem wykazała przeprowadzona powyżej analiza sprzedaż Nieruchomości dokonana w 2021 r. lub później nie spowoduje dla Wnioskodawcy powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powołany wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – stanowi ono źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym dochód z tego tytułu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości, o których mowa we wniosku, bowiem sprzedaż, nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe – w oparciu o okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę – stwierdzić należy, że z przedmiotowego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie wynika, aby przychód z planowanego zbycia Nieruchomości można było zakwalifikować, jako uzyskiwany ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, w wyniku sprzedaży ww. Nieruchomości po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podkreślenia jednak wymaga, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Dlatego też organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, tj. okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Nie prowadzi natomiast postępowania dowodowego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

W odniesieniu do kwestii opodatkowania przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, wskazać zaś należy – jak zostało wyjaśnione na wstępie interpretacji – że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Zatem, powstanie przychodu podatkowego z tytułu sprzedaży nieruchomości uzależnione jest od daty jej nabycia.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył Nieruchomość w drodze darowizny 30 grudnia 2021 r. Tym samym, nienastępująca w wykonaniu działalności gospodarczej sprzedaż Nieruchomości w roku 2021 r. bądź następnych nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż ta nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do jej nabycia.

Konieczne jest przy tym podkreślenie, że przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest – co do zasady – sam przepis prawa podatkowego. Dlatego też, wydając przedmiotową interpretację indywidualną tutejszy organ interpretacyjny dokonał wyłącznie wykładni przepisów materialnego prawa podatkowego znajdujących zastosowanie w sprawie.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis przedstawiony we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie tła faktycznego sprawy, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Jak już uprzednio zaznaczono, organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.